gmavro75
Member
- Μηνύματα
- 436
- Likes
- 563
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ταξίδι στο χρόνο
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- 1. Chicago: NBA, I love this Game!
- 2. Νέα Ορλεάνη: All that Jazz…
- 3. Τέξας και Νέο Μεξικό: America is our playground man…][I]Τα επιδέξια χέρια της μητέρας πρόσθεταν την τελευταία πινελιά στα μάγουλα και στο μέτωπο του μικρού αγοριού… «λίγο ρουζ για να δείχνεις ηλιοκαμένος από τον ήλιο εκεί στην άγρια δύση!… τώρα είσαι κανονικός καουμπόης!» έλεγε… και εγώ δεν ξέρω τι απολάμβανα πιο πολύ εκείνη την ώρα. Το μασκάρεμα, το χαμόγελό της ή που ασχολιόταν μόνο μαζί μου… [/I
- 4. Αριζόνα: The Grand Deserts][I]Κυνηγώντας τον ορίζοντα σε ατέλειωτες ευθείες μέσα σε τοπία κόκκινης ανυπαρξίας… σκέφτεσαι, θυμάσαι, οι μνήμες σε προσπερνάνε καβάλα σε μια Κάντιλακ ξεσκέπαστη και συ τις κυνηγάς. Η πιο πιστή παρέα, το ανάπηρο σκυλί σου, ο πανταχού παρών εαυτός σου με όλο το τεράστιο κενό του παραγεμισμένο με το παρελθόν σου, σε ακολουθεί σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη, σε κοιτά στα μάτια σα να σε περιμένει να τραβήξεις από το στόμα του το μπαλάκι που του πέταξες… χαζό σκυλί, του δείχνεις τα αστέρια και αυτό κοιτάει το δάχτυλο. Ο Ντίνος σκεφτόταν, η Ανίτα αναρωτιόταν τι να εννοούσε ο μάγος στη Νέα Ορλεάνη -εκείνος ο χειρομάντης που της είπε ότι σε λίγο θα πεθάνει για να ξαναγεννηθεί- εγώ πάλι θυμόμουν. Είχαμε ώρα, είχαμε χρόνο πίσω μας και μπρος. Είχαμε χρόνο μιας ζωής… σα μια γουλιά ωκεανός: αρκετός για να πνιγείς, λίγος για να ξεδιψάσεις.[/I
- 5. Νεβάδα: The Sin City…][I]Θα τζογάρω στη πλάτη του Θάνατου. Όσοι έζησαν προσπαθώντας να Tον γλυτώσουν, απλά πέθαναν χωρίς να ζήσουνε τίποτε. Είναι η φύση μας τόσο σκληρή ώστε να μας καταραστεί με την σχιζοφρένεια -την επίγνωση της προσωρινότητάς μας από τη μια και από την άλλη με το ισχυρό ένστικτο επιβίωσης. Εγώ θα αδιαφορήσω και θα ζήσω αιώνια -μέχρι αποδείξεως του εναντίου. Θα αγαπάω για πάντα, θα υπόσχομαι για πάντα, θα θυμάμαι για πάντα, θα ερωτεύομαι για πάντα, και κάθε μου στιγμή θα απολαμβάνει τις τιμές που πρέπουν σε πιθανές αιώνιες αναμνήσεις. Θα σπαταλάω χρόνο δεξιά και αριστερά, με βήματα αργά σα να πηγαίνω βόλτα αφήνοντας τα απρόσμενα να με φτάσουν, θα περάσω από τις γειτονιές που μου «έγραψε» να περάσω, χωρίς άλλη βιασύνη. Όσοι πέρασαν προσπαθώντας να προλάβουν, απλά τερμάτισαν χωρίς να προλάβουν τίποτε. [/I
- 6. Καλιφόρνια National Parks: "Good Bye Death Valley"][I]Έρημος… Ανυπαρξία και ανοιχτοί ορίζοντες, λίγα σύννεφα αραχνοΰφαντα σα να προσπαθούν να αγγίξουν απαλά το παρθένο τίποτα. Γενναιόδωρο αρπαχτικό, έρημος… αλήθεια τι χρώμα θα της έβαζες σε μια αφήγηση, τι ήχος της ταιριάζει, ποιες λέξεις; Πώς θα την περιέγραφες σε έναν τυφλό ταξιδιώτη, σε αυτή που θα ήθελες δίπλα σου αλλά είναι τόσο μακριά; Η κοιλάδα του Θανάτου ζωντανή και σαρκοφάγος, έρημος… η τελευταία ερημιά, η τελευταία έρημος, η τελευταία… [/I
- 7. Καλιφόρνια Pacific Coast: "End of the Trail"][B]18 και 19/4 2011[/B
The 5.500Km drive
Εισαγωγή
Το background
Το ταξίδι για την Αμερική, ξεκίνησε πάνω σε ένα πλοίο, αυτό που πάει από το Πειραιά στη Σύρο. Ξεκίνησε έναν Σεπτέμβρη αυτόν που είχε έρθει μετά από έναν κούφιο Αύγουστο χωρίς κάμπινγκ και Κυκλάδες. Ξεκίνησε σα φυσική απάντηση στην ερώτηση «…τώρα τι κάνουμε;» που ήρθε σα φυσική συνέχεια της κουβέντας που κάναμε με το Ντίνο πάνω στο κατάστρωμα του πλοίου για περασμένα ταξίδια, περασμένους φίλους, τις “συγχωρεμένες” και τις κραιπάλες μας στα περασμένα χρόνια της φιλίας μας. Ξεκίνησε την ώρα που έδυε και η τρίτη μπύρα και λίγο πριν ανατείλει η τέταρτη, απόγευμα, την ώρα που ο ήλιος στράγγιζε γενναιόδωρα μια παλέτα υπερερυθροσυγχνωτικών χρωμάτων στον υποϊώδες καμβά του Αιγαίου. Ίσως πάλι να ξεκίνησε στα παιδικά μας χρόνια, να ξεπήδησε από τα γουέστερν, τα καρναβαλικά μασκαρέματα, τα καουμπόικα παιχνίδια μας στις αλάνες, τις παραφουσκωμένες βαλίτσες των ξενιτεμένων θείων που μας επισκέπτονταν τα καλοκαίρια, τις political correct κομεντί στα σινεμά και τα σίριαλ της τηλεόραση. Ίσως το ανέθρεψαν στην εφηβεία και στα νεανικά μας χρόνια η ροκ και οι αστέρες της, η λογοτεχνία της γενιάς Μπίτνικ και οι κοινωνίες των Χίπις, η απέχθεια προς την πολιτική και τους πολιτικούς της, η αγάπη προς τους επαναστάτες της, ίσως οι μύθοι που τεχνηέντως και επιτυχώς έχει καλλιεργήσει στο παγκόσμιο πολιτισμικό χωράφι της.
Ίσως απλά αρκεί να πούμε πως το ταξίδι για την Αμερική ξεκίνησε μέσα μας, εκεί δηλαδή που ξεκινάνε όλα τα ταξίδια.
Η Ανίτα, άλλη φιλία από κει που πάει πίσω στις αρχές των 90s, εκείνη την ώρα ήταν στην Ρόδο. Δεν είχε ιδέα για το τι γινόταν πάνω σε ένα κατάστρωμα ενός πλοίου, αυτού που πάει από Πειραιά Σύρο. Βασικά, την είχε κάνει από την Αθήνα κανά πεντάρι χρόνια τώρα, είχε εγκατασταθεί στο νησί, είχε προσαρμοστεί, το είχε μάθει σαν την παλάμη της (αν και για την παλάμη της είχε ακόμα πράγματα να μάθει), το είχε γουστάρει, το είχε αγαπήσει, το είχε συνηθίσει, το είχε βαρεθεί. Το άντεχε. Συμπτωματικά εκείνη τη στιγμή, στράγγιζε την τρίτη μπύρα και πήγαινε για την τέταρτη. Μη συμπτωματικά, εγώ είχα λόξιγκα. Σκέφτηκε ότι καιρό είχε να μιλήσει με τα φιλαράκια της, και τη στιγμή που η μετέωρη σκέψη στο κατάστρωμα του πλοίου έπεσε βαριά στην πρόταση “ήρθε η ώρα για route 66!” το κινητό μου χτύπησε. Στην ερώτηση “τι κάνετε;” η απάντηση ήταν “κανονίζουμε road trip στο Mother Road” και η επόμενη φράση από Ρόδο έλεγε “All right dudes… count me in!”. Ναι, τρεις είναι ιδανικό νούμερο για road trip και οι τρείς μας συγκεκριμένα, ιδανικά νούμερα!
Συμπτωματικά τρεις τέταρτες μπύρες άνοιξαν ταυτόχρονα και -μη συμπτωματικά- τρία ταυτόχρονα χαμόγελα έσκασαν…
Το πλάνο
Το πλάνο αν και αρχικά έλεγε Route 66 δηλαδή Chicago-Los Angeles, με λίγο ψάξιμο καταλήξαμε ότι θα ήταν πιο περιεκτικό να δούμε και κάποια άλλα πράγματα λίγο ή τελείως εκτός δρόμου. Έτσι μπήκε η Νέα Ορλεάνη, σοφή απόφαση, το San Francisco, η Death Valley, τα μεγάλα πάρκα της Sierra Nevada και η Pan-Americana στις ακτές του Ειρηνικού. Σε χρονικό αντιστάθμισμα, δεν θα ξεκινούσαμε την route66 από το Σικάγο αλλά λίγο πριν τη μέση στο Αμαρίλλο του Texas. Το τελικό πρόγραμμα που τελικά ακολουθήσαμε με όλες τις αλλαγές ακόμα και αυτές που έγιναν κατά τη διάρκεια του ταξιδιού είναι το παρακάτω:
7 Απριλίου: Πτήση Αθήνα-Λονδίνο-Σικάγο
8 Απριλίου: Πτήση Σικάγο-Νέα Ορλεάνη (Louisiana)
9 Απριλίου: Νέα Ορλεάνη
10 Απριλίου: Πτήση Νέα Ορλεάνη-Amarillo (Texas)
11 Απριλίου: Amarillo-White Sands NP-Las Cruses (New Mexico)
12 Απριλίου: Las Cruses-Santa Fe-Gallup (New Mexico)
13 Απριλίου: Gallup-Canyon de Chelly-Petrified Forest-Flagstaff (Arizona)
14 Απριλίου: Flagstaff-Monument Valley-Page (Arizona)
15 Απριλίου: Page-Grand Canyon-Las Vegas (Nevada)
16 Απριλίου: Las Vegas (Nevada)
17 Απριλίου: Las Vegas-Death Valley-Visalia (California)
18 Απριλίου: Visalia-Sequoia NP-Yosemite NP-San Francisco (California)
19 Απριλίου: San Francisco (California)
20 Απριλίου: San Francisco (California)
21 Απριλίου: San Francisco-Big Sur-Santa Barbara (California)
22 Απριλίου: Santa Barbara-Los Angeles (California)
23 Απριλίου: Los Angeles (California)
24&25 Απριλίου: Πτήση Los Angeles-London-Αθήνα
Αεροπορικά: Το κλείσιμο των αεροπορικών έγινε μέσα από το site της American Airlines και συγκεκριμένα από το UK site. Παρατηρήσαμε τεράστιες αποκλείσεις στις τιμές των εισιτηρίων από άλλα site της ίδιας εταιρείας. Ενδεικτικά να αναφέρω ότι από 2500 ευρώ που ζήταγαν στο Γαλλικό, βρήκαμε στα 850 ευρώ μέσα από το Airline Reservations And Airline Tickets From American Airlines | AA.com. Σε αυτή τη τιμή περιλαμβάνονταν οι πτήσεις Αθήνα-Chicago, Chicago-New Orleans, New Orleans –Amarillo (Texas) και η πτήση επιστροφής από Los Angeles-Αθήνα. Τα εισιτήρια κλείστηκαν κάπου τον Οκτώβριο για την περίοδο 7-25 Απριλίου 2011.
Αυτοκίνητα: Νοικιάσαμε ένα συμβατικό αυτοκίνητο από AVIS από το Amarillo του Texas μέχρι το Flagstaff της Arizona για την περίοδο 11-14 Απριλίου (3 μέρες). Η τιμή του συμπεριλαμβανομένων του κόστους απεριόριστων χιλιομέτρων και παράδοσης σε διαφορετική έδρα από το σημείο παραλαβής, ήταν στα 350$. Εντάξει δε πρόκειται και για καμιά τρελή επιτυχία. Στη συνέχεια κλείσαμε από EasyCar (www.easycar.com) ένα intermediate SUV από Flagstaff, Arizona μέχρι το San Francisco για τη διάρκεια 6 ημερών, από 14-20 Απριλίου, στη τιμή των 300$, και τέλος άλλο ένα SUV από San Francisco για Los Angeles από τις 21-24 Απριλίου για άλλα 180$. Σύνολο γύρω στα 850$ για αυτοκίνητα λοιπόν (285$ ανά άτομο) για 10 μέρες. Σε περίπτωση που κλείσετε με EasyCar και στο confirmation αναφέρεται Full to Empty Policy, θα χρεωθείτε ένα ντεπόζιτο βενζίνη με το που επιστρέψετε το αυτοκίνητο ανεξαρτήτως πόση βενζίνη έχει μέσα. Προφανώς συμφέρει να το στραγγίξετε πριν το παραδώσετε. Αυτές οι χρεώσεις (όπως και όλες οι χρεώσεις για καύσιμα) δεν περιλαμβάνονται στις πιο πάνω τιμές.
Event Tickets: Κλείσαμε εισιτήρια για αγώνα ΝΒΑ Chicago Bulls vs Boston Celtics στο Chicago μέσα από την NBA.com - NBA Tickets στη τιμή των 60$ ανά άτομο. Τα εισιτήρια για τον αγώνα που έγινε στις 7 Απριλίου τα κλείσαμε από τις 5 Οκτωβρίου (πρώτη μέρα διάθεσης των εισιτηρίων), γιατί εξαντλούνται μέσα σε λίγες μέρες (ίσως και ώρες). Επίσης κλείσαμε για την παράσταση Ka του Cirque de Soleil στο Las Vegas από το site του ξενοδοχείου που το φιλοξενεί (το MGM Grand). Το link: http://www.mgmgrand.com/entertainment/ka-cirque-du-soleil-show.aspx και η τελική τιμή ήταν 250$ για τρία εισιτήρια (83$ ανά άτομο).
Διαμονή: Στο Σικάγο είχαμε κλείσει σε Motel της αλυσίδας Motel6 www.motel6.com με 60$ το τρίκλινο (δυο διπλά κρεβάτια, οπότε μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως τετράκλινο στην ίδια τιμή), με φόρους, χωρίς πρωινό. Μιας και το Σικάγο αποτελούσε μόνο ενδιάμεσο σταθμό μείναμε κοντά στο Αεροδρόμιο Ο’ Hare από το οποίο θα φεύγαμε την επόμενη το πρωί για Νέα Ορλεάνη.
Στη Νέα Ορλεάνη είχαμε κλείσει στο Quality Inn & Suites Maison St. Charles www.maisonstcharles.com μέσω www.booking.com. Για δυο διανυκτερεύσεις πληρώσαμε 340$ (114$ το άτομο) με πρωινό, τα οποία κατά τη γνώμη μου είναι πολλά για αυτά που προσφέρει το ξενοδοχείο. Βρίσκεται εκτός του τουριστικού κέντρου της πόλης, την περιοχή French Quarter, την οποία μπορείς να προσεγγίσεις με τα πόδια σε 15-20 λεπτά, ή με το γραφικότατο τραμ με 1,25$ στον ίδιο χρόνο περίπου αναλόγως τις ορέξεις του οδηγού. Να σημειώσω επίσης ότι την περίοδο που ήμασταν Νέα Ορλεάνη είχε το ετήσιο French Quarter Jazz Festival, οπότε οι επιλογές σε διαμονή ήταν σημαντικά περιορισμένες και οι τιμές λίγο τσιμπημένες.
Στο Amarillo μια διανυκτέρευση την κάναμε και πάλι σε motel6 προς 51$ το δωμάτιο. Μάλιστα παρέχεται και δωρεάν μεταφορά από/προς το Big Texan, το θρυλικό στεϊκάδικο/saloon του Route 66, με λιμουζίνα. Αμέ!
Τέλος στο Las Vegas είχαμε κλείσει στο MGM Grand www.mgmgrand.com μέσω www.booking.com για μια διανυκτέρευση προς 180$ περίπου (60$/άτομο).
Ένα σημαντικό στοιχείο που πρέπει να έχει ο ταξιδιώτης στο μυαλό του είναι ότι όπως και σε όλα τα πράγματα έτσι και στα ξενοδοχεία, οι τιμές που βλέπεις στα site δεν έχουν καμία σχέση με αυτό που πληρώνεις. Κάτι service fees, κάτι φόροι, TAX, VAT, SKAτά, ποτέ δε συμπεριλαμβάνονται στις τιμές και τα βλέπεις πριν κάνεις booking… οι τιμές που αναφέρονται πιο πάνω είναι τελικές με όλα τα νόμιμα νταβατζιλίκια συνυπολογισμένα.
Γενικά το υπόλοιπο ταξίδι ήμασταν λίγο όπου μέρα μας και όπου νύχτα μας. Κλείναμε Motel όταν φτάναμε σε κάποια πόλη το βράδυ. Συνήθως τα Motel τα συναντάς μαζεμένα στην είσοδο των πόλεων και λιγότερο στα κέντρα τους. Φυσικά υπάρχουν μόνο αλυσίδες στην Αμερική κανένα ανεξάρτητο Rooms to Rent. Μια γενική εντύπωση από αυτά λοιπόν είναι ότι τα Motel6 είναι τα πιο φθηνά αποδεκτής ποιότητας Motel χωρίς πρωινό όμως, ενώ τα La Quinta Inns & Suites www.lq.com έχουν την καλύτερη σχέση ποιότητας-τιμής, και επιπλέον προσφέρουν και πρωινό. Μέση τιμή για δωμάτιο με δυο διπλά κρεβάτια ήταν στα 85$. Γενικά τo La Quinta ήταν η πρώτη μας επιλογή και εφόσον δεν υπήρχε, τότε ψαχνόμασταν για άλλο. Τέλος μια ακόμη γνωστή αλυσίδα είναι η Super8 Motels από την οποία σε δυο δωμάτια που μείναμε με κάνει να πιστεύω ότι αν και αποδεκτή, είναι η χειρότερη από τις τρεις. Με λίγα λόγια 1) La Quinta για value for money 2) Motel6 για φθηνό δωμάτιο και 3) Super8 για εναλλακτική.
Εισαγωγή
Το background
Το ταξίδι για την Αμερική, ξεκίνησε πάνω σε ένα πλοίο, αυτό που πάει από το Πειραιά στη Σύρο. Ξεκίνησε έναν Σεπτέμβρη αυτόν που είχε έρθει μετά από έναν κούφιο Αύγουστο χωρίς κάμπινγκ και Κυκλάδες. Ξεκίνησε σα φυσική απάντηση στην ερώτηση «…τώρα τι κάνουμε;» που ήρθε σα φυσική συνέχεια της κουβέντας που κάναμε με το Ντίνο πάνω στο κατάστρωμα του πλοίου για περασμένα ταξίδια, περασμένους φίλους, τις “συγχωρεμένες” και τις κραιπάλες μας στα περασμένα χρόνια της φιλίας μας. Ξεκίνησε την ώρα που έδυε και η τρίτη μπύρα και λίγο πριν ανατείλει η τέταρτη, απόγευμα, την ώρα που ο ήλιος στράγγιζε γενναιόδωρα μια παλέτα υπερερυθροσυγχνωτικών χρωμάτων στον υποϊώδες καμβά του Αιγαίου. Ίσως πάλι να ξεκίνησε στα παιδικά μας χρόνια, να ξεπήδησε από τα γουέστερν, τα καρναβαλικά μασκαρέματα, τα καουμπόικα παιχνίδια μας στις αλάνες, τις παραφουσκωμένες βαλίτσες των ξενιτεμένων θείων που μας επισκέπτονταν τα καλοκαίρια, τις political correct κομεντί στα σινεμά και τα σίριαλ της τηλεόραση. Ίσως το ανέθρεψαν στην εφηβεία και στα νεανικά μας χρόνια η ροκ και οι αστέρες της, η λογοτεχνία της γενιάς Μπίτνικ και οι κοινωνίες των Χίπις, η απέχθεια προς την πολιτική και τους πολιτικούς της, η αγάπη προς τους επαναστάτες της, ίσως οι μύθοι που τεχνηέντως και επιτυχώς έχει καλλιεργήσει στο παγκόσμιο πολιτισμικό χωράφι της.
Ίσως απλά αρκεί να πούμε πως το ταξίδι για την Αμερική ξεκίνησε μέσα μας, εκεί δηλαδή που ξεκινάνε όλα τα ταξίδια.
Η Ανίτα, άλλη φιλία από κει που πάει πίσω στις αρχές των 90s, εκείνη την ώρα ήταν στην Ρόδο. Δεν είχε ιδέα για το τι γινόταν πάνω σε ένα κατάστρωμα ενός πλοίου, αυτού που πάει από Πειραιά Σύρο. Βασικά, την είχε κάνει από την Αθήνα κανά πεντάρι χρόνια τώρα, είχε εγκατασταθεί στο νησί, είχε προσαρμοστεί, το είχε μάθει σαν την παλάμη της (αν και για την παλάμη της είχε ακόμα πράγματα να μάθει), το είχε γουστάρει, το είχε αγαπήσει, το είχε συνηθίσει, το είχε βαρεθεί. Το άντεχε. Συμπτωματικά εκείνη τη στιγμή, στράγγιζε την τρίτη μπύρα και πήγαινε για την τέταρτη. Μη συμπτωματικά, εγώ είχα λόξιγκα. Σκέφτηκε ότι καιρό είχε να μιλήσει με τα φιλαράκια της, και τη στιγμή που η μετέωρη σκέψη στο κατάστρωμα του πλοίου έπεσε βαριά στην πρόταση “ήρθε η ώρα για route 66!” το κινητό μου χτύπησε. Στην ερώτηση “τι κάνετε;” η απάντηση ήταν “κανονίζουμε road trip στο Mother Road” και η επόμενη φράση από Ρόδο έλεγε “All right dudes… count me in!”. Ναι, τρεις είναι ιδανικό νούμερο για road trip και οι τρείς μας συγκεκριμένα, ιδανικά νούμερα!
Συμπτωματικά τρεις τέταρτες μπύρες άνοιξαν ταυτόχρονα και -μη συμπτωματικά- τρία ταυτόχρονα χαμόγελα έσκασαν…
Το πλάνο
Το πλάνο αν και αρχικά έλεγε Route 66 δηλαδή Chicago-Los Angeles, με λίγο ψάξιμο καταλήξαμε ότι θα ήταν πιο περιεκτικό να δούμε και κάποια άλλα πράγματα λίγο ή τελείως εκτός δρόμου. Έτσι μπήκε η Νέα Ορλεάνη, σοφή απόφαση, το San Francisco, η Death Valley, τα μεγάλα πάρκα της Sierra Nevada και η Pan-Americana στις ακτές του Ειρηνικού. Σε χρονικό αντιστάθμισμα, δεν θα ξεκινούσαμε την route66 από το Σικάγο αλλά λίγο πριν τη μέση στο Αμαρίλλο του Texas. Το τελικό πρόγραμμα που τελικά ακολουθήσαμε με όλες τις αλλαγές ακόμα και αυτές που έγιναν κατά τη διάρκεια του ταξιδιού είναι το παρακάτω:
7 Απριλίου: Πτήση Αθήνα-Λονδίνο-Σικάγο
8 Απριλίου: Πτήση Σικάγο-Νέα Ορλεάνη (Louisiana)
9 Απριλίου: Νέα Ορλεάνη
10 Απριλίου: Πτήση Νέα Ορλεάνη-Amarillo (Texas)
11 Απριλίου: Amarillo-White Sands NP-Las Cruses (New Mexico)
12 Απριλίου: Las Cruses-Santa Fe-Gallup (New Mexico)
13 Απριλίου: Gallup-Canyon de Chelly-Petrified Forest-Flagstaff (Arizona)
14 Απριλίου: Flagstaff-Monument Valley-Page (Arizona)
15 Απριλίου: Page-Grand Canyon-Las Vegas (Nevada)
16 Απριλίου: Las Vegas (Nevada)
17 Απριλίου: Las Vegas-Death Valley-Visalia (California)
18 Απριλίου: Visalia-Sequoia NP-Yosemite NP-San Francisco (California)
19 Απριλίου: San Francisco (California)
20 Απριλίου: San Francisco (California)
21 Απριλίου: San Francisco-Big Sur-Santa Barbara (California)
22 Απριλίου: Santa Barbara-Los Angeles (California)
23 Απριλίου: Los Angeles (California)
24&25 Απριλίου: Πτήση Los Angeles-London-Αθήνα
Αεροπορικά: Το κλείσιμο των αεροπορικών έγινε μέσα από το site της American Airlines και συγκεκριμένα από το UK site. Παρατηρήσαμε τεράστιες αποκλείσεις στις τιμές των εισιτηρίων από άλλα site της ίδιας εταιρείας. Ενδεικτικά να αναφέρω ότι από 2500 ευρώ που ζήταγαν στο Γαλλικό, βρήκαμε στα 850 ευρώ μέσα από το Airline Reservations And Airline Tickets From American Airlines | AA.com. Σε αυτή τη τιμή περιλαμβάνονταν οι πτήσεις Αθήνα-Chicago, Chicago-New Orleans, New Orleans –Amarillo (Texas) και η πτήση επιστροφής από Los Angeles-Αθήνα. Τα εισιτήρια κλείστηκαν κάπου τον Οκτώβριο για την περίοδο 7-25 Απριλίου 2011.
Αυτοκίνητα: Νοικιάσαμε ένα συμβατικό αυτοκίνητο από AVIS από το Amarillo του Texas μέχρι το Flagstaff της Arizona για την περίοδο 11-14 Απριλίου (3 μέρες). Η τιμή του συμπεριλαμβανομένων του κόστους απεριόριστων χιλιομέτρων και παράδοσης σε διαφορετική έδρα από το σημείο παραλαβής, ήταν στα 350$. Εντάξει δε πρόκειται και για καμιά τρελή επιτυχία. Στη συνέχεια κλείσαμε από EasyCar (www.easycar.com) ένα intermediate SUV από Flagstaff, Arizona μέχρι το San Francisco για τη διάρκεια 6 ημερών, από 14-20 Απριλίου, στη τιμή των 300$, και τέλος άλλο ένα SUV από San Francisco για Los Angeles από τις 21-24 Απριλίου για άλλα 180$. Σύνολο γύρω στα 850$ για αυτοκίνητα λοιπόν (285$ ανά άτομο) για 10 μέρες. Σε περίπτωση που κλείσετε με EasyCar και στο confirmation αναφέρεται Full to Empty Policy, θα χρεωθείτε ένα ντεπόζιτο βενζίνη με το που επιστρέψετε το αυτοκίνητο ανεξαρτήτως πόση βενζίνη έχει μέσα. Προφανώς συμφέρει να το στραγγίξετε πριν το παραδώσετε. Αυτές οι χρεώσεις (όπως και όλες οι χρεώσεις για καύσιμα) δεν περιλαμβάνονται στις πιο πάνω τιμές.
Event Tickets: Κλείσαμε εισιτήρια για αγώνα ΝΒΑ Chicago Bulls vs Boston Celtics στο Chicago μέσα από την NBA.com - NBA Tickets στη τιμή των 60$ ανά άτομο. Τα εισιτήρια για τον αγώνα που έγινε στις 7 Απριλίου τα κλείσαμε από τις 5 Οκτωβρίου (πρώτη μέρα διάθεσης των εισιτηρίων), γιατί εξαντλούνται μέσα σε λίγες μέρες (ίσως και ώρες). Επίσης κλείσαμε για την παράσταση Ka του Cirque de Soleil στο Las Vegas από το site του ξενοδοχείου που το φιλοξενεί (το MGM Grand). Το link: http://www.mgmgrand.com/entertainment/ka-cirque-du-soleil-show.aspx και η τελική τιμή ήταν 250$ για τρία εισιτήρια (83$ ανά άτομο).
Διαμονή: Στο Σικάγο είχαμε κλείσει σε Motel της αλυσίδας Motel6 www.motel6.com με 60$ το τρίκλινο (δυο διπλά κρεβάτια, οπότε μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως τετράκλινο στην ίδια τιμή), με φόρους, χωρίς πρωινό. Μιας και το Σικάγο αποτελούσε μόνο ενδιάμεσο σταθμό μείναμε κοντά στο Αεροδρόμιο Ο’ Hare από το οποίο θα φεύγαμε την επόμενη το πρωί για Νέα Ορλεάνη.
Στη Νέα Ορλεάνη είχαμε κλείσει στο Quality Inn & Suites Maison St. Charles www.maisonstcharles.com μέσω www.booking.com. Για δυο διανυκτερεύσεις πληρώσαμε 340$ (114$ το άτομο) με πρωινό, τα οποία κατά τη γνώμη μου είναι πολλά για αυτά που προσφέρει το ξενοδοχείο. Βρίσκεται εκτός του τουριστικού κέντρου της πόλης, την περιοχή French Quarter, την οποία μπορείς να προσεγγίσεις με τα πόδια σε 15-20 λεπτά, ή με το γραφικότατο τραμ με 1,25$ στον ίδιο χρόνο περίπου αναλόγως τις ορέξεις του οδηγού. Να σημειώσω επίσης ότι την περίοδο που ήμασταν Νέα Ορλεάνη είχε το ετήσιο French Quarter Jazz Festival, οπότε οι επιλογές σε διαμονή ήταν σημαντικά περιορισμένες και οι τιμές λίγο τσιμπημένες.
Στο Amarillo μια διανυκτέρευση την κάναμε και πάλι σε motel6 προς 51$ το δωμάτιο. Μάλιστα παρέχεται και δωρεάν μεταφορά από/προς το Big Texan, το θρυλικό στεϊκάδικο/saloon του Route 66, με λιμουζίνα. Αμέ!
Τέλος στο Las Vegas είχαμε κλείσει στο MGM Grand www.mgmgrand.com μέσω www.booking.com για μια διανυκτέρευση προς 180$ περίπου (60$/άτομο).
Ένα σημαντικό στοιχείο που πρέπει να έχει ο ταξιδιώτης στο μυαλό του είναι ότι όπως και σε όλα τα πράγματα έτσι και στα ξενοδοχεία, οι τιμές που βλέπεις στα site δεν έχουν καμία σχέση με αυτό που πληρώνεις. Κάτι service fees, κάτι φόροι, TAX, VAT, SKAτά, ποτέ δε συμπεριλαμβάνονται στις τιμές και τα βλέπεις πριν κάνεις booking… οι τιμές που αναφέρονται πιο πάνω είναι τελικές με όλα τα νόμιμα νταβατζιλίκια συνυπολογισμένα.
Γενικά το υπόλοιπο ταξίδι ήμασταν λίγο όπου μέρα μας και όπου νύχτα μας. Κλείναμε Motel όταν φτάναμε σε κάποια πόλη το βράδυ. Συνήθως τα Motel τα συναντάς μαζεμένα στην είσοδο των πόλεων και λιγότερο στα κέντρα τους. Φυσικά υπάρχουν μόνο αλυσίδες στην Αμερική κανένα ανεξάρτητο Rooms to Rent. Μια γενική εντύπωση από αυτά λοιπόν είναι ότι τα Motel6 είναι τα πιο φθηνά αποδεκτής ποιότητας Motel χωρίς πρωινό όμως, ενώ τα La Quinta Inns & Suites www.lq.com έχουν την καλύτερη σχέση ποιότητας-τιμής, και επιπλέον προσφέρουν και πρωινό. Μέση τιμή για δωμάτιο με δυο διπλά κρεβάτια ήταν στα 85$. Γενικά τo La Quinta ήταν η πρώτη μας επιλογή και εφόσον δεν υπήρχε, τότε ψαχνόμασταν για άλλο. Τέλος μια ακόμη γνωστή αλυσίδα είναι η Super8 Motels από την οποία σε δυο δωμάτια που μείναμε με κάνει να πιστεύω ότι αν και αποδεκτή, είναι η χειρότερη από τις τρεις. Με λίγα λόγια 1) La Quinta για value for money 2) Motel6 για φθηνό δωμάτιο και 3) Super8 για εναλλακτική.
