LULLU
Member
- Μηνύματα
- 3.595
- Likes
- 8.123
- Επόμενο Ταξίδι
- το ψαχνω....
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νιγηρας-Μαλι
Περιεχόμενα
Το βαν έκανε κύκλο από όλα τα ξενοδοχεία μάζεψε όλους τους ανυπόμονους επιβάτες και πριν φέξει το φως της μέρας βρεθήκαμε να πίνουμε ζεστό τσάι και καφέ μαζί με καμιά διακοσαριά άλλους αγουροξυπνημένους μα ανυπόμονους ταξιδιώτες της χαμηλής πτήσης…Κάτι θηρία τζιπ μας φορτώνουν ,δένουν και τα αερόστατα με τα καλάθια σε συρόμενα και προχωράμε για τη πίστα χωράφι….
Το χωράφι σπαρμένο από αερόστατα…18 το αριθμό που βρίσκονται σε φάση προετοιμασίας …Μηχανές που ρίχνουν αέρα μέσα στα πλαγιαστά πανιά και φλόγιστρα που με τη φλόγα τους ζεσταίνουν το αέρα και σιγά- σιγα αρχίζει το αερόστατο να γεμίζει , να φουσκώνει στη κυριολεξία μέχρι που το καλάθι να σταθεί όρθιο και μετά αρχίζει η γρήγορη επιβίβαση, κοινώς φόρτωμα.. Πηδάμε μέσα άλλοι από καρεκλάκια άλλοι πιασμένοι από τα σχοινιά αναρριχούνται με τη βοήθεια υποδοχών που είναι στα πλαϊνά της καλάθας και σε 2 λεπτά είκοσι άτομα σφιχταγκαλιασμένοι μοιραζόμαστε τα σωθικά του αερόστατου και τη πιο συναρπαστική εμπειρία της πτήσης.. Κia 25 Kapadocia balloon.. Έχουμε συνειδητοποιήσει ότι η ενδυματολογική κρεμμυδοποίηση που λέει και η Αγγελική, ήταν σωστή και σκούφοι, γάντια και μπουφάν μας κρατούν ζεστούς σε αυτό το πρωινό τσουχτερό κρύο..
Ο πιλότος μας , ένα παιδαρέλι , μας εξηγεί τα της ασφαλούς πτήσης…ασφαλούς? Εδώ ούτε ζώνες, ούτε σωσίβια ούτε έξοδοι κινδύνου,. .μόνο γερά γόνατα χρειάζονται….., στο άκουσμα λοιπόν του landing θα πρέπει να λυγίσουμε τα γόνατα και να κρατηθούμε από τα σχοινιά – χειρολαβές που είναι μπροστά μας..
Μα ποιος τον ακούει ? κανένας…όλοι είμαστε σε φάση ανυπομονησίας για απογείωση…..Μόνο μια γριούλα τρέμει και του λέει…
Φοβάμαι…και ο Ελβετός πιλότος της συμπαραστέκεται λέγοντας…Και εγώ!!!!!!
..Το Kia σηκώνεται και βρισκόμαστε να αρμενίζουμε πάνω από το απόκοσμο τοπίο της Καππαδοκικής γης.. Τι αίσθηση!!!!!!!! Ο ουρανός ζωντανεύει , γεμίζει μπαλόνια και χρώματα , τα 27 αερόστατα λικνίζονται στο χορό του ανέμου σε ένα καθάριο ουρανό και σε ένα ήλιο που δειλά –δειλά απλώνει τις ακτίνες του λούζοντας μας με το θερμό του αγκάλιασμα ..και τοχαμε τόσο ανάγκη!!!!!!! Δεν χορταίνομε να κοιτούμε κάτω που όλα φαίνονται αλλιώτικα και οι ανθρώπινε παρεμβάσεις και επεμβάσεις καθαρότερες και έντονες. Σπίτια μέσα στους βράχους που οι τρύπες τους μετατράπηκαν σε παράθυρα , άλλα χτισμένα δίπλα τους σαν μια προέκταση τους και αντιλαμβάνεσαι πως μετά από τόσα χρόνια οι κάτοικοι έχουν ενσωματωθει στο περιβάλλον προσαρμόζοντας το στις ανάγκες τους…
Τα τσαλίμια του πιλότου μας φέρνουν κοντά στα ρόδινα πετρώματα και νομίζεις ότι θα τα χαϊδέψεις αν απλώσεις τα χέρια, η ότι θα τινάξεις τα ανθισμένα κλαδιά των χιλιάδων μιλιών και αμυγδαλιών …Οι φωνές , οι χαιρετούρες και οι φωτογραφικές πόζες με τα πληρώματα των άλλων αερόστατων δίνουν και παίρνουν μαζί με τα επιφωνήματα στη εικόνα των ροδαλών βράχων με τα καφέ σκουφάκια τους τα οποία παραπέμπουν σε άλλα μέρη του ανθρώπινου σώματος όχι αδικαιολόγητα βέβαια και συνεπώς τα αστεία έχουν τη θέση τους στις περιγραφές μας …Και πριν καλά -καλά συνειδητοποιήσουμε ότι πρέπει να ετοιμαστούμε για προσγείωση βρεθήκαμε στη καρότσα του φορτηγού που ακολουθούσε τη πορεία μας …στη καρότσα!!!!!!!!! …Όταν βρεθήκαμε όλοι κάτω μας περίμενε η έκπληξη στο χωράφι άφιξης.. Στρωμένα τραπέζια με κέρασμα κέικ , ζεστό τσάι..και αφρωδες κρασι, φαινεται ειναι παραδωση στο χωρο αυτο η καθε προσγηωση να ρενεται με σταγονες σαμπανιζε κρασι, απονομή πτυχίων χαμηλών πτήσεων το μόνο αποδειχτικό της βόλτας μας και επιστροφή στο ξενοδοχείο για να συνεχίσουμε τη σημερινή μας ξενάγηση στη υπόγεια πολιτεία …ένα από τα ψηλά στα χαμηλά που λέμε…η dale stele ale stale που λένε και οι ιταλοί..
...απο ψηλα!
Το χωράφι σπαρμένο από αερόστατα…18 το αριθμό που βρίσκονται σε φάση προετοιμασίας …Μηχανές που ρίχνουν αέρα μέσα στα πλαγιαστά πανιά και φλόγιστρα που με τη φλόγα τους ζεσταίνουν το αέρα και σιγά- σιγα αρχίζει το αερόστατο να γεμίζει , να φουσκώνει στη κυριολεξία μέχρι που το καλάθι να σταθεί όρθιο και μετά αρχίζει η γρήγορη επιβίβαση, κοινώς φόρτωμα.. Πηδάμε μέσα άλλοι από καρεκλάκια άλλοι πιασμένοι από τα σχοινιά αναρριχούνται με τη βοήθεια υποδοχών που είναι στα πλαϊνά της καλάθας και σε 2 λεπτά είκοσι άτομα σφιχταγκαλιασμένοι μοιραζόμαστε τα σωθικά του αερόστατου και τη πιο συναρπαστική εμπειρία της πτήσης.. Κia 25 Kapadocia balloon.. Έχουμε συνειδητοποιήσει ότι η ενδυματολογική κρεμμυδοποίηση που λέει και η Αγγελική, ήταν σωστή και σκούφοι, γάντια και μπουφάν μας κρατούν ζεστούς σε αυτό το πρωινό τσουχτερό κρύο..
Ο πιλότος μας , ένα παιδαρέλι , μας εξηγεί τα της ασφαλούς πτήσης…ασφαλούς? Εδώ ούτε ζώνες, ούτε σωσίβια ούτε έξοδοι κινδύνου,. .μόνο γερά γόνατα χρειάζονται….., στο άκουσμα λοιπόν του landing θα πρέπει να λυγίσουμε τα γόνατα και να κρατηθούμε από τα σχοινιά – χειρολαβές που είναι μπροστά μας..
Μα ποιος τον ακούει ? κανένας…όλοι είμαστε σε φάση ανυπομονησίας για απογείωση…..Μόνο μια γριούλα τρέμει και του λέει…
Φοβάμαι…και ο Ελβετός πιλότος της συμπαραστέκεται λέγοντας…Και εγώ!!!!!!
..Το Kia σηκώνεται και βρισκόμαστε να αρμενίζουμε πάνω από το απόκοσμο τοπίο της Καππαδοκικής γης.. Τι αίσθηση!!!!!!!! Ο ουρανός ζωντανεύει , γεμίζει μπαλόνια και χρώματα , τα 27 αερόστατα λικνίζονται στο χορό του ανέμου σε ένα καθάριο ουρανό και σε ένα ήλιο που δειλά –δειλά απλώνει τις ακτίνες του λούζοντας μας με το θερμό του αγκάλιασμα ..και τοχαμε τόσο ανάγκη!!!!!!! Δεν χορταίνομε να κοιτούμε κάτω που όλα φαίνονται αλλιώτικα και οι ανθρώπινε παρεμβάσεις και επεμβάσεις καθαρότερες και έντονες. Σπίτια μέσα στους βράχους που οι τρύπες τους μετατράπηκαν σε παράθυρα , άλλα χτισμένα δίπλα τους σαν μια προέκταση τους και αντιλαμβάνεσαι πως μετά από τόσα χρόνια οι κάτοικοι έχουν ενσωματωθει στο περιβάλλον προσαρμόζοντας το στις ανάγκες τους…
Τα τσαλίμια του πιλότου μας φέρνουν κοντά στα ρόδινα πετρώματα και νομίζεις ότι θα τα χαϊδέψεις αν απλώσεις τα χέρια, η ότι θα τινάξεις τα ανθισμένα κλαδιά των χιλιάδων μιλιών και αμυγδαλιών …Οι φωνές , οι χαιρετούρες και οι φωτογραφικές πόζες με τα πληρώματα των άλλων αερόστατων δίνουν και παίρνουν μαζί με τα επιφωνήματα στη εικόνα των ροδαλών βράχων με τα καφέ σκουφάκια τους τα οποία παραπέμπουν σε άλλα μέρη του ανθρώπινου σώματος όχι αδικαιολόγητα βέβαια και συνεπώς τα αστεία έχουν τη θέση τους στις περιγραφές μας …Και πριν καλά -καλά συνειδητοποιήσουμε ότι πρέπει να ετοιμαστούμε για προσγείωση βρεθήκαμε στη καρότσα του φορτηγού που ακολουθούσε τη πορεία μας …στη καρότσα!!!!!!!!! …Όταν βρεθήκαμε όλοι κάτω μας περίμενε η έκπληξη στο χωράφι άφιξης.. Στρωμένα τραπέζια με κέρασμα κέικ , ζεστό τσάι..και αφρωδες κρασι, φαινεται ειναι παραδωση στο χωρο αυτο η καθε προσγηωση να ρενεται με σταγονες σαμπανιζε κρασι, απονομή πτυχίων χαμηλών πτήσεων το μόνο αποδειχτικό της βόλτας μας και επιστροφή στο ξενοδοχείο για να συνεχίσουμε τη σημερινή μας ξενάγηση στη υπόγεια πολιτεία …ένα από τα ψηλά στα χαμηλά που λέμε…η dale stele ale stale που λένε και οι ιταλοί..
...απο ψηλα!
Attachments
-
175,7 KB Προβολές: 947