Κινηματογραφική κουβέντα....

[skiouros82]

απο την παρασκευη 13/11 ξεκιναει το 50ο φεστιβαλ κινηματογραφου θεσσαλονικης..εχει κανεις συμφορουμιτης-ισσα να μου προτεινει καποια ταινια?ευχαριστω πολυ!

 

[Traveller]

Σήμερα είδα τον ΚΥΝΟΔΟΝΤΑ...

Περιμένω γνώμες... θα μιλήσω μετά...

 

[latina]

Σήμερα είδα τον ΚΥΝΟΔΟΝΤΑ...

Περιμένω γνώμες... θα μιλήσω μετά...

κατι μου λεει οτι θα διαφωνησουμε..

λοιπον, εμενα μου αρεσε παρα πολυ..
μου αρεσαν τα παντα..η υποθεση(το θεμα με ενθουσιασε), οι ηθοποιοι (τα 4 νεα παιδια- βαζω και την σεκιουριτου μεσα), η παντελης ελλειψη μουσικης, η σκηνοθεσια φυσικα!
ενιωσα σαν να παρακολουθουσα θεατρο..!καιρο ειχα να δω ωραια ελληνικη ταινια, που να με προβληματισει κιολας..
κατανοω οτι εκ των πραγματων δεν ειναι μια ταινια για ολα τα γουστα..αυτο ηταν δεδομενο εξ αρχης!
ακουγα διαφορα σχολια γυρω μου μετα το τελος της προβολης, τα περισσοτερα ή του υψους ή του βαθους.. εγω παντως εμεινα απολυτα ικανοποιημενη!

 

[taver]

Μ' αυτά και μ' αυτά θα με κάνετε να πάω να το δω από περιέργεια (και δεν το είχα σκοπό...)

 

[getxowoman]

Προσωπικα πιστευω οτι εχασα 2 ωρες παντελως απο τη διαμονη μου στην Αθηνα. Δε μου αρεσε καθολου, οι δε ηθοποιοι οκ η μεγαλη κορη καλη, αλλα η security, ηταν ξενο σωμα στη ταινια, γιατι να μιλαει κοφτα οπως οι λοιποι; Το δε θεμα, το εχουμε δει ξαναδει ή οχι; Πειραμα ειναι και εχουμε δει και αλλες ταινιες με πειραματα.

 

[Traveller]

Ο ΚΥΝΟΔΟΝΤΑΣ...

Ελληνική ταινία του Λάνθιμου παραγωγής 2009. Το στόρυ υποτίθετε ιδιοφυές... Μια οικογένεια ζει απομονωμένη σε ένα σπίτι έξω από την Αθήνα... τα παιδιά μένουν αυστυρά απομονωμένα μέσα στο σπίτι και ο πατέρας με την αρωγή της μητέρας φροντίζει για την επιμέλειά τους... η απομόνωση θα σπάση μόλις πέσει ο κυνόδοντας των παιδιών...

Η ταινία αρχίζει υποβλητικά... αργοί διάλογοι , έλλειψη μουσικής, κλειστοφοβικό κλίμα... ο θεατής παγιδεύεται σε ένα νοσηρό κλίμα φασισμού... ο πατέρας αφέντης - σωτήρας με κάθε τρόπο και τίμημα κρατάει την οικογένεια του απομονωμένη- ευνουχισμένη στο μικρό του βασίλειο... οι αναφορές σε φασιστικά καθεστώτα διαφόρων χρωμάτων πολλές και πολυποίκιλες... παράτες της φασιστικής Ιταλίας , άοκνες προσπάθειες για συνεχή επίτευξη γνωστών και άγνωστων στόχων, μαγιώ που παραπέμπουν σε DDR , κυνήγι φαντασικών εχθρών-γατών που σκοπό έχουν την συσπίρωση, τιμωρία για το παραμικρό ολίσθημα-παράπτωμα, απίθανα βραβεία-έπαθλα για την αναγνώριση της προσπάθειας και προπάντων πλήρης αποκλεισμός από τον μιαρό έξω κόσμο που απειλεί με κάθε τρόπο την μικρή αγαπημένη μας "δημοκρατία"...

Η ταινία όμως δεν σταματά εκεί... διαβάζετε και σε ένα δεύτερο απλούστερο επίπεδο, που σκοπό έχει να σοκάρει... πλήρες ξεφτίλισμα του θεσμού της οικογένειας... ο πατέρας προσπαθεί να κρατήσει ζωντανό τον θεσμό της οικογένειας χρησιμοποιόντας μακιαβελικές μεθόδους... αλλάζει το νόημα σε λέξεις, μεταφράζει κατά το δοκούν τραγούδια που χρησιμοποιούνται για την τόνωση του ηθικού των μελών, ¨σκοτώνει¨το μεγάλο αδελφό που πρόδωσε και εγκατέλειψε την οικογενειακή εστία... παντάρει στην ξενοφοβία, τον απομονωτισμό, τον φόβο και καταστέλει βίαια κάθε προσπάθεια αντίδρασης... συνεχής χρήση του νερού σαν εξαγνισμός, ζώα και ψάρια που χρησιμοποιούνται κι αυτά για την προφύλαξη και τέλος παντελής αναφορά σε θρησκεία και ύμνος των βίαιων ορμών που άλλοτε με το σπρώξιμο της οικογένειας επιβάλονται και άλλοτε τιμωρούνται...

Οι φιλοδοξίες της ταινίας μεγάλες αλλά το ερώτημα βασανιστικό... έχει ο σκηνοθέτης τις ικανότητες να πετύχει ένα σε ένα τόσο μεγάλο σχέδιο? είμαι σίγουρος πως όχι... κι εγώ έχω την φιλοδοξία και τις ιδέες να ζωγραφίσω ένα εικαστικό αριστούργημα αλλά φοβάμαι πως ποτέ δεν θα το πετύχω... η υποβλητική ατμοσφαιρα μετά το πρώτο δεκάλεπτο εξαφανίζεται και η όποια πρωτοτυπία εξαντλείτε σε φτηνά φορμαλιστικά εφέ που επαναλαμβάνονται μονότονα σε όλη την διάρκεια της ταινίας... εκεί όμως που τα πράγματα καταντούν εξοργιστικά είναι στο σενάριο... τραβηγμένο από τα μαλλιά χωρίς ίχνος πρωτοτυπίας... γνωρίζω ότι δεν υπάρχει παρθενογένεση στην τέχνη αλλά αν ο σκηνοθέτης θεωρεί πως κάνει τέχνη και δίνει κάτι καινούργιο κοπιάροντας κακά τον Μπουνιουέλ και τον Παζολίνι μάλλον κάπου στραβά αρμενίζουμε... η ταινία κυλά με βασανιστικά αργούς ρυθμούς, πασπαλίζετε με άφθονες δόσεις γυμνού για να σοκάρει υποτίθεται και το φινάλε είναι τόσο προβλέψιμο που δεν προβαβαίνεις να χασμουριέσαι... είναι απορίας άξιο πως μια κακή ταινία, μια ταινία που δεν προσφέρει τίποτε καινούργιο στην ουσία, έχει αποκτήσει τέτοια φήμη... κάντε μου την χάρη οι θαυμαστές της και ρίξτε μια ματιά στην "ΧΡΥΣΗ ΕΠΟΧΗ" τον "ΕΞΟΛΟΘΡΕΥΤΗ ΑΓΓΕΛΟ" την "ΒΙΡΙΔΙΑΝΑ" του Μπουνιουέλ και το "SALO" του Παζολίνι και θα καταλάβεται γιατί εξοργίστηκα... την σαπίλα του κοινονικού ιστού, τον ξεπεσμό του θεσμού της οικογένειας και την καταγγελία του φασισμού κάποιοι την έκαναν με αριστουργηματικό τρόπο από το 1924... φοβάμαι Λάνθιμε ότι όχι μόνο δεν έχεις να προσθέσεις τίποτε στο θέμα αλλά με τον τρόπο που γύρισες την ταινία κατέστρεψες όποια καλή ιδέα... κρίμα πολύ κρίμα...

 

[taver]

New York, I love you

Πήγα σήμερα στην (Ελληνική) πρεμιέρα του "New York, I love You", κάτι σα sequel του "Paris, Je t'aime", μια ταινία σπονδυλωτή με μικρές ιστοριούλες, που κάθε μια έχει διαφορετικό σκηνοθέτη & cast και λαμβάνει χώρα σε μια διαφορετική γειτονιά της πόλης.
Πέραν από την παρέλαση πρωτοκλασσάτων ηθοποιών, και γνωστών Ευρωπαίων & Αμερικανών σκηνοθετών, η ταινία είναι καλά δεμένη και στέκεται άνετα.
Δεν ξέρω αν είμαι ή όχι biased, αλλά μου άρεσε αρκετά, και μάλιστα λίγο περισσότερο από την προηγούμενη.
Το κλου είναι κι ότι επιτέλους είδαμε και το Shia LeBeοuf να παίζει σαν πραγματικός ηθοποιός...

 

[getxowoman]

Πήγα σήμερα στην (Ελληνική) πρεμιέρα του "New York, I love You", κάτι σα sequel του "Paris, Je t'aime", μια ταινία σπονδυλωτή με μικρές ιστοριούλες, που κάθε μια έχει διαφορετικό σκηνοθέτη & cast και λαμβάνει χώρα σε μια διαφορετική γειτονιά της πόλης.
Πέραν από την παρέλαση πρωτοκλασσάτων ηθοποιών, και γνωστών Ευρωπαίων & Αμερικανών σκηνοθετών, η ταινία είναι καλά δεμένη και στέκεται άνετα.
Δεν ξέρω αν είμαι ή όχι biased, αλλά μου άρεσε αρκετά, και μάλιστα λίγο περισσότερο από την προηγούμενη.
Το κλου είναι κι ότι επιτέλους είδαμε και το Shia LeBeοuf να παίζει σαν πραγματικός ηθοποιός...

Εγω την ειδα κατι βδομαδες πριν στο Γκετσο, και μου αρεσε αρκετα! Βεβαια την ακουσα στην ισπανικη, αλλα περα απο αυτο, μου αρεσε πολυ και μαλιστα λεω μπας και παρω την βιζα και παω προς τα εκει για μια βολτα! Απο οτι θυμαμαι και η μουσικη επενδυση μου αρεσε.

 

[Alcorfu]

Ακόμα μια ωραία πρωτοβουλία .... Να προτεινω κάτι ενα αναλόγο και για τα βιβλία

 

[ΕΡΣΗ]

Έχουμε οσα θες, το προβλημα ειναι οτι υπαρχουν παρα πολλα με παραπλησιο θεμα. Ισως κάποια στιγμη θα έπρεπε να ενοποιηθουν.

http://www.travelstories.gr/social-...-%EC%F5%E8%E9%F3%F4%EF%F1%DE%EC%E1%F4%E1.html
και εδω:http://www.travelstories.gr/social-...F3%E5%E9%F2-%E3%E9%E1-%E2%E9%E2%EB%DF%E1.html
http://www.travelstories.gr/social-forum/165-%EB%EF%E3%EF%F4%E5%F7%ED%DF%E1.html
και http://www.travelstories.gr/social-...E3%E9%E1-%F4%E7%ED-%F0%E1%F1%E1%EB%E9%E1.html
http://www.travelstories.gr/social-...%E9%EA%DE-%EB%EF%E3%EF%F4%E5%F7%ED%DF%E1.html

 

[Dimsworld]

Έτσι είναι η τέχνη, σε άλλους αρέσει σε άλλους όχι,άλλοι σε ένα πίνακα βλέπουν φώς και άλλοι σκοτάδι,άλλοι σε μια μουσική βρίσκουν την ηρεμία και άλλοι τον πανικό,αυτή είναι η ομορφιά της τέχνης πώς έχει δλδ την δημοκρατία μέσα της δεν εξαναγκάζει ούτε δεσμεύει τον θεατή,ακροατή κλπ σε ένα πλαίσιο συγκεκριμένης οπτικής και αποδοχής. Για μένα είναι δεκτές όλες οι απόψεις και για τα πάντα αρκεί να μήν προσπαθεί ο αντίλογος να επιβληθεί για το υποτιθέμενο δίκαιο των απόψεων του. Κανείς δεν έχει δίκιο ή άν θέλετε όλοι είμαστε σωστοί.

Φίλε Traveller,
διάβασα την κριτική σου στην ταινία Κυνόδοντας και φυσικά λόγω των ανωτέρω δεν θα σχολιάσω ούτε θα έρθω σε αντιπαράθεση μαζί σου για τα όσα γράφεις,τα οποία δέχομαι ώς απόψεις βέβαια αλλά έχω και εγώ την δική μου άποψη η οποία είναι με πολύ απλά λόγια θετική χωρίς ανάλυση κλπ είμαι ικανοποιημένος από την ταινία και την θεωρώ μια πολύ καλή προσπάθεια.

Εχω όμως δύο σημεία που θέλω να σταθώ, το πρώτο είναι εκεί που λές
" κάντε μου την χάρη οι θαυμαστές της και ρίξτε μια ματιά στην "ΧΡΥΣΗ ΕΠΟΧΗ" τον "ΕΞΟΛΟΘΡΕΥΤΗ ΑΓΓΕΛΟ" την "ΒΙΡΙΔΙΑΝΑ" του Μπουνιουέλ και το "SALO" του Παζολίνι και θα καταλάβεται γιατί εξοργίστηκα..."
και εξήγησε μας γιατί τελικά σε έφτασε σε τέτοιο σημείο ο Κυνόδοντας (εξοργίστηκες)

και το δεύτερο είναι στην κατάληξη της κριτικής σου που λές
"..φοβάμαι Λάνθιμε ότι όχι μόνο δεν έχεις να προσθέσεις τίποτε στο θέμα αλλά με τον τρόπο που γύρισες την ταινία κατέστρεψες όποια καλή ιδέα... κρίμα πολύ κρίμα..."
Το κρίμα ώς προς τί?

 

[romantic woman]

"Tέτρο"του Κόπολα:Τη βρήκα μέτρια,θέμα ένα οικογενειακό δράμα με καλά κρυμμένα μυστικά,συγκρούσεις,αντιζηλίες,θυμό,που όμως εξελίσσεται μ'έναν υποτονικό και αργόσυρτο ρυθμό.Μού άρεσε η διαφορετική σκηνοθετική προσέγγιση όσον αφορά τη χρήση του χρώματος(έχουμε συνηθίσει στις άλλες ταινίες να βλέπουμε το ασπρόμαυρο στην αναφορά του παρελθόντος)με το έγχρωμο να σηματοδοτεί το ανέμελο,χαρούμενο παρελθόν και το ασπρόμαυρο να αποτυπώνει το μουντό,άχρωμο,συναισθηματικά και ψυχικά φορτισμένο παρόν.
Καλή η γεύση που πήραμε και από τη συνοικία Μπόκα του Μπουένος Αιρες.