chrikky
Member
Αύγουστος 2008.
8 μέρες στη Βαρκελώνη.
Ήταν, αναμφίβολα, ένα γεμάτο ταξίδι, αν και αρκετά κουραστικό, καθώς ήταν το πρώτο μου στην πόλη και, αναπόφευκτα, περιελάμβανε πολλές βόλτες στα τουριστικά αξιοθέατα... Παρ’ όλα αυτά, προσπάθησα να αφήσω χρόνο και για απλές βόλτες, ώστε να αφουγκραστώ των παλμό της πόλης και των κατοίκων και να γεμίσω εικόνες Βαρκελώνης που θα κουβαλάω μαζί μου για πολύ καιρό...
(το κείμενο γράφτηκε λίγο μετά το ταξίδι)
Day 1
Εννοείται ότι το βράδυ πριν φύγουμε για Βαρκελώνη, δεν κοιμήθηκα καν (όπως, συνήθως, μου συμβαίνει πριν τα ταξίδια). Ήμουν στο αεροδρόμιο αρκετή ώρα πριν την πρωινή αναχώρηση με την Alitalia. H ώρα όμως πέρασε γρήγορα και δεν κατάλαβα πότε βρεθήκαμε στο αεροπλάνο για την πτήση μας, που γινόταν μέσω Ρώμης. Είχαμε προετοιμαστεί για το... φτωχό πρωϊνό γεύμα της Alitalia (ένα κεκάκι με κάποιου είδους κρέμα) οπότε δεν γκρινιάξαμε ιδιαίτερα (αφήστε που το φάγαμε και... εις διπλούν, καθώς ήταν 2 οι πτήσεις). Η αρκετά πρωϊνή ώρα και η προσμονή της άφιξης στη Βαρκελώνη ήταν στο μυαλό μας περισσότερο από το φαγητό και έτσι δεν ασχοληθήκαμε ιδιαίτερα μ’ αυτό. Γύρω στις 11 παρά κάτι (τοπική ώρα) έρχονται οι πρώτες συγκινήσεις, βλέποντας από το αεροπλάνο την πόλη να πλησιάζει. Κι ύστερα οι πρώτες εικόνες από το αεροδρόμιο...
Αεροδρόμιο El prat
Οφείλω να ομολογήσω ότι κάποια έργα που γίνονται εκεί, όπως και ο... βιολογικός καθαρισμός που συναντάς με το που φτάνεις, δεν αφήνουν τις καλύτερες πρώτες εντυπώσεις, όμως στη συνέχεια η πόλη, όσο θα τη γνωρίζαμε περισσότερο, τόσο θα μας αποζημίωνε και με το παραπάνω, λεπτό προς λεπτό, με το χρώμα της. Πρώτη στάση στο αεροδρόμιο το «BarcelonaTourisme» Office, για να παραλάβουμε τη «Barcelona Card» για τις πρώτες 4 μέρες, την οποία είχα αγοράσει από το Internet (έχει και κάποια έκπτωση αν την αγοράσεις διαδικτυακά). Μια καταπληκτική κάρτα που, όπως θα διαπιστώναμε από την πρώτη κιόλας μέρα χρήσης, θα μας διεκόλυνε πάρα πολύ, ενώ, πέρα από τις μετακινήσεις με όλα τα μέσα μεταφοράς, περιλαμβάνει και σημαντικές εκπτώσεις στην πλειονότητα των αξιοθέατων. Αν πάτε στη Βαρκελώνη για να γνωρίσετε για πρώτη φορά την πόλη και να γυρίσετε τα αξιοθέατά της, η Barcelona Card είναι must και θα βγάλει τα λεφτά της και με το παραπάνω...
Αφού παραλαμβάνουμε την κάρτα, τη χρησιμοποιούμε για πρώτη φορά για να φύγουμε από το αεροδρόμιο με το τρένο, ώστε να πάμε με απευθείας γραμμή στο σταθμό Barcelona Sants, όπου είναι το ξενοδοχείο μας. Η περιοχή αποδεικνύεται, τελικά, πάρα πολύ βολική για να μείνεις και κοντά σε όλα, καθώς, πέρα από την απευθείας σύνδεση με το αεροδρόμιο, περνάνε από εκεί οι 2 πιο κεντρικές γραμμές του μετρό (πράσινη και μπλε), ενώ το κέντρο (Placa Catalunya) είναι μόλις 7 στάσεις, ο ναός (Camp Nou!) 3 στάσεις, η Sagrada Familia 5 στάσεις κ.ο.κ. Φτάνοντας στο σταθμό -και έχοντας πλέον πεινάσει μετά τα γεύματα της Alitalia- αποφασίζουμε να πάρουμε ένα σάντουιτς από εκεί. Τελικά το «bocadillo con pollo» (μπαγκέτα με κοτόπουλο) αποδεικνύεται πολύ καλή επιλογή, καθώς τα υλικά είναι πάνφρεσκα και ιδιαίτερα χορταστικά. Πάμε στο ξενοδοχείο, όπου αποφασίζουμε να κάνουμε μία βουτιά στην πισίνα του roof garden για να χαλαρώσουμε μετά το ταξίδι και να ξυπνήσουμε λιγάκι (η αϋπνία της προηγούμενης νύχτας έχει αρχίσει να μας επηρεάζει).
Κατεβαίνοντας στο δωμάτιο, κάτι με τρώει να πάω μια πρώτη βόλτα στο Camp Nou (είναι και μόνο 3 στάσεις μακριά). Κατεβαίνω στο Collblanc και ρωτάω για την κατεύθυνση προς το γήπεδο. Από την πρώτη στιγμή, διαπιστώνω πόσο ευγενικοί είναι οι Καταλανοί και πόσο πρόθυμοι να σε βοηθήσουν, ακόμη κι αν δεν ξέρουν αγγλικά. Δεν υπάρχει πρόβλημα στη συνεννόηση... λίγο με τα νοήματα, λίγο με τα ισπανικά τους (από τα οποία έπιανα αρκετές λέξεις με το λίγο που είχα ασχοληθεί με τη γλώσσα στην Αθήνα)...κι έχεις πάρει τις οδηγίες που χρειάζεσαι για να βρεις τα πάντα! Πράγματι, μετά από 5 λεπτά φτάνω στο ναό. Δυστυχώς, λόγω της μέρας (Κυριακή) και της ώρας (μετά το μεσημέρι) είναι κλειστές οι εγκαταστάσεις κι έτσι αρκούμαι σε μερικές βόλτες γύρω γύρω, ενημέρωση από το φύλακα για τις ώρες λειτουργίας και ελάχιστες εξωτερικές φωτό. Επιστροφή στο ξενοδοχείο για λίγο ύπνο, μια και η κούραση έχει χτυπήσει κόκκινο.
Το βραδάκι ώρα για μία πρώτη βόλτα στην πόλη. Κατεβαίνουμε 5 στάσεις μετά από το σταθμό μας, στη στάση Drassanes, όπου τελειώνει η La Rambla και συναντάς το περίφημο άγαλμα του Κολόμβου. Πρώτες φωτό και λίγες βόλτες σε Maremagnum & Barceloneta. Καθόμαστε για φαγητό αρκετά αργά και λίγο πριν κλείσουν οι κουζίνες σ’ ένα τουριστικό μαγαζί, το Port Vell, που αρχικά δε μου γεμίζει το μάτι, σε σημείο να γκρινιάζω και να μην μπορώ να βρω τι θέλω στον κατάλογο. Η συνέχεια, όμως, με αποζημιώνει, καθώς έρχεται μία απολαυστική κανάτα σαγκρία (με τα απαραίτητα... τουριστικά ψηλά καλαμάκια για να την πιεις και από την κανάτα), αλλά και ένα καταπληκτικό ταυρίσιο φιλέτο με κρέας από τη Girona, το οποίο είναι απρόσμενα μαλακό και νόστιμο... Αν και κουρασμένοι, θέλουμε να πάρουμε όσο περισσότερο χρώμα πόλης κι έτσι αποφασίζουμε να κάνουμε μια μεγάλη νυχτερινή βόλτα με τα πόδια από το Maremagnum έως το Sants Estacio όπου μένουμε. 45 λεπτά διαδρομής που απολαμβάνουμε, αν και περνάμε και κάποιες περιοχές κοντά στην Placa Espanya που φαίνονται λίγο περίεργες το βράδυ, με φτηνά μαγαζιά και αρκετούς μετανάστες...
Mirador de Colom by night
Το πρωινό στο ξενοδοχείο αποδεικνύεται πάρα πολύ καλό. Πάρα πολλά αλλαντικά, απολαυστικά μικρά ψωμάκια που δε χόρταινες με τίποτα, ομελέτες, μαρμελάδες, κρουασάν και πάρα πολλές ακόμη λιχουδιές για όλα τα γούστα. Στέκομαι στο «jamon dulce», το οποίο αντιλαμβάνομαι ότι είναι για να το... αλείψεις στο ψωμάκι, μ’ αρέσει όμως πάρα πολύ ώστε τρώω την μπαρίτσα με το πηρουνάκι σκέτη... ως επιδόρπιο! Όπως σε όλες αυτές τις περιπτώσεις στην Ευρώπη, εντυπωσιάζομαι με τους ξένους που δεν έχουν πρόβλημα να φάνε για πρωινό τα πιο περίεργα πράγματα, όπως σούπα (!) φασόλια, μανιτάρια, λουκάνικα, ντομάτες, λοιπές σαλάτες και διάφορα άλλα, που ούτε καν σκέφτηκα να βάλω στο πιάτο μου.
Μετά το χορταστικό ομολογουμένως γεύμα και τον απαραίτητο καφέ, ώρα για μία πρώτη τουριστική βόλτα στη La Rambla (δεν νοείται πρώτη επίσκεψη στη Βαρκελώνη χωρίς αυτή τη βόλτα... φαντάζομαι). Κατεβαίνουμε στην Placa Catalunya, αυτή τη φορά, για να πάρουμε την La Rambla προς τα κάτω. Απαραίτητες φωτό με τους διάφορους τύπους με τις μεταμφιέσεις (ο πρώτος που συναντάς είναι ντυμένος Ronaldinho). Άπειρες φωτό από τα κτίρια που σε εντυπωσιάζουν από την πρώτη ματιά, το περίφημο κτίριο με τις ομπρέλες, την La Boqueria με τα φρέσκα φρούτα, τα αλλαντικά και τα θαλασσινά, αλλά και πανέμορφη βόλτα μέχρι το άγαλμα του Κολόμβου, που το αντικρύζουμε πια με το φως της ημέρας.
La Rambla
Φωτό στα λιονταράκια ως γνήσιοι τουρίστες/επισκέπτες για πρώτη φορά της πόλης και... ώρα για να ανέβουμε με το ασανσέρ πάνω στο Mirador de Colom (μια ακόμη δωρεάν (!) παροχή της Barcelona Card), για να απολαύσουμε όμορφες θέες της Βαρκελώνης. Ο ξεναγός μας ανεβάζει τέσσερις τέσσερις με το ασανσέρ σε ύψος 60 μέτρων. Εκεί πάνω είναι λίγο στριμωγμένα η αλήθεια, αλλά έχεις πολύ καλές πανοραμικές θέες από όλες τις πλευρές σε πάρα πολλά σημεία της πόλης.
Θέα από Mirador de Colom
Κατεβαίνουμε και κατευθυνόμαστε προς το Maremagnum: ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο με γυάλινη πρόσοψη, στο οποίο φτάνεις περνώντας από μία ξύλινη προβλήτα, δίπλα στο οποίο βρίσκεται και το L’ Aquarium. Στο ενυδρείο θα συναντήσουμε μια τεράστια ουρά (ένεκα του καλοκαιριού) αλλά θα περιμένουμε υπομονετικά εναλλάξ (κάνοντας και βόλτες στο μαγαζάκι με τα ενθύμια), καθώς είναι μία εμπειρία που δε χάνεται και το μεγαλύτερο της Ευρώπης. Πραγματικά εντυπωσιακό, με το σημείο με τα μεγάλα τούνελ με τους κυλιόμενους διαδρόμους να σε εντυπωσιάζουν, καθώς από πάνω σου περνούν οι καρχαρίες.
L' Aquarium
Βλέπετε τον Νέμο?
Μετά από μία μεγάλη βόλτα στο ενυδρείο, ώρα για βραδινό φαγητό στο Elx, έναν πανέμορφο χώρο πίσω από το Maremagnum, όπου απολαμβάνω μία πεντανόστιμη Paella Mixta, με θαλασσινά και κοτόπουλο. Εξαντλημένοι, κάνουμε μια τελευταία βόλτα πριν καταλήξουμε στο metro (όχι άλλο ποδαρόδρομο) και από εκεί στο ξενοδοχείο.
Μετά από ακόμη ένα πλούσιο πρωινό, ξεκινάμε για Sagrada Familia. Η τεράστια ουρά και το βαρύ πρόγραμμα που έχουμε σκεφτεί για την υπόλοιπη ημέρα μας κάνουν να μην μπούμε μέσα, αλλά να κάνουμε μία περιήγηση γύρω-γύρω, ώστε να δούμε τις προσόψεις, αλλά και τις διαφορές σ’ αυτές, ανάλογα με την πλευρά, το αν φτιάχθηκε από τον ίδιο τον Gaudi ή κάποιους συνεχιστές του κ.ο.κ. Φυσικά, οι σκαλωσιές είναι εμφανείς παντού, καθώς η εκκλησία αναμένεται να ολοκληρωθεί έως το 2030.
Sagrada Familia
Παίρνουμε το μετρό και πηγαίνουμε στην Placa Espanya, με σκοπό να ανεβούμε στο Monjuic, έναν καταπράσινο λόφο όπου φιλοξενήθηκε ένα μεγάλο μέρος των ολυμπιακών εγκαταστάσεων. Ανεβαίνοντας, μας κεντρίζει το ενδιαφέρον ένα εντυπωσιακό κτίριο, στο οποίο πηγαίνεις ως ένα σημείο με εξωτερικές κυλιόμενες σκάλες (φοβερή η οργάνωση των Καταλανών στα περισσότερα αξιοθέατά τους!). Φτάνοντας, αντιλαμβανόμαστε ότι εκεί βρίσκεται το περίφημο MNAC, το «Εθνικό Μουσείο Τέχνης της Καταλονίας» και μπαίνουμε μέσα για ξενάγηση. Το μουσείο στεγάζεται σ’ ένα πανέμορφο κτίριο, το Palau National, που οι φωτογραφίες δεν μπορούν να περιγράψουν αν δεν είσαι εκεί. Πραγματικά μαγευτικό!
Εθνικό Μουσείο Τέχνης της Καταλονίας (MNAC)
Μετά από μία ξενάγηση στις διάφορες συλλογές του μουσείου, καθόμαστε για καφέ έξω ακριβώς από το Palau, αντικρίζοντας μαγευτικές θέες της Placa Espanya, αλλά και της πόλης, καθώς είναι ένα σημείο σχετικά ψηλά. Ήδη, από την πρώτη μέρα, διαπιστώνουμε ότι ο καφές (cafe con leche=καφές με γάλα, η επιλογή μας) έχει γύρω στο 1.50 ευρώ παντού και είναι απολαυστικότατος, αν και εγώ προτιμώ αυτή τη φορά την παραδοσιακή «orxata», ένα ποτό με λευκό χρώμα, φτιαγμένο από ένα είδος φυστικιού (όπως λέει ο οδηγός μου) το οποίο είναι ιδιαιτέρως... ξεδιψαστικό.
Θέα από το MNAC
Συνεχίζουμε, περπατώντας μέσα στο Monjuic, μια μέρα που αποδεικνύεται η πιο ζεστή απ’ όσες ζήσαμε στη Βαρκελώνη - που, ευτυχώς, γενικά ο καιρός ήταν δροσερός και μας βοήθησε σε όλες τις βόλτες μας, όπου απολαμβάναμε, πέρα από τις ομορφιές της πόλης, και εκπληκτικούς συννεφιασμένους ουρανούς.
Περνώντας από διάφορες ολυμπιακές εγκαταστάσεις, καταλήγουμε στο «Poble Espanyol», ένα χωριό που έχουν δημιουργήσει με αναπαραστάσεις κτιρίων και δρόμων από όλες τις περιοχές της Ισπανίας. Πανέξυπνη ιδέα, που μπορεί να εκμεταλλεύεται τουριστικά, καθώς όλα τα σπιτάκια έχουν μέσα μαγαζάκια για διάφορες αγορές, αλλά είναι πολύ όμορφα φτιαγμένο και σε αποζημιώνει με την βόλτα του σ’ αυτό.
Poble Espanyol
Εξαντλημένοι από το περπάτημα, παίρνουμε λεωφορείο και κατεβαίνουμε στο κοντινότερο μετρό και κατόπιν στο άγαλμα του Κολόμβου, ώστε να πάρουμε τα καραβάκια που κάνουν βόλτα μέσα στο λιμάνι. Μία από τις ευχάριστες εκπλήξεις της Barcelona Card (πέρα από τις άπειρες εκπτώσεις σε όλα τα αξιοθέατα) ήταν ότι παρείχε free βόλτα με τα καραβάκια Golodrinas διάρκειας 1:30 ώρας. Απολαμβάνουμε μια απολαυστική βόλτα μέχρι το Forum και πίσω, με πανέμορφες θέες της πόλης από το πλοιάριο.
Golodrinas: Βόλτα με το καραβάκι
Καθώς έχει αρχίσει να σουρουπώνει, πηγαίνουμε μια πρώτη βόλτα στο υπέροχο Barri Gotic, που μας φανερώνει για πρώτη φορά τη γραφικότητα, τη μαγεία και το φοβερό χρώμα που προσθέτουν οι στενοί δρόμοι και τα πανέμορφα γοτθικά κτίρια στην πόλη της Βαρκελώνης. Καθώς δεν έχουμε πλέον κουράγιο και αντοχές για πολύ ψάξιμο, καθόμαστε για φαγητό στο Los Caracoles, ένα αρκετά τουριστικό μαγαζί (σε περνάνε και μέσα από την κουζίνα μπαίνοντας), που όμως είναι αρκετά όμορφο εσωτερικά και διακοσμημένο σε παραδοσιακό στιλ. Η Paella αυτή τη φορά δε με ενθουσιάζει ιδιαίτερα, καθώς έχει μέσα αρκετή σουπιά που έχει χρωματίσει το ρύζι και δεν είναι ό,τι καλύτερο για το γούστο μου... Εξαντλημένοι, παίρνουμε μια μικρή ακόμη γεύση από Barri Gotic by night και επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο. Καταλαβαίνουμε γρήγορα, ότι, θέλοντας να δούμε για πρώτη φορά την πόλη και τα σημαντικά της αξιοθέατα, δύσκολα θα έχουμε όρεξη για πολλές, πολλές νυχτερινές εξορμήσεις...
Ήρθε η μέρα για τη βόλτα μου στο Camp Nou. Μπορεί να μην μπόρεσα να πάω σε αγώνες, δε θα έχανα όμως με τίποτα την ευκαιρία να ξεζουμίσω το μουσείο, τη μπουτίκ και το γήπεδο. Παίρνω χρώμα και ατμόσφαιρα FC Barcelona πριν εισέλθω, χάρη στους πάγκους με τα προίόντα που με βάζουν σε κλίμα αγώνα κι ας μην έχω έρθει γι’ αυτό… Ξεζουμίζω το μουσείο, βγάζοντας φωτό από τα πάντα, και μπαίνω στην ουρά για το tour στο γήπεδο. Ο αγωνιστικός χώρος άνοιγε για ξενάγηση στις 12:00 και, φτάνοντας στη σχετική πύλη λίγο νωρίτερα, διαπιστώνω πόσο τυχερή ήμουνα που πήγα νωρίς, καθώς μέσα στα επόμενα 10 λεπτά είχε δημιουργηθεί μία τεράστια ουρά από κόσμο. Η παρουσία μέσα στο γήπεδο είναι πραγματικά μαγευτική. Φτάνοντας στον αγωνιστικό χώρο και αντικρίζοντας το «Mes Que Un Club», δεν το πιστεύεις αρχικά ότι είσαι εκεί... και μετά μαγεύεσαι... Έμεινα αρκετή ώρα κολλημένη, κοιτάζοντας τον αγωνιστικό χώρο, πριν συνεχίσω το tour, το οποίο είναι αρκετά αναλυτικό, καθώς σε περνάει από πάρα πολλές εγκαταστάσεις (αποδυτήρια, ντους, αίθουσες τύπου, περιοχές συνεντεύξεων, δημοσιογραφικά θεωρεία), ενώ έχεις πρόσβαση και σε αρκετά μέρη της κερκίδας. Μετά από μία «κατάθεση» στην boutique (botiga!) για τα απαραίτητα ενθύμια, επιστρέφω στο ξενοδοχείο να συναντήσω και πάλι την παρέα μου, που δε με ακολούθησε στο tour του γηπέδου και τα αθλητικά μου ενδιαφέροντα.
Camp Nou: Γήπεδο και Μουσείο
Πάμε στην Passeig de Gracia (έναν εκπληκτικό δρόμο που ξεκινάει πάνω από την Placa Catalunya και έχει πολύ καλά καταστήματα για ψώνια και πανέμορφα κτίρια). Βλέπουμε τα 2 σπίτια του Gaudi (Casa Battlo & Pedrera) απ’ έξω (λόγω των τεράστιων ουρών) και επιλέγουμε να μπούμε, εναλλακτικά, στο Αιγυπτιακό Μουσείο, απολαμβάνοντας μια ικανοποιητική συλλογή.
Κτίρια στην Passeig de Gracia
Παίρνουμε το metro και κατεβαίνουμε για μια ακόμη βόλτα στο Barri Gotic, το οποίο καταλαβαίνουμε ότι δύσκολα θα χορτάσουμε. Τη μέρα αυτή, άλλωστε, έχουμε επιλέξει εσκεμμένα να μην πάμε σε πάρα πολλά «διάσημα» αξιοθέατα, για να πάρουμε όσο περισσότερο χρώμα Βαρκελώνης, το οποίο είναι μαγευτικό, κι όσο περισσότερο χρόνο έχεις για βόλτες τόσο περισσότερο «ρουφάς» την πόλη.
Barri Gotic
Επιστρέφουμε στην Passeig de Gracia, συνειδητοποιώντας πόσο περπάτημα έχουν κάτω από την πόλη κάποιες στάσεις του metro, και κάνουμε ένα mini tour για φαγητό σε δύο από τα tapas bars εκεί: τα Tapa Tapa και QuQu, στα οποία απολαμβάνουμε jamon, patatas bravas, pa amb tomaquet, κροκέτες και άλλες λιχουδιές, με rioja, τοπικό κρασί με ιδιαίτερη γεύση.
Είναι η μέρα που έχουμε αποφασίσει να κάνουμε μια ημερήσια εκδρομή στην Andorra. Ευτυχώς, τα λεωφορεία ξεκινούν από το Sant Estacio όπου μένουμε, κι έτσι το πολύ πρωινό ξύπνημα δε συνοδεύεται και από ψάξιμο μέσα στην πόλη για την αφετηρία. Πανέμορφη διαδρομή πάνω στα Πυρηναία διάρκειας 3 ωρών, με μαγευτικό τοπίο, ειδικά πλησιάζοντας, γεμάτο λίμνες και πανέμορφη φύση.
Διαδρομή από Βαρκελώνη σε Ανδόρρα
Στην Ανδόρρα βρίσκουμε πάρα πολύ κρύο και φορώντας ό,τι πιο χειμωνιάτικο είχαμε πάρει μαζί μας (ένα... υπέρλεπτο μπουφανάκι δηλαδή) αναζητούμε άμεσα ένα καφέ για να απολαύσουμε το ζεστό «cafe con leche» - του 1 ευρώ και 30 λεπτών, παρακαλώ πολύ! Ατελείωτες βόλτες στα μαγαζιά και ψώνια σε συμφέρουσες τιμές, απολαμβάνοντας μαγικές θέες από τα Πυρηναία, τον πανέμορφο μουντό ουρανό και τα χρώματα της Andorra De Vella, πρωτεύουσας του μικρού πριγκιπάτου στα σύνορα Ισπανίας-Γαλλίας. Η ομπρέλα αποδεικνύεται πολύτιμο αξεσουάρ και η ιδέα να την πάρω μαζί μου στο ταξίδι -αν και καλοκαίρι- καθόλου κακή.
Andorra de Vella
Επιστρέφουμε το βράδυ στη Βαρκελώνη, εν μέσω καταρακτώδους βροχής στα Πυρηναία, που μας κάνει να ανακουφιστούμε που δεν νοικιάσαμε αυτοκίνητο για να ανέβουμε Ανδόρρα, αλλά επιλέξαμε το ξεκούραστο λεωφορείο…
Καθώς η Barcelona Card μας έχει λήξει, βγάζουμε μία 3ήμερη απεριορίστων διαδρομών για τα μέσα μαζικής μεταφοράς της πόλης. Μπορούμε, πάντως, ακόμη να χρησιμοποιήσουμε την Barcelona Card και να εκμεταλευτούμε τις εκπτώσεις και τις προσφορές που παρέχει στα αξιοθέατα κι έτσι την κρατάμε και αυτή στις... γεμάτες χάρτες και οδηγούς τσάντες μας. Ξεκινάμε τις σημερινές βόλτες πηγαίνοντας στον Καθεδρικό Ναό της Βαρκελώνης, όπου έχει λειτουργία. Παρακολουθούμε για λίγη ώρα το διαφορετικό τελετουργικό των καθολικών, εκείνο που με εντυπωσιάζει όμως είναι το σύστημα με τα κεράκια: στην ουσία, δεν ανάβεις κεράκι, αλλά βάζεις ένα νόμισμα σε ένα μηχανισμό και ανάβει για σένα ένα... ηλεκτρικό λαμπάκι με σχήμα από κεράκι. Μπορεί να μη μου άρεσε ως λογική και να προτιμώ 1000 φορές το παραδοσιακό κεράκι που ανάβουμε εμείς, αλλά το βρήκα περίεργο και δε δίστασα να το... φωτογραφίσω.
Barcelona Catedral - Ηλεκτρικά... Κεράκια
Προχωράμε προς την περιοχή La Ribera, που βρίσκεται το Μουσείο Πικάσο, όπου ευτυχώς η ουρά δεν είναι τεράστια, και κάνουμε μια περιήγηση στα έργα του μεγάλου ζωγράφου. Βλέπουμε τις διαφορές ανάλογα με την κάθε περίοδο της ζωής του καλλιτέχνη, αλλά και τις ακρότητες στα έργα του, ειδικά την τελευταία περίοδο της ζωής του.
Καθώς βρισκόμαστε πια στην καρδιά της La Ribera, συνεχίζουμε προς το Cuitadella Park, κάνουμε μια mini βόλτα, βλέποντας και φωτογραφίζοντας το περίφημο Arc de Triumph, και καταλήγουμε στο Zoo, περνώντας λίγη ώρα με τα ζωάκια. Δυστυχώς, δεν πετυχαίνουμε το show με τα δελφίνια (γίνεται συγκεκριμένες ώρες και έχει τεράστιες ουρές).
Arc de Triumph
Barcelona Zoo
Ώρα για tapas και πάλι, αυτή τη φορά στο καταπληκτικό Sagardi, κοντά στην Santa Maria del Mar. Είναι ένα βάσκικο tapas bar, στο οποίο σου δίνουνε πιάτο και πηγαίνεις και διαλέγεις μόνος σου από το bar όποιο tapa (όλα με ψωμάκια) θέλεις. Στο τέλος, ο σερβιτόρος μετράει τις οδοντογλυφίδες στο πιάτο σου κι έτσι πληρώνεις...
Tapas
Παίρνουμε το μετρό για την Placa Espanya, όπου λίγο παραπάνω -και πριν το MNAC- γίνεται κάποια βράδια το show με τα «μαγικά συντριβάνια». Πρόκειται για ένα εντυπωσιακό θέαμα, που παίζει με τους σχηματισμούς των νερών, χρώματα και μουσική, δημιουργώντας μια μοναδική οπτική πανδαισία που συγκεντρώνει πλήθος κόσμου.
Magic Fountains
Κρατήσαμε αυτή τη μέρα για ψώνια και βόλτες στην πόλη, χωρίς άλλο sightseeing. Επισκεπτόμαστε τα μαγαζιά της Passeig de Gracia για τις απαραίτητες αγορές, ανεβαίνουμε στο El Corte Ingles της Placa Catalunya για μια γνωριμία με το μεγάλο πολυκατάστημα της πόλης, αλλά και το καφέ-εστιατόριο με τη μοναδική θέα στην πλατεία και συνεχίζουμε πηγαίνοντας, για άλλη μια φορά, προς το Barri Gotic.
Θέα από το El Cortes Ingles
Λατρεμένο Barri Gotic!!!
Κάνουμε μια βόλτα με Desigual Bike (έτσι τα λέω εγώ! χιχι!), κάτι οχήματα (με το σήμα της γνωστής ισπανικής φίρμας ρούχων και αξεσουάρ) που έχουν πίσω χώρο για δύο άτομα και μπροστά ο οδηγός ποδηλατεί. Η μισάωρη βόλτα αποδεικνύεται απολαυστική. Επιλέγουμε ως προορισμό την πιο ήσυχη La Ribera, καθώς ο οδηγός μας ειδοποιεί ότι, αν κινηθούμε στο Barri Gotic, θα έχει πάρα πολύ κόσμο και δε θα απολαύσουμε στο έπακρο τη διαδρομή. Πέρα από την απαραίτητη ξενάγηση σε κάποια κτίρια που περνάμε (μεταξύ των οποίων και το υπέροχο Palau de la Musica Catalana), ο οδηγός μας επιδεικνύει το πόσο καλά γνωρίζει το όχημά του, κάνοντας περίτεχνους, γρήγορους ελιγμούς γύρω από τα κολωνάκια των πεζόδρομων, αλλά και πλάκα σε κάποιες τουρίστριες, επιχειρώντας να πέσει πάνω τους και στρίβοντας το τιμόνι τελευταία στιγμή για να τις αποφύγει...
Desigual Bike
Τo βράδυ ξαναπάμε για tapas στο Sagardi, αλλά επιλέγουμε να φάμε ελάχιστα για να συνεχίσουμε και σε άλλο μαγαζί, το πολύ καλό Txapella (βάσκικο και αυτό, αλλά στη Passeig de Gracia). Σ’ αυτό το μαγαζί, σου φέρνουν ένα σουπλά με φωτό των tapas που έχουν (53 το σύνολο) και διαλέγεις το νούμερο που θέλεις. Είναι όλα εξαιρετικά (!), το ψωμάκι από κάτω τραγανό και πεντανόστιμο και, πραγματικά, θέλεις να τα φας όλα (αν και αρκεστήκαμε σε 6-7 τα οποία ήταν όλα πεντανόστιμα).
Tapaas!
Το βράδυ αποφασίζουμε ότι, παρά την εξάντλησή μας, πρέπει να γνωρίσουμε έστω και για μία φορά τη νυχτερινή Βαρκελώνη. Ρωτάμε τους ντόπιους, και μας λένε να αποφύγουμε τη Barceloneta και το Port Olimpic, καθώς είναι πολύ τουριστικά και ίσως δε θα μας άρεσαν. Μας προτείνουν είτε Barri Gotic, είτε να πάμε στις γιορτές της Gracia, που γίνονται εκείνες τις μέρες. Αν και είμαστε επιφυλακτικοί, αποφασίζουμε να πάμε στη Fiesta. Έξω από το σταθμό Fontana, όπου ξεκινούν οι εορτασμοί, γίνεται πανικός από κόσμο. Εκεί, οι τουρίστες είναι ελάχιστοι και οι περισσότεροι Καταλανοί, κάτι που μας τραβάει το ενδιαφέρον να παραμείνουμε και να κάνουμε μερικές βόλτες. Πάρα πολύς κόσμος, είτε με μπύρες και άλλα ποτά στο χέρι, είτε μέσα στα διάφορα μπαράκια. Σε διάφορα σημεία, παίζει live μουσική και γενικά το κλίμα είναι όμορφο και η έλλειψη τουριστών μας κάνει να πάρουμε έναν πιο αυθεντικό αέρα της πόλης. Καθόμαστε σ’ ένα μπαράκι με φοβερό χρώμα και ισπανική μουσική, στο οποίο απολαμβάνουμε πεντακάθαρα και πάμφθηνα ποτά, σκεφτόμενοι για μία ακόμη φορά πόσο ακριβά πληρώνουμε μια αμφίβολη ποιότητα στην Αθήνα...
Τελευταία μέρα στη Βαρκελώνη και λέω να μη χάσω την ευκαιρία να πάω στο περίφημο Park Guell. Κατεβαίνω στη στάση Vallcarca του μετρό και με εντυπωσιάζει, για άλλη μια φορά, η οργάνωση στα αξιοθέατα, καθώς υπάρχουν παντού ταμπέλες που ενημερώνουν πού είναι το πάρκο με ακριβείς αποστάσεις απ’ αυτό. Παίρνοντας μια στροφή, καταλαβαίνω πόσο ψηλά πρέπει να ανέβω για να φτάσω στο πάρκο, ευτυχώς όμως είναι λίγη η διαδρομή με τα πόδια, καθώς, σχεδόν σε όλη την ανηφόρα, υπάρχουν και εδώ εξωτερικές κυλιόμενες σκάλες. Κάνω μια -αρκετά γρήγορη η αλήθεια- βόλτα στο πάρκο, καθώς ο χρόνος πιέζει. Κατεβαίνω γρήγορα στο must σημείο με το περίφημο τεράστιο ψηφιδωτό παγκάκι με το φίδι που είναι γεμάτο από κόσμο, τις κολώνες, την περίφημη σαύρα που είναι φτιαγμένη από επένδυση από κεραμικά θραύσματα και τα 2 σπιτάκια (το ένα στο οποίο έζησε ο Gaudi είναι πλέον μουσείο και το άλλο κατάστημα αναμνηστικών αγορών). Στο τέλος του πάρκου, έχει και πάλι παντού σημάνσεις για την κοντινότερη στάση του metro και την απόσταση από αυτή, έτσι, χωρίς κίνδυνο να μπερδευτώ, κατεβαίνω το 1 χιλιόμετρο της διαδρομής...
Park Guell
Φτάνω με το metro στο κέντρο της πόλης, μπαίνω στο Barri Gotic και από εκεί παίρνω το δρόμο προς τη La Ribera για να πάω στο Μουσείο Σοκολάτας. Το ότι έχει temporary excibition FC Barcelona (από τον Απρίλιο του 2008 ως τον Απρίλιο 2009) με κάνει να το επισκεφθώ έστω και την τελευταία στιγμή πριν φύγω από την πόλη. Απολαμβάνω (οπτικά) όλα τα σοκολατένια αξιοθέατα της πόλης, αλλά και το δωμάτιο που είναι αφιερωμένο στην FC Barcelona με τις διάφορες χαριτωμενιές, το σήμα της ομάδας φτιαγμένο από σοκολάτα κ.ο.κ.
Museu de la Xocolata
Τελευταίες βόλτες στην πόλη, ένα καφεδάκι (ή μάλλον jumo de naranja=χυμός πορτοκάλι) με θέα το συντριβάνι στην Placa Reial και τελευταία δόση από La Rambla, πριν την επιστροφή στο ξενοδοχείο για την αναχώρηση...
Placa Reial
Γεμάτοι από αέρα Βαρκελώνης και έχοντας περάσει μια υπέροχη βδομάδα, πάμε στο αεροδρόμιο για μία ακόμη πτήση της Alitalia μέσω Ρώμης για την Αθήνα. Αυτή τη φορά, το φαγητό είναι ελαφρώς καλύτερο (ένα ψωμάκι με κρέμα τυριών στην πρώτη πτήση και ένα καλύτερο σάντουιτς με γαλοπούλα και τυρί στη δεύτερη), εμείς όμως για καλό και για κακό έχουμε φροντίσει να φάμε από πριν στο σταθμό εκείνο το καταπληκτικό bocadillo con pollo που είχαμε πάρει και την πρώτη μέρα... Με τις εικόνες της Βαρκελώνης στο νου, φτάνουμε στην Αθήνα λίγο μετά τα μεσάνυχτα (τοπική ώρα) προσμένοντας την επόμενη επίσκεψη, όταν βρεθεί ευκαιρία, καθώς, κάνοντας μια μίνι αναδρομή στο μυαλό μας, συνειδητοποιούμε ότι δεν είδαμε ούτε τα μισά (κι ακόμη λιγότερα...) απ’ όσα έχει η πόλη και προσφέρει απλόχερα στους επισκέπτες της.
ΤΕΛΟΣ
Λοιπόν κάποια points ακόμη από τη Βαρκελώνη, από το δεύτερο ταξίδι μου, το Δεκέμβριο! Δεν τα κάνω ιστοριούλα, γιατί δεν έχω να πω πολλά καινούρια πραγματάκια, οπότε το ενσωματώνω εδώ έτσι διάσπαρτα!
Αξιοθέατα
- Τελεφερίκ & κάστρο Μονζουίκ
Παίρνεις το μετρό μέχρι το σταθμό Paral-lel κι από εκεί τρενάκι σε πάει στο Parc de Monjuic για να πάρεις το τελεφερίκ... (εμείς είχαμε μια κάρτα απεριορίστων που ίσχυε και γι' αυτό)... Στο τελεφερίκ είχαμε έκπτωση, λόγω της παλιάς Barcelona Card από το προηγούμενο ταξίδι. Την έδειξα και, αν και ήταν από το καλοκαίρι, δεν είχα κανένα πρόβλημα, μου κόψανε μειωμένο εισιτήριο! Ωραία βολτούλα μέχρι το κάστρο του Monjuic απολαμβάνοντας υπέροχες θέες της αγαπημένης Βαρκελώνης από ψηλά! Κι ύστερα μια σύντομη βολτούλα στο κάστρο και τους υπέροχους κήπους του κι από εκεί υπέροχη κατηφορική βόλτα στο Monjuic μέχρι να βρούμε λεωφορειάκι να μας κατεβάσει πιο κεντρικά στην Plaza Espanya! Ααχχ.. υπέροχη Βαρκελώνη!
- Palau de la Musica Catalana
Υπέροχο... υπέροχο κτίριο... μην το χάσετε με τπτ. Δυστυχώς, είναι σε ένα στενό και δε φωτογραφίζεται εύκολα! Επίσης, απαγορεύεται η φωτογράφιση εσωτερικά, γιατί είναι ιδιωτικό. Κάναμε την ξενάγηση σε όλα τα επίπεδα (και εδώ με έκπτωση λόγω της παλιάς Barcelona Card), αφού πρώτα απολαύσαμε έναν καφέ στο εσωτερικό του, μέχρι να αρχίσει το tour και να μας φωνάξουν! Καταπληκτικός ξεναγός (στα αγγλικά βέβαια, έτσι) και φοβερό πραγματικά κτίριο. Αξίζει να πάτε να παρακολουθήσετε και παράσταση!
Αγορές
- Εμπορικό Κέντρο " La Maquinista"
Δεν είναι στο κέντρο της πόλης, φτάνεις όμως εύκολα με το μετρό (κόκκινη γραμμή / στάση "Torres i Bages") και ελάχιστο περπάτημα. Είναι ανοικτό, έτσι, Δεκέμβρη μήνα που το επισκεφθήκαμε, παγώσαμε κυριολεκτικά! Παρ' όλα αυτά, για όσους είναι fan των malls, έχει πάρα πολλά και ενδιαφέροντα μαγαζιά όλων των ειδών... Έχει και κάποια φαγάδικα, μεταξύ των οποίων και το αγαπημένο μου βάσκικο Sagardi (βλέπε ιστορία μου)... Βέβαια, Δεκέμβρη που πήγαμε δεν είναι καθόλου κόσμο, και τα πεντανόστιμα tapas ήταν απλά κρύα στο μπουφέ. Καμία σχέση με τα ζεστά-ζεστά καλοκαιρινά στη Santa Maria Del Mar, όπου ερχότανε κάθε τόσο και λιγάκι ο σερβιτόρος με δίσκο με τα αχνιστά που μόλις είχανε βγει κι εμείς τσιμπάγαμε ακόμη ένα... κι ακόμη ένα...
Όπως και να 'χει, αυτό με το λουκάνικο είναι κόλλασσσηηηηηηη ακόμη και κρύο! 
- Επίσης να αναφέρω -μια και λατρεύω την ισπανική φίρμα Desigual- ότι το μεγαλύτερο και καλύτερο κατάστημά της είναι μέσα στο Maremagnum. Τεράστιο με απίστευτη ποικιλία, μπορεί να έχετε πάει σε πολλά μέσα στην πόλη σαν και αυτό κανένα!
Εστιατόρια
Πήγα σε 2 ακόμη (άξια αναφοράς) το Δεκέμβριο...
- Senyor Parellada, Argenteria 37
Στεγασμένο σ’ ένα κτίριο του 19ου αιώνα, στη νεανική γειτονιά του El Born, πολύ κοντά στο κέντρο της πόλης, με καταλανική κουζίνα και όχι μόνο. Πήρα ένα πιάτο με ρύζι (ας πούμε paella) που ήταν συμπαθέστατο. Το περιβάλλον φιλικότατο, αν και περιμέναμε λιγάκι σε ουρά! Τιμές νορμάλ!
- Les Quinze Nits,Plaza Reial 6
Στην πασίγνωστη Plaza Reial (πίσω από την πολύβουη La Rambla) είναι, αναμφίβολα, ένα από τα hot spots της πόλης. Μπορεί να χρειαστεί να περιμένετε σε ουρές (μεγαλύτερες απ' ό,τι του προηγούμενου), το αποτέλεσμα όμως θα σας αποζημιώσει. Όπως λέει το site του, η κουζίνα του είναι ανοικτή από τις 1:00 έως τις 3:45 και από τις 8:30 έως τις 11:30 το βράδυ, ενώ διαθέτει και χώρο για καπνιστές. Εκεί πήρε η φίλη μου εκείνο το περίφημο πιάτο με την πάπια με φουαγκρά και πουρέ δαμάσκηνου που περιγράφω σε άλλο thread και είχε μόλις 8.5 ευρώ... Και πολύ ωραία γλυκά!
Καιιιι... last but not least... El Clasico!
Ναι το έζησα και αυτό... Πήγαμε 2 φορές στο Camp Nou. Τη μία λίγες ώρες πριν το παιχνίδι για να ψωνίσουμε πραγματάκια από τη μπουτίκ και κυρίως να σιγουρευτούμε ότι όλα θα πάνε καλά με τα εισιτήρια που είχαν κλειστεί μέσω Internet... Τελικά, αν και ζοριστήκανε λίγο να μας βρούνε, όλα πήγαν καλά. Το απογευματάκι κασκολάκια ετοιμασίες, και ξεκίνημα για το γήπεδο. Πολύς κόσμος στο μετρό, όπως καταλαβαίνετε, αν και (είτε λίγο πιο κοντά είτε λίγο πιο μακριά η κάθε μια) ας πούμε ότι είναι τρεις οι στάσεις του μετρό που εξυπηρετούν το Camp Nou. (Coll Blanc - μπλε, Les Corts & Maria Christina - πράσινη). Φτάσαμε εν μέσω βροχής, για να διαπιστώσουμε ότι ήμασταν αρκετά τυχεροί καθώς είμασταν στο όριο των καθισμάτων που καλύπτονταν από το σκέπαστρο! Πάλι καλά... Καλά για το κλίμα τι να σας πω... όποιος ασχολείται μπορεί να το φανταστεί... 90.000 κόσμος.. γεμάτο το Camp Nou μέχρι εκεί που δεν πάει.. φοβερά συνθήματα.. ο ύμνος της ομάδας... εκεί που καθόμασταν πρέπει να ήταν τα διαρκείας ή δεν ξέρω κι εγώ τι.. πάντως, όλοι γνωρίζονταν μεταξύ τους.. κι εμείς οι μόνοι Έλληνες να ρίχνουμε και καμία ψιλή βρισίτσα στη γλώσσα μας και να μην καταλαβαίνει κανείς... 
...
Πολύ ήσυχοι επίσης οι Καταλανοί... Να φανταστείτε στο 2ο γκολ (για την ιστορία η Barcelona κέρδισε 2-0 τη Ρεάλ Μαδρίτης
) που μπήκε στο 90κάτι, αφού σηκωθήκαμε και πανηγυρίσαμε κλπ... μας κάνανε νόημα από πίσω να ξανακαθίσουμε! Αν και δεν πολυπηγαίνω σε ελληνικά γήπεδα, ε νομίζω θα ήταν αδιανόητο κάτι τέτοιο στην Ελλάδα... Στην επιστροφή, μιλούνια κόσμου να πηγαίνει στο μετρό... τελικά επιλέξαμε τη μακρινότερη (νομίζω) στάση Maria Christina κάνοντας μία ωραιότατη βραδινή βόλτα σε μέρος της Diagonal. Παρά τα πλήθη, πολλοί συρμοί, υπάλληλοι, οργάνωση, μας προωθήσανε σε χρόνο ρεκόρ!
Αυτάαα
(δυστυχώς, δεν έχω άλλο χώρο στο λογαριασμό μου, οπότε βάζω μόνο τις βασικές φωτό)
8 μέρες στη Βαρκελώνη.
Ήταν, αναμφίβολα, ένα γεμάτο ταξίδι, αν και αρκετά κουραστικό, καθώς ήταν το πρώτο μου στην πόλη και, αναπόφευκτα, περιελάμβανε πολλές βόλτες στα τουριστικά αξιοθέατα... Παρ’ όλα αυτά, προσπάθησα να αφήσω χρόνο και για απλές βόλτες, ώστε να αφουγκραστώ των παλμό της πόλης και των κατοίκων και να γεμίσω εικόνες Βαρκελώνης που θα κουβαλάω μαζί μου για πολύ καιρό...
(το κείμενο γράφτηκε λίγο μετά το ταξίδι)
Day 1
Εννοείται ότι το βράδυ πριν φύγουμε για Βαρκελώνη, δεν κοιμήθηκα καν (όπως, συνήθως, μου συμβαίνει πριν τα ταξίδια). Ήμουν στο αεροδρόμιο αρκετή ώρα πριν την πρωινή αναχώρηση με την Alitalia. H ώρα όμως πέρασε γρήγορα και δεν κατάλαβα πότε βρεθήκαμε στο αεροπλάνο για την πτήση μας, που γινόταν μέσω Ρώμης. Είχαμε προετοιμαστεί για το... φτωχό πρωϊνό γεύμα της Alitalia (ένα κεκάκι με κάποιου είδους κρέμα) οπότε δεν γκρινιάξαμε ιδιαίτερα (αφήστε που το φάγαμε και... εις διπλούν, καθώς ήταν 2 οι πτήσεις). Η αρκετά πρωϊνή ώρα και η προσμονή της άφιξης στη Βαρκελώνη ήταν στο μυαλό μας περισσότερο από το φαγητό και έτσι δεν ασχοληθήκαμε ιδιαίτερα μ’ αυτό. Γύρω στις 11 παρά κάτι (τοπική ώρα) έρχονται οι πρώτες συγκινήσεις, βλέποντας από το αεροπλάνο την πόλη να πλησιάζει. Κι ύστερα οι πρώτες εικόνες από το αεροδρόμιο...
Αεροδρόμιο El prat
Οφείλω να ομολογήσω ότι κάποια έργα που γίνονται εκεί, όπως και ο... βιολογικός καθαρισμός που συναντάς με το που φτάνεις, δεν αφήνουν τις καλύτερες πρώτες εντυπώσεις, όμως στη συνέχεια η πόλη, όσο θα τη γνωρίζαμε περισσότερο, τόσο θα μας αποζημίωνε και με το παραπάνω, λεπτό προς λεπτό, με το χρώμα της. Πρώτη στάση στο αεροδρόμιο το «BarcelonaTourisme» Office, για να παραλάβουμε τη «Barcelona Card» για τις πρώτες 4 μέρες, την οποία είχα αγοράσει από το Internet (έχει και κάποια έκπτωση αν την αγοράσεις διαδικτυακά). Μια καταπληκτική κάρτα που, όπως θα διαπιστώναμε από την πρώτη κιόλας μέρα χρήσης, θα μας διεκόλυνε πάρα πολύ, ενώ, πέρα από τις μετακινήσεις με όλα τα μέσα μεταφοράς, περιλαμβάνει και σημαντικές εκπτώσεις στην πλειονότητα των αξιοθέατων. Αν πάτε στη Βαρκελώνη για να γνωρίσετε για πρώτη φορά την πόλη και να γυρίσετε τα αξιοθέατά της, η Barcelona Card είναι must και θα βγάλει τα λεφτά της και με το παραπάνω...
Αφού παραλαμβάνουμε την κάρτα, τη χρησιμοποιούμε για πρώτη φορά για να φύγουμε από το αεροδρόμιο με το τρένο, ώστε να πάμε με απευθείας γραμμή στο σταθμό Barcelona Sants, όπου είναι το ξενοδοχείο μας. Η περιοχή αποδεικνύεται, τελικά, πάρα πολύ βολική για να μείνεις και κοντά σε όλα, καθώς, πέρα από την απευθείας σύνδεση με το αεροδρόμιο, περνάνε από εκεί οι 2 πιο κεντρικές γραμμές του μετρό (πράσινη και μπλε), ενώ το κέντρο (Placa Catalunya) είναι μόλις 7 στάσεις, ο ναός (Camp Nou!) 3 στάσεις, η Sagrada Familia 5 στάσεις κ.ο.κ. Φτάνοντας στο σταθμό -και έχοντας πλέον πεινάσει μετά τα γεύματα της Alitalia- αποφασίζουμε να πάρουμε ένα σάντουιτς από εκεί. Τελικά το «bocadillo con pollo» (μπαγκέτα με κοτόπουλο) αποδεικνύεται πολύ καλή επιλογή, καθώς τα υλικά είναι πάνφρεσκα και ιδιαίτερα χορταστικά. Πάμε στο ξενοδοχείο, όπου αποφασίζουμε να κάνουμε μία βουτιά στην πισίνα του roof garden για να χαλαρώσουμε μετά το ταξίδι και να ξυπνήσουμε λιγάκι (η αϋπνία της προηγούμενης νύχτας έχει αρχίσει να μας επηρεάζει).
Κατεβαίνοντας στο δωμάτιο, κάτι με τρώει να πάω μια πρώτη βόλτα στο Camp Nou (είναι και μόνο 3 στάσεις μακριά). Κατεβαίνω στο Collblanc και ρωτάω για την κατεύθυνση προς το γήπεδο. Από την πρώτη στιγμή, διαπιστώνω πόσο ευγενικοί είναι οι Καταλανοί και πόσο πρόθυμοι να σε βοηθήσουν, ακόμη κι αν δεν ξέρουν αγγλικά. Δεν υπάρχει πρόβλημα στη συνεννόηση... λίγο με τα νοήματα, λίγο με τα ισπανικά τους (από τα οποία έπιανα αρκετές λέξεις με το λίγο που είχα ασχοληθεί με τη γλώσσα στην Αθήνα)...κι έχεις πάρει τις οδηγίες που χρειάζεσαι για να βρεις τα πάντα! Πράγματι, μετά από 5 λεπτά φτάνω στο ναό. Δυστυχώς, λόγω της μέρας (Κυριακή) και της ώρας (μετά το μεσημέρι) είναι κλειστές οι εγκαταστάσεις κι έτσι αρκούμαι σε μερικές βόλτες γύρω γύρω, ενημέρωση από το φύλακα για τις ώρες λειτουργίας και ελάχιστες εξωτερικές φωτό. Επιστροφή στο ξενοδοχείο για λίγο ύπνο, μια και η κούραση έχει χτυπήσει κόκκινο.
Το βραδάκι ώρα για μία πρώτη βόλτα στην πόλη. Κατεβαίνουμε 5 στάσεις μετά από το σταθμό μας, στη στάση Drassanes, όπου τελειώνει η La Rambla και συναντάς το περίφημο άγαλμα του Κολόμβου. Πρώτες φωτό και λίγες βόλτες σε Maremagnum & Barceloneta. Καθόμαστε για φαγητό αρκετά αργά και λίγο πριν κλείσουν οι κουζίνες σ’ ένα τουριστικό μαγαζί, το Port Vell, που αρχικά δε μου γεμίζει το μάτι, σε σημείο να γκρινιάζω και να μην μπορώ να βρω τι θέλω στον κατάλογο. Η συνέχεια, όμως, με αποζημιώνει, καθώς έρχεται μία απολαυστική κανάτα σαγκρία (με τα απαραίτητα... τουριστικά ψηλά καλαμάκια για να την πιεις και από την κανάτα), αλλά και ένα καταπληκτικό ταυρίσιο φιλέτο με κρέας από τη Girona, το οποίο είναι απρόσμενα μαλακό και νόστιμο... Αν και κουρασμένοι, θέλουμε να πάρουμε όσο περισσότερο χρώμα πόλης κι έτσι αποφασίζουμε να κάνουμε μια μεγάλη νυχτερινή βόλτα με τα πόδια από το Maremagnum έως το Sants Estacio όπου μένουμε. 45 λεπτά διαδρομής που απολαμβάνουμε, αν και περνάμε και κάποιες περιοχές κοντά στην Placa Espanya που φαίνονται λίγο περίεργες το βράδυ, με φτηνά μαγαζιά και αρκετούς μετανάστες...
Mirador de Colom by night
Το πρωινό στο ξενοδοχείο αποδεικνύεται πάρα πολύ καλό. Πάρα πολλά αλλαντικά, απολαυστικά μικρά ψωμάκια που δε χόρταινες με τίποτα, ομελέτες, μαρμελάδες, κρουασάν και πάρα πολλές ακόμη λιχουδιές για όλα τα γούστα. Στέκομαι στο «jamon dulce», το οποίο αντιλαμβάνομαι ότι είναι για να το... αλείψεις στο ψωμάκι, μ’ αρέσει όμως πάρα πολύ ώστε τρώω την μπαρίτσα με το πηρουνάκι σκέτη... ως επιδόρπιο! Όπως σε όλες αυτές τις περιπτώσεις στην Ευρώπη, εντυπωσιάζομαι με τους ξένους που δεν έχουν πρόβλημα να φάνε για πρωινό τα πιο περίεργα πράγματα, όπως σούπα (!) φασόλια, μανιτάρια, λουκάνικα, ντομάτες, λοιπές σαλάτες και διάφορα άλλα, που ούτε καν σκέφτηκα να βάλω στο πιάτο μου.
Μετά το χορταστικό ομολογουμένως γεύμα και τον απαραίτητο καφέ, ώρα για μία πρώτη τουριστική βόλτα στη La Rambla (δεν νοείται πρώτη επίσκεψη στη Βαρκελώνη χωρίς αυτή τη βόλτα... φαντάζομαι). Κατεβαίνουμε στην Placa Catalunya, αυτή τη φορά, για να πάρουμε την La Rambla προς τα κάτω. Απαραίτητες φωτό με τους διάφορους τύπους με τις μεταμφιέσεις (ο πρώτος που συναντάς είναι ντυμένος Ronaldinho). Άπειρες φωτό από τα κτίρια που σε εντυπωσιάζουν από την πρώτη ματιά, το περίφημο κτίριο με τις ομπρέλες, την La Boqueria με τα φρέσκα φρούτα, τα αλλαντικά και τα θαλασσινά, αλλά και πανέμορφη βόλτα μέχρι το άγαλμα του Κολόμβου, που το αντικρύζουμε πια με το φως της ημέρας.
La Rambla
Φωτό στα λιονταράκια ως γνήσιοι τουρίστες/επισκέπτες για πρώτη φορά της πόλης και... ώρα για να ανέβουμε με το ασανσέρ πάνω στο Mirador de Colom (μια ακόμη δωρεάν (!) παροχή της Barcelona Card), για να απολαύσουμε όμορφες θέες της Βαρκελώνης. Ο ξεναγός μας ανεβάζει τέσσερις τέσσερις με το ασανσέρ σε ύψος 60 μέτρων. Εκεί πάνω είναι λίγο στριμωγμένα η αλήθεια, αλλά έχεις πολύ καλές πανοραμικές θέες από όλες τις πλευρές σε πάρα πολλά σημεία της πόλης.
Θέα από Mirador de Colom
Κατεβαίνουμε και κατευθυνόμαστε προς το Maremagnum: ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο με γυάλινη πρόσοψη, στο οποίο φτάνεις περνώντας από μία ξύλινη προβλήτα, δίπλα στο οποίο βρίσκεται και το L’ Aquarium. Στο ενυδρείο θα συναντήσουμε μια τεράστια ουρά (ένεκα του καλοκαιριού) αλλά θα περιμένουμε υπομονετικά εναλλάξ (κάνοντας και βόλτες στο μαγαζάκι με τα ενθύμια), καθώς είναι μία εμπειρία που δε χάνεται και το μεγαλύτερο της Ευρώπης. Πραγματικά εντυπωσιακό, με το σημείο με τα μεγάλα τούνελ με τους κυλιόμενους διαδρόμους να σε εντυπωσιάζουν, καθώς από πάνω σου περνούν οι καρχαρίες.
L' Aquarium
Βλέπετε τον Νέμο?
Μετά από μία μεγάλη βόλτα στο ενυδρείο, ώρα για βραδινό φαγητό στο Elx, έναν πανέμορφο χώρο πίσω από το Maremagnum, όπου απολαμβάνω μία πεντανόστιμη Paella Mixta, με θαλασσινά και κοτόπουλο. Εξαντλημένοι, κάνουμε μια τελευταία βόλτα πριν καταλήξουμε στο metro (όχι άλλο ποδαρόδρομο) και από εκεί στο ξενοδοχείο.
Μετά από ακόμη ένα πλούσιο πρωινό, ξεκινάμε για Sagrada Familia. Η τεράστια ουρά και το βαρύ πρόγραμμα που έχουμε σκεφτεί για την υπόλοιπη ημέρα μας κάνουν να μην μπούμε μέσα, αλλά να κάνουμε μία περιήγηση γύρω-γύρω, ώστε να δούμε τις προσόψεις, αλλά και τις διαφορές σ’ αυτές, ανάλογα με την πλευρά, το αν φτιάχθηκε από τον ίδιο τον Gaudi ή κάποιους συνεχιστές του κ.ο.κ. Φυσικά, οι σκαλωσιές είναι εμφανείς παντού, καθώς η εκκλησία αναμένεται να ολοκληρωθεί έως το 2030.
Sagrada Familia
Παίρνουμε το μετρό και πηγαίνουμε στην Placa Espanya, με σκοπό να ανεβούμε στο Monjuic, έναν καταπράσινο λόφο όπου φιλοξενήθηκε ένα μεγάλο μέρος των ολυμπιακών εγκαταστάσεων. Ανεβαίνοντας, μας κεντρίζει το ενδιαφέρον ένα εντυπωσιακό κτίριο, στο οποίο πηγαίνεις ως ένα σημείο με εξωτερικές κυλιόμενες σκάλες (φοβερή η οργάνωση των Καταλανών στα περισσότερα αξιοθέατά τους!). Φτάνοντας, αντιλαμβανόμαστε ότι εκεί βρίσκεται το περίφημο MNAC, το «Εθνικό Μουσείο Τέχνης της Καταλονίας» και μπαίνουμε μέσα για ξενάγηση. Το μουσείο στεγάζεται σ’ ένα πανέμορφο κτίριο, το Palau National, που οι φωτογραφίες δεν μπορούν να περιγράψουν αν δεν είσαι εκεί. Πραγματικά μαγευτικό!
Εθνικό Μουσείο Τέχνης της Καταλονίας (MNAC)
Μετά από μία ξενάγηση στις διάφορες συλλογές του μουσείου, καθόμαστε για καφέ έξω ακριβώς από το Palau, αντικρίζοντας μαγευτικές θέες της Placa Espanya, αλλά και της πόλης, καθώς είναι ένα σημείο σχετικά ψηλά. Ήδη, από την πρώτη μέρα, διαπιστώνουμε ότι ο καφές (cafe con leche=καφές με γάλα, η επιλογή μας) έχει γύρω στο 1.50 ευρώ παντού και είναι απολαυστικότατος, αν και εγώ προτιμώ αυτή τη φορά την παραδοσιακή «orxata», ένα ποτό με λευκό χρώμα, φτιαγμένο από ένα είδος φυστικιού (όπως λέει ο οδηγός μου) το οποίο είναι ιδιαιτέρως... ξεδιψαστικό.
Θέα από το MNAC
Συνεχίζουμε, περπατώντας μέσα στο Monjuic, μια μέρα που αποδεικνύεται η πιο ζεστή απ’ όσες ζήσαμε στη Βαρκελώνη - που, ευτυχώς, γενικά ο καιρός ήταν δροσερός και μας βοήθησε σε όλες τις βόλτες μας, όπου απολαμβάναμε, πέρα από τις ομορφιές της πόλης, και εκπληκτικούς συννεφιασμένους ουρανούς.
Περνώντας από διάφορες ολυμπιακές εγκαταστάσεις, καταλήγουμε στο «Poble Espanyol», ένα χωριό που έχουν δημιουργήσει με αναπαραστάσεις κτιρίων και δρόμων από όλες τις περιοχές της Ισπανίας. Πανέξυπνη ιδέα, που μπορεί να εκμεταλλεύεται τουριστικά, καθώς όλα τα σπιτάκια έχουν μέσα μαγαζάκια για διάφορες αγορές, αλλά είναι πολύ όμορφα φτιαγμένο και σε αποζημιώνει με την βόλτα του σ’ αυτό.
Poble Espanyol
Εξαντλημένοι από το περπάτημα, παίρνουμε λεωφορείο και κατεβαίνουμε στο κοντινότερο μετρό και κατόπιν στο άγαλμα του Κολόμβου, ώστε να πάρουμε τα καραβάκια που κάνουν βόλτα μέσα στο λιμάνι. Μία από τις ευχάριστες εκπλήξεις της Barcelona Card (πέρα από τις άπειρες εκπτώσεις σε όλα τα αξιοθέατα) ήταν ότι παρείχε free βόλτα με τα καραβάκια Golodrinas διάρκειας 1:30 ώρας. Απολαμβάνουμε μια απολαυστική βόλτα μέχρι το Forum και πίσω, με πανέμορφες θέες της πόλης από το πλοιάριο.
Golodrinas: Βόλτα με το καραβάκι
Καθώς έχει αρχίσει να σουρουπώνει, πηγαίνουμε μια πρώτη βόλτα στο υπέροχο Barri Gotic, που μας φανερώνει για πρώτη φορά τη γραφικότητα, τη μαγεία και το φοβερό χρώμα που προσθέτουν οι στενοί δρόμοι και τα πανέμορφα γοτθικά κτίρια στην πόλη της Βαρκελώνης. Καθώς δεν έχουμε πλέον κουράγιο και αντοχές για πολύ ψάξιμο, καθόμαστε για φαγητό στο Los Caracoles, ένα αρκετά τουριστικό μαγαζί (σε περνάνε και μέσα από την κουζίνα μπαίνοντας), που όμως είναι αρκετά όμορφο εσωτερικά και διακοσμημένο σε παραδοσιακό στιλ. Η Paella αυτή τη φορά δε με ενθουσιάζει ιδιαίτερα, καθώς έχει μέσα αρκετή σουπιά που έχει χρωματίσει το ρύζι και δεν είναι ό,τι καλύτερο για το γούστο μου... Εξαντλημένοι, παίρνουμε μια μικρή ακόμη γεύση από Barri Gotic by night και επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο. Καταλαβαίνουμε γρήγορα, ότι, θέλοντας να δούμε για πρώτη φορά την πόλη και τα σημαντικά της αξιοθέατα, δύσκολα θα έχουμε όρεξη για πολλές, πολλές νυχτερινές εξορμήσεις...
Ήρθε η μέρα για τη βόλτα μου στο Camp Nou. Μπορεί να μην μπόρεσα να πάω σε αγώνες, δε θα έχανα όμως με τίποτα την ευκαιρία να ξεζουμίσω το μουσείο, τη μπουτίκ και το γήπεδο. Παίρνω χρώμα και ατμόσφαιρα FC Barcelona πριν εισέλθω, χάρη στους πάγκους με τα προίόντα που με βάζουν σε κλίμα αγώνα κι ας μην έχω έρθει γι’ αυτό… Ξεζουμίζω το μουσείο, βγάζοντας φωτό από τα πάντα, και μπαίνω στην ουρά για το tour στο γήπεδο. Ο αγωνιστικός χώρος άνοιγε για ξενάγηση στις 12:00 και, φτάνοντας στη σχετική πύλη λίγο νωρίτερα, διαπιστώνω πόσο τυχερή ήμουνα που πήγα νωρίς, καθώς μέσα στα επόμενα 10 λεπτά είχε δημιουργηθεί μία τεράστια ουρά από κόσμο. Η παρουσία μέσα στο γήπεδο είναι πραγματικά μαγευτική. Φτάνοντας στον αγωνιστικό χώρο και αντικρίζοντας το «Mes Que Un Club», δεν το πιστεύεις αρχικά ότι είσαι εκεί... και μετά μαγεύεσαι... Έμεινα αρκετή ώρα κολλημένη, κοιτάζοντας τον αγωνιστικό χώρο, πριν συνεχίσω το tour, το οποίο είναι αρκετά αναλυτικό, καθώς σε περνάει από πάρα πολλές εγκαταστάσεις (αποδυτήρια, ντους, αίθουσες τύπου, περιοχές συνεντεύξεων, δημοσιογραφικά θεωρεία), ενώ έχεις πρόσβαση και σε αρκετά μέρη της κερκίδας. Μετά από μία «κατάθεση» στην boutique (botiga!) για τα απαραίτητα ενθύμια, επιστρέφω στο ξενοδοχείο να συναντήσω και πάλι την παρέα μου, που δε με ακολούθησε στο tour του γηπέδου και τα αθλητικά μου ενδιαφέροντα.
Camp Nou: Γήπεδο και Μουσείο
Πάμε στην Passeig de Gracia (έναν εκπληκτικό δρόμο που ξεκινάει πάνω από την Placa Catalunya και έχει πολύ καλά καταστήματα για ψώνια και πανέμορφα κτίρια). Βλέπουμε τα 2 σπίτια του Gaudi (Casa Battlo & Pedrera) απ’ έξω (λόγω των τεράστιων ουρών) και επιλέγουμε να μπούμε, εναλλακτικά, στο Αιγυπτιακό Μουσείο, απολαμβάνοντας μια ικανοποιητική συλλογή.
Κτίρια στην Passeig de Gracia
Παίρνουμε το metro και κατεβαίνουμε για μια ακόμη βόλτα στο Barri Gotic, το οποίο καταλαβαίνουμε ότι δύσκολα θα χορτάσουμε. Τη μέρα αυτή, άλλωστε, έχουμε επιλέξει εσκεμμένα να μην πάμε σε πάρα πολλά «διάσημα» αξιοθέατα, για να πάρουμε όσο περισσότερο χρώμα Βαρκελώνης, το οποίο είναι μαγευτικό, κι όσο περισσότερο χρόνο έχεις για βόλτες τόσο περισσότερο «ρουφάς» την πόλη.
Barri Gotic
Επιστρέφουμε στην Passeig de Gracia, συνειδητοποιώντας πόσο περπάτημα έχουν κάτω από την πόλη κάποιες στάσεις του metro, και κάνουμε ένα mini tour για φαγητό σε δύο από τα tapas bars εκεί: τα Tapa Tapa και QuQu, στα οποία απολαμβάνουμε jamon, patatas bravas, pa amb tomaquet, κροκέτες και άλλες λιχουδιές, με rioja, τοπικό κρασί με ιδιαίτερη γεύση.
Είναι η μέρα που έχουμε αποφασίσει να κάνουμε μια ημερήσια εκδρομή στην Andorra. Ευτυχώς, τα λεωφορεία ξεκινούν από το Sant Estacio όπου μένουμε, κι έτσι το πολύ πρωινό ξύπνημα δε συνοδεύεται και από ψάξιμο μέσα στην πόλη για την αφετηρία. Πανέμορφη διαδρομή πάνω στα Πυρηναία διάρκειας 3 ωρών, με μαγευτικό τοπίο, ειδικά πλησιάζοντας, γεμάτο λίμνες και πανέμορφη φύση.
Διαδρομή από Βαρκελώνη σε Ανδόρρα
Στην Ανδόρρα βρίσκουμε πάρα πολύ κρύο και φορώντας ό,τι πιο χειμωνιάτικο είχαμε πάρει μαζί μας (ένα... υπέρλεπτο μπουφανάκι δηλαδή) αναζητούμε άμεσα ένα καφέ για να απολαύσουμε το ζεστό «cafe con leche» - του 1 ευρώ και 30 λεπτών, παρακαλώ πολύ! Ατελείωτες βόλτες στα μαγαζιά και ψώνια σε συμφέρουσες τιμές, απολαμβάνοντας μαγικές θέες από τα Πυρηναία, τον πανέμορφο μουντό ουρανό και τα χρώματα της Andorra De Vella, πρωτεύουσας του μικρού πριγκιπάτου στα σύνορα Ισπανίας-Γαλλίας. Η ομπρέλα αποδεικνύεται πολύτιμο αξεσουάρ και η ιδέα να την πάρω μαζί μου στο ταξίδι -αν και καλοκαίρι- καθόλου κακή.
Andorra de Vella
Επιστρέφουμε το βράδυ στη Βαρκελώνη, εν μέσω καταρακτώδους βροχής στα Πυρηναία, που μας κάνει να ανακουφιστούμε που δεν νοικιάσαμε αυτοκίνητο για να ανέβουμε Ανδόρρα, αλλά επιλέξαμε το ξεκούραστο λεωφορείο…
Καθώς η Barcelona Card μας έχει λήξει, βγάζουμε μία 3ήμερη απεριορίστων διαδρομών για τα μέσα μαζικής μεταφοράς της πόλης. Μπορούμε, πάντως, ακόμη να χρησιμοποιήσουμε την Barcelona Card και να εκμεταλευτούμε τις εκπτώσεις και τις προσφορές που παρέχει στα αξιοθέατα κι έτσι την κρατάμε και αυτή στις... γεμάτες χάρτες και οδηγούς τσάντες μας. Ξεκινάμε τις σημερινές βόλτες πηγαίνοντας στον Καθεδρικό Ναό της Βαρκελώνης, όπου έχει λειτουργία. Παρακολουθούμε για λίγη ώρα το διαφορετικό τελετουργικό των καθολικών, εκείνο που με εντυπωσιάζει όμως είναι το σύστημα με τα κεράκια: στην ουσία, δεν ανάβεις κεράκι, αλλά βάζεις ένα νόμισμα σε ένα μηχανισμό και ανάβει για σένα ένα... ηλεκτρικό λαμπάκι με σχήμα από κεράκι. Μπορεί να μη μου άρεσε ως λογική και να προτιμώ 1000 φορές το παραδοσιακό κεράκι που ανάβουμε εμείς, αλλά το βρήκα περίεργο και δε δίστασα να το... φωτογραφίσω.
Barcelona Catedral - Ηλεκτρικά... Κεράκια
Προχωράμε προς την περιοχή La Ribera, που βρίσκεται το Μουσείο Πικάσο, όπου ευτυχώς η ουρά δεν είναι τεράστια, και κάνουμε μια περιήγηση στα έργα του μεγάλου ζωγράφου. Βλέπουμε τις διαφορές ανάλογα με την κάθε περίοδο της ζωής του καλλιτέχνη, αλλά και τις ακρότητες στα έργα του, ειδικά την τελευταία περίοδο της ζωής του.
Καθώς βρισκόμαστε πια στην καρδιά της La Ribera, συνεχίζουμε προς το Cuitadella Park, κάνουμε μια mini βόλτα, βλέποντας και φωτογραφίζοντας το περίφημο Arc de Triumph, και καταλήγουμε στο Zoo, περνώντας λίγη ώρα με τα ζωάκια. Δυστυχώς, δεν πετυχαίνουμε το show με τα δελφίνια (γίνεται συγκεκριμένες ώρες και έχει τεράστιες ουρές).
Arc de Triumph
Barcelona Zoo
Ώρα για tapas και πάλι, αυτή τη φορά στο καταπληκτικό Sagardi, κοντά στην Santa Maria del Mar. Είναι ένα βάσκικο tapas bar, στο οποίο σου δίνουνε πιάτο και πηγαίνεις και διαλέγεις μόνος σου από το bar όποιο tapa (όλα με ψωμάκια) θέλεις. Στο τέλος, ο σερβιτόρος μετράει τις οδοντογλυφίδες στο πιάτο σου κι έτσι πληρώνεις...
Tapas
Παίρνουμε το μετρό για την Placa Espanya, όπου λίγο παραπάνω -και πριν το MNAC- γίνεται κάποια βράδια το show με τα «μαγικά συντριβάνια». Πρόκειται για ένα εντυπωσιακό θέαμα, που παίζει με τους σχηματισμούς των νερών, χρώματα και μουσική, δημιουργώντας μια μοναδική οπτική πανδαισία που συγκεντρώνει πλήθος κόσμου.
Magic Fountains
Κρατήσαμε αυτή τη μέρα για ψώνια και βόλτες στην πόλη, χωρίς άλλο sightseeing. Επισκεπτόμαστε τα μαγαζιά της Passeig de Gracia για τις απαραίτητες αγορές, ανεβαίνουμε στο El Corte Ingles της Placa Catalunya για μια γνωριμία με το μεγάλο πολυκατάστημα της πόλης, αλλά και το καφέ-εστιατόριο με τη μοναδική θέα στην πλατεία και συνεχίζουμε πηγαίνοντας, για άλλη μια φορά, προς το Barri Gotic.
Θέα από το El Cortes Ingles
Λατρεμένο Barri Gotic!!!
Κάνουμε μια βόλτα με Desigual Bike (έτσι τα λέω εγώ! χιχι!), κάτι οχήματα (με το σήμα της γνωστής ισπανικής φίρμας ρούχων και αξεσουάρ) που έχουν πίσω χώρο για δύο άτομα και μπροστά ο οδηγός ποδηλατεί. Η μισάωρη βόλτα αποδεικνύεται απολαυστική. Επιλέγουμε ως προορισμό την πιο ήσυχη La Ribera, καθώς ο οδηγός μας ειδοποιεί ότι, αν κινηθούμε στο Barri Gotic, θα έχει πάρα πολύ κόσμο και δε θα απολαύσουμε στο έπακρο τη διαδρομή. Πέρα από την απαραίτητη ξενάγηση σε κάποια κτίρια που περνάμε (μεταξύ των οποίων και το υπέροχο Palau de la Musica Catalana), ο οδηγός μας επιδεικνύει το πόσο καλά γνωρίζει το όχημά του, κάνοντας περίτεχνους, γρήγορους ελιγμούς γύρω από τα κολωνάκια των πεζόδρομων, αλλά και πλάκα σε κάποιες τουρίστριες, επιχειρώντας να πέσει πάνω τους και στρίβοντας το τιμόνι τελευταία στιγμή για να τις αποφύγει...
Desigual Bike
Τo βράδυ ξαναπάμε για tapas στο Sagardi, αλλά επιλέγουμε να φάμε ελάχιστα για να συνεχίσουμε και σε άλλο μαγαζί, το πολύ καλό Txapella (βάσκικο και αυτό, αλλά στη Passeig de Gracia). Σ’ αυτό το μαγαζί, σου φέρνουν ένα σουπλά με φωτό των tapas που έχουν (53 το σύνολο) και διαλέγεις το νούμερο που θέλεις. Είναι όλα εξαιρετικά (!), το ψωμάκι από κάτω τραγανό και πεντανόστιμο και, πραγματικά, θέλεις να τα φας όλα (αν και αρκεστήκαμε σε 6-7 τα οποία ήταν όλα πεντανόστιμα).
Tapaas!
Το βράδυ αποφασίζουμε ότι, παρά την εξάντλησή μας, πρέπει να γνωρίσουμε έστω και για μία φορά τη νυχτερινή Βαρκελώνη. Ρωτάμε τους ντόπιους, και μας λένε να αποφύγουμε τη Barceloneta και το Port Olimpic, καθώς είναι πολύ τουριστικά και ίσως δε θα μας άρεσαν. Μας προτείνουν είτε Barri Gotic, είτε να πάμε στις γιορτές της Gracia, που γίνονται εκείνες τις μέρες. Αν και είμαστε επιφυλακτικοί, αποφασίζουμε να πάμε στη Fiesta. Έξω από το σταθμό Fontana, όπου ξεκινούν οι εορτασμοί, γίνεται πανικός από κόσμο. Εκεί, οι τουρίστες είναι ελάχιστοι και οι περισσότεροι Καταλανοί, κάτι που μας τραβάει το ενδιαφέρον να παραμείνουμε και να κάνουμε μερικές βόλτες. Πάρα πολύς κόσμος, είτε με μπύρες και άλλα ποτά στο χέρι, είτε μέσα στα διάφορα μπαράκια. Σε διάφορα σημεία, παίζει live μουσική και γενικά το κλίμα είναι όμορφο και η έλλειψη τουριστών μας κάνει να πάρουμε έναν πιο αυθεντικό αέρα της πόλης. Καθόμαστε σ’ ένα μπαράκι με φοβερό χρώμα και ισπανική μουσική, στο οποίο απολαμβάνουμε πεντακάθαρα και πάμφθηνα ποτά, σκεφτόμενοι για μία ακόμη φορά πόσο ακριβά πληρώνουμε μια αμφίβολη ποιότητα στην Αθήνα...
Τελευταία μέρα στη Βαρκελώνη και λέω να μη χάσω την ευκαιρία να πάω στο περίφημο Park Guell. Κατεβαίνω στη στάση Vallcarca του μετρό και με εντυπωσιάζει, για άλλη μια φορά, η οργάνωση στα αξιοθέατα, καθώς υπάρχουν παντού ταμπέλες που ενημερώνουν πού είναι το πάρκο με ακριβείς αποστάσεις απ’ αυτό. Παίρνοντας μια στροφή, καταλαβαίνω πόσο ψηλά πρέπει να ανέβω για να φτάσω στο πάρκο, ευτυχώς όμως είναι λίγη η διαδρομή με τα πόδια, καθώς, σχεδόν σε όλη την ανηφόρα, υπάρχουν και εδώ εξωτερικές κυλιόμενες σκάλες. Κάνω μια -αρκετά γρήγορη η αλήθεια- βόλτα στο πάρκο, καθώς ο χρόνος πιέζει. Κατεβαίνω γρήγορα στο must σημείο με το περίφημο τεράστιο ψηφιδωτό παγκάκι με το φίδι που είναι γεμάτο από κόσμο, τις κολώνες, την περίφημη σαύρα που είναι φτιαγμένη από επένδυση από κεραμικά θραύσματα και τα 2 σπιτάκια (το ένα στο οποίο έζησε ο Gaudi είναι πλέον μουσείο και το άλλο κατάστημα αναμνηστικών αγορών). Στο τέλος του πάρκου, έχει και πάλι παντού σημάνσεις για την κοντινότερη στάση του metro και την απόσταση από αυτή, έτσι, χωρίς κίνδυνο να μπερδευτώ, κατεβαίνω το 1 χιλιόμετρο της διαδρομής...
Park Guell
Φτάνω με το metro στο κέντρο της πόλης, μπαίνω στο Barri Gotic και από εκεί παίρνω το δρόμο προς τη La Ribera για να πάω στο Μουσείο Σοκολάτας. Το ότι έχει temporary excibition FC Barcelona (από τον Απρίλιο του 2008 ως τον Απρίλιο 2009) με κάνει να το επισκεφθώ έστω και την τελευταία στιγμή πριν φύγω από την πόλη. Απολαμβάνω (οπτικά) όλα τα σοκολατένια αξιοθέατα της πόλης, αλλά και το δωμάτιο που είναι αφιερωμένο στην FC Barcelona με τις διάφορες χαριτωμενιές, το σήμα της ομάδας φτιαγμένο από σοκολάτα κ.ο.κ.
Museu de la Xocolata
Τελευταίες βόλτες στην πόλη, ένα καφεδάκι (ή μάλλον jumo de naranja=χυμός πορτοκάλι) με θέα το συντριβάνι στην Placa Reial και τελευταία δόση από La Rambla, πριν την επιστροφή στο ξενοδοχείο για την αναχώρηση...
Placa Reial
Γεμάτοι από αέρα Βαρκελώνης και έχοντας περάσει μια υπέροχη βδομάδα, πάμε στο αεροδρόμιο για μία ακόμη πτήση της Alitalia μέσω Ρώμης για την Αθήνα. Αυτή τη φορά, το φαγητό είναι ελαφρώς καλύτερο (ένα ψωμάκι με κρέμα τυριών στην πρώτη πτήση και ένα καλύτερο σάντουιτς με γαλοπούλα και τυρί στη δεύτερη), εμείς όμως για καλό και για κακό έχουμε φροντίσει να φάμε από πριν στο σταθμό εκείνο το καταπληκτικό bocadillo con pollo που είχαμε πάρει και την πρώτη μέρα... Με τις εικόνες της Βαρκελώνης στο νου, φτάνουμε στην Αθήνα λίγο μετά τα μεσάνυχτα (τοπική ώρα) προσμένοντας την επόμενη επίσκεψη, όταν βρεθεί ευκαιρία, καθώς, κάνοντας μια μίνι αναδρομή στο μυαλό μας, συνειδητοποιούμε ότι δεν είδαμε ούτε τα μισά (κι ακόμη λιγότερα...) απ’ όσα έχει η πόλη και προσφέρει απλόχερα στους επισκέπτες της.
ΤΕΛΟΣ
Λοιπόν κάποια points ακόμη από τη Βαρκελώνη, από το δεύτερο ταξίδι μου, το Δεκέμβριο! Δεν τα κάνω ιστοριούλα, γιατί δεν έχω να πω πολλά καινούρια πραγματάκια, οπότε το ενσωματώνω εδώ έτσι διάσπαρτα!
Αξιοθέατα
- Τελεφερίκ & κάστρο Μονζουίκ
Παίρνεις το μετρό μέχρι το σταθμό Paral-lel κι από εκεί τρενάκι σε πάει στο Parc de Monjuic για να πάρεις το τελεφερίκ... (εμείς είχαμε μια κάρτα απεριορίστων που ίσχυε και γι' αυτό)... Στο τελεφερίκ είχαμε έκπτωση, λόγω της παλιάς Barcelona Card από το προηγούμενο ταξίδι. Την έδειξα και, αν και ήταν από το καλοκαίρι, δεν είχα κανένα πρόβλημα, μου κόψανε μειωμένο εισιτήριο! Ωραία βολτούλα μέχρι το κάστρο του Monjuic απολαμβάνοντας υπέροχες θέες της αγαπημένης Βαρκελώνης από ψηλά! Κι ύστερα μια σύντομη βολτούλα στο κάστρο και τους υπέροχους κήπους του κι από εκεί υπέροχη κατηφορική βόλτα στο Monjuic μέχρι να βρούμε λεωφορειάκι να μας κατεβάσει πιο κεντρικά στην Plaza Espanya! Ααχχ.. υπέροχη Βαρκελώνη!
- Palau de la Musica Catalana
Υπέροχο... υπέροχο κτίριο... μην το χάσετε με τπτ. Δυστυχώς, είναι σε ένα στενό και δε φωτογραφίζεται εύκολα! Επίσης, απαγορεύεται η φωτογράφιση εσωτερικά, γιατί είναι ιδιωτικό. Κάναμε την ξενάγηση σε όλα τα επίπεδα (και εδώ με έκπτωση λόγω της παλιάς Barcelona Card), αφού πρώτα απολαύσαμε έναν καφέ στο εσωτερικό του, μέχρι να αρχίσει το tour και να μας φωνάξουν! Καταπληκτικός ξεναγός (στα αγγλικά βέβαια, έτσι) και φοβερό πραγματικά κτίριο. Αξίζει να πάτε να παρακολουθήσετε και παράσταση!
Αγορές
- Εμπορικό Κέντρο " La Maquinista"
Δεν είναι στο κέντρο της πόλης, φτάνεις όμως εύκολα με το μετρό (κόκκινη γραμμή / στάση "Torres i Bages") και ελάχιστο περπάτημα. Είναι ανοικτό, έτσι, Δεκέμβρη μήνα που το επισκεφθήκαμε, παγώσαμε κυριολεκτικά! Παρ' όλα αυτά, για όσους είναι fan των malls, έχει πάρα πολλά και ενδιαφέροντα μαγαζιά όλων των ειδών... Έχει και κάποια φαγάδικα, μεταξύ των οποίων και το αγαπημένο μου βάσκικο Sagardi (βλέπε ιστορία μου)... Βέβαια, Δεκέμβρη που πήγαμε δεν είναι καθόλου κόσμο, και τα πεντανόστιμα tapas ήταν απλά κρύα στο μπουφέ. Καμία σχέση με τα ζεστά-ζεστά καλοκαιρινά στη Santa Maria Del Mar, όπου ερχότανε κάθε τόσο και λιγάκι ο σερβιτόρος με δίσκο με τα αχνιστά που μόλις είχανε βγει κι εμείς τσιμπάγαμε ακόμη ένα... κι ακόμη ένα...
Όπως και να 'χει, αυτό με το λουκάνικο είναι κόλλασσσηηηηηηη ακόμη και κρύο! - Επίσης να αναφέρω -μια και λατρεύω την ισπανική φίρμα Desigual- ότι το μεγαλύτερο και καλύτερο κατάστημά της είναι μέσα στο Maremagnum. Τεράστιο με απίστευτη ποικιλία, μπορεί να έχετε πάει σε πολλά μέσα στην πόλη σαν και αυτό κανένα!
Εστιατόρια
Πήγα σε 2 ακόμη (άξια αναφοράς) το Δεκέμβριο...
- Senyor Parellada, Argenteria 37
Στεγασμένο σ’ ένα κτίριο του 19ου αιώνα, στη νεανική γειτονιά του El Born, πολύ κοντά στο κέντρο της πόλης, με καταλανική κουζίνα και όχι μόνο. Πήρα ένα πιάτο με ρύζι (ας πούμε paella) που ήταν συμπαθέστατο. Το περιβάλλον φιλικότατο, αν και περιμέναμε λιγάκι σε ουρά!
Τιμές νορμάλ!- Les Quinze Nits,Plaza Reial 6
Στην πασίγνωστη Plaza Reial (πίσω από την πολύβουη La Rambla) είναι, αναμφίβολα, ένα από τα hot spots της πόλης. Μπορεί να χρειαστεί να περιμένετε σε ουρές (μεγαλύτερες απ' ό,τι του προηγούμενου), το αποτέλεσμα όμως θα σας αποζημιώσει. Όπως λέει το site του, η κουζίνα του είναι ανοικτή από τις 1:00 έως τις 3:45 και από τις 8:30 έως τις 11:30 το βράδυ, ενώ διαθέτει και χώρο για καπνιστές. Εκεί πήρε η φίλη μου εκείνο το περίφημο πιάτο με την πάπια με φουαγκρά και πουρέ δαμάσκηνου που περιγράφω σε άλλο thread και είχε μόλις 8.5 ευρώ...
Και πολύ ωραία γλυκά!Καιιιι... last but not least... El Clasico!
Ναι το έζησα και αυτό... Πήγαμε 2 φορές στο Camp Nou. Τη μία λίγες ώρες πριν το παιχνίδι για να ψωνίσουμε πραγματάκια από τη μπουτίκ και κυρίως να σιγουρευτούμε ότι όλα θα πάνε καλά με τα εισιτήρια που είχαν κλειστεί μέσω Internet... Τελικά, αν και ζοριστήκανε λίγο να μας βρούνε, όλα πήγαν καλά. Το απογευματάκι κασκολάκια ετοιμασίες, και ξεκίνημα για το γήπεδο. Πολύς κόσμος στο μετρό, όπως καταλαβαίνετε, αν και (είτε λίγο πιο κοντά είτε λίγο πιο μακριά η κάθε μια) ας πούμε ότι είναι τρεις οι στάσεις του μετρό που εξυπηρετούν το Camp Nou. (Coll Blanc - μπλε, Les Corts & Maria Christina - πράσινη). Φτάσαμε εν μέσω βροχής, για να διαπιστώσουμε ότι ήμασταν αρκετά τυχεροί καθώς είμασταν στο όριο των καθισμάτων που καλύπτονταν από το σκέπαστρο!
Πάλι καλά... Καλά για το κλίμα τι να σας πω... όποιος ασχολείται μπορεί να το φανταστεί... 90.000 κόσμος.. γεμάτο το Camp Nou μέχρι εκεί που δεν πάει.. φοβερά συνθήματα.. ο ύμνος της ομάδας... εκεί που καθόμασταν πρέπει να ήταν τα διαρκείας ή δεν ξέρω κι εγώ τι.. πάντως, όλοι γνωρίζονταν μεταξύ τους.. κι εμείς οι μόνοι Έλληνες να ρίχνουμε και καμία ψιλή βρισίτσα στη γλώσσα μας και να μην καταλαβαίνει κανείς... ... Πολύ ήσυχοι επίσης οι Καταλανοί... Να φανταστείτε στο 2ο γκολ (για την ιστορία η Barcelona κέρδισε 2-0 τη Ρεάλ Μαδρίτης
) που μπήκε στο 90κάτι, αφού σηκωθήκαμε και πανηγυρίσαμε κλπ... μας κάνανε νόημα από πίσω να ξανακαθίσουμε! Αν και δεν πολυπηγαίνω σε ελληνικά γήπεδα, ε νομίζω θα ήταν αδιανόητο κάτι τέτοιο στην Ελλάδα... Στην επιστροφή, μιλούνια κόσμου να πηγαίνει στο μετρό... τελικά επιλέξαμε τη μακρινότερη (νομίζω) στάση Maria Christina κάνοντας μία ωραιότατη βραδινή βόλτα σε μέρος της Diagonal. Παρά τα πλήθη, πολλοί συρμοί, υπάλληλοι, οργάνωση, μας προωθήσανε σε χρόνο ρεκόρ!Αυτάαα
(δυστυχώς, δεν έχω άλλο χώρο στο λογαριασμό μου, οπότε βάζω μόνο τις βασικές φωτό)
