Λογοτεχνία

[Lthanos]

Αντώνης Σαμαράκης - Το λάθος

 

[La Chica]

Φως στο Τούνελ! - δικό μου..!

 

[lefteris]

Το Σιλμαρίλιον δε διαβάζεται ρε παιδιά. Χαλαρά μέσα στα 2-3 πιο δύσκολα βιβλία που έχω διαβάσει στη ζωή μου.

τρομερα δυσκολο βρησκω το εκρεμες του φουκω ακομα δεν το εχω τελειωσει αλλα το παλευω εχει απειρα ονοματα

 

[Defkalion]

Καλά, μιλάμε για λογοτεχνικό αριστούργημα όμως.

 

[lefteris]

καλα ναι εγω δεν εθηξα το επιπεδο ουτε του βιβλιου ουτε του εκο.

απλα ολα αυτα τα ονοματα μου προκαλουν πονοκεφαλο. επιπλεον εχει και μια αλλη δυσκολια εμενα μου αρεσει να διαβαζω στο κρεββατι πριν πεσω για υπνο αλλα αυτο το μπαουλο δεν βολευει για διαβασμα στο κρεββατι!

αλλα το οτι συνεχιζω δειχνει ποσο μου αρεσει

 

[Lthanos]

Το εκκρεμές του Φουκώ μου άρεσε πάρα πολύ.

Τώρα διαβάζω το Μπαουντολίνο. Ενώ ο Έκο μου αρέσει πολύ, αυτό το βιβλίο είναι από τα ελάχιστα που σταμάτησα (στις 20 πρώτες σελίδες). Είπα τώρα να το ξαναεπιχειρήσω. Θα δείξει ...

 

[Defkalion]

Ο Μπαουντολίνο είναι μια μούφα και μισή. Απορώ πώς γίνεται να τόχει γράψει ο Έκο αυτό το πράγμα.

 

[*The_Mexican*]

Εγώ επειδή είμαι τρελός φάν της ψυχολογίας έχω ασχοληθεί κυρίως με τους :
Γιώργο Πιντέρη(σχεδόν όλα)
Irvin Yalom(Θεραπεία του Σοπενάουερ,Όταν έκλαψε ο Νίτσε,το δώρο της ψυχοθεραπείας που είναι κάπως εξιδικευμένο κ.α.)
Dr. Q Dumond(Δύναμη της μνήμης , κ.α.)
και άλλους

και γενικά την έχω ψάξει παρά πολύ όσον αφορά την ψυχολογία,τις σχέσεις,τα συναισθήματα,τις αντιδράσεις,και γενικα την συμπεριφορά.

 

[Lthanos]

Ο Μπαουντολίνο είναι μια μούφα και μισή. Απορώ πώς γίνεται να τόχει γράψει ο Έκο αυτό το πράγμα.

Το διάβασες όλο; Να το παρατήσω δεύτερη φορά; Τι λες;

 

[Defkalion]

Γούστα είναι αυτά, αλλά σε σχέση με άλλα βιβλία του Έκο, το συγκεκριμένο είναι στον πάτο του βαρελιού, δε μου άρεσε καθόλου.

 

[tilt]

Επειδή κι εμένα μου αρέσουν τα βιβλία (μ' αρέσει το εργονομικό τους σχήμα περισσότερο...), λέω να αφήσω εδώ ένα από τα πρώτα ίχνη μου στο φόρουμ, σχολιάζοντας τις προηγούμενες δημοσιεύσεις. Αρχίζω.

Τόλκιν:
Άρχοντας στο είδος του. Όσοι είναι μέσα το ξέρουν. Οι εκτός ποτέ δεν πρόκειται να συγκινηθούν. Αγαπημένος.

Μπάρκερ:
Δεν μπορώ να καταλήξω στον αν ο "Υφαντόκοσμος" ή το "Μεγάλο Μυστικό Θέαμα" είναι το καλύτερο βιβλίο του. Ότι έχω διαβάσει από Μπάρκερ μου άρεσε. Προτείνω το "Ο Κλέφτης του Πάντοτε" για αυτούς που τους αρέσουν τα παραμύθια...

Κίνγκ:
Πολυγραφότατος. Όσο περισσότερο γράφει, τόσο προς την μετριότητα κλίνουν τα βιβλία του. Είναι κάποιος νόμος της Στατιστικής νομίζω που μου διαφεύγει τώρα... μου θυμίζει πολύ αυτούς που μιλάνε πολύ...όσο περισσότερο μιλάς τόσες περισσότερες μχαζομάρες λeς. Αναπόφευκτο. Η "Λάμψη" είναι ίσως το χειρότερο βιβλίο που έχω διαβάσει. Ever. Γιατί αν κάποιος διαβάσει κάποτε Κίνγκ, θέλει να τον λούσει κρύος ιδρώτας βρε παιδί μου. Σε παραπάνω από τα 2/3 των 1000+ σελίδων του βιβλίου παρουσιάζεται από κάθε ήρωα που έμεινε ζωντανός η άποψή του για την ιδανική κοινωνία/ πολιτεία. Τι να πω; Τα είπαν πριν από εμάς οι πρόγονοι. Δεν περίμενα από τον Κίνγκ να προσθέσει κάτι καινούριο.
Σε καμία περίπτωση δεν θα σύστηνα την "Λάμψη" σε μη φανατικούς του Κίνγκ (και είμαστε πολλοί). Προτιμώ τα πρώτα του βιβλία.

Λάβκραφτ:
Αισθάνομαι πολύ ανθρώπινος για να σχολιάσω τον υπέρτατο μετρ. Μάλλον θα πρέπει να αλλάξω το ταξίδι-όνειρο και να βάλω προορισμό την άγνωστη Καντάθ.

Έκο:
Τον θεωρό μέγιστο κλοπολόγο. Ως εδώ, γιατί διακρίνω κάποιες συμπάθειες στο φόρουμ...

Έλληνες συγγραφείς:
Αισθάνομαι για τους Έλληνες συγγραφείς ότι και για την ελληνική μουσική... Οι σύγχρονοι (τα περισσότερα major ονόματα) με απογοήτευσαν σε κάθε φιλότιμη προσπάθειά μου και δεν ασχολούμαι πια. Κόκκινο πανί (μου άρεσε ο Μανιώτης). Από παλιότερους μου αρέσει ο Σαμαράκης, λυπάμαι που δεν κατάφερα ως τώρα να ασχοληθώ με Καζαντζάκη (αλλά είπαμε δεν ξέρω τι χάνω από την Κρήτη...). Ο Γεώργιος Βιζυηνός είναι ο αγαπημένος μου Έλληνας συγγραφέας. Παπαδιαμάντης...αυτά, δεν μου έρχεται τίποτε άλλο. Οι πρόγονοι στο απυρόβλητο.

Άλλοι αγαπημένοι:
Από τους πολλούς διαλέγω για τώρα τους εξής τρεις: Τομ Ρόμπινς, Τσάρλς Μπουκόφσκι, Μπορίς Βιάν

Πρόταση:
Προτείνω σε όλους τους ταξιδευτές/ ταξιδιώτες/ τουρίστες/ καναπεδομανείς που συμμετέχουν ή παρακολουθούν το φόρουμ το βιβλίο του Λουίς Σεπούλβεδα "Χρονικά του περιθωρίου". Επειδή πολλοί είστε ισπανο-λατινολάτρεις (δεν αναφέρομαι στην αγάπη σας για τα ταξίδια) προτείνω το βιβλίο αυτό, γιατί είναι μικρό, με εργονομικό σχεδιασμό, κατάλληλο για διάβασμα στο κρεβάτι, αποτελείται από μικρά διηγήματα, αν πεις ότι διαβάζεις ένα κάθε μέρα/ νύχτα το έχεις ρουφήξει πριν βγει μήνας. Δίνει άλλο νόημα στις λέξεις εναλλακτικός και τουρισμός, όταν αυτές χρησιμοποιούνται είτε μαζί, είτε χώρια. Προσοχή: σε ορισμένες περιπτώσεις και σε ορισμένους τύπους ανθρώπων προκαλεί ρίγη συγκίνησης και απεγνωσμένα/ ασυγκράτητα δακρυοκυλίσματα.

Αυτά προς το παρόν.

Καλημέρα και μην ξεχνάτε: κάποιοι διαβάζουν για να κοιμηθούν και κάποιοι για να ξυπνήσουν.

ΥΓ
Sorry για το παραπάνω σεντόνι

 

[mike]

Παιδια λιθοβολιστε με δεν εχω διαβασει ποτε κανενα λογοτεχνικο βιβλιο ξερω τι μου αξιζει η μαλλον κατι χειροτερο :russianroulette:.