Καλησπέρα παιδιά,
Πάνε δυο μέρες που επέστρεψα από την Πόλη....και ήδη ψάχνω το ημερολόγιο μου για το επόμενο μου ταξίδι εκεί!!! Ένα έχω να σας πω: Θα ξαναπήγαινα με κλειστά μάτια ....χωρίς δεύτερη σκέψη!!!!! Η Πόλη, σαν μάγισσα, σου κάνει ένα "τσουφ" με το ραβδί της και τα ξεχνάς όλαμε το που πατάς το πόδι σου εκεί! Ξεχνάς τ' όνομα σου, το χρόνο, τις ημέρες .....
Εκεί που έλεγα θα την αράξω στις boheme μαξιλάρες απέναντι από τον Πύργο του Λέανδρου, άκουγα μια φωνή να μου λέει συνεχώς: “Έλα….εδώ είμαι….δεν θες να μ ’εξερευνήσεις….εδώ είμαι..”
Έτσι βρέθηκα να οργώνω κυριολεκτικά τα στενά δρομάκια και της ανηφόρες της Πόλης!
Ayvansaray, Balat, Φανάρι, Karakoy, Kadikoy, Cihangir, Sultanahmet, Besiktas… Ψώνισα! Πολλά ψώνια! Ψώνισα εικόνες, γεύσεις, ήχους μια πόλης πλανεύτρας που όμοια της δεν νομίζω να υπάρχει πουθενά αλλού!!! Εικόνες παιδιών να παίζουν ανέμελα με ότι έχουν και δεν έχουν, γέλια παιδικά, αυθεντικά, γυναίκες να κουβεντιάζουν η μια με την άλλην από τα παράθυρα των σπιτιών τους, μπουγάδες να ενώνουν τα σπίτια μεταξύ τους…..
"Έγινα ένα" με τους ντόπιους στις όχθες του Κεράτιου Κόλπου περιμένοντας το καράβι και τρώγοντας με μανίας τους ηλιόσπορους. Σουλάτσαρα στον Βόσπορο και στον Κεράτιο Κόλπο παρέα με το κλασσικό τούρκικο τσάι και τις φωνές των γλάρων…
Ανακάλυψα εκκλησιές μέσα στα στενά του Kadikoy και του Karakoy ….
Οι ανησυχίες και οι φοβίες που με διακατείχαν για πιθανόν τρομοκρατικών ενεργειών δια μαγείας είχαν εξαφανιστεί! Η λεωφόρος Istiklal παρόλο που ήταν υπό κατασκευή έσφυζε από ζωή!!! Παντού υπήρχε έντονη η παρουσία αστυνομικών και έλεγχος οπουδήποτε έμπαινες αλλά αυτό ειλικρινά δεν με ενόχλησε καθόλου!!
Παιδιά είναι όλα εγκεφαλικά….αφήστε τον φόβο και δώστε μέσα!!!! Σίγουρα το 2016 και το μισό 2017 ήταν πολύ άσχημο για την Πόλη όμως η ζωή συνεχίζετε....!!! Και στα καράβια μπήκα, και στα μετρό, και στο πλήθος χάθηκα....Περπατούσα από τις 11 το πρωϊ μέχρι αργά το βράδυ (9-9:30μ.μ) παρέα με τον έτερο και τη μικρή μου! Χωρίς πρόγραμμα, πηγαίναμε όπους μας έβγαζε ο δρόμος! Έτσι κι αλλιώς αν δεν περπατήσεις την Πόλη θα νιώθεις πάντα μισός!!
Πάνε δυο μέρες που επέστρεψα από την Πόλη....και ήδη ψάχνω το ημερολόγιο μου για το επόμενο μου ταξίδι εκεί!!! Ένα έχω να σας πω: Θα ξαναπήγαινα με κλειστά μάτια ....χωρίς δεύτερη σκέψη!!!!! Η Πόλη, σαν μάγισσα, σου κάνει ένα "τσουφ" με το ραβδί της και τα ξεχνάς όλαμε το που πατάς το πόδι σου εκεί! Ξεχνάς τ' όνομα σου, το χρόνο, τις ημέρες .....
Εκεί που έλεγα θα την αράξω στις boheme μαξιλάρες απέναντι από τον Πύργο του Λέανδρου, άκουγα μια φωνή να μου λέει συνεχώς: “Έλα….εδώ είμαι….δεν θες να μ ’εξερευνήσεις….εδώ είμαι..”
Έτσι βρέθηκα να οργώνω κυριολεκτικά τα στενά δρομάκια και της ανηφόρες της Πόλης!
Ayvansaray, Balat, Φανάρι, Karakoy, Kadikoy, Cihangir, Sultanahmet, Besiktas… Ψώνισα! Πολλά ψώνια! Ψώνισα εικόνες, γεύσεις, ήχους μια πόλης πλανεύτρας που όμοια της δεν νομίζω να υπάρχει πουθενά αλλού!!! Εικόνες παιδιών να παίζουν ανέμελα με ότι έχουν και δεν έχουν, γέλια παιδικά, αυθεντικά, γυναίκες να κουβεντιάζουν η μια με την άλλην από τα παράθυρα των σπιτιών τους, μπουγάδες να ενώνουν τα σπίτια μεταξύ τους…..
"Έγινα ένα" με τους ντόπιους στις όχθες του Κεράτιου Κόλπου περιμένοντας το καράβι και τρώγοντας με μανίας τους ηλιόσπορους. Σουλάτσαρα στον Βόσπορο και στον Κεράτιο Κόλπο παρέα με το κλασσικό τούρκικο τσάι και τις φωνές των γλάρων…
Ανακάλυψα εκκλησιές μέσα στα στενά του Kadikoy και του Karakoy ….
Οι ανησυχίες και οι φοβίες που με διακατείχαν για πιθανόν τρομοκρατικών ενεργειών δια μαγείας είχαν εξαφανιστεί! Η λεωφόρος Istiklal παρόλο που ήταν υπό κατασκευή έσφυζε από ζωή!!! Παντού υπήρχε έντονη η παρουσία αστυνομικών και έλεγχος οπουδήποτε έμπαινες αλλά αυτό ειλικρινά δεν με ενόχλησε καθόλου!!
Παιδιά είναι όλα εγκεφαλικά….αφήστε τον φόβο και δώστε μέσα!!!! Σίγουρα το 2016 και το μισό 2017 ήταν πολύ άσχημο για την Πόλη όμως η ζωή συνεχίζετε....!!! Και στα καράβια μπήκα, και στα μετρό, και στο πλήθος χάθηκα....Περπατούσα από τις 11 το πρωϊ μέχρι αργά το βράδυ (9-9:30μ.μ) παρέα με τον έτερο και τη μικρή μου! Χωρίς πρόγραμμα, πηγαίναμε όπους μας έβγαζε ο δρόμος! Έτσι κι αλλιώς αν δεν περπατήσεις την Πόλη θα νιώθεις πάντα μισός!!