Ευρώπη ή Εκτός;

[vagantos]

Eπειδή:

• Νοιώθω - αρκετά - ευρωπαίος,

• Δεν έχω και πολλά λεφτά - ουτε και μελλοντικά προβλέπεται, αφού οι "υποχρεώσεις'" μεγαλώνουν,
• Στα δυο τελευταία ταξιδια μου που ηταν στην Ευρώπη,πέρασα πολύ όμορφα, σε Ολλανδία, Βέλγιο, Τσεχία και Γερμανία,
• Δεν κάνω σνόρκελιν
• χρόνο ευτυχώς, έχω πλέον,
• Γι αυτό ψηφίζω συνειδητά και με πάθος

την ΕΥΡΩΠΗ ως τον 5ο καλύτερο προορισμό μετά από Ασία, Αμερική, Αφρική και Αυστραλία.
Ποτέ δεν θα πω
'"απελθέτω απ εμού το ταξίδιον τούτο"
Αλλά οσο όμορφα και να ήταν τα ευρωπαϊκά ταξίδια, τα μη ευρωπαϊκά ηταν όλα ¨αλλο" πράμα.
Όταν θέλεις να δεις τα μεγαλύτερα μνημεία της ανθρωπότητας, κάποιες διαφορετικές κοινωνίες, ξεχωριστή φύση κλπ τότε η πέραν της Ευρώπης υδρόγειος έχει περισσότερο ενδιαφέρον.
Και κάτι ακόμη προσωπικό:
Αυτό που απήλαυσα περισσότερο στην Δ. Ευρώπη είναι η ζωή σε μια οργανωμένη, ευνομούμενη πολιτεία και βέβαια και ολα τα αξιοθέατα.
Όμως πραγματική συγκίνηση, ένοιωσα στις Πυραμίδες, στο Σινικό Τείχος, στον Αμαζόνιο, το Ταζ Μαχάλ και στο Μάτσου Πίτσου.
Και ακόμη έχει πιο πολύ ενδιαφέρον να παρατηρείς ανθρώπους και συμπεριφορές ανθρώπων που ζουν πολύ μακριά από μας - σε απίστευτες συνθήκες, πχ Ινδία, Κένυα.

.

Αυτά εγραψα πριν 4 μήνες.
Να προσθέσω τώρα ακομη 2-3 σκόρπια.

• Θα ήθελα να ζησω για τουλάχιστο 6 μηνες κάθε φορά, σε πολλά μέρη του πλανήτη (Κόστα Ρικα , Μαδαγασκάρη, ξανά στο Περού, Βολιβία κλπ). Οχι ομως εργαζομενος εκεί αλλά ως εισοδηματίας (εννοω ως συνταξιούχος).
• Η Ευρώπη είναι δεν ειναι μόνο "πολυ πλούσια" σε πολιτισμό και ιστορία, αλλά τα εχει και σε μεγάλη πυκνότητα σε σχέση με την έκτασή της. Οταν μιλάμε για την Ινδία ή ακόμη και για τη Βραζιλία, ξεχνάμε να αναφέρουμε οτι κάθε μιά τους ειναι συγκρίσιμη ως έκταση με την Ευρώπη.
• Η μεγάλη δοσολογία καμιά φορά κουράζει και λίγο. Οι πολλοί καθεδρικοί ναοι ας πουμε σταμάτησαν να με εντυπωσιάζουν. Πανέμορφοι, αλλά και παρόμοιοι ως στυλ. Το ιδιο πιθανως θα παθαινα αν εβλεπα τοσες πολλές παγόδες ή στούπες. Θα θελα ομως μερικά ακομη αυθεντικα χωρια Ινδιανων της Αμαζονίας..
• Traveller, απολαμβάνω τα γραφόμενά σου ακομα κι οταν ( συχνά διαφωνώ). Καλά, σοβαρά δεν θα μπορω να περπατώ στο Λονδίνο όντας εξηντάρης;
• Τέλος εννοείται καμια συζήτηση , για τα προσωπικά γουστα και τις προτιμησεις, των άλλων ( δεχομαι ευχαρίστως μέχρι και ταξιδι στο Ντουμπάι αν μου το κανουν δωρο)

 

[Traveller]

Αυτό που υποστηρίζω παιδιά είναι οτι οι συνθήκες διαβίωσης σε μια τριτοκοσμική τροπική χώρα είναι εντελώς απαράδεκτες για τον μέσο Ευρωπαίο. Στη θεωρία ασφαλώς και είναι ελκυστικό να ζω σε μια τροπική παραλία με σμαραγδένια νερά αλλά μήπως στην πράξη εκτός εξαιρέσεων αυτό είναι ανεφάρμοστο; Στο Puket π.χ που μάλλον είναι η καλύτερη περίπτωση αν δεν είσαι εισοδηματίας τι δουλειά θα κάνεις;; Μάλλον θα προσπαθήσεις να νοικιάσεις ένα μπαρ ή θα αγοράσεις κάποια δωμάτια προς εκμετάλλευση.(Για ψαράδες και άλλα τέτοια γραφικά εγώ δεν μίλησα) Αν λοιπόν εξαρτάσαι οικονομικά από αυτά δεν μπορώ να καταλάβω πως δεν θα αγχώνεσαι για την επιβίωση σου. Τα λεφτά βγαίνουν πιο εύκολα στην Ασία ή οι κοκοφοίνικες παράγουν όβολα;; ;; Δεν το νομίζω ,μάλλον θα δίνεις καθημερινό αγώνα με τον ανταγωνισμό για το προς το ζην όπως ακριβώς και στην Ευρώπη.

Εξήγησα ότι οι σμαραγδένιες θάλασσες δεν είναι σμαραγδένιες για όλες τις εποχές του χρόνου. Υπάρχουν οι μουσώνες που ταλαιπωρούν τον κόσμο και σε συνδιασμό με την σχεδόν παντελή έλλειψη ποιοτικής πολιτιστικής ζωής φρονώ ότι θα κάνουν την ζωή του μέσου Ευρωπαίου εφιαλτική. Φανταστείτε πως θα κυλάει η ζωή σας σε ένα τροπικό παράδεισο την εποχή των μουσώνων, ποιές θα είναι οι επιλογές σας;; Μάλλον η επιστροφή για κανένα εξάμηνο στην Ευρώπη.
Γράφτηκε και σώστα γράφτηκε ότι στο Puket υπάρχει ένα νοσοκομείο υπερσύγχρονο, δεν γράφτηκε όμως σε ποιούς απευθύνεται το συγκεκριμένο νοσοκομείο. Σε μια ελάχιστη οικονομική νομεγκλατούρα και στους τουρίστες. Τέτοια νοσοκομεία ή σχολεία είναι απλησίαστα για τον μέσο Ταυλανδό πόσο μάλλον για τον μέσο Ινδό ή Καμποτζιανό. Παιδιά μην γελιόμαστε ή διαφορά της Ελλάδας έστω και με το προβληματικότατο σύστημα υγείας που έχει απέχει έτη φωτός από το σύστημα υγείας του Βιετνάμ ή του Λάος ,δεν μπαίνει καν θέμα σύγκρισης.


H Ευρώπη κι αυτό πιστεύω ότι είναι το τεράστιο πλεονέκτημα της, φυσικά και δεν είναι μόνο οι καθεδρικοί ναοί. Ευρώπη είναι η Ακρόπολη, τα χωριά της Τοσκάνης, η Μονμάρτη, το πολυφυλετικό Λονδίνο, η παλιά πόλη της Πράγας, το παλάτι της Αλάμπρας , τα κάστρα του Λίγηρα,τα κανάλια του Αμστερνταμ, ο Βόσπορος , το Νορβηγικά φόρδ, η καλντέρα της Σαντορίνης, η Μεσόγειος,οι Άλπεις,η spaggeti alle vongole που λατρεύω,τα ατέλειωτα μουσεία, η όπερα της Βιέννης και καμιά δεκαριά χιλιάδες άλλα μέρη. Σέβομαι τις απόψεις και τις γνώμες όλων, εκτιμώ το Μάτσου Πίτσου, εντυπωσιάτηκα με το Σινικό τείχος, χάζεψα με τις πυραμίδες αλλά ρε παιδιά τι να λέμε τώρα σαν την Ευρώπη πουθενά...ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ με κεφαλαία γράμματα... Δέκα ζωές να έχεις να την γυρίζεις δεν θα την βαρεθείς ποτέ, αυτό είναι το πιστεύω μου...

Υ.Γ. Φίλε vangatos πιστεύεις ότι στα εξήντα σου θα έχεις τις αντοχές ενός σαραντάρη για να οργώσεις με τα πόδια το Λονδίνο, το Παρίσι, την Ρώμη;; Ειλικρινά στο εύχομαι, αλλά επειδή τα χρόνια περνάνε και τα κουράγια λιγοστεύουν εύχομαι σε όλες τις φίλες και τους φίλους όσο είναι νέοι και υγιείς να ταξιδεύουν και να γνωρίσουν όσο το δυνατόν περισσότερα μέρη...

 

[vagantos]

ok traveller
Καθεδρικοι - εξωτικες παραλίες 1-1
Σίγουρα δεν μπορεί να προσπεράσει καποιος τα επιχειρήματά σου.
Είναι ξέρεις και η αίσθηση οτι η Ευρώπη ειναι στα πόδια μας και μπορουμε να την προσεγγίσουμε εύκολα. Κάτι σαν το Δίον πχ που απέχει μια ωρίτσα απ το σπίτι μου αλλά δεν πήγα εδω και 20 χρόνια που ζω εδώ. Θα φροντίσω να μην πάθω το ίδιο με το Λούβρο.
Οσο για τις αντοχές στα 60, επίτρεψε μου τη διαφωνία,
Αυτα τα χρόνια ετυχε να συναντήσω βιονικούς 80ρηδες παρακαλώ, σε πιο δυσκολους προορισμους (Κινα, Περου.) και αντίστοιχα ενα σωρό μούχλες 30ρηδες του στυλ παραλία - ξενοδοχειο.
Δεν μπορει να νικησει κανεις το χρονο, ομως φροντιζω να προπονώ το σωμα μου και τη διαθεσή μου για φευγιό.

 

[Traveller]

Σωστός ο vangatos!!!

 

[monter]

εντος εκτος και επι τα αυτα....

δεν εχω βγει εκτος ευρωπης δυστηχως.....

θα επρεπε το κρατος να επιδοτει τετοια ταξιδια....για μας των 600 ευρο

 

[alma]

Ω ρε τι θέμα...τώρα το ανακάλυψα και το ξέθαψα. Λοιπόν μου αρέσει τρελά η Ευρώπη, ειδικά η νότια και κεντρική. Αγαπώ την Πορτογαλία από τη Λισσαβόνα και το Πόρτο ως τα χωριουδάκια και τις Αζόρες. Απολαμβάνω ακόμα και τις λιγότερο τουριστικές πόλεις της Ιταλίας όπως τη Σαβόνα.Αγαπώ την Ισπανία από την Ανδαλουσία ως τη Γαλικία . Λατρεύω ακόμα και τα χωριά της Ουγγαρίας και της Τσεχίας.

Αλλά αν δεν πάρεις γεύση εκτός Ευρώπης, δεν βολτάρεις στην Αβάνα,δεν αντικρίσεις το θαύμα του Ιγκουασού, για μένα μένει σχεδόν μονοδιάστατο το ταξίδι.

Για να μην αναφέρω μέρη όπως τους Άγιους Τόπους που για κάθε Χριστιανό είναι εμπειρία ζωής.

Ακόμα και τα άσχημα μέρη εκτός Ευρώπης όπως το Αμμαν μου έδωσαν μια ενδιαφέρουσα εμπειρία και ένα μέτρο σύγκρισης για το πως ζει ο κόσμος εκτός Δύσης.
Αλλά και μέρη όπως η Πέτρα της Ιορδανίας είναι κάτι άχαστο.

Οπότε η Ευρώπη είναι από τα τοπ της λίστας μου όμως δεν μου αρκεί.

 

[annoula]

Ξεκινώντας τα ταξίδια απο Ευρώπη ενθουσιάστηκα. Πλέον, παρότι στην Ευρώπη έχω χώρες που λατρεύω και μ αρεσει να επιστρέφω, εχω περισσότερο την ανάγκη να δω κατι τελειως διαφορετικο οποτε όσο μπορώ συνειδητά προτιμώ τα εκτός Ευρώπης.

 

[Vicks]

Δε νομίζω ότι θα γράψω κάτι διαφορετικό ή πρωτότυπο.
Λατρεύω τα ταξίδια, έχω πάει μέχρι τώρα σε 30 χώρες (μετριοπαθές νούμερο για το φόρουμ) κι έχω ζήσει σε τρεις ευρωπαϊκές χώρες.
Την Ευρώπη τη θεωρώ πατρίδα, νιώθω παντού άνετα. Νιώθω επίσης ένα αδιόρατο αίσθημα ασφάλειας. Νομίζω πως η Αρβελέρ είχε πει κάποια στιγμή, δεν μπορώ να σας προδιορίσω τι είναι Ευρώπη για τον κάτοικό της, αλλά ξέρω ότι όταν είσαι εκτός Ευρώπης, το αντιλαμβάνεσαι (κάπως έτσι τέλος πάντων). Δε νομίζω πως εννούσε μόνο γραφειοκρατικούς λόγους.
Όσο βέβαια ταξιδεύεις, τόσο σου ανοίγει η όρεξη. Κι αν έχεις το μικρόβιο να γνωρίζεις άλλα μέρη, ανθρώπους και πολιτισμούς, είναι αδύνατο να μη θελήσεις να βγεις παραέξω. Από μικρή θυμάμαι να θέλω να επισκέπτομαι εστιατόρια διαφορετικής εθνικής κουζίνας κάθε φορά, να μαθαίνω γλώσσες, να γνωρίζω ανθρώπους από διάφορες χώρες.
Σαφώς ήρθε η ώρα που η Ευρώπη σαν ταξίδι "δε μου έφτανε". Που αναρωτήθηκα "πόσους καθεδρικούς και ποτάμια πια;"
Ήθελα την Ινδία, το Περού, το Μεξικό, τις ΗΠΑ. Τα πήγα και το ευχαριστήθηκα, ένιωσα το δέος στο Ταζ Μαχάλ και το Μάτσου Πίτσου.
Ήταν επίσης πολύ καλό μάθημα να δω πώς ζει η-φοβάμαι-πλειονότητα των ανθρώπων στον πλανήτη μας. Γιατί αν δεν πας Ινδία, δεν καταλαβαίνεις φτώχεια, και όχι, η χειρότερη ευρωπαϊκή φτώχεια δε συγκρίνεται με αυτή την εξαθλίωση που σου δημιουργεί το αίσθημα της ασφυξίας, να σε πνίγει η αδικία πώς ζουν άνθρωποι έτσι τον 21ο αιώνα.
Κι εγώ έχω πει πως θα ζούσα οπουδήποτε για ένα εξάμηνο. Δεν το έχω κάνει εκτός Ευρώπης μέχρι στιγμής.
Αλλά όσο και να φεύγω μακριά και να ξαναθέλω να φύγω μακριά, γυρίζω κάθε φορά με μεγάλη ανακούφιση σπίτι- είτε είναι η Ελλάδα είτε η Γερμανία είτε η Αυστρία.

 

[varioAthens]

Πωπω τι «blast from the past» μηνυμα… οι μισοι απο αυτους που ειχαν γραψει ειναι εξαφανισμενοι….

Στο θεμα μας τωρα:
Με γοητευαν παντα οι εκτος Ευρωπης προορισμοί και ειδικα η Λατινικη Αμερικη, η Αιγυπτος, η Ινδια, το Ιραν, ο αραβικος κοσμος, η Αφρικη και παει λεγοντας λογω του πολιτισμικου σοκ που μου προκαλουσαν και εξακολουθουν να μου προκαλουν.
Την Ευρωπη την θεωρουσα καπως προβλεψιμη, σαν να ηξερα με εναν τροπο τι με περιμενει, και καποιες χωρες της τολμω να πω οτι τις θεωρουσα μεχρι και βαρετες.
Πλεον ομως εχει αρχισει να μου αρεσει η ιδεα να διασχισω την Ευρωπη, να περιπλανηθω στις επαρχιες της Γαλλιας και της Ιταλιας, στην Ανδαλουσια ή στα Χαιλαντς…
Μην ειναι που μεγαλωνω; Ποιος ξερει;