Ινδία Ινδία χώρα των χρωμάτων και των αντιθέσεων

[aspa]

Από καιρό στο νου μου στριφογύριζε ένα ταξίδι στην Ινδία. Ένα οδοιπορικό που διάβασα για τη Κεράλα μου έδωσε την τελική ώθηση. Άρχισα να συζητώ με φίλους για την χώρα. Να πας οπωσδήποτε μου είπε ο φίλος μου ο Χρήστος, που είχε ταξιδέψει πολύ στην Βομβάη για λόγους δουλειάς, αν κάτσει θα έρθω και εγώ. Θυμάμαι πέρσι που μας έδειχνε σε μια ταβέρνα φωτογραφίες από το λάπτοπ, βγαλμένες στη Βομβάη. Δεν πρόλαβε όμως, η ζωή είναι απρόβλεπτη. Οι τρεις φίλες που ήμαστε εκείνο το βράδυ μαζί του και κάναμε το ταξίδι αυτό στην Ινδία του αφιερώνουμε αυτή την ταξιδιωτική ιστορία. Τον ευχαριστούμε για αυτές και για πολλές ακόμα στιγμές που ζήσαμε μαζί από το 1973.

Το ταξίδι αυτό έπρεπε να γίνει μέχρι το Μάρτιο για να πετύχουμε καλό καιρό.
Η Turkish είχε οικονομικά εισιτήρια 530 ε με καλές ανταποκρίσεις. Η απόφαση πάρθηκε. Στις 8-18 Φλεβάρη Αθήνα - Μουμπάι μέσω Κωνσταντινούπολης. Στην επιστροφή 8 ώρες αναμονή θα μας επιτρέψουν να κάνουμε μια βόλτα στην Πόλη. Εντωμεταξύ βρήκα ότι η αεροπορική εταιρία στους επιβάτες της που έχουν μεγάλη αναμονή προσφέρει δωρεάν γεύμα και ξενάγηση της πόλης , ξεκινώντας από το αεροδρόμιο με δικό της βαν και επιστρέφοντας σε αυτό.
Οι απαραίτητες προετοιμασίες, οι προβληματισμοί , θα κάνουμε η όχι εμβόλια? Θα πάρουμε Μαλαρόν? Μας απορρόφησαν όλο το μήνα που δεν καταλάβαμε για πότε πέρασε.
Την Παρασκευή λοιπόν το μεσημέρι νάμαστε και οι τέσσερις στο αεροδρόμιο όλο χαρά αλλά και περιέργεια για το τι θα συναντήσουμε στην χώρα αυτή των μεγάλων αντιθέσεων.
Η ανταπόκριση 3 ώρες στην Πόλη, πέρασαν γρήγορα. Το ταξίδι 7.5 ώρες από Κωνσταντινούπολη.
Στο Μουμπάι φθάσαμε 6 ώρα το πρωί. Ο έλεγχος κράτησε λιγότερη ώρα απ ότι είχα προετοιμαστεί, ίσως γιατί ήταν νωρίς το πρωί. Είχαμε κανονίσει εσωτερική πτήση για Γκόα στις 12. Όταν βγαίνεις από τον 2 έλεγχο στρίβεις αριστερά για Domestic πτήσεις και υπάρχει λεωφορείο που σε πηγαίνει δωρεάν στο αεροδρόμιο για τις εσωτερικές πτήσεις , το οποίο δίνει μάλιστα προτεραιότητα σε αυτούς που πετούν νωρίτερα.
Νάμαστε λοιπόν στην αναμονή του αεροδρομίου, να κάνουμε την πρώτη γνωριμία με δύο Ινδές κυρίες που μας εντυπωσίασαν με τα σάρια τους. Μας είπαν για τη χώρα τους, τους είπαμε για τη δική μας, μας έβαλαν στο μέτωπο από μια κόκκινη βούλα σαν τη δική τους, μας ευχήθηκαν καλό ταξίδι και έτσι η ώρα πέρασε ευχάριστα.
Το ταξίδι για Γκόα 1 ώρα περίπου. Από το αεροδρόμιο ένα prepair taxi θα μας πήγαινε στο ξενοδοχείο που ήταν 1 ώρα μακριά, στο Panjim την πρωτεύουσα. Τότε άρχισα να ζω στην πραγματικότητα όσα είχα διαβάσει στις διηγήσεις για την Ινδία. Το ταξί στην αντίθετη λωρίδα συνέχεια, στα εμπόδια δεν σταματούσαν αλλά κορνάριζαν, τα φορτηγά και τα αυτοκίνητα από την άλλη πλευρά του δρόμου έρχονταν κατευθείαν καταπάνω μας και την τελευταία στιγμή με μια μικρή μανούβρα τα αποφεύγαμε. Κάθε τόσο μας έφευγε και μια κραυγή τρόμου, αυτό την πρώτη φορά, τις επόμενες μέρες το συνηθίσαμε.
Το ξενοδοχείο μας Palacio de Goa, ένα ξενοδοχείο όχι τίποτα ιδιαίτερο, σε καλό σημείο, με κακό πρωινό. Είχε ένα καλό εστιατόριο όπου φάγαμε για μεσημέρι.
Όταν πας στην Ινδία χρειάζεσαι λίγο χρόνο να εγκλιματιστείς. Όλα μας φαίνονταν διαφορετικά και........λίγο βρώμικα. Οι Ινδοί πολύ εξυπηρετικοί και ευγενικοί, γελαστοί και ήρεμοι.
Εκείνη την ημέρα στην πόλη γινόταν το καρναβάλι και αποφασίσαμε να πάμε. Παρέλαση αρμάτων στην παραλιακή οδό, τραγούδια χοροί. Ο κόσμος φορούσε μάσκες, περούκες όπως και εδώ. Μετά το τέλος της παρέλασης περιπλανηθήκαμε στην πόλη ψάχνοντας να βρούμε ανταλλακτήριο,πήγαμε στην κεντρική πλατεία που είχε εκδηλώσεις και τελικά αλλάξαμε χρήματα σε ένα χρυσοχοείο .
Με τα λεφτά στην τσέπη πια αποφασίσαμε να πάμε σε ένα μεγάλο παζάρι που γινόταν έξω από την πόλη 1 ώρα με το ταξί. Μας πήρε 1200 ρουπίες, να πάει και να περιμένει να μας φέρει.
Αυτό το παζάρι σαν φεστιβάλ γίνεται κάθε Σάββατο στην Anjuna. Έχει μουσικές σκηνές που παίζουν συγκροτήματα, πάγκους με φαγητό όλων των εθνικοτήτων, άφθονη μπύρα, λίγο δυσεύρετη στην Ινδία και φυσικά εμπόρους που πουλούσαν ότι ήθελες. Δυστυχώς ήταν η πρώτη μέρα και είμαστε πολύ κουρασμένοι από το ταξίδι. Εκεί έπρεπε να κάτσεις όλο το βράδυ για να το ευχαριστηθείς.

 

• 1
• 2
• 3
• …

  Go to chapter

  Go
• 7

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 7

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[giannoula]

πολυπόθητο μέρος η Ινδία για μέρα και ένα παραπάνω η Γκόα!! Περισσότερο αγωνία πεθαίνεις... Go on!!!

 

[varioAthens]

Μου εφτιαξες την μερα aspa!!!
Μην καθυστερησεις τη συνεχεια!!!

 

[aspa]

Ημέρα 2η
Το ταξίδι το είχα προγραμματίσει όσο περισσότερο μπορούσα, πολλά βράδια ξενύχτησα εμπρός στον υπολογιστή μεταφράζοντας οτιδήποτε ήταν σχετικό.
Το μέλος του φόρουμ mfish μου είχε προτείνει τους καταρράκτες https://www.google.gr/search?q=dudhs...w=1043&bih=546 Dudhsagar Falls Reviews - Goa, India Attractions - TripAdvisor
Από το βράδυ λοιπόν κανονίσαμε έναν οδηγό με ταξί να μας πάει στους καταρράκτες. Θέλαμε να τα δούμε όλα. Το πρόγραμμα έλεγε πρωινό ξύπνημα, το ταξί θα μας πήγαινε σε κάποιο σημείο 80χιλ από τη πόλη και από εκεί ένα τζιπ θα μας έπαιρνε να μας περάσει μέσα από το προστατευόμενο πάρκο και να μας πάει στους καταρράκτες. Περνούσαμε μέσα από τα ποτάμια και οι ρόδες του τζιπ καλύπτονταν από το νερό, τα μονοπάτια φαγωμένα από τα νερά, γεμάτα κοτρόνες έκαναν το αυτοκίνητο να αναπηδάει κάθε τόσο. Η βλάστηση πολύ πυκνή τα πουλιά κελαηδούσαν και οι μαϊμούδες πήγαιναν από το ένα δέντρο στο άλλο χωρίς να ενοχλούνταν από τους πολλούς επισκέπτες καταπατητές του χώρου τους.
Μετά από περπάτημα περίπου ένα τέταρτο είδαμε τους καταρράκτες. Πέφτουν από πολύ ψηλά και το θέαμα είναι καταπληκτικό, νομίζω ότι τις περιόδους των βροχών που το νερό είναι περισσότερο το θέαμα θα είναι πιο εντυπωσιακό. Στις λίμνες που δημιουργούσε ο καταρράκτης πολλοί τουρίστες έκαναν μπάνιο, το νερό κρύο, μπορούσες να το υποφέρεις. Έβαλα τα πόδια μου. Λίγο χαλάρωση και επιστροφή στο ταξί που μας πήγε σε ένα spice garden. Ήταν ένας κήπος όπου καλλιεργούσαν χιλιάδες μπαχαρικά. Η είσοδος ήταν 400 ρουπίες και περιελάμβανε ξενάγηση στους κήπους και φαγητό ινδικό σε μπουφέ. Πολύ κατατοπιστική η ξενάγηση, με πολύ ενδιαφέρον είδαμε όλα τα φυτά από όπου βγαίνουν τα μπαχαρικά και τα βότανα, φυτά που οι Ινδοί χρησιμοποιούν και στην μαγειρική και στην αισθητική και στην ιατρική. Εκεί δοκιμάσαμε και ρακί από Κάσιου, με υπέροχο άρωμα. Είναι τοπικό προϊόν της Γκόα.
Η ώρα περνούσε όμως και είχαμε πολλά να δούμε. Σειρά είχε η Old Goa. Ένας υπέροχος ναός, μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, το κτίριο του μουσείου να δεσπόζει ακριβώς απέναντι και μερικά παλιά κτίσματα είδαμε στην παλιά πόλη.
Η τελευταία στάση της ημέρας ήταν η παραλία. Θέλαμε να δούμε τον ήλιο να χάνεται μέσα στον Ινδικό ωκεανό. Πήγαμε στην παραλία της Calanqute την οποία ονομάζουν ¨βασίλισσα¨ οι ντόπιοι. Συναντήσαμε μια λαοθάλασσα. Πάρα πολύς κόσμος στην παραλία, κυρίως Ινδοί που είχαν κατέβει να χαρούν την θάλασσα. Χαρούμενες παρέες νεαρών παιδιών όλων των ηλικιών, που έπαιζαν ,τραγούδαγαν, βουτούσαν στη θάλασσα, δεν κολυμπούσαν μόνο βρέχονταν η έπαιζαν με κάποιες βάρκες πάνω στα κύματα. Τα αγόρια με μαγιό, τα κορίτσια ντυμένα με τα ρούχα τους. Η θάλασσα γκρίζα, με μεγάλα κύματα και τραβηγμένη μέσα από την παλίρροια, δεν σε τραβούσε καθόλου να κολυμπήσεις. Κάποια στιγμή ήρθε ένα τζιπ και φώναξε να βγουν όλοι από τη θάλασσα, έτσι άρχισε να αδειάζει η παραλία.
Καθίσαμε αρκετή ώρα εκεί πίνοντας μπύρα και χαζεύοντας όλους εκείνους τους απλοϊκούς ανθρώπους που χαίρονταν το Κυριακάτικο απόγευμα στην παραλία. Μιλήσαμε μαζί τους, φωτογραφηθήκαμε, μπήκαμε για λίγο στους δικούς τους ρυθμούς. Απαραίτητη συντροφιά στην παραλία και ........αγελάδες.
Το βραδινό μας φάγαμε σε ένα εστιατόριο πάνω στο ποτάμι. Φυσικά γαρίδες και πίτες ψημένες στην πέτρα.

 

[aspa]

Ημέρα 3η
Το ξενοδοχείο δεν είχε καλό πρωινό, οπότε αποφάσισα να χαλαρώσω με καφεδάκι στο κρεβάτι μου. Οι άλλες έκαναν μια πρωινή βόλτα στη πόλη του Panjim. Στις 10 θα φεύγαμε, επόμενο σταθμός το Cochin. Θα πηγαίναμε αεροπορικώς, με ανταπόκριση γιατί δεν είχε απευθείας. Ο ¨κολλητός¨ μας ταξιτζής μας πρότεινε πριν το αεροδρόμιο να πάμε μια βόλτα στις νότιες παραλίες της Γκόα και στο λιμάνι Vasco de gama, για 1000 ρουπίες. Φυσικά δεν είπαμε όχι. Το λιμάνι τεράστιο, πύλη εισόδου εμπορευμάτων στην Ινδία από το εξωτερικό, πολύ σημαντικό , έχει το όνομα του θαλασσοπόρου αφού πέθανε και θάφτηκε προσωρινά εκεί. Οι παραλίες ατελείωτες με άμμο και φοίνικες, αλλά ευχαριστώ..... δεν θα πάρουμε, ίσως αν είχαμε γεννηθεί σε άλλη χώρα χωρίς τη καταγάλανη θάλασσα μας.
Θα μέναμε στο Fort Cochin σύμφωνα με πληροφορίες από την ιστορία ¨τροπική Ινδία¨ και φυσικά ήταν το ωραιότερο σημείο. Είχα διαλέξει ένα ξενοδοχείο κοντά στην προκυμαία το οποίο συστήνω ανεπιφύλακτα. Ήταν ένα παλιό αρχοντικό ανακαινισμένο αποικιακού στυλ, με εσωτερική αυλή και εσωτερικά ξύλινα μπαλκόνια,το δωμάτιό μας στον πρώτο όροφο ήταν διαμέρισμα 2 δωματίων. Η εξυπηρέτηση καταπληκτική.
Το πρόγραμμά μας πολύ φορτωμένο. Ο αδερφός της Μαρίας μιλούσε στο συνέδριο των Τραπεζοϋπαλλήλων της Ινδίας, που γινόταν στο Κοτσίν, έστειλε λοιπόν κάποιον μας πήρε και μας πήγε στο χώρο του συνεδρίου . Εκεί η Μαρία απηύθυνε ένα σύντομο χαιρετισμό στο φόρουμ των γυναικών που ήταν συγκεντρωμένες εκεί. Ακολούθησε φαγητό στο ξενοδοχείο παλάτι που έμεναν οι αντιπρόσωποι. Ήταν το παλάτι του βασιλιά που τώρα έχει γίνει κρατικό ξενοδοχείο. Όπως όλα τα παλάτια εκπληκτικό, φτιαγμένο με ξύλο και μάρμαρο, με περισσή πολυτέλεια, με κήπους, αίθρια και δική του προκυμαία από την οποία καραβάκι συνδέει το ξενοδοχείο με τα υπόλοιπα σημεία. Βρίσκεται στο νησί Bolgadi και το ξενοδοχείο έχει το ίδιο όνομα Bolgadi Palace.
Στη περιοχή του Κοτσίν η θάλασσα μαζί με τα ποτάμια δημιουργούν νησάκια τα οποία επικοινωνούν μεταξύ τους, είτε με γέφυρες είτε με πλοιάρια. Η μετακίνηση είναι δύσκολη, λόγω της κυκλοφοριακής συμφόρησης, είναι απίστευτο πόσες ώρες περνούν στους δρόμους για να μετακινηθούν. Εμείς κινηθήκαμε μόνο στην περιοχή του Fort Cochin.
Η βραδιά μας τελείωσε στην αυλή του ξενοδοχείου πίνοντας βότκα με μάνγκο. Ευτυχώς είχαμε προμηθευτεί από το αεροδρόμιο γιατί το πιο δύσκολο σε αυτό το τόπο είναι να προμηθευτείς αλκοόλ.

 

[aspa]

Ημέρα 4η
Το ξενοδοχείο μας είχε 3 πρωινά κεράλα- ινδικό -ευρωπαϊκό. Μετά από δοκιμές καταλήξαμε στο ευρωπαϊκό.
Το μεγαλύτερο αξιοθέατο της περιοχής είναι τα κινέζικα δίχτυα. Τα δίχτυα αυτά που δεν συναντάς παρά μόνο σε αυτή τη περιοχή της Ινδίας έχουν έρθει από την Κίνα. Είναι μεγάλα δίχτυα που λειτουργούν με μοχλούς ξύλινους και τροχαλίες, τα ρίχνουν και τα μαζεύουν κάθε πρωί γεμάτα ψάρια. Είναι πολύ κουραστική δουλειά. Οι ψαράδες μας έδειχναν τα γεμάτα ρόζους χέρια τους.
Οι πάγκοι τους γεμάτοι ψάρια κάθε είδους. Είδαμε μικρούς καρχαρίες, αστακούς, καραβίδες, γαρίδες και μεγάλα ψάρια όλων των ειδών.
Εκεί μας βρήκε και ένα τουκ τουκ ο οποίος μετά από παζάρια δέχτηκε να μας ξεναγήσει στη περιοχή με 70 ρουπίες(1 ευρώ) την ώρα. Το μυστικό σε αυτούς είναι ότι θέλουν να σε πάνε σε μαγαζιά να ψωνίσεις. Από την πρώτη στάση το καταλάβαμε και του το αποκλείσαμε, όσο μπορούσαμε. Μας πήγε στην εκκλησία του Αγίου Φραγκίσκου,στο σπίτι του Vasco de Gamma, στη συναγωγή στα πλυντήρια, μεγάλες γούρνες όπου άνθρωποι έπλεναν ρούχα στα χέρια, ήταν μια εμπειρία πρωτόγνωρη, δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα τους στοιχίζει λιγότερο να πλένουν άνθρωποι τα ρούχα και όχι πλυντήρια, είδαμε και στην Βομβάη τέτοια πλυντήρια. Στη συνέχεια του ζητήσαμε να μας πάει στην παραλία όπου ήπιαμε ένα χυμό μάνγκο (τέλειος) και ξεκουραστήκαμε λίγο. Του είχαμε υποσχεθεί ότι θα μας πήγαινε και σε ένα μαγαζί για να πάρει προμήθεια – ένα γαλόνι βενζίνη – για το όχημα μας είπε. Είχε όμως φθάσει μεσημέρι και θέλαμε να δοκιμάσουμε τα ψαρικά της περιοχής. Κατεβήκαμε στη παραλία και πήραμε από τους ψαράδες τις μεγαλύτερες γαρίδες που έχω φάει -tiger- 25cm η μία, 5 τέτοιες και μία κολοχτύπα σαν αστακός τα οποία δώσαμε να μας τα ψήσουν σε ένα υπαίθριο μπαρ στην παραλία, 650ρουπίες στον ψαρά και 200ρ στο ψήσιμο. (σύνολο 12ευρώ ) για το λουκούλλειο αυτό γεύμα. Εμείς όμως θέλαμε και μια μπυρίτσα. Ο εφευρετικός σερβιτόρος μας έφερε σε μια κούπα του καφέ ¨σούπερ τσάι¨που ήταν μπύρα. Καταπληκτικό γεύμα με τα καλοψημένα θαλασσινά.
Η παραλία στο Fort Cochin είναι ο αγαπημένος προορισμός των κατοίκων το απόγευμα που δύει ο ήλιος. Μικροί μεγάλοι περπατούν, παίζουν με τα κύματα,συζητούν, τρώνε φρούτα και ότι άλλο προσφέρουν υπαίθριοι πωλητές. Βλέπεις όλες τις ηλικίες νεαρούς, παιδάκια με τους στοργικούς μπαμπάδες να τα κρατούν αγκαλιά και την μαμά από δίπλα με το καλό της σάρι. Αυτό κρατάει μέχρι να δύσει ο ήλιος, γύρω στις 6.30. Μετά νυχτώνει απότομα και η παραλία ερημώνει.
Μας άρεσε η συναναστροφή με τους ντόπιους, είδαμε τις συνήθεις τους την ηρεμία τους την καλοσύνη που καθρεφτιζόταν στο πρόσωπό τους. Εκεί γύρω από το κάστρο έχει και μια υπαίθρια αγορά με πολύ καλές τιμές, την τιμήσαμε δεόντως.
Το βράδυ φυσικά φάγαμε ψάρια σε ψαροταβέρνα της περιοχής σε εξευτελιστικές τιμές. Την ημέρα κλείσαμε στην όμορφη αυλίτσα κουβεντιάζοντας και ανταλλάσσοντας εντυπώσεις για όλα αυτά που βλέπαμε στην όμορφη αυτή χώρα.

 

[karfitsa]

Πολυ καλη η αφηγηση σου!Μπραβο!περιμενω την συνεχεια.....

 

[harilander]

μας ταξιδευεις μέσα απο τα χρώματα ,τις αντιθέσεις, τις μυρωδιές.
περιμένουμε την συνέχεια στο ταξίδι των αισθήσεων..

 

[skoumpi]

Καλημέρα μόλις διάβασα την ιστορία σου. Πολύ ωραία!

 

[aspa]

5η - 6η ημέρα
Το πρόγραμμά μας έλεγε 2 νύχτες στην Κεράλα. Με ταξί πάντα πήγαμε στο στο ξενοδοχείο Lemon tree
ένα ρεζόρτ κτισμένο στις όχθες της λίμνης Verband, ένα καταπληκτικό ξενοδοχείο το οποίο δεν πληρώσαμε πολύ ακριβά 104 ευρώ με ημιδιατροφή και μία κρουαζιέρα στη λίμνη. Τα δωμάτιά μας εμπρός στην πισίνα που έμοιαζε συνέχεια της λίμνης, άκουγες συνεχώς τα πουλιά να κελαηδούν και έβλεπες όλη μέρα τους ψαράδες να ψαρεύουν στην λίμνη. Το φαγητό γευστικότατο με μεγάλη ποικιλία, εξαιρετικές οι ομελέτες στο πρωινό. Ήταν το απόλυτο ησυχαστήριο. Πολλές υπηρεσίες σε πολύ καλή τιμή, ένα διάλειμμα που χρειαζόταν μετά το τρέξιμο των τελευταίων ημερών. Απολαύσαμε την κάθε στιγμή της διαμονής μας εκεί. Ξαπλωμένοι στις ξαπλώστρες της πισίνας χαλαρώσαμε ακούγοντας τα πουλιά να κελαηδούν ξεχνώντας για λίγο την φασαρία και τα κορναρίσματα της πόλης.
Μην νομίσετε ότι μείναμε κλεισμένες μέσα στο ξενοδοχείο. Από την πρώτη κιόλας στιγμή κλείσαμε ταξί να μας κατεβάσει στο Αλλεπέι. Μια πολύβουη μικρή πόλη μισή ώρα μακριά από το ξενοδοχείο. Στην αγορά της πόλης ένας πανζουρλισμός. Ντόπιοι οι πιο πολλοί αγόραζαν, παζάρευαν, έκαναν βόλτες πάνω κάτω. Βρεθήκαμε τυχαία σε μια Ινδουιστική τελετή την οποία παρακολουθήσαμε. Ξυπόλυτοι στην αυλή του τεμένους, οι πιστοί ακολουθούσαν δύο τύμπανα και προσκυνούσαν ένα βωμό παίρνοντας δύναμη από μια φωτιά που έκαιγε εκεί . Έβαζαν το χέρι τους πάνω από τη φωτιά και με τον καπνό το έβαζαν στο μέτωπό τους. Μας άρεσε όλη αυτή η συναναστροφή με τους ντόπιους. Όλη αυτή η φασαρία, η πολυκοσμία είναι αντιπροσωπευτική για την Ινδία. Αυτή είναι η Ινδία. Στην επιστροφή στο ξενοδοχείο κάναμε μια στάση για να πάρουμε μπύρες στην παρανομία, περάσαμε από ένα φεστιβάλ, και παρακολουθήσαμε μια πορεία Βουδιστών οι οποίοι ντυμένοι με τα άσπρα ράσα τους περπατούσαν στο δρόμο κόβοντας την κυκλοφορία. Το βράδυ το ξενοδοχείο ήταν ακόμη πιο ωραίο, αλλά με το φόβο των κουνουπιών.
Κάθε πρωί έκοβαν φρέσκα λουλούδια και στόλιζαν όλους τους χώρους στο λόμπυ του ξενοδοχείου.
Μας είχαν κάνει εντύπωση οι ψαράδες που ψάρευαν στη λίμνη όλη μέρα σχεδόν . Ήταν δύο πάνω στη βάρκα και σκάλιζαν το βυθό της λίμνης βγάζοντας αχιβάδες, ατελείωτες ώρες, όλη μέρα. Μετά τις άνοιγαν και τις πουλούσαν. Ήταν τόσες πολλές που τα κελύφη τους σχημάτιζαν βουνά στην όχθη της λίμνης, μάλιστα απασχολούνταν πολλοί άνθρωποι για να τα φορτώσουν αυτά στα φορτηγά και να τα απομακρύνουν από εκεί. Δεν θα ξεχάσουμε την κοπέλα που επειδή δεν είχε βάρκα θέλοντας να βγάλει τα προς το ζην, βουτούσε στη λίμνη, που ήταν θολή και γκρίζα ψαρεύοντας με τα χέρια της αχιβάδες. Βουτούσε όσο κρατούσε η αναπνοή της και μετά πάλι και πάλι, γεμίζοντας ένα μικρό καλάθι που κουβαλούσε και εμείς πίσω από την τζαμένια τραπεζαρία ασφαλείς με τα ονειρεμένα πρωινά μας την παρακολουθούσαμε να αγωνιά για το μεροκάματο. Κάτι τέτοιες στιγμές σε κάνουν να προβληματίζεσαι, να βάζεις το μυαλό σου να δουλέψει να αποστασιοποιείσαι από τον καταναλωτισμό του ¨δυτικού¨ κόσμου.
Πάντα πίστευα ότι τα ταξίδια σε κάνουν να βλέπεις την ζωή μέσα από άλλα φίλτρα.
Μέσα στην λίμνη που είναι η τρίτη μεγαλύτερη στην Ασία υπάρχουν νησάκια καταπράσινα που είναι επισκέψιμα. Η κρουαζιέρα μας περιελάμβανε μια μεγάλη βόλτα στην λίμνη και επίσκεψη σε ένα νησί που βλέπαμε απέναντι από το ξενοδοχείο μας. Ξεκινήσαμε γύρω στις 4 το απόγευμα, μετά τις 5.30 απαγορεύονται οι βόλτες στην λίμνη επειδή αρχίζει το ψάρεμα. Η βάρκα κυλούσε ήρεμα στα νερά της λίμνης. Το μόνο που άκουγες ήταν τα πουλιά που κελαηδούσαν, έκαναν σχηματισμούς καθώς πετούσαν και όσο πλησιάζαμε προς το νησί κάθονταν πάνω στα δέντρα δίνοντας ένα μοναδικό θέαμα που δεν μπορεί να περιγραφεί με λόγια. Το νησί είναι ολόκληρο ένα δάσος με μεγάλα δέντρα, ποταμάκια και κάθε είδους φυτά. Το νησί είναι προστατευόμενη περιοχή. Περπατούσαμε στο μονοπάτι χωρίς να μιλάμε, ακούγοντας το κελάηδισμα των πουλιών. Ήταν μια απρόσμενη συναυλία από τους καλύτερους μουσικούς. Τους μουσικούς της φύσης. Το καραβάκι όμως μας περίμενε για την επιστροφή .
Η ομορφιά της Κεράλα είναι η φύση της. Το φυσικό περιβάλλον σε αυτή τη περιοχή είναι εκπληκτικό. Τα νερά της θάλασσας δημιουργούν περίεργα φιόρδ και νησάκια που είναι καταπράσινα. Η περιοχή αυτή έχει κάτι το μαγικό, το πολύ ιδιαίτερο, κάτι που σε τραβάει, κάτι που σε κάνει να πας και να ξαναπάς.

 

[Italitsa]

Ευχαριστούμε για τις όμορφες εικόνες... Μετά το μοναχό που πούλησε τη Ferrari του έχω κολλήσει απίστευτα με την Ινδία, θέλω σαν τρελή να πάω και η ιστορία σου με βοηθάει να ταξιδέψω έστω νοητικά εκεί.....

 

[skoumpi]

Aspa να σε ρωτήσω κάτι το πρόγραμμα το είχατε έτοιμο από εδώ; Ποια μέρη, ποια ξενοδοχεία, ποιες ακριβώς εκδρομές/δραστηριότητες θα κάνετε; Τι είχατε κανονίσει από εδώ και τι εκεί;