psilos3
Member
- Μηνύματα
- 6.918
- Likes
- 53.901
- Επόμενο Ταξίδι
- ;
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αναζητείται!
Ισπανία βήμα τρίτο: Granada y Barcelona 
Και χαίρουμαι που ως μπήκα μέσα στη Γρανάδα και περπάτησα στους πολυθόρυβους δρόμους κι ανέβηκα στα ψηλά της περιβόλια κι είδα τον κάμπο πέρα και τη Σιέρα Νεβάδα με τη χιονισμένη κορφή της και στάθηκα απόξω από το κατώφλι της Αλάμπρας, η καρδιά μου πάλι χτύπησε σα να βρήκε, επιτέλους, τη Μέκκα.
Δεν είπα τίποτα στην καρδιά μου, να μην πλαντάξω τη φλόγα της· την άφηκα μια στιγμή να πιστέψει, για να προλάβω να μου δώσει, αμόλευτη από νοητικές μιζέριες, όλη τη συγκίνηση που μπορούσε. Έχουμε καιρό, σα χαρούμε την κορφή της συγκίνησης, ν’ αφήσουμε το νου, τον τρεμαντάχειλο βοριά, να φυσήξει και να κατασκορπίσει το εξαίσιο αντικαθρέφτισμα της ερημιάς…
Μα ωστόσο ας περπατούμε, ας είμαστε ανήσυχοι κι απαρηγόρητοι, ας γελιούμαστε ακατάπαυστα, ας χτίζουμε κι ας γκρεμίζουμε τις Μέκκες!
(Νίκου Καζαντζάκη – Γρανάδα, βιβλ. «Ταξιδεύοντας – Ισπανία»).
Σιγά μη το αλλάξω τώρα που το βρήκα. Ποιος ο λόγος να πειραματιστώ για κάτι που επαναλαμβάνεται με συνέπεια την τελευταία διετία αλλά κυρίως με τόσο ωραία, απροβλημάτιστη και φυσική θα έλεγε κανείς ροή;
Ίδιος ή καλύτερα παρόμοιος τίτλος. Ίδιος μήνας, ίδιο ταξίδι, με τον προορισμό να διαφέρει μερικώς όπως είναι λογικό, ίδιος όμως και ο πρόλογος τούτης εδώ της ιστορίας όπως αντίστοιχα αυτής του 2023 και του 2024, ορμώμενος πάντα από το δυνατό συγκινησιακά βιβλίο του Καζαντζάκη για την Ισπανία το οποίο εξίσου με συνέπεια επαναφέρω κάθε Φλεβάρη στην επιφάνεια, ξαναδιαβάζοντας το και ψάχνοντας το ανάλογο εδάφιο.
Είναι σημαντικό βλέπετε πολλές φορές σε τέτοιου τύπου ταξίδια να σχεδιάσεις κάτι και να σου βγει καλά. Από κει και πέρα αυτό που κάνεις είναι να ακολουθείς το μοτίβο, πολύ περισσότερο δε όταν έχεις άσβεστη περιέργεια για μια κυριολεκτικά ατελείωτη χώρα όπως αυτή για την οποία σας μιλώ και πάλι, γεμάτος από χαρά για ένα ακόμη εξαιρετικό & σύντομο ταξιδάκι που ολοκλήρωσα σ’ αυτήν και θέλω να επιχειρήσω να μοιραστώ.
Έτσι, στα πλαίσια αυτής της επαναλαμβανόμενης διαδικασίας ήρθε και ο Φεβρουάριος του 2025 -Άγιος Φεβρουάριος όπως θα έλεγαν και ο Δήμος Μούτσης με τον Μάνο Ελευθερίου- που ως «αντιεμπορικός» σχετικά μήνας δίνει πάντα τις ευκαιρίες για τον καταρτισμό ενός ταξιδιού στην Ιβηρική, με συνήθως αρκετά καλές καιρικές συνθήκες αλλά και πολύ ανεκτά οικονομικές, κάτι που θα εξηγήσω όπως πάντα στο δεύτερο κεφάλαιο.
Οφείλω βέβαια να γίνω πιο συγκεκριμένος, ειδικά όταν πρόκειται για μια τόσο μεγάλη χώρα. Δε μιλώ έτσι γενικά κι αόριστα για την Ισπανία, ούτε βέβαια τόσο στη Βαρκελώνη που αρκετά έχουν γραφτεί γι’ αυτήν κατά καιρούς και δικαίως, την οποία θα έβλεπα δεύτερη φορά σε λιγότερο από χρόνο. Αναφέρομαι κατά κύριο λόγο σ’ ένα κομμάτι της Ανδαλουσίας, που δεν ήθελε μεγάλη προσπάθεια από πέρυσι για να μου πάρει τα μυαλά με την πρώτη μου κιόλας επίσκεψη, τόσο ώστε να ανυπομονώ όλο και περισσότερο να το γνωρίσω καλύτερα μόλις μου δοθεί η ευκαιρία.
Αισθαντική, ίσως ερωτική, με πολλές και διαφορετικές εικόνες από γειτονιά σε γειτονιά της, όπως πρέπει και τόση – όση, μια πόλη χιλιοτραγουδισμένη ακόμα και από δικούς μας καλλιτέχνες, η πόλη του σπουδαίου Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα μεταξύ άλλων, αυτή που δε γίνεται να μη σε συγκινήσει στο πέρασμα σου από κείνη.
Η «δική μου» πλέον Γρανάδα για την οποία και γίνεται λόγος, ήρθε πάνω που νόμισα ότι δε μπορεί να με εμπνεύσει και να μου αρέσει τόσο άλλη πόλη στη χώρα αυτή μετά τη Σεβίλλη κι -ευτυχώς- διαψεύστηκα για ακόμη μια φορά πανηγυρικά, τοποθετώντας την ξεκάθαρα στην κορυφή της λίστας των προτιμήσεων μου και σίγουρα της καρδιάς μου.
Vamos!
