Κινηματογραφική κουβέντα....

[Yorgos]

Λαθος κανεις.

Όχι δεν κάνω, ευχαριστώ.

 

[Yorgos]

Φοβερός ο Bill hicks αλλά ψάξε Bill hicks George Michael να δεις κάτι.

Κι άλλα πολλά, από κατηγορίες για ακραίο μισογυνισμο, αστεια για μαυρους, χαμηλα αμειβόμενους εργαζομένους, λεσβιες,ανθρωπους χωρις πτυχια κλπ. Για μενα ολα θεμιτα στα πλαισια της σάτιρας.

 

[interted]

Εγώ δεν καταλαβαίνω πως η σάτιρα μπορεί να είναι επικίνδυνη, εξ ορισμού δεν προτείνει πρότυπα και δεν έχει όρια. Αγνοώ έναν κωμικό που να μην κάνει αστεία για τους Εβραίους, τους υπερβαρους, τους γκέι, τους αριστερόχειρες, τους άντρες, τους Αμερικανούς, τις ξανθιές, τους ψηφοφορους του Τραμπ, τους καραφλους, τους αστυνομικούς, τους Βασκους ή τους Παοκτζηδες.

Δεν ειναι ουτε Παοκτζηδες, ουτε Μπαοκτζηδες. Ειναι Παοκτσηδες. (και πιο σωστα ΠΑΟΚτσηδες γιατι ειναι αρχικα). Αμαν με την κακόβουλη και με σκοπιμότητα διακωμώδηση του ονοματος, έχουμε και κάποιες ευαισθησίες.

 

[manolism]

Kursk: Η τελευταία αποστολή, η ταινία εμπνέεται από την αληθινή ιστορία του K-141 KURSK, ενός ρωσικού πυρηνικού υποβρυχίου που βυθίστηκε στον πυθμένα της θάλασσας του Μπάρεντς, τον Αύγουστο του 2000. Σε κρατάει από την αρχή έως το τέλος και παρόλο που γνωρίζουμε ποια είναι η κατάληξη, ελπίζεις μήπως γίνει η υπέρβαση αλλά μάταια....οι ενέργειες των Ρώσων για έμενα προσωπικά ήταν απαράδεκτες.

 

[gelf]

Αδυνατώ να καταλάβω το πως μια κινηματογραφική κουβέντα κατάντησε να γίνει με επίκεντρο κάποιον (προφανώς) τηλεοπτικό ήρωα, τον οποίον δεν γνωρίζω. Με συγχωρείται στην TV βλέπω αποκλειστικά και μόνο Ευρωλίγκα και αυτή με το επίσημο pass και συνδεδεμένη με τον υπολογιστή μου.
Για το λόγο αυτό ο σύντροφος Μάο θα ξεκινούσε μια νέα πολιτιστική επανάσταση.
Όλοι κλεισμένοι μέσα και να βλέπουν αυστηρά ταινίες Βισκόντι, Μπέργκμαν, Φελίνι, Παζολίνι, Μπερτολούτσι και λοιπών μεγάλων δημιουργών.

 

[fenia42]

Άργησα να δω την ταινία «Ευτυχία» γιατί πίστευα πως θα πήγαινα με συνοδεία αλλά ο καλός μου αρνιόταν πεισματικά από καιρό να με συνοδεύσει,έτσι πήγα μόνη και κατάλαβα γιατί : ο κινηματογράφος ήταν κατάμεστος από ... γυναίκες γύρω στα εξήντα, γυναίκες που μπορεί και να πηγαίνουν στον κινηματογράφο μια φορά το χρόνο και που είχαν την ανάγκη διαρκώς να σχολιάζουν την ταινία, όπως θα έκαναν σπίτι τους όταν βλέπουν τις ειδήσεις ή καποια εκπομπή.
Η ταινία αναφέρεται στον πόνο που καλείται να βαστάξει μια γυναίκα, στον πόνο της απώλειας της μάνας, του συζύγου, της κόρης, στον πόνο του ξεριζωμού. Στη μνήμη που μετουσιώνεται σε κάτι δημιουργικό για να λάβει άλλη μορφή, όχι πια οδυνηρή («στίχοι») που θα αποφέρουν κάποια λίγα χρήματα που θα δώσουν στην Ευτυχία το ναρκωτικό της, την προσωρινή ανακούφιση, το παυσίπονο που θα δράσει παροδικά στον πόνο της. («χαρτοπαιξία»)
Οι γυναίκες του κοινού βρήκαν ταύτιση στα βάσανα της Ευτυχίας για τα δικά τους βάσανα που ανέχονται κι αντέχουν χρόνια τώρα, και θαυμάζουν την πικρή γλυκα που έφερε στην Ευτυχία η μεγάλη απόφαση να ζητήσει διαζύγιο και να πορευτεί στο άγνωστο, υποκινούμενη από το ένστικτο και την εσωτερική δύναμη και φωνή της.
Κάθε γυναίκα που έχει μάθει να ζει στην ασφάλεια και τη βολή της, υπό τη σκεπη ενός τακτοποιημένου σπιτιού μιας «κανονικής» οικογένειας είχε την ευκαιρία να κοιτάξει από την κλειδαρότρυπα ένα σπίτι άναρχο που βρίσκει ισορροπία στο χάος του, ένα σπίτι στο οποίο η ζωή θα κάνει κι εκεί τον κύκλο της.

 

[underwater]

Βρε παιδιά βάζετε όμως spoiler alert ή χρησιμοποιήστε την αντίστοιχη λειτουργία του forum όταν πρόκειται να αποκαλύψετε πολύ σημαντικές πληροφορίες για την υπόθεση της ταινίας.

 

[manolism]

Northern Limit Line, Bασισμένη σε ένα αληθινό γεγονός γνωστό και ως η δεύτερη μάχη του Γέονπιονγκ, η μάχη διαδραματίστηκε στην Κίτρινη Θάλασσα στις 29 Ιουνίου 2002, δύο περιπολικά σκάφη της Βόρειας Κορέας παραβιάζουν τη Βόρεια Γραμμή Οριοθέτησης και έρχονται σε αψιμαχία με το Νοτιοκορεάτικο περιπολικό σκάφος, η συνέχεια επί της οθόνης!! Και φυσικά από αυτή την ταινία μπορούμε να βγάλουμε πολλά συμπεράσματα για το πως ενεργούν άλλες χώρες σε σύγκριση με την δικιά μας, όταν υπάρχει παραβίαση χωρικών υδάτων.

 

[manolism]

Adidas vs Puma, Γερμανία δεκαετία του '20. Οι αδελφοί Ντάσλερ κατασκευάζουν τα καλύτερα αθλητικά παπούτσια, όμως η μεταξύ τους διαμάχη τούς χωρίζει και οδηγεί στη δημιουργία των κολοσσών Adidas και Puma!!
Πολύ ωραία ταινία!! Βλέπετε ευχάριστα χωρίς να κουράζει και έχει ενδιαφέρον καθώς προσωπικά δεν γνώριζα την ιστορία πίσω από αυτές τις δυο μεγάλες εταιρίες!!

 

[thanosth]

Adidas vs Puma, Γερμανία δεκαετία του '20. Οι αδελφοί Ντάσλερ κατασκευάζουν τα καλύτερα αθλητικά παπούτσια, όμως η μεταξύ τους διαμάχη τούς χωρίζει και οδηγεί στη δημιουργία των κολοσσών Adidas και Puma!!
Πολύ ωραία ταινία!! Βλέπετε ευχάριστα χωρίς να κουράζει και έχει ενδιαφέρον καθώς προσωπικά δεν γνώριζα την ιστορία πίσω από αυτές τις δυο μεγάλες εταιρίες!!

Μία ιστορία που διαδραματίστηκε στη γραφική βαυαρική κωμόπολη Χέρτσογκεναουραχ(Herzogenaurach), 20 χιλιόμετρα βόρεια της Νυρεμβέργης.
Σήμερα δέχεται αρκετούς επισκέπτες για Sport shopping μιας και διαθέτει μεγάλα outlets καταστήματα των δύο εταιριών, και όχι μόνο

 

[James]

Μόλις είδα τα Παράσιτα.

Να πω πρώτα ότι είχα φροντίσει να μην μάθω τίποτα απολύτως για την ταινία. Ούτε υπόθεση, ούτε τι είδος είναι, τίποτα.

Ταινία της χρονιάς δεν ξέρω αν είναι, αλλά πρόκειται για πολύ ενδιαφέρουσα προσπάθεια. Μετά τα πρώτα λεπτά αναρωτιόμουν ποιο ακριβώς είναι το θέμα και πού το πάει ο σκηνοθέτης. Αυτές οι σκέψεις γρήγορα φύγανε καθώς όσο προχωράει η αφήγηση γίνεται ολοένα και πιο ενδιαφέρουσα η εξέλιξη.
Υπάρχει μια διαρκής κλιμάκωση των γεγονότων, ενώ από την μέση και μετά γίνεται πραγματικός χαμός!

Πολύ ωραίο το σενάριο, πολύ καλοί οι ηθοποιοί, αρκετές ανατροπές (ή μήπως αναμενόμενες?) και θίγει ένα θέμα παγκόσμιο. Παντού φυσικά τα μηνύματα της κοινωνικής (και όχι μόνο) αδικίας σε κάνει να μπαίνεις εύκολα στη θέση των πρωταγωνιστών.

Πρώτη φορά που μη αγγλόφωνη ταινία κατακτά το όσκαρ καλύτερης ταινίας, ενώ και η πρώτη ταινία (νομίζω) που κατακτά και το Χρυσό Φοίνικα και το όσκαρ καλύτερης ταινίας.

Όπως καταλάβατε, από εμένα είναι ναι.

 

[Yorgos]

Εγώ να πω την αλήθεια δεν τρελάθηκα με τα παράσιτα, συμπαθής ταινία, αλλά ολίγον αφελής και φλύαρη, αλλά μόνο πέρυσι (ποτ την είδα στο φεστιβάλ της Αβανας) πρέπει να είδα καμία δεκαριά καλύτερες.

Είδα τους δύο Πάπες. Είχα απαιτήσεις, με δεδομένο ότι ο σκηνοθέτης είναι αυτός που έκανε το έπος Η Πόλη του Θεού, μια από τις τοπ-20 ταινίες όλων των εποχωνε για μένα. Για όσους δεν ξέρουν περί τίνος πρόκειται, είναι η ιστορία της πρόσφατης διαδοχής του Πάπα Βενέδικτου από τον Φρανσίσκο και της σχέσης που αναπτύχθηκε μεταξύ τους.

Η ταινία μου φάνηκε αργή, χωρίς ανατροπές και οι διάλογοι ίσως να φανούν πιο ενδιαφέροντες σε Χριστιανούς, σε έναν άθρησκο μάλλον φαίνεται περίεργο που γίνονται ακόμη τέτοιοι διάλογοι το 2019 ή που ο κόσμος σοκαρεται που ένας Πάπας κάνει λάθη ή έχει ανθρώπινες αδυναμίες.

Το πραγματικό χαιλαιτ της ταινίας είναι η Καπέλα Σιξτινα και, βλέποντάς την, ο θεατής αναρωτιέται πώς διάολο έβγαλαν άδεια για να γυρίσουν εκεί μέσα και πόσο κόστισε. Η απάντηση είναι πως... έφτιαξαν δική τους Καπέλα Σιξτινα: https://www.google.com/amp/s/www.la...20/two-popes-sistine-chapel-netflix?_amp=true

Να πω την αλήθεια, η όλη αγιογραφία του Φρανσίσκο με έκανε να υποπτευθω πως προκειται για εργο που εγινε με τις ευλογίες του Βατικανού, ου μην και τη χρηματοδότησή του. Δεν τρελάθηκα, χωρις να ειναι κακη ταινία, αλλά από το σκηνοθέτη είχα απαιτήσεις.