Καμπότζη Καμπότζη - η χώρα των Khmer και του Angkor

[renata]

mpiftex σίγουρα έχεις δεί τα ντοκιμοντέρ του ιαν.. θυμίζεις πολύ !!!
μάλον εισαι πολύ νέος ,έχεις πολύ περιέργεια ,και η διαθεση σου για περιπέτεια ,ανεβαζουν τον πήχυ των ταξιδιών σου πολύ υψηλά !!!!!!!!!!
ακόμα και εγώ τώρα ,ευχαριστως θα δοκίμαζα τέτοιες εμπειρίες ...με την προυπόθεση ,το βράδυ ένα καθαρό δωμάτιο και ένα ζεστό μπάνιο !!!!!
να εισαι καλά .σε παρακολουθώ !!!

 

[KIKI]

καταπληκτικό ταξίδι!!! Σε ευχαριστούμε που το μοιράζεσαι μαζι μας ..
Περιμένω ανυπόμονα τη συνέχεια...

 

[go2dbeach]

Θλιβερο το περιστατικο με την πεινασμενη γυναικα να παιρνει τα περισσεματα απο τους τουριστες..
Υπεροχη αφηγηση mpiftex! Συνεχισε ετσι με λεπτομερειες .

 

[mpiftex]

Σας ευχαριστώ για τα μηνύματα, είναι στ’αλήθεια πολύ ενθαρρυντικά για να συνεχίσω το γράψιμο!!

@Renata: χεχε, η αλήθεια είναι πως ο Ian (και η Megan) έχει πολύ πλάκα και στο ταξίδι μου γνώρισα πολλούς σαν κι αυτόν. Άνθρωποι που κάνουν αυτό που γουστάρουν, το διασκεδάζουν και προσπαθούν να ζήσουν την κάθε στιγμή και να αποκομίσουν όσο πιο πολλά γίνεται από τα ταξίδια τους! Μακάρι να είμαι (εγώ και όλοι μας) ένας από αυτούς!

@Κική: η συνέχεια σύντομα και με φωτογραφίες!

@go2dbeach: Η φτώχεια δυστυχώς είναι παντού εμφανής στη χώρα. Δεν θα μπορούσα να την παραβλέψω και να μην γράψω για αυτή! Αλίμονο αν κοιτάμε μόνο αυτά που θέλουμε και κάνουμε τα στραβά μάτια στα υπόλοιπα. Το ταξίδι άλλωστε είναι και σχολείο: βλέπεις, κρίνεις, μαθαίνεις, διαμορφώνεις άποψη. Καλά τα μνημεία (και η ιστορία), όμορφα τα αξιοθέατα και τα τοπία αλλά οι άνθρωποι και οι καταστάσεις είναι που μετράνε περισσότερο! Και οι σκληρές εικόνες είναι αυτές που σε διαμορφώνουν περισσότερο (όσοι έχετε πάει Ινδία ή Αφρική σας έχουν μείνει σίγουρα σκληρότερες εικόνες από αυτές που περιγράφω).
Προειδοποιώ πως θα γράψω και άλλα για τη φτώχεια και ίσως να στεναχωρηθούν κάποιοι αλλά προσπαθώ να είμαι όσο πιο περιγραφικός γίνεται, χωρίς να αφήνω τίποτα απ’έξω. Επίσης όπως έγραψα και στην εισαγωγή, υπάρχει ολόκληρη βιομηχανία ζητιανιάς και είναι δύσκολο να καταλάβεις ακριβώς το μέγεθος του προβλήματος της φτώχειας.

 

[mpiftex]

Battambang

Δεύτερη μέρα στην Καμπότζη και στην πόλη Battambang. Η Battambang είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Καμπότζης, με πολλά γαλλικά αποικιοκρατικά κτήρια και την διασχίζει ο ποταμός Sangker. Στο παρελθόν ήταν πόλη πλούσια όμως λόγω της κοντινής της απόστασης από τα σύνορα με την Ταϊλάνδη όπου κρύβονταν οι αντάρτες του Pol Pot, ήταν στο επίκεντρο συγκρούσεων και οι αγροτικές περιοχές γύρω από την πόλη σπάρθηκαν με νάρκες και είναι ακόμη επικίνδυνες για να καλλιεργηθούν. Επίκεντρο της πόλης είναι η κεντρική αγορά και οι δρόμοι γύρω από αυτή.

Η αγορά και σπίτια

​

Αποφάσισα να περάσω τη μέρα χωρίς να κάνω πολλά πράγματα, για να πάρω μια ιδέα της ζωής στην πόλη. Έφαγα πρωινό στην ταράτσα του ξενοδοχείου με θέα μεγάλο μέρος της πόλης. Πήγα στην αγορά, όπου πωλούνται μονάχα προϊόντα για τους ντόπιους: τρόφιμα, καλλυντικά, είδη για το σπίτι κτλ, κακής ποιότητας τα περισσότερα και δεν υπάρχει τίποτα που να ενδιαφέρει τους τουρίστες.. Περπάτησα δίπλα στο ποτάμι και έκανα βόλτες στους μικρούς δρόμους χαζεύοντας την αρχιτεκτονική των σπιτιών. Έψαξα να βρω το μουσείο της πόλης και το σπίτι του Κυβερνήτη που είναι τα αξιοθέατα της πόλης αλλά δεν τα εντόπισα, άρχισε και να βρέχει και έτσι πήγα να τσιμπήσω κάτι στο “White Rose”. Έκατσα σε ένα τραπεζάκι έξω και την περισσότερη ώρα ήμουν περιτριγυρισμένος από παιδάκια που ζήταγαν λεφτά. Η γυναίκα που είχα δει το προηγούμενο βράδυ στο “Smoking Pot” τα καθοδηγούσε. Ένα από τα παιδιά έπεσε κυριολεκτικά στα πόδια μου, μέχρι που ήρθε μια γυναίκα από το εστιατόριο και τους είπε να φύγουν. Όπως είναι φυσικό μου κόπηκε η όρεξη. Όταν σηκώθηκα και πήγα μέσα για να πληρώσω, με το που έκανα 2 βήματα, όρμηξαν στο πιάτο με τα περισσεύματα. Ενώ καθώς έβγαινα με περικύκλωσαν πάλι. Είναι πάγια τακτική μάλλον γιατί το είδα που το έκαναν και σε άλλους, με το που έχεις πληρώσει και έχεις τα ρέστα στο χέρι να έρθουν να σου ζητήσουν. Η βροχή είχε δυναμώσει και έτσι γύρισα στο δωμάτιο.

Δίπλα στο ποτάμι

​

Το βράδυ πήγα για φαγητό και πάλι στο “Smoking Pot” και δίπλα μου ήταν ένα ζευγάρι Γερμανών που η κοπέλα είχε γενέθλια και το αγόρι της είχε μια τούρτα έκπληξη. Προσέφεραν κομμάτια σε όλους όσους καθόμασταν εκεί και σύντομα γίναμε μια παρέα.

​

Την επόμενη μέρα αποφάσισα να την περάσω και αυτή χαλαρά. Πήγα για πρωινό στο “Sunrise Coffee House” ένα δυτικού τύπου για τα δεδομένα της Καμπότζης (αλλά όχι δυτικό) καφέ όπου οι τοίχοι του είναι γεμάτοι με μηνύματα και υπογραφές από χιλιάδες ταξιδιώτες που έχουν περάσει από εδώ, από διάφορες χώρες (έλληνα δεν βρήκα). Εκεί γνώρισα τον Tom, ένα 45άρη Αμερικάνο ο οποίος ήταν εκεί με την οικογένεια του και μια ακόμη οικογένεια. Ο Tom ζει στην Καμπότζη εδώ και 11 χρόνια και εκπροσωπεί την Καθολική εκκλησία. Κάτσαμε αρκετή ώρα και συζητήσαμε για τη χώρα αλλά και περί θρησκείας. Την υπόλοιπη μέρα την πέρασα κάνοντας βόλτες στην πόλη και στην αγορά, παρατηρώντας τους ανθρώπους, διαβάζοντας και γράφοντας.

Εικόνες τις πόλης

​

Την επόμενη μέρα είχε έρθει η ώρα να φύγω από τη Battambang και να πάω στη Siem Reap για να επισκεφτώ τους ναούς του Angkor.Ξύπνησα γύρω στις 7 και πήγα και έκλεισα εισιτήριο για το λεωφορείο, στο μικρό κιόσκι δίπλα στην αγορά, το οποίο στοίχισε $5 συμπεριλαμβανομένης της μεταφοράς στο σταθμό των λεωφορείων που είναι απομακρυσμένος. Πήγα για γρήγορο πρωινό στο “White Rose” και έπιασα κουβέντα με ένα ντόπιο, ο οποίος ενθουσιάστηκε όταν του είπα πως είμαι έλληνας γιατί είχε σπουδάσει φιλοσοφία και ήταν γενικά της αρχαιοελληνικής σχολής και μου μίλαγε όλο ενθουσιασμό για τον Σοφοκλή!

Οι δρόμοι στο κέντρο της πόλης

​

Όταν έφτασα στο σταθμό των λεωφορείων (μια αλάνα με 4-5 παρκαρισμένα λεωφορεία, ένα σταθμαρχείο και μερικά παγκάκια) ήμουν ο μόνος ξένος (ως συνήθως) και έτσι έγινα το επίκεντρο της προσοχής των ντόπιων. Γνώρισα έναν ντόπιο που μίλαγε καλά αγγλικά γιατί δουλεύει για μια ΜΚΟ και ο οποίος ταξίδευε με τη γυναίκα του και το 3χρονο παιδάκι τους και μου εξήγησε πως όλοι που συζήταγαν όση ώρα περιμέναμε το λεωφορείο, το έκαναν γιατί απλά τους έκανε εντύπωση η εμφάνιση μου και πως δεν έλεγαν τίποτα κακό. Του επισήμανα πως δεν πειράζει γιατί δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει, το έχω συνηθίσει!

Η διαδρομή δεν ήταν καθόλου άνετη. Το λεωφορείο ήταν παλιό και επικρατούσε συνωστισμός και δεν είχα χώρο να βάλω στα πόδια μου την μικρή μου τσάντα και την είχα στην αγκαλιά μου όλη την ώρα. Στην αρχή ο δρόμος ήταν ασφαλτοστρωμένος αλλά σύντομα έγινε χωματόδρομος με λακκούβες. Σε όλη τη διαδρομή χάζευα έξω από το παράθυρο και σύγκρινα της εικόνες με αυτές στην Ταϊλάνδη (το μοναδικό μέτρο σύγκρισης που είχα ως εκείνη τη στιγμή στην Ασία). Εδώ το τοπίο είναι διαφορετικό. Όλα είναι μια τεράστια πεδιάδα, καταπράσινη και πλημμυρισμένη αφού είναι σπαρμένη με ρύζι και διάσπαρτα βλέπεις κάποια δέντρα. Υπάρχουν παντού τεχνητές λιμνούλες τις οποίες πιθανότατα χρησιμοποιούν οι ντόπιοι για να ποτίζουν τις καλλιέργειες αλλά συγχρόνως χρησιμεύουν και για να κάνουν το μπάνιο τους, να πλύνουν το μηχανάκι τους ακόμη και να ψαρέψουν.

Ο δρόμος προς τη Siem Reap​

 

[renata]

Δεύτερη μέρα στην Καμπότζη και στην πόλη Battambang. Η

Ο δρόμος προς τη Siem Reap​

μπιφτεκάκι θα με πάρεις μαζί σου ??????

 

[mpiftex]

μπιφτεκάκι θα με πάρεις μαζί σου ??????

Είναι λίγο στενάχωρα στο λεωφορείο αλλά δεν πειράζει, ανέβα εσύ και κάπως θα βολευτούμε! Γρήγορα, μας περιμένει το Angkor!!

Σημείωση: Οι φωτογραφίες που ανέβασα δεν έχουν τουριστικό χαρακτήρα αλλά αντικατοπτρίζουν την πραγματική εικόνα της χώρας αφού αυτή προσπαθώ να μεταδώσω!

 

[renata]

Είναι λίγο στενάχωρα στο λεωφορείο αλλά δεν πειράζει, ανέβα εσύ και κάπως θα βολευτούμε! Γρήγορα, μας περιμένει το Angkor!!

Σημείωση: Οι φωτογραφίες που ανέβασα δεν έχουν τουριστικό χαρακτήρα αλλά αντικατοπτρίζουν την πραγματική εικόνα της χώρας αφού αυτή προσπαθώ να μεταδώσω!

ευχαριστώ !!! και μόνο που μου έκανες χώρο !!!!
όσο για τις φωτό ,αυτές έχουν νόημα !!! διαβάζω με κομένη ανάσα !!!

 

[xenos]

Aπο τις φωτογραφιες που εβαλες μεχρι τωρα,αλλα και απ`αυτα που γραφεις, καταλαβαινω οτι η Καμποτζη δεν εχει και πολυ σχεση με την Ταιλανδη.
Πρεπει να ειναι καμμια 20αρια χρονια πιο πισω σε πολιτισμο,η κανω λαθος?
Συνεχισε το οδοιπορικο σου φιλε,γραφεις υπεροχα.
Περιμενω ANGKOR WAT............ α ν α λ υ τ ι κ α.

 

[mpiftex]

Siem Reap

Όπως ανέφερα και προηγουμένως, η Siem Reap είναι η έδρα για τους επισκέπτες του Angkor. Το Angkor είναι το νούμερο 1 αξιοθέατο της χώρας και αρκετός κόσμος έρχεται στην Καμπότζη μόνο για να επισκεφτεί αυτό, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει τουρίστας ή ταξιδιώτης που να μην περνάει από εδώ. Αυτό κάνει φυσικά την Siem Reap την πιο τουριστική πόλη της χώρας. Με εκατομμύρια επισκέπτες κάθε χρόνο, η τουριστική υποδομή έχει αναπτυχθεί δυσανάλογα σε σχέση με τις υπόλοιπες πόλεις. Το κέντρο είναι η περιοχή γύρω από την παλιά αγορά (Psar Chaa) και οι δρόμοι γύρω από αυτή είναι γεμάτοι με εστιατόρια και bars που απευθύνονται αποκλειστικά σε ξένους. Στα εστιατόρια είναι πιο εύκολο να βρεις Ταϊλανδέζικο, Βιετναμέζικο και δυτικό φαγητό παρά τοπικά πιάτα. Επίσης πολλά εστιατόρια φημίζονται για τις “Happy” πίτσες τους. Στους δρόμους αυτούς αργά το βράδυ μπορεί να ξεχάσεις που βρίσκεσαι με τα τόσα δυτικού τύπου bar, όπου μεθυσμένοι τουρίστες πάνε από το ένα στο άλλο πίνοντας και φωνάζοντας. Σε όλη την πόλη υπάρχουν αμέτρητα guesthouses και ξενοδοχεία. Ψάχνοντας μπορείς να βρεις απομακρυσμένα guesthouses που τα δουλεύει ακόμη η οικογένεια του σπιτιού και να έχεις περισσότερο την αίσθηση πως μένεις με μια οικογένεια σε μια μικρή πόλη παρά σε ένα μεγάλο τουριστικό κέντρο. Κατά τα άλλα η πόλη έχει οτιδήποτε μπορεί να κάνει τη ζωή του τουρίστα εύκολη και τον ίδιο χαρούμενο: όπως είπα ήδη πληθώρα από εστιατόρια και bars, βιβλιοπωλεία, τράπεζες, internet cafes, spa, μασάζ και μια μεγάλη τουριστική αγορά με souvenirs, αγαλματάκια, t-shirts και κάποια έργα τέχνης κτλ. Το κέντρο είναι αρκετά μικρό για να μετακινηθείτε με τα πόδια, διαφορετικά οι δρόμοι είναι γεμάτοι με moto και tuk tuks των οποίων οι οδηγοί δύσκολα παίρνουν το όχι ως απάντηση όταν ψάχνουν για πελάτη. Λόγω των παραπάνω όλα εδώ είναι ακριβά για τα δεδομένα της χώρας, κατά τα άλλα πάμφθηνα. Η πόλη είναι γεμάτη με γαλλικού στυλ αποικιοκρατικά κτήρια, ενώ είναι και από τις πιο καθαρές και προσεγμένες της χώρας. Φυσικά με το που βγεις από το τουριστικό κέντρο, όλο και περισσότερο θυμίζει τις υπόλοιπες πόλεις.

Κτήριο σαν βγαλμένο από πίνακα του Escher
​

Φτάνοντας στο σταθμό των λεωφορείων στη Siem Reap, το λεωφορείο βρέθηκε περικυκλωμένο από ένα πλήθος ανθρώπων, οδηγοί όλοι τους (motο και tuk tuk) που περίμεναν να μεταφέρουν τους επιβάτες στην πόλη, αφού και εδώ ο σταθμός βρίσκεται εκτός κέντρου. Εγώ που ήμουν ο μοναδικός ξένος, έγινα ο #1 στόχος τους αφού εκτός από τη μεταφορά μου, είχαν την ευκαιρία να βγάλουν κάτι παραπάνω αν με έπειθαν να πάω σε κάποιο από τα guesthouses που τους δίνουν προμήθεια ή ακόμη περισσότερο αν τους πάρω για οδηγό όταν θα επισκεφτώ τους ναούς του Angkor. Πέσαν λοιπόν πάνω μου αλλά μιας και δεν μπορώ να λειτουργώ υπό τέτοια πίεση και μιας και δεν έχω λόγο να αγχώνομαι, αρνήθηκα, απομακρύνθηκα και περίμενα να τελειώσει ο πανικός και μετά διαπραγματεύθηκα με 1-2 που είχαν μείνει. Ξεκαθάρισα σε έναν ότι θέλω να πάω απλά στο κέντρο, όχι στα guesthouses που μου πρότεινε και μου επιδείκνυε τα φυλλάδια με τις φωτογραφίες και συμφωνήσαμε στο $1. Ανέβηκα στο tuk tuk και ξεκινήσαμε.

Στο tuk tuk
​

Σε όλη τη διαδρομή και ακόμη και αφού με άφησε άρχισε το ψηστίρι για να τον πάρω για οδηγό στο Angkor. Εμένα όμως με ενδιέφερε απλά να βρω ένα guesthouse να μείνω και δεν θα έκανα συμφωνία με κάποιον προτού συλλέξω πληροφορίες. Ο τύπος ήταν πολύ πιεστικός αφού ακόμη και όταν με άφησε και ενώ περπάταγα και κοίταζα δωμάτια, αυτός προχωρούσε δίπλα μου και προσπαθούσε να με πείσει, οπότε αναγκάστηκα να του μιλήσω απότομα για να με αφήσει ήσυχο. Κοίταξα αρκετά δωμάτια και κατέληξα στο “Sun Sengky” guesthouse (μεγάλο δωμάτιο, μπάνιο, τηλεόραση, $7) το οποίο βρίσκεται κοντά στην παλιά αγορά της πόλης. Έκατσα στο δωμάτιο για να μου περάσει ο πονοκέφαλος που με είχε πιάσει από το ταξίδι και από το χαμό στο σταθμό.

Με τόσα guesthouses κάποιος πρέπει να πλύνει τα σεντόνια
​

Το βραδάκι βγήκα για βόλτα στο κέντρο της πόλης. Περπάτησα στο τουριστικό τρίγωνο, με τα πολλά εστιατόρια και bars. Ένας πιτσιρικάς με πλησίασε για να μου πουλήσει μια σειρά από card-postal. Μιλούσε αρκετά καλά αγγλικά (ο δρόμος είναι μεγάλος δάσκαλος που λένε) και προσπάθησα να του πιάσω την κουβέντα αλλά το μυαλό του ήταν καρφωμένο στο να μου πουλήσει τις κάρτες. Του είπα πως δεν έχω πάει ακόμα να δω το Angkor (όλες οι κάρτες ήταν από ναούς) και πως όταν πάω και αν μου αρέσει, τότε μπορεί και να τις αγοράσω. Περιττό να σας πω πως από τότε όποτε με συναντούσε με θυμόταν και με ρώταγε αν πήγα και αν θα αγοράσω τις κάρτες. Τα παιδιά που πουλάνε τις κάρτες έχουν βρει και διάφορα παιχνίδια και παίζουν με τους τουρίστες με τη συμφωνία πως αν κερδίσουν θα πρέπει ο τουρίστας να αγοράσει. Είδα λοιπόν να παίζουν τρίλιζα αλλά και παιχνίδια με τα δάχτυλα (thumb wrestling). Φυσικά η καθημερινή εξάσκηση τα έχει κάνει ανίκητα, αποφέροντας τους έτσι μερικά δολάρια!

Το τουριστικό κέντρο της πόλης
​

Το τουριστικό τρίγωνο παρά ήταν τουριστικό και αποφάσισα να απομακρυνθώ λίγο. Σε ένα κεντρικό δρόμο βρήκα μια σειρά από καροτσάκια με φαγητό του δρόμου αλλά μιας και δεν είχα φάει όλη μέρα προτίμησα να βρω ένα εστιατόριο να κάτσω με την άνεση μου και να φάω καλά. Δυστυχώς στην Καμπότζη δεν είναι πάντα εύκολο να βρεις εστιατόρια που να απευθύνονται σε ντόπιους, σαν αυτά που συνήθιζα να τρώω στην Ταϊλάνδη και που είναι κάτι μεταξύ μικρού εστιατόριου και φαγητό του δρόμου. Έτσι λοιπόν αναγκαστικά έκατσα σε ένα τουριστικό εστιατόριο το οποίο όμως τουλάχιστον θύμιζε Ασιατικό, γιατί κάποια άλλα ήταν τελείως ευρωπαϊκού στυλ. Το φαγητό μου έκατσε βαρύ και δεν είχα κουράγιο για κάτι περισσότερο. Άλλωστε ήθελα να είμαι ξεκούραστος για την επόμενη μέρα αφού με περίμενε η εξερεύνηση της αυτοκρατορίας των Χμερ στους ναούς του Άνγκορ!

 

[ΕΡΣΗ]

Εξαιρετικο! Ποτε δεν εχουμε αρκετο απο το καλο! Περιμενουμε τη συνεχεια...

 

[go2dbeach]

Καποιες απο τις φωτος σου μου θυμιζουν πολυ Φιλιππινες.
Πολυ ομορφη αφηγηση , περιμενω Angkor!!