Κόστος ζωής - Στεγαστικό στην Αθήνα

[underwater]

Επί τη ευκαιρία, γιατί μου έδωσες ωραία πάσα, τι σόι "μόδα" κ "φάμπρικα" είναι αυτά τα "κέντρα μελέτης?". Δεν έχω παιδιά, αλλά παρατηρώ ότι πολλοί συνάδελφοι μου στις τελευταίες τάξεις του Δημοτικού κ του Γυμνασίου στέλνουν τα παιδιά τους σε αυτά (και μάλιστα όχι απαραίτητα παιδιά με σοβαρές μαθησιακές δυσκολίες ή ελλείψεις).

Θα συμφωνήσω ότι είναι φάμπρικα, καθώς -από συζητήσεις που έχω κάνει με γονείς- είναι δύσκολο να βρεις κέντρο μελέτης στο οποίο να γίνεται ποιοτική δουλειά (ειδικά αν υπάρχουν μαθησιακές δυσκολίες). Σίγουρα πάντως ένα βασικό "μάζεμα" των μαθημάτων της επομένης γίνεται.
Από την άλλη μιλώ συχνά με γονείς που ζουν μια καθημερινή τρέλα, καθώς με το που γυρνάνε κουρασμένοι σπίτι από τη δουλειά, καταλήγουν να "διαβάζουν" τα παιδιά τους για ώρες, με αποτέλεσμα να αγανακτούν τόσο εκείνοι, όσο και τα παιδιά.
Προσωπικά θεωρώ πολύ σημαντική την αυτονόμηση των παιδιών ως προς τη μελέτη όσο νωρίτερα γίνεται, αλλά σε περιπτώσεις που αυτή δεν έχει κατακτηθεί ακόμα και αν φυσικά υπάρχει η οικονομική δυνατότητα, είναι πολύ βοηθητικό τόσο για τη μελέτη των παιδιών καθαυτή (δεν είναι όλοι οι γονείς εκπαιδευτικοί με τις αντίστοιχες γνώσεις), όσο και για τη σχέση μεταξύ παιδιού και γονιού (και την αποφυγή κατάρρευσης του νευρικού συστήματος και των δύο πλευρών), να αναλαμβάνει ένας επαγγελματίας το κομμάτι αυτό. Και η οικογένεια να περνά με πιο ευχάριστους τρόπους τα απογεύματά της από μια συνεχή ένταση για τις ασκήσεις της Ελένης ή για την απροθυμία του Γιώργου να μάθει την προπαίδεια. Ιστορίες από την κρύπτη πραγματικά.

 

[varioAthens]

Θα συμφωνήσω ότι είναι φάμπρικα, καθώς -από συζητήσεις που έχω κάνει με γονείς- είναι δύσκολο να βρεις κέντρο μελέτης στο οποίο να γίνεται ποιοτική δουλειά (ειδικά αν υπάρχουν μαθησιακές δυσκολίες). Σίγουρα πάντως ένα βασικό "μάζεμα" των μαθημάτων της επομένης γίνεται.
Από την άλλη μιλώ συχνά με γονείς που ζουν μια καθημερινή τρέλα, καθώς με το που γυρνάνε κουρασμένοι σπίτι από τη δουλειά, καταλήγουν να "διαβάζουν" τα παιδιά τους για ώρες, με αποτέλεσμα να αγανακτούν τόσο εκείνοι, όσο και τα παιδιά.
Προσωπικά θεωρώ πολύ σημαντική την αυτονόμηση των παιδιών ως προς τη μελέτη όσο νωρίτερα γίνεται, αλλά σε περιπτώσεις που αυτή δεν έχει κατακτηθεί ακόμα και αν φυσικά υπάρχει η οικονομική δυνατότητα, είναι πολύ βοηθητικό τόσο για τη μελέτη των παιδιών καθαυτή (δεν είναι όλοι οι γονείς εκπαιδευτικοί με τις αντίστοιχες γνώσεις), όσο και για τη σχέση μεταξύ παιδιού και γονιού (και την αποφυγή κατάρρευσης του νευρικού συστήματος και των δύο πλευρών), να αναλαμβάνει ένας επαγγελματίας το κομμάτι αυτό. Και η οικογένεια να περνά με πιο ευχάριστους τρόπους τα απογεύματά της από μια συνεχή ένταση για τις ασκήσεις της Ελένης ή για την απροθυμία του Γιώργου να μάθει την προπαίδεια. Ιστορίες από την κρύπτη πραγματικά.

Η αυτονομηση, σε πολλες περιπτωσεις, δεν επιτευχθηκε ποτε γιατι δεν χτιστηκε προηγουμενως. Θελει να αφιερωσεις χρονο και κοπο ως γονεας να κατευθυνεις το παιδι πώς να διαβασει και μετα να το αφησεις ελευθερο αλλα το εννοω ελευθερο. Οχι να του τα πρηζεις "τι εχουμε σημερα και τι εχουμε σημερα".
Δεν μιλαω για μαθησιακες δυσκολιες που εκει ναι ο γονιος δεν μπορει να υποκαταστησει τον ειδικο.

 

[underwater]

Η αυτονομηση, σε πολλες περιπτωσεις, δεν επιτευχθηκε ποτε γιατι δεν χτιστηκε προηγουμενως. Θελει να αφιερωσεις χρονο και κοπο ως γονεας να κατευθυνεις το παιδι πώς να διαβασει και μετα να το αφησεις ελευθερο αλλα το εννοω ελευθερο. Οχι να του τα πρηζεις "τι εχουμε σημερα και τι εχουμε σημερα".
Δεν μιλαω για μαθησιακες δυσκολιες που εκει ναι ο γονιος δεν μπορει να υποκαταστησει τον ειδικο.

Έχεις δίκιο σε αυτό.
Και δεν είναι μόνο ο κόπος ως κόπος.
Είναι και η ανάγκη πολλών γονέων να έχουν τον έλεγχο.

 

[patrizia]

Η αυτονομηση, σε πολλες περιπτωσεις, δεν επιτευχθηκε ποτε γιατι δεν χτιστηκε προηγουμενως. Θελει να αφιερωσεις χρονο και κοπο ως γονεας να κατευθυνεις το παιδι πώς να διαβασει και μετα να το αφησεις ελευθερο αλλα το εννοω ελευθερο. Οχι να του τα πρηζεις "τι εχουμε σημερα και τι εχουμε σημερα".
Δεν μιλαω για μαθησιακες δυσκολιες που εκει ναι ο γονιος δεν μπορει να υποκαταστησει τον ειδικο.

Ακριβώς! Εγώ ασχολούμουν μόνο στα διαγωνίσματα γιατί του είχα εξηγήσει ότι δεν πρέπει να αφήνει κενά και πρέπει να είναι σχολαστικός στις επαναλήψεις.
Κι εκεί απλά τον έλεγχα αλλά σε πνεύμα συνεργασίας, δεν με είδε ποτέ σαν μπαμπουλα ή τιμωρο. Δεν πήγε ποτέ σε κέντρο μελέτης και φροντιστήριο ξεκίνησε στο Λύκειο.
Το γυμνάσιο μια χαρά βγαίνει με τη βοήθεια λυσσαριων εκεί που αντιμετωπίζουν δυσκολίες. Άλλωστε και οι καθηγητές των δημοσίων σχολείων δεν είναι άχρηστοι!
Στο Λύκειο δυστυχως αλλάζουν τα πράγματα γιατί η ανομειογενεια των τμημάτων δεν βοηθά καθόλου αυτούς που στοχεύουν σε σχολές με υψηλά μόρια ενώ στα φροντιστήρια υπάρχουν τμήματα με παιδιά του ίδιου επιπέδου και μπορεί να γίνει πιο σωστή δουλειά.
Πάντως στη γενιά του γιου μου πιο καλά έγραψαν στις πανελλήνιες τα παιδιά που δεν είχαν πάει σε κεντρα μελέτης ή φροντιστήρια ή ιδιαίτερα έως το τέλος του γυμνασίου. Κι αυτό όχι γιατί ήταν εξυπνότεροι αλλά γιατί ήταν πιο φιλόδοξοι, πιο πειθαρχημενοι και αφιέρωναν επαρκη χρόνο στη μελέτη.