Ινδία ΙΝΔΙΑ - Η "Θεά" των Μικρών Πραγμάτων

[varioAthens]

Έχω συντονιστεί και διαβάζω με απίστευτο ενδιαφέρον το κάθε σας βήμα! Και μια ερώτηση: τα ξενοδοχεία τα επιλέξατε εσείς; Εμπλέχθηκε το εκει πρακτορείο με τη διαδικασία της κράτησης;

M τι γαϊδάρα...αλλά τώρα το είδα αυτό που με ρωτάς. Τα ξενοδοχεία τα επιλέξαμε εμείς εκτός από αυτό στο Δελχί... καλά μην φανταστείς...σιγά τις επιλογές που κάναμε τελευταία στιγμή...

 

[pattyyy]

M τι γαϊδάρα...αλλά τώρα το είδα αυτό που με ρωτάς. Τα ξενοδοχεία τα επιλέξαμε εμείς εκτός από αυτό στο Δελχί... καλά μην φανταστείς...σιγά τις επιλογές που κάναμε τελευταία στιγμή...

Σ'ευχαριστώ πολύ για την απάντηση! Άλλωστε δεν επέιγομαι, την Ινδία την γλυκοκοιτάζω αλλά γι'αργότερα. Να ωριμάσω πρώτα λίγο ταξιδιωτικά και μετά!

 

[meli]

Αν και με κανεις και ζηλευω,συνεχιζω να σε διαβαζω!!!!!

 

[varioAthens]

Η επόμενη μέρα μας επεφύλασσε μία από τις δυνατότερες συγκινήσεις του ταξιδιού.
Επισκεφθήκαμε μερικά χωριά Bishnoi.
Είχα διαβάσει παλιότερα για την κουλτούρα των Bishnoi και είχα στην άκρη του μυαλού μου, αν ποτέ βρεθώ στο Ρατζαστάν να μην παραλείψω να πάω σε χωριά τους.
Φτάνοντας στην Ινδία είχα πεί στο πρακτορείο ότι μας ενδιαφέρει να πάμε σε τέτοια χωριά αλλά να είναι πραγματικά και όχι τίποτα στημένα σκηνικά όπου θα περιφέρονται ντόπιοι “μασκαρεμένοι” με παραδοσιακά κοστούμια και θα ποζάρουν για φωτογραφίες δίπλα στους χαρούμενους τουρίστες, ούτε θα υπάρχουν στημένοι πάγκοι με σουβενίρ.
Αφού ξεκαθαρίστηκε ότι θα πάμε σε πραγματικά χωριά, η εκδρομή κανονίστηκε να γίνει από την Jodphur, ιδανική αφετηρία για μια τέτοια εξόρμηση μιας και οι Bishnoi ζούν στην έρημο Ταρ στην επαρχία του Ρατζαστάν.

Τι ακριβώς, όμως, είναι η φυλή των Bishnoi?

Ουσιαστικά είναι μία “σέκτα” προερχόμενη από τον Ινδουϊσμό και ζούν με απόλυτο σεβασμό απέναντι στη φύση [δεν κόβουν δέντρα, δεν σκοτώνουν ζώα κ.λ.π.] και τηρώντας αυστηρά στη ζωή τους 29 βασικούς κανόνες, όπως: δεν λένε ψέματα, δεν κλέβουν, δεν κριτικάρουν, δεν πίνουν αλκοόλ, δεν καπνίζουν, δεν αφήνουν τη γυναίκα να κουράζεται τις 5 δύσκολες μέρες του μήνα κ.λ.π.
Κυρίως ζούν με ότι παράγουν οι ίδιοι από τη γη και κάποιοι ασχολούνται με την κεραμοποιϊα, την κατασκευή χειροποίητων χαλιών κ.ό.κ.

Με πολύ περιέργεια και ανυπομονησία, επιβιβαστήκαμε στο στρατιωτικό τζιπάκι που μας περίμενε έξω από το ξενοδοχείο για να μας οδηγήσει προς την έρημο και τα χωριά των Bishnoi.
Όσο απομακρυνόμαστε από την Jodphur και κατευθυνόμαστε προς την έρημο, το τοπίο γινόταν πιο τραχύ, πιο άγριο, πιο σκονισμένο.

Στο πρώτο χωριό που σταματήσαμε πήγαμε στο σπίτι μιας οικογένειας που ασχολείται με την κεραμοποιϊα. Σε μιαν άκρη της αυλής ήταν ο παππούς-αρχηγός της οικογένειας και έφτιαχνε τσουκάλια, σε μιαν άλλη γωνιά 2-3 γυναίκες του χωριού διάλεγαν για να αγοράσουν (ή μάλλον να ανταλλάξουν με φρούτα και λαχανικά) μερικά τσουκάλια για μαγείρεμα και παραπέρα μερικά πιτσιρίκια έπαιζαν, μας κοιτούσαν και κρυφογελούσαν σα να έβλεπαν κάτι αξιοπερίεργο.
Το σπίτι αυτό (όπως και όλα τα σπίτια στα χωριά που πήγαμε) αποτελείτο από πολλές καλύβες (φτιαγμένες από λάσπη και κακά αγελάδας). Μία καλύβα για κουζίνα, άλλη για υπνοδωμάτιο, άλλη για αποθήκη, άλλη για τα ζώα (μέλη της οικογένειας και αυτά).
Στην κάθε καλύβα χωράνε μετά βίας 2 άνθρωποι. Στην καλύβα-κουζίνα υπήρχε καταγής ένα σημείο όπου άναβαν τη φωτιά και γύρω-γύρω ακουμπισμένα τα τσουκάλια του μαγειρέματος. Στην καλύβα-υπνοδωμάτιο υπήρχε ένα υποτιθέμενο στρώμα από σχοινιά και τα υπάρχοντα (ρούχα, κουβέρτες κ.λ.π.) ήταν ένας σωρός όλος κι όλος κουβαριασμένος σε μιαν άκρη. Και στην άλλη άκρη πάντα εικόνες και μικρά είδωλα των θεών του ινδουϊσμού. Τι ειρωνία! Οι Bishnoi είναι ανέγγιχτοι, άνθρωποι που η ίδια η θρησκεία τους, τους θεωρεί ασήμαντους, κι όμως αυτοί μέσα στις πρωτόγονες καλύβες τους να έχουν εικόνες και είδωλα των θεών αυτής της θρησκείας....

Ο πάτερ φαμίλιας, εξαιρετικά νέος για να έχει 16 παιδιά και δεν θυμάμαι πόσα εγγόνια, μας εξήγησε ότι (αν και παράνομο) συνηθίζουν να παντρεύονται από 11-12 ετών, οι δε σύζυγοι έχουν επιλεγεί από τους γονείς από όταν ακόμα τα παιδιά είναι 2-3 ετών. Του φάνηκε πολύ παράξενο όταν του είπαμε ότι εμείς παντρευόμαστε ανθρώπους που διαλέγουμε οι ίδιοι, ότι κάνουμε συνήθως 1-2 παιδιά και ότι στην ηλικία που αυτός είχε αρχίσει να αποκτάει εγγόνια εμείς είμαστε, συνήθως, ακόμα ανύπαντροι. Η ακόμα μεγαλύτερη έκπληξή του ήταν όταν στην ερώτηση που μας έκανε “Εσείς σε ποιά κάστα ανήκετε?” του απαντήσαμε ότι στη χώρα μας δεν υπάρχουν κάστες.
Φεύγοντας, του ζητήσαμε να αγοράσουμε και ένα μικρό κεραμικό, έτσι για να τον θυμόμαστε και επειδή του δώσαμε παραπάνω ρουπίες από την εξευτελιστική τιμή που μας είπε (εξευτελιστική γιατί δεν ήταν συνηθισμένος σε πάρε-δώσε με τουρίστες), έτρεχε να μας προλάβει λίγο πριν επιβιβαστούμε στο τζιπ για να μας δώσει δώρο ένα πήλινο ομοίωμα του θεού που φέρνει πλούτο.

Στα επόμενα χωριά, εκτυλίχθηκαν ίδιες σκηνές...άνθρωποι απλοί που μας άνοιγαν τα σπίτια-καλύβες τους, γυναίκες χαμογελαστές που μας έδειχναν με καμάρι τα νοικοκυριά τους, με μόνο αντάλλαγμα να τους φωτογραφίσουμε και να τους δείξουμε μετά τους εαυτούς τους στις φωτογραφίες.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ όταν φεύγαμε από κάθε χωριό και αφού τα παιδιά τους, τους έδειχναν ότι τους είχαμε δώσει μερικές ρουπίες, έτρεχαν οι άνθρωποι αυτοί προς το τζιπάκι μας και, μην έχοντας τι άλλο να μας προσφέρουν, μας έδιναν φρούτα και λαχανικά να πάρουμε μαζί μας.

Τι φοβερή αντίθεση! Άνθρωποι πάμφτωχοι που ζούν χωρίς ηλεκτρικό, τρεχούμενο νερό και ανέσεις, άνθρωποι που αυτοσυντηρούνται από αυτά που καλλιεργούν ή στην καλύτερη περίπτωση από την τέχνη που εξασκούν, ήταν οι πιο γενναιόδωροι άνθρωποι που γνωρίσαμε σε όλο το ταξίδι. Η μοναδική φορά που μας έκαναν δώρα, η μοναδική φορά που δεν άπλωσαν το χέρι για να ζητιανέψουν.
Στα χωριά αυτά είδα τις πιο γλυκές φατσούλες, τα πιο αθώα μάτια, τα πιο ειλικρινή και γνήσια χαμόγελα.
Αυτά τα μάτια και αυτά τα χαμόγελα ήταν το μεγαλύτερο δώρο που πήρα μαζί μου φεύγοντας από τον τόπο τους και τα κουβαλάω ακόμα…

 

[pattyyy]

Οι εικόνες που μας μεταφέρεις είναι πολύ όμορφες και η ένταση των συναισθημάτων μεγάλη. Ταξιδεύω νοερά μαζί σου...
Υ.Γ. Το καλύτερο σημείο της φωτογραφίας: το χαμογελαστό πρόσωπο που μισοφαίνεται πίσω από τον κορμό του δέντρου...

 

[Aria_C]

Αν δεν το έλεγες patyyy μπορεί και να μην το πρόσεχα.
Καταπληκτικοί άνθρωποι!
Συνέχισε vario. Ο λαός απαιτεί "κι άλλο"!

 

[varioAthens]

Μετά την επίσκεψη στα χωριά των Bishnoi, αποχαιρετήσαμε την έρημο Ταρ και τον ξεναγό μας, αφήνοντάς του όλα τα ζαρζαβατικά που μας είχαν φιλέψει οι Bishnoi και πήραμε το δρόμο της επιστροφής προς τη Jodphur και το αεροδρόμιό της για να πετάξουμε για Udaipur.
Η πτήση με την Air India ήταν σύντομη και ξεκούραστη, μόλις 40΄ αντί των 6 ωρών που θα χρειαζόμασταν οδικώς.

Η Udaipur μας προϊδέασε θετικά ήδη από το αεροδρόμιο. Μικρό μεν, αλλά πολύ μοντέρνο και πεντακάθαρο. “Η καλή μέρα από το πρωϊ φαίνεται” σκέφτηκα και πράγματι με το που μπήκαμε στο αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε για το ξενοδοχείο, δεν μπορούσα να πιστέψω με αυτά που έβλεπα ότι βρισκόμουν στην Ινδία..... πολύ πράσινο, λιγότερο καυσαέριο, λιγότερη κίνηση και γενικώς πολύ πιο ήρεμοι ρυθμοί ζωής από αυτά που είχαμε συνηθίσει στην Ινδία. Οι λίμνες, δε, να διαδέχονται η μία την άλλη. Έτσι εξηγείται και η πλούσια βλάστηση.
Λόγω των λιμνών, η Udaipur ονομάζεται και City of Lakes.
H πιο γνωστή (και η πιο όμορφη - μέχρι και James Bond έχει γυριστεί εκεί) είναι η Lake Pichola και ακολουθεί η Fateh Sagar Lake.
Εμείς είχαμε κλείσει ξενοδοχείο στις όχθες της 2ης και δεν περιμέναμε και πολλά, αλλά ευτυχώς για πρώτη φορά σε αυτό το ταξίδι, μας έτυχε (επιτέλους) όμορφο ξενοδοχείο , με ωραίους χώρους, κήπους και μία τεράστια βεράντα που “έβλεπε” στη λίμνη.
Όταν φτάσαμε στο ξενοδοχείο ήταν η ώρα του afternoon chai(αγγλικά κατάλοιπα γαρ). Το chai(και όχι tea) που συνηθίζουν οι Ινδοί, αντί του καφέ, όλες τις ώρες της ημέρας, είναι ουσιαστικά τσάϊ βρασμένο μαζί με κατσικίσιο γάλα. Καθίσαμε κι εμείς στην υπέροχη βεράντα και απολαύσαμε ένα φλυτζάνι chai masala συνοδεία γλυκισμάτων με μπαχαρικά (ναι, ναι!!! βάζουν μπαχαρικά ακόμα και στο τσάϊ και στα γλυκίσματα!!!).

Η πόλη αυτή προδιαθέτει τόσο πολύ τον επισκέπτη για χαλάρωση και ξεκούραση, ώστε εδώ για πρώτη φορά σε όλο το ταξίδι μπήκα στον πειρασμό και δοκίμασα το παραδοσιακό αγιουρβεδέζικο μασάζ. Όχι ότι είδα μεγάλη διαφορά από ένα οποιοδήποτε χαλαρωτικό μασάζ, αλλά αν βρίσκεσαι στη χώρα της Αγιουρβέδα, νομίζω ότι επιβάλλεται μία δοκιμή.

Η επόμενη μέρα περιελάμβανε επίσκεψη σε Παλάτια: το City Palace και το Jag Μandir Palace. Το 2ο βρίσκεται σε ένα νησάκι μέσα στην Lake Pichola. Εννοείται πώς πας με βάρκα κάνοντας και μία ωραιότατη βόλτα μέσα στη λίμνη. Φέτος μάλιστα που είχε και τους πιο καλούς μουσώνες εδώ και μία εικοσαετία, όπως μας είπαν, η λίμνη ήταν γεμάτη και έτσι όπως αντανακλούσε η καταπράσινη φύση γύρω της, έδινε στα νερά ένα υπέροχο σμαραγδί χρώμα.

Η Udaipur ήταν ίσως η μόνη πόλη απ? όσες πήγαμε στην Ινδία όπου μπορείς να απολαύσεις περίπατο χωρίς να διακινδυνεύσεις τη ζωή σου (από μηχανάκια, αγελάδες κ.λ.π.)...Έτσι κι εμείς, περιπλανηθήκαμε με τις ώρες σε παζάρια και ναούς στην Παλιά Πόλη, η οποία μάλιστα ήταν στολισμένη και ακουγόταν δυνατά ινδική μουσική από μεγάφωνα που είχαν στηθεί για ένα πολυήμερο φεστιβάλ που γινόταν στην Udaipur.

Η παραμονή στην Udaipur έκλεισε με βραδυνό φαγητό στο Ambrai, το οποίο συνιστώ ανεπιφύλακτα. Ένας δροσερός κήπος ακριβώς πάνω στην μία όχθη της Lake Pichola, χαμηλός φωτισμός από κεράκια και πανοραμική θέα της φωτισμένης πόλης... τα κατάφωτα παλάτια που δεσπόζουν γύρω-γύρω από τη λίμνη έμοιαζαν σα να αναδύονται μέσα από το νερό... Αν προσθέσεις και το πεντανόστιμο φαγητό που σερβίρει το εστιατόριο, τι άλλο να ζητήσει κανείς στην πιο ρομαντική πόλη του Rajasthan?

 

[renata]

Μπράβο vario!!!!!!
Tέλεια ως εδώ και με χωρίς απρόοπτα..
Ειμαι σίγουρη οτι τώρα ξεκινάνε τα καλύτερα!!

 

[varioAthens]

Μπράβο vario!!!!!!
Tέλεια ως εδώ και με χωρίς απρόοπτα..
Ειμαι σίγουρη οτι τώρα ξεκινάνε τα καλύτερα!!

Δεν μασάμε Renata! Και απρόοπτα να τύχουν τα κάνω delete και ούτε που τα θυμάμαι! Ακολουθεί Varanasi!

 

[renata]

Varanasi !!! το καλύτερο!! για όλους τους άρρωστους !(η κερκίδα περιμένει)

 

[Rosa]

Varanasi !!! το καλύτερο!! για όλους τους άρρωστους !(η κερκίδα περιμένει)

Οέ, οέ, οέ, οέεεεε!!!! Τρέχω να προμηθευτώ βουβουζέλες!!!

 

[dim kyr]

Δεν μασάμε Renata! Και απρόοπτα να τύχουν τα κάνω delete και ούτε που τα θυμάμαι! Ακολουθεί Varanasi!

Αααα! όλα κι όλα. Δεν θα κάνεις καμμία περικοπή και ειδικά στην Ινδία! Ασε την αλήθεια να λάμψει! Περιμένουμε .....