Μάλτα Η σειρά της Μάλτας

[thanos75]

Μέρα 3η - Mdina, η σιωπηλή πόλη



Τι να πρωτοπεί κάποιος γι’ αυτό το μαγικό μέρος, την περίφημη σιωπηλή πόλη που πρωτοκατοικήθηκε το 700π.Χ. και αποτελεί από μόνη της ίσως λόγο επίσκεψης στη Μάλτα. Με το που περάσει κανείς την οχύρωση και την κεντρική πύλη κι αρχίσει να χάνεται στα σοκάκια θα καταλάβει καλά για ποιο λόγο το λέω:

View attachment 423370
View attachment 423371

Δε ξέρω αν πρέπει να την αποκαλέσω καστροπολιτεία ή απλά παλιά πόλη, το μόνο που ξέρω σίγουρα είναι ότι συμπυκνώνει πολλές σελίδες ιστορίας του νησιού σε λίγα μόνο μέτρα. Είναι οι τόσο έντονη η ομορφιά που παρόλο κι αν ήθελα να την συγκρίνω ή να την κατατάξω κάπου δεν ήταν της παρούσης. Αποφάσισα απλά να κινηθώ δίχως σχέδιο:

View attachment 423372
View attachment 423373

Σχεδόν χωρίς να το καταλάβω έφτασα κάποια στιγμή στην άλλη άκρη, απ’ όπου μπορεί κανείς να θαυμάσει την απρόσκοπτη θέα προς τις άλλες πόλεις του νησιού, μιας και όπως προανέφερα, η Mdina βρίσκεται σε κάποιο σχετικό ύψος:

View attachment 423374
View attachment 423375

Δεν έκανα στάση στο περίφημο καφέ – ζαχαροπλαστείο που όλοι αναφέρουν στις ιστορίες τους γιατί η πολυκοσμία και η βαβούρα δε μου έκανε το κλικ, παρά μόνο στη μικρή πλατεία μπροστά, περιμένοντας το σούρουπο και συνεχίζοντας τις βόλτες μερικά λεπτά πιο μετά:

View attachment 423376
View attachment 423377

Νομοτελειακά βρέθηκα και μπροστά στον καθεδρικό ναό του Αγίου Παύλου (Katidral ta’ San Pawl),

View attachment 423379
View attachment 423378

ένα εξίσου φωτογενές σημείο που συγκέντρωνε την περισσότερη κίνηση, από πεζούς, άμαξες κι αυτοκίνητα που δε κατάλαβα ούτε εδώ γιατί πρέπει να επιτρέπονται χαλώντας την απίστευτη αυτή εμπειρία:

View attachment 423380
View attachment 423381
View attachment 423382

Τα φώτα ξεκινούσαν ν’ ανάβουν το ένα μετά το άλλο, κάτι που παράλληλα συνέβαινε και με το φλας της φωτογραφική μου μηχανής, σε μία βόλτα που δε μπορούσα να χορτάσω:

View attachment 423383
View attachment 423384

Δεν αποχαιρέτησα τη Mdina αμέσως, θέλοντας να καθίσω και για λίγα λεπτά ακόμα μπροστά στην μεσαιωνική της πύλη κάνοντας τον απολογισμό μου για ένα τόσο θελκτικό αξιοθέατο. Προφανώς και θυμίζει σε κάποια σημεία την παλιά πόλη της Ρόδου, κάτι που μαρτυράει άλλωστε και το πέρασμα των Ιωαννιτών ιπποτών απ΄ το νησί, όμως σε καμία περίπτωση δεν ταυτίζεται, μιας και είναι τόσο προσεγμένη, καθαρή και όντως στο σύνολο της …σιωπηλή.

View attachment 423385
View attachment 423386

Για συνέχεια είπα να κάνω και μια βόλτα στην Ραμπάτ ψάχνοντας και κάτι να δροσιστώ, η οποία ήταν εξίσου ωραία και ήσυχη με τα φωτισμένα έρημα στενάκια της να δίνουν μια ιδιαίτερη ομορφιά:

View attachment 423387

Πως είναι τα καφενεία εκεί θ’ αναρωτιέστε στα σίγουρα, κάτι που είμαι εδώ για να σας απαντήσω ευθύς αμέσως: Φιλοξενούνται σε νεοκλασικά κτήρια, έχουν μέσα κίονες και αγάλματα, πίνακες, μωσαϊκό στο πάτωμα, σνούκερ στη μέση, μια τηλεόραση να δείχνει Β’ Αγγλίας, μια παρέα παππούδων να χαρτοπαίζει στη γωνία, έχουν ψυγεία γεμάτα παγωμένες λαχταριστές μπύρες και φυσικά καπνίζουν μέσα, όπως καθε φυσιολογικό καφενείο με λίγα λόγια:

View attachment 423390

To St. Paul's Band Club ήταν από τα μέρη που μ’ αρέσουν πολύ και κυνηγάω σε κάθε μου εκδρομή, συλλέγοντας εικόνες κι εμπειρίες:

View attachment 423389

Μερικές μπύρες μετά βγήκα και πάλι στο δρόμο κατηφορίζοντας προς τον κεντρικό για να πάρω το λεωφορείο της επιστροφής. Αυτή τη φορά δε σταμάτησα στη Βαλέτα παρά μόνο για να τσιμπήσω κάτι και ν’ αλλάξω όχημα σε λίγα λεπτά, πηγαίνοντας και πάλι στο St Julian's:

View attachment 423388
View attachment 423391

Γιορτάρα μέρα με το κέρασμα στον εαυτό μου να πραγματοποιείται σε μια εξαιρετική Ιρλανδική μπυραρία The Dubliner με ωραίο κλίμα, κόσμο, και αρκετά λαχταριστά βαρέλια.

View attachment 423392
View attachment 423393

Υπάρχει κάτι καλύτερο;

Πρέπει να είναι ονειρική η Mdina τη νύχτα! Εγώ την είδα πρωί (και ευτυχώς νωρίς σχετικά). Έχει εντελώς μεσαιωνική πολεοδομική διάταξη, για αυτό θυμίζει κάπως τη Ρόδο, αν και η αρχιτεκτομικη των κτιρίων είναι εντελώς διαφορετική (πιο αραβική και με πολλά σικελικα/καταλανικα χαρακτηριστικά). Εξάλλου η Mdina ήταν πρωτεύουσα του νησιού, προτού έρθουν οι Ιππότες απο τη Ρόδο και κάνουν πρωτεύουσα τους τελικά τη σημερινή Βαλεττα μετά την επιτυχημένη απόκρουση των Τούρκων το 1566.
Επίσης βρε Γιάννη τι θυμήθηκα τώρα! Αρχες Ιουλίου του 2019 να καθόμαστε με το φιλο μου στο cafe της Mdina κοντά στα τείχη και εκείνη τη στιγμή να λαμβάνω p.m.σου με ερώτηση σου για τη Σύρο. Θυμάμαι μάλιστα να μου λες, οταν σου είπα ότι είμαι στη Μάλτα αυτή τη στιγμή, "κρατα καλες σημειώσεις"!!!!. 4 σχεδόν χρόνια μετά, πήγες και εσύ

 

[psilos3]

Mdina όνειρο. Και το καφενείο όλα τα λεφτά!!!

Από τις πιο ωραίες πόλεις τέτοιου είδους που μορει να δει κανείς στην Ευρώπη.

Η Μdina είναι γοητευτική με μυστηριακή ατμόσφαιρα , σαν να μεταφέρεσαι αυτόματα σε άλλη εποχή και ναι μου θύμισε και μένα τη Ρόδο ...

Ακριβώς έτσι, και παρόλο που θυμίζει Ρόδο όπως είναι λογικό οι πολλές ακόμη επηρροές της την κάνουν ξεχωριστή!

Έχει εντελώς μεσαιωνική πολεοδομική διάταξη, για αυτό θυμίζει κάπως τη Ρόδο, αν και η αρχιτεκτομικη των κτιρίων είναι εντελώς διαφορετική (πιο αραβική και με πολλά σικελικα/καταλανικα χαρακτηριστικά)

Ακριβώς όπως τα λες!

εκείνη τη στιγμή να λαμβάνω p.m.σου με ερώτηση σου για τη Σύρο. Θυμάμαι μάλιστα να μου λες, οταν σου είπα ότι είμαι στη Μάλτα αυτή τη στιγμή, "κρατα καλες σημειώσεις"!!!!. 4 σχεδόν χρόνια μετά, πήγες και εσύ

Χαχα αλήθεια; Τωρα που το είπες το θυμήθηκα όντως! Ωραια πράγματα, να που άργησα όμως να πάω.

Στο μεταξύ έχω φίλη που πήγε τριήμερο Μάλτα και δε πήγε στη Mdina, λέγοντας «εντάξει, τι να τη δω, ίδια με τη Ρόδο είναι». Μ΄ έκανε να θέλω να φάω τα μούσια μου.

 

[thanos75]

Ωραια πράγματα, να που άργησα όμως να πάω.

Αν σκεφτείς πως ήταν ταξιδιωτικά η διετία 2020- 2022 καθόλου δεν άργησες!

 

[psilos3]

Αν σκεφτείς πως ήταν ταξιδιωτικά η διετία 2020- 2022 καθόλου δεν άργησες!

Απ' το δεύτερο μισό του 21 μέχρι και το τέλος του 22 ζάχαρη, αλλά αυτή είναι συζητηση για άλλο θέμα...

 

[psilos3]

Μέρα 4η - Βαλέτα αναλυτικά



Τελευταία μέρα μου στην εκδρομή είχε έρθει νωχελικά και χαλαρά όσο οι προηγούμενες, τίποτα ωστόσο δε μ’ εμπόδισε να φάω ακόμα περισσότερο σ’ αυτόν το μπουφέ του πρωινού που είχε γίνει εμμονή. Παράλληλα σχεδίαζα τα πλάνα της ημέρας, που με συνοπτικές διαδικασίες αναπροσάρμοσα και πάλι, θέλοντας να δώσω στην πρωτεύουσα το βάρος που της άξιζε.

Βγήκα στο δρόμο και περίμενα το γνωστό λεωφορείο, που άργησε παραπάνω ως συνήθως, κατεβαίνοντας αυτή τη φορά μια στάση πριν τον τερματισμό και πιο συγκεκριμένα στο παρκάκι Il-Mall όπου φιλοξενούνται πολλά από τα μνημεία της πόλης:

Απέναντι ακριβώς βρίσκεται η πλατεία San Publiju που στην άκρη της φιλοξενεί τον φανταστικό ναό «San Publiju» που κάθε μέρα έβλεπα μακρόθεν και είχε έρθει επιτέλους η σειρά να δω κι από κοντά:

Φωτογράφισα το μνημείο της ανεξαρτησίας, αφιερωμένο στον Μαλτέζικο λαό,

και προχώρησα διαμέσου της κλειστής Χριστουγεννιάτικης αγοράς προς την κλασσική είσοδο της πόλης. Είναι μυστήριοι αυτοί οι Μαλτέζοι ρε φίλε τι να πω. Παρασκευή εργάσιμη να γίνεται χαμός και Κυριακή να ναι όλα κλειστά…

Αυτή τη φορά δεν ακολούθησα κάποια από τις κλασσικές διαδρομές που είχα κάνει αλλά κατευθύνθηκα αριστερά, περνώντας από τους γραφικούς δρόμους που αποτελούν κανόνα στην Βαλέτα, όπως και οι ανηφόρες/κατηφόρες της:

Στο τέλος του δρόμου υπήρχε μια αλάνα που ευνοούσε υψομετρικά τις πανοραμικές λήψεις, αρχικά προς το Manoel Island με φόντο τη Gżira:

Αλλά και στη συνέχεια προς την ίδια τη Βαλέτα και τους περίφημους καθολικούς ναούς ta ’Pawlu και Bażilika Santwarju tal-Madonna, ορατούς από πολλά ακόμη σημεία εκτός πόλης:

Προς τα κει είχα σκοπό να κατευθυνθώ κι εγώ, έτσι συνέχισα το δρόμο μου άλλοτε ανεβαίνοντας κι άλλοτε κατεβαίνοντας, χωρίς να συναντήσω ιδιαίτερη κίνηση ή ανθρώπους. Μάλλον το αντίθετο:

Βρήκα τους δύο ναούς «πνιγμένους» στα τριγύρω κτήρια, κάτι που σαφώς τους αδικούσε αλλά είναι κατανοητό.

Έτσι κι αλλιώς δεν είχα άλλο σκοπό πέρα από μια σύντομη βόλτα, καθώς η λίστα ακόμα ήταν μεγάλη:

Ορίστε ακόμα ένα σημείο θέασης προς απέναντι, με την ασχήμια της Sliema έναντι της ομορφιάς της Valletta να είναι νομίζω καταφανέστατη:

Είχα αρχίσει να πλησιάζω την άκρη της χερσονήσου και το φρούριο του St. Elmo όταν άρχισα ξαφνικά να νιώθω πολύ έντονες ενοχλήσεις:

Ο προσαγωγός με πέθαινε στον πόνο, χωρίς να έχει δώσει κανένα απειλητικό σημάδι εκ των προτέρων, κάτι που με ανάγκασε να διανύω με το ζόρι και με σχεδόν ένα πόδι τα επόμενα πολλά μέτρα, την ώρα που περνούσα απέναντι από τη μπούκα του λιμανιού και το περίφημο μνημείο Siege Bell War Memorial, που ανεγέρθηκε το 1992 προκειμένου να τιμήσει τη νίκη των συμμαχικών δυνάμεων στην πολιορκία της Μάλτας και τους πεσόντες στον Β’ παγκόσμιο πόλεμο:

Ανέβηκα όσο μπορούσα στα σκαλιά με την κατάσταση να δυσχεραίνει όλο και περισσότερο κι εμένα να αναρωτιέμαι τι μπορώ να κάνω. Ευτυχώς ένα καφέ – ρέστοραντ απέναντι έδωσε τη λύση, επιτρέποντας μου να χαλαρώσω και να καθίσω λίγο προσωρινά πίνοντας κάτι. Ως εκ θαύματος η όλη κατάσταση λειτούργησε και ο μυϊκός πόνος άρχισε να φθίνει, κάνοντας με να θέλω άμεσα να συνεχίσω το δρόμο μου και να μη τελειώσει έτσι άδοξα η εκδρομή.

Προχώρησα αποφασιστικά στην ανηφόρα λοιπόν που οδηγούσε στους Lower Barrakka Gardens, μια μίνι αντιγραφή των Upper θα έλεγε κανείς σε διαφορετικό όμως σημείο:

Η προσπάθεια μιας αναμνηστικής φωτογραφίας έπεσε στο κενό λόγω της έντονης ηλιοφάνειας, έτσι αρκέστηκα σε μερικές λήψεις και από αυτή την γωνία και το πολύ όμορφο σημείο που βρισκόμουν γι’ άλλη μια φορά στη Μάλτα:

Η διαδρομή συνεχίστηκε στον καλοκαιρινό σχεδόν καιρό μέσα από τα σοκάκια της Βαλέτα, βγαίνοντας εν τέλει στον πεζόδρομο Merchants St, τον έναν από τους δύο του κέντρου:

Έκανα τη διαδρομή πέρα ως πέρα συναντώντας πλέον αρκετό περισσότερο κόσμο κι επιβεβαιώνοντας όσα γράφω σε προηγούμενο κεφάλαιο για τον καθεδρικό ναό του St. John's

Στρίβοντας τελικά στην Old theatre street περνώντας τη χαρακτηριστική στοά κάτω από την εθνική βιβλιοθήκη.

Είχα συνέχεια…

 

[psilos3]

Μέρα 4η – Πρωτεύουσας συνέχεια & αναχώρηση



Το πολύ όμορφο πέρασμα οδηγούσε στην πλατεία του San Ġorġ, ένα μέρος που βρήκα την ευκαιρία να κάνω μια μικρή ακόμα στάση απολαμβάνοντας τη λιακάδα,

μαζί με τις εξαιρετικές -για πολλοστή φορά στην εκδρομή- εικόνες της Archbishop street που περνάει ακριβώς από κάτω:

Ο πιο πολυσύχναστος πεζόδρομος της Βαλέτας όμως είναι σίγουρα η Republic Street όπως μπορείτε να διαπιστώσετε κι από τις εικόνες, την οποία άρχισα ν’ ανεβαίνω μεσημεράκι πλέον, περνώντας έξω απ’ το κτήριο των δικαστηρίων:

Στο αριστερό μου χέρι συνάντησα το μνημείο MDLXV, αφιερωμένο στους πεσόντες της μεγάλης πολιορκίας της Μάλτας και κοντοστάθηκα βλέποντας τα αναμμένα κεριά και τις εικόνες στη βάση του:

Το άγαλμα έχει μετατραπεί κατά κάποιον τρόπο σε μνημείο της αδίκως δολοφονημένης από βομβιστική επίθεση Μαλτέζας δημοσιογράφου Daphne Anne Caruana, η οποία έχασε τη ζωή της με αυτή τη μαφιόζικη τακτική μετά τις αποκαλύψεις πληροφοριών που έκανε σχετικά με τα έγγραφα του Παναμά. Από τότε περιμένουν όλοι να εφαρμοστεί δικαιοσύνη αλλά όλοι γνωρίζουμε (ειδικότερα οι Έλληνες) πως λειτουργεί η δικαιοσύνη σε κάτι τέτοια θέματα…

Με σκέψεις κι αρκετά επηρεασμένος συνέχισα την όμορφη βόλτα μου στον πεζόδρομο ψάχνοντας παράλληλα να ψωνίσω και μερικά αναμνηστικά. Αυτή μάλιστα, ήταν η προβλεπόμενη Κυριακή, με τον κόσμο να πυκνώνει όλο και περισσότερο:

Είχα δει αρκετά καλά τη Βαλέτα και όντας ευχαριστημένος με όσα έκανα παρόλες τις αναποδιές, αποφάσισα να κάνω και κάτι εποικοδομητικό προκειμένου να σκοτώσω λίγο από το χρόνο που απέμενε στο νησί. Τι καλύτερο βέβαια από μερικές μπυρίτσες για αποχαιρετισμό, ιδιαίτερα όταν βρίσκεις μπροστά σου τέτοιες πανέμορφες pub όπως αυτήν:

Η «Queen Victoria City Pub» τα είχε όλα και προπαντός νόστιμες ΙΡΑ που με περισσή χαρά δοκίμασα:

Θα ήταν κοντά 5 το απόγευμα όταν ξαναβγήκα στον κεντρικό, κάνοντας μια μίνι παράκαμψη για μερικές ακόμα φωτογραφίες στους Κήπους, μιας και οι μεσημεριανές δε με δικαίωσαν:

Μία από αυτές είναι και η φωτογραφία της εισαγωγής, ωστόσο υπενθυμίζω ότι μιλάμε για ένα πολύ ωραίο μέρος που δε γινόταν να μη ξαναπεράσω για λίγο:

Μισή ώρα μετά άφηνα πίσω μου οριστικά την πύλη της Βαλέτας και το σιντριβάνι της, έτοιμος να αναχωρήσω για το ξενοδοχείο:

Όχι όμως χωρίς προμήθειες για τον δρόμο, με μερικά από τα πεντανόστιμα Pastizzi της βιτρίνας να ακολουθούν το ίδιο δρομολόγιο με μένα:

Είχα περίπου 3 ώρες στη διάθεση μου έτσι αφού παρέλαβα το σακίδιο που χα αφήσει προς φύλαξη και ήπια ένα καφεδάκι, μπήκα στο σωστό Χ2 (χωρίς πειράματα αυτή τη φορά), που μόνο στην ώρα του δε λες ότι ήρθε, σε αντίθεση με τα αναρτημένα στη στάση δρομολόγια του. Μικρό το κακό, απλά να το ΄χετε στο νου σας κατά τη μετάβαση στο αεροδρόμιο.

Τσάκισα τα Pastizzi μου ήπια και κάτι, πριν κινήσω για τον έλεγχο στο μικρό αεροδρόμιο. Η Μάλτα εκτός των άλλων είναι μια χώρα με εξαιρετικά προϊόντα, λικέρ και κρασιά, τα οποία οφείλετε να δοκιμάσετε και να ψωνίσετε φεύγοντας. Κάτι τέτοιο έκανα κι εγώ, μ’ ένα ροζέ κι άλλο ένα λευκό ν’ ανεβαίνουν προς Θεσσαλονίκη:

Συνεπέστατη γι’ ακόμα μια φορά και η Ryan όπως συνηθίζει τον τελευταίο καιρό, σε μια πολύ ήσυχη και γρήγορη πτήση επιστροφής, με τον επίλογο να μπαίνει λίγο πριν τις 12, σε μια εκδρομή που ξεκίνησα χωρίς υψηλές προσδοκίες αλλά ευτυχώς διαψεύστηκα πανηγυρικά.

Πάντα τέτοια!

 

[Iris_90]

Γιάννη στη φωτογραφία με τα λικέρ θυμήθηκα πως στην αγορά του Μάρσασλοκ είχα αγοράσει ένα μπουκαλάκι μικρό με το εθνικό τους λικέρ που έχει γεύση σύκο , ιδιαίτερη γεύση που δεν τη συναντάς πουθενά αλλού . Πάντα με υγεία και σε άλλα ταξίδια εύχομαι !

 

[psilos3]

Συμπεράσματα - Απολογισμός



α. Χρόνος εκδρομής: Νομίζω πως οι τρεις και πλέον μέρες που είχα στη διάθεση μου επαρκούσαν για αρκετά πράγματα πάνω στο νησί, μη κοιτάτε που δε τις εκμεταλλεύτηκα όπως περιγράφω.

β. Εποχή εκδρομής: Ξέρω ότι θα δυσαρεστήσω τους λάτρεις του καλοκαιριού και των θαλασσών, θεωρώ όμως ότι πήγα στη Μάλτα ιδανική εποχή, με τον καιρό να βοηθάει βέβαια. Προτιμώ πάντα το εκτός σεζόν για τέτοια μέρη και δεν το αλλάζω.

γ. Όσα δεν είδα: Είναι τόσα ώστε να γεμίσουν ακόμη μια λίστα και να δικαιολογήσουν μια εκ νέου εκδρομή στη Μάλτα. Οπότε μήπως ευτυχώς που δεν τα δα;

δ. Άνθρωποι: Να προσπαθήσω να κάνω σχόλιο για τους ντόπιους; Όχι, ευχαριστώ. Ακόμα ένα κλασσικό τουριστικό μέρος που το μεγαλύτερο ποσοστό στις δουλειές το έτρεχαν μετανάστες. Δηλώνω απλά απόλυτα ευχαριστημένος απ' όσους συναναστράφηκα κι από την ευγένεια τους.

ε. Οργάνωση: Ούτε εδώ χρειάζεται να επεκταθώ και πολύ. Σε τόσο τουριστικούς προορισμούς όλα είναι οργανωμένα & εύκολα. Προσοχή μόνο με τα λεωφορεία, να δείχνεται την απαραίτητη υπομονή, φαντάζομαι σε υψηλή σεζόν ένα περισσότερο.

στ. Κουζίνα/ποτά: Λίγα πράγματα κι εδώ μιας και δε φημίζομαι για τις γευστικές μου εξερευνήσεις. Δοκιμάστε πάντως άφοβα όλα τα μαγαζάκια του δρόμου, αξίζουν. Όσο για τις μπύρες με κόστος από 4-7€ και τα ποτά από 3€ και άνω, τα είδατε ανά κεφάλαιο.

ζ. Κόστος: Εδώ έχουμε να κάνουμε με τη σεζόν. Άντε και να βρεις φθηνά εισιτήρια με τη ryan ακόμα και το καλοκαίρι, σε καμία περίπτωση δε θα βρεις όμως φθηνή διαμονή. Ομοίως και δραστηριότητες. Σαν μέρος είναι σίγουρα ένα κλικ παραπάνω σε τιμές απ’ αυτές της Ελλάδας.

η. Γενική εικόνα: Πολύ θετικό το πρόσημο της εκδρομής, ίσως αναπάντεχα θετικό μιας και μη ξεχνάμε ότι οι προσδοκίες μου ήταν χαμηλές. Πέρασα ωραία, το απόλαυσα, συν ότι μπήκε ακόμα μια «χώρα» στις υποψήφιες για επίσκεψη ξανά και ξανά με τέτοια ευκολία πρόσβασης.


Μέχρι τότε,

ραντεβού στην επόμενη ιστορία, νησιωτική και μη, στην Ευρώπη ή κάπου αλλού.
Ραντεβού πάντα ψηλά πάνω απ’ τα σύννεφα!

 

[gkalla]

ραντεβού στην επόμενη ιστορία, νησιωτική και μη, στην Ευρώπη ή κάπου αλλού.
Ραντεβού πάντα ψηλά πάνω απ’ τα σύννεφα!

Εεε περιμένουμε ιστορία για Μαδρίτη, μην ξεχνιέσαι!

 

[Extra muros]

Φανταστική ιστορία και υπέροχες φωτογραφίες!Η μόνη μου εικόνα για τη Μάλτα ήταν εκείνη από τα "Εγκλήματα", μέχρι που ανακάλυψα τις πολλές κι ενδιαφέρουσες ιστορίες που έχουν γραφτεί εδώ μέσα. Πρώτη φορά όμως που νιώθω ότι αξίζει να μπει σε άμεση ταξιδιωτική προτεραιότητα, καλώς εχόντων των πραγμάτων για τη νέα χρονιά.

 

[thanos75]

!Η μόνη μου εικόνα για τη Μάλτα ήταν εκείνη από τα "Εγκλήματα

Είπες 'Εγκλήματα' και θυμήθηκα! Κάτι γλυκοκιτς που έκανα όταν πήγα στη Μαλτα ήταν ότι επισκέφθηκα το Μουσείο Βασανιστηριων στην Μντινα, γιατί μου είχε μείνει η χαρακτηριστική σκηνή της σειράς (εκεί που φανταζόταν η Σωσω ότι έκανε μεσαιωνικά βασανιστηρια στον Αλέκο). Πλάκα πλάκα ως μουσειο δεν ήταν κακό, και είχε ως υπόγειο ομοίως απίστευτη δροσιά

 

[thanos75]

Προσοχή μόνο με τα λεωφορεία,

Πάντως, αν και πήγα καλοκαίρι, κανένα πρόβλημα δεν αντιμετώπισα με τα λεωφορεία και την εφαρμογή τη βρήκα πολύ εύχρηστη (και η τηλεματική τους μια χαρά δούλευε). Ίσως το καλοκαίρι να είναι πιο οργανωμένοι
Όσο για τη διαμονή, είναι όντως αρκετά τσιμπημένη ειδικά στη Βαλέτα, αλλά αξίζει να επισημάνω (και σε αυτό συμφωνούν και φίλοι μου που πήγαν) ότι τα ξενοδοχεία τους προσφέρουν αναβαθμισμενες παροχές (Το 3αστερο τους είναι σαν 4αστερο)