Κινηματογραφική κουβέντα....

[romantic woman]

Πριν λιγο καιρο ειδα το 'The Florida Project". Το American dream που καποιοι ανθρωποι δεν καταφερνουν να ζησουν. Ανθρωποι που τα βγαζουν πολυ δυσκολα περα και ζουν λιγο εξω απο την Disney. Τα παιδια ομως εχουν τη δικη τους ματια στον κοσμο.

Μια ωδη στην παιδικη αθωοτητα, την ανεμελια, την γλυκυτητα των παιδικων προσωπων, την αισιοδοξια, την διεκδικηση των ονειρων, το αληθινο χαμογελο και την ανεπιτηδευτη ευχαριστηση της νικης. Μια ταινια παιδικη, χρωματιστη, κοινωνικη, συγκινητικη, που προβληματιζει, που καρφωνεται για παντα στο μυαλο.

Μοναδικη ερμηνεια απο την μικρη Brooklynn Prince.

Οπως λεει και παραπανω η @dim kyr μην σας ξεγελουν τα παιδακια. Προκειται για μαχαιρια στο κοινωνικοοικονομικο κατεστημενο της Αμερικης και ευρυτερα των Δυτικων κοινωνιων.

Δυσκολοχωνευτη και βαρετη για πολλους, αριστουργημα της εβδομης τεχνης για μενα.

Σ ευχαριστώ που την πρότεινες!Πολύ καλή ταινία,πρωταγωνιστές τα παιδιά(άξιο θαυμασμού το υποκριτικό τους ταλέντο)μιας περιθωριακής ομάδας ανθρώπων που εξωθούνται σε παραβατικές και μικρομέγαλες συμπεριφορές(ελλείψει σωστής γονεικής φροντίδας)τις οποιες όμως βλέπουν σαν παιχνίδι
!Αριστα σκηνοθετημένη ταινία με αντιθέσεις που αφ ενός σε ελκύει με πολύ χρώμα,φύση,ουρανό,magic park και από την άλλη σε αφοπλίζει και σε συγκινεί βγάζοντας μιά θλιβερότητα τόσο μα τόσο αληθινή...
Η μικρή Brooklynn εκπληκτική και ο William Dafoe σ έναν πολύ καλό πρωταγωνιστικό επίσης ρόλο.

 

[romantic woman]

Εχω ξαναπει ότι τα τελευταία χρόνια δεν βλέπω ταινίες Αμερικανικής προέλευσης, εκτός αν είναι καμένη . Οσο πιο καμένη, τόσο πιο καλή για τα γούστα μου. Σοφή η κινησή μου, γιατί έτσι στράφηκα σε παγκόσμιο κινηματογράφο και ανακάλυψα ταινίες που δικαιολογούν την ένταξη του Σινεμά στις τέχνες.
Ενα διαμάντι από την Ουγγαρία που είδα και καθυστερημένα σχεδόν 4 χρόνια γράφω για αυτό: Λευκός Θεός ή White God (το God είναι λογοπαίγνιο αν διαβαστεί ανάποδα προκύπτει dog/σκυλος).
Ενα εφηβο κορίτσι χάνει τον ημίαιμο σκύλο του και ψάχνει να το βρει στην σκοτεινή, φασιστική για τα "σκυλιά" Βουδαπέστη.
Επιβιώνουν μόνο τα "σκυλιά" ράτσας, με χαρτιά, καλή συμπεριφορά, καθαρόαιμα κλπ. Τα υπολοιπα τα μαζευει η κρατική υπηρεσία και τα θανατώνουν.
Και όχι , η ταινία είναι αλληγορική και δεν έχει σχέση με φιλοζωία, αλλά με τον ρατσισμό με τον οποίο έρχονται αντιμέτωποι οι μετανάστες χωρίς χαρτιά και απο φτωχές χώρες, αλλά και γενικότερα οι φτωχοί, οι καταπιεσμένοι, οι μη έχοντες, οι πληβείοι, οι προλετάριοι, οι απόβλητοι.
Ενα θρίλερ που αναγνώσκει με σκληρό τρόπο και εικόνες την αντιμετώπιση που έχουν οι "σκύλοι" στις ρατσιστικές κοινωνίες, οι απορριπτέοι από τους "καθαρούς" , οι μη έχοντες χαρτιά ή καθαρό DNA στο αίμα τους.
Παράνομες κυνομαχίες βουτηγμένες στο θάνατο, τα δόντια και το αίμα, εκμετάλλευση, εμπόριο, καταπίεση, διακρίσεις, όλα βρίσκουν την θέση τους στο εν λόγω θρίλερ. Για γερά νευρα και στομάχια, με σκηνές ωμής βίας και πρωταγωνιστές ..... σκυλιά.
Χωρίς εφέ, αλλά αγνή ηθοποιία από τα 250 σκυλιά που "χρησιμοποιήθηκαν" για τις αναγκες της ταινίας και τα οποία υιοθετήθηκαν όλα.
Συμβουλή: Μην σας ξεγελάσει το "ένα κοριτσάκι χάνει το σκυλάκι του και ψάχνει να το βρει". Δεν είναι ρομαντικό φιλμάκι, αλλά ένεση με βιτριόλι.

http://www.imdb.com/title/tt2844798/

Την έψαχνα πόσες μέρες να την δω on line στο ιντερνετ και δεν την έβρισκα και "οποία τύχη"μόλις την είδα στην τηλεόραση στην ΕΤ2.
dim kyr πόσο συμφωνώ μαζί σου!!!έμεινα αποσβολωμένη!!
Τι να πρωτοπώ...η ταινία σηκώνει πολύ συζήτηση..σε πολλά επίπεδα,με σκληρές εικόνες,όχι απλά συγκινητική ούτε πικρή ειναι βαθειά σπαραχτική!!!!
Ναι μεν αλληγορική για το διαχωρισμό κοινωνικών τάξεων,το ρατσισμό....
(όταν καταδυναστεύεις,εκμεταλεύεσαι κακοποιείς κάποια πληθυσμιακή ομάδα να περιμένεις ότι θάρθει η μέρα που θα επαναστατήσουν και τότε η εκδίκηση θάναι αλύπητη...)αλλά και σαν γεγονός (και όχι αλληγορικά)να δείς τις αντίπαλες ομάδες της ταινίaς:ανθρωποι και σκυλιά πάλι τα μηνύματα είναι πολλαπλά και υπαρκτά στον κόσμο μας..
Απο τη μιά βλέπουμε εικόνες που προβάλουν πολιτισμό,τέχνη,μουσική,κονσέρτα αλλά οι ίδιοι οι καθηγητές μουσικής και οι πολιτισμικά υψηλά ιστάμενοι μυούν τα παιδιά τους σε σαδιστικές συμπεριφορές απέναντι στα ζώα και ξεχνούν ένα πολύ βασικό μάθημα ζωής ότι το μίσος σου ανταποδίδετα με πιό πολύ μίσος ενώ η ανθρωπιά και η αγάπη γεννούν επίσης αγάπη...Αυτό το μάθημα το δίνει πολύ εύστοχα η μικρή πρωταγωνίστρια με τη στάση της απέναντι στο σκύλο της κλείνοντας το έργο με μιά σκηνή ΦΟΒΕΡΗ!ΣΥΝΑΡΠΑΣΤΙΚΗ!
Πραγματικά από τις κορυφαίες ταινίες,με πρωταγωνιστές σκυλιά,(απορίας άξιο πως έπαιξαν ρόλο;; τα σκυλιά )ειδικά ο σκύλος της μικρής" ηθοποιός"κανονικός!!πρέπει να εκπαιδεύτηκε πάρα πολύ καλά!

 

[katkats]

Πως τους ξεφυγε εκει στην Ουγγαρια αυτη η ταινια? Ευχαριστω @dim kyr.

 

[tripakias]

Si puo fare

Λιγες ειναι οι ιταλικες ταινιες που εχω αγαπησει. Αναφερεται στην Ιταλια του 1980 και στο νομο Basaglia. Ο νομος φερει το ονομα του εμπνευστη του καθηγητη ψυχιατρικης Franco Basaglia. Ο νομος 180 που ψηφιστηκε το Μαη του 1978 απο το Ιταλικο Κοινοβουλιο δικαιωνε τις προσπαθειες του ιδιοφυους καθηγητη. Οι τροφιμοι των ψυχιατρειων ηταν πλεον ελευθεροι να ζησουν στην κοινωνια. Μα πως ομως; Με τι δυναμεις; Πως ενας "τρελος" μπορει να φανει χρησιμος και να ορθοποδησει στον εξω κοσμο;

Με τη βοηθεια ενος πρωην συνδικαλιστη μια ομαδα πρωην τροφιμων ψυχιατρειου θα ιδρυσει ενα συνεταιρισμο. Πως ομως θα εξελιχθει το εγχειρημα;

Μια απολαυστικη ταινια που στα 100 και κατι λεπτα της σε περνα απο μια μεγαλη γκαμα συναισθηματων. Αρνητικων και θετικων. Κοινωνικη, κωμικη, ρομαντικη, συγκινητικη, κριτικη, αληθινη.Βασισμενη σε πραγματικα γεγονοτα δεν συναρπαζει με σκηνοθεσια ή φωτογραφια αλλα μαγευει με το σεναριο. Οι δε ηθοποιοι που υποδυονται τους τροφιμους εκαναν εξαιρετικη δουλεια.

Προσωπικα μου ξυπνησε μνημες απο τα απανθρωπα ελληνικα ψυχιατρεια. Ισως γι αυτο να με αγγιξε και τοσο πολυ. Καποιον που δεν εχει επαφη μπορει να του φανει και αδιαφορη.

«Ζούμε σε μια πραγματικότητα που βασίζεται στη διαίρεση, σε μια κοινωνική οργάνωση που μας σκοτώνει και μας εξουσιοδοτεί να σκοτώνουμε τους άλλους για να επιζήσουμε. Είναι αυτή η πραγματικότητα που πρέπει ν’ αλλάξει και πρέπει ν’ αγωνιστούμε για να την αλλάξουμε, έτσι ώστε να μπορούμε να βρούμε τις πραγματικές απαντήσεις στις κοινωνικές ανάγκες του άλλου: σε μια κοινωνία όπου το κοινωνικό σύστημα δεν θα καθορίζεται από αυτόν που το διαχειρίζεται και το ελέγχει, αλλά στο οποίο θα είναι οι ανάγκες όλων που θα καθορίζουν την ποιότητα και τον τρόπο των απαντήσεων». Franco Basaglia

 

[James]

Ομολογώ ότι την Πολίτικη Κουζίνα δεν την έχω δει

Δίνω μικρή διορία να την δεις, αλλιώς θα πρέπει να παρουσιαστείς με τον κηδεμόνα σου.

 

[Yorgos]

Δίνω μικρή διορία να την δεις, αλλιώς θα πρέπει να παρουσιαστείς με τον κηδεμόνα σου.

Σε πρόλαβα και την ειδα. Καλή ηταν, όντως. Όχι καλύτερη από το 1968, αλλά διάβασα ότι έχει το δεύτερο ρεκόρ εισιτηρίων στην Ελλάδα, μετα τον Τιτανικο.

 

[tripakias]

Σε πρόλαβα και την ειδα. Καλή ηταν, όντως. Όχι καλύτερη από το 1968, αλλά διάβασα ότι έχει το δεύτερο ρεκόρ εισιτηρίων στην Ελλάδα, μετα τον Τιτανικο.

Welcome to 2003!

 

[fenia42]

Αγαπώ την Αρμενία πολύ και νιώθω συμπόνια για το λαό της. Δε ξέρω γιατί ακριβώς, ίσως επειδή δεν έχει βρει δικαιοσύνη τόσα χρόνια. Ο Ατόμ Εγκογιάν αγαπάει επίσης την πατρίδα του, παρόλο που δε γεννήθηκε εκεί αλλά στο Κάιρο και στη συνέχεια έφυγε μετανάστης στον Καναδά, κατατρεγμένος κι αυτός σα το λαό του και αναγκασμένος να αλλάζει διαρκώς τόπο κατοικίας. Για να ενημερώσει το κοινό σχετικά με τη Γενοκτονία των Αρμενίων, ο Εγκογιάν δημιουργεί την ταινία Αραράτ, το 2002 για να ανακαλέσει τα γεγονότα από την (ηθελημένη) ιστορική λήθη. Περιπλέκει μάλιστα την ταινία του με συγχώρεση, αντί για μίσος, και προσδίδει στους Αρμένιους ήρωες στάση πραγματικής ανωτερότητας. Δίνει τέλος στην ταινια, το πιο αναγνωρίσιμο όνομα για τη χώρα αυτή, το όρος Αραράτ, το οποίο δεν ανήκει στους μεν Αρμένιους, εξακολουθεί να αποτελεί δε σημείο αναφοράς.
Η γενοκτονία των Αρμενίων δεν ήταν κομμάτι του πολέμου αλλά σχέδιο εξόντωσης τους, και ο σκηνοθέτης την παρομοιάζει με την εξόντωση των Εβραίων, για τους οποίους μάλιστα φροντίζει να φτιάξει -πρόσφατα- μια ταινία, το Remeber . (γράμμα από το παρελθόν) . Εξαιρετική ταινία με ανατροπές , χιτσκοκικη εξέλιξη και υπενθύμιση ακόμα μια φορά να μη ξεχάσουμε την ιστορία μας, ωστε να μη την επαναλάβουμε κι όλας.
Και μιας και αναφέρθηκα στο σπουδαίο αυτό σκηνοθέτη , να κλείσω μιλώντας για την επίσης εξαιρετική ταινία του Exotica . του 1994, με τον Έλληνα Ηλία Κοτέα σε πρωταγωνιστικό ρόλο, και την επιχείρηση "στριπτιτζάδικο" όπου ξεδιπλώνονται οι ζωές των θαμώνων,των χορευτριών, του DJ και της ιδιοκτήτριας.

 

[James]

Πόντο και από εμένα στο 1968. Πολύ καλό, κλασικά δηλαδή Μπουλμέτης που εξελίσσεται σε αγαπημένο μου. Όχι και καλύτερο από Πολίτικη Κουζίνα που λένε κάποιοι ( ) αλλά στέκεται άξια δίπλα της.

Έχει λίγο τα θεματάκια του το ντοκιμαντέρ - ταινία, ταινία - ντοκιμαντέρ και πάλι από την αρχή αλλά οκ.
Φοβερή η μουσική, όπως και φοβερός ο τύπος του γραφείου κηδειών και ο εισπράκτορας (όπως λένε και κάποιοι).

Και να δώσω και ένα info πιο αθλητικό. Το μεγάλο σκορ του τελικού επιτεύχθηκε σε εποχή που δεν υπήρχε ακόμα το καλάθι τριών πόντων (κοινώς τρίποντο), πράγμα που το καθιστούσε ακόμα πιο δύσκολο.

 

[romantic woman]

Η γενοκτονία των Αρμενίων δεν ήταν κομμάτι του πολέμου αλλά σχέδιο εξόντωσης τους, και ο σκηνοθέτης την παρομοιάζει με την εξόντωση των Εβραίων, για τους οποίους μάλιστα φροντίζει να φτιάξει -πρόσφατα- μια ταινία, το Remeber . (γράμμα από το παρελθόν) . Εξαιρετική ταινία με ανατροπές , χιτσκοκικη εξέλιξη και υπενθύμιση ακόμα μια φορά να μη ξεχάσουμε την ιστορία μας, ωστε να μη την επαναλάβουμε κι όλας.
Και μιας και αναφέρθηκα στο σπουδαίο αυτό σκηνοθέτη , να κλείσω μιλώντας για την επίσης εξαιρετική ταινία του Exotica . του 1994, με τον Έλληνα Ηλία Κοτέα σε πρωταγωνιστικό ρόλο, και την επιχείρηση "στριπτιτζάδικο" όπου ξεδιπλώνονται οι ζωές των θαμώνων,των χορευτριών, του DJ και της ιδιοκτήτριας.

Tην είδα την ταινία" Remember"....
Στην αρχή μέχρι το μέσο της ταινίας θάλεγα μια όχι μεν τυπική αλλά συνηθισμένη πάντως ιστορία με επιζώντα Εβραίο από το Αουσβιτς που αναλαμβάνει το"χρέος"της εκδίκησης. Ενδιαφέρον αποκτά η ταινία προς το τέλος,έχει πλοκή,έχει ανατροπές και έξοχη ερμηνεία από τον Κρίστοφερ Πάλμερ σ εναν δύσκολο και απαιτητικό ρολο.

 

[romantic woman]

Απέφευγα να τη δώ γιατί γενικά δεν μου αρέσουν οι ταινίες φαντασίας αλλά απο περιέργεια μια που ανήκει στα φαβορί των όσκαρ την είδα...
"Η ΜΟΡΦΗ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ" του Μεξικανού σκηνοθέτη Γκιγιέρμο Ντε Τόρο
Αν τη δείτε μ ενδιαφέρει ν ακούσω απόψεις...

Μου άρεσε πάρα πάρα πολύ(αν και φαντασίας).Η κεντρκή ιδέα είναι ο έρωτας μιάς μουγκής κοπέλας μ ένα ανθρωπόμορφο πλάσμα,αλλά δεν είναι απλά μιά ερωτική ασυνήθιστη ταινία.Αναφερόμενη στην Αμερική της δεκαετίας του΄60 προβάλει τις κοινωνικές ανισότητες,το ρατσισμό,την περιθωριοποίηση ασθενέστερων κοινωνικών τάξεων ,τη διαρκή μάχη καλού/κακού..μέσα από ένα αλληγορικό σενάριο.
ΟΙ ηθοποιοί όλοι ανεξαιρέτως με εκπληκτικές ερμηνείες ,ξεχωρίζει φυσικά η Σάλι Χόκινς (υποψήφια για Α γυναικείου ρόλου)που καταφέρνει και μας περνάει (ο ρόλος της ήταν στη νοηματική)έξοχα το βάθος των συναισθημάτων της,σκηνοθεσία μαγική και μουσική επίσης που σε συνεπαίρνει.
Υποψήφια σε πολλές κατηγορίες(β ανδρικ και γυναικείου ρόλου,ταινίας,σκηνοθεσίας κλπ)

 

[whoknows]

http://www.imdb.com/title/tt5157682/

Γαλλικη παραγωγη, σαν υποθεση δεν εχει ιδιαιτερη σημασια για το φορουμ αυτο, αλλα διαδραματιζεται σε αναβαση στο Εβερεστ