zaniko
Member
- Μηνύματα
- 117
- Likes
- 26
- Επόμενο Ταξίδι
- Ντουμπρόβνικ
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νοτια Αμερικη-Ανδεις
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο
- Κεφάλαιο 3ο]30 Ιουνίου: αρχίζει η εβδομάδα… διάψευσης του Grigrigsvg (στο «[I]Γενικά δεν εκφράζουν τα συναισθήματά τους τα οποία ειναι μία ευθεία γραμμή και έχουν μεγάλο bubble space, δεν τον αγγιζεις τον φιλανδό ακόμα και αν είναι κολλητός σου!»[/I]) και ταυτόχρονα ..επιβεβαίωσης του (στο [I]«[/I][I]Αν θέλετε να γνωρίσετε τη Φιλανδία πηγαίνεται σε ένα kotage στην εξοχή και επιδοθείτε στις χειμερινές τους δραστηριότητες, γνωρίστε τους φιλανδούς και τις συνηθειές τους.»[/I
)!!
Βολευόμαστε στο γκαρσονιεράκι της θαλερής Kaisu (μητέρας της επί 30 χρόνια φίλης μου Eira, θυμίζω) στο Ελσίνκι. Το διατηρεί, γιατί άλλη χάρη έχουν τα πολιτιστικά δρώμενα της Πρωτεύουσας! Καλό το Τούρκου, λέει, αλλά επαρχία βρέ παιδί μου… Άλλο αέρα έχει η Πρωτεύουσα.!.. (82 ετών, θυμίζω).
Η γκαρσονιέρα βρίσκεται σε πολυκατοικία, σε συνοικία με πολυκατοικίες 3-4 ορόφων, κολλητές μεταξύ τους, με φαρδύ πεζοδρόμιο μπροστά και πολύ φαρδύ για τα δικά μας δεδομένα δρόμο ανάμεσα. Εκτός από τις διαφορές στα μεγέθη (χαμηλές πολυκατοικίες, άπλα), ανακαλύψαμε και άλλη διαφορά με την Αθήνα μας: τεράστιοι ακάλυπτοι χώροι πίσω και ανάμεσα στα κτίσματα, με παιδική χαρά, χώρους για τους κάδους σκουπιδιών, πάρκιγκ ποδηλάτων, πράσινο.
Κοντά μας εντοπίσαμε τα επιβλητικά κτήρια των ΤΕΙ, σε πλατεία με ανοιχτή λαική αγορά κάθε Κυριακή και μια όμορφη κλειστή αγορά που μας επιφύλασσε μια ευχάριστη έκπληξη: ελληνικό καφενείο μέσα, πολλά κιόσκια με ελληνικά προϊόντα ανάμεσα στα φινλανδικά και λαλίστατες φιλικότατες πωλήτριες!
Η συνάντηση με τη φίλη μου και τα παιδιά της (τα γνωρίζαμε από παλιότερη επίσκεψή τους στην Ελλάδα) ήταν η αποθέωση της συγκίνησης!! Από δω και πέρα θα γινόμασταν αχώριστοι για 5 μέρες, με πρόγραμμα οργανωμένο ώστε να δούμε τα καλύτερα! Να τα απαριθμήσω για τους επίδοξους κατακτητές του Helsinki;
1. Esplanada, ο δρόμος περιπάτου με τις καφετέριες και τα χάπενινγκς
2. Κεντρική αγορά, ως κτήριο και ως χρώματα και «αρώματα» μέσα, τόσο διαφορετικά από τις αγορές της ανατολής, με τη δική τους χάρη.
3. Νησάκι Torvo, κουκλίστικο, καταπρασινο, κοσμείται και απ την εικαστική κατοικία αγαπητού λογοτέχνη τους.
Συνδέεται με την ακτή με πλωτά γεφυράκια, μέσω ενδιάμεσου μικρού νησιού. Γεμάτο πουλιά, παπάκια, αραχτά ζευγαράκια και ρολλερ σκεϊτερς.
4. Suommenlina: μη χάσετε την επίσκεψη με καραβάκι στο όμορφο καστρονήσι. Ενδιαφέρουσα και η διαδρομή, όπου χαζεύεις παλιά πλοία σαν ποταμόπλοια να κινούνται με φτερωτές, γέφυρες να ανοίγουν με ότι ιδιόρρυθμο τρόπο δεν φαντάζεστε για να περνάνε τα πλεούμενα, νησάκια σκόρπια γύρω!..
5. Η σκαμμένη στο βράχο υπόγεια εκκλησία Temppeliaukio, τόσο απλή, τόσο κατανυκτική, τόσο ιδιαίτερη! Μη χάσετε κάποιο απογευματινό κοντσέρτο για εκκλησιαστικό όργανo!
6. Πλωτό ταξίδι ανάμεσα στα νησάκια του φινλανδικού αρχιπελάγους, προς το Porvoo ξανά.
Υπέροχο, όσο και το ίδιο το Πόρβο με τα ξύλινα παλιά κουκλόσπιτα, άλλοτε μέσα στο νερό του ποταμού κι άλλοτε στημένα πάνω στους λείους βράχους που σχηματίζουν παραποτάμια λοφάκια. Και πως φυτρώνει τόσο πράσινο απάνω στα βράχια;!.. Παραμυθένια ατμόσφαιρα στο καλοκαιρινό Πόρβο!
Για τα υπόλοιπα αξιοθέατα παραπέμπω στον Dimosfκαι λοιπούς τράβελερς.
Η συνέχεια της ελληνο-φιν συνεύρεσης παίχτηκε στο εξοχικό της φίλης μου, στα παράλια του αρχιπελάγους προς το Τούρκου. Για την ακρίβεια, επρόκειτο για συγκρότημα εξοχικών της οικογένειας! ξύλινα μελιά σπιτάκια με μεγάλες τζαμαρίες προς το δάσος ή τη θάλασσα, σε απόσταση τουλάχιστον 200 μέτρων το ένα απ το άλλο, φυτεμένα μέσα στο παραθαλάσσιο δάσος. Τα δέντρα ψηλά, με ίσιους κορμούς και φύλλωμα που πύκνωνε προς τα πάνω. Το έδαφος καλυμμένο με χαλί από έρπουσες αγριοφτέρες, αγριοφραουλιές, μπλούμπερυς.
Εμας μας βάλανε στο καλύτερο! Στο.. σαλόνι της σάουνας του.. οικισμού, πάνω στο κύμα (τρόπος του λέγειν, λάδι ήτανε..)! Τεράστια τζαμαρία προς τη θάλασσα, ξύλινη βεράντα μπροστά, ξύλινη εξέδρα σαν συνέχειά της μες στο νερό. Φανταστήκατε ελληνική αμμουδια, ε;; Καμμιά σχέση. Μέσα στο νερό, σαν συνέχεια του γύρω δάσους, χαμηλές πυκνές καλαμιές γεφύρωναν την απόσταση από το απέναντι μίνι νησάκι, στα 200-300 μέτρα.
Καμαρωτοί κύκνοι και παπάκια κυλούσαν νωχελικά στον καθρέφτη του νερού.
Και όταν έπεσε το σκοτάδι, άλλη αίσθηση το μολυβένιο στραφτάλισμα των νερών μέσα στη γαλάζια νύχτα του βορρά..
Την επόμενη το πρωϊ το συνεργείο Eira-καλός μου-μαμά της-κλπ μαζέψανε ξερά κλαδιά και φτιάξανε μια ράμπα για να τσουλήσουν τα καγιάκ, που θα ξυπνούσαν απ τη χειμερία νάρκη τους, τραβηγμένα στη στεριά. Εγώ απαλλάχτηκα ως τραυματίας ποδηλάτου…
Μετά φορτώσαμε πρώτο και καλύτερο τον καλό μου, με πλήρη εξάρτηση μέλλοντος ναυαγού και τον κατευοδώσαμε μέσα απ τις καλαμιές,στην ανοιχτή θάλασσα.
Οι δυό μέρες στη φινλανδική εξοχή κύλισαν με καγιάκ, σάουνα - δρόσισμα με βουτιές στη θάλασσα, βόλτες για αγριες φράουλες στο δάσος, κουβεντούλα για τα παλιά και τα νεότερα.
Τα γεύματά μας λιτά, μικρούτσικες φρέσκες βραστές πατατούλες με βούτυρο κι αλάτι, καπνιστά διάφορα, φρούτα του δάσους και φυσικά ψητή makkara! Ιεροτελεστία ο καφές (kahvea) το απόγευμα, με θαυμάσια «άγλυκα» γλυκάκια και τόνους φράουλες.
Και ξαφνικά την τελευταία μέρα, ξεσπάει καταιγίδα στο δάσος! Άλλη αίσθηση!! Σκοτείνιασε, η μουσική των νερών στο φόρτε, μοσχομύρισε, άλλαξαν τα χρώματα, γέμισαν οι αισθήσεις… Με αναμμένα κεράκια και μια τούρτα φράουλα μπροστά μας, σήκωνε ενδοσκόπηση και εξομολογήσεις εκ βαθέων…
Δεν αποχαιρετάει κανείς τη Φιλανδία και ιδιαίτερα τους φίλους που χει κάνει εκεί. Απλά τους αγκαλιάζει ζεστά και δίνει υποσχέσεις για την επόμενη συνάντηση.!..
Σαν ταξιδιώτης, το συμπέρασμα από δυο επισκέψεις στη Φινλανδία είναι ότι το καλοκαιρινό της πρόσωπο είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον. Εχει απίστευτες ομορφιές η φύση της, που το χειμώνα κρύβονται απ το λευκό χιτώνα του χιονιού. Είναι γεμάτη χρώματα η χώρα. Κάθε μια απ τις 60.000 λίμνες της έχει και τη δική της χάρη. Το κλίμα, με τις συννεφιές και τις βροχούλες, που μπορεί να διαρκέσουν αρκετές μέρες χωρίς διακοπή, είναι ενοχλητικό. Τα εστιατόρια είναι απλησίαστα, σε πολλά έχει… facecontrol και ντύσιμο control (!). Εναλλακτικά βρίσκει κανείς πάμπολλες ανοικτές αγορές το καλοκαίρι (οι πλουσιότατες κλειστές παίζουνεπισης) για να δοκιμάσει του κόσμου τους μεζέδες. Τα καφές ήταν οικονομικά ανεκτά, χαριτωμένα και με νόστιμα γλυκάκια. Και δεν τρώς πόρτα αν δε φοράς κοστούμι…
Αν έχετε timesharing, προτείνω να μην πάτε σε πολύ απομονωμένο μέρος (όπως το Κόλι) χωρίς μεγάλη παρέα. Θα πλαντάξετε έτσι κι αποφασίσει να κατουράει επ’ αόριστον. Αντίθετα, τα παράλια του αρχιπελάγους ή μέρη με κάποια πόλη κοντά, θα σας ικανοποιήσουν σίγουρα.
Οι άνθρωποι ίσως φανούν ντροπαλοί ή κλειστοί σε πρώτη επαφή. Κρύβουν πολύ συναίσθημα όμως, που το απελευθερώνουν λίγο λίγο και που διαρκεί πολύ πολύ!...
Καλά να περάσετε!
Τέλος
Βολευόμαστε στο γκαρσονιεράκι της θαλερής Kaisu (μητέρας της επί 30 χρόνια φίλης μου Eira, θυμίζω) στο Ελσίνκι. Το διατηρεί, γιατί άλλη χάρη έχουν τα πολιτιστικά δρώμενα της Πρωτεύουσας! Καλό το Τούρκου, λέει, αλλά επαρχία βρέ παιδί μου… Άλλο αέρα έχει η Πρωτεύουσα.!.. (82 ετών, θυμίζω).
Η γκαρσονιέρα βρίσκεται σε πολυκατοικία, σε συνοικία με πολυκατοικίες 3-4 ορόφων, κολλητές μεταξύ τους, με φαρδύ πεζοδρόμιο μπροστά και πολύ φαρδύ για τα δικά μας δεδομένα δρόμο ανάμεσα. Εκτός από τις διαφορές στα μεγέθη (χαμηλές πολυκατοικίες, άπλα), ανακαλύψαμε και άλλη διαφορά με την Αθήνα μας: τεράστιοι ακάλυπτοι χώροι πίσω και ανάμεσα στα κτίσματα, με παιδική χαρά, χώρους για τους κάδους σκουπιδιών, πάρκιγκ ποδηλάτων, πράσινο.
Κοντά μας εντοπίσαμε τα επιβλητικά κτήρια των ΤΕΙ, σε πλατεία με ανοιχτή λαική αγορά κάθε Κυριακή και μια όμορφη κλειστή αγορά που μας επιφύλασσε μια ευχάριστη έκπληξη: ελληνικό καφενείο μέσα, πολλά κιόσκια με ελληνικά προϊόντα ανάμεσα στα φινλανδικά και λαλίστατες φιλικότατες πωλήτριες!
Η συνάντηση με τη φίλη μου και τα παιδιά της (τα γνωρίζαμε από παλιότερη επίσκεψή τους στην Ελλάδα) ήταν η αποθέωση της συγκίνησης!! Από δω και πέρα θα γινόμασταν αχώριστοι για 5 μέρες, με πρόγραμμα οργανωμένο ώστε να δούμε τα καλύτερα! Να τα απαριθμήσω για τους επίδοξους κατακτητές του Helsinki;
1. Esplanada, ο δρόμος περιπάτου με τις καφετέριες και τα χάπενινγκς
2. Κεντρική αγορά, ως κτήριο και ως χρώματα και «αρώματα» μέσα, τόσο διαφορετικά από τις αγορές της ανατολής, με τη δική τους χάρη.
3. Νησάκι Torvo, κουκλίστικο, καταπρασινο, κοσμείται και απ την εικαστική κατοικία αγαπητού λογοτέχνη τους.
Συνδέεται με την ακτή με πλωτά γεφυράκια, μέσω ενδιάμεσου μικρού νησιού. Γεμάτο πουλιά, παπάκια, αραχτά ζευγαράκια και ρολλερ σκεϊτερς.
4. Suommenlina: μη χάσετε την επίσκεψη με καραβάκι στο όμορφο καστρονήσι. Ενδιαφέρουσα και η διαδρομή, όπου χαζεύεις παλιά πλοία σαν ποταμόπλοια να κινούνται με φτερωτές, γέφυρες να ανοίγουν με ότι ιδιόρρυθμο τρόπο δεν φαντάζεστε για να περνάνε τα πλεούμενα, νησάκια σκόρπια γύρω!..
5. Η σκαμμένη στο βράχο υπόγεια εκκλησία Temppeliaukio, τόσο απλή, τόσο κατανυκτική, τόσο ιδιαίτερη! Μη χάσετε κάποιο απογευματινό κοντσέρτο για εκκλησιαστικό όργανo!
6. Πλωτό ταξίδι ανάμεσα στα νησάκια του φινλανδικού αρχιπελάγους, προς το Porvoo ξανά.
Υπέροχο, όσο και το ίδιο το Πόρβο με τα ξύλινα παλιά κουκλόσπιτα, άλλοτε μέσα στο νερό του ποταμού κι άλλοτε στημένα πάνω στους λείους βράχους που σχηματίζουν παραποτάμια λοφάκια. Και πως φυτρώνει τόσο πράσινο απάνω στα βράχια;!.. Παραμυθένια ατμόσφαιρα στο καλοκαιρινό Πόρβο!
Για τα υπόλοιπα αξιοθέατα παραπέμπω στον Dimosfκαι λοιπούς τράβελερς.
Η συνέχεια της ελληνο-φιν συνεύρεσης παίχτηκε στο εξοχικό της φίλης μου, στα παράλια του αρχιπελάγους προς το Τούρκου. Για την ακρίβεια, επρόκειτο για συγκρότημα εξοχικών της οικογένειας! ξύλινα μελιά σπιτάκια με μεγάλες τζαμαρίες προς το δάσος ή τη θάλασσα, σε απόσταση τουλάχιστον 200 μέτρων το ένα απ το άλλο, φυτεμένα μέσα στο παραθαλάσσιο δάσος. Τα δέντρα ψηλά, με ίσιους κορμούς και φύλλωμα που πύκνωνε προς τα πάνω. Το έδαφος καλυμμένο με χαλί από έρπουσες αγριοφτέρες, αγριοφραουλιές, μπλούμπερυς.
Εμας μας βάλανε στο καλύτερο! Στο.. σαλόνι της σάουνας του.. οικισμού, πάνω στο κύμα (τρόπος του λέγειν, λάδι ήτανε..)! Τεράστια τζαμαρία προς τη θάλασσα, ξύλινη βεράντα μπροστά, ξύλινη εξέδρα σαν συνέχειά της μες στο νερό. Φανταστήκατε ελληνική αμμουδια, ε;; Καμμιά σχέση. Μέσα στο νερό, σαν συνέχεια του γύρω δάσους, χαμηλές πυκνές καλαμιές γεφύρωναν την απόσταση από το απέναντι μίνι νησάκι, στα 200-300 μέτρα.
Καμαρωτοί κύκνοι και παπάκια κυλούσαν νωχελικά στον καθρέφτη του νερού.
Και όταν έπεσε το σκοτάδι, άλλη αίσθηση το μολυβένιο στραφτάλισμα των νερών μέσα στη γαλάζια νύχτα του βορρά..
Την επόμενη το πρωϊ το συνεργείο Eira-καλός μου-μαμά της-κλπ μαζέψανε ξερά κλαδιά και φτιάξανε μια ράμπα για να τσουλήσουν τα καγιάκ, που θα ξυπνούσαν απ τη χειμερία νάρκη τους, τραβηγμένα στη στεριά. Εγώ απαλλάχτηκα ως τραυματίας ποδηλάτου…
Μετά φορτώσαμε πρώτο και καλύτερο τον καλό μου, με πλήρη εξάρτηση μέλλοντος ναυαγού και τον κατευοδώσαμε μέσα απ τις καλαμιές,στην ανοιχτή θάλασσα.
Οι δυό μέρες στη φινλανδική εξοχή κύλισαν με καγιάκ, σάουνα - δρόσισμα με βουτιές στη θάλασσα, βόλτες για αγριες φράουλες στο δάσος, κουβεντούλα για τα παλιά και τα νεότερα.
Τα γεύματά μας λιτά, μικρούτσικες φρέσκες βραστές πατατούλες με βούτυρο κι αλάτι, καπνιστά διάφορα, φρούτα του δάσους και φυσικά ψητή makkara! Ιεροτελεστία ο καφές (kahvea) το απόγευμα, με θαυμάσια «άγλυκα» γλυκάκια και τόνους φράουλες.
Και ξαφνικά την τελευταία μέρα, ξεσπάει καταιγίδα στο δάσος! Άλλη αίσθηση!! Σκοτείνιασε, η μουσική των νερών στο φόρτε, μοσχομύρισε, άλλαξαν τα χρώματα, γέμισαν οι αισθήσεις… Με αναμμένα κεράκια και μια τούρτα φράουλα μπροστά μας, σήκωνε ενδοσκόπηση και εξομολογήσεις εκ βαθέων…
Δεν αποχαιρετάει κανείς τη Φιλανδία και ιδιαίτερα τους φίλους που χει κάνει εκεί. Απλά τους αγκαλιάζει ζεστά και δίνει υποσχέσεις για την επόμενη συνάντηση.!..
Σαν ταξιδιώτης, το συμπέρασμα από δυο επισκέψεις στη Φινλανδία είναι ότι το καλοκαιρινό της πρόσωπο είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον. Εχει απίστευτες ομορφιές η φύση της, που το χειμώνα κρύβονται απ το λευκό χιτώνα του χιονιού. Είναι γεμάτη χρώματα η χώρα. Κάθε μια απ τις 60.000 λίμνες της έχει και τη δική της χάρη. Το κλίμα, με τις συννεφιές και τις βροχούλες, που μπορεί να διαρκέσουν αρκετές μέρες χωρίς διακοπή, είναι ενοχλητικό. Τα εστιατόρια είναι απλησίαστα, σε πολλά έχει… facecontrol και ντύσιμο control (!). Εναλλακτικά βρίσκει κανείς πάμπολλες ανοικτές αγορές το καλοκαίρι (οι πλουσιότατες κλειστές παίζουνεπισης) για να δοκιμάσει του κόσμου τους μεζέδες. Τα καφές ήταν οικονομικά ανεκτά, χαριτωμένα και με νόστιμα γλυκάκια. Και δεν τρώς πόρτα αν δε φοράς κοστούμι…
Αν έχετε timesharing, προτείνω να μην πάτε σε πολύ απομονωμένο μέρος (όπως το Κόλι) χωρίς μεγάλη παρέα. Θα πλαντάξετε έτσι κι αποφασίσει να κατουράει επ’ αόριστον. Αντίθετα, τα παράλια του αρχιπελάγους ή μέρη με κάποια πόλη κοντά, θα σας ικανοποιήσουν σίγουρα.
Οι άνθρωποι ίσως φανούν ντροπαλοί ή κλειστοί σε πρώτη επαφή. Κρύβουν πολύ συναίσθημα όμως, που το απελευθερώνουν λίγο λίγο και που διαρκεί πολύ πολύ!...
Καλά να περάσετε!
Τέλος
Attachments
Last edited by a moderator:
