Ισπανία Ισπανία βήμα τρίτο: Granada y Barcelona

[psilos3]

Τα τελευταία βήματα στη Βαρκελώνη


Είχα ξυπνήσει κεφάτος παρόλο που η εκδρομή έφτανε στο τέλος της. Μάλλον επειδή για άλλη μια φορά μου έβγαινε τόσο ωραία!

Έτσι αφού έφαγα πρωινό κι άφησα τα πράγματα στο ξενοδοχείο προς φύλαξη, κατέβηκα και πάλι στους δρόμους, τη φορά αυτή χωρίς συγκεκριμένο πρόγραμμα κατά νου:

Είχα χρόνο για μια μεγάλη βόλτα, παρόλα αυτά δεν ήθελα να απομακρυνθώ και πολύ από το κέντρο, αλλά να προχωρήσω αόριστα προσπαθώντας να βρω σημεία που δεν είχα δει στο προηγούμενο πέρασμα μου απ' την πόλη.

Πρώτα όμως αποφάσισα να κατηφορίσω για λίγο στη Ramblas προκειμένου να κάνω ένα σύντομο πέρασμα από την πλατεία «Reial» που τόσο μου είχε αρέσει, για να βγω και καμιά φωτογραφία:

Με νότια κατεύθυνση και μέσα από τα φωτογενή στενάκια της Γοτθικής συνοικίας κατέβηκα προς τη θάλασσα, περνώντας και από την μπαρόκ εκκλησία «Basilica of Our Lady of Mercy» , προστάτιδα της πόλης της Βαρκελώνης από το 1687:

Το παρκάκι της «Plaça del Duc de Medinaceli» μου έδωσε την ευκαιρία για μια ωραία στάση προκειμένου να πιώ κι έναν ακόμη καφέ που χρειαζόμουν, με τον καιρό να είναι μεν συνεχώς συννεφιασμένος αλλά καλός. Τι δουλειά έχουν τα παπαγαλάκια μες τα περιστέρια δε μπόρεσα ποτέ να καταλάβω, ήταν όμως γουστόζικο θέαμα:

Δεν είχα αντιληφθεί όλη αυτή την ώρα ότι βρισκόμουν τόσο κοντά στο μνημείο του Κολόμβου, κάτι που με έκανε να στρίψω δεξιά για να συνεχίσω την περιήγηση μου:

Μια τρομερής έμπνευσης βιτρίνα από ένα επισκευαστικό κέντρο με τσεκούρια και μαχαίρια πάνω σε προϊόντα τεχνολογίας μ' έκανε να σταματήσω ώστε να τη φωτογραφίσω, ακριβώς την ώρα που περνούσα από την ενορία του Αγίου Αυγουστίνου και την ομώνυμη πλατεία:

Η περιοχή «El Raval» στην οποία προχωρούσα εδώ και ώρα μου έκανε λιγότερο τουριστική κι αρκετά πιο ανθρώπινη μιας που εκτός των άλλων δε χρειαζόταν και μεγάλη σκέψη για να αντιληφθεί κανείς ότι ήταν μια περιοχή μεταναστών, κυριότερα από την Ινδία και τις γύρω χώρες όπως μαρτυρούσαν και τα πολυάριθμα καταστήματα εκεί:

Την πολύ όμορφη αυτή μου περιήγηση στην πόλη διέκοψε προσωρινά η επίσκεψη στην κλειστή λαϊκή αγορά «Mercat de Sant Antoni» που είχα σταμπαρισμένη εκ των προτέρων, μιας και η δωρεάν παραδοτέα αποσκευή μου έδινε την ευκαιρία για πολλά περισσότερα ψώνια απ’ ότι συνήθως:

Γι’ ακόμα μια φορά στις αγορές της χώρας και δη της Βαρκελώνης, δε μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα, περιμένοντας σαφώς κάτι καλύτερο ίσως και φθηνότερο, αρκούμενος έτσι στα πολύ βασικά φαγώσιμα προϊόντα τα οποία αγόρασα από ένα μαγαζάκι με φρέσκο jamon που μου έκανε την καλύτερη εντύπωση, ξαναβγαίνοντας λίγο μετά:

Εντάξει, το παραδέχομαι, ήμουν σε γνώριμη από το προηγούμενο βράδυ γειτονιά ωστόσο η στάση δεν έγινε μόνο και μόνο για να δοκιμάσω άλλο ένα από τα φρέσκα λαχταριστά pints της «Fàbrica Moritz» αλλά και για ν’ αγοράσω μερικές για το σπίτι, από το κατάστημα που φιλοξενείται στο χώρο του:

Βέβαια επειδή μιλάμε για Ισπανία ήταν αδύνατο να φύγω δίχως το φημισμένο της κρασί μαζί μου, δοκιμάζοντας της προτάσεις του ειδικού στην κάβα «Art de Vins» που ξετρύπωσα στην επόμενη γωνία:

Φορτωμένος όπως έπρεπε επέστρεψα προς το ξενοδοχείο μου τρώγοντας και κάτι πρόχειρο από ένα φούρνο που ανακάλυψα σ’ ένα από τα αναρίθμητα ωραία στενάκια του κέντρου.

Αφού παρέλαβα τη βαλίτσα και βόλεψα τα ψώνια, διαπίστωσα ότι έχω ένα αξιοποιήσιμο 40λεπτο στη διάθεση μου, οπότε τι καλύτερο απ’ το να επενδύσω χρόνο και χρήμα στο φιλόξενο μπαρ:

Για ποιο λόγο άλλωστε να βιαστώ;

Στην ώρα του ξεκίνησε το Aerobus, χρόνος για την πτήση και επιπλέον ψώνια (Ισπανικό ωραιότατο μπράντυ) υπήρχε άφθονος, όπως και χρόνος για σκέψη και καταρτισμό νέων πλάνων. Ούτε καν οι δύο παρλαπίπες Ισπανοί που δεν έβαλαν γλώσσα μέσα παρά μόνο όταν σερβιρίστηκε το φαγητό δε μπόρεσαν να μου χαλάσουν το ωραίο κέφι...

Μη ρωτάτε τι πλάνων.
Φυσικά αυτών της επιστροφής στην Ισπανία.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 8
• 9
• 10
• 11

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 10 of 11

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[gkalla]

Η «δική μου» πλέον Γρανάδα για την οποία και γίνεται λόγος, ήρθε πάνω που νόμισα ότι δε μπορεί να με εμπνεύσει και να μου αρέσει τόσο άλλη πόλη στη χώρα αυτή μετά τη Σεβίλλη κι -ευτυχώς- διαψεύστηκα για ακόμη μια φορά πανηγυρικά, τοποθετώντας την ξεκάθαρα στην κορυφή της λίστας των προτιμήσεων μου και σίγουρα της καρδιάς μου.

Εμείς στα λέγαμε αλλά δεν μας άκουγες!

Πάνω στην ώρα η ιστορία σου. Να μας φρεσκάρεις λίγο και τα νυχτοπερπατήματα και στις 2 πόλεις γιατί ετοιμάζομαι να ξαναπάω κι εγώ (Αν όχι και στις 2 σίγουρα στην 1).

 

[psilos3]

Εμείς στα λέγαμε αλλά δεν μας άκουγες!

Σιγά που τα λέγατε!
Εδώ μιλάμε για μια περιοχή - αποκάλυψη, τι να μου κάνουν μια - δυο επισκέψεις.

 

[psilos3]

Προετοιμασία και σχεδιασμός



Μα ποιος πάει και κλείνει εισιτήρια 8+ μήνες πριν, αναρωτιούνται δικαίως οι περισσότεροι;
Αυτοί που δε θέλουν να τα χρυσοπληρώνουν θα απαντήσω με σιγουριά και κυνηγούν τις ευκαιρίες, όπως αυτές με 90€ πήγαινε-έλα στο αεροδρόμιο BCN της Βαρκελώνης για Flex τύπο εισιτηρίου από την Aegean. Είπαμε, ολίγον αντιεμπορικός ο μήνας οπότε ευνοεί τέτοιου είδους αγορές.

Κάπως έτσι υπήρχε άφθονος χρόνος να μελετήσω το πλάνο μου και πιο συγκεκριμένα τις εσωτερικές πτήσεις της Vueling (τείνει να εξελιχθεί σ’ αδυναμία και αυτή) καταλήγοντας μετά από σκέψη, κουβέντα αλλά και συναίσθημα 4-5 μήνες πριν στην Ανδαλουσία και πτήση 55€ μετ’ επιστροφής για το αεροδρόμιο GRX της Γρανάδας, που δε γνωρίζω αν είναι πρόσφατο ωστόσο ακόμα και κόσμος που είχε πάει και έζησε στην πόλη αγνοούσε την ύπαρξη του.

Έχοντας λυμένα τα των μεταφορών λοιπόν ήταν η πρώτη φορά μετά από καιρό που δεν ανησυχούσα για τη διαμονή, μιας και πίστευα πως όλο και κάτι καλό θα βρεθεί σε ανεκτή τιμή και να που δικαιώθηκα. Κρατήσεις αφενός για τη Γρανάδα στο «Hotel Granada centro Navarrete» στην τιμή των 135€ για τρία βράδια, αλλά και στο «Hotel Pelayo Barcelona» με τιμή 53€ για ένα βράδυ. Δωρεάν ακύρωση και στα δύο μέσω της πλατφόρμας booking μπας και αλλάξω γνώμη ή βρεθεί κάτι καλύτερο, πράγμα που δε συνέβη. Ωραίο το πρώτο, διεκπεραιωτικό απλά το δεύτερο, σε εξαιρετικό σημείο και τα δύο στο κέντρο των πόλεων, με άμεση πρόσβαση στο αεροδρόμιο.

Τουλάχιστον αυτή τη φορά άκουσα τις συμβουλές όλων και προνόησα, εννοώντας φυσικά το βασικότερο αξιοθέατο στη Γρανάδα που αν δε φροντίσεις να το κλείσεις εγκαίρως θα το χάσεις και θα κλαις. Έτσι, μέσω της επίσημης ιστοσελίδας «tickets.alhambra-patronato.es/en» έκανα κράτηση κοντά τρεις μήνες πριν για την Alhambra και κυριότερα για τα «Nasrid Palaces» σε ενιαίο εισιτήριο κόστους 19€.

Απαραίτητο κρίθηκε και το γνωστό πλέον Aerobus για τη Βαρκελώνη που μ’ έχει βολέψει αφάνταστα στις δύο συνεχόμενες επισκέψεις μου στην πόλη, κόστους 12,5€ μετ’ επιστροφής.

Υπό αυτές τις συνθήκες και μαζί με διάβασμα αλλά και συμβουλές φίλων που προανέφερα, καταρτίστηκε κι ο γνωστός ηλεκτρονικός χάρτης. Για τη Γρανάδα, αφού της Βαρκελώνης ήταν έτοιμος από πέρυσι κι απλά εμπλουτίστηκε…

Έτοιμος κι εγώ λοιπόν για Ισπανία, μήνες πριν.

 

[gkalla]

Απαραίτητο κρίθηκε και το γνωστό πλέον Aerobus για τη Βαρκελώνη που μ’ έχει βολέψει αφάνταστα στις δύο συνεχόμενες επισκέψεις μου στην πόλη, κόστους 12,5€ μετ’ επιστροφής.

Βολεύει όντως αυτό; Είναι γρήγορο;
Φαντάζομαι σε αφήνει στην Placa Catalunia που έχω κλείσει κατάλυμα κι εγώ, τον Μάη που θα ξαναπάω.
Παλιότερα έχω χρησιμοποιήσει μόνο το μετρό κι αυτό σκόπευα να ξανά χρησιμοποιήσω (με έκδοση της HolaBNC) με την λογική να αποφύγω την κίνηση και να έχω μικρότερο κόστος.

 

[psilos3]

Βολεύει όντως αυτό; Είναι γρήγορο;

Πολύ, 20-30 λεπτά και είσαι στο κέντρο, εξαρτάται βέβαια που είναι η διαμονή του καθενός.

Φαντάζομαι σε αφήνει στην Placa Catalunia που έχω κλείσει κατάλυμα κι εγώ, τον Μάη που θα ξαναπάω.

Ακριβώς, εκεί τερματίζει και εκκινεί για την ακρίβεια.

με την λογική να αποφύγω την κίνηση

Τι να σου πω, το είχα διαβάσει κι εγώ αυτό αλλά δε συνάντησα κίνηση σε καμία των περιπτώσεων.

 

[gkalla]

Πολύ, 20-30 λεπτά και είσαι στο κέντρο, εξαρτάται βέβαια που είναι η διαμονή του καθενός.

Ακριβώς, εκεί τερματίζει και εκκινεί για την ακρίβεια.

Τι να σου πω, το είχα διαβάσει κι εγώ αυτό αλλά δε συνάντησα κίνηση σε καμία των περιπτώσεων.

Θυμάσαι τι ώρες ήταν τα 2 δρομολόγια από και προς το αεροδρόμιο;

 

[psilos3]

Θυμάσαι τι ώρες ήταν τα 2 δρομολόγια από και προς το αεροδρόμιο;

Όχι γιατί δε χρειάστηκε, δεν ήταν ακραίες οι ώρες τις πτήσεις. Λεωφορεία aerobuses είχε συνέχεια, γιατί μονίμως είχε κόσμο σε αναμονή, γέμιζε το ένα έφευγε κι ερχόταν αμέσως το άλλο.

 

[gkalla]

Όχι γιατί δε χρειάστηκε, δεν ήταν ακραίες οι ώρες τις πτήσεις. Λεωφορεία aerobuses είχε συνέχεια, γιατί μονίμως είχε κόσμο σε αναμονή, γέμιζε το ένα έφευγε κι ερχόταν αμέσως το άλλο.

Σόρρυ , δεν ήμουν σαφής. Τι ώρα έκανες εσύ τις διαδρομές εννοούσα.

 

[psilos3]

Σόρρυ , δεν ήμουν σαφής. Τι ώρα έκανες εσύ τις διαδρομές εννοούσα.

Απόγευμα στις πέντε και μισή κατέβηκα από το αεροδρόμιο στην πόλη, επιστρέφοντας την επομένη στις τρεις το μεσημέρι.

 

[Smaragda53]

Ξαναδιαβάζω κι εγώ τα ταξιδιωτικά του Καζαντζάκη κι ένα πράγμα με στενοχωρεί τη σημερινή εποχή. Αυτή η υπερπληθωρα τουριστών, κι όχι ταξιδευτων βέβαια, που σε αναγκάζει να κλείνεις εισιτήρια για μνημεία και μουσεία τρεις μήνες πριν. Μέχρι το 2000 τουλάχιστον δεν υπήρχε αυτή η δυσκολία νομίζω. Προσωπικα τη συνάντησα στη Ρώμη το 2010 για πρώτη φορά κι έπαθα σοκ. Μου φανηκε αδιανόητο που περιμεναμε 3 ώρες στην ουρά τέλη Οκτωβρίου για να επισκεφθουμε το μουσείο του Βατικανού. Ύστερα από μια τέτοια ταλαιπωρία, χάνεται μεγάλο μέρος της ευχαρίστησης. Στη Βαρκελώνη π.χ. το 1984 ή στη Βενετια το 1982, εμπαινες όπου ήθελες χωρίς την παραμικρή αργοπορία.

 

[Sam-chal]

Ξαναδιαβάζω κι εγώ τα ταξιδιωτικά του Καζαντζάκη κι ένα πράγμα με στενοχωρεί τη σημερινή εποχή. Αυτή η υπερπληθωρα τουριστών, κι όχι ταξιδευτων βέβαια, που σε αναγκάζει να κλείνεις εισιτήρια για μνημεία και μουσεία τρεις μήνες πριν. Μέχρι το 2000 τουλάχιστον δεν υπήρχε αυτή η δυσκολία νομίζω. Προσωπικα τη συνάντησα στη Ρώμη το 2010 για πρώτη φορά κι έπαθα σοκ. Μου φανηκε αδιανόητο που περιμεναμε 3 ώρες στην ουρά τέλη Οκτωβρίου για να επισκεφθουμε το μουσείο του Βατικανού. Ύστερα από μια τέτοια ταλαιπωρία, χάνεται μεγάλο μέρος της ευχαρίστησης. Στη Βαρκελώνη π.χ. το 1984 ή στη Βενετια το 1982, εμπαινες όπου ήθελες χωρίς την παραμικρή αργοπορία.

Μην ξεχνάς ότι και εμείς είμαστε μέρος της υπερπληθώρας των τουριστών.