Ισλανδία Ισλανδία - Η απόκοσμη ομορφιά

[Sassenach77]

Πότε θα πας; Θα προλάβεις σέλας;

Καλέ μου φίλε, δεν πρόκειται να δω κανένα σέλας το καλοκαίρι Δεν στοχεύω στο σέλας!
Τέλος Οκτώβρη ξεκινάω διάβασμα και προετοιμασία. Θα σε ρωτήσω κάποια πράγματα που θέλω, προς τον χειμώνα. Τότε θα σου πω τι έχω σκοπό να κάνω ! Εύχομαι να τα καταφέρω...
Μέχρι τότε, απολαμβάνω το όμορφο ταξίδι σας σε αυτόν τον πανέμορφο τόπο .-

 

[panlek30]

Καλέ μου φίλε, δεν πρόκειται να δω κανένα σέλας το καλοκαίρι Δεν στοχεύω στο σέλας!
Τέλος Οκτώβρη ξεκινάω διάβασμα και προετοιμασία. Θα σε ρωτήσω κάποια πράγματα που θέλω, προς τον χειμώνα. Τότε θα σου πω τι έχω σκοπό να κάνω ! Εύχομαι να τα καταφέρω...
Μέχρι τότε, απολαμβάνω το όμορφο ταξίδι σας σε αυτόν τον πανέμορφο τόπο .-

Μια χάρα! Εξάλλου κάτι κερδίζεις κάτι χάνεις. Το καλοκαίρι θα έχεις καλύτερο καιρό και θα μπορείς να δεις highlands και δυτικά φιορδ που το χειμώνα δεν είναι προσβάσιμα!

 

[skoumpi]

Σε ευχαριστω πολύ, που το μοιράζεσαι μαζί μας!!!!

 

[panlek30]

7η Μέρα

Γεμάτοι ενέργεια και με φοβερή διάθεση, ετοιμάζουμε το πρωινό μας και στην τραπεζαρία του hostel σχολιάζουμε ότι έχουμε ζήσει όλες τις προηγούμενες μέρες, βλέποντας φωτογραφίες! Πόσο ωραία γράφει στο φακό αυτή η χώρα! Όπου και να κοιτάξεις βλέπεις ένα κάδρο!

Τα spots της σημερινής διαδρομής έχουν ήδη μπει στο GPS και είμαστε έτοιμοι να ξεκινήσουμε... Βρισκόμαστε στην χερσόνησο Snæfellsnes που σύμφωνα με μία saga ήταν η πρώτη που κατοικήθηκε στην Ισλανδία από τον Bardur. O Bardur, ο οποίος ήταν μισός άνθρωπος και μισός τρολ, έφτασε από την Νορβηγία με ένα ιστιοφόρο τον 9ο αιώνα και εγκαταστάθηκε εδώ.
Από εδώ επίσης ξεκίνησε και ο Ιούλιος Βερν το ταξίδι του για το κέντρο της Γης, κατεβαίνοντας από τον κρατήρα του ηφαιστείου Σνέφελς!!!

Πριν αναχωρήσουμε από το Stykkishólmur, κάναμε μία βόλτα στο λιμανάκι του και ανεβήκαμε στο βράχο που δεσπόζει ο φάρος για να δούμε την θέα προς τα δυτικά φιόρδ αλλά και το χωριό από ψηλά. Συμπαθητικό ψαροχώρι με μεγαλύτερο αξιοθέατο τον επιβλητικό βράχο που δημιουργεί φυσικό λιμάνι.

To Stykkishólmur είναι η αφετηρία για τα πολυάριθμα νησιά του κόλπου και είναι επίσης γνωστό για την οικολογία του καθώς μαζί με άλλους τέσσερις δήμους στη χερσόνησο Snaefellsnes, είναι η πρώτη κοινότητα στην Ευρώπη που έχει πάρει την περιβαλλοντική πιστοποίηση EarthCheck. Η πόλη λειτουργεί με τρόπο όσο το δυνατόν πιο φιλικό προς το περιβάλλον, με την συνεχή μέτρηση διαφόρων περιβαλλοντικών δεικτών. Επιπλέον, είναι ο πρώτος δήμος στην Ισλανδία που ξεκίνησε την πλήρη διαλογή των αποβλήτων της και είναι η πρώτη πόλη στην Ισλανδία που έλαβε Γαλάζια Σημαία για το λιμάνι της. Πολλές πρωτιές!

Η κοπέλα στο hostel φεύγοντας μας ενημέρωσε για ένα "ιερό βουνό" που υπάρχει εδώ κοντά και εμείς κάτι τέτοια δε τα χάνουμε! Μικρή αλλαγή προγράμματος και φύγαμε...
To ιερό βουνό λοιπόν λέγεται Helgafell και κάποτε είχε τεράστια σημασία καθώς πίστευαν ότι οι άνθρωποι μετά το θάνατό τους εισέρχονταν στο βουνό αυτό. Από το 1184 έως το 1550 υπήρχε και ένα μοναστήρι στην κορυφή, ερείπια του οποίου φαίνονται ως σήμερα.
Σύμφωνα με την παράδοση, αν το ανέβεις χωρίς να μιλήσεις και χωρίς κοιτάξεις πίσω και στη κορυφή κάνεις 3 ευχές κοιτώντας την ανατολή, θα πραγματοποιηθούν!
Εννοείται ότι δεν πρέπει να τις μαρτυρήσεις σε κανένα για να πιάσουν! Τα κάναμε όλα κατα γράμμα! Για να δούμε τώρα....

Η θέα από ψηλά.

Συνεχίζουμε για ένα από τα πιο πολυφωτογραφημένα μέρη στην Ισλανδία, το βουνό Kirkjufell το οποίο στα ισλανδικά σημαίνει “βουνό εκκλησία” εξαιτίας του σχήματος του. Παρά το γεγονός ότι δεν είναι επιβλητικό και μεγάλο, θεωρείται το πιο όμορφο, λόγω του τέλειου σχήματός του. Τα ακριβά αρώματα σε μικρά μπουκαλάκια λένε και μάλλον δεν έχουν άδικο...

Υπάρχει και η δυνατότητα να ανέβει κάποιος πάνω αν θέλει για να δει τα απολιθωμένα κοχύλια που βρίσκονται εκεί από την εποχή των παγετώνων! Ακριβώς απέναντι ένας μικρός καταρράκτης συμπληρώνει το τοπίο. Ευκαιρία για μερικές φωτογραφίες ακόμα...

Ο καιρός σήμερα είναι λίγο άστατος και κατά διαστήματα ψιχαλίζει. Σύμφωνα με το πρόγραμμά μας, επόμενη στάση είναι το χωριό Olafsvik με την χαρακτηριστική εκκλησία. Δυστυχώς όμως μέχρι να φτάσουμε εκεί είχε αρχίσει να βρέχει για τα καλά και δεν σταματήσαμε καθόλου. Έχετε ακούσει αυτό που λένε για την Ισλανδία και τον καιρό φαντάζομαι... Αν δε σ’ αρέσει κάνε 10 λεπτά υπομονή και θ’ αλλάξει! Έτσι ακριβώς! Η βροχή κράτησε ίσα για να μη σταματήσουμε στο χωριό!

Λίγο πιο κάτω, στο δυτικότερο άκρο της χερσονήσου, υπάρχει ένας όμορφος πορτοκαλί φάρος του 1914 με θέα στον ωκεανό. Βγαίνουμε από τον κεντρικό δρόμο και πιάνουμε χωματόδρομο. Τι πρωτότυπο!
Η θέα από εδώ πανέμορφη. Από αυτό το σημείο είχαμε διαβάσει ότι υπάρχει περίπτωση να δει κανείς φάλαινες γιατί είναι πέρασμα. Δυστυχώς δε σταθήκαμε τυχεροί!

Τα βράχια απόκρημνα με εκατοντάδες φωλιές από θαλασσοπούλια.

Μετά από άπειρες φωτογραφίες, αναχωρήσαμε και κατά την διαδρομή μας συναντήσαμε τον κρατήρα Saxholl που στην κορυφή του υπάρχει ένα ηλιακό ημερολόγιο.

Δεν ήταν όμως ιδιαίτερα εντυπωσιακός και επειδή είχαμε δει αρκετούς κρατήρες ως τώρα, αποφασίσαμε να τον προσπεράσουμε και συνεχίσουμε για τη παραλία Djúpalón.
Τo τοπίο εδώ είναι ανοιξιάτικο. Ο πάγος απουσιάζει και την θέση του έχει πάρει πράσινη παχιά τούνδρα. Ο δρόμος προς την παραλία περνά ανάμεσα από βουναλάκια λάβας στρωμένα με πράσινα χαλιά!

Φτάσαμε στην είσοδο της παραλίας η οποία ήταν καλά κρυμμένη και δε φαινόταν καθόλου. Ένα μονοπατάκι σαν σκηνικό παραμυθιού που μας φέρνει εικόνες χόμπιτ, μας οδηγεί στην αμμουδιά.

Με το που φτάσαμε στην παραλία πέσαμε σε 4 αραδιασμένες ασήκωτες πέτρες διαφόρων μεγεθών και κιλών. Τις χρησιμοποιούσαν κάποτε για να μετρούν την δύναμη των ψαράδων. Σχεδόν όλοι μπορούσαν να σηκώσουν τις 3 αλλά αυτοί και μόνο που θα μπορούσαν να σηκώσουν την τέταρτη και βαρύτερη, είχαν το δικαίωμα να ψαρεύουν στην Djúpalón.

Η παραλία είχε μαύρη άμμο και παντού υπήρχαν διάσπαρτα σκουριασμένα μεταλλικά κομμάτια ενός ναυαγίου 60 ετών. Από την μέσα πλευρά υπήρχε μία παγωμένη λίμνη.

Η παραλία ομολογουμένως δεν ήταν κάτι ιδιαίτερο αλλά μόνο και μόνο για την διαδρομή μέχρι την παραλία, άξιζε που φτάσαμε ως εδώ. Άρχισε να ψιχαλίζει πάλι και δε μπορούσαμε να κάτσουμε πολύ. Εξάλλου είχαμε ακόμα πολλά να δούμε...

 

[julientn]

Καλέ μου φίλε, δεν πρόκειται να δω κανένα σέλας το καλοκαίρι Δεν στοχεύω στο σέλας!
Τέλος Οκτώβρη ξεκινάω διάβασμα και προετοιμασία. Θα σε ρωτήσω κάποια πράγματα που θέλω, προς τον χειμώνα. Τότε θα σου πω τι έχω σκοπό να κάνω ! Εύχομαι να τα καταφέρω...
Μέχρι τότε, απολαμβάνω το όμορφο ταξίδι σας σε αυτόν τον πανέμορφο τόπο .-

Πότε μην λες ποτέ!
Ούτε εγώ στόχευα στο σέλας και το είδα 15αύγουστο και μέσα στο Ρέικιαβικ! Εξασθενές βέβαια αλλά δεν παύει να ήταν το σέλας στην πρώτη εμφάνιση της σεζόν όπως λέγαν κ οι Ισλανδοί

 

[Sassenach77]

Πότε μην λες ποτέ!
Ούτε εγώ στόχευα στο σέλας και το είδα 15αύγουστο και μέσα στο Ρέικιαβικ! Εξασθενές βέβαια αλλά δεν παύει να ήταν το σέλας στην πρώτη εμφάνιση της σεζόν όπως λέγαν κ οι Ισλανδοί

Μακάρι
Πάντως χαίρομαι για εσάς!

 

[panlek30]

Προχωρώντας ανατολικότερα φτάνουμε στο ψαροχώρι Hellnar. Η περιοχή εδώ φημίζεται για τους σχηματισμούς που έχουν τα βράχια λάβας. Από εδώ ξεκινάει ένα ωραίο μονοπατάκι κατα μήκος της ακτογραμμής από το Hellnar στο Arnarstapi 2,5 χιλιομέτρων.

Η παραλία στο Hellnar είχε τεράστιες πέτρες και με δυσκολία μπορούσαμε να περπατήσουμε.

Για λίγο έχασα την Frosty από το βλέμμα μου και παραλίγο να την καταπιεί ένα τεράστιο Troll!!! Ίσα που πρόλαβα να την τραβήξω από το στόμα του!!! Τελικά όντως υπάρχουν!

Στο βάθος το νερό λυσσούσε καθώς μπαινόβγαινε κάτω από την καμάρα και έσκαγε στα βράχια. Ψηλά φώλιαζαν θαλασσοπούλια και φώναζαν απίστευτα!

Μιας και ο καιρός δεν είναι και στα καλύτερα του σήμερα, αποφασίζουμε να πάρουμε το αμάξι για το Arnarstapi και όχι το μονοπάτι. Εκεί βρίσκεται το μνημείο του Bardur. Η ιστορία του μνημείου μας οδηγεί πίσω στον χρόνο και αποτελεί κομμάτι της ισλανδικής Saga. Σε αυτό το σημείο ο Bardur πρωτοπάτησε το πόδι του όταν κατέφτασε από την Νορβηγία τον 9ο αιώνα. Ο πατέρας του ήταν μισός γίγαντας και μισός τρολ ενώ η μητέρα του η ψηλότερη και ομορφότερη της εποχής της. Ο Bardur ονόμασε την χερσόνησο Snaefellsnes (snær στα ισλανδικά σημαίνει χιόνι) και θεωρείται ο προστάτης της χερσονήσου.
Το γλυπτό σχεδιάστηκε από τον Ισλανδό γλύπτη Ragnar Kjartansson το 1972 και σίγουρα δεν είναι κανένα κομψοτέχνημα!

Η σημερινή μέρα ήταν η πιο χαλαρή του ταξιδιού μας και είχε αρχίσει να μη μ’ αρέσει... Συνήθισα ταλαιπώρια βλέπεις! Είχα διαβάσει λοιπόν για ένα φαράγγι, το Raudfeldsgja, το οποίο ήταν στην ουσία μία βαθιά σχισμή 40 μέτρων μέσα σε ένα βουνό. Ρίχνω την ιδέα στην παρέα και όλοι ήταν μέσα! Σε αυτή την παρέα ο ένας είναι πιο τρελός απ’ τον άλλον!
Αυτό το φαράγγι συνδέεται επίσης με τον Bardur και τις παραδόσεις της Ισλανδίας. H ιστορία έχει ως εξής :
Κοντά αγρόκτημα του Bardur στο Arnarstapi, ζούσε ο αδελφός του (από την πλευρά της μητέρας του) Porkell, ο οποίος ήταν γίγαντας. Ο Porkell είχε δύο γιους, τον Raudfeldr και τον Sölvi που συχνά έπαιζαν με τις κόρες του Bardur. Μια μέρα, όμως, ο Raudfeldr ως παιχνίδι έβαλε την κόρη του Helga σε ένα παγόβουνο, αφήνοντας την να παρασυρθεί στον Βόρειο Ατλαντικό Ωκεανό. (Η ιστορία λέει ότι τελικά έφτασε ως στις ακτές της Γροιλανδίας, όπου την περισυνέλεξε ένας άνδρας, παντρεύτηκαν και έζησαν ευτυχισμένοι).
Όταν ο Bardur έμαθε για την εξαφάνιση της κόρης του θεώρησε ότι πέθανε και την έχασε για πάντα! Εξοργισμένος έπιασε τα δύο αδέρφια και πέταξε τον Raudelfeldur στο φαράγγι και τον άλλο αδελφό Sölvi, από ένα βράχο Arnarstapi. Το φαράγγι και ο βράχος πήραν τα ονόματα των δύο αδερφών Raudfeldsgja και Solvahamar αντίστοιχα!
Μετά από αυτό το περιστατικό, ο Bárður έχασε το μυαλό του, παράτησε το αγρότημά του και χάθηκε για πάντα στον παγετώνα Snaefellsjokull που βρίσκεται πάνω πάνω από το φαράγγι Raudfeldsgja. Οι ντόπιοι ακόμα πιστεύουν ότι το πνεύμα του ζει εδώ και σε δύσκολες στιγμές τον επικαλούνται! (Θεωρείται καλό πνεύμα)

Φτάνουμε λοιπόν στην αφετηρία του μονοπατιού για το φαράγγι. Εδώ το χιόνι ήταν πολύ παχύ και η ανάβαση της πλαγιάς ήταν αρκετά κουραστική.

Μας πήρε 20’ λεπτά μέχρι να ανεβούμε το βουνό και να φτάσουμε στην είσοδο του φαραγγιού. Καταπράσινοι ψηλοί βράχοι σχηματίζουν ένα στενό πέρασμα που ανεβαίνει με μεγάλη κλίση προς στο βουνό. Για λίγο τρομοκρατηθήκαμε. Ήμαστε σίγουροι γι΄αυτό που πάμε να κάνουμε;
Το χιόνι εντός του φαραγγιού ήταν πάρα πολύ και η κλίση μεγάλη. Εντωμεταξύ επειδή έχω και υψοφοβία σκεπτόμουν μήπως μετά δεν μπορώ να κατέβω. Με έπιασε όμως ο αντρικός εγωισμός μου και είπα θα το κάνω! Αυτές τις βλακίες κάνω καμιά φορά.

Ξεκινάμε την ανάβαση σκάβοντας με τα μποτάκια μας στο χιόνι για να δημιουργήσουμε εσοχές και να μπορέσουμε να ανέβουμε. Εμείς και η αναρρίχηση καμία σχέση! Συνεχώς είχαμε το άγχος μη γλιστρήσει κάποιος και παρασύρει αυτόν που βρίσκεται από κάτω!
Ανεβήκαμε κάποια μέτρα και φτάσαμε σε ένα σημείο που δεν είχε τόσο μεγάλη κλίση οπότε σταματήσαμε να δούμε την θέα.

Ήδη μας είχε δυσκολέψει αρκετά θα θεωρήσαμε φρόνιμο να μην συνεχίσουμε ψηλότερα. Η θέα από κάτω ήδη είχε αρχίσει να με τρομοκρατεί...

Ξεκινάμε την κατάβαση με τον ίδιο τρόπο, σκάβοντας εσοχές, σιγά σιγά! Είχα μετανοιώσει 100 φορές που ανεβήκαμε και συνεχώς σιχτίριζα! Με είχε λούσει κρύος ιδρώτας.

Οι Pollar Bear & Pingui είχαν κατέβει γρηγορότερα και γελούσαν με τα χάλια μας! Μετά από αρκετή ώρα τα καταφέραμε κι εμείς.
Ακόμα και στην κατάβαση της πλαγιάς δυσκολευτήκαμε γιατί εξαιτίας της μεγάλης κλίσης και του χιονιού που ήταν σχετικά σκληρό, τα πόδια μας δεν βυθίζονταν πολύ και γλυστρούσαμε! Ε, που και που τρώγαμε και καμιά σαβούρα...

Τώρα που το σκέφτομαι κάναμε μεγάλη χαζομάρα. Ήταν ένα φαράγγι γεμάτο πάγο! Αν υποχωρούσε κάποιο κομμάτι και από κάτω υπήρχε κενό, που θα βρισκόμασταν τώρα αλήθεια; Φαινόταν συμπαγής ο πάγος βέβαια αλλά ποτέ δεν ξέρεις... Σίγουρα άξιζε πάντως αλλά ίσως κάποια άλλη εποχή να είναι πιο ασφαλές!

Τελευταία στάση για σήμερα ήταν ένα εκκλησάκι που είχα πρωτοδεί σε ένα πίνακα της Boconcept και αποφάσισα αντί να τον αγοράσω, να το φωτογραφήσω και να το κάνω κάδρο εγώ! Βρίσκεται στην περιοχή Budir και είναι πολύ ξεχωριστό. Μαύρο και μίνιμαλ! Ιδού..

Μετά από 232 φωτογραφίες απ’ όλες τις πλευρές μέχρι να βρω την καλύτερη γωνία, ξεκινήσαμε για το Reykjavik. H διαδρομή από το Budir μέχρι το Reykjavik δεν είχε κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρά μόνο κάποιες φάρμες με άλογα ανα διαστήματα. Εντυπωσιαστήκαμε όμως όταν περάσαμε από ένα υποθαλάσσιο τούνελ 4 χλμ. λίγο έξω από το Reykjavik.

Για την διαμονή μας σήμερα είχαμε κλείσει να μείνουμε σε ένα διαμέρισμα μες την πόλη. Και αυτή την φορά δεν συναντήσαμε κανέναν. Μας είχαν στείλει οδηγίες για το που θα βρίσκαμε το κλειδί, οι οποίες δεν ήταν πολύ ξεκάθαρες. Το concept ήταν να πάμε σε μία αυλή και να ψάξουμε να βρούμε ένα κουτάκι στο οποίο ήταν μέσα το κλειδί, το οποίο κουτάκι άνοιγε με κωδικό που μας είχαν στείλει σε μήνυμα. Άντε τώρα πίσσα σκοτάδι να βρεις το κουτάκι... Μας πιασαν γέλια! Λες και παίζαμε σε escape room! Είχαμε που χαμε την κούραση μας, μας κάναν και καψόνια! Παιδευτήκαμε λίγο μέχρι να το βρούμε αλλά τα καταφέραμε! Το διαμέρισμα πάντως ήταν εξαιρετικό ολοκαίνουργιο και μοντέρνο (Cozy Central Apartment).
Αφήσαμε τα πράγματά μας και ξεχυθήκαμε στους δρόμους του νυχτερινού Reykjavik να ζήσουμε λίγο το ρυθμό της πόλης. Βρήκαμε ένα οικονομικό μαγαζάκι, το Icelandic Street Food και δοκιμάσαμε τοπικά πιάτα (σούπα με αρνί, σούπα με θαλασσινά και ένα άλλο που έμοιαζε με πουρέ ανακατεμένο με ψάρι, πιθανόν μπακαλιάρο). Τα πάντα ήταν εξαιρετικά!
https://www.tripadvisor.com.gr/Rest...dic_Street_Food-Reykjavik_Capital_Region.html
Απόψε ήταν Σάββατο και Saint Patrick's Day. Στους δρόμους και στις pubs της πόλης επικρατούσε πανζουρλισμός! Διαλέγουμε μία που είχε live για να πιούμε τις μπυρίτσες μας. Γέλια, φωνές, τραγούδι πανικός. Αποφασίσαμε να πάρουμε από δύο μεγάλους δίσκους με τοπικές μπύρες για να δοκιμάσουμε την τοπική παραγωγή...

Κάποιες ήταν πολύ καλές κάποιες άλλες αρκετά περίεργες αλλά γούστα είναι αυτά!
Δεν ξέρω αν ήταν λόγω της ημέρας αλλά οι ισλανδοί γλεντάνε με την ψυχή τους. Έξω καρδιά! Ήπιαμε τις μπυρίτσες μας και γυρίσαμε στο διαμέρισμά μας να ξεραθούμε!

Αύριο θα ήταν η τελευταία μας μέρα. Πώς πέρασε έτσι γρήγορα μια βδομάδα, ούτε που το καταλάβαμε! Βέβαια δε μπορούσαμε να έχουμε κανένα παράπονο. Και τι δεν κάναμε!!! Πολύ γεμάτο ταξίδι...
Η πτήση της επιστροφής μας αύριο ήταν μεσημέρι, οπότε θα είχαμε κάποιες ώρες το πρωί να γυρίσουμε στην πόλη... Δεν πρέπει να αφήσουμε ούτε ώρα να πάει χαμένη όσο πατάμε Ισλανδία!

 

[NightcoreKing]

Πωωω ρε φίλε πολύ γεμάτο και γαματο ταξίδι! Μου άρεσε που εισασταν κ οργανωμένοι αλλά και χύμα, δεν είχατε θέμα με hostels πχ και πήγατε κ όπου μπορούσατε yolo με αμάξι, τα είχατε σημειωμένα όλα κάθε μέρα διαφορετικά...υποκλινομαι! Μπράβο για το σελας!

Η καλή παρέα πάντα κάνει το ταξίδι ακόμα πιο τέλειο

 

[panlek30]

8η Μέρα

Τελειώσαν τα ψέματα! Η μέρα της επιστροφής έφτασε όμως είχαμε ακόμα λίγο χρόνο και είπαμε να κάνουμε μία τελευταία βόλτα στην πόλη. Περπατήσαμε στους κεντρικούς πεζοδρόμους και φτάσαμε ως το δημαρχείο και την λίμνη της πόλης.

Η όπερα

Γατούλα (λέμε τώρα ) που συναντήσαμε στην πόλη.

Στη συνέχεια επισκεφθήκαμε την σκεπαστή υπαίθρια αγορά Kolaportid, απέναντι από το λιμάνι της πόλης. Στην αγορά βρήκαμε από παλιά αντικείμενα, αντίκες έως ρούχα, βιβλία, γραμματόσημα και ότι εν πάση
περιπτώσει μπορεί να βρει κάποιος σε μια υπαίθρια αγορά. Το πιο αξιόλογο κομμάτι ήταν οι πάγκοι με τα τρόφιμα. Ψάρια όλων των ειδών και σε όλες τις μορφές (λιαστά, παστά, αποξηραμένα κ.α), τυριά αλλαντικά, είδη αρτοποιείας, ζαχαροπλαστικής και ότι μπορείς να φανταστείς. Εκεί δοκιμάσαμε και το περίφημο έδεσμα “σάπιου” καρχαρία kæstur hákarl. Η κυρία στον πάγκο μας προέτρεψε να το καταπιούμε χωρίς να το μυρίσουμε. Πραγματικά είναι για δυνατά στομάχια. Ήταν σα να τρώγαμε κομματάκια ναφθαλίνης.

Φάγαμε από ένα έτσι για να πούμε ότι δοκιμάσαμε αλλά δεν καταλαβαίνω πραγματικά το λόγο που πρέπει να το φάει κάποιος πέρα από το να ικανοποιήσει την περιέργειά του.
Αγοράσαμε επίσης τοπικές σοκολάτες, ψωμί Rúgbraud (ψωμί με σχετικά γλυκιά γεύση ψημένο σε δοχεία μέσα στη καυτή γη) και ένα κέικ από χοντρά παντεσπάνια με άρωμα κανελογαρύφαλλου, γέμιση κρέμας, πασπαλισμένο με ζάχαρη. Τέλειο! Μου έκανε λίγο χριστουγεννιάτικο!
Με τα χέρια μας γεμάτα τσάντες, φύγαμε για μία τελευταία βόλτα στα μαγαζάκια αναμνηστικών για μαγνητάκια, μινιατούρες trolls κτλ. Στη συνέχεια αναχωρήσαμε για το κοντινότερο πλυντήριο αυτοκινήτων γιατί το αμάξι μας δεν βλεπόταν και μας είχαν ενημερώσει πως σε αυτή την περίπτωση θα μας χρέωναν 50€! Με 8€ το κάναμε τζάμι! Παραδώσαμε το αυτοκίνητο στο γραφείο χωρίς κανένα πρόβλημα και αναχωρήσαμε για το αεροδρόμιο και την πτήση της επιστροφής!

Σε όλη την επιστροφή κοιτούσαμε φωτογραφίες και αναπολούσαμε αυτά που ζήσαμε... Πολύ πληροφορία για 8 μέρες! Πως να τα βάλεις σε τάξη;! Κατά το γράψιμο και κοιτώντας παράλληλα φωτογραφίες, συνειδητοποιώ πόσα πράγματα είδαμε και σχεδόν δεν το πιστεύω...

Μετά από τόσους μήνες, γράφοντας την ιστορία και διαβάζοντας την οι υπόλοιποι, το ξαναζήσαμε.
Τα συναισθήματα που βιώσαμε ήταν τόσο έντονα που πιστεύω θα μας συντροφεύουν για χρόνια. Σίγουρα θα βοηθήσει και αυτή η ιστορία που πλέον αποτελεί μία αποσκευή συναισθημάτων και εικόνων. Πιστεύω να την απολαύσατε τόσο, όσο εγώ που την έγραφα.

Να ταξιδεύεις όσο αντέχει το κορμί σου, η τσέπη σου και η ψυχή σου. Να ταξιδεύεις σημαίνει να ζεις!

 

[panlek30]

Επίλογος

Αυτό το ταξίδι ήταν σίγουρα το καλύτερο της ταξιδιωτικής μου πορείας. Έχω δει γενικά αρκετά εντυπωσιακά πράγματα στα ταξίδια μου αλλά τόσες πολλές συγκινήσεις μαζί, δε μου έχει χαρίσει πότε κανένας άλλος τόπος! Όλα εκεί έμοιαζαν τεράστια στα μάτια μου. Από τα τοπία ως τα καιρικά φαινόμενα. Όλα προκαλούσαν θαυμασμό, δέος και κρατούσαν συνεχώς το μυαλό μου σε εγρήγορση για το απροσδόκητο.

Ένας τόπος άγονος και απόκοσμος, μα παράλληλα τόσο θελκτικός που σε καθηλώνει με την ομορφιά του και σε μετατρέπει σε "πρεζάκι" εικόνων και εμπειριών. Τίποτα δεν σου αρκεί σαν φτάσεις εκεί και ότι κι αν κάνεις, ότι και αν δεις, πάντα θα έχεις το συναίσθημα του ανολοκλήρωτου. Πάντα θα νοιώθεις ότι αφήνεις εκκρεμότητες...

Εκεί ένιωσα ελεύθερος όσο ποτέ άλλοτε. Εκεί ένοιωσα ότι απλά βρίσκομαι στο σωστό σημείο. Ένοιωσα αυτή την γείωση, την ένωση με την φύση, την απόλυτη ελευθερία! Συνειδητοποίησα ότι “εκεί” ανήκουμε ως άνθρωποι, “εκεί” είναι το σπίτι μας, στη φύση και όχι στις τσιμεντουπόλεις που κατασκευάσαμε να ζούμε...

Τις αντιξοότητες και τις δυσκολίες τις σκέφτομαι με χαρά. Ήταν και αυτές μαθήματα και εμπειρίες. Εκεί μετρήσαμε τις δυνάμεις μας και συνειδητοποιήσαμε πόσο ανίσχυροι είμαστε, όταν κληθήκαμε να αναμετρηθούμε με την ίδια τη φύση. Μετριάσαμε έστω κ για λίγο το "εγώ" μας, σκύψαμε το κεφάλι, επιστρατεύσαμε όλες μας τις δυνάμεις και ενωμένοι, προσπαθήσαμε να ενταπεξέλθουμε στον "γίγαντα" φύση.

Η κορύφωση του ταξιδιού μας ήταν σίγουρα η στιγμή που αντικρίσαμε το Σέλας. Ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω ότι τα καταφέραμε! Πραγματικά εξωπραγματικό! Ότι πιο ευφάνταστο και να επιστρατεύσω για να το περιγράψω, θα ναι φτωχό! Παρόλο που το είδαμε, δεν μπορώ να πω ότι μου φτασε. Μακάρι κάποια στιγμή να το ξαναπετύχω κάπου...

Το ταξίδι μας ήταν πραγματικά πολύ γεμάτο. Το αρχικό μας πλάνο ήταν ο γύρος της Ισλανδίας και όχι μόνο
τα καταφέραμε, αλλά βγήκαμε εκτός διαδρομής και κάναμε δυο επιπλέον χερσονήσους. Παρ' όλα αυτά, αισθάνομαι ότι έχω ανοιχτούς λογαριασμούς μαζί της. Θα επιστρέψω σίγουρα κάποια στιγμή, το νοιώθω.
Θα επιστρέψω για τα Highlands, τα Δυτικά Φιορδ, τον παγετώνα, τις αμέτρητες sagas, τα trolls και τόσα άλλα! Κάτι μαγικό υπάρχει σε αυτόν τον τόπο! Δεν είναι μόνο τα τοπία. Είναι η ίδια η ενέργεια του μέρους. Το νοιώθεις συνεχώς όσο βρίσκεσαι εκεί!

Τέλος, θέλω να πω δυο πράγματα για την απίστευτη παρέα που είχαμε σε αυτό το ταξίδι. Τίποτα δεν θα 'ταν ίδιο χωρίς τους Pollar Bear & Pingui. Δυο παιδιά μες την θετική ενέργεια, την καλή διάθεση και την τρέλα! Ταιριάξαμε απόλυτα και ζήσαμε στιγμές που θα θυμόμαστε μια ζωή! Γέλια, αστεία, χορούς, τραγούδια και δυνατές συγκινήσεις. Τι να πρωτοθυμηθώ! Τους ευχαριστώ για όλα και μακάρι να το επαναλάβουμε κάποια στιγμή στο μέλλον!

Η Ισλανδία είναι ταξίδι ζωής! Ένα ταξίδι δύσκολο που όμως αν είσαι έτοιμος να κάνεις υποχωρήσεις σε θέματα ανέσεων και να φτάσεις ή πολλές φορές ξεπεράσεις τα όριά σου, απλά θα την ερωτευτείς. Είναι ο ορισμός της περιπέτειας, του περιηγητή και της απόλυτης φύσης.
Ότι φαντάστηκες και ονειρεύτηκες υπάρχει εκεί, σε αυτή την κουκκίδα του Αρκτικού Κύκλου!

Όλα είναι εκεί και σας περιμένουν. Ζήστε το!!!!!

* θα ακολουθήσουν κάποια κεφάλαια με τις διαδρομές που ακολουθήσαμε, χιλιόμετρα, χρήσιμες διευθύνσεις και κόστη.

 

[makisg]

σε ευχαριστώ πολύ που με ταξίδεψες μαζί σου και με τις φωτογραφίες ένοιωσα ότι ήμουν και εγώ εκεί, μέλος της παρέας σας.

 

[giannismits]

Πραγματικά εξαιρετικό ταξίδι. Κάθε φορά που διαβάζω ιστορίες για την Ισλανδία το απολαμβάνω, όμως νομίζω η δική σου ιστορία έκανε τη διαφορά εξαιτίας της τόσο ζωντανής και ενθουσιώδης περιγραφή σου. Και φυσικά λόγω της τέλειας παρέας. Η Ισλανδία είναι και δικό μου όνειρο και εύχομαι κάποια στιγμή να το πραγματοποιήσω αλλά όχι όταν θα μείνω με ένα δόντι! Νομίζω πως ο τόπος αυτός θέλει καλή φυσική κατάσταση, θάρρος, και μια σχετική νεότητα!