Κινηματογραφική κουβέντα....

[evaT]

Και γω είδα κ τις δύο που αναφέρεστε τα Παράσιτα ναι μου άρεσε γιατί με ξάφνιασε το σενάριο αλλά τραβηγμένο το ταινίας της χρονιάς κ επίσης έχω δει αρκετές ταινίες νοτιοκορεατικού κινηματογράφου το old boy όμως παραμένει αξεπέραστο...
Θα προτιμούσα ταινία της χρονιάς αυτή του Ταραντίνο που δεν είχε καθόλου σενάριο! (Αλλά δεν με ρώτησαν!)
Οι δύο Πάπες όπως λες κ συ @Yorgos όταν είδα την Καπέλα Σιξτίνα λέω τι φάση! Θενκς για την πληροφορία ....εγώ την είδα ευχάριστα ,επίσης δεν είμαι θρήσκα κ έχω θέμα με την υποκρισία των εκκλησιών αλλά τη συγκεκριμένη ταινία δεν τη βρήκα ιδιαίτερα ενοχλητική (σε σχέση με άλλες του είδους)

 

[katkats]

Συμφωνώ με @Yorgos για τους Δυο πάπες. Την ταινία την σώνουν μόνο οι εξαιρετικές ερμηνείες των πρωταγωνιστών. Μόνο αυτές με κράτησαν. Είναι ξεκάθαρο ξέπλυμα και του πρώην και του νυν.
Επίσης αυτό με τα σκηνικά το έχει κάνει πιο πριν και ο Sorentino για το Young Pope (δεν ξέρω τι γίνεται με τον New). Είχε κατασκευάσει στα στούντιο της Cinecittà επίσης την Capela και άλλα πολλά μέρη του Βατικανού και είχε χρησιμοποιήσει ένα κάρο Palazzi για να αντικαταστήσει σκηνές. Σε αυτόν δεν είχαν δώσει ούτε τους κήπους του Castel Gandolfo (της καλοκαιρινής κατοικίας).

 

[katkats]

Από το netflix προτείνω το "Έχασα το σώμα μου" (J'ai perdu mon corps). Γαλλική ταινία animation που απέσπασε πολλά βραβεία όπως τον κριτικών στις Κάννες και ήταν υποψήφια και για όσκαρ. Διάβαζα για ρομαντική ταινία και μόνο τέτοια δεν είναι. Μια ξεχωριστή ταινία στην οποία πρωταγωνιστής είναι ένα ακρωτηριασμένο χέρι που ψάχνει το σώμα του. Παράλληλα ξετυλίγεται και η ιστορία του "σώματος", πολύ πικρή, μελαγχολικά και ποιητικά. Σταν συν η φυσιολογική διάρκεια και η μουσική των The Dø.

 

[manolism]

The Battleship Island, κατά τη διάρκεια της Ιαπωνικής κατοχής στη Κορέα του 1944, περισσότεροι από 400 Κορεάτες επιστρατεύτηκαν σε καταναγκαστική εργασία εξόρυξης άνθρακα σε ένα νησί που έμεινε στην ιστορία γνωστό ως Battleship Island.
Δυνατή ταινία!! Βασισμένη σε αληθινά γεγονότα, σε κρατάει σε όλη την διάρκεια. Πραγματικά δεν ξέρω πλέον εάν θέλω να θεωρώ τους Ιάπωνες θύματα των ατομικών βομβών ή όχι. Έχω διαβάσει κάμποσα πράγματα και σε όλα, αυτό που είναι κοινό σημείο είναι ότι οι Ιάπωνες ήταν ένας βάρβαρος κατακτητής τόσο στην Κίνα όσο και στην Κορέα κλπ....οπότε μήπως πήγαιναν γυρεύοντας και στον Β' Παγκόσμιο με τις επιλογές που έκαναν;;;

 

[James]

Η απάντηση είναι πως... έφτιαξαν δική τους Καπέλα Σιξτινα:

ε πες έτσι, και εγώ αναρωτιόμουν. Για τους 2 Πάπες συμφωνώ 100%.

old boy όμως παραμένει αξεπέραστο...

true story, να τα λέμε και αυτά!

 

[Elena2508]

Είδα και εγώ χθες βράδυ στο Netflix την ταινία "The two Popes" και ομολογώ ότι εντυπωσιάστηκα γιατί είχα χαμηλές προσδοκίες λόγω του θέματος.
Εάν δει κάποιος την ταινία χωρίς πολιτικές και θρησκευτικές προκαταλήψεις, τότε μάλλον θα την απολαύσει.
Οι εξαιρετικές ερμηνείες, η πολύ καλή σκηνοθεσία, σε συνδυασμό με τα εξαιρετικά φωτογραφικά πλάνα μου χάρισαν δυο απολαυστικές ώρες ψυχαγωγίας!
Δεν είμαι θρησκευόμενη, αλλά ούτε άθεη, αλλά το τελευταίο που με απασχόλησε σε αυτήν την ταινία ήταν το δόγμα που εκπροσωπούν οι 2 Πάπες.
Βρήκα εξαιρετικούς τους διαλόγους και καθηλωτικές τις ερμηνείες!
Ξημέρωσα για να διαβάζω πληροφορίες για τους 2 Πάπες, που μέχρι πριν 2 ώρες μου ήταν παντελώς αδιάφοροι ως προσωπικότητες...
Από μένα 4/5 αστεράκια!

 

[Yorgos]

Ξέχασα να αναφέρω για τους δύο Πάπες ότι πέραν της απογοητευτικής σκηνοθεσίας (ξαναλέω, με βάσει τις απαιτήσεις από το συγκεκριμένο σκηνοθέτη και μόνο, η φωτογραφία όντως είναι καλή) και των βαρετών διαλόγων, με ξένισε και η μη επαγγελματική προσέγγιση των προφορών των πρωταγωνιστών.

Ο Χόπκινς στο πρωτο μισό της ταινίας (και ειδικά στην αρχή) κάνει μια σοβαρή προσπάθεια να βάλει μια γερμανική χροιά στην προφορά του... αλλά στο δεύτερο μισό της ταινίας το ξέχασε (φαίνεται πάντως να είναι αρκετά κοινό αυτό σε διάφορους που αναγκάζονται να υποδυθούν άλλες υπηκοότητες, δηλαδή στις πρώτες σκηνές να είναι πιο προσεκτικοί). Στον Φραγκίσκο όμως συμβαίνει το εξής παράδοξο: ενώ αυτός που τον υποδύεται στα νεανικά του χρόνια έχει 100% αργεντίνικη προφορά, ο Pryce σε όλη την ταινία έχει ιταλική. Δεν είναι και τόσο δύσκολο να κάτσεις λίγες εβδομάδες να μάθεις το μιλάνε τα Αγγλικά οι Αργεντίνοι, τόσοι και τόσοι το έχουν κάνει κατά καιρούς. Φάουλ, που αφαίρεσε από την αληθοφάνεια, κάθε δυο σκηνές κοιτιόμασταν στην παρέα και λέγαμε "Ιταλός είναι ρε παιδιά ο Πάπας";

 

[romantic woman]

Είδα και εγώ χθες βράδυ στο Netflix την ταινία "The two Popes" και ομολογώ ότι εντυπωσιάστηκα γιατί είχα χαμηλές προσδοκίες λόγω του θέματος.
Εάν δει κάποιος την ταινία χωρίς πολιτικές και θρησκευτικές προκαταλήψεις, τότε μάλλον θα την απολαύσει.
Οι εξαιρετικές ερμηνείες, η πολύ καλή σκηνοθεσία, σε συνδυασμό με τα εξαιρετικά φωτογραφικά πλάνα μου χάρισαν δυο απολαυστικές ώρες ψυχαγωγίας!
Δεν είμαι θρησκευόμενη, αλλά ούτε άθεη, αλλά το τελευταίο που με απασχόλησε σε αυτήν την ταινία ήταν το δόγμα που εκπροσωπούν οι 2 Πάπες.
Βρήκα εξαιρετικούς τους διαλόγους και καθηλωτικές τις ερμηνείες!
Ξημέρωσα για να διαβάζω πληροφορίες για τους 2 Πάπες, που μέχρι πριν 2 ώρες μου ήταν παντελώς αδιάφοροι ως προσωπικότητες...
Από μένα 4/5 αστεράκια!

Συμφωνώ μαζί σου!μου άρεσε η ταινία ,κυρίως οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών...οι διάλογοι αρκετά έξυπνοι ,πνευματώδεις και με αρκετή αίσθηση του χιούμορ σε πολλά σημεία

 

[Elena2508]

.......Στον Φραγκίσκο όμως συμβαίνει το εξής παράδοξο: ενώ αυτός που τον υποδύεται στα νεανικά του χρόνια έχει 100% αργεντίνικη προφορά, ο Pryce σε όλη την ταινία έχει ιταλική. Δεν είναι και τόσο δύσκολο να κάτσεις λίγες εβδομάδες να μάθεις το μιλάνε τα Αγγλικά οι Αργεντίνοι, τόσοι και τόσοι το έχουν κάνει κατά καιρούς. Φάουλ, που αφαίρεσε από την αληθοφάνεια, κάθε δυο σκηνές κοιτιόμασταν στην παρέα και λέγαμε "Ιταλός είναι ρε παιδιά ο Πάπας";

Υπάρχουν όμως και κάποιες λεπτομέρειες που ίσως δικαιολογούν την ιταλική προφορά του βρετανού Jonathan Pryce.
Ο Πάπας Φραγκίσκος γεννήθηκε στην Αργεντινή από Ιταλούς γονείς που έφυγαν από την Ιταλία το 1929 για πολιτικούς λόγους. Συνεπώς, του ήταν οικεία η ιταλική γλώσσα και δικαιολογημένη η ιταλική προφορά του Pryce στην ταινία, που εγώ προσωπικά δεν την διέκρινα γιατί δεν γνωρίζω και Ιταλικά...
Σε αντίθεση, ο Juan Minujín που υποδύεται τον Πάπα Φραγκίσκο στην νεαρή ηλικία, είναι ένας ανερχόμενος ηθοποιός της Αργεντινής και άρα δικαιολογημένα έχει 100 % αργεντίνικη προφορά.
Αρα, μπορεί να ήταν επιλογή του σκηνοθέτη να μην εκπαιδεύσει περαιτέρω τον Pryce στην αργεντίνικη προφορά για να αναδείξει την ιταλική καταγωγή του Πάπα Φραγκίσκου.

 

[Yorgos]

Υπάρχουν όμως και κάποιες λεπτομέρειες που ίσως δικαιολογούν την ιταλική προφορά του βρετανού Jonathan Pryce.
Ο Πάπας Φραγκίσκος γεννήθηκε στην Αργεντινή από Ιταλούς γονείς που έφυγαν από την Ιταλία το 1929 για πολιτικούς λόγους. Συνεπώς, του ήταν οικεία η ιταλική γλώσσα και δικαιολογημένη η ιταλική προφορά του Pryce στην ταινία, που εγώ προσωπικά δεν την διέκρινα γιατί δεν γνωρίζω και Ιταλικά...
Σε αντίθεση, ο Juan Minujín που υποδύεται τον Πάπα Φραγκίσκο στην νεαρή ηλικία, είναι ένας ανερχόμενος ηθοποιός της Αργεντινής και άρα δικαιολογημένα έχει 100 % αργεντίνικη προφορά.
Αρα, μπορεί να ήταν επιλογή του σκηνοθέτη να μην εκπαιδεύσει περαιτέρω τον Pryce στην αργεντίνικη προφορά για να αναδείξει την ιταλική καταγωγή του Πάπα Φραγκίσκου.

To οποίο όμως δεν εξηγεί γιατί ο ίδιος (υποτίθεται) άνθρωπος μιλούσε αργεντίνικα μέχρι τα 45 του και ξαφνικά αποκτά ιταλική προφορά...

Είναι σχεδόν τόσο fail όσο η ανεκδιήγητη προσπάθεια της Πενέλοπε Κρους να κάνει την Κουβανή στο Wasp Network, υιοθετώντας μια τόσο καρικατουρίστικη προφορά που γελούσανε από τη Μαδρίτη μέχρι το Μοντεβιδέο. Στην ίδια ταινία ο Κολομβιανός Έντγκαρ Ραμίρες υποδύθηκε τον Κουβανό εξαιρετικά, ακόμη κι ο Βραζιλιάνος το πάλεψε. Η Κρους μιλούσε σα να προσπαθώ εγώ να κάνω τον Κύπριο νμιλώνταςν νγκάπωςν νέτσιν.

 

[evaT]

Είδα το dolor y gloria του Αλμοδόβαρ -δεν έχω δει αν έγραψε καποιος πριν από μένα για αυτή την ταινία...έχω δει σχεδόν τα πάντα από Αλμοδόβαρ ήταν λιτή κ ουσιαστική με λιγότερο προβοκατόρικο περιεχόμενο από άλλες κι έναν εκπληκτικό Μπαντέρας. Το τέλος το περίμενα λίγο πιο επισοδειακο αλλά τι να κάνουμε...

 

[Yorgos]

Είδα κι εγώ το Τζόκερ (με άλλους 4 στον κινηματογράφο, αθάνατε κορωνοϊε με τις πριβέ προβολές σου), επειδή μια πολύ καλή μου φίλη δε θα μου ξαναμιλήσει αν δεν έβλεπα.

Ομολογώ ότι πήγαμε κουρασμένοι (ήταν και στις 11 η προβολή) μετά από αρκετές ώρες στο ΚΤΕΛ (όπου οι μισοί επιβάτες προτίμησαν να ταξιδεύουν όρθιοι μπροστά στο διάδρομο αφού στις πίσω θέσεις καθόταν ένας Ασιάτης... δίπλα μου) και ως εκ τούτου δεν ήταν και η καλύτερη συνθήκη για να δεις ταινία.

Ομολογώ ότι την περίμενα πολύ χειρότερη την ταινία. Γενικά δε σχολιάζω ερμηνείες διότι δε με αφορούν (εκτός κι αν είναι άθλιες, το οποίο είναι σπάνιο, εκτός κι αν είναι καμία ελληνική παραγωγή...), αλλά πραγματικά ο πρωταγωνιστής είναι εξαιρετικός. Ούτε περίμενα ότι το θέμα θα ήταν το πώς η κοινωνία μεταχειρίζεται τους ανθρώπους με ψυχολογικές διαταραχές. Ωραία θεματαλογία, άβολη, με αρκετές σοκαριστικές αλλά και καθημερινές σκηνές. Μάλλον παραήμουν κουρασμένος κι έκλεισα τα μάτια μου σε 2 περιστάσεις, αλλά βρήκα την ταινία αρκετά ενδιαφέρουσα και πολύ αξιόλογη και η μουσική, όπως και η μεταφορά σε περασμένες δεκαετίες. "Ταινία της χρονιάς" δε θα την έλεγα, αλλά ερμηνεία της χρονιάς ναι αμέ, αν και ξαναλέω δεν το έχω πολύ με τη συγκεκριμένη κατηγορία, για μένα ο ηθοποιός είναι ο τελευταίος τροχός της αμάξης (το 50% και βάλε σε μία ταινία είναι το σενάριο για μένα, όπως και σε ένα τραγούδι είναι ο στίχος κι όχι η φωνή ή η μουσική).

Εν κατακλείδι, μου (μας δηλαδή) άρεσε, σπάνιο πράγμα για αμερικάνικη ταινία και μάλιστα οσκαρική. Μπράβο για την ερμηνεία, ξεχωριστή.

έντιτ: μόλις είδα και την ομιλία του πρωταγωνιστή στα Όσκαρ... ανερμάτιστη, χωρίς εστίαση, κρίμα. Δε βαριέσαι, η ερμηνεία του εξαιρετική, γι αυτό θα τον θυμούνται τον άνθρωπο.