billy, αφού σου αρέσει αυτού του είδους η λογοτεχνία, αξίζει να ρίξεις μια ματιά στον Guy Gavriel Kay (πχ Tigana) ή Ούρσουλα Λεγκέν (Το έπος της γεωθάλασσας).
Επίσης, εξαιρετικός (και λίγο διαφορετικός από τους παραπάνω) είναι ο Frank Herbert μετο αξεπέραστο Dune (κάπου στους 8 τόμους). Για να καταλάβετε πόσο μου αρέσει, θα το διαβάσω κάποια στιγμή ξανά.
Βασικά, εάν σου άρεσε ο Άρχοντας, διάβασε τα Χρονικά της Dragonlance (The Dragonlance Chronicles) είναι μια σειρά τριών βιβλίων που αναφέρονται στον πασίγνωστο στο χώρο των RPG κόσμο της Dragonlance.
Είναι εκπληκτικά, για πολλούς ισάξια των βιβλίων του Τόλκιν. (υπερβολή για μένα)
Παλι θα συμφωνησω με την @rgiro , αν και δε διαβασα τον Αρχοντα πηγα να δω την ταινια για την οποια γινοταν τοσοs ντοροs πια.
Ευτυχωs που το Village εχει αναπαυτικα καθισματα..καπου στο πρωτο μισαωρο με πηρε ο υπνοs. Τι ενδιαφερον!τι κεφι!τι περιπετεια!χαχα
Γενικα παντωs εχω παρατηρησει οτι οποιο βιβλιο διαβασω και μου αρεσει , αν γινει ταινια χανει πολυ..
Θελειs να πειs οτι σου αρεσε Δευκαλιων!!
Για την ηλικια των 12 που λεs οτι το διαβασεs οκ!
Εγω λεω για την ταινια.
Αλλα τωρα να βλεπω καστρα , εικονεs να αλλαζουν χωριs ειρμο και νοημα και τον πιτσιρικο που μου θυμιζε τον Μπουρνελη στα νιατα του punto punto το δαχτυλιδι...
Eλεοs..τετοια σου γραφω κι εγω ΧΑΛΑΡΑ και ΑΝΕΤΟΤΑΤΑ ΟΜΩΣ .
Το θέμα του Tolkien, κατά την άποψή μου, είναι ιδιαίτερα περίπλοκο. Την περιπλοκότητα αυτή δεν μπορεί να τη δώσουν οι ταινίες.
Οι ταινίες, ήταν ένα όμορφο παραμύθι με εντυπωσιακά εφέ και ως τέτοιες πρέπει να κριθούν. Εμένα βέβαια μου αρέσαν ιδιαίτερα. Ένας από τους λόγους, είναι ότι μου αρέσει να βλέπω "παραμύθια" και όχι τα προβλήματα της διπλανής πόρτας. Για τα ... προβλήματα θα πρέπει να είναι είναι μία ταινία με ιδιαίτερη ματιά και εξαιρετικές ερμηνείες για να με καθηλώσει πχ Κράμερ εναντίον Κράμερ ή ο Πρωτάρης.
Να επανέλθω όμως on topic. Ο άρχοντας είναι ένα κομμάτι της ιστορίας της Μέσης Γης. Πλήρως μπορεί να κατανοήσει κάποιος το μέγεθος του έργου του Tolkien, αν έχει διαβάσει και το Σιλλμαρίλιον και το Χόμπιτ, τουλάχιστον. Και λέω τουλάχιστον, γιατί ο Tolkien δημιούργησε μέχρι και πρωτότυπη γλώσσα (τη γλώσσα των ξωτικών). Αυτή είναι η μία διάσταση του έργου και έχει να κάνει με την πληρότητά του (θεολογία, κοσμολογία, γλώσσες και κατόπιν έρχεται η ιστορία του Άρχοντα).
Η άλλη διάσταση του έργου, είναι πιο επίπεδη. Πραγματεύεται τη μάχη του καλού με το κακό, αλλά μονοδιάστατα. Το κακό είναι κακό και το καλό καλό. Και στο τέλος νικάει το καλό. Σε αντιδιαστολή, υπάρχουν άλλοι λογοτέχνες του fantazy που δίνουν εντελώς άλλες νοηματικές διαστάσεις. Πχ ο Μούρκοκ. Αυτός, εξετάζει τη μάχη του χάους με την τάξη και ω του θαύματος οι κεντρικοί ήρωες είναι υπηρέτες του χάους. Τώρα αν είναι καλοί ή κακοί ... παίζεται.
ΥΓ go2dbeach μη διαβάσεις ποτέ Μούρκοκ γιατί με βλέπω να με εκτελείς με βιβλιοβολισμό
Κι ομωs Θανο , μου αρεσουν κι εμενα τα παραμυθια αλλα αυτο για παραμυθι οπωs λεs ηταν πολυ προβληματικο και τυρρανικο δεν μπορουσα να το παρακολουθησω..
Τελοs παντων αυτα ειναι γουστα η ακομα , αν εξυπηρετει καλυτερα, μπορει να πει κανειs οτι δεν καταλαβα το νοημα τηs ταινιαs..Μουρκοκ ε? οκ θα τον αποφυγω!
Billy , δεν φοβαμαι , ο θεοs εχει να ξεκινησει να κρινει απο τουs παπαδεs...και δε θα'χει τελειωμο. Μεχρι να φτασει σε μενα , θα εχω γραψει μερικεs τριλογιεs κι εγω επινοονταs και γλωσσεs ξωτικων και γλωσσεs βοιδισιεs και οτι θελειs..
Αισθάνομαι όπως θα αισθανόταν ένα hobit που διαβάζει ελληνική λογοτεχνία.....!
π.χ.
Παύλος Ματεσις - Πάντα Καλά
Αλκυόνη Παπαδάκη - Το ταξίδι που λέγαμε
Ευγενία Φακίνου - Η μέθοδος της Ορλεάνης
Γιάννης Ξανθούλης - Ο θείος Τάκης
Ιωάννα Καρυστιάνη - Μικρά Αγγλία
Καραγάτσης - Η Μεγάλη Χίμαιρα