Σας ευχαριστώ πολύ!
Αναγκάστηκα να μικρύνω το μέγεθος που ανεβάζω τις φωτογραφίες για να μην ξεμείνω από χώρο. Άλλωστε οι φωτογραφίες πιο πολύ σκοπό έχουν να σας δείξουν αυτά που περιγράφω, δεν πρόκειται για τίποτα φωτογραφικά αριστουργήματα! Ίσως να το παρακάνω λίγο, τόσες που βάζω αλλά μου είναι πολύ δύσκολο να αποφασίσω ποιες να κόψω όταν τις κοιτάω.
Preah Khan
Αφού τελειώσαμε με τους ναούς μέσα στο Angkor Thom, κατευθυνθήκαμε βόρεια, περάσαμε από την βόρεια πύλη και βγήκαμε εκτός της πόλης. Συνεχίσαμε μέχρι που φτάσαμε στην είσοδο του Preah Khan. Ο οδηγός μου με άφησε και προχώρησα στο λιθόστρωτο δρόμο, πάνω από τη γέφυρα της τάφρου που και αυτή έχει δεξιά και αριστερά θεούς και δαίμονες και συνέχισα μέσα από τη μεγάλη πύλη και μπήκα έτσι εντός των τειχών. Μια ματιά στα τείχη μου έδωσε μια ιδέα για το τι να περιμένω, αφού κομμάτια του τοίχου είχαν καταρρεύσει ενώ άλλα τα είχε αγκαλιάσει στην κυριολεξία οι ρίζες και οι κορμοί δέντρων. Μετά από λίγο περπάτημα ακόμη έφτασα στο ναό και επιβεβαιώθηκα.
Ο ναός είναι από τους μεγαλύτερους σε έκταση και έχει ένα μόνο επίπεδο. Έχει μερικώς παραδοθεί στη φύση και έτσι σε πολλά σημεία βλέπεις τεράστια δέντρα να ξεπροβάλουν μέσα από τα ερείπια και οι ρίζες τους να έχουν αναπτυχθεί γύρω από τους τείχους. Γίνονται προσπάθειες να διατηρήσουν στο ναό σε καλή κατάσταση και έτσι δεν αφήνουν πια τη φύση να κάνει ότι θέλει αλλά συγχρόνως διατηρούν και τις πινελιές της. Στο εσωτερικό του υπάρχουν αμέτρητοι διάδρομοι, μικροί σε πλάτος συνήθως που σχηματίζουν λαβύρινθο αφού μερικές φορές ο ένας διάδρομος οδηγεί σε αδιέξοδο ενώ άλλες χωρίζεται. Γενικώς δεν ξέρεις τι θα συναντήσεις στην επόμενη γωνία κάτι που τον κάνει ιδιαίτερα ευχάριστο και μπορείς άνετα να περάσεις πολύ ώρα περιπλανούμενος στο εσωτερικό του.
Από την ανατολική πλευρά του ναού, στον προαύλιο χώρο του, βρίσκεται ένα διώροφο κτήριο με κολώνες. Ο λόγος της ύπαρξης του είναι άγνωστος ακόμη και σήμερα ενώ η αρχιτεκτονική του δεν συναντάτε πουθενά αλλού στο Angkor. Δείτε τις φωτογραφίες και πείτε μου εσείς τι σας θυμίζει. Ακόμα και οι ταξιδιωτικοί οδηγοί λένε πως μοιάζει με κάποιο ελληνικό μνημείο σε εξορία από την Αθήνα!
Γυρίσαμε πίσω από τον ίδιο δρόμο, ξαναμπήκαμε στο Angkor Thom και αυτή τη φορά βγήκαμε από την ανατολική πύλη και συνεχίσαμε.
Chao Say Tevodaκαι Thommanon
Μερικές μόλις εκατοντάδες μέτρα από την ανατολικά πύλη, βρίσκονται αντικριστά δύο μικροί δίδυμοι ναοί. Ο Thommanon είναι σε καλύτερη κατάσταση αφού έχει αναπαλαιωθεί από τις αρχαιολογικές υπηρεσίες ενώ το ίδιο γίνεται αυτή τη στιγμή και στον Chao Say Tevoda. Οι δυο συμπαθητικοί ναοί δεν είναι κάτι το τρομερό αλλά μπορείτε να κάνετε μια σύντομη στάση αφού είναι ακριβώς στο δρόμο σας προς το Ta Keo.
Ta Keo
Άλλος ένας μεγάλος ναός σε σχήμα πυραμίδας που όμως δεν ολοκληρώθηκε ποτέ και έτσι έμεινε χωρίς διακόσμηση. Έχει 5 επίπεδα και πάνω στο τελευταίο επίπεδο βρίσκονται οι 5 κορυφές, 4 μικρές και στο κέντρο μια μεγαλύτερη.
Ανέβηκα μέχρι την κορυφή για να απολαύσω τη θέα. Εκεί βρισκόταν ένας ντόπιος, 22χρονών απ’ότι μου είπε, ο οποίος μου έπιασε την κουβέντα και μου εξήγησε πάρα πολλά για τους ναούς και την κατασκευή τους. Μου είπε πως είναι φοιτητής σε σχολή για ξεναγούς και στο τέλος μου ζήτησε να του δώσω κάποιο φιλοδώρημα. Μιας και δεν είχα ξεναγό και όλες μου οι πληροφορίες προέρχονταν από το βιβλίο που κουβαλούσα, αυτά που μου είπε μου φάνηκαν πολύ ενδιαφέροντα και έτσι τον αντάμειψα. Απόλαυσα τη θέα και κατέβηκα για να βρω τον οδηγό μου στην νότια έξοδο, εκεί που υπάρχει μια σειρά από μαγαζάκια που πουλάνε νερό, αναψυκτικά και φαγητό.
Είχα ήδη κουραστεί αρκετά. Με τόσα σκαλιά που είχα ανεβοκατέβει και τόσο περπάτημα που είχα ρίξει και όλα αυτά με τον ήλιο πάνω από το κεφάλι μου λογικό μου φαίνεται. Αν ο επόμενος ναός που θα πήγαινα δεν ήταν αυτός που αδημονούσα να δω περισσότερο απ’όλους, θα έκανα ένα μεγάλο διάλειμμα. Αλλά όχι με το μυστηριώδη Ta Prohm να με περιμένει!
Ta Prohm
Το Ta Prohm είναι για πολλούς το αποκορύφωμα της επίσκεψης τους στο Angkor. Είναι από τους πιο γνωστούς, ατμοσφαιρικούς και λιγότερο καλοδιατηρημένους ναούς και είναι αυτό που του δίνει τη μαγεία του. Είναι γνωστός γιατί εδώ έγιναν κάποια γυρίσματα της ταινίας Tomb Raider όπου ανακαλύπτουν έναν αρχαίο ναό. Την ταινία δεν την έχω δει αλλά καταλαβαίνω γιατί επιλέξανε το μέρος αυτό για τα γυρίσματα.
Η ζούγκλα μοιάζει να έχει καταπιεί το ναό, ο οποίος είναι καλυμμένος από πάνω από τα δέντρα τα οποία έχουν φυτρώσει μέσα του! Οι ρίζες και οι κορμοί έχουν καλύψει τείχους και πόρτες, βγαίνουν μέσα από τοίχους και δημιουργούν ένα εξώκοσμο έργο τέχνης. Το φως που φτάνει μέχρι το ναό και το έδαφος έχει φιλτραριστεί από το φύλλωμα των δέντρων δίνοντας στα πάντα μια φανταστική απόχρωση. Παντού, μα παντού, στο έδαφος βρίσκονται γκρεμίσματα, δίπλα στους τοίχους που έχουν διαπεραστεί από δέντρα υπάρχουν σοροί από χαλάσματα. Κάποιοι διάδρομοι είναι απροσπέραστοι από τις πέτρες ενώ οι περισσότερες επιφάνειες είναι καλυμμένες με βρύα και λειχήνες.
Όπως είναι φυσικό ενθουσιάστηκα. Ευτυχώς δεν είχε και πάρα πολύ κόσμο (είχε κάποια group που έρχονταν και έφευγαν) και μπόρεσα να απολαύσω το μέρος χωρίς πολλές ενοχλήσεις. Μια παρέα από νεαρούς μοναχούς με τους πορτοκαλί μανδύες τους ήταν η χαρά του τουρίστα. Προσπάθησα να αντισταθώ στον πειρασμό, γνωρίζοντας πως οι μοναχοί δεν είναι αξιοθέατο αλλά δεν τα κατάφερα και διακριτικά τους τράβηξα 2-3 φωτογραφίες με φόντο τα χαλάσματα. Έκατσα 1,5 ώρα κάνοντας γύρους και προσπαθώντας να βρω τον πιο εξωπραγματικό σχηματισμό για να τον αποθανατίσω με τη φωτογραφική μηχανή, προσπαθώντας έτσι να πάρω κάτι από αυτό το μέρος και να το φέρω μαζί μου στην πραγματικότητα. Αργότερα διαπίστωσα πως οι φωτογραφίες δεν επαρκούν για να μεταδώσουν τη μαγεία του.
*περισσότερες φωτογραφίες στην gallery
Ηλιοβασίλεμα στο Phnoom Bakheng
Βγήκα έξω ενθουσιασμένος και βρήκα τον οδηγό μου, ο οποίος μου είπε πως έχω αργήσει και πως πρέπει να βιαστούμε αν θέλω να προλάβω το ηλιοβασίλεμα. Σε αυτό το σημείο αν ήξερα καλύτερα θα έπαιρνα την πρωτοβουλία να του πω να με πάει αλλού αλλά δυστυχώς δεν ήξερα και έτσι τον άφησα να με πάει στο πιο γνωστό μέρος για να δεις ηλιοβασίλεμα, το Phnoom Bakheng.
Ακόμα και όταν φτάσαμε στο χώρο μπροστά από το λόφο πάνω στον οποίο βρίσκετε ο ναός και είδα τον χαμό από τα λεωφορεία και tuk tuks και τα παιδιά να προσπαθούν να πουλήσουν οτιδήποτε στις ορδές τουριστών που ανέβαιναν στο λόφο δεν μου έκοψε να φωνάξω στον οδηγό μου “Πάρε με απο’δώ”! Παρόλα αυτά κατέβηκα από το μηχανάκι και πήρα και εγώ το δρόμο προς τα πάνω, ακολουθώντας σαν πρόβατο το κοπάδι. Όταν έφτασα στην κορυφή του λόφου και στη βάση του ναού είναι που με έπιασε η απελπισία. Εκατοντάδες τουρίστες να σκαρφαλώνουν στο ναό για μια δόση ηλιοβασιλέματος. Μέχρι και ουρά είχε σχηματιστεί! Αποφάσισα να κάνω μια βόλτα και αν δεν βρω άλλο σημείο να ανέβω απλά να φύγω. Τελικά από την άλλη μεριά υπήρχε και άλλο ανέβασμα που δεν είχε κόσμο και έτσι ανέβηκα από εκεί. Αφού έφτασα ως εδώ ας πάω να το δω, ίσως κάτι να ξέρουν όλοι αυτοί, σκέφτηκα.
Η αλήθεια είναι πως η θέα από εκεί πάνω ήταν μοναδική αφού έβλεπες την Καμποτζιανή επαρχεία σε μεγάλη απόσταση. Η ατμόσφαιρα όμως δεν ήταν αρκετά καθαρή και έτσι οι φωτογραφίες το αδικούν. Το ηλιοβασίλεμα αποδείχτηκε πως δεν ήταν καν ηλιοβασίλεμα! Ο ήλιος εξαφανίστηκε πίσω από τα σύννεφα και την ομίχλη πολύ προτού φτάσει τη γη και ούτε καν ο ουρανός δεν πήρε κάποιο εντυπωσιακό χρώμα! Απορώ γιατί ανεβήκαμε ΟΛΟΙ εμείς εδώ πάνω! Αλλά τότε συνέβη ένα αστείο σκηνικό που αν και εκείνη την ώρα εκνευρίστηκα ελαφρώς μετά σκέφτηκα “και τι έγινε;” και απλά γέλασα!
Ωραία η αφήγηση και μην ανησυχείς δεν κουράζει καθόλου. Ισα ισα που αν θέλει κάποιος να κάνει το ταξίδι, οι λεπτομέρεις που δίνεις θα του είναι πολύ χρήσιμες.
Και η τεκμηρίωση με τις φωτο άψογη
Απιθανο μερος! Πανεμορφες οι φωτο σου , φανταζομαι πως θα'ναι το να βρεθει καποιος εκει και να περιηγηθει..Εντυπωσιακοι ναοι και κτισματα αλλα για μενα η φυση κλεβει για μια ακομη φορα την παρασταση!
Έχω ανέβει λοιπόν και εγώ στο Phnoom Bakheng για να δω το περιβόητο ηλιοβασίλεμα. Γύρω μου υπάρχουν παντού τουρίστες, εκατοντάδες αν όχι χιλιάδες, οι οποίοι περιμένουν τον ήλιο να δύσει και επιπλέον εκμεταλλεύονται την ευκαιρία να ποζάρουν για φωτογραφίες με όλους τους δυνατούς συνδυασμούς προσώπων των μελών του group τους. Εγώ έχω καταλάβει πως το ηλιοβασίλεμα δεν θα είναι τίποτα το ιδιαίτερο και κάθομαι μόνο και μόνο για να χαζέψω αυτό το τουριστικό τσίρκο που λαμβάνει χώρα. Έχω κουραστεί όμως αφού από το πρωί τρέχω στους ναούς και έτσι λέω να κάτσω λίγο. Βρίσκω ένα πεζούλι, πάνω στο ναό όλα αυτά, και κάθομαι να ξεκουραστώ. Γύρω μου εξακολουθεί να γίνεται χαμός και τα φλας ανάβουν μανιασμένα. Παρεμπιπτόντως η πλειοψηφία των τουριστών είναι Ασιάτες, Κινέζοι και Ιάπωνες κυρίως αλλά και Ταϊλανδοί και Μαλαισιανοί.
Εκεί λοιπόν που κάθομαι και χαζεύω τη γελοιότητα αυτή, βλέπω έναν Κινέζο να τραβάει μια φωτογραφία προς το μέρος μου. Χωρίς να του ποζάρει κάποιος μπροστά μου. Λέω εντάξει, θα παίρνει είτε τον κόσμο (όπως έκανα και εγώ νωρίτερα) είτε κάποιο κομμάτι του ναού αφού όντως πίσω που υπήρχε ένα μισογκρεμισμένο τειχάκι. Και έτσι δεν έδωσα σημασία. Μετά από λίγα λεπτά όμως παρατηρώ πως άλλος ένας Κινέζος ή Ιάπωνας με “στοχεύει” με την μηχανή του και παρατηρώ επίσης πως ακριβώς δίπλα μου, μα ακριβώς δίπλα μου, έχει έρθει μια κοπέλα (μάλλον κόρη του). Ο τύπος βγάζει τη φωτογραφία, η κοπέλα πάει δίπλα του και την κοιτάει. Ε λέω δεν γίνονται αυτά, με βγάζουν φωτογραφίες, πάμε καλά;;
“Φεύγω από εδώ” λέω, σηκώνομαι και κάνω μια βόλτα. Βρίσκω ένα άλλο πεζούλι και ξανακάθομαι. Δεν περνάνε 2 λεπτά και μια Κινεζούλα έρχεται προς τα μένα δείχνοντας μου την φωτογραφική της μηχανή και με σπαστά αγγλικά μου λέει για “φωτογραφία με την αδερφή μου”. Εντάξει λέω θέλει να την τραβήξω μια φωτογραφία με την αδερφή της με φόντο το ηλιοβασίλεμα. Κατανοητό, πολλές φορές μου το’χουν ζητήσει, και’γω το’χω κάνει. Πάω λοιπόν να πάρω από τα χέρια της τη μηχανή. Αυτή τραβιέται και μου λέει “όχι, φωτογραφία εσύ με την αδερφή μου”! Εκεί εγώ έχω μείνει με το στόμα ανοιχτό. Άναυδος, δεν ξέρω πως να αντιδράσω και της λέω ok. Με βγάζει έτσι φωτογραφία (δύο κι’ολας μην τυχόν και η πρώτη μας βρει με κλειστά μάτια)!
Με τα πολλά το show του ηλιοβασιλέματος τελειώνει και αρχίζουμε όλοι να περπατάμε προς τα κάτω. Εγώ είμαι απογοητευμένος από το θέαμα αλλά και παραξενεμένος από το σκηνικό με τις φωτογραφίες. Εκεί που περπατάω λοιπόν είναι λίγο πιο μπροστά μου δυο Ταϊλανδέζες (νεαρές 22-23χρονών μου είπαν) και ένας Αμερικάνος (γύρω στα 25) όπου η μια κοπέλα έδειχνε στον τύπο τη φωτογραφική της και μετά εμένα και γέλαγαν. Φυσικά δεν κρατήθηκα και πήγα και τη ρώτησα και μου έδειξε στη μηχανή της τη φωτογραφία μου, πάνω στο ναό. Απορημένος τη ρώτησα “γιατί;” και μου απάντησε πως της έκανε εντύπωση το κούρεμα μου. Φαντάζομαι για τον ίδιο λόγω τράβαγαν φωτογραφίες και οι υπόλοιποι! Εκείνη τη μέρα κατάλαβα πως νιώθουν τα μέλη των φυλών που πάνε οι τουρίστες και τους φωτογραφίζουν σαν να είναι τουριστικό αξιοθέατο!
Φυσικά όλα αυτά συνέβησαν πολύ πριν πάω στην Κίνα όπου εγώ και οι φίλοι μου ήμασταν το αξιοθέατο όπου πηγαίναμε και πολλές φορές μας ζήτησαν να βγάλουν φωτογραφία μαζί μας! Ακόμα δεν έχω βρει φωτογραφία μου στο internet αλλά αν ψάξω τα Κινέζικα sites μπορεί όλο και κάτι να βρω με σχόλιο “παράξενος ευρωπαίος” ή κάτι τέτοιο!
Με τις Ταϊλανδές και τον Αμερικάνο πιάσαμε την κουβέντα και κατεβήκαμε όλοι μαζί μέχρι το δρόμο. Εκεί ευτυχώς με βρήκε ο οδηγός μου γιατί με τόσο κόσμο δεν θα τον εντόπιζα ποτέ και ξεκινήσαμε για πίσω. Με γύρισε στο guesthouse μου ενώ το περίεργο είναι πως δεν του είπα ποτέ που μένω, ίσως να με είχε δει νωρίτερα, άλλωστε σε αυτά είναι γάτες. Του έδωσα φυσικά κάτι παραπάνω από αυτό που είχαμε συμφωνήσει και του είπα πως αν τον ξαναχρειαστώ ξέρω που θα τον βρω. Ήμουν τόσο κουρασμένος που ίσα ίσα μπόρεσα να πάω να φάω κάτι, να γυρίσω να κάνω ένα μπάνιο και να ξεραθώ στον ύπνο.
Αυτή ήταν η περιπλάνηση μου στους ναούς του Angkor. Ήταν μια υπέροχη μέρα αλλά για ένα πράγμα μόνο μετανιώνω. Που δεν αφιέρωσα μια δεύτερη μέρα ενώ είχα το χρόνο. Το κακό είναι πως κουράστηκα με τόσους ναούς μέσα σε μια μέρα, από το πρωί μέχρι το βράδυ και με το άγχος να τα δω όλα. Ήταν τόσοι πολλοί που μπούχτισα. Δεν με νοιάζει τόσο που δεν είδα περισσότερους ναούς, αυτοί που είδα μου φτάνουν. Αλλά θα ήθελα μια μέρα να την είχα αφιερώσει στη φωτογράφηση των ναών, της φύσης και των ανθρώπων (επισκεπτών και ντόπιων) χωρίς πίεση χρόνου και να περιηγηθώ μόνος μου στο χαλαρό στους ναούς. Κοιτάζοντας τις φωτογραφίες μου (358 εκείνη την ημέρα), μου φαίνονται τόσο φτωχές και λίγες συγκριτικά με τις ευκαιρίες που σου δίνονται σε ένα τέτοιο μέρος.
Μετά την επίσκεψη στο Angkor έκατσα στην Siem Reap άλλες δύο μέρες. Τις πέρασα ήρεμα, χαλαρώνοντας και κάνοντας βόλτες στην πόλη. Δεν ξαναπήγα στους ναούς αν και αργότερα το μετάνιωσα αλλά τότε είχα πάρει υπερβολική δόση από ναούς. Για το λόγο αυτό δεν επισκέφτηκα κανέναν από τους σύγχρονους ναούς που υπάρχουν στην πόλη.
Μια πολύ συνηθισμένη εκδρομή που κάνουν πολλοί από τους επισκέπτες της Siem Reap είναι να πάνε στο πλωτό χωριό Chong Kneas στη λίμνη Tonle Sap. Είναι όμως πολύ τουριστικό. Εγώ είχα πάει ήδη σε ένα αντίστοιχο νησί/χωριό στην Ταϊλάνδη (εκεί μάλιστα ήμουν ο μοναδικός ξένος που είχε μείνει το βράδυ) και αποφάσισα πως δεν υπάρχει λόγος να πάω θέλοντας να αποφύγω άλλη μια τουριστική παγίδα.
Τη μέρα που αποφάσισα να φύγω έκλεισα μέσω του guesthouse ένα εισιτήριο για Pnohm Penh που στοίχιζε $8. Είχα αποκλείσει εξ’αρχής το ενδεχόμενο να πάρω το πλοίο που κάνει το Siem Reap-Pnohm Pehn αφού όλοι λένε πως είναι άβολο, κουραστικό, επικίνδυνο και η θέα όχι τόσο σπουδαία. Το tuk tuk για το σταθμό περιλαμβάνεται στην τιμή, έτσι ήρθε και με πήρε και με άφησε στο σταθμό όπου όμως έπρεπε να περιμένω. Όσο περίμενα χάζευα τους ανθρώπους που φόρτωναν το λεωφορείο. Μάλιστα πήγα και τους βοήθησα και λίγο όταν έβαζαν δύο (2) μηχανάκια στη θέση των αποσκευών!
Το λεωφορείο ξεκίνησε στις 9.45 ήταν πολύ άνετο (τη διαδρομή αυτή την κάνουν πολλοί τουρίστες και γι’αυτό έχουν βάλει παλιά αλλά άνετα λεωφορεία με ανεβασμένη τιμή). Ήταν από αυτά τα λεωφορεία που είναι αρκετά ψηλά γιατί οι επιβάτες κάθονται πιο πάνω από τον οδηγό. Εγώ ήμουν τυχερός γιατί η θέση μου ήταν μπροστά μπροστά και όχι μόνο είχα πολύ χώρο για τα πόδια μου, μπροστά μου είχε παράθυρο και είχα σε όλη τη διαδρομή εξαιρετική θέα. Κάναμε μια στάση για φαγητό. Δίπλα από το εστιατόριο (στο οποίο κάνουν στάση πολλά λεωφορεία) είχε στήσει ένα πάγκο μια γυναίκα που πούλαγε διάφορα φρούτα αλλά και κάποια μαγειρεμένα φαγητά για τους πεινασμένους ταξιδιώτες. Ανάμεσα στα σνακς υπήρχαν και τηγανιτές αράχνες, για τους τολμηρούς!!
350 φωτο εβγαλες mpiftex , ας σε βγαλουν κι εσενα μια . Να σου πω κι εμενα με ειχε βγαλει ενας Δομηνικανος οταν μπηκα στο μαγαζι του να παρω νερο , δεν καταλαβα γιατι...το κουρεμα μου ειναι μια χαρα παντως .
Δοκιμασες κανενα περιεργο σνακ? Ξερεις,με 6 ή περισσοτερα ποδαρακια?
Γέλασα πολύ με το σκηνικό της φωτογραφίας!!!
Μα καλά,τι κούρεμα είχες???εεεεεεεε???
Δοκίμασες και τηγανιτές αράχνες μήπως?Γιατί αυτό θα άξιζε πραγματικά μια φωτογραφία!
Συνέχισε,μη σταματάς...
Υπερπλήρης η περιγραφή σου και η συνοδεία των φωτογραφιών. Αυτό δεν είναι ταξίδι, είναι εξερευνητική αποστολή. Τα θέματα στις φωτο καταπληκτικά ιδίως τα αρχαία με τα ριζωμένα αιωνόβια δέντρα. Μου κέντρισες το ενδιαφέρον για την περιοχή που είχα επισκεφθεί πρό αμνημονεύτων ετών από το ταξίδι των τελειοφοίτων (και με τελείως άλλα ενδιαφέροντα τότε !). Καλή συνέχεια.
Όπως θα προσέξατε κάποιοι η ιστορία έχει μείνει στη μέση και δεν ξέρω ποτε θα μπορέσω να τη συνεχίσω. Ίσως να πάρει λίγο καιρό. Ζητω συγγνώμη από αυτούς που περιμένουν τι συνεχεια, θα τι συνεχίσω μόλις έχω χρόνο. Προς το παρόν εξερευνώ το Portland!