Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο
- Κεφάλαιο 3ο]Ξεκιναμε την περιηγηση κατά τις εννιαμισυ, με κατευθυνση ανατολικα.Μια φευγαλεα ματια στο «αστικο» κομματι του νησιου : Αμπεναμ, Ματαραμ, Κακρανεγκαρα.Ο Μιχαλακης θελει να μας μυησει στις μουσικες του Λομποκ, η κασετα παιζει παραδοσιακα τραγουδια, αυτος σταματαει να μιλαει ΜΟΝΟ για να τα σιγοτραγουδησει και να μας εξηγησει την ιστορια κάθε τραγουδιου.Καλο το Λομποκεζικο εθνικ, αλλα μετα από κανενα μισαωρο, αρχιζει να μας «γρατζουναει» τα σωθικα.Πριν από μια σιδερενια γεφυρα, σταματαει το αυτοκινητο για να δουμε το αξιοθεατο.Ποιο αξιοθεατο ? Η γεφυρα είναι, κατά τη γνωμη του, αξιοθεατη.[I]Η μεγαλυτερη σε ολο το Λομποκ! [/I]λεει και το υφος του τον προδιδει.Το σκουριασμενο κατασκευασμα είναι αξιοθρηνητο κι ο Μιχαλακης, προφανως, αγνοει ότι, στη χωρα μας «παραμυθιαζαμε» τουριστες, πολύ πριν από αυτόν.Ακομα πιο προφανως αγνοει, ότι μολις εγκαινιασαμε τη γεφυρα Ριου-Αντιρριου.Μολις μαθαινει γι’ αυτην, με κοιταει καχυποπτα.Eιναι προφανες ότι νομιζει πως τον κοροιδευω. «[I]Κι εγω λεω υπερβολες, αλλα αυτος ο Ελληνας το παρακανε», [/I
- Κεφάλαιο 4ο
Τα χωρια Σασακ δεν είναι ασχημα, αλλα είναι ο δημοφιλεστερος «εθνολογικος» προορισμος των τουριστων, με ότι αυτό συνεπαγεται.Καλυτερα περασαμε σε «τυχαια» χωρια, βορεια του οδικου αξονα προς τα ανατολικα.Η παραλια Κουτα, στο νοτο και οι διπλανες της, είναι εξαιρετικες, αλλα εδώ φαινεται ναναι χειροτερη η αναλογια touts προς τουριστες.Πιεστικοι και πονηρουληδες.Η τοποθεσια συνδυαζεται με την εκδρομη στα χωρια Σασακ, αλλα είναι μακρια και απομονωμενη.Φαινεται ότι, το αληθινο χαιλαιτ, είναι αυτό που δεν πηγαμε.Η ηφαιστιακη λιμνη, που βρισκεται στον κωνο του Ριντζανι, εχει αφησει τις καλυτερες εντυπωσεις σε οσους ρωτησα.Δεν πειραζει, next time.Δεδομενου ότι, οι λευκες αμμουδιες με μπολικο ισκιο είναι παντου, κριτιρια επιλογης τοπου διαμονης, είναι όλα τα αλλα (καταλυμμα, φαγητο, προσβασιμοτητα, επιλογες δασκεδασης, επικοινωνιες κλπ).
Το καλο φαγητο, περιξ του Σενγκιγκι, δε φτανουν δεκα μερες για να το εξερευνησει κανεις.Βγαινοντας από το χωριο προς νοτον, υπηρχε ένα ρεστωραν με ιταλικο ονομα. Ένα ξυλινο ντεκ, διπλα στην αμμουδια, με ανακλιντρα και διακοσμηση από λινα υφασματα που ανεμιζουν απαλα, είναι η πρωτη σταση, πριν από το δειπνο.Εκει σερβιρουν το απεριτιφ (πινουμε αφοβα, παρα τα παγακια).Στο μεταξυ κι ενώ σουρουπωνει, δυο τρεις σερβιτοροι σκουπιζουν την αμμο, μπροστα στο ντεκ.Δε σκουπιζουν τυχαια, διαμορφωνουν επιπεδους διαδρομους, καθενας από τους οποιους οδηγει σ’ ένα τραπεζι.Κινουνται αναμεσα στους αμμοδιαδρομους προσεκτικα, ετσι ώστε να μη χαλασουν την επιπεδη επιφανεια προς τα τραπεζια και κατω απ’ αυτά.Στηνουν κι αναβουν τους πυρσους, τοποθετουν τη σαμπανιερα, στρωνουν λινα τραπεζομαντηλα. Τους χαζευουμε καταπληκτοι.Συγγνωμη, για μας τα κανουν ολ’ αυτά ? Τη μπυρα μου θα τη βαλουν σε σαμπανιερα? Κοιτιομαστε. Ρε μπας και μας περνανε για αλλους ? Πληρωσαμε τον μακραν ακριβοτερο λογαριασμο ολου του ταξιδιου, αλλα ηταν και οι τεσσερις βοτκες μεσα (ισλαμ=ακριβο αλκοολ) : 36 ευρωσυνολο.Φυσικα, η επιστροφη ειναι υποχρεωση του ρεστωραν, ουτε να χωνεψεις δε σ’ αφηνουν.
Και λιγη γεωγραφια : Το Μπαλι και το Λομποκ, χωριζονται από ένα στενο θαλασσιο περασμα, αλλα ακριβως από αυτό το στενο περασμα, διερχεται η περιφημη Οριογραμμη Ουαλλας (Wallace’s Line).Aυτη χωριζει την Ασιατικη, από την Ωκεανια χλωροπανιδα.Τα δυο νησια απεχουν μεταξυ τους, πολύ περισσοτερο απ΄οσο δειχνει η αποσταση τους κι αυτό φαινεται, χωρις ναναι κανεις ειδικος.
Tricks & tips
Aν το «γδαρσιμο» τουριστων είναι επιστημη και η Ελλαδα είναι το πανεπιστημιο, το Λομποκ δεν είναι ουτε συνοικιακο ΙΕΚ.Δε σε «ριχνουν» αν δεν το θελεις.Αν καποιος είναι τοσο αφελης, να τον μαδησουν στο Λομποκ, τοτε σιγουρα τον εχουν ξεπουπουλιασει και στην Ελλαδα και γενικως, γλιτωμο δεν εχει οπου και να παει.Ολοι οι υπολοιποι θα ξοδεψουν λιγοτερα από οσα υπολογιζαν (οσα κι αν υπολογιζαν).
Τιποτα δε χρειαζεται να κανονιστει από πριν.Ουτε καν το ιδιο το Λομποκ.Στο Μπαλι μπορει κανεις να σχεδιασει το προγραμμα του, αφηνοντας, ισως, μερικες μερες «ανοιχτες» για το τελος.Τα πακετα από Μπαλι για Λομποκ-Γκιλι δεν πολυσυμφερουν. Το προτιμοτερο είναι να κλεισει κανεις μονο το εισιτηριο.Το αεροπορικο εισιτηριο είναι φτηνο, αλλα το πλοιο περιπλεει το ομορφο, νοτιο Μπαλι.Βεβαια, αν εχει κυμα, εχει πολύ κυμα!Το εισιτηριο περιλαμβανει παντα και το χερσαιο κομματι της διαδρομης, που είναι ενδιαφερον.Εμεις κινηθηκαμε με Perama, αλλα υπαρχουν δεκαδες εταιρειες.Δεν αξιζει τον κοπο να κινηθει κανεις με τα δημοσια λεωφορεια και πλοια.Παντως, η ναυτιλιακη εταιρια «της γραμμης» λεγεται Pelni και συχνα το πλοιο είναι παραφορτωμενο.Μπορει καποιος να παει στα Γκιλι, απ’ ευθειας από το Μπαλι, ή ακομα και ν’ αλλαξει γνωμη εν πλω (το ιδιο πλοιο πιανει πρωτα Σενγκιγκι και στη συνεχεια Γκιλι), αφηνοντας το Λομποκ για μετα.Γενικως, οι μεταφορες γινονται πορτα-πορτα : σε παραλαμβανουν από το ξενοδοχειο σου και σε αφηνουν οπου ζητησεις.
Για τους εχοντες πολύ σφιχτο προυπολογισμο, οι τιμες ξεκινανε από 4,00 ευρω το δικλινο, με πρωινο (στον κεντρικο παραλιακο δρομο, ακριβως διπλα στο γραφειο της Perama).
Τα ψωνια στα χωρια δεν είναι φτηνοτερα, αλλα εχουν περισσοτερες πιθανοτητες ναναι γνησια και περισσοτερη πλακα (χωρια που είναι και πιο πολιτικως ορθα, μια και τα λεφτα πανε στην κοινοτητα των φτωχων παραγωγων κι όχι στον Ολλανδο που εχει μαγαζι στα τουρισταδικα).Τα υφασματα με λαμπερα χρωματα, εχουν χημικες βαφες. Υπαρχουν υφαντα φυσικης βαφης και ξεχωριζουν, από τα πολύ πιο μουντα τους χρωματα.
Τα τοπικα τηλεφωνεια, είναι ο φτηνοτερος τροπος επικοινωνιας.
Η καλυτερη καταδυτικη μονοημερη, είναι βορειοδυτικα του Gili Meno.
Οι ημερησιες εκδρομες είναι 9,00π.μ. με 5,00μ.μ με οδηγο και αγγλοφωνο συνοδο (ειτε μεσω γραφειου, ειτε στο δρομο).Καλο είναι να υπαρχει «σχεδιο» διαδρομης, για προφανεις λογους.
Το περιφημο Narmada Palace είναι μουφα.
Η αγορα στο Ματαραμ και τη γυρω περιοχη, είναι μονο για ντοπιους (ηταν το 2004) και σε ορισμενα σημεια της, πολύ πολύ βρωμικη (τα ευαισθητα στομαχια να την αποφυγουν.Εκτος από βρωμα εχει και πολλα κουνουπια, όχι όλα αθωα).
Τα εξεζητημενα αντικουνουπικα δεν απεδιδαν τοσο, οσο το ταπεινο autan.
Το καλο φαγητο, περιξ του Σενγκιγκι, δε φτανουν δεκα μερες για να το εξερευνησει κανεις.Βγαινοντας από το χωριο προς νοτον, υπηρχε ένα ρεστωραν με ιταλικο ονομα. Ένα ξυλινο ντεκ, διπλα στην αμμουδια, με ανακλιντρα και διακοσμηση από λινα υφασματα που ανεμιζουν απαλα, είναι η πρωτη σταση, πριν από το δειπνο.Εκει σερβιρουν το απεριτιφ (πινουμε αφοβα, παρα τα παγακια).Στο μεταξυ κι ενώ σουρουπωνει, δυο τρεις σερβιτοροι σκουπιζουν την αμμο, μπροστα στο ντεκ.Δε σκουπιζουν τυχαια, διαμορφωνουν επιπεδους διαδρομους, καθενας από τους οποιους οδηγει σ’ ένα τραπεζι.Κινουνται αναμεσα στους αμμοδιαδρομους προσεκτικα, ετσι ώστε να μη χαλασουν την επιπεδη επιφανεια προς τα τραπεζια και κατω απ’ αυτά.Στηνουν κι αναβουν τους πυρσους, τοποθετουν τη σαμπανιερα, στρωνουν λινα τραπεζομαντηλα. Τους χαζευουμε καταπληκτοι.Συγγνωμη, για μας τα κανουν ολ’ αυτά ? Τη μπυρα μου θα τη βαλουν σε σαμπανιερα? Κοιτιομαστε. Ρε μπας και μας περνανε για αλλους ? Πληρωσαμε τον μακραν ακριβοτερο λογαριασμο ολου του ταξιδιου, αλλα ηταν και οι τεσσερις βοτκες μεσα (ισλαμ=ακριβο αλκοολ) : 36 ευρωσυνολο.Φυσικα, η επιστροφη ειναι υποχρεωση του ρεστωραν, ουτε να χωνεψεις δε σ’ αφηνουν.
Και λιγη γεωγραφια : Το Μπαλι και το Λομποκ, χωριζονται από ένα στενο θαλασσιο περασμα, αλλα ακριβως από αυτό το στενο περασμα, διερχεται η περιφημη Οριογραμμη Ουαλλας (Wallace’s Line).Aυτη χωριζει την Ασιατικη, από την Ωκεανια χλωροπανιδα.Τα δυο νησια απεχουν μεταξυ τους, πολύ περισσοτερο απ΄οσο δειχνει η αποσταση τους κι αυτό φαινεται, χωρις ναναι κανεις ειδικος.
Tricks & tips
Aν το «γδαρσιμο» τουριστων είναι επιστημη και η Ελλαδα είναι το πανεπιστημιο, το Λομποκ δεν είναι ουτε συνοικιακο ΙΕΚ.Δε σε «ριχνουν» αν δεν το θελεις.Αν καποιος είναι τοσο αφελης, να τον μαδησουν στο Λομποκ, τοτε σιγουρα τον εχουν ξεπουπουλιασει και στην Ελλαδα και γενικως, γλιτωμο δεν εχει οπου και να παει.Ολοι οι υπολοιποι θα ξοδεψουν λιγοτερα από οσα υπολογιζαν (οσα κι αν υπολογιζαν).
Τιποτα δε χρειαζεται να κανονιστει από πριν.Ουτε καν το ιδιο το Λομποκ.Στο Μπαλι μπορει κανεις να σχεδιασει το προγραμμα του, αφηνοντας, ισως, μερικες μερες «ανοιχτες» για το τελος.Τα πακετα από Μπαλι για Λομποκ-Γκιλι δεν πολυσυμφερουν. Το προτιμοτερο είναι να κλεισει κανεις μονο το εισιτηριο.Το αεροπορικο εισιτηριο είναι φτηνο, αλλα το πλοιο περιπλεει το ομορφο, νοτιο Μπαλι.Βεβαια, αν εχει κυμα, εχει πολύ κυμα!Το εισιτηριο περιλαμβανει παντα και το χερσαιο κομματι της διαδρομης, που είναι ενδιαφερον.Εμεις κινηθηκαμε με Perama, αλλα υπαρχουν δεκαδες εταιρειες.Δεν αξιζει τον κοπο να κινηθει κανεις με τα δημοσια λεωφορεια και πλοια.Παντως, η ναυτιλιακη εταιρια «της γραμμης» λεγεται Pelni και συχνα το πλοιο είναι παραφορτωμενο.Μπορει καποιος να παει στα Γκιλι, απ’ ευθειας από το Μπαλι, ή ακομα και ν’ αλλαξει γνωμη εν πλω (το ιδιο πλοιο πιανει πρωτα Σενγκιγκι και στη συνεχεια Γκιλι), αφηνοντας το Λομποκ για μετα.Γενικως, οι μεταφορες γινονται πορτα-πορτα : σε παραλαμβανουν από το ξενοδοχειο σου και σε αφηνουν οπου ζητησεις.
Για τους εχοντες πολύ σφιχτο προυπολογισμο, οι τιμες ξεκινανε από 4,00 ευρω το δικλινο, με πρωινο (στον κεντρικο παραλιακο δρομο, ακριβως διπλα στο γραφειο της Perama).
Τα ψωνια στα χωρια δεν είναι φτηνοτερα, αλλα εχουν περισσοτερες πιθανοτητες ναναι γνησια και περισσοτερη πλακα (χωρια που είναι και πιο πολιτικως ορθα, μια και τα λεφτα πανε στην κοινοτητα των φτωχων παραγωγων κι όχι στον Ολλανδο που εχει μαγαζι στα τουρισταδικα).Τα υφασματα με λαμπερα χρωματα, εχουν χημικες βαφες. Υπαρχουν υφαντα φυσικης βαφης και ξεχωριζουν, από τα πολύ πιο μουντα τους χρωματα.
Τα τοπικα τηλεφωνεια, είναι ο φτηνοτερος τροπος επικοινωνιας.
Η καλυτερη καταδυτικη μονοημερη, είναι βορειοδυτικα του Gili Meno.
Οι ημερησιες εκδρομες είναι 9,00π.μ. με 5,00μ.μ με οδηγο και αγγλοφωνο συνοδο (ειτε μεσω γραφειου, ειτε στο δρομο).Καλο είναι να υπαρχει «σχεδιο» διαδρομης, για προφανεις λογους.
Το περιφημο Narmada Palace είναι μουφα.
Η αγορα στο Ματαραμ και τη γυρω περιοχη, είναι μονο για ντοπιους (ηταν το 2004) και σε ορισμενα σημεια της, πολύ πολύ βρωμικη (τα ευαισθητα στομαχια να την αποφυγουν.Εκτος από βρωμα εχει και πολλα κουνουπια, όχι όλα αθωα).
Τα εξεζητημενα αντικουνουπικα δεν απεδιδαν τοσο, οσο το ταπεινο autan.
