Έχοντας μόλις επιστρέψει από ένα πολύ όμορφο , τρελό και ταξίδι " παρέας " που δηλαδή πιο πολύ είχε να κάνει με την καλή παρέα και λιγότερο με το προορισμό , θα κάνω μια εισαγωγή για όλες τις μέρες που περάσαμε στο Μαρόκο. Αρχικά τον Οκτώβριο κλείσαμε αεροπορικά για Ταϊλάνδη. Εγώ , ο Λαζ ( που έχουμε κάνει αρκετά ταξίδια μαζί ) και νέα προσθήκη ήταν ο Γκουλ , χρόνια φίλος μου που ξέρει και το Λαζ και ήμασταν σίγουροι ότι θα κολλήσεις άψογα στην παρέα μας. Όχι απλά κόλλησε αλλά εδώ φοβερό χρώμα τρέλας με ένα σωρό παραδείγματα που θα αναφέρω. Η Oman Air 13 μέρες πριν φύγουμε ξηγηθηκε αλλαγή μέρας της πτήσης από Κωνσταντινούπολη για Μουσκάτ με αποτέλεσμα να χάνουμε την ανταπόκριση της επόμενης μερα για Μπανγκόκ. Επίσης αλλαξε την ώρα επιστροφής με αποτέλεσμα να έχουμε μια ώρα από το να προσγειωθούμε στη Μουσκάτ και να μπούμε στο αεροπλάνο για Κωνσταντινούπολη κάτι που θεωρώ ίσως αδύνατο αν σκεφτείς το χρόνο προσγείωσης τον έλεγχο τις τσάντες και λοιπά αν και έχει τύχει να μπω αέρας από Αθήνα Θεσσαλονίκη επειδή μας πηρε μια κυρία από το χέρι και μας έβαλε καρφί μέσα στο αεροπλάνο , αλλά στην Ελλάδα. Στο Ομάν δεν θα το ρισκάρω. Μας έδωσαν την επιλογή να πάρουμε πίσω τα λεφτα μας και όχι να επιλέξουμε άλλη πτήση. Κάτι μέσω Γκουανγκζου Κινας που βρήκαμε 11 ώρες πτήση και λοιπά απορρίφθηκε γρήγορα . Τελικά διαλέξαμε το Μαρόκο , έναν προορισμό που ήθελα και θέλω ακόμα να πάω με μηχανή , έλεγα να πάω με τη δικιά μου , μετά λέγαμε να πάμε με ένα φιλικό ζευγάρι και τελικά πήγα με τους δύο κωλομπες !! Κωλομπας είναι η λέξη σήμα κατατεθέν του ταξιδιού μας. Όλη μέρα λέγαμε ο ένας τον άλλο κωλομπα και το μάθαμε και σε ξένους ταξιτζήδες , περαστικούς , ντιλερς και τη βίζιτα που προαναφέρθηκε.
Τετάρτη 12 Μαρτίου φτάνουμε Αθήνα από Θεσσαλονίκη και μπαίνουμε στο αεροπλάνο για Μαρακές. Το ψάξαμε αρκετά το πλάνο. Άφησα επίτηδες έξω τη Τσεφτσαουεν, τη Μερζουγκα το Αγκαντιρ και την οροσειρά του Άτλαντα και με ότι υπάρχει εκεί προς τα κάτω δηλαδή για να φάω λιγότερη παντόφλα από τη Σοφουλα καθώς της υποσχέθηκα να πάμε και μαζί στο Μαρόκο σε καλύτερους προορισμούς από ότι πήγα με τα παιδιά . Εμείς διαλέξαμε το τουριστικό Μαρακές για 3 βραδια , τη πρωτεύουσα Ραμπάτ για 2 βράδια , την ξακουστή Καζαμπλάνκα για ένα βράδυ και το Μενίδι του Μαρόκο τη Φεζ ( υπερβάλλω αλλά για τα τόσα που άκουσα δεν τρελάθηκα και είμαι φαν της ντόπιας κουλτούρας , του τοπικού vibe και γενικά του να ζω απόλυτα την εμπειρία χαμένος σε παζάρια , στενά , πλήθη , κάτι που κάναμε παντού και ζήσαμε απόλυτα ανακατεμένοι στους Μαροκινους σε βαθμό που αν το έβλεπε η μάνα μου θα πάθαινε σοκ . Ειδικά στη Καζαμπλάνκα που βρεθήκαμε σε κάτι σαν πανυγήρι μέσα στα τείχη σε μικρά καφέ , νύχτα να είχε παντού γυναίκες με μαντήλια , ντόπιους , ζώα , παιδάκια και γενικά έμοιαζε να έχει κάνα 2000 ανθρώπους γύρω μας και εμείς οι άκυροι να περπατάμε ανάμεσα τους και να τραβάμε την προσοχή τους φουλ , ήταν το απόλυτο συναίσθημα. Έλεγες τώρα θα μας φάνε. Παρόλαυτα δεν ένιωσες ποτέ ότι κινδυνεύεις όλως παραδόξως, άσχετα να προσπάθησαν να μας πουλήσουν ναρκωτικά 3467 φορές 🥱 μην πιείτε αλκοόλ σταγόνα αλλά τη φουντιτσα σπρώξτε τη. Του Αλλάχ είναι πήγαμε σε καιρό ραμαζανιού!! Δεν ξέρω πως είναι στο νορμάλ τους αλλά εμείς ζήσαμε απόλυτα τη νηστεία τους με κλειστα μαγαζιά , με ανθρώπους να προσεύχονται παντού , στο δρόμο , σε κήπους , σε κόμβους σε πεζοδρόμια !! Παντού . Θα αναλύσω όλο το ταξίδι με κάθε λεπτομέρεια στο επόμενο part ...
Συνεχίζεται ..