Κινηματογραφική κουβέντα....

[Spark]

Μου άρεσε η ταινία Three Thousand Years of Longing / Τρεις Χιλιάδες Χρόνια Προσμονής (2022)
Μια μοναχική και πικραμένη Βρετανίδα ανακαλύπτει ένα αρχαίο μπουκάλι, ενώ βρίσκεται σε ταξίδι στην Κωνσταντινούπολη και απελευθερώνει ένα τζίνι που της προσφέρει τρεις ευχές. Γεμάτη με απάθεια, δεν είναι σε θέση να βρει μια ευχή, μέχρι που οι ιστορίες του τζίνι πυροδοτήσουν μέσα της, την επιθυμία να την αγαπήσουν. Βασίζεται στην νουβέλα The Djinn in the Nightingale’s Eye.

 

[Yorgos]

Πήγα να δω το Hijos de la Revolucion. Η ιστορία πραγματεύεται τη ζωη δυο παιδιών που γεννιούνται την ίδια μέρα του 1992, ενώ εξελίσσεται το αποτυχημένο πραξικόπημα του Ούγκο Τσάβες για να καταλάβει την εξουσία στη Βενεζουέλα. Τα επόμενα 30 χρόνια της ζωής τους είναι οι παράλληλοι βιοι δυο νέων που μεγαλώνουν σε οικογένειες chavistas και opositores αλλά προφανώς τέμνονται πολλές φορές. Για όσους είναι εξοικειωμένοι με την πολιτική κατάσταση της Βενεζουέλας από το 2000 κι έπειτα, είναι πολύ ρεαλιστική. Για τους υπόλοιπους πιθανόν να είναι και ακατανόητη.

 

[tatooine]

Μου άρεσε η ταινία Three Thousand Years of Longing / Τρεις Χιλιάδες Χρόνια Προσμονής (2022)
Μια μοναχική και πικραμένη Βρετανίδα ανακαλύπτει ένα αρχαίο μπουκάλι, ενώ βρίσκεται σε ταξίδι στην Κωνσταντινούπολη και απελευθερώνει ένα τζίνι που της προσφέρει τρεις ευχές. Γεμάτη με απάθεια, δεν είναι σε θέση να βρει μια ευχή, μέχρι που οι ιστορίες του τζίνι πυροδοτήσουν μέσα της, την επιθυμία να την αγαπήσουν. Βασίζεται στην νουβέλα The Djinn in the Nightingale’s Eye.

Ένα από τα πιο όμορφα κομμάτια της ταινίας είναι όταν ακούς τη πρωταγωνίστρια να μιλά αρχαία Ελληνικά.
Την είδα με ευχαρίστηση. γιατί μου αρέσουν και οι δυο πρωταγωνιστές και γιατί εκτυλίσσεται στην πιο όμορφη πόλη του κόσμου.

 

[bandit650]

Για όσους είναι εξοικειωμένοι με την πολιτική κατάσταση της Βενεζουέλας από το 2000 κι έπειτα, είναι πολύ ρεαλιστική.

εδω πολλοι δε ειναι εξοικειωμενοι με την πολιτικη κατασταση της Ελλαδας.....

 

[Όνομα χρήστη xvan]

Για τρίτη φορά είδα την ταινία "Με αξιοπρέπεια" του Δημήτρη Κατσιμίρη. Την είχα πρωτοδεί στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης όπου πήρε το βραβείο κοινού. Τώρα στην ταινιοθήκη της Ελλάδος στην ιερά Οδό είχαμε την πρεμιέρα της ταινίας.(14 /11ου).
Η ταινία θίγει ένα σύγχρονο αλλά πολύ ευαίσθητο ζήτημα - πρόβλημα.
Το θέμα των γονιών που έχουν μεγαλώσει που μάλλον έχουν αρρωστήσει, και έχουν ανάγκη από φροντίδα… Τι απόφαση μπορούν λοιπόν να πάρουν τότε τα παιδιά τους, στα στενά και άχαρα από κάθε άποψη περιθώρια που αφήνει η σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα ; Ποια η ευθύνη τους μετά την μεταλλαγή της λεγόμενης πυρηνικής οικογένειας και την έντονη αστυφιλία; Η ταινία θα προβάλλεται στην ταινιοθήκη μέχρι την Τετάρτη 20 Νοέμβρίου.