Κόστος ζωής - Στεγαστικό στην Αθήνα

[underwater]

Επί τη ευκαιρία, γιατί μου έδωσες ωραία πάσα, τι σόι "μόδα" κ "φάμπρικα" είναι αυτά τα "κέντρα μελέτης?". Δεν έχω παιδιά, αλλά παρατηρώ ότι πολλοί συνάδελφοι μου στις τελευταίες τάξεις του Δημοτικού κ του Γυμνασίου στέλνουν τα παιδιά τους σε αυτά (και μάλιστα όχι απαραίτητα παιδιά με σοβαρές μαθησιακές δυσκολίες ή ελλείψεις).

Θα συμφωνήσω ότι είναι φάμπρικα, καθώς -από συζητήσεις που έχω κάνει με γονείς- είναι δύσκολο να βρεις κέντρο μελέτης στο οποίο να γίνεται ποιοτική δουλειά (ειδικά αν υπάρχουν μαθησιακές δυσκολίες). Σίγουρα πάντως ένα βασικό "μάζεμα" των μαθημάτων της επομένης γίνεται.
Από την άλλη μιλώ συχνά με γονείς που ζουν μια καθημερινή τρέλα, καθώς με το που γυρνάνε κουρασμένοι σπίτι από τη δουλειά, καταλήγουν να "διαβάζουν" τα παιδιά τους για ώρες, με αποτέλεσμα να αγανακτούν τόσο εκείνοι, όσο και τα παιδιά.
Προσωπικά θεωρώ πολύ σημαντική την αυτονόμηση των παιδιών ως προς τη μελέτη όσο νωρίτερα γίνεται, αλλά σε περιπτώσεις που αυτή δεν έχει κατακτηθεί ακόμα και αν φυσικά υπάρχει η οικονομική δυνατότητα, είναι πολύ βοηθητικό τόσο για τη μελέτη των παιδιών καθαυτή (δεν είναι όλοι οι γονείς εκπαιδευτικοί με τις αντίστοιχες γνώσεις), όσο και για τη σχέση μεταξύ παιδιού και γονιού (και την αποφυγή κατάρρευσης του νευρικού συστήματος και των δύο πλευρών), να αναλαμβάνει ένας επαγγελματίας το κομμάτι αυτό. Και η οικογένεια να περνά με πιο ευχάριστους τρόπους τα απογεύματά της από μια συνεχή ένταση για τις ασκήσεις της Ελένης ή για την απροθυμία του Γιώργου να μάθει την προπαίδεια. Ιστορίες από την κρύπτη πραγματικά.

 

[varioAthens]

Θα συμφωνήσω ότι είναι φάμπρικα, καθώς -από συζητήσεις που έχω κάνει με γονείς- είναι δύσκολο να βρεις κέντρο μελέτης στο οποίο να γίνεται ποιοτική δουλειά (ειδικά αν υπάρχουν μαθησιακές δυσκολίες). Σίγουρα πάντως ένα βασικό "μάζεμα" των μαθημάτων της επομένης γίνεται.
Από την άλλη μιλώ συχνά με γονείς που ζουν μια καθημερινή τρέλα, καθώς με το που γυρνάνε κουρασμένοι σπίτι από τη δουλειά, καταλήγουν να "διαβάζουν" τα παιδιά τους για ώρες, με αποτέλεσμα να αγανακτούν τόσο εκείνοι, όσο και τα παιδιά.
Προσωπικά θεωρώ πολύ σημαντική την αυτονόμηση των παιδιών ως προς τη μελέτη όσο νωρίτερα γίνεται, αλλά σε περιπτώσεις που αυτή δεν έχει κατακτηθεί ακόμα και αν φυσικά υπάρχει η οικονομική δυνατότητα, είναι πολύ βοηθητικό τόσο για τη μελέτη των παιδιών καθαυτή (δεν είναι όλοι οι γονείς εκπαιδευτικοί με τις αντίστοιχες γνώσεις), όσο και για τη σχέση μεταξύ παιδιού και γονιού (και την αποφυγή κατάρρευσης του νευρικού συστήματος και των δύο πλευρών), να αναλαμβάνει ένας επαγγελματίας το κομμάτι αυτό. Και η οικογένεια να περνά με πιο ευχάριστους τρόπους τα απογεύματά της από μια συνεχή ένταση για τις ασκήσεις της Ελένης ή για την απροθυμία του Γιώργου να μάθει την προπαίδεια. Ιστορίες από την κρύπτη πραγματικά.

Η αυτονομηση, σε πολλες περιπτωσεις, δεν επιτευχθηκε ποτε γιατι δεν χτιστηκε προηγουμενως. Θελει να αφιερωσεις χρονο και κοπο ως γονεας να κατευθυνεις το παιδι πώς να διαβασει και μετα να το αφησεις ελευθερο αλλα το εννοω ελευθερο. Οχι να του τα πρηζεις "τι εχουμε σημερα και τι εχουμε σημερα".
Δεν μιλαω για μαθησιακες δυσκολιες που εκει ναι ο γονιος δεν μπορει να υποκαταστησει τον ειδικο.

 

[underwater]

Η αυτονομηση, σε πολλες περιπτωσεις, δεν επιτευχθηκε ποτε γιατι δεν χτιστηκε προηγουμενως. Θελει να αφιερωσεις χρονο και κοπο ως γονεας να κατευθυνεις το παιδι πώς να διαβασει και μετα να το αφησεις ελευθερο αλλα το εννοω ελευθερο. Οχι να του τα πρηζεις "τι εχουμε σημερα και τι εχουμε σημερα".
Δεν μιλαω για μαθησιακες δυσκολιες που εκει ναι ο γονιος δεν μπορει να υποκαταστησει τον ειδικο.

Έχεις δίκιο σε αυτό.
Και δεν είναι μόνο ο κόπος ως κόπος.
Είναι και η ανάγκη πολλών γονέων να έχουν τον έλεγχο.

 

[patrizia]

Η αυτονομηση, σε πολλες περιπτωσεις, δεν επιτευχθηκε ποτε γιατι δεν χτιστηκε προηγουμενως. Θελει να αφιερωσεις χρονο και κοπο ως γονεας να κατευθυνεις το παιδι πώς να διαβασει και μετα να το αφησεις ελευθερο αλλα το εννοω ελευθερο. Οχι να του τα πρηζεις "τι εχουμε σημερα και τι εχουμε σημερα".
Δεν μιλαω για μαθησιακες δυσκολιες που εκει ναι ο γονιος δεν μπορει να υποκαταστησει τον ειδικο.

Ακριβώς! Εγώ ασχολούμουν μόνο στα διαγωνίσματα γιατί του είχα εξηγήσει ότι δεν πρέπει να αφήνει κενά και πρέπει να είναι σχολαστικός στις επαναλήψεις.
Κι εκεί απλά τον έλεγχα αλλά σε πνεύμα συνεργασίας, δεν με είδε ποτέ σαν μπαμπουλα ή τιμωρο. Δεν πήγε ποτέ σε κέντρο μελέτης και φροντιστήριο ξεκίνησε στο Λύκειο.
Το γυμνάσιο μια χαρά βγαίνει με τη βοήθεια λυσσαριων εκεί που αντιμετωπίζουν δυσκολίες. Άλλωστε και οι καθηγητές των δημοσίων σχολείων δεν είναι άχρηστοι!
Στο Λύκειο δυστυχως αλλάζουν τα πράγματα γιατί η ανομειογενεια των τμημάτων δεν βοηθά καθόλου αυτούς που στοχεύουν σε σχολές με υψηλά μόρια ενώ στα φροντιστήρια υπάρχουν τμήματα με παιδιά του ίδιου επιπέδου και μπορεί να γίνει πιο σωστή δουλειά.
Πάντως στη γενιά του γιου μου πιο καλά έγραψαν στις πανελλήνιες τα παιδιά που δεν είχαν πάει σε κεντρα μελέτης ή φροντιστήρια ή ιδιαίτερα έως το τέλος του γυμνασίου. Κι αυτό όχι γιατί ήταν εξυπνότεροι αλλά γιατί ήταν πιο φιλόδοξοι, πιο πειθαρχημενοι και αφιέρωναν επαρκη χρόνο στη μελέτη.

 

[paefstra]

Τελικα γιατι ολα τα παιδια πρεπει να περασουν στο πανεπιστήμιο; Μαθαινοντας μια τεχνη οικονομικα μπορει να βγαλεις πολλα περισσοτερα.
Πολλοι ειναι αυτοι που δε απασχολουνται στο αντικειμενο των σπουδων τους

Δεν πας Πανεπιστημιο με σκοπο να βρεις δουλεια, αλλα να μαθεις μια επιστημη. Για τη γνωση.
Το επαγγελμα ειναι αλλη υποθεση. Φυσικα και ειναι πιο προσοδοφορα η τεχνη, αλλα γιατι πρεπει να διαλεξει καποιος η το ενα η το αλλο?
Ξερεις ποσοι ηδη εργαζομενοι σπουδαζουν γιατι ετσι τους την καρφωσε, χωρις σκοπο να αλλαξουν δουλεια?
Γι αυτο το Πανεπιστημιο δεν απευθυνεται αποκλειστικα σε 18ρηδες αλλα μεχρι τα 80, αν θες.

 

[underwater]

Δεν πας Πανεπιστημιο με σκοπο να βρεις δουλεια, αλλα να μαθεις μια επιστημη. Για τη γνωση.

Κανονικά αυτό που λες είναι η ρόλος του πανεπιστημίου, αλλά στην ελληνική νοοτροπία είναι συνυφασμένο με την εύρεση εργασίας.
Έχω ακούσει διάφορα χαζά σχόλια ως άτομο που συνεχίζει non stop να σπουδάζει παράλληλα με δουλειά από ανθρώπους που δεν αντιλαμβάνονται τη χαρά της γνώσης και σπούδασαν μόνο και μόνο για να βρουν δουλειά "κύρους".

 

[bandit650]

Δεν πας Πανεπιστημιο με σκοπο να βρεις δουλεια, αλλα να μαθεις μια επιστημη. Για τη γνωση.
Το επαγγελμα ειναι αλλη υποθεση. Φυσικα και ειναι πιο προσοδοφορα η τεχνη, αλλα γιατι πρεπει να διαλεξει καποιος η το ενα η το αλλο?
Ξερεις ποσοι ηδη εργαζομενοι σπουδαζουν γιατι ετσι τους την καρφωσε, χωρις σκοπο να αλλαξουν δουλεια?
Γι αυτο το Πανεπιστημιο δεν απευθυνεται αποκλειστικα σε 18ρηδες αλλα μεχρι τα 80, αν θες.

στη θεωρια αυτο ισχιει. στη πραγματικοτητα ουτε οι μισοι φοιτητες δε σπουδαζουν για τη γνωση.

 

[paefstra]

Ακριβώς! Εγώ ασχολούμουν μόνο στα διαγωνίσματα γιατί του είχα εξηγήσει ότι δεν πρέπει να αφήνει κενά και πρέπει να είναι σχολαστικός στις επαναλήψεις.
Κι εκεί απλά τον έλεγχα αλλά σε πνεύμα συνεργασίας, δεν με είδε ποτέ σαν μπαμπουλα ή τιμωρο. Δεν πήγε ποτέ σε κέντρο μελέτης και φροντιστήριο ξεκίνησε στο Λύκειο.
Το γυμνάσιο μια χαρά βγαίνει με τη βοήθεια λυσσαριων εκεί που αντιμετωπίζουν δυσκολίες. Άλλωστε και οι καθηγητές των δημοσίων σχολείων δεν είναι άχρηστοι!
Στο Λύκειο δυστυχως αλλάζουν τα πράγματα γιατί η ανομειογενεια των τμημάτων δεν βοηθά καθόλου αυτούς που στοχεύουν σε σχολές με υψηλά μόρια ενώ στα φροντιστήρια υπάρχουν τμήματα με παιδιά του ίδιου επιπέδου και μπορεί να γίνει πιο σωστή δουλειά.
Πάντως στη γενιά του γιου μου πιο καλά έγραψαν στις πανελλήνιες τα παιδιά που δεν είχαν πάει σε κεντρα μελέτης ή φροντιστήρια ή ιδιαίτερα έως το τέλος του γυμνασίου. Κι αυτό όχι γιατί ήταν εξυπνότεροι αλλά γιατί ήταν πιο φιλόδοξοι, πιο πειθαρχημενοι και αφιέρωναν επαρκη χρόνο στη μελέτη.

Φιλη μαμα 3 παιδιων πληρωσε 2 ευκαιριες φροντιστηριο για τη μεγαλη κορη, εγραφε μ.ο. γυρω στο 5 για δυο χρονια, πηγε για τεχνη. Μετα πληρωσε μια ευκαιρια φροντιστηρια στη Γ Λυκειου για τη δευτερη κορη, κι αυτη στο 5, πηγε για τεχνη. Ο γιος περσινος αποφοιτος, πηγε κατ ευθειαν για τεχνη.
Το plot twist ειναι οτι η μαμα στα 50 και ως νοικοκυρα 20 χρονια διαπιστωνει οτι εχει πλεον χρονο να πιασει δουλεια σε κατι, οτιδηποτε. Αλλα το απολυτηριο γυμνασιου δεν της φτανει ουτε για ζητω.
Γραφεται στο ΕΠΑΛ της γειτονιας να βγαλει απολυτηριο Λυκειου. Στο τελος δινει και Πανελλαδικες, χωρις φροντιστηρια, εννοειται . Περναει ΑΣΟΕΕ. Τη βρισκω και μου λεει "θα τα σκοτωσω και τα 3, τοσα λεφτα πεταμενα και περασα εγω. Φυσικα και παρακολουθω, αφου εχω χρονο κι ειναι ενδιαφερον".
Φετος πηρε το πτυχιο.
Μετα απο αυτο, εγω δεν εχω αποψη για τιποτε, τι πρεπει, τι δεν πρεπει.

 

[paefstra]

στη θεωρια αυτο ισχιει. στη πραγματικοτητα ουτε οι μισοι φοιτητες δε σπουδαζουν για τη γνωση.

Δεν πειραζει, θα προσγειωθουν κι αυτοι οπως ολοι στη σκληρη πραγματικοτητα. Οτι οι σπουδες δεν δινουν δουλεια, αναγκαστικα.

 

[turms]

στα δικα μου χρονια εχω την εντυπωση, οτι χωρις φροντιστηριο δυσκολα καταφερνες κατι καλο στις εξετασεις.

 

[turms]

Ο όρος "φροντιστήριο" υφίσταται στο εξωτερικό;

απο οσο ξερω απο γνωστους , συναδελφους κλπ, στην Γερμανια υφισταται μεν, αλλα κατα κυριο λογο οταν τα παιδια εχουν πραγματικες δυσκολιες.
Στο δημοτικο υφισταται κανονικα, για παιδια που εχουν προβλημα με την γλωσσα (οχι απαραιτητα μεταναστες, αλλα κ για παιδια πχ δυσλεκτικα κλπ) αλλα τα μαθηματα γινονται απο το ιδιο το σχολειο, πχ μια ωρα δυο φορες την βδοματα μετα το μαθημα.
Στην επομενη βαθμιδα (γυμνασιο/λυκειο ας πουμε) απο οσο εχω ακουσει, ναι μεν, αλλα σε πολυ μικρο βαθμο.
Απο οτι εχω καταλαβαει ομως, υπαρχει σε πιο μεγαλο βαθμο στα πανεπιστημια κλπ.
Οσες φορες βρεθηκα σε πανεπιστημιο , εβλεπα αγγελιες για ατομα που ζητουσαν βοηθεια η προσεφεραν βοηθεια για διαφορα μαθηματα.
Αλλα γενικα ετσι φροντιστηριο οπως ειχαμε εμεις στην ελλαδα δεν εχω πετυχει ακομα. Δηλαδη να πηγαινεις στο Χ κτιριο, με αιθουσες κλπ κ να κανεις κανονικο μαθημα κλπ κλπ

ΥΓ δεν ξερω τι εννοειτε σημερα ως φροντιστηριο. Εγω τελειωσα το 99 με σπουδες κλπ οποτε ισως εχουν αλλαξει απο τοτε...
ΥΓ φυσικα στο γυμνασιο/λυκειο μπορει να παιζει πολυ το ιδιαιτερο για διαφορα μαθηματα, αλλα σιγα μην σου πουνε ποτε ανοικτα οι γονεις οτι χρειαστηκαν τα παιδια τους. Η τουλαχιστον δεν εχω προσωπικη εμπειρια.

Τι σχεση εχουν ολα αυτα με το αρχικο θεμα του στεγαστικου? ξεφυγαμε