Νότια Κορέα Θα γίνει της Κορέας!

[taver]

Μετά την αγορά, είναι ώρα να επισκεφτούμε την επόμενη στάση μας για απόψε. Λίγο περπάτημα, ένα ασανσέρ, ένα τελεφερίκ και ένα ακόμη ασανσέρ μετά, και βρισκόμαστε στην κορυφή του N Seoul Tower, ενός τηλεοπτικού πύργου στημένου πάνω στην κορυφή ενός λόφου στο κέντρο της πόλης. Από κει, η πόλη δεσπόζει πανοραμικά, πίσω από το τζάμι που καλύπτει τον πύργο. Οι πληροφορίες συγκλίνουν ότι είναι καλύτερο να επισκεφθεί κανείς τον πύργο βράδυ, με τα φώτα της πόλης να λάμπουν τριγύρω.


Η πόλη, από ψηλά, έχει κάποια μοναδικά χαρακτηριστικά. Πρώτα-πρώτα υπάρχει μεν το κέντρο, αλλά αυτό δε σημαίνει και πολλά. Διάσπαρτες, τριγύρω, βρίσκονται διάφορες μικρότερες συστοιχίες από ουρανοξύστες. Η πόλη έχει εν γένει γυρίσει την πλάτη της στο ποτάμι που τη διατρέχει, με τα κέντρα και τα παράκεντρά της να βρίσκονται παραπέρα.


Μια από τις συστοιχίες ουρανοξυστών μας τραβάει ιδιαίτερα την προσοχή. Πολλά νέον φώτα, πολύ τζέρτζελο φαίνεται να υπάρχει εκεί, ακόμα κι από τόσο μακριά. Αυτόματα, βρήκαμε τον επόμενο προορισμό της βραδιάς, και τον προσδιορίσαμε στο χάρτη.


Κατεβαίνοντας από τον πύργο, συναντάμε μια εξέδρα, όπου ένα σωρό νεαρόκοσμος μαζεύεται για να θαυμάσει την πόλη από ψηλά χωρίς το τζάμι. Ένα πολύ "ζευγαρίστικο" σημείο, όπου επιγραφές σε καλούν να δέσεις κι εσύ το λουκέτο σου στο καγκελάκι της πλατφόρμας, τα παγκάκια είναι σε σχήμα V τραβώντας τους ανθρώπους που κάθονται στα πλάγια του "πιο κοντά τον ένα στον άλλο", κλπ. Φυσικά η κατάσταση και το πλήθος δε με εμπόδισε να οριζοντιωθώ για λίγο σε ένα V παγκάκι με τα πόδια να ανεβαίνουν ψηλά…


Κατεβαίνουμε με το τελεφερίκ, το ασανσέρ και λίγο περπάτημα στη γειτονιά Myeong-dong, όπου τη μέρα γίνεται χαμός από κόσμο που ψωνίζει στα μεγάλα malls. Εμείς απλώς προσπερνάμε, για να μπούμε στο μετρό. Από το έδαφος βγαίνουμε στη στάση Dongdaemun. Είμαστε όντως στο μέρος που είχαμε δεί. Μια μνημειώδης πύλη της πόλης, μια πλατεία, κάποια φουτουριστικά κτίσματα, και πολλά, πολλά, πολλά τερατώδη malls. Η ώρα κοντεύει 12, αλλά τα καταστήματα όχι μόνο είναι όλα ανοικτά, αλλά σφύζουν κι από κόσμο. Στο πεζοδρόμιο με δυσκολία καταφέρνουμε να περπατήσουμε.


Μετά από μια στάση σε ένα παράρτημα αυθεντικού Ρωμαϊκού παγωτατζίδικου που εντοπίζει ο Samion, μπαίνουμε σε ένα από τα malls. Η εικόνα που αντικρίζουμε, πίσω από την απαστράπτουσα πρόσοψη είναι απογοητευτική. Τα παζάρια στην Ευρώπη έχουν πιο όμορφη εικόνα. Ρούχα αραδιασμένα όπως όπως, στριμωγμένα, σα να είναι σε πανέρια. Καμία σχέση μ΄ αυτό που περιμένεις να δεις βλέποντας το μαγαζί απ΄ έξω. Μπαίνουμε στο επόμενο μαγαζί – οικοδομικό τετράγωνο, και μια από τα ίδια. Και στο παρακάτω, ακόμα χειρότερα. Τι να πεις…

Η ώρα της επιστροφής με το τελευταίο μετρό έχει έρθει και πάλι… Για μια ακόμη φορά, φτάνουμε με το τελευταίο τρένο στο ξενοδοχείο μας, και αυτή τη φορά βάζουμε 2 ξυπνητήρια για να σιγουρευτούμε πως θα ξυπνήσουμε εγκαίρως…

 

[makisg]

πολύ ωραία η περιγραφή,αλλά και οι φωτογραφίες σου.

 

[Samion]

Μετά από μια στάση σε ένα παράρτημα αυθεντικού Ρωμαϊκού παγωτατζίδικου που εντοπίζει ο Samion,

και μάλιστα αυτού που προτιμώ, όσον αφορά αυτά της μαζικής παραγωγής-αλυσίδων...
Palazzo del Freddo Giovanni Fassi | Gelati artigianali dal 1880

 

[Delmem9770]

Κι εδώ πίνουν το αηδιαστικό πράσινο τσάι

Επειδη πινω πρασινο τσαι και με παραξενεψε αυτο που γραφεις,θελω να σε ρωτησω αν εχει καποια διαφορα απο την Ελλαδα το κορεατικο πρασινο τσαι και το λες αηδιαστικο η γενικα δεν σου αρεσει το πρασινο τσαι?

Πολυ ωραια η κορεα απο την περιγραφη που δινεις , μακαρι να μου δωθει η ευκαιρια να την επισκεφτω συντομα.

 

[taver]

Επειδη πινω πρασινο τσαι και με παραξενεψε αυτο που γραφεις,θελω να σε ρωτησω αν εχει καποια διαφορα απο την Ελλαδα το κορεατικο πρασινο τσαι και το λες αηδιαστικο η γενικα δεν σου αρεσει το πρασινο τσαι?

Πολυ ωραια η κορεα απο την περιγραφη που δινεις , μακαρι να μου δωθει η ευκαιρια να την επισκεφτω συντομα.

Κι εγώ πίνω καμιά φορά πράσινο τσάι εδώ. Εκεί όμως & στην Ιαπωνία μιλάμε για ένα αδιαφανές λαχανί ρόφημα, με 100 φορές πιο έντονη οσμή από αυτό που ξέρεις - μιλάμε "βρωμάει" από πολύ μακριά... Τόσο που μια φορά που ο Samion έκανε το λάθος να φτιάξει ένα στην καφετιέρα του δωματίου, ανοίγαμε τα παράθυρα να το αερίσουμε...

 

[Delmem9770]

Κι εγώ πίνω καμιά φορά πράσινο τσάι εδώ. Εκεί όμως & στην Ιαπωνία μιλάμε για ένα αδιαφανές λαχανί ρόφημα, με 100 φορές πιο έντονη οσμή από αυτό που ξέρεις - μιλάμε "βρωμάει" από πολύ μακριά... Τόσο που μια φορά που ο Samion έκανε το λάθος να φτιάξει ένα στην καφετιέρα του δωματίου, ανοίγαμε τα παράθυρα να το αερίσουμε...

Πωωωω με τρέλανες τώρα, να το ξέρα να σου έδινα λεφτά να μου έφερνες κάνα κουτί.

Ζητητε άτομο που σκοπεύει να πάει Ιαπωνία η Κορέα σύντομα

 

[elefinor]

Όντως το πράσινο τσάι που πίνουμε στη Δύση είναι προφανώς "προσαρμοσμένο" στις γευστικές συνήθειες ημών και ουδεμία σχέση έχει με εκείνο της Ιαπωνίας,. το οποίο είναι άγευστο και μυρίζει σαν άχυρο...

 

[taver]

Το πρωινό ξύπνημα έρχεται στην ώρα του, με το πρόγραμμα της ημέρας να είναι ακόμα ανοικτό. Είναι η τελευταία πλήρης μέρα που μας έχει μείνει, και θέλουμε να τα χωρέσουμε όλα. Πρωινό στο γνωστό πια μαγαζί, και πρώτη εξόρμηση στο παλάτι "Deoksugung", που επίσης βρίσκεται δίπλα στο ξενοδοχείο μας. Με ένα καφέ στο καφέ του χώρου ερχόμαστε στα ίσα μας, και αρχίζουμε την εξόρμηση. Ούτε κι εδώ θα σας δώσω λεπτομέρειες, υπάρχουν οι τουριστικοί οδηγοί που μπορούν να το κάνουν καλύτερα από μένα. Απλώς να πω πως είναι το κεντρικότερο από τα παλάτια της πόλης, και αυτό που λειτούργησε τελευταίο, και διατηρεί ακόμα την παραδοσιακή φρουρά. Και αυτό, όπως και τα υπόλοιπα, έχει καταστραφεί 2 φορές από τους Ιάπωνες και σήμερα βλέπουμε μια μελετημένη αναστήλωσή του….


Επόμενη στάση, με το μετρό, το Jongmyo shrine όπου δε μπήκαμε την πρώτη μέρα. Εδώ, το μνημείο είναι αυθεντικό, καθώς διασώθηκε από τους πολέμους όντας απομονωμένο μέσα σε ένα πυκνό δάσος, αλλά δε μπορώ να πω κιόλας ότι είναι εντυπωσιακό. Ίσως να είναι και το overdose, τι να πω.


M' αυτά και μ' αυτά, τελειώσαμε τα ιστορικά μνημεία. Πάμε παρακάτω τώρα, για τα υπόλοιπα. Μετρό, στάση Anguk, και επίσκεψη στη γειτονιά με τα παραδοσιακά σπιτάκια, που διατηρούν το παραδοσιακό χρώμα της Κορεάτικης επαρχίας. Θα σας γελάσω με τα κορεάτικα ονόματα (τέτοιο γλωσσοδέτη για επίσημη γλώσσα πρώτη φορά συνάντησα), αλλά μάλλον μιλάμε για τις περιοχές Samcheong-dong και Bukchon, στα βόρεια του κέντρου της πόλης. Εδώ η βόλτα αξίζει, και ακολουθώντας ένα walking tour που πρότεινε ο Lonely Planet είδαμε αρκετά πράγματα (αν και τα πιο ενδιαφέροντα ήταν μαζεμένα σε ένα μικρό κομμάτι του tour).

Κάποια στιγμή, κοιτάμε και οι 2 απορημένοι ένα γκαράζ…. Τι έχει συμβεί? Βλέπουμε μπροστά μας, όχι ένα, αλλά 2 αυτοκίνητα ευρωπαϊκής κατασκευής (Volkswagen), και μάλιστα με Γερμανικές πινακίδες. Και αν αναρωτιέστε προς τι το ενδιαφέρον, να σας εξηγήσω ότι αυτά τα 2 ήταν και τα 2 μοναδικά αυτοκίνητα μη Κορεατικής κατασκευής που είδαμε σε όλο το ταξίδι. Κατά τα άλλα, όλοι οι δρόμοι, όλα τα πάρκιγκ, όλα είναι γεμάτα με Hyundai, Daewoo (το σήμα Chevrolet μόλις τώρα αρχίζουν να το εισαγάγουν στην εσωτερική αγορά) , Kia, και σπανιότερα κάποια ελάχιστα Samsung. Ο προστατευτισμός της εσωτερικής αγοράς σε νέα επίπεδα-ρεκόρ….


Ένα ακόμα σημείο, που η επίσκεψη στην παραδοσιακή γειτονιά ανέδειξε, είναι τα αμέτρητα εναέρια καλώδια που πηγαίνουν από στύλο σε στύλο σε όλη την πόλη, τόσα πολλά που μερικές φορές μάλιστα καλύπτουν τελείως το οπτικό πεδίο. Είναι άσκηση για το φωτογράφο να τα αποφεύγει, αλλά επιτέλους, την υπογειοποίηση που και η τελευταία Ευρωπαϊκή χώρα έχει εφαρμόσει εδώ και χρόνια, γιατί δεν την κάνουν?

 

[GTS]

...αλλά επιτέλους, την υπογειοποίηση που και η τελευταία Ευρωπαϊκή χώρα έχει εφαρμόσει εδώ και χρόνια, γιατί δεν την κάνουν?

Γιατί κοστίζει τα κέρατά της. Απλό...

 

[taver]

Γιατί κοστίζει τα κέρατά της. Απλό...

Λεφτά υπάρχουν.

 

[taver]

Επιστρέφουμε στο μετρό, με μια ενδιάμεση στάση για ένα ακόμη καφέ στο χέρι. Επόμενη στάση…. Ε, τόσες μέρες σε πόλη δίπλα σε ποτάμι είμαστε, και ποτάμι δεν έχουμε δει! Βουρ! Μετρό, και μετά επίγειο τρένο, και σταθμός Saobingo, λίγο νότια από την Αμερικάνικη βάση και την περιοχή Itaewoon που ήμασταν το πρώτο βράδυ. Από κει, ανεβήκαμε στη γέφυρα Banpo, με την ελπίδα να δούμε ένα πάρκο δίπλα στο ποτάμι, κόσμο να περπατάει στις γέφυρες κι ένα σόου συντριβανιών που διαβάσαμε ότι υπάρχει τα Σαββατοκύριακα… Τζίφος απόλυτος. Τίποτα. Σα να περπατάμε στο πλάι του Κηφισού, και να βλέπουμε ένα rest area της Εθνικής. Μαύρο χάλι. Μέχρι και πασσάλους στο ποτάμι που στηρίζουν ένα υπερυψωμένο αυτοκινητόδρομο κατά μήκος του είδαμε. Μην πάτε…


Πίσω στο σταθμό, τρένα και μετρό, και επόμενη στάση, Noryangjin. Εδώ βρίσκεται η ψαραγορά της πόλης, που όπως παντού στην ανατολική Ασία είναι θέαμα από μόνη της. Ένα σωρό στάντ, πουλάνε μια τεράστια ποικιλία από ψάρια, ψαρικά κλπ. Κάποια από αυτά, είναι ακόμα ζωντανά, μέσα σε νερό. Όσο βλέπει το μάτι σου, υπάρχουν ψαροκασέλες. Και, στον επάνω όροφο, 2-3 εστιατόρια που φαίνονται καλά, Ιαπωνικής κουζίνας κατά κύριο λόγο. Πίσω από τα ψάρια, ένα αυτοσχέδιο food court με πλαστικά τραπεζάκια και καρέκλες, και σταντ που πουλάνε φαγώσιμα. Πιο δίπλα, μια σκηνή φιλοξενεί μικρούς χορευτές και κόσμο να τους παρακολουθεί.


Ήρθε η ώρα να δοκιμάσουμε ολόφρεσκο σούσι… Πάμε σε ένα σταντ, παίρνω ένα "πιάτο" με εξαιρετικό σούσι, ίσως το καλύτερο που έχω φάει ποτέ. Ο Samion όμως ήταν άτυχος, πήρε κάτι απαράδεκτα καβουροειδή, άθλια μαγειρεμένα. και 2 γιαπωνέζικες μπύρες, και ψάχνουμε τραπέζι… Αλλά δεν υπάρχει τίποτα. Μα τίποτα. Λέμε να τα φάμε στα όρθια… ώσπου ένα ζευγάρι Κορεάτες μας βλέπουν και μας προσκαλούν στο τραπέζι τους. Δε μιλάγανε όμως πάρα μόνο ελάχιστα Αγγλικά, πιο πολύ με νοήματα συνεννοηθήκαμε. Τα κλασσικά δηλαδή, από πού είστε, από την Ελλάδα κλπ. "Το μόνο που ξέρω για την Ελλάδα είναι ότι μπαίνει πρώτη στο στάδιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες" μου είπε ο Κορεάτης, και πραγματικά μου φάνηκε περίεργο… Αλλά η φτωχή συνεννόηση πλέον δε μας επέτρεπε και πολλές αναλύσεις.


Όταν τελειώνουμε με την ψαροφαγία, έχει πλέον νυχτώσει. Ήρθε η ώρα για μια βόλτα στην Insadong, μια γειτονιά του κέντρου της πόλης, με ένα ομώνυμο δρόμο στο κέντρο της που σήμερα Σάββατο είναι πεζοδρομημένος. Εδώ, μια σειρά από μαγαζάκια πωλούν είδη χειροτεχνίας. Τα μαγαζιά είναι σε πλήρη λειτουργία, αλλά είναι εντυπωσιακό πως, ενώ΄ο κόσμος μπαινοβγαίνει, οι μαγαζάτορες τηρούν κανονικά την ώρα του απογευματινού τους γεύματος, μέσα στο κατάστημά τους. Το είδα αυτό από πολλούς Κορεάτες – τρώνε στο πόστο της δουλειάς τους χωρίς κανένα ενδοιασμό. Αποκορύφωμα, την επόμενη μέρα, ο τύπος στο check-in της Lufthansa. Είχε τo μπώλ με τα νούντλ πάνω στο γκιστέ του τσεκ-ίν…


Μετά από μια βόλτα σε όλο τον πεζόδρομο και μερικούς ατμοσφαιρικούς κάθετους, καθόμαστε σε ένα πάρα πολύ όμορφο καφέ/τσαγερί στον πρώτο όροφο, σε ένα πάρα πολύ όμορφα διαμορφωμένο χώρο. Το ποτό κατεβαίνει αργά, πιο πολύ για να ξεκουραστούν τα πόδια από το περπάτημα. Μετά κάνουμε μια ακόμα βόλτα και καθόμαστε σε ένα ακόμη εστιατόριο, με έντονο τοπικό χρώμα για φαί. Για μια ακόμη φορά, ένα σκασμό πιάτα, εγώ ζητάω πιρούνι γιατί με τα chopsticks… τα γνωστά.

 

[KLEOPATRA]

Οντως πολυ δελεαστικη και θεαματικη η ψαραγορα.