varsa
Member
- Μηνύματα
- 1.291
- Likes
- 128
- Ταξίδι-Όνειρο
- far away
Βαγγέλη, συνέχισε, συντομα ... σε περιμενουμε...
Βαγγέλη , θα πάω Μπαλί τον Ιούλιο οπότε μην καθυυστερήσεις τα tricks and tips, please !!! Από Μπαλί , ποιά είναι τα κοντινά νησάκια για μονοήμερη εκδρομή και πόσες ώρες απέχουν ? Για Λομπόκ έχεις γράψει ότι είναι 4-5 ώρες . Αξίζει για μονοήμερη ή είναι κουραστικό?Κάτι πιο κοντά ?
Λομποκ (2)
Μετα από κανα διωρο εχουμε καταληξει στο Μπαγκσιτ, τρια χιλιομετρα βορεια του Σενγκιγκι, μακρια από τους πλεοναζοντες μικροπωλητες.Ένα χιλιομετρο αμμουδια, στην αρχη της δυο τρια ακριβα ξενοδοχεια, στο τελος το Windy‘s με τα συμπαθητικα μπανγκαλοουζ.Εδω ειμαστε.Ακριβως μπροστα μας είναι το καλυτερο σημειο αυτης της παραλιας για σνορκελινγκ.Φαινομενικα ερημη παραλια (τρεις τεσσερις παρεες σε μηκος χιλιων μετρων).Φαινομενικα!Με το που πατας το ποδι σου στην αμμο, πλανοδιοι ξεφυτρωνουν από τους ισκιους, διασχιζουν ολη την αμμουδια και ελπιζουν…Tο ότι πουλανε ακριβως τα ιδια πραγματα, δεν δειχνει να δημιουργει κανεναν ανταγωνισμο μεταξυ τους κι όταν το παιρνουν αποφαση, πως δε θα πουλησουν, γινομαστε μια παρεα, πλανοδιοι και λουομενοι.Μονο ενας αποτελει προβλημα, αθελα του.Είναι ενας, απροσδιοριστης ηλικιας ανθρωπακος, γυρω στο 1,40 υψος, ραχιτικος οσο δεν παει άλλο, αποστεωμενος, απλανης και ανεκφραστος.Και μονο το γεγονος ότι ξεκιναει να διασχισει πεντακοσια μετρα στην αμμο, μεσα στο λιοπυρι, μηπως και πουλησει ένα ξυλινο βατραχακι, ασκει μια πιεση στις καλοθρεμμενες ευαισθησιες μας.
Βουταω να χαζεψω τα ψαρακια με το καινουργιο μου, Λομποκεζικο, αδιαβροχο ρολοι. Βγαινοντας, ζουλαω το «κρυσταλλο» και το νερο βγαινει από το κουρντιστιρι.Το απογευμα συνανταω αυτόν που μου το πουλησε, το βλεπει και μου λεει «αυτό μπαζει νερα, θελεις ένα άλλο, ακομα πιο αδιαβροχο?»
Το Λομποκ, επεσε θυμα των υψηλων προσδοκιων αυξησης του τουρισμου, που αντι να αυξηθει, μειωθηκε.Εκατονταδες καταλυματα και χιλιαδες ανθρωποι, εχουν να μοιραστουν πολύ λιγοτερους τουριστες, απ’ οσους χρειαζονται.Εστιατορια που θα συγκαταλεγονταν ανετα στα καλυτερα της Αθηνας, παρακαλανε για μια παρεα, την οποια μαλιστα, θα χρεωσουν με ψιχουλα.Το εστιατοριο του Alang-Alang, δεκα μετρα πανω από την αμμουδια, με το Μπαλι φατσα-καρτα, εχει τοσο προσωπικο που δεν ξερει τι να το κανει.Κάθε τραπεζι φωτιζεται από τεσσερις πυρσους και εχει έναν αποκλειστικο ψηστη και δυο σερβοτορους (διακριτικοτατους).Οσον αφορα το κοστος, με τοσα λεφτα δεν τρως ουτε σουβλακι στον Καβουρα.Στην παραλια από κατω, λεπτες σκυμμενες φιγουρες μαζευουν οστρακα από το βυθο που αφησε «εκτεθειμενο» η αμπωτη.Το λεπτο αρωμα στην ατμοσφαιρα, ερχεται από φυτικο – και αποτελεσματικο – αντικουνουπικο (κριμα που «παστωθηκα» στο antibroom).Ο μαιτρ αντιλαμβανεται ότι μας αρεσει η Τρεισι Τσαπμαν και ολο το βραδυ δεν παιζει τιποτ’ άλλο.Φευγοντας, περναμε από τη ρεσεψιον, ενας υπαλληλος πεταγεται ορθιος και ρωταει αν εχουμε δικο μας μεταφορικο μεσον.Μολονοτι του εξηγουμε ότι μενουμε πολύ κοντα, κανει νοημα κι ένα αυτοκινητο του ξενοδοχειου ερχεται μπροστα στην εισοδο.Κοιτιομαστε… ρε μπας και μας περνανε για αλλους?
Στα μπαγκαλοουζ, εκτος του προσωπικου, παρεπιδημει κι ενας τυπακος «γενικων καθηκοντων», μεταξυ των οποιων και η ημερησια ενοικιαση αυτοκινητου, με οδηγο τον ιδιο.Στην πρωτη γνωριμια, κανει λες και βρηκε τα ξενιτεμενα του αδερφια.Λογω ομοιοτητας μ’ ένα φιλο, τον «βαφτιζουμε» Μιχαλακη και κανονιζουμε ημερησια εκδρομη, με τον ορο, όμως, ότι τη διαδρομη θα την καθορισουμε εμεις (κρισιμη λεπτομερεια, αν δε θελει κανεις να «τσαλαβουταει» στα τουριστικα μερη και τις αγορες απ’ οπου ο οδηγος εχει την καλυτερη προμηθεια).
O Μιχαλακης είναι ο κλασσικος, καπατσος, ημι-freelance οδηγος, που πληρωνεται από το resort, αλλα πονταρει κυριως στα εξτρά.Οσοι δεν τον εχουν συναντησει ηδη, θα τον συναντησουν σιγουρα, αν βρεθουν σ΄εκεινα τα μερη, θα φροντισει αυτος γι’ αυτό.
Μικρος, δουλευε σκυμμενος στα ριζοχωραφα μαζι με τ’ αδερφια του, αλλα «τρουπωσε» στις τουριστικες μπιζνες και τωρα κυκλοφορει με χαβανεζικο πουκαμισο, ρειμπαν και χρυσο ρολοι.Συνηθως, τα ενοικιαζομενα αυτοκινητα εχουν έναν οδηγο κι έναν συνοδο, ο Μιχαλακης είναι δυο στη συσκευασια του ενός.Θα σε παει οπου θελεις, αλλα θα σε «ψησει» να σταματησεις στο μαγερικο του ξαδερφου του, να ψωνισεις υφαντα από κει που του δινουν τα περισσοτερα, να επισκεφτεις το χωριο με τα κεραμικα, που εχει «κονε».
Μετα από κανα διωρο εχουμε καταληξει στο Μπαγκσιτ, τρια χιλιομετρα βορεια του Σενγκιγκι, μακρια από τους πλεοναζοντες μικροπωλητες.Ένα χιλιομετρο αμμουδια, στην αρχη της δυο τρια ακριβα ξενοδοχεια, στο τελος το Windy‘s με τα συμπαθητικα μπανγκαλοουζ.Εδω ειμαστε.Ακριβως μπροστα μας είναι το καλυτερο σημειο αυτης της παραλιας για σνορκελινγκ.Φαινομενικα ερημη παραλια (τρεις τεσσερις παρεες σε μηκος χιλιων μετρων).Φαινομενικα!Με το που πατας το ποδι σου στην αμμο, πλανοδιοι ξεφυτρωνουν από τους ισκιους, διασχιζουν ολη την αμμουδια και ελπιζουν…Tο ότι πουλανε ακριβως τα ιδια πραγματα, δεν δειχνει να δημιουργει κανεναν ανταγωνισμο μεταξυ τους κι όταν το παιρνουν αποφαση, πως δε θα πουλησουν, γινομαστε μια παρεα, πλανοδιοι και λουομενοι.Μονο ενας αποτελει προβλημα, αθελα του.Είναι ενας, απροσδιοριστης ηλικιας ανθρωπακος, γυρω στο 1,40 υψος, ραχιτικος οσο δεν παει άλλο, αποστεωμενος, απλανης και ανεκφραστος.Και μονο το γεγονος ότι ξεκιναει να διασχισει πεντακοσια μετρα στην αμμο, μεσα στο λιοπυρι, μηπως και πουλησει ένα ξυλινο βατραχακι, ασκει μια πιεση στις καλοθρεμμενες ευαισθησιες μας.
Βουταω να χαζεψω τα ψαρακια με το καινουργιο μου, Λομποκεζικο, αδιαβροχο ρολοι. Βγαινοντας, ζουλαω το «κρυσταλλο» και το νερο βγαινει από το κουρντιστιρι.Το απογευμα συνανταω αυτόν που μου το πουλησε, το βλεπει και μου λεει «αυτό μπαζει νερα, θελεις ένα άλλο, ακομα πιο αδιαβροχο?»
Το Λομποκ, επεσε θυμα των υψηλων προσδοκιων αυξησης του τουρισμου, που αντι να αυξηθει, μειωθηκε.Εκατονταδες καταλυματα και χιλιαδες ανθρωποι, εχουν να μοιραστουν πολύ λιγοτερους τουριστες, απ’ οσους χρειαζονται.Εστιατορια που θα συγκαταλεγονταν ανετα στα καλυτερα της Αθηνας, παρακαλανε για μια παρεα, την οποια μαλιστα, θα χρεωσουν με ψιχουλα.Το εστιατοριο του Alang-Alang, δεκα μετρα πανω από την αμμουδια, με το Μπαλι φατσα-καρτα, εχει τοσο προσωπικο που δεν ξερει τι να το κανει.Κάθε τραπεζι φωτιζεται από τεσσερις πυρσους και εχει έναν αποκλειστικο ψηστη και δυο σερβοτορους (διακριτικοτατους).Οσον αφορα το κοστος, με τοσα λεφτα δεν τρως ουτε σουβλακι στον Καβουρα.Στην παραλια από κατω, λεπτες σκυμμενες φιγουρες μαζευουν οστρακα από το βυθο που αφησε «εκτεθειμενο» η αμπωτη.Το λεπτο αρωμα στην ατμοσφαιρα, ερχεται από φυτικο – και αποτελεσματικο – αντικουνουπικο (κριμα που «παστωθηκα» στο antibroom).Ο μαιτρ αντιλαμβανεται ότι μας αρεσει η Τρεισι Τσαπμαν και ολο το βραδυ δεν παιζει τιποτ’ άλλο.Φευγοντας, περναμε από τη ρεσεψιον, ενας υπαλληλος πεταγεται ορθιος και ρωταει αν εχουμε δικο μας μεταφορικο μεσον.Μολονοτι του εξηγουμε ότι μενουμε πολύ κοντα, κανει νοημα κι ένα αυτοκινητο του ξενοδοχειου ερχεται μπροστα στην εισοδο.Κοιτιομαστε… ρε μπας και μας περνανε για αλλους?
Στα μπαγκαλοουζ, εκτος του προσωπικου, παρεπιδημει κι ενας τυπακος «γενικων καθηκοντων», μεταξυ των οποιων και η ημερησια ενοικιαση αυτοκινητου, με οδηγο τον ιδιο.Στην πρωτη γνωριμια, κανει λες και βρηκε τα ξενιτεμενα του αδερφια.Λογω ομοιοτητας μ’ ένα φιλο, τον «βαφτιζουμε» Μιχαλακη και κανονιζουμε ημερησια εκδρομη, με τον ορο, όμως, ότι τη διαδρομη θα την καθορισουμε εμεις (κρισιμη λεπτομερεια, αν δε θελει κανεις να «τσαλαβουταει» στα τουριστικα μερη και τις αγορες απ’ οπου ο οδηγος εχει την καλυτερη προμηθεια).
O Μιχαλακης είναι ο κλασσικος, καπατσος, ημι-freelance οδηγος, που πληρωνεται από το resort, αλλα πονταρει κυριως στα εξτρά.Οσοι δεν τον εχουν συναντησει ηδη, θα τον συναντησουν σιγουρα, αν βρεθουν σ΄εκεινα τα μερη, θα φροντισει αυτος γι’ αυτό.
Μικρος, δουλευε σκυμμενος στα ριζοχωραφα μαζι με τ’ αδερφια του, αλλα «τρουπωσε» στις τουριστικες μπιζνες και τωρα κυκλοφορει με χαβανεζικο πουκαμισο, ρειμπαν και χρυσο ρολοι.Συνηθως, τα ενοικιαζομενα αυτοκινητα εχουν έναν οδηγο κι έναν συνοδο, ο Μιχαλακης είναι δυο στη συσκευασια του ενός.Θα σε παει οπου θελεις, αλλα θα σε «ψησει» να σταματησεις στο μαγερικο του ξαδερφου του, να ψωνισεις υφαντα από κει που του δινουν τα περισσοτερα, να επισκεφτεις το χωριο με τα κεραμικα, που εχει «κονε».
Koντινα ειναι τα νησακια Nusa Penida, Νusa Lembongan και περιξ αυτων.Καραβακια καθε ειδους, φευγουν απο το Βenoa και το Sanur.Απεχουν λιγοτερο απο μια ωρα.Ωστοσο, ευρισκομενοι στο Μπαλι, θα βρειτε περισσοτερες πληροφοριες για μονοημερες απ' οσες μπορω να σου δωσω εγω ή οποιοσδηποτε αλλος, απο δω.Οταν εισαι εκει κι εχεις στην τσεπη σου νομισμα μιαμισυ φορα ισχυροτερο απο το δολαριο, ολα ειναι ευκολα, πολυ ευκολα!
Το Λομποκ δεν κανει για μονοημερη.Αν εχετε μια βδομαδα (ασυμφορο), μην πατε αλλου. Αν εχετε δεκα μερες, πηγαινετε δυο μερες Γκιλι.Αν εχετε παραπανω, "χτυπηστε" κι ενα τριημερο στο Λομποκ.Ομως, μην υποτιμησετε το Ουμπουντ σε μονοημερη.Το Ουμπουντ "στρωνει", οταν φευγουν οι εκδρομεις των μονοημερων, ας λενε οτι θελουν οι ταξιδιωτικοι πρακτορες.Στη διαθεση σου για περισσοτερα.
go2dbeach
Member
- Μηνύματα
- 6.017
- Likes
- 9.784
- Επόμενο Ταξίδι
- Λατινική Αμερική
- Ταξίδι-Όνειρο
- Λατινική Αμερική
Η κατασταση και η ατμοσφαιρα οπως την περιγραφεις θυμιζει πολυ καποια νησια των Φιλιππινων.
Ανυπομονω για την ημερισια εκδρομη με τον Μιχαλακη!
Ανυπομονω για την ημερισια εκδρομη με τον Μιχαλακη!
Λομποκ 3
Ξεκιναμε την περιηγηση κατά τις εννιαμισυ, με κατευθυνση ανατολικα.Μια φευγαλεα ματια στο «αστικο» κομματι του νησιου : Αμπεναμ, Ματαραμ, Κακρανεγκαρα.Ο Μιχαλακης θελει να μας μυησει στις μουσικες του Λομποκ, η κασετα παιζει παραδοσιακα τραγουδια, αυτος σταματαει να μιλαει ΜΟΝΟ για να τα σιγοτραγουδησει και να μας εξηγησει την ιστορια κάθε τραγουδιου.Καλο το Λομποκεζικο εθνικ, αλλα μετα από κανενα μισαωρο, αρχιζει να μας «γρατζουναει» τα σωθικα.Πριν από μια σιδερενια γεφυρα, σταματαει το αυτοκινητο για να δουμε το αξιοθεατο.Ποιο αξιοθεατο ? Η γεφυρα είναι, κατά τη γνωμη του, αξιοθεατη.Η μεγαλυτερη σε ολο το Λομποκ! λεει και το υφος του τον προδιδει.Το σκουριασμενο κατασκευασμα είναι αξιοθρηνητο κι ο Μιχαλακης, προφανως, αγνοει ότι, στη χωρα μας «παραμυθιαζαμε» τουριστες, πολύ πριν από αυτόν.Ακομα πιο προφανως αγνοει, ότι μολις εγκαινιασαμε τη γεφυρα Ριου-Αντιρριου.Μολις μαθαινει γι’ αυτην, με κοιταει καχυποπτα.Eιναι προφανες ότι νομιζει πως τον κοροιδευω. «Κι εγω λεω υπερβολες, αλλα αυτος ο Ελληνας το παρακανε», λενε τα ματια του.
Από τις εντεκαμισυ εχει αρχισει να προτεινει μερη για φαγητο.Ειδε κι αποειδε, τον εκοψε η πεινα και σταματαμε εξω από ένα μικρο μαγειριο για ντοπιους, από τα εκατονταδες που υπαρχουν, για να παρει κατι να φαει.Μπαινει στο μισοσκοτεινο μαγαζακι, μπαινω πισω του.Παραγγελνει και του ζηταω να παρει κι ένα ιδιο για μενα.
Με τα δυο σακουλακια τροφης στο χερι, μπαινουμε στο αυτοκινητο και κατευθυνομαστε σε μια ομορφη τοποθεσια, με κατι σαν εξαγωνα περιπτερα για πικνικ.
Ευτυχως, ειχα παρει και νερο.Στις πρωτες μπουκιες δεν πολυκαταλαβαινεις την καψα, σ’ αυτό συντελει και το κρεας, που είναι πεντανοστιμο και καλομαγειρεμενο.Τι spicy, τι καυτερο, τι να λεμε!Όταν βρισκεται πια βαθια στον οισοφαγο και είναι πολύ αργα να μετανιωσεις, η «αμπουλα φωτιας» διαλυεται, φλογες ανηφοριζουν το λαρυγγι και ξεχυνονται στο στομα.Αν ηταν ειδος βασανιστηριου στη Μακρονησσο, θα υπεγραφα σε πεντε λεπτα.Και να πεις ότι δε ρωτησα πριν δοκιμασω, ρωτησα και με διαβεβαιωσε ότι «its ok, no much spicy». Δηλαδη, αν ηταν much spicy ρε Μιχαλακη τι θαχε, υδραζινη?
Στο χωριο με τα υφαντα, ο Μιχαλακης μας αφηνει για να παει να προσευχηθει κι ετσι εχουμε την ευκαιρια να σουλατσαρουμε μονοι.Κάθε μαγαζι εχει την οικιακη του βιοτεχνια, (συνηθως πισω από το μαγαζι) και μεσα στη διαδικασια πωλησης περιλαμβανεται επισκεψη σ’ αυτην και κερασμα τοπικου τσαγιου.Στο στεγασμενο με τσιγκο ημιυπαιθριο χωρο, δουλευουν τρεις τεσσερις γυναικες και τρεχαλανε μερικα πιτσιρικια.Πιανουμε κουβεντα με τις μεσηλικες γυναικες (αν δεν ημουν με τη γυναικα μου, αυτό θαταν αδυνατο), αλλα η νεαρη κοπελα, που καθεται οκλαδον, σκυμμενη στη δουλεια της, δε σηκωνει τα ματια, παρα μονο όταν οι μεγαλυτερες της ζητανε να ποζαρει κι αμεσως μετα ξανασκυβει στο υφαντο της.Τι ματαρες ηταν αυτές, τι προσωπο!Εδώ, σ’ αυτά τα μερη, η ομορφια της φυσης, εκτιθεται απλοχερα παντου, αλλα η ανθρωπινη ομορφια, γνεθει κρυμμενη στον ακαλυπτο, μεχρι να μαραζωσει.Οι δε αντρες, μια χαρα ταχουν κανονισμενα : τσαγακι, κουβεντουλα, ψηστηρι σε τιποτα περαστικους τουριστες, τσακωμοι για τη Μαντσεστερ και τη Ρεαλ, μια χαρα!! Το Λομποκ είναι ισλαμικο κι αυτό φαινεται, ειδικα αν ερχεσαι απ’ το Μπαλι.
Απεναντι από το μαγαζι, είναι ενα σχολειο.Τι ηταν να σηκωσω τη φωτογραφικη μηχανη προς το μερος τους, ολο το προαυλιο μαζευεται στα καγκελα, χοροπηδαει και τσιριζει για μια φωτο.Χαμος!Όταν χτυπησε το κουδουνι, η δασκαλα ηρθε στα καγκελα να τα μαζεψει.Που να μαζευτουν τα λυσσαρικα.Ειδε κι αποειδε η γυναικα, σεμνα κι ευγενικα γυρισε να με ρωτησει αν αργω με τη φωτογραφηση, γιατι εχουν και μαθημα.Μολις μαζεψα τη μηχανη στην τσαντα, το προαυλιο ησηχασε και σταδιακα αδειασε.Τι σου είναι η δημοσιοτητα…
Ξεκιναμε την περιηγηση κατά τις εννιαμισυ, με κατευθυνση ανατολικα.Μια φευγαλεα ματια στο «αστικο» κομματι του νησιου : Αμπεναμ, Ματαραμ, Κακρανεγκαρα.Ο Μιχαλακης θελει να μας μυησει στις μουσικες του Λομποκ, η κασετα παιζει παραδοσιακα τραγουδια, αυτος σταματαει να μιλαει ΜΟΝΟ για να τα σιγοτραγουδησει και να μας εξηγησει την ιστορια κάθε τραγουδιου.Καλο το Λομποκεζικο εθνικ, αλλα μετα από κανενα μισαωρο, αρχιζει να μας «γρατζουναει» τα σωθικα.Πριν από μια σιδερενια γεφυρα, σταματαει το αυτοκινητο για να δουμε το αξιοθεατο.Ποιο αξιοθεατο ? Η γεφυρα είναι, κατά τη γνωμη του, αξιοθεατη.Η μεγαλυτερη σε ολο το Λομποκ! λεει και το υφος του τον προδιδει.Το σκουριασμενο κατασκευασμα είναι αξιοθρηνητο κι ο Μιχαλακης, προφανως, αγνοει ότι, στη χωρα μας «παραμυθιαζαμε» τουριστες, πολύ πριν από αυτόν.Ακομα πιο προφανως αγνοει, ότι μολις εγκαινιασαμε τη γεφυρα Ριου-Αντιρριου.Μολις μαθαινει γι’ αυτην, με κοιταει καχυποπτα.Eιναι προφανες ότι νομιζει πως τον κοροιδευω. «Κι εγω λεω υπερβολες, αλλα αυτος ο Ελληνας το παρακανε», λενε τα ματια του.
Από τις εντεκαμισυ εχει αρχισει να προτεινει μερη για φαγητο.Ειδε κι αποειδε, τον εκοψε η πεινα και σταματαμε εξω από ένα μικρο μαγειριο για ντοπιους, από τα εκατονταδες που υπαρχουν, για να παρει κατι να φαει.Μπαινει στο μισοσκοτεινο μαγαζακι, μπαινω πισω του.Παραγγελνει και του ζηταω να παρει κι ένα ιδιο για μενα.
Με τα δυο σακουλακια τροφης στο χερι, μπαινουμε στο αυτοκινητο και κατευθυνομαστε σε μια ομορφη τοποθεσια, με κατι σαν εξαγωνα περιπτερα για πικνικ.
Ευτυχως, ειχα παρει και νερο.Στις πρωτες μπουκιες δεν πολυκαταλαβαινεις την καψα, σ’ αυτό συντελει και το κρεας, που είναι πεντανοστιμο και καλομαγειρεμενο.Τι spicy, τι καυτερο, τι να λεμε!Όταν βρισκεται πια βαθια στον οισοφαγο και είναι πολύ αργα να μετανιωσεις, η «αμπουλα φωτιας» διαλυεται, φλογες ανηφοριζουν το λαρυγγι και ξεχυνονται στο στομα.Αν ηταν ειδος βασανιστηριου στη Μακρονησσο, θα υπεγραφα σε πεντε λεπτα.Και να πεις ότι δε ρωτησα πριν δοκιμασω, ρωτησα και με διαβεβαιωσε ότι «its ok, no much spicy». Δηλαδη, αν ηταν much spicy ρε Μιχαλακη τι θαχε, υδραζινη?
Στο χωριο με τα υφαντα, ο Μιχαλακης μας αφηνει για να παει να προσευχηθει κι ετσι εχουμε την ευκαιρια να σουλατσαρουμε μονοι.Κάθε μαγαζι εχει την οικιακη του βιοτεχνια, (συνηθως πισω από το μαγαζι) και μεσα στη διαδικασια πωλησης περιλαμβανεται επισκεψη σ’ αυτην και κερασμα τοπικου τσαγιου.Στο στεγασμενο με τσιγκο ημιυπαιθριο χωρο, δουλευουν τρεις τεσσερις γυναικες και τρεχαλανε μερικα πιτσιρικια.Πιανουμε κουβεντα με τις μεσηλικες γυναικες (αν δεν ημουν με τη γυναικα μου, αυτό θαταν αδυνατο), αλλα η νεαρη κοπελα, που καθεται οκλαδον, σκυμμενη στη δουλεια της, δε σηκωνει τα ματια, παρα μονο όταν οι μεγαλυτερες της ζητανε να ποζαρει κι αμεσως μετα ξανασκυβει στο υφαντο της.Τι ματαρες ηταν αυτές, τι προσωπο!Εδώ, σ’ αυτά τα μερη, η ομορφια της φυσης, εκτιθεται απλοχερα παντου, αλλα η ανθρωπινη ομορφια, γνεθει κρυμμενη στον ακαλυπτο, μεχρι να μαραζωσει.Οι δε αντρες, μια χαρα ταχουν κανονισμενα : τσαγακι, κουβεντουλα, ψηστηρι σε τιποτα περαστικους τουριστες, τσακωμοι για τη Μαντσεστερ και τη Ρεαλ, μια χαρα!! Το Λομποκ είναι ισλαμικο κι αυτό φαινεται, ειδικα αν ερχεσαι απ’ το Μπαλι.
Απεναντι από το μαγαζι, είναι ενα σχολειο.Τι ηταν να σηκωσω τη φωτογραφικη μηχανη προς το μερος τους, ολο το προαυλιο μαζευεται στα καγκελα, χοροπηδαει και τσιριζει για μια φωτο.Χαμος!Όταν χτυπησε το κουδουνι, η δασκαλα ηρθε στα καγκελα να τα μαζεψει.Που να μαζευτουν τα λυσσαρικα.Ειδε κι αποειδε η γυναικα, σεμνα κι ευγενικα γυρισε να με ρωτησει αν αργω με τη φωτογραφηση, γιατι εχουν και μαθημα.Μολις μαζεψα τη μηχανη στην τσαντα, το προαυλιο ησηχασε και σταδιακα αδειασε.Τι σου είναι η δημοσιοτητα…
Λομποκ (4)
Τα χωρια Σασακ δεν είναι ασχημα, αλλα είναι ο δημοφιλεστερος «εθνολογικος» προορισμος των τουριστων, με ότι αυτό συνεπαγεται.Καλυτερα περασαμε σε «τυχαια» χωρια, βορεια του οδικου αξονα προς τα ανατολικα.Η παραλια Κουτα, στο νοτο και οι διπλανες της, είναι εξαιρετικες, αλλα εδώ φαινεται ναναι χειροτερη η αναλογια touts προς τουριστες.Πιεστικοι και πονηρουληδες.Η τοποθεσια συνδυαζεται με την εκδρομη στα χωρια Σασακ, αλλα είναι μακρια και απομονωμενη.Φαινεται ότι, το αληθινο χαιλαιτ, είναι αυτό που δεν πηγαμε.Η ηφαιστιακη λιμνη, που βρισκεται στον κωνο του Ριντζανι, εχει αφησει τις καλυτερες εντυπωσεις σε οσους ρωτησα.Δεν πειραζει, next time.Δεδομενου ότι, οι λευκες αμμουδιες με μπολικο ισκιο είναι παντου, κριτιρια επιλογης τοπου διαμονης, είναι όλα τα αλλα (καταλυμμα, φαγητο, προσβασιμοτητα, επιλογες δασκεδασης, επικοινωνιες κλπ).
Το καλο φαγητο, περιξ του Σενγκιγκι, δε φτανουν δεκα μερες για να το εξερευνησει κανεις.Βγαινοντας από το χωριο προς νοτον, υπηρχε ένα ρεστωραν με ιταλικο ονομα. Ένα ξυλινο ντεκ, διπλα στην αμμουδια, με ανακλιντρα και διακοσμηση από λινα υφασματα που ανεμιζουν απαλα, είναι η πρωτη σταση, πριν από το δειπνο.Εκει σερβιρουν το απεριτιφ (πινουμε αφοβα, παρα τα παγακια).Στο μεταξυ κι ενώ σουρουπωνει, δυο τρεις σερβιτοροι σκουπιζουν την αμμο, μπροστα στο ντεκ.Δε σκουπιζουν τυχαια, διαμορφωνουν επιπεδους διαδρομους, καθενας από τους οποιους οδηγει σ’ ένα τραπεζι.Κινουνται αναμεσα στους αμμοδιαδρομους προσεκτικα, ετσι ώστε να μη χαλασουν την επιπεδη επιφανεια προς τα τραπεζια και κατω απ’ αυτά.Στηνουν κι αναβουν τους πυρσους, τοποθετουν τη σαμπανιερα, στρωνουν λινα τραπεζομαντηλα. Τους χαζευουμε καταπληκτοι.Συγγνωμη, για μας τα κανουν ολ’ αυτά ? Τη μπυρα μου θα τη βαλουν σε σαμπανιερα? Κοιτιομαστε. Ρε μπας και μας περνανε για αλλους ? Πληρωσαμε τον μακραν ακριβοτερο λογαριασμο ολου του ταξιδιου, αλλα ηταν και οι τεσσερις βοτκες μεσα (ισλαμ=ακριβο αλκοολ) : 36 ευρωσυνολο.Φυσικα, η επιστροφη ειναι υποχρεωση του ρεστωραν, ουτε να χωνεψεις δε σ’ αφηνουν.
Και λιγη γεωγραφια : Το Μπαλι και το Λομποκ, χωριζονται από ένα στενο θαλασσιο περασμα, αλλα ακριβως από αυτό το στενο περασμα, διερχεται η περιφημη Οριογραμμη Ουαλλας (Wallace’s Line).Aυτη χωριζει την Ασιατικη, από την Ωκεανια χλωροπανιδα.Τα δυο νησια απεχουν μεταξυ τους, πολύ περισσοτερο απ΄οσο δειχνει η αποσταση τους κι αυτό φαινεται, χωρις ναναι κανεις ειδικος.
Tricks & tips
Aν το «γδαρσιμο» τουριστων είναι επιστημη και η Ελλαδα είναι το πανεπιστημιο, το Λομποκ δεν είναι ουτε συνοικιακο ΙΕΚ.Δε σε «ριχνουν» αν δεν το θελεις.Αν καποιος είναι τοσο αφελης, να τον μαδησουν στο Λομποκ, τοτε σιγουρα τον εχουν ξεπουπουλιασει και στην Ελλαδα και γενικως, γλιτωμο δεν εχει οπου και να παει.Ολοι οι υπολοιποι θα ξοδεψουν λιγοτερα από οσα υπολογιζαν (οσα κι αν υπολογιζαν).
Τιποτα δε χρειαζεται να κανονιστει από πριν.Ουτε καν το ιδιο το Λομποκ.Στο Μπαλι μπορει κανεις να σχεδιασει το προγραμμα του, αφηνοντας, ισως, μερικες μερες «ανοιχτες» για το τελος.Τα πακετα από Μπαλι για Λομποκ-Γκιλι δεν πολυσυμφερουν. Το προτιμοτερο είναι να κλεισει κανεις μονο το εισιτηριο.Το αεροπορικο εισιτηριο είναι φτηνο, αλλα το πλοιο περιπλεει το ομορφο, νοτιο Μπαλι.Βεβαια, αν εχει κυμα, εχει πολύ κυμα!Το εισιτηριο περιλαμβανει παντα και το χερσαιο κομματι της διαδρομης, που είναι ενδιαφερον.Εμεις κινηθηκαμε με Perama, αλλα υπαρχουν δεκαδες εταιρειες.Δεν αξιζει τον κοπο να κινηθει κανεις με τα δημοσια λεωφορεια και πλοια.Παντως, η ναυτιλιακη εταιρια «της γραμμης» λεγεται Pelni και συχνα το πλοιο είναι παραφορτωμενο.Μπορει καποιος να παει στα Γκιλι, απ’ ευθειας από το Μπαλι, ή ακομα και ν’ αλλαξει γνωμη εν πλω (το ιδιο πλοιο πιανει πρωτα Σενγκιγκι και στη συνεχεια Γκιλι), αφηνοντας το Λομποκ για μετα.Γενικως, οι μεταφορες γινονται πορτα-πορτα : σε παραλαμβανουν από το ξενοδοχειο σου και σε αφηνουν οπου ζητησεις.
Για τους εχοντες πολύ σφιχτο προυπολογισμο, οι τιμες ξεκινανε από 4,00 ευρω το δικλινο, με πρωινο (στον κεντρικο παραλιακο δρομο, ακριβως διπλα στο γραφειο της Perama).
Τα ψωνια στα χωρια δεν είναι φτηνοτερα, αλλα εχουν περισσοτερες πιθανοτητες ναναι γνησια και περισσοτερη πλακα (χωρια που είναι και πιο πολιτικως ορθα, μια και τα λεφτα πανε στην κοινοτητα των φτωχων παραγωγων κι όχι στον Ολλανδο που εχει μαγαζι στα τουρισταδικα).Τα υφασματα με λαμπερα χρωματα, εχουν χημικες βαφες. Υπαρχουν υφαντα φυσικης βαφης και ξεχωριζουν, από τα πολύ πιο μουντα τους χρωματα.
Τα τοπικα τηλεφωνεια, είναι ο φτηνοτερος τροπος επικοινωνιας.
Η καλυτερη καταδυτικη μονοημερη, είναι βορειοδυτικα του Gili Meno.
Οι ημερησιες εκδρομες είναι 9,00π.μ. με 5,00μ.μ με οδηγο και αγγλοφωνο συνοδο (ειτε μεσω γραφειου, ειτε στο δρομο).Καλο είναι να υπαρχει «σχεδιο» διαδρομης, για προφανεις λογους.
Το περιφημο Narmada Palace είναι μουφα.
Η αγορα στο Ματαραμ και τη γυρω περιοχη, είναι μονο για ντοπιους (ηταν το 2004) και σε ορισμενα σημεια της, πολύ πολύ βρωμικη (τα ευαισθητα στομαχια να την αποφυγουν.Εκτος από βρωμα εχει και πολλα κουνουπια, όχι όλα αθωα).
Τα εξεζητημενα αντικουνουπικα δεν απεδιδαν τοσο, οσο το ταπεινο autan.
Τα χωρια Σασακ δεν είναι ασχημα, αλλα είναι ο δημοφιλεστερος «εθνολογικος» προορισμος των τουριστων, με ότι αυτό συνεπαγεται.Καλυτερα περασαμε σε «τυχαια» χωρια, βορεια του οδικου αξονα προς τα ανατολικα.Η παραλια Κουτα, στο νοτο και οι διπλανες της, είναι εξαιρετικες, αλλα εδώ φαινεται ναναι χειροτερη η αναλογια touts προς τουριστες.Πιεστικοι και πονηρουληδες.Η τοποθεσια συνδυαζεται με την εκδρομη στα χωρια Σασακ, αλλα είναι μακρια και απομονωμενη.Φαινεται ότι, το αληθινο χαιλαιτ, είναι αυτό που δεν πηγαμε.Η ηφαιστιακη λιμνη, που βρισκεται στον κωνο του Ριντζανι, εχει αφησει τις καλυτερες εντυπωσεις σε οσους ρωτησα.Δεν πειραζει, next time.Δεδομενου ότι, οι λευκες αμμουδιες με μπολικο ισκιο είναι παντου, κριτιρια επιλογης τοπου διαμονης, είναι όλα τα αλλα (καταλυμμα, φαγητο, προσβασιμοτητα, επιλογες δασκεδασης, επικοινωνιες κλπ).
Το καλο φαγητο, περιξ του Σενγκιγκι, δε φτανουν δεκα μερες για να το εξερευνησει κανεις.Βγαινοντας από το χωριο προς νοτον, υπηρχε ένα ρεστωραν με ιταλικο ονομα. Ένα ξυλινο ντεκ, διπλα στην αμμουδια, με ανακλιντρα και διακοσμηση από λινα υφασματα που ανεμιζουν απαλα, είναι η πρωτη σταση, πριν από το δειπνο.Εκει σερβιρουν το απεριτιφ (πινουμε αφοβα, παρα τα παγακια).Στο μεταξυ κι ενώ σουρουπωνει, δυο τρεις σερβιτοροι σκουπιζουν την αμμο, μπροστα στο ντεκ.Δε σκουπιζουν τυχαια, διαμορφωνουν επιπεδους διαδρομους, καθενας από τους οποιους οδηγει σ’ ένα τραπεζι.Κινουνται αναμεσα στους αμμοδιαδρομους προσεκτικα, ετσι ώστε να μη χαλασουν την επιπεδη επιφανεια προς τα τραπεζια και κατω απ’ αυτά.Στηνουν κι αναβουν τους πυρσους, τοποθετουν τη σαμπανιερα, στρωνουν λινα τραπεζομαντηλα. Τους χαζευουμε καταπληκτοι.Συγγνωμη, για μας τα κανουν ολ’ αυτά ? Τη μπυρα μου θα τη βαλουν σε σαμπανιερα? Κοιτιομαστε. Ρε μπας και μας περνανε για αλλους ? Πληρωσαμε τον μακραν ακριβοτερο λογαριασμο ολου του ταξιδιου, αλλα ηταν και οι τεσσερις βοτκες μεσα (ισλαμ=ακριβο αλκοολ) : 36 ευρωσυνολο.Φυσικα, η επιστροφη ειναι υποχρεωση του ρεστωραν, ουτε να χωνεψεις δε σ’ αφηνουν.
Και λιγη γεωγραφια : Το Μπαλι και το Λομποκ, χωριζονται από ένα στενο θαλασσιο περασμα, αλλα ακριβως από αυτό το στενο περασμα, διερχεται η περιφημη Οριογραμμη Ουαλλας (Wallace’s Line).Aυτη χωριζει την Ασιατικη, από την Ωκεανια χλωροπανιδα.Τα δυο νησια απεχουν μεταξυ τους, πολύ περισσοτερο απ΄οσο δειχνει η αποσταση τους κι αυτό φαινεται, χωρις ναναι κανεις ειδικος.
Tricks & tips
Aν το «γδαρσιμο» τουριστων είναι επιστημη και η Ελλαδα είναι το πανεπιστημιο, το Λομποκ δεν είναι ουτε συνοικιακο ΙΕΚ.Δε σε «ριχνουν» αν δεν το θελεις.Αν καποιος είναι τοσο αφελης, να τον μαδησουν στο Λομποκ, τοτε σιγουρα τον εχουν ξεπουπουλιασει και στην Ελλαδα και γενικως, γλιτωμο δεν εχει οπου και να παει.Ολοι οι υπολοιποι θα ξοδεψουν λιγοτερα από οσα υπολογιζαν (οσα κι αν υπολογιζαν).
Τιποτα δε χρειαζεται να κανονιστει από πριν.Ουτε καν το ιδιο το Λομποκ.Στο Μπαλι μπορει κανεις να σχεδιασει το προγραμμα του, αφηνοντας, ισως, μερικες μερες «ανοιχτες» για το τελος.Τα πακετα από Μπαλι για Λομποκ-Γκιλι δεν πολυσυμφερουν. Το προτιμοτερο είναι να κλεισει κανεις μονο το εισιτηριο.Το αεροπορικο εισιτηριο είναι φτηνο, αλλα το πλοιο περιπλεει το ομορφο, νοτιο Μπαλι.Βεβαια, αν εχει κυμα, εχει πολύ κυμα!Το εισιτηριο περιλαμβανει παντα και το χερσαιο κομματι της διαδρομης, που είναι ενδιαφερον.Εμεις κινηθηκαμε με Perama, αλλα υπαρχουν δεκαδες εταιρειες.Δεν αξιζει τον κοπο να κινηθει κανεις με τα δημοσια λεωφορεια και πλοια.Παντως, η ναυτιλιακη εταιρια «της γραμμης» λεγεται Pelni και συχνα το πλοιο είναι παραφορτωμενο.Μπορει καποιος να παει στα Γκιλι, απ’ ευθειας από το Μπαλι, ή ακομα και ν’ αλλαξει γνωμη εν πλω (το ιδιο πλοιο πιανει πρωτα Σενγκιγκι και στη συνεχεια Γκιλι), αφηνοντας το Λομποκ για μετα.Γενικως, οι μεταφορες γινονται πορτα-πορτα : σε παραλαμβανουν από το ξενοδοχειο σου και σε αφηνουν οπου ζητησεις.
Για τους εχοντες πολύ σφιχτο προυπολογισμο, οι τιμες ξεκινανε από 4,00 ευρω το δικλινο, με πρωινο (στον κεντρικο παραλιακο δρομο, ακριβως διπλα στο γραφειο της Perama).
Τα ψωνια στα χωρια δεν είναι φτηνοτερα, αλλα εχουν περισσοτερες πιθανοτητες ναναι γνησια και περισσοτερη πλακα (χωρια που είναι και πιο πολιτικως ορθα, μια και τα λεφτα πανε στην κοινοτητα των φτωχων παραγωγων κι όχι στον Ολλανδο που εχει μαγαζι στα τουρισταδικα).Τα υφασματα με λαμπερα χρωματα, εχουν χημικες βαφες. Υπαρχουν υφαντα φυσικης βαφης και ξεχωριζουν, από τα πολύ πιο μουντα τους χρωματα.
Τα τοπικα τηλεφωνεια, είναι ο φτηνοτερος τροπος επικοινωνιας.
Η καλυτερη καταδυτικη μονοημερη, είναι βορειοδυτικα του Gili Meno.
Οι ημερησιες εκδρομες είναι 9,00π.μ. με 5,00μ.μ με οδηγο και αγγλοφωνο συνοδο (ειτε μεσω γραφειου, ειτε στο δρομο).Καλο είναι να υπαρχει «σχεδιο» διαδρομης, για προφανεις λογους.
Το περιφημο Narmada Palace είναι μουφα.
Η αγορα στο Ματαραμ και τη γυρω περιοχη, είναι μονο για ντοπιους (ηταν το 2004) και σε ορισμενα σημεια της, πολύ πολύ βρωμικη (τα ευαισθητα στομαχια να την αποφυγουν.Εκτος από βρωμα εχει και πολλα κουνουπια, όχι όλα αθωα).
Τα εξεζητημενα αντικουνουπικα δεν απεδιδαν τοσο, οσο το ταπεινο autan.
go2dbeach
Member
- Μηνύματα
- 6.017
- Likes
- 9.784
- Επόμενο Ταξίδι
- Λατινική Αμερική
- Ταξίδι-Όνειρο
- Λατινική Αμερική
Ειχα φαει κι εγω μια "αμπουλα φωτιας" - 
κανενας δε θα το περιεγραφε καλυτερα - στο Μεξικο , δεν μπορω να καταλαβω πως μερικοι λαοι απολαμβανουν τετοια φαγητα , μιλαμε ειναι θανατος!
Μακαρι να γινοταν να δουμε φωτος απο το ταξιδι σου Βαγγελη , αν και μας μεταφερεις εικονες μεσα απο τα κειμενα σου με μοναδικο τροπο!
κανενας δε θα το περιεγραφε καλυτερα - στο Μεξικο , δεν μπορω να καταλαβω πως μερικοι λαοι απολαμβανουν τετοια φαγητα , μιλαμε ειναι θανατος!Μακαρι να γινοταν να δουμε φωτος απο το ταξιδι σου Βαγγελη , αν και μας μεταφερεις εικονες μεσα απο τα κειμενα σου με μοναδικο τροπο!
ΕΡΣΗ
Member
Χα χα! Θυμαμαι μια αμπουλα φωτιας που εφαγα πριν χρονια στην Ταυλανδη υπο μορφη σαλατας θαλασσινων. Πεντανοστιμη, και πεντακαυτερη, ενω ειχα παραγγειλλει την ελαχιστα καυτερη, εμεινα και εγω με την απορια πως θα ηταν η "hot". Ετρεχαν δακρυα απο τα ματια μου και μυξες απο τη μυτη μου και εγω σκουπιζομουν και συνεχιζα να τρωω με παθος και ο κοσμος γυρω μου με κοιταζε με περιεργεια και ενδεχομενως να με κοροιδευε κιολας άλλα εγω σκοτιστηκα...
Doug
Member
- Μηνύματα
- 518
- Likes
- 2
Βαγγέλη ο τροπος που γραφεις ειναι εξαιρετικός!
Παρόλο που το Λομποκ δεν ηταν στη λιστα των προτιμησεων μου βρεθηκα εκει πριν δυο χρονια για μερικες ημερες λογω καποιας υποχρεωσης και τελικα εφυγα ενθουσιασμενος! Πλεον το συστηνω σε γνωστους & φιλους ως ιδανικο προορισμό για ταξιδι με την/τον αγαπημενη/ο τους. Εμεις (δυστυχως) ημασταν πολυ μεγαλη παρεα (Αγγλοι,Γερμανοι,Ιταλοι,Ελληνες κτλ.) και ηταν δυσκολο να συννενοηθουμε και να παρουμε αποφασεις!
Αυτο που μου εκανε αρνητικη εντυπωση ηταν ο τροπος που με κοιτουσαν οι κατοικοι οταν εκανα το σταυρό μου στο φαγητό, και στην παραλία λογω του θρησκευτικου περιεχομενου τατουαζ μου! Ενιωθα πως θέλουν να με πυροβολησουν!
Επισης απο νυχτερινη ζωη για οσους ενδιαφερονται δεν λεει και πολλα. Καμια σχεση με Πουκετ. Και το λεω αυτό γιατι η συγκριση ερχεται μοιραία αν εχεις παει και στα δυο.
Καποια στιγμη θα επιστρεψω στην περιοχη για χαρη των Γκιλις. (απωθημενο κ αυτο οπως το Σαμουι)
Παρόλο που το Λομποκ δεν ηταν στη λιστα των προτιμησεων μου βρεθηκα εκει πριν δυο χρονια για μερικες ημερες λογω καποιας υποχρεωσης και τελικα εφυγα ενθουσιασμενος! Πλεον το συστηνω σε γνωστους & φιλους ως ιδανικο προορισμό για ταξιδι με την/τον αγαπημενη/ο τους. Εμεις (δυστυχως) ημασταν πολυ μεγαλη παρεα (Αγγλοι,Γερμανοι,Ιταλοι,Ελληνες κτλ.) και ηταν δυσκολο να συννενοηθουμε και να παρουμε αποφασεις!
Αυτο που μου εκανε αρνητικη εντυπωση ηταν ο τροπος που με κοιτουσαν οι κατοικοι οταν εκανα το σταυρό μου στο φαγητό, και στην παραλία λογω του θρησκευτικου περιεχομενου τατουαζ μου! Ενιωθα πως θέλουν να με πυροβολησουν!
Επισης απο νυχτερινη ζωη για οσους ενδιαφερονται δεν λεει και πολλα. Καμια σχεση με Πουκετ. Και το λεω αυτό γιατι η συγκριση ερχεται μοιραία αν εχεις παει και στα δυο.
Καποια στιγμη θα επιστρεψω στην περιοχη για χαρη των Γκιλις. (απωθημενο κ αυτο οπως το Σαμουι
)Εκπομπές Travelstories
Τελευταίες δημοσιεύσεις
-
-
-
Μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς UNESCO που έχουμε επισκεφθεί.
- Τελ. μήνυμα: Klair
-
-
-
-
Ταξιδιωτική Ιστορία του Μήνα Μάρτιος - Αύγουστος 2020- Τελ. μήνυμα: makisg
-
Aegean Airlines Πρόγραμμα τακτικών επιβατών Miles + Bonus- Τελ. μήνυμα: efipoly
-
-