taver
Member
- Μηνύματα
- 12.612
- Likes
- 29.891
- Ταξίδι-Όνειρο
- Iles Kerguelen
Η προσγείωση στην ώρα της, τροχοδρόμηση δίπλα από το σταθμευμένο κορεάτικο Α380, άφιξη σε διπλή φυσούνα και αποβίβαση. Μεγάλο & σύγχρονο απαστράπτον τερμιναλ, με πολύ περπάτημα σε κυλιόμενους διαδρόμους, κυλιόμενες σκάλες, κλπ. Ακολούθησε τραίνο για το κυρίως terminal immigration, παραλαβή αποσκευών, τελωνείο, και έξοδος στο χώρο των αφίξεων…
Να σημειώσουμε εδώ την παρουσία θερμικής κάμερας που ανιχνεύει επιβάτες με πυρετό… Η παράνοια των Νοτιο-Κορεατών έναντι σε κάθε μορφής ασθένειες είναι ήδη εμφανής. Και δεν περιορίζεται εδώ - στο τελωνείο οι έλεγχοι για τρόφιμα κλπ ήταν - στα χαρτιά τουλάχιστον - αυστηρότατοι, αλλά το χαρακτηριστικότερο δείγμα είναι οι προθήκες γεμάτες high-tech μάσκες στις αποβάθρες των σταθμών του μετρό, για προστασία από δηλητηριώδη αέρια.
Ένας χώρος καθαρά πρωτοκοσμικός, με μπόλικα ATM & ανταλλακτήρια, κόσμο που περιμένει ήσυχα με ένα ταμπελάκι στο χέρι, και πινακίδες που κατευθύνουν τον κόσμο σε ταξί, τρένα κλπ. Μετά από μια ανάληψη μετρητών, ακολουθούμε τις πινακίδες προς το σταθμό των τρένων.
Εκεί, πρέπει να επιλέξουμε: Από τη μια πλευρά, είναι η είσοδος για το express τρένο για Seoul Station, τον κεντρικό σταθμό στο κέντρο της πόλης, που κάνει τη διαδρομή σε 43 λεπτά περίπου. Το πρόβλημα, είναι ότι αναχωρεί κάθε 30' λεπτά, και το προηγούμενο αναχώρησε… μπροστά μας. Η άλλη επιλογή είναι το commuter τρένο για την πόλη, που σταματάει και σε ενδιάμεσους σταθμούς (επιτρέποντας ανταποκρίσεις με το μετρό), και κάνει 53' λεπτά για την πλήρη διαδρομή. Επιλέγουμε με συνοπτικές τη δεύτερη επιλογή, επιβιβαζόμαστε, και μεταξύ ύπνου/ξύπνιου κατευθυνόμαστε, με μια ανταπόκριση, στο κέντρο της πόλης.
Να περιγράψω εδώ το μετρό της πόλης. Είναι "world class", με τεράστιους σταθμούς, φαρδιά βαγόνια, πολύ μακριά τρένα με 10 βαγόνια μήκος, συστήματα ηλεκτρονικής πληροφόρησης, εισιτήρια με ζώνες και fare adjustment στην έξοδο, προ-φορτωμένες κάρτες πολλαπλών διαδρομών, κλπ. Τα συστήματα, οι μπάρες, όλα, θυμίζουν έντονα το μετρό του Τόκυο, στο λίγο πιο advanced. Το κλού, είναι τα εμβατήρια που παιανίζουν από τα μεγάφωνα, όταν φτάνει ένα τρένο στο σταθμό.
Η άφιξή μας στο ξενοδοχείο πραγματοποιείται κοντά στις 8 το πρωί. Το δωμάτιό μας φυσικά δεν είναι ακόμα έτοιμο, αλλά τουλάχιστο έχουμε τη δυνατότητα να αφήσουμε τις αποσκευές. Ένα γρήγορο πρωινό σε ένα από τα καταστήματα μιας από τις αλυσίδες γαλλικών "boulangerie" που βρίσκονται παντού την πόλη. Είχα δει και στην Ιαπωνία σποραδικά κάτι τέτοια μαγαζιά, αλλά στην Κορέα η πόλη είναι πραγματικά γεμάτη από τέτοια. Τα προϊόντα που σερβίρουν είναι βέβαια διαφοροποιημένα από αυτά μιας πραγματικής Γαλλικής boulangerie, καθώς είναι συντονισμένα στις απαιτήσεις των Κορεατικών Ουρανίσκων (που υποθέτω πως είναι γενετικά μεταλλαγμένοι, αν κρίνω απ' αυτά που τρώνε…). Πλην όμως, μαζί με τα παγωτά και τις πίτσες, είναι οι πιο "δυτικές" γεύσεις που συναντήσαμε ενταγμένες στην καθημερινότητα των Κορεατών.
Τιμές? Τσάμπα παρά κάτι (για ανεπτυγμένη οικονομία δυτικού κόσμου). Με 10000 Won (?6.00 περίπου), παίρναμε 5-6 πράγματα από τη boulangerie. Το εισιτήριο του τρένου από το αεροδρόμιο έκανε 3800 Won (?2.41). Και ούτω καθ' εξής. Μετά τη boulangerie, ώρα για ένα καφέ από μια άλλη αλυσίδα που θα ήθελε όταν μεγαλώσει να γίνει starbucks, και ξεκινάμε για μια πρώτη βόλτα στην πόλη….
Να σημειώσουμε εδώ την παρουσία θερμικής κάμερας που ανιχνεύει επιβάτες με πυρετό… Η παράνοια των Νοτιο-Κορεατών έναντι σε κάθε μορφής ασθένειες είναι ήδη εμφανής. Και δεν περιορίζεται εδώ - στο τελωνείο οι έλεγχοι για τρόφιμα κλπ ήταν - στα χαρτιά τουλάχιστον - αυστηρότατοι, αλλά το χαρακτηριστικότερο δείγμα είναι οι προθήκες γεμάτες high-tech μάσκες στις αποβάθρες των σταθμών του μετρό, για προστασία από δηλητηριώδη αέρια.
Ένας χώρος καθαρά πρωτοκοσμικός, με μπόλικα ATM & ανταλλακτήρια, κόσμο που περιμένει ήσυχα με ένα ταμπελάκι στο χέρι, και πινακίδες που κατευθύνουν τον κόσμο σε ταξί, τρένα κλπ. Μετά από μια ανάληψη μετρητών, ακολουθούμε τις πινακίδες προς το σταθμό των τρένων.
Εκεί, πρέπει να επιλέξουμε: Από τη μια πλευρά, είναι η είσοδος για το express τρένο για Seoul Station, τον κεντρικό σταθμό στο κέντρο της πόλης, που κάνει τη διαδρομή σε 43 λεπτά περίπου. Το πρόβλημα, είναι ότι αναχωρεί κάθε 30' λεπτά, και το προηγούμενο αναχώρησε… μπροστά μας. Η άλλη επιλογή είναι το commuter τρένο για την πόλη, που σταματάει και σε ενδιάμεσους σταθμούς (επιτρέποντας ανταποκρίσεις με το μετρό), και κάνει 53' λεπτά για την πλήρη διαδρομή. Επιλέγουμε με συνοπτικές τη δεύτερη επιλογή, επιβιβαζόμαστε, και μεταξύ ύπνου/ξύπνιου κατευθυνόμαστε, με μια ανταπόκριση, στο κέντρο της πόλης.
Να περιγράψω εδώ το μετρό της πόλης. Είναι "world class", με τεράστιους σταθμούς, φαρδιά βαγόνια, πολύ μακριά τρένα με 10 βαγόνια μήκος, συστήματα ηλεκτρονικής πληροφόρησης, εισιτήρια με ζώνες και fare adjustment στην έξοδο, προ-φορτωμένες κάρτες πολλαπλών διαδρομών, κλπ. Τα συστήματα, οι μπάρες, όλα, θυμίζουν έντονα το μετρό του Τόκυο, στο λίγο πιο advanced. Το κλού, είναι τα εμβατήρια που παιανίζουν από τα μεγάφωνα, όταν φτάνει ένα τρένο στο σταθμό.
Η άφιξή μας στο ξενοδοχείο πραγματοποιείται κοντά στις 8 το πρωί. Το δωμάτιό μας φυσικά δεν είναι ακόμα έτοιμο, αλλά τουλάχιστο έχουμε τη δυνατότητα να αφήσουμε τις αποσκευές. Ένα γρήγορο πρωινό σε ένα από τα καταστήματα μιας από τις αλυσίδες γαλλικών "boulangerie" που βρίσκονται παντού την πόλη. Είχα δει και στην Ιαπωνία σποραδικά κάτι τέτοια μαγαζιά, αλλά στην Κορέα η πόλη είναι πραγματικά γεμάτη από τέτοια. Τα προϊόντα που σερβίρουν είναι βέβαια διαφοροποιημένα από αυτά μιας πραγματικής Γαλλικής boulangerie, καθώς είναι συντονισμένα στις απαιτήσεις των Κορεατικών Ουρανίσκων (που υποθέτω πως είναι γενετικά μεταλλαγμένοι, αν κρίνω απ' αυτά που τρώνε…). Πλην όμως, μαζί με τα παγωτά και τις πίτσες, είναι οι πιο "δυτικές" γεύσεις που συναντήσαμε ενταγμένες στην καθημερινότητα των Κορεατών.
Τιμές? Τσάμπα παρά κάτι (για ανεπτυγμένη οικονομία δυτικού κόσμου). Με 10000 Won (?6.00 περίπου), παίρναμε 5-6 πράγματα από τη boulangerie. Το εισιτήριο του τρένου από το αεροδρόμιο έκανε 3800 Won (?2.41). Και ούτω καθ' εξής. Μετά τη boulangerie, ώρα για ένα καφέ από μια άλλη αλυσίδα που θα ήθελε όταν μεγαλώσει να γίνει starbucks, και ξεκινάμε για μια πρώτη βόλτα στην πόλη….
