Θιβέτ Θιβέτ Ταξίδι σε μια ανύπαρκτη χώρα

[hydronetta]

Θα έπαιρνες τη γάτα κάτω από τα σκεπάσματα και τέλος καλό όλα καλά. Θα σε ζέσταινε κιόλας το ζωντανό. Αφού το ξέρεις άμα του καρφωθεί κάτι του τετράποδου δεν υπάρχει περίπτωση να μην το πράξει. Άκου κι εμάς που εκθρέψαμε γενιές γαλών

 

[NTINA]

Σας έκανε την τιμή μια γάτα Ιμαλαίων και σεις την προγκίξατε μ' αλαλαγμούς
και χειρονομίες?

 

[hydronetta]

Σας έκανε την τιμή μια γάτα Ιμαλαίων και σεις την προγκίξατε μ' αλαλαγμούς
και χειρονομίες?

Ήταν καθαρόαιμη Ιωάννα;;; Αυτές είναι κούκλες. Θα σου έλεγα οπωσδήποτε να την απαγάγεις

 

[ioanna karagianni]

Ναι ναι έτσι ήταν χνουδωτή, το θυμάμαι από τις τρίχες που άφησε στο πρόσωπο μου, και με μοχθηρό χαμόγελο, το θυμάμαι από τον τρόπο που με κοίταζε μέσα στο σκοτάδι.
Συνεχίζω να επιμένω ότι δεν συμπάθησα ουδόλως την ως άνω γάτα και θα προτιμήσω τις εγχώριες που έχουν καλύτερους τρόπους.

 

[astral]

Γιατί μωρέ την καημένη τη γατούλα??

 

[ioanna karagianni]

Γιατί μωρέ την καημένη τη γατούλα??

Γιατί χαλιέσαι καρδιά μου; εσύ έχεις γάτα και μάλιστα με 9 ουρές

 

[astral]

Α πα πα...πάει χάλασε και η Ιωάννα
Καλέ άσε τα μαστίγια κάτω, δεν είναι αυτά για μικρά κοριτσάκια

 

[ioanna karagianni]

Οχι καλέ το δικό σου μαστίγιο είναι, αυτό που το αποκαλούν γάτα με εννιά ουρές ντε.

 

[astral]

Οχι καλέ το δικό σου μαστίγιο είναι, αυτό που το αποκαλούν γάτα με εννιά ουρές ντε.

αχχαχαχα...είπα κι εγώ!

 

[KIKI]

Ιωαννα , χαλαρωσες πολυ !!
Το μαστιγιο που ειναι ; Θελουμε συνεχεια .....

 

[meli]

Πραγματικα!!!
Ελα,περιμενουμε!!

 

[ioanna karagianni]

Ευχαριστώ για την αναμονή σας.

Το χρώμα της νύχτα είχε αρχίζει να ξεθωριάζει έξω, το ενοχλητικό γουργούρισμα της αγαπημένης σας γάτας είχε μειωθεί αισθητά και η Βικτώρια βρισκόταν στα ίχνη του δολοφόνου της Ντίντρι για τις τελευταίες 20 σελίδες.

Τι ώρα να είναι;

Άπλωσα το χέρι μου να πιάσω το τηλέφωνο μου, που είναι το τηλέφωνο; Εδώ δεν το είχα αφήσει μαζί με τον φάρο και το βιβλίο μου; Ωχ, το βράδυ όταν εφόρμησε μέσα η γάτα από το παράθυρο κάτι είδα να πέφτει πίσω από το κρεβάτι, έχει γούστο…

Σκύβω αργά προσπαθώντας να μην έρθω σε καμιά επαφή με το πάτωμα. Το σκούρο σχήμα του τηλεφώνου μου ξεχωρίζει ανάμεσα σε ιστούς αράχνης, σκόνες και απροσδιορίστου σχήματος σκουπίδια που ίσως στα νιάτα τους να συγκαταλέγονταν στην πανίδα της γύρω περιοχής. Ωραία!!!! Το χέρι μου δεν φτάνει για να το πιάσει, πρέπει να συρθώ κάτω από το κρεβάτι, το θέλω πράγματι αυτό το τηλέφωνο; Μήπως να το άφηνα εκεί που βρισκόταν;

Πάνω στην ώρα που σκεφτόμουν πώς να προσελκύσω το αντικείμενο του πόθου μου, ξύπνησε και ο Σταύρος. «Τι συμβαίνει;» με το που του εξήγησα ο καλός μου φίλος πετάχτηκε πάνω και άρχισε να ψάχνει πυρετωδώς τα πράγματα του. Ο καλός μου ψάχνει τρόπο να με βοηθήσει. Βάζω το πάπλωμα κάτω και γονατίζω πάνω του σκύβω κάτω από το κρεβάτι και προσπαθώ να πλησιάσω το τηλέφωνο. Είναι πολύ αποπνικτικά και δεν αντέχω, σέρνομαι πάλι έξω και πιάνω το Σταύρο με την μηχανή στο χέρι. Δεν ήθελε να βοηθήσει ο άτιμος να με φωτογραφήσει ήθελε και πράγματι αυτή την στιγμή βρίσκεται στην κατοχή του μια ωραιότατη φωτογραφία με τα οπίσθια μου τουρλωμένα να γεμίζουν όλο το κάδρο.

Είναι η πρώτη από τις δύο φωτογραφίες που έχει για να με εκβιάζει από αυτό το
ταξίδι.

Να τον προσέχετε είναι πάντα σε εγρήγορση, όλοι τρέχουμε να φωτογραφήσουμε καταρράκτες βουνά δάση ζώα και πουλιά και αυτός τρέχει από πίσω μας για να μας προλάβει την ώρα που πέφτουμε στο ποτάμι, παραπατάμε στο βουνό, σκουντουφλάμε στο δάσος, ή κυνηγιόμαστε με τον αφηνιασμένο ταύρο της περιοχής.

Τελικά το τηλέφωνο μου περισώθηκε με την ηρωική παρέμβαση της Ίριδας και μετά από μια μέρα στο κλίβανο για απολύμανση ήταν και πάλι έτοιμο για χρήση.

Ξύπνησαν όλοι λοιπόν και φύγαμε. Αυτό είναι το καλό όταν μένεις σε τέτοια μέρη. Δεν χρειάζεται να ντυθείς γιατί έχεις κοιμηθεί ντυμένος, δεν παίρνεις πρωινό γιατί δεν υπάρχει τίποτε να φας, δεν περιμένεις να αδειάσει η τουαλέτα γιατί δεν πρόκειται να την χρησιμοποιήσεις έτσι και αλλιώς.

Η διαδρομή από το guesthouseέως το μοναστήρι Gandenπεριείχε συμπυκνωμένα όλους τους λόγους που ονειρευόμουν αυτό το ταξίδι.

Κακοτράχαλοι – ανύπαρκτοι χωματόδρομοι σε έβγαζαν κυριολεκτικά από τα ρούχα σου, δεν κάνω πλάκα, τουλάχιστον πέντε φορές εκείνη την ημέρα επαναφέραμε στην θέση τους εσώρουχα, παντελόνια και μπλούζες. Ομάδες νομάδων άρμεγαν τα γιακ, μαγείρευαν έξω από τις καταπληκτικές μαύρες σκηνές τους, (αχ πόσο θα ήθελα να έμενα σε μια τέτοια σκηνή!!! ) και μοίραζαν αμήχανα χαμόγελα στις φωτογραφικές μας. Και όλα αυτά περιτριγυρίζονταν από τι;;; μπράβο το βρήκατε από βουνά πολλά βουνά. Στο τέλος της διαδρομή μας περίμενε το τεράστιο πανέμορφο μοναστήρι Ganden.
Ηχητικά η υπέροχη διαδρομή μας επενδύθηκε με την ίδια μουσική που ακούγαμε συνεχώς τις τελευταίες μέρες και με τις χαρούμενες προβλέψεις του Σταύρου, για επικείμενες καταστροφές. Όταν όμως τον προσφώνησα απαισιόδοξο είχε έτοιμη την αποστομωτική του απάντηση. «Δεν είμαι απαισιόδοξος είμαι ένας πολύ καλά πληροφορημένος αισιόδοξος».

Βάζω μερικές φωτογραφίες και συνεχίζω.


η διαδρομή με τους νομάδες

Τα γνωστά μας βουνά