Yorgos
Member
- Μηνύματα
- 9.981
- Likes
- 52.551
- Επόμενο Ταξίδι
- Umhlanga
- Ταξίδι-Όνειρο
- Περού τότε, τώρα, πάντα
Δεν μπόρεσα να ανοίξω τα λινκ που έδωσαν πιο πάνω, αλλά βουαλά μια μικρή ανάλυση από την αφεντιά μου:
Ο Σελάγια κέρδισε τις εκλογές ως συντηρητικός (λευκός βεβαίως-βεβαίως) γαιοκτήμονας. Ξαφνικά (κυριολεκτικά out of the blue) μια μέρα τον είδαμε να εισχωρεί στην ALBA, την εναλλακτική συνεργασία μεταξύ των αριστερών λατινοαμερικάνικων χωρών, την ίδια οργάνωση με την οποία η Κούβα παίρνει πατρέλαιο από τη Βενεζουέλα προσφέροντας εγχειρήσεις, καθηγητές, γιατρούς, παιδεία, κοινωνικό τουρισμό κλπ στα φτωχότερα στρώματα της βενεζουελάνικης κοινωνίας. Είδαμε τον Σελάγια να κάθεται σε μια εξέδρα δίπλα στον Τσάβες, το Νοριέγα (πρόεδρο της γειτονικής Νικαράγουα και πρώην αρχηγό των Σαντινίστας), το Μοράλες, τον Κορρέα και λοιπούς να κατακεραυνώνει τον "άκρατο καπιταλισμό" και την "αδηφαγία του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού". Παρότι η ρητορική αυτή είναι πλέον πολύ συνηθισμένη για τη Νότια Αμερική, στο τσιφλίκι των ΗΠΑ -την Κεντρική Αμερική- είναι κάτι το τελείως ασυνήθιστο, πλην φυσικά της Νικαράγουα, που έχει κι ένα διαφορετικό παρελθόν.
Η μεταστροφή αυτή του Σελάγια δεν έκατσε καλά σε πολλούς και φυσικά ειδικά στα ΜΜΕ της χώρας (τα περίφημα κανάλια 11 και 6 για όσους έχουμε τη χαρά να τα έχουμε δει). Ακόμη και μέσα στο (κεντροδεξιό για να μην ξεχνιόμαστε) κόμμα του Σελάγια πολλοί πιάστηκαν στον ύπνο και ορισμένοι μιλούσαν για εξαγορά από τα "πετρομπολίβαρ του Τσάβες". Όπως και να έχει, απ' ό,τι φαίνεται, ο άνθρωπος συνέχισε να είναι δημοφιλής, ιδίως με τα λαϊκά στρώματα που είδαν υποσχέσεις για προγράμματα κοινωνικής στήριξης, ανάλογα με αυτά που βλέπει κανείς στις άλλες χώρες της ALBA (η Βολιβία είναι μια κλασική περίπτωση μεταμόρφωσης).
Τώρα, το σύνταγμα της Ονδούρας προβλέπει μόνο μια τετραετία για κάθε πρόεδρο, απαγορεύεται ρητώς η ανανέωση της θητείας κι επειδή η θητεία του Σελάγια λήγει του χρόνου, δε θα μπορούσε να ξαναβάλει υποψηφιότητα. Μάλιστα, στο σύνταγμα της Ονδούρας υπάρχει ο εντυπωσιακός όρος του "αμετάκλητου" της μη ανανέωσης της θητείας (αντίστοιχα στην Κούβα πριν λίγα χρόνια προστέθηκε annexum που χαρακτηρίζει το πολίτευμα της χώρας σοσιαλιστικό αμετάκλήτα...). Δεν ξέρω πολλά από συνταγματολογία, αλλά με δεδομένο πως τα συντάγματα μπορούν να μετατραπούν με αναθεωρητική βουλή, το "αμετάκλητο" μπορεί να ανατραπεί. Αυτό θέλησε να κάνει και ο Σελάγια.
Ζήτησε λοιπόν να γίνει δημοψήφισμα (χωρίς δεσμευτικό χαρακτήρα, για απλό δημοψήφισμα μιλάμε) ούτως ώστε να δώσει ο λαός της Ονδούρας την άποψή του σχετικά με το αν επιθυμεί να γίνει αναθεωρητική (constituyente το λέμε στα μέρη μας) βουλή, η οποία θα μπορούσε να αναθεωρήσει το αμετάκλητο της μη επαναληψιμότητας της θητείας. Το δημοψήφισμα θα είχε καθαρά συμβουλευτικό χαρακτήρα, αλλά με δεδομένο πως θα το κέρδιζε (ακόμη και το κανάλι 11 το παραδέχθηκε πως το αποτέλεσμα ήταν δεδομένα υπέρ του Σελάγια) θα το χρησιμοποιούσε ως επιχείρημα προς το Κογκρέσο, προκειμένου να ξεκινήσει η διαδικασία της αναθεώρησης του συντάγματος με σκοπό την ανανέωση της θητείας του.
Ε, το ανώτερο δικαστήριο της χώρας αποφάσισε πως η διενέργεια δημοψηφίσματος είναι παράνομη (δεν κατάλαβα με ποιο σκεπτικό, αφού το αποτέλεσμά του ήταν απλά συμβουλευτικό... απαγορεύεται να ρωτάνε τον κόσμο τι θέλει;; ). Οι οπαδοί του Σελάγια ωστόσο άρπαξαν τις κάλπες κι επέμεναν στη διενέργεια του δημοψηφίσματος. Το ανώτερο δικαστηριο (επίτηδες δεν το γράφω με κεφαλαία) αποφάσισε πως αυτό αποτελεί παραβίαση του νόμου και διέταξε τη σύλληψη του Σελάγια.
Μέχρι εδώ όλα καλά. Ας πούμε πως πρόκειται για μια σύγκρουση εξουσιών όπου για μένα το ουσιαστικό δίκαιο έχει ο Σελάγια, αλλά το τυπικό (αφού πρόκειται για απόφαση δικαστηρίου) το έχει η αντιπολίτευση (συμπεριλαμβάνω και την εσωτερική αντιπολίτευση του Σελάγια). Αυτά που ακολούθησαν είναι κλασικά δείγματα λατινοαμερικάνικης χούντας: κόπηκε το ρεύμα, το ίντερνετ, διεκόπη από το στρατό η κυκλοφορία στους δρόμους, απήχθη ο πρόεδρος στις 5 το πρωί από το σπίτι του και εστάλη (!) στην ουδέτερη Κόστα Ρίκα, ο Κουβανός πρέσβης έφαγε το ξύλο της αρκούδας μέσα στην κουβανική πρεσβεία από κουκουλοφόρους στρατιωτικούς που προσπάθησαν και κατάφεραν να απαγάγουν την Υπ. Εξωτερικών που κατατρομαγμένη ζήτησε άσυλο στην κουβανική διπλωμτική αποστολή (και μέχρι τώρα αγνοείται η γυναίκα), έδειραν τον πρέσβη της Νικαράγουας, (όλα αυτά κατά παράβαση των διεθνών συνθηκών περί διπλωμετικού ασύλου, πού ακούστηκε να μπαίνει ο στρατός σε πρεσεβείες;; ) την ίδια ώρα που τα ιδιωτικά κανάλια έδειχναν αφιερώματα στο Μάικλ Τζάκσον και μπιτς σόκερ.
Το Κογκρέσο διόρισε το γνωστό μας (...) Μιτσελέτι ως πρόεδρο και αποφάσισε πως όλα τα ανωτέρω έγιναν νόμιμα διότι ο Σελάγια "παρέβη το Σύνταγμα". Μάλιστα. Ενώ αυτοί που έβγαλαν δικό τους πρόεδρο αφού απήγαγαν το νόμιμα εκλεγμένο κι έδειραν τις μισές διπλωματικές αποστολές της ALBA είναι νόμιμοι, δηλαδή.
Ο Τσάβες τα πήρε στο κρανίο και στο χθεσινό "Alo presidente" (εκπομπή είναι αυτό...απείρου κάλλους, δεν τη χάνω κάθε Κυριακή) ούτε λίγο ούτε πολύ είπε πως θα εισβάλλει στην Ονδούρα, πράγμα παρανοϊκό βεβεαίως και με το οποίο χάνει όλο το δίκιο του (για άλλη μια φορά, κρίμα είναι για τον άνθωρπο, τον έχω γνωρίσει και το θεωρώ άτομο καταπληκτικών προθέσεων αλλά επικίνδυνα παρορμητικό). ΟΛΕΣ οι χώρες της Αμερικής που εξέφρασαν την άποψή τους καταδίκασαν το πραξικόπημα, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ που δήλωσαν ξεκάθαρα πως αναγνωρίζουν ως πρόεδρο τον Σελάγια και ως εκπρόσωπο στην ΟΑΕ (αμαρτωλή οργάνωση που απέβαλε την Κούβα το '62 επειδή...κέρδισε τη μάχη στην Ακτή των Χοίρων!) τον άνθρωπο του Σελάγια και όχι όποιον διορίσει η ντε φάκτο (αλλά μη αναγνωρισμένη από κανέναν προς το παρόν) κυβέρνηση Μιστελέτι.
Το θέμα είναι τι θα κάνει η διεθνής κοινότητα. Αν θα κάτσει να κοιτάει όπως έκανε άαααααααπειρες φορές, συμπεριλαμβανομένου του ΤΡΑΓΙΚΟΥ πραξικοπήματος κατά Τσάβες το 2002, των γεγονότων της Χιλής της 11/9, της Γουατεμάλας του '54, της εισβολής στον Παναμά και πάει λέγοντας (η λίστα είναι τεράστια...). Η ALBA έκανε έκτακτη συνάντηση όπου είπε τα αναμενόμενα, αλλά μη νομίζει κανείς πως πρόκειται για μια κλασική διαμάχη "ακρο"-αριστερών και pro-γιάνκηδων. Ακόμη και ο κεντροδεξιός Παναμάς μίλησε για "πραξικόπημα", ο Ομπάμα ξεκαθάρισε πως δε θα αναγνωρίσει το Μιτσελέτι και η Αργεντινή και η Χιλή ζήτησαν την άμεση και "άνευ όρων" επιστροφή του Σελάγια στον προεδρικό θώκο. Δε βλέπω με τι στήριξη θα συνεχίσει ο Μιτσελέτι, έτσι όπως πάει ούτε το Ισραήλ δε θα τον αναγνωρίσει...
Ο Σελάγια κέρδισε τις εκλογές ως συντηρητικός (λευκός βεβαίως-βεβαίως) γαιοκτήμονας. Ξαφνικά (κυριολεκτικά out of the blue) μια μέρα τον είδαμε να εισχωρεί στην ALBA, την εναλλακτική συνεργασία μεταξύ των αριστερών λατινοαμερικάνικων χωρών, την ίδια οργάνωση με την οποία η Κούβα παίρνει πατρέλαιο από τη Βενεζουέλα προσφέροντας εγχειρήσεις, καθηγητές, γιατρούς, παιδεία, κοινωνικό τουρισμό κλπ στα φτωχότερα στρώματα της βενεζουελάνικης κοινωνίας. Είδαμε τον Σελάγια να κάθεται σε μια εξέδρα δίπλα στον Τσάβες, το Νοριέγα (πρόεδρο της γειτονικής Νικαράγουα και πρώην αρχηγό των Σαντινίστας), το Μοράλες, τον Κορρέα και λοιπούς να κατακεραυνώνει τον "άκρατο καπιταλισμό" και την "αδηφαγία του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού". Παρότι η ρητορική αυτή είναι πλέον πολύ συνηθισμένη για τη Νότια Αμερική, στο τσιφλίκι των ΗΠΑ -την Κεντρική Αμερική- είναι κάτι το τελείως ασυνήθιστο, πλην φυσικά της Νικαράγουα, που έχει κι ένα διαφορετικό παρελθόν.
Η μεταστροφή αυτή του Σελάγια δεν έκατσε καλά σε πολλούς και φυσικά ειδικά στα ΜΜΕ της χώρας (τα περίφημα κανάλια 11 και 6 για όσους έχουμε τη χαρά να τα έχουμε δει). Ακόμη και μέσα στο (κεντροδεξιό για να μην ξεχνιόμαστε) κόμμα του Σελάγια πολλοί πιάστηκαν στον ύπνο και ορισμένοι μιλούσαν για εξαγορά από τα "πετρομπολίβαρ του Τσάβες". Όπως και να έχει, απ' ό,τι φαίνεται, ο άνθρωπος συνέχισε να είναι δημοφιλής, ιδίως με τα λαϊκά στρώματα που είδαν υποσχέσεις για προγράμματα κοινωνικής στήριξης, ανάλογα με αυτά που βλέπει κανείς στις άλλες χώρες της ALBA (η Βολιβία είναι μια κλασική περίπτωση μεταμόρφωσης).
Τώρα, το σύνταγμα της Ονδούρας προβλέπει μόνο μια τετραετία για κάθε πρόεδρο, απαγορεύεται ρητώς η ανανέωση της θητείας κι επειδή η θητεία του Σελάγια λήγει του χρόνου, δε θα μπορούσε να ξαναβάλει υποψηφιότητα. Μάλιστα, στο σύνταγμα της Ονδούρας υπάρχει ο εντυπωσιακός όρος του "αμετάκλητου" της μη ανανέωσης της θητείας (αντίστοιχα στην Κούβα πριν λίγα χρόνια προστέθηκε annexum που χαρακτηρίζει το πολίτευμα της χώρας σοσιαλιστικό αμετάκλήτα...). Δεν ξέρω πολλά από συνταγματολογία, αλλά με δεδομένο πως τα συντάγματα μπορούν να μετατραπούν με αναθεωρητική βουλή, το "αμετάκλητο" μπορεί να ανατραπεί. Αυτό θέλησε να κάνει και ο Σελάγια.
Ζήτησε λοιπόν να γίνει δημοψήφισμα (χωρίς δεσμευτικό χαρακτήρα, για απλό δημοψήφισμα μιλάμε) ούτως ώστε να δώσει ο λαός της Ονδούρας την άποψή του σχετικά με το αν επιθυμεί να γίνει αναθεωρητική (constituyente το λέμε στα μέρη μας) βουλή, η οποία θα μπορούσε να αναθεωρήσει το αμετάκλητο της μη επαναληψιμότητας της θητείας. Το δημοψήφισμα θα είχε καθαρά συμβουλευτικό χαρακτήρα, αλλά με δεδομένο πως θα το κέρδιζε (ακόμη και το κανάλι 11 το παραδέχθηκε πως το αποτέλεσμα ήταν δεδομένα υπέρ του Σελάγια) θα το χρησιμοποιούσε ως επιχείρημα προς το Κογκρέσο, προκειμένου να ξεκινήσει η διαδικασία της αναθεώρησης του συντάγματος με σκοπό την ανανέωση της θητείας του.
Ε, το ανώτερο δικαστήριο της χώρας αποφάσισε πως η διενέργεια δημοψηφίσματος είναι παράνομη (δεν κατάλαβα με ποιο σκεπτικό, αφού το αποτέλεσμά του ήταν απλά συμβουλευτικό... απαγορεύεται να ρωτάνε τον κόσμο τι θέλει;; ). Οι οπαδοί του Σελάγια ωστόσο άρπαξαν τις κάλπες κι επέμεναν στη διενέργεια του δημοψηφίσματος. Το ανώτερο δικαστηριο (επίτηδες δεν το γράφω με κεφαλαία) αποφάσισε πως αυτό αποτελεί παραβίαση του νόμου και διέταξε τη σύλληψη του Σελάγια.
Μέχρι εδώ όλα καλά. Ας πούμε πως πρόκειται για μια σύγκρουση εξουσιών όπου για μένα το ουσιαστικό δίκαιο έχει ο Σελάγια, αλλά το τυπικό (αφού πρόκειται για απόφαση δικαστηρίου) το έχει η αντιπολίτευση (συμπεριλαμβάνω και την εσωτερική αντιπολίτευση του Σελάγια). Αυτά που ακολούθησαν είναι κλασικά δείγματα λατινοαμερικάνικης χούντας: κόπηκε το ρεύμα, το ίντερνετ, διεκόπη από το στρατό η κυκλοφορία στους δρόμους, απήχθη ο πρόεδρος στις 5 το πρωί από το σπίτι του και εστάλη (!) στην ουδέτερη Κόστα Ρίκα, ο Κουβανός πρέσβης έφαγε το ξύλο της αρκούδας μέσα στην κουβανική πρεσβεία από κουκουλοφόρους στρατιωτικούς που προσπάθησαν και κατάφεραν να απαγάγουν την Υπ. Εξωτερικών που κατατρομαγμένη ζήτησε άσυλο στην κουβανική διπλωμτική αποστολή (και μέχρι τώρα αγνοείται η γυναίκα), έδειραν τον πρέσβη της Νικαράγουας, (όλα αυτά κατά παράβαση των διεθνών συνθηκών περί διπλωμετικού ασύλου, πού ακούστηκε να μπαίνει ο στρατός σε πρεσεβείες;; ) την ίδια ώρα που τα ιδιωτικά κανάλια έδειχναν αφιερώματα στο Μάικλ Τζάκσον και μπιτς σόκερ.
Το Κογκρέσο διόρισε το γνωστό μας (...) Μιτσελέτι ως πρόεδρο και αποφάσισε πως όλα τα ανωτέρω έγιναν νόμιμα διότι ο Σελάγια "παρέβη το Σύνταγμα". Μάλιστα. Ενώ αυτοί που έβγαλαν δικό τους πρόεδρο αφού απήγαγαν το νόμιμα εκλεγμένο κι έδειραν τις μισές διπλωματικές αποστολές της ALBA είναι νόμιμοι, δηλαδή.
Ο Τσάβες τα πήρε στο κρανίο και στο χθεσινό "Alo presidente" (εκπομπή είναι αυτό...απείρου κάλλους, δεν τη χάνω κάθε Κυριακή) ούτε λίγο ούτε πολύ είπε πως θα εισβάλλει στην Ονδούρα, πράγμα παρανοϊκό βεβεαίως και με το οποίο χάνει όλο το δίκιο του (για άλλη μια φορά, κρίμα είναι για τον άνθωρπο, τον έχω γνωρίσει και το θεωρώ άτομο καταπληκτικών προθέσεων αλλά επικίνδυνα παρορμητικό). ΟΛΕΣ οι χώρες της Αμερικής που εξέφρασαν την άποψή τους καταδίκασαν το πραξικόπημα, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ που δήλωσαν ξεκάθαρα πως αναγνωρίζουν ως πρόεδρο τον Σελάγια και ως εκπρόσωπο στην ΟΑΕ (αμαρτωλή οργάνωση που απέβαλε την Κούβα το '62 επειδή...κέρδισε τη μάχη στην Ακτή των Χοίρων!) τον άνθρωπο του Σελάγια και όχι όποιον διορίσει η ντε φάκτο (αλλά μη αναγνωρισμένη από κανέναν προς το παρόν) κυβέρνηση Μιστελέτι.
Το θέμα είναι τι θα κάνει η διεθνής κοινότητα. Αν θα κάτσει να κοιτάει όπως έκανε άαααααααπειρες φορές, συμπεριλαμβανομένου του ΤΡΑΓΙΚΟΥ πραξικοπήματος κατά Τσάβες το 2002, των γεγονότων της Χιλής της 11/9, της Γουατεμάλας του '54, της εισβολής στον Παναμά και πάει λέγοντας (η λίστα είναι τεράστια...). Η ALBA έκανε έκτακτη συνάντηση όπου είπε τα αναμενόμενα, αλλά μη νομίζει κανείς πως πρόκειται για μια κλασική διαμάχη "ακρο"-αριστερών και pro-γιάνκηδων. Ακόμη και ο κεντροδεξιός Παναμάς μίλησε για "πραξικόπημα", ο Ομπάμα ξεκαθάρισε πως δε θα αναγνωρίσει το Μιτσελέτι και η Αργεντινή και η Χιλή ζήτησαν την άμεση και "άνευ όρων" επιστροφή του Σελάγια στον προεδρικό θώκο. Δε βλέπω με τι στήριξη θα συνεχίσει ο Μιτσελέτι, έτσι όπως πάει ούτε το Ισραήλ δε θα τον αναγνωρίσει...
