Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο
- Κεφάλαιο 3ο]Ξεκιναμε την περιηγηση κατά τις εννιαμισυ, με κατευθυνση ανατολικα.Μια φευγαλεα ματια στο «αστικο» κομματι του νησιου : Αμπεναμ, Ματαραμ, Κακρανεγκαρα.Ο Μιχαλακης θελει να μας μυησει στις μουσικες του Λομποκ, η κασετα παιζει παραδοσιακα τραγουδια, αυτος σταματαει να μιλαει ΜΟΝΟ για να τα σιγοτραγουδησει και να μας εξηγησει την ιστορια κάθε τραγουδιου.Καλο το Λομποκεζικο εθνικ, αλλα μετα από κανενα μισαωρο, αρχιζει να μας «γρατζουναει» τα σωθικα.Πριν από μια σιδερενια γεφυρα, σταματαει το αυτοκινητο για να δουμε το αξιοθεατο.Ποιο αξιοθεατο ? Η γεφυρα είναι, κατά τη γνωμη του, αξιοθεατη.[I]Η μεγαλυτερη σε ολο το Λομποκ! [/I]λεει και το υφος του τον προδιδει.Το σκουριασμενο κατασκευασμα είναι αξιοθρηνητο κι ο Μιχαλακης, προφανως, αγνοει ότι, στη χωρα μας «παραμυθιαζαμε» τουριστες, πολύ πριν από αυτόν.Ακομα πιο προφανως αγνοει, ότι μολις εγκαινιασαμε τη γεφυρα Ριου-Αντιρριου.Μολις μαθαινει γι’ αυτην, με κοιταει καχυποπτα.Eιναι προφανες ότι νομιζει πως τον κοροιδευω. «[I]Κι εγω λεω υπερβολες, αλλα αυτος ο Ελληνας το παρακανε», [/I
- Κεφάλαιο 4ο
λενε τα ματια του.
Από τις εντεκαμισυ εχει αρχισει να προτεινει μερη για φαγητο.Ειδε κι αποειδε, τον εκοψε η πεινα και σταματαμε εξω από ένα μικρο μαγειριο για ντοπιους, από τα εκατονταδες που υπαρχουν, για να παρει κατι να φαει.Μπαινει στο μισοσκοτεινο μαγαζακι, μπαινω πισω του.Παραγγελνει και του ζηταω να παρει κι ένα ιδιο για μενα.
Με τα δυο σακουλακια τροφης στο χερι, μπαινουμε στο αυτοκινητο και κατευθυνομαστε σε μια ομορφη τοποθεσια, με κατι σαν εξαγωνα περιπτερα για πικνικ.
Ευτυχως, ειχα παρει και νερο.Στις πρωτες μπουκιες δεν πολυκαταλαβαινεις την καψα, σ’ αυτό συντελει και το κρεας, που είναι πεντανοστιμο και καλομαγειρεμενο.Τι spicy, τι καυτερο, τι να λεμε!Όταν βρισκεται πια βαθια στον οισοφαγο και είναι πολύ αργα να μετανιωσεις, η «αμπουλα φωτιας» διαλυεται, φλογες ανηφοριζουν το λαρυγγι και ξεχυνονται στο στομα.Αν ηταν ειδος βασανιστηριου στη Μακρονησσο, θα υπεγραφα σε πεντε λεπτα.Και να πεις ότι δε ρωτησα πριν δοκιμασω, ρωτησα και με διαβεβαιωσε ότι «its ok, no much spicy». Δηλαδη, αν ηταν much spicy ρε Μιχαλακη τι θαχε, υδραζινη?
Στο χωριο με τα υφαντα, ο Μιχαλακης μας αφηνει για να παει να προσευχηθει κι ετσι εχουμε την ευκαιρια να σουλατσαρουμε μονοι.Κάθε μαγαζι εχει την οικιακη του βιοτεχνια, (συνηθως πισω από το μαγαζι) και μεσα στη διαδικασια πωλησης περιλαμβανεται επισκεψη σ’ αυτην και κερασμα τοπικου τσαγιου.Στο στεγασμενο με τσιγκο ημιυπαιθριο χωρο, δουλευουν τρεις τεσσερις γυναικες και τρεχαλανε μερικα πιτσιρικια.Πιανουμε κουβεντα με τις μεσηλικες γυναικες (αν δεν ημουν με τη γυναικα μου, αυτό θαταν αδυνατο), αλλα η νεαρη κοπελα, που καθεται οκλαδον, σκυμμενη στη δουλεια της, δε σηκωνει τα ματια, παρα μονο όταν οι μεγαλυτερες της ζητανε να ποζαρει κι αμεσως μετα ξανασκυβει στο υφαντο της.Τι ματαρες ηταν αυτές, τι προσωπο!Εδώ, σ’ αυτά τα μερη, η ομορφια της φυσης, εκτιθεται απλοχερα παντου, αλλα η ανθρωπινη ομορφια, γνεθει κρυμμενη στον ακαλυπτο, μεχρι να μαραζωσει.Οι δε αντρες, μια χαρα ταχουν κανονισμενα : τσαγακι, κουβεντουλα, ψηστηρι σε τιποτα περαστικους τουριστες, τσακωμοι για τη Μαντσεστερ και τη Ρεαλ, μια χαρα!! Το Λομποκ είναι ισλαμικο κι αυτό φαινεται, ειδικα αν ερχεσαι απ’ το Μπαλι.
Απεναντι από το μαγαζι, είναι ενα σχολειο.Τι ηταν να σηκωσω τη φωτογραφικη μηχανη προς το μερος τους, ολο το προαυλιο μαζευεται στα καγκελα, χοροπηδαει και τσιριζει για μια φωτο.Χαμος!Όταν χτυπησε το κουδουνι, η δασκαλα ηρθε στα καγκελα να τα μαζεψει.Που να μαζευτουν τα λυσσαρικα.Ειδε κι αποειδε η γυναικα, σεμνα κι ευγενικα γυρισε να με ρωτησει αν αργω με τη φωτογραφηση, γιατι εχουν και μαθημα.Μολις μαζεψα τη μηχανη στην τσαντα, το προαυλιο ησηχασε και σταδιακα αδειασε.Τι σου είναι η δημοσιοτητα…
Από τις εντεκαμισυ εχει αρχισει να προτεινει μερη για φαγητο.Ειδε κι αποειδε, τον εκοψε η πεινα και σταματαμε εξω από ένα μικρο μαγειριο για ντοπιους, από τα εκατονταδες που υπαρχουν, για να παρει κατι να φαει.Μπαινει στο μισοσκοτεινο μαγαζακι, μπαινω πισω του.Παραγγελνει και του ζηταω να παρει κι ένα ιδιο για μενα.
Με τα δυο σακουλακια τροφης στο χερι, μπαινουμε στο αυτοκινητο και κατευθυνομαστε σε μια ομορφη τοποθεσια, με κατι σαν εξαγωνα περιπτερα για πικνικ.
Ευτυχως, ειχα παρει και νερο.Στις πρωτες μπουκιες δεν πολυκαταλαβαινεις την καψα, σ’ αυτό συντελει και το κρεας, που είναι πεντανοστιμο και καλομαγειρεμενο.Τι spicy, τι καυτερο, τι να λεμε!Όταν βρισκεται πια βαθια στον οισοφαγο και είναι πολύ αργα να μετανιωσεις, η «αμπουλα φωτιας» διαλυεται, φλογες ανηφοριζουν το λαρυγγι και ξεχυνονται στο στομα.Αν ηταν ειδος βασανιστηριου στη Μακρονησσο, θα υπεγραφα σε πεντε λεπτα.Και να πεις ότι δε ρωτησα πριν δοκιμασω, ρωτησα και με διαβεβαιωσε ότι «its ok, no much spicy». Δηλαδη, αν ηταν much spicy ρε Μιχαλακη τι θαχε, υδραζινη?
Στο χωριο με τα υφαντα, ο Μιχαλακης μας αφηνει για να παει να προσευχηθει κι ετσι εχουμε την ευκαιρια να σουλατσαρουμε μονοι.Κάθε μαγαζι εχει την οικιακη του βιοτεχνια, (συνηθως πισω από το μαγαζι) και μεσα στη διαδικασια πωλησης περιλαμβανεται επισκεψη σ’ αυτην και κερασμα τοπικου τσαγιου.Στο στεγασμενο με τσιγκο ημιυπαιθριο χωρο, δουλευουν τρεις τεσσερις γυναικες και τρεχαλανε μερικα πιτσιρικια.Πιανουμε κουβεντα με τις μεσηλικες γυναικες (αν δεν ημουν με τη γυναικα μου, αυτό θαταν αδυνατο), αλλα η νεαρη κοπελα, που καθεται οκλαδον, σκυμμενη στη δουλεια της, δε σηκωνει τα ματια, παρα μονο όταν οι μεγαλυτερες της ζητανε να ποζαρει κι αμεσως μετα ξανασκυβει στο υφαντο της.Τι ματαρες ηταν αυτές, τι προσωπο!Εδώ, σ’ αυτά τα μερη, η ομορφια της φυσης, εκτιθεται απλοχερα παντου, αλλα η ανθρωπινη ομορφια, γνεθει κρυμμενη στον ακαλυπτο, μεχρι να μαραζωσει.Οι δε αντρες, μια χαρα ταχουν κανονισμενα : τσαγακι, κουβεντουλα, ψηστηρι σε τιποτα περαστικους τουριστες, τσακωμοι για τη Μαντσεστερ και τη Ρεαλ, μια χαρα!! Το Λομποκ είναι ισλαμικο κι αυτό φαινεται, ειδικα αν ερχεσαι απ’ το Μπαλι.
Απεναντι από το μαγαζι, είναι ενα σχολειο.Τι ηταν να σηκωσω τη φωτογραφικη μηχανη προς το μερος τους, ολο το προαυλιο μαζευεται στα καγκελα, χοροπηδαει και τσιριζει για μια φωτο.Χαμος!Όταν χτυπησε το κουδουνι, η δασκαλα ηρθε στα καγκελα να τα μαζεψει.Που να μαζευτουν τα λυσσαρικα.Ειδε κι αποειδε η γυναικα, σεμνα κι ευγενικα γυρισε να με ρωτησει αν αργω με τη φωτογραφηση, γιατι εχουν και μαθημα.Μολις μαζεψα τη μηχανη στην τσαντα, το προαυλιο ησηχασε και σταδιακα αδειασε.Τι σου είναι η δημοσιοτητα…
Attachments
-
33,7 KB Προβολές: 545