Η "κυρίαρχη" ανάμνηση, από τα μέχρι σήμερα ταξίδια μας.....

[maltakias]

Το επιβατικό λεγόταν DC-3 πάντως,για να το ξεκαθαρίσουμε.

Συγγνώμη που εχ... το θέμα αλλά μου έκανε εντύπωση.

 

[interted]

Η κυρίαρχη ανάμνηση είναι η πρώτη. Ποτέ δεν θα ξεχάσω την αίσθηση όταν βγήκα από τα αμάξι των γονιών μου και πάτησα για πρώτη φορά σε ένα μέρος "πολύ μακρυά" από το μέρος που ζούσα μέχρι τότε. κι ας ήταν μόνο το ταξίδι μέχρι τον Μιστρά. Η αίσθηση ελευθερίας που ένιωσα εκείνη την στιγμή καθορίζει και στιγματίζει τα υπόλοιπα ταξίδια μου και την ζωή μου γενικά. Σε ηλικία πάνω-κάτω 10 ή 12 χρονών

 

[malysa]

ανεβαίνοντας τη σκάλα για την είσοδο σε ένα Douglas C-47 της Ολυμπιακής για το πρώτο μου αεροπορικό ταξίδι...

Καλά, με Dakota έχω πετάξει κι εγώ...Ρόδο-Αθήνα

Aααα με Dakota πέταξα και γω το '93 από Κατμαντού, για να δούμε από ψηλά το Εβερεστ ....
αξέχαστη εμπειρία.... δεν θα ξεχάσω τον "θόρυβο" που έκανε και το πόσο αργά πετούσε ανάμεσα στα σύννεφα....
άσε που ένοιωθα ότι από στιγμή σε στιγμή θα βομβαρδιζόμασταν (είδες τι παθαίνει ο άνθρωπος όταν δεν έχει πάει φαντάρος )

 

[Borealis]

Με χρονική σειρά, ο Ζωολογικός κήπος της Φλωρινας, οι καταρράκτες της Έδεσσας και τα Μετέωρα, όλα εκεί από 4-6 χρόνων. Α!! και το Βίτσι, τα τελευταία χρόνια.

 

[chrisbd]

Mία αστεία αλλά σίγουρα από τις πιο κυρίαρχες αναμνήσεις μου ήταν όταν με την γυναίκα μου και τα παιδιά μου πήγαμε στο Ζωολογικό κήπο του Thoiry καμιά ώρα από το Παρίσι. Όπως κυκλοφορούσαμε με το αυτοκίνητο μέσα στό πάρκο, το ένα αυτοκίνητο πίσω απο το άλλο, πολυ σιγά βέβαια, τα παιδιά πισω άνοιξαν το παράθυρο και άπλωσαν το χέρι για να ταϊσουν κάτι ζέμπρες που ζυγώνανε. Όταν όμως πλησίασαν για να φάνε τα παιδια τρόμαξαν και τράβηξαν το χέρι μέσα στο αυτοκίνητο. Η ζέμπρα όμως έχωσε το κεφάλι μεσα και ο μικρότερος έβγαλε μια τσιρίδα, ο μεγάλος προσπαθούσε με το χερούλι να κλείσει το παράθυρο με αποτέλεσμα να ψιλοσφηνώσει το κεφάλι της και να περπατα για 2-3 δευτερόλεπτα έτσι όσπου τελικά ελευθερώθηκε. Βέβαια όταν μπήκαμε στο τμήμα με τα λιοντάρια γύρισα και τους είπα " παιδιά κλείστε τα παράθυρα καλά και μην διανοηθείτε να ξανακάνετε το ίδιο''.

 

[McElk]

Τέλη Δεκεμβρίου 1984. Σοβιετική Ένωση, Μόσχα, Ξενοδοχείο "Ρωσία", βράδυ μετά τα μεσάνυχτα. Από το παράθυρο του δωματίου στον 6ο όροφο φαινόταν όλη η Κόκκινη Πλατεία από ψηλά. Στα δεξιά του οπτικού πεδίου ο ναός του Αγίου Βασιλείου με τους τρούλους του. Στη μέση η χιονισμένη πλατεία με το μουντό κτίριο του μουσείου στο βάθος. Και στα αριστερά το τείχος του Κρεμλίνου με τους πυργίσκους του. Το σκηνικό της παντελώς έρημης και νεκρικά ήσυχης παγωμένης πλατείας, συμπλήρωναν μικροί πίδακες ατμού (από τους υπόγειους σωλήνες τηλεθέρμανσης) δημιουργώντας μια αχλύ γύρω από τα φώτα. Θα ήταν μια πραγματική ατμόσφαιρα παραμυθιού αλλά τα φωτεινά κόκκινα αστέρια πάνω στους πυργίσκους του Κρεμλίνου δεν ήταν Χριστουγεννιάτικα. Ήταν για μας τότε τους Δυτικούς στην περίοδο του Ψυχρού Πολέμου, τα απειλητικά κόκκινα αστέρια που αντιπροσώπευαν όλο το δέος της αντίπαλης πυρηνικής υπερδύναμης που εγώ βρισκόμουν στην καρδιά της !! Κάθε βράδυ για πολλή ώρα έμενα να κοιτώ το θέαμα.

 

[Aria_C]

Μπορεί η "κυρίαρχη" ανάμνηση να μην είναι μία αλλά πολλές, η εξής μία?
Σε μένα κάτι τέτοιο συμβαίνει, καθώς η κυρίαρχη ανάμνηση που έχω είναι η στιγμή που κρεμασμένη από την κουπαστή του πλοίου κάθε φορά, που φτάνω, προσπαθώ να χορτάσω τα μάτια μου με τη θέα του Νησιού μου, σαν να είναι κάθε φορά πρώτη φορά και κάθε φορά που φεύγω η στιγμή που προσπαθώ να γεμίσω την καρδιά μου με τη θέα του, σαν να είναι κάθε φορά η τελευταία!!!
Κι επειδή φέτος γίνεται πολύς λόγος για ένα άλλο Νησί, το δικό μου είναι η μοναδική λατρεμένη μου Σαμοθράκη...
Όπου αλλού κι αν πήγα, όπου αλλού κι αν πάω, δεν νομίζω ότι πρόκειται πουθενά να αφήσω πίσω ξανά κομμάτια της καρδιάς μου

 

[Pandora]

το δικό μου είναι η μοναδική λατρεμένη μου Σαμοθράκη...

Αγαπάμε Σαμοθράκη με τρέλα !

 

[Samion]

Αν μπορείς διέψευσέ με.

Douglas C-47 Skytrain - Wikipedia, the free encyclopedia

(σοβαρά τώρα,είσαι σίγουρος ότι μιλάμε για το C-47 ή αλλιώς Dakota για αυτούς που το ξέρουν έτσι; )

για τι να σε διαψεύσω? καλά τα λες. αλλά όπως κ πολλοί άλλοι θα συνεχίσω να τα λέω C-47..και είμαι σίγουρος. έχω κ οικογενειακη φωτο.

Καλά, με Dakota έχω πετάξει κι εγώ...Ρόδο-Αθήνα

είσαι σίγουρος? αν δεν κάνω λάθος οι τελευταίες πτήσεις με αυτόν τον τύπο έγιναν αρχές δεκαετίας 70. αντικατασταθηκαν με τα YS-11 (δυστυχώς γνωστά από τα ατυχήματα Βούλας-Κοζάνης) τα οποία πολλοί τα αποκαλούσαν ντακότες..χωρίς να ήταν στην πραγματικότητα. δύσκολο να βρεις μία φωτο.πχ.
airpics.net - SX-ECF, Douglas DC-3B, Hellenic Civil Aviation Authority - Large size

 

[North66]

Τέλη Δεκεμβρίου 1984. Σοβιετική Ένωση, Μόσχα, Ξενοδοχείο "Ρωσία", βράδυ μετά τα μεσάνυχτα...

Eίσαι πολύ τυχερός που έζησες τη Ρωσία έτσι διαφορετική, κομμουνιστική και όχι ένα ακόμη δυτικό ευρωπαϊκό κράτος...

 

[GTS]

είσαι σίγουρος? αν δεν κάνω λάθος οι τελευταίες πτήσεις με αυτόν τον τύπο έγιναν αρχές δεκαετίας 70. αντικατασταθηκαν με τα YS-11 (δυστυχώς γνωστά από τα ατυχήματα Βούλας-Κοζάνης) τα οποία πολλοί τα αποκαλούσαν ντακότες..χωρίς να ήταν στην πραγματικότητα. δύσκολο να βρεις μία φωτο.πχ.
airpics.net - SX-ECF, Douglas DC-3B, Hellenic Civil Aviation Authority - Large size

Σίγουρος όχι, ήμουν κάτω των 4 ετών, μιλάμε για τέλη δεκαετίας '70 και μιλάμε για στρατιωτικό αεροπλάνο, έμπαινες μέσα από την ουρά του, δεν ήταν επιβατικό.

 

[Samion]

Σίγουρος όχι, ήμουν κάτω των 4 ετών, μιλάμε για τέλη δεκαετίας '70 και μιλάμε για στρατιωτικό αεροπλάνο, έμπαινες μέσα από την ουρά του, δεν ήταν επιβατικό.

από την ουρά..τι μου θύμισες τώρα..άλλες γλυκές αναμνήσεις από τη θρυλική ΑΖ...