Ilias Katsoulis
Member
- Μηνύματα
- 81
- Likes
- 374
Οι τρεις Βαλτικές χώρες μου κινούσαν την περιέργεια από τότε που, σαν μέρος της Σοβιετικής Ένωσης, ήταν ουσιαστικά απαγορευμένες για τους ξένους, με εξαίρεση το Ταλίν. Έστω και με πολλή καθυστέρηση, έφτασε η ώρα να πάω και η πρώτη επιλογή ήταν η Εσθονία. Θεωρείται η πιο ενδιαφέρουσα, αν ισχύει ή όχι ελπίζω να το ανακαλύψω σύντομα.
Το ταξίδι μου ξεκίνησε στις 9 Ιουλίου και, ως συνήθως, η πρώτη ημέρα ήταν μάλλον ζόρικη. Δυστυχώς η Aegean έχει κάπως … βάρβαρη πτήση, με αναχώρηση λίγο πριν τις 11 το βράδυ και άφιξη περίπου στις 2.30. Τέτοια ώρα δεν υπάρχουν συγκοινωνίες, το πρόγραμμά μου ήταν να κάνω τις 2 πρώτες διανυκτερεύσεις στο Tartu, για το οποίο το πρώτο τρένο ήταν στις 6 το πρωί και το πρώτο λεωφορείο λίγο νωρίτερα. Ευτυχώς το (συμπαθέστατο) αεροδρόμιο δεν είχε πολύ κόσμο, πόσο να είχε νυχτιάτικα; Βρήκα μία τριάδα καθισμάτων λοιπόν, σκεπάστηκα με το μπουφάν και έριξα έναν υπνάκο για κάτι λιγότερο από δύο ώρες. Τις χρειαζόμουνα γιατί αυτή η κατάρα που έχω από μικρός, να μην μπορώ σχεδόν ποτέ να κοιμηθώ κατά την διάρκεια της όποιου είδους διαδρομής, δεν λέει να με αφήσει. Όταν ξύπνησα πήγα στις πληροφορίες όπου μου είπαν ότι ο σταθμός του τρένου ήθελε λίγο ποδαρόδρομο, ενώ οι στάσεις των λεωφορείων ήταν σε μία έξοδο του αεροδρομίου. Λίγη αναμονή ακόμα και αναχώρηση για το Tartu, την 2η σε μέγεθος πόλη της Εσθονίας (93.000 κάτοικοι περίπου και Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης για το 2024, μαζί με άλλες 2 πόλεις). Το εξαιρετικό λεωφορείο ήταν της εταιρείας Lux Express (Travel Europe by bus and buy bus tickets online) και το ταξίδι κράτησε περίπου 2 ½ ώρες.
Οι στάσεις των λεωφορείων.
Άφιξη λοιπόν στην πολιτιστική πρωτεύουσα της Εσθονίας και έδρα του παλαιότερου πανεπιστημίου της. Η επιλογή να πάρω το λεωφορείο ήταν καλή, ο σταθμός των λεωφορείων είναι πιο κοντά στο κέντρο από ότι των τρένων. Σε 20 λεπτά περίπου είχα φτάσει στο Barclay Hotel (95,40 Ευρώ για 2 διανυκτερεύσεις) και βέβαια το δωμάτιό μου δεν είχε ετοιμαστεί ακόμα. Άφησα την βαλίτσα στην ρεσεψιόν και ξεκίνησα για την πρώτη γνωριμία με την πόλη. Ήμουν 200 μέτρα από την κεντρική και πολύ ωραία Πλατεία του Δημαρχείου, όπου κάθισα για κάποια ώρα, για καφέ και λίγη χαλάρωση από την ολονύκτια ταλαιπωρία. Μετά έκανα λίγη βόλτα στους γύρω δρόμους, πέρασε η ώρα και πήγα στο πολύ καλό ξενοδοχείο μου για τακτοποίηση. Οι βόλτες συνεχίστηκαν μετά. Το Tartu είναι όμορφο, μεγάλο μέρος του κέντρου του είναι πεζοδρομημένο, με πολλά ωραία και καλοδιατηρημένα κτίρια στην παλιά πόλη, όπως το Δημαρχείο, με το άγαλμα των φοιτητών που φιλιούνται (Skulptuur "Suudlevad tudengid") μπροστά του. Παρένθεση: στο πλάι του Δημαρχείου βρίσκεται και το γραφείο πληροφοριών. Πηγαίνοντας προς τα νότια στην οδό Κüüni, πέρασα δίπλα από το κεντρικό πάρκο Tartu Kespark, με το “άγαλμα πατέρα και γιου”, είδα το επιβλητικό κεντρικό κτίριο του Πανεπιστημίου και έφτασα μέχρι την λεωφόρο Riia, μετά από την οποία αρχίζει το σύγχρονο κέντρο με μοντέρνα κτίρια, εμπορικά κέντρα, ξενοδοχεία, ενώ εκεί βρίσκεται και ο σταθμός των λεωφορείων (Tartu Bussijaam). Η ημέρα πέρασε λοιπόν με μία πρώτη γνωριμία της πόλης και αρκετές στάσεις. Το βράδυ έφαγα σε ένα από τα πολλά καφέ – εστιατόρια δίπλα στην πλατεία. Μία τελευταία μπύρα στην πλατεία, με θέα φυσικά στο Δημαρχείο, και επιστροφή στο ξενοδοχείο σχετικά νωρίς, ψόφιος ήμουνα!
Το άγαλμα "πατέρα και γιου".
Την άλλη ημέρα πήρα πρωινό σε ένα από τα πολλά εξαιρετικά καφέ της πλατείας (γενικά προτιμάω να βγαίνω έξω, από το να τρώω στα ξενοδοχεία). Πρώτη στο πρόγραμμα ήταν η επίσκεψη στο Εθνικό Εσθονικό Μουσείο (Eesti rahva muuseum) που βρίσκεται λίγο έξω από την πόλη. Κατέβηκα πρώτα από την πλατεία του Δημαρχείου προς τον ποταμό Emajõgi, έφτασα στην γέφυρα της Αψίδας (Kaarsild) και περπάτησα στα πάρκα της απέναντι πλευράς, μέχρι την λεωφόρο Narva. Μετά πήγα στον σταθμό των λεωφορείων, από εκεί η διαδρομή διαρκεί 20 περίπου λεπτά . Το εισιτήριο κοστίζει 2 Ευρώ και στο Tartu μπορείς να το αγοράσεις με μετρητά από τον οδηγό.
Το μουσείο (ERM) στεγάζεται σε ένα τεράστιο υπερμοντέρνο κτίριο και έχει εκθέματα σχετικά με την ζωή των Εσθονών στις διάφορες περιόδους της ιστορίας τους. Είναι πολύ ωραία “στημένο”, ενώ το υπόγειό του είναι αφιερωμένο στους μακρινούς συγγενείς τους. Οι Εσθονοί ανήκουν στην Φιννο - Ουγγρική ομοεθνία. Η γλώσσα τους δεν είναι Ινδοευρωπαϊκή, αλλά της ίδιας οικογένειας με τα Φινλανδικά, τα Ουγγρικά και διάφορες γλώσσες που μιλιούνται στην κοιτίδα τους, το Β.Α. τμήμα της Ευρωπαϊκής Ρωσίας και τμήματα της Σιβηρίας.
Απέναντι ακριβώς από το μουσείο υπάρχει το “ανάποδο σπίτι”! Μια και ήμουν εκεί, το επισκέφτηκα. Ασυνήθιστο, πλάκα έχει, για να σου δώσουν την αίσθηση ότι ζαλίζεσαι κάπως, τα πατώματα (τα ταβάνια δηλαδή) έχουν και μία μικρή κλίση. Τέλος πάντων αξίζει, δεν αξίζει (εισιτήριο 7 Ευρώ) …. ας κρίνει ο καθένας.
Επιστροφή στην πόλη, έκανα βόλτα στην περιοχή του σταθμού των λεωφορείων, έριξα μια ματιά στα εμπορικά κέντρα (τίποτα το ιδιαίτερο), λίγο πρόχειρο φαγητό και γύρισα στην “γειτονιά” μου. Το επόμενο αξιοθέατο ήταν το Πανεπιστήμιο και συγκεκριμένα το Μουσείο Τέχνης του (Tartu Ülikooli Kunstimuuseum, University of Tartu Art Museum), υπάρχουν και άλλα κτίρια . Το μέγαρο είναι πραγματικά εντυπωσιακό, όπως και το εσωτερικό του, περιττό να πω ότι ντρέπεσαι να ακουμπήσεις τους τοίχους! Μεγάλο μέρος του μουσείου έχει μακέτες αρχαίων Ελληνικών αγαλμάτων. Οι κυρία που ήταν στα εισιτήρια χαμογέλασε όταν της είπα ότι είμαι Έλληνας: “προφανώς δεν θα σας εντυπωσιάσουν ιδιαίτερα”, σε ένα δωμάτιό του όμως υπάρχουν και δύο μούμιες! Αυτό που είχα μεγαλύτερη περιέργεια να δω ήταν ένα δωμάτιο, σε έναν όροφο από πάνω, όπου παλιά έβαζαν σε απομόνωση τους φοιτητές που έκαναν διάφορα “ανάρμοστα” για την εποχή εκείνη παραπτώματα, μιλάμε για τον 19ο αιώνα, το Πανεπιστήμιο ιδρύθηκε στις αρχές του!
Το πανεπιστήμιο.
Το "κελί των άτακτων"! 
Η τελευταία ημέρα τελείωσε χαλαρά, με βόλτες στην παλιά πόλη. Το βράδυ ανακάλυψα ένα μπαρ, δίπλα σχεδόν στο ξενοδοχείο μου, το Vint Veinibaar & Tapas, οδός Ülikooli 7. Συμπαθέστατο, κάθισα λίγο περισσότερο αυτή τη φορά, ξεκούραστος ήμουν!
Το πρωί της ημέρας αναχώρησης ξεκίνησε με μία αρκετά έντονη βροχή, που ευτυχώς δεν κράτησε πολύ. Πήγα για καφέ και να τσιμπήσω κάτι, που αλλού, στην πλατεία του Δημαρχείου, μετά στο ξενοδοχείο, πήρα την βαλίτσα και ξεκίνησα για τον σιδηροδρομικό σταθμό. Η βροχή ευτυχώς είχε σταματήσει και στην Riia μου είπαν ποιο λεωφορείο να πάρω. Η διαδρομή με τα πόδια θα ήταν πράγματι κουραστική με την βαλίτσα. Το τρένο έφυγε μετά από 20 λεπτά περίπου. Το ταξίδι διαρκεί λίγο περισσότερο από 2ώρες και τα τρένα τους είναι πολύ καλά.
Tartu. Πριν την αναχώρηση.
Άφιξη στην πρωτεύουσα λοιπόν. To ξενοδοχείο μου βρίσκεται δίπλα στο λιμάνι και ρώτησα κάποιον υπάλληλο των τρένων πώς να πάω. Μου είπε ότι σε μεγάλο μέρος της καινούργιας πόλης γίνονται έργα και καλύτερα θα ήταν να πάω με τα πόδια! Μάλλον βλακεία έκανα που τον άκουσα, ήμουν πάντως ξεκούραστος και λέω ευκαιρία να πάρω και μια πρώτη γεύση του Tallinn, έστω και σέρνοντας την βαλίτσα! Τέλος πάντων πέρασα λίγο από το ιστορικό κέντρο, είδα ότι πράγματι γινόντουσαν έργα σε πολλά σημεία στην καινούργια πόλη και μετά από μισή ώρα έφτασα στο υπερμοντέρνο ξενοδοχείο μου, το Citybox Tallinn City Center (Hotel Citybox in Tallinn, Estonia). Μπορείς να κάνεις check-in και check-out χωρίς να απασχολήσεις το προσωπικό, αν έχεις αριθμό κράτησης. Τον γράφεις σε μηχανήματα που είναι στην είσοδο και, αν το δωμάτιο είναι έτοιμο, πληρώνεις με κάρτα (νομίζω ότι δεν δέχονται μετρητά), σου βγάζει την κάρτα - κλειδί, τον αριθμό του δωματίου στην οθόνη (έρχεται και SMS καλωσορίσματος) και πηγαίνεις κατευθείαν! Δεν είχα ξαναβρεθεί σε τέτοιο ξενοδοχείο και ομολογώ ότι εντυπωσιάστηκα. Η τιμή ήταν 280 Ευρώ για 5 βράδια, τα άξιζε και με το παραπάνω. Μια και το έφερε η κουβέντα, η Εσθονία θεωρείται από τις πιο τεχνολογικά εξελιγμένες χώρες στον κόσμο. Αφού τακτοποίησα τα πράγματα στο μικρό αλλά μια χαρά δωμάτιο, κατέβηκα για μία πρώτη γνωριμία με το Tallinn (προφέρεται κάπως τραγουδιστά Τάλίν, οπότε είτε Τάλιν πείτε, είτε Ταλίν, μέσα είσαστε).
Πηγαίνοντας στο ξενοδοχείο
Στα 100 μέτρα από το ξενοδοχείο αρχίζει η συνοικία Rotermann (Rotermanni Kvartal) (A vibrant cultural centre in the heart of the city - Rotermann - Rotermann. Rotermann. The City of Houses). Πρόκειται για τις παλιές αποθήκες του λιμανιού που έχουν μετατραπεί σε μία σύγχρονη, ζωντανή περιοχή. Πολλά κτίρια έχουν γίνει καφέ, μπαρ - εστιατόρια και διάφορα καταστήματα, άλλα έχουν γκρεμιστεί και στην θέση τους χτίστηκαν πολυτελή ξενοδοχεία, γραφεία ή εμπορικά κέντρα. Τα παλιά κτίρια πάντως “δένουν” αρμονικά με τα υπερσύγχρονα και αυτό σίγουρα οφείλεται στην παράδοση αρχιτεκτονικής της χώρας (ένα από τα κοινά της Εσθονίας με τις Σκανδιναβικές χώρες). Οι αλλαγές συνεχίζονται, είδα αρκετά κτίρια που δεν έχουν φτιαχτεί ακόμα. Υπάρχει και μία γιγαντοοθόνη, σε μια πλατεία, που μεταδίδουν διάφορα αθλητικά γεγονότα. Το μέρος είναι φτιαγμένο με γούστο και έχει ζωή μέχρι αρκετά αργά.
Rotermanni Kvartal, πρώτο πέρασμα 
Λίγο μετά αρχίζει ο λόφος όπου βρίσκεται το ιστορικό κέντρο της πόλης. Ανέβηκα και διαπίστωσα γιατί η πρωτεύουσα της Εσθονίας θεωρείται από τις πολύ ωραίες πόλεις στην Ευρώπη, το κέντρο της είναι Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO. Τα κτίρια είναι όμορφα και καλοδιατηρημένα, παντού υπάρχουν καταστήματα, εστιατόρια, καφέ, ότι περιμένει να δει κάποιος σε ένα δημοφιλή τουριστικό προορισμό! Η πρώτη γνωριμία λοιπόν με το Tallinn ήταν θετική, η ημέρα πέρασε με βόλτες, λίγη ξεκούραση στο ξενοδοχείο και βραδινή βόλτα στο Rotermanni Kvartal, όπου μεταξύ άλλων ανακάλυψα το μπαρ – εστιατόριο που έγινε στέκι μου, το BrewDog Tallinn. Μεγάλη ποικιλία από ωραίες μπύρες, τραπεζάκια έξω, λίγα δυστυχώς, και φιλικό προσωπικό. Αφού μιλάμε για μπύρες, οι δύο ίσως πιο κοινές στην Εσθονία που δοκίμασα στο Tartu, η A.LeCoq και η Saku μάλλον με απογοήτευσαν, υπάρχουν όμως πολλές μικρότερων παραγωγών που αξίζουν. Ρωτήστε για να σας συστήσουν κάποια καλύτερη ανάλογα με τα γούστα σας. Γενικά η τιμή μίας μπύρας κυμαίνεται μεταξύ 3,50 και 5 Ευρώ.
Πρώτη βόλτα στο ιστορικό κέντρο του Tallinn ......
.....και πίσω στο Rotermanni.
Την επόμενη ημέρα άρχισε η εξερεύνηση της πόλης, πρώτο ήταν φυσικά το Δημαρχείο. Χτισμένο τον 13ο αιώνα, σε μία πλευρά της ομώνυμης πλατείας, αξίζει νομίζω να το επισκεφτεί κάποιος.
Επόμενη επίσκεψη, μισό χιλιόμετρο πιο πέρα, στην οδό Rikk 59, τα κελιά ανακρίσεων (μπρρρρ) της KGB (KGB vangikongid), στο ημιυπόγειο ενός κτιρίου όπου στεγάζονταν τα γραφεία της. Στον δρόμο βρίσκεται η Ρωσική Πρεσβεία (συγκοινωνούντα δοχεία, έτσι; ), το πεζοδρόμιο μπροστά της είναι γεμάτο με πανό και όλα τα σχετικά για διαμαρτυρία κατά του πολέμου στην Ουκρανία. Ο χώρος των κελιών είναι μικρός, δεν χρειάζεται πάνω από 20 λεπτά. Με το εισιτήριο των 20 Ευρώ που πήρα μου είπαν ότι μπορώ να επισκεφτώ και το Μουσείο Vabamu των Κατοχών και της Ελευθερίας, στην νοτιo- δυτική άκρη του ιστορικού κέντρου.
Συνέχισα με βόλτα στο κέντρο, ανακάλυψα το εξαιρετικό καφέ εστιατόριο Must Puudel (έγινε ημερήσιο στέκι μου), στην οδό Kuuninga 4, πήρα πολύ υλικό και πληροφορίες που ήθελα στο Γραφείο Πληροφοριών που βρίσκεται παραδίπλα και έφαγα κάτι. Μετά διέσχισα το κέντρο, πέρασα από την τεράστια Πλατεία της Ελευθερίας με το Μνημείο των πεσόντων στον πόλεμο της ανεξαρτησίας (1918 - 1920) και έφτασα στο Vabamu. Στεγάζεται σε ένα μοντέρνο κτίριο και έχει εκθέματα, φωτογραφικό υλικό και βίντεο από την Σοβιετική εποχή/ κατοχή, αλλά και τα γεγονότα που οδήγησαν στην ανεξαρτησία της χώρας. Αρκετά ενδιαφέρον. Οι τιμές ξεχωριστά για τα κελιά είναι 9 Ευρώ, για το Vabamu 14. Προσωπική γνώμη πάντως: το Vabamu δεν άξιζε την τιμή του εισιτηρίου του.
Έξω από την Ρωσική πρεσβεία .....
Vabamu
Αξίζει όμως (χωρίς εισιτήριο βέβαια) ο Ρωσικός Καθεδρικός Ναός του Αγίου Aleksandr Nevski, από τον οποίο πέρασα, γυρνώντας προς το κέντρο. Πραγματικά επιβλητικός! Συνεχίζοντας την βόλτα βρήκα τα δύο σημεία από τα οποία έχεις πανοραμική θέα. Είναι οι “εξέδρες” Patkuli και Kohtuotsa. Εξαιρετική η θέα, μόνο που για να πάρω φωτογραφίες είχε αναμονή, ήταν φίσκα από κόσμο, ειδικά οι Άπω – ανατολίτες θέλουν να βγάλουν από μία με κάθε συνδυασμό της παρέας τους! Όπως βλέπετε πάντως τα κατάφερα! Η βόλτα συνεχίστηκε, φυσικά στάση στο Rottermanni Kvartal (το απογευματινό και βραδινό στέκι μου), επιστροφή στο ξενοδοχείο για ανασυγκρότηση και αργότερα βραδινή έξοδο.
Ωραία η θέα!!!
Το ξενοδοχείο (το αυτοκίνητο δεν είναι δικό μου).
Το άλλο πρωί (14/07) το πρόγραμμα είχε επίσκεψη στο Ναυτικό Μουσείο του Tallinn (Eesti Meremuuseum) που αποτελείται από δύο τμήματα. Το πρώτο είναι το Λιμάνι των Υδροπλάνων (Lennusadam). Απέχει 2 χιλιόμετρα από το ξενοδοχείο μου, είπα να το κάνω με τα πόδια, να χαζέψω και λίγο την παραλία. Είχε συννεφιά αλλά ευτυχώς δεν έριξε βροχή. Η διαδρομή είναι ευχάριστη, σε ένα τμήμα της έχουν χτιστεί και χτίζονται πολύ ωραίες πολυκατοικίες δίπλα στην θάλασσα (φαντάζομαι πόσο θα κοστίζουν τα διαμερίσματα). Το Lennusadam είναι εντυπωσιακό, με πολλά εκθέματα που σχετίζονται με την θάλασσα. Ιστιοπλοϊκά, εξοπλισμός ιστιοπλοΐας, βίντεο, στολές του πολεμικού ναυτικού, τμήματα από εμπορικά και πολεμικά πλοία, τορπίλες, νάρκες, όλα τα λεφτά πάντως είναι ένα υποβρύχιο στο οποίο φυσικά μπορείς να μπεις μέσα! Ευτυχώς είχα φτάσει στο μουσείο την ώρα που άνοιγε, αν είχε λίγο περισσότερο κόσμο θα ήταν ταλαιπωρία, αν όχι αδύνατο, να το δω με την ησυχία μου. Πάντως και μόνο αυτό άξιζε τα 30 Ευρώ του εισιτηρίου, που μου είπαν ότι συμπεριλαμβάνει και την επίσκεψη στο άλλο κτίριο. Ακριβό σίγουρα, περιελάμβανε πάντως την δυνατότητα επίσκεψης δίπλα, στο λιμάνι, σε ένα πολεμικό πλοίο (μάλλον ναρκαλιευτικό, δεν μπήκα) και ένα παλιό παγοθραυστικό, μπήκα και ήταν ενδιαφέρον!
Το δεύτερο τμήμα του Ναυτικού Μουσείου βρίσκεται στην αρχή του ιστορικού κέντρου, όπως ερχόμουν από το Lennusadam. Πέρναγε λεωφορείο από εκεί, είπα να μην ξανακάνω την διαδρομή, μόνο που στο Tallinn δεν πληρώνεις στον οδηγό! Κατέβηκα στην επόμενη στάση και το ξαναπήρα με τα πόδια, τίποτα δεν ήταν, αλλά μου έκανε εντύπωση. Όταν αργότερα ρώτησα στο ξενοδοχείο, μου απάντησαν πως δεν είναι ίδιο το σύστημα παντού, ότι το αλλάζουν κάθε λίγο και λιγάκι, ενώ δεν ήξεραν να μου πουν που μπορώ να αγοράσω εισιτήρια, μάλιστα ένα από τα παιδιά που δούλευαν στην είσοδο μου είπε το αμίμητο: “έχετε μαζί σας 2 Ευρώ και αν τα δεχτεί ο οδηγός”! Πολλοί ξένοι χρησιμοποιούν την κάρτα Ταλίν (https://www.visittallinn.ee/eng/visitor/ tallinn-card/tallinn-card/what-is-tallinn-card), μόνο που κοστίζει 48 Ευρώ (κάποιες ημέρες 43) το 24ωρο. Βολικό για όποιον θέλει να δει πολλά αξιοθέατα σε μία ημέρα, όχι για εμένα που είχα πιο χαλαρό ωράριο, άλλωστε την επόμενη ήθελα να χρησιμοποιήσω τα Μ.Μ.Μ. μόνο 2 φορές. Εδώ οι κατά τα άλλα συμπαθέστατοι Εσθονοί δεν μας τα λένε καλά. Τέλος πάντων (έχει και συνέχεια) έφτασα στο κτίριο του Ναυτικού μουσείου, στην οδό Pikk 70, μόνο που τελικά το εισιτήριο δεν ίσχυε. Δεν κατάλαβα γιατί, αλλά με την ευκαιρία να πω ότι η Εσθονία δεν είναι και άριστα οργανωμένη σε σχέση με τον τουρισμό, οι δε τιμές στα αξιοθέατα είναι μάλλον τσιμπημένες! 15 Ευρώ είσοδο παρακαλώ (45 σύνολο το Ναυτικό Μουσείο, μεγάλη η χάρη του, εκείνη την ημέρα η κάρτα του Ταλίν θα μου έβγαινε μία ή άλλη), νομίζω όμως πως και αυτό αξίζει! Αρκετά ναυτικά “αξεσουάρ”, στολές, εργαλεία, φωτογραφικό υλικό, πάρα πολλά μοντέλα πλοίων όλων των εποχών. Στην ταράτσα του υπάρχει ένα καφέ, με εξαιρετική θέα της πόλης!
Επόμενο στη σειρά, μετά από λίγο φαγητό στο Tallinn Pizza and Kebab (οδός Aia 10, και λίγη μεσανατολική κουζίνα δεν βλάπτει), το Μουσείο Εσθονικής Αρχιτεκτονικής, σχεδόν απέναντι από το ξενοδοχείο. Πολύ ενδιαφέρον, η Εσθονία έχει παράδοση και εδώ. Μετά χαλάρωση, στο Rotermanni φυσικά, ανασυγκρότηση στο ξενοδοχείο και ερώτηση για το αν και που μπορώ να αγοράσω εισιτήριο για τον σταθμό των λεωφορείων την επομένη και πως θα πάω. Ή κοπέλα μου είπε ότι βολεύει το τραμ, αλλά εισιτήριο; Τελικά κατέληξα ότι, τουλάχιστον για το πήγαινε, θα έπαιρνα ταξί. Αργότερα πήγα στην γιγαντοοθόνη του Rotermanni για να παρακολουθήσω, με εκατοντάδες άλλους φυσικά, το 1ο ημίχρονο του τελικού του Euro. Φυσικά τα πάντα ήταν κατειλημμένα, ούτε στα πεζούλια δεν υπήρχε θέση! Πλάκα είχε, αλλά το 2ο γύρισα στο ξενοδοχείο να το δω, σε έναν όροφο υπάρχει χώρος με τηλεόραση, χωρίς φυσικά την “ατμόσφαιρα” της πλατείας.
Η άλλη ημέρα ήταν η ημέρα της εκδρομής. Η τελική απόφαση για τον προορισμό πάρθηκε την προ προηγούμενη, όταν πέρασα από το γραφείο πληροφοριών. Όταν προγραμμάτιζα το ταξίδι είχα σκεφτεί να πάω στην Narva, 3η σε μέγεθος πόλη της χώρας, ακριβώς πάνω στα Ρωσικά σύνορα. Πάνω από το 85% των κατοίκων της είναι Ρώσοι, σε ένα βίντεο έλεγε ο αφηγητής ότι για όποιον δεν έχει πάει ποτέ στην Ρωσία (όπως εγώ δυστυχώς) είναι μία ευκαιρία να πάρει μία ιδέα! Πέρα από αυτό όμως, το μόνο που φαίνεται να αξίζει είναι ένα κάστρο, ακριβώς πάνω στο ποτάμι - σύνορο, ενώ στην απέναντι όχθη (στη Ρωσία δηλαδή) υπάρχει το κάστρο του Ivangorod, εκεί θέλει βίζα όμως. Στο γραφείο πληροφοριών είχα ζητήσει να μου συστήσουν κάποιο μέρος. Όταν ανέφερα την Narva η κοπέλα (ευγενέστατη και πολύ ……. συμπαθητική !!!!) μου είπε ότι δεν αξίζει, εξάλλου το τρένο και το λεωφορείο κάνουν περίπου 3 ώρες, δεν ήθελα περισσότερο για να πεισθώ. Παρένθεση: το γιατί η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων της Narva είναι Ρώσοι, είναι μία ακόμη θλιβερή σελίδα στην ιστορία των Ρώσο – Εσθονικών (αλλά και των άλλων Βαλτικών χωρών) σχέσεων. (Νάρβα (πόλη) - Βικιπαίδεια. Μερικοί ακόμα και σήμερα αναρωτιούνται που οφείλεται η αντιπάθεια (και λίγο λέω) που έχουν οι 3 αυτοί λαοί απέναντι στους Ρώσους. Κάπως σημαντική πόλη είναι το Pȁrnu, αυτό όμως είναι περισσότερο γνωστό ως θέρετρο με ωραίες παραλίες και της είπα ότι, σαν Έλληνας, δεν θα εντυπωσιαστώ ιδιαίτερα. Μου συνέστησε λοιπόν το Haapsalu (Χάπσαλου), παραθεριστικό και ιαματικό θέρετρο (γνωστό για τα λασπόλουτρά του), η περιγραφή ήταν πειστική. Το ίδιο απόγευμα στο ξενοδοχείο ζήτησα και την γνώμη μίας κοπέλας στην υποδοχή. Μου μίλησε με τα καλύτερα λόγια. Έκλεισε λοιπόν! Αφού το μυστήριο με τα εισιτήρια δεν είχε λυθεί, πήγα με ταξί. Το κόστος ήταν 10 Ευρώ για 3 χιλιόμετρα, η αναχώρηση όμως ήταν στις 9 και δεν ήθελα να μπω σε Μ.Μ.Μ. χωρίς εισιτήριο, ποτέ δεν ξέρεις, ούτε είχα διάθεση να πάω με τα πόδια για να πω την αλήθεια. Όσο για τον σταθμό των λεωφορείων, ήταν μοντέρνος, μέχρι και πίνακα αναχωρήσεων και αφίξεων είχε, όπως στα αεροδρόμια. Το ταξίδι κράτησε περίπου 1ώρα και 45 λεπτά, το εισιτήριο κόστιζε 5,4 Ευρώ. Η διαδρομή είναι ωραία (η Εσθονία είναι πεδινή και καταπράσινη), το λεωφορείο φυσικά της Lux Express και έφτασα στην μικρή αυτή πόλη (λιγότεροι από 10.000 οι κάτοικοι). Η στάση των λεωφορείων βρίσκεται στον παλιό σιδηροδρομικό σταθμό της, από πίσω τώρα είναι κάτι σαν ανοικτό μουσείο τρένων.
Από την αρχή της βόλτας μου κατάλαβα ότι η επιλογή ήταν μάλλον πετυχημένη. Πέρασα ένα σύγχρονο κομμάτι της πόλης, έξω από ένα μικρό κάστρο (βαριόμουνα να πάω, έκανε και ζέστη) και μπήκα στο μικροσκοπικό παλιό τμήμα της. Τα σπίτια είναι όλα χαμηλά, όμορφα και παραδοσιακά . Έκανα στάση σε ένα συμπαθητικό καφέ για διάλειμμα, κάθισα έξω φυσικά (το τσιγάρο βλέπετε) και μετά από λίγο αντιλαμβάνομαι αυτό που βλέπετε στις δύο τελευταίες φωτογραφίες!!!!! Ε, να βρω Ελληνικό εστιατόριο σε θέρετρο στην Εσθονία δεν το περίμενα! Όταν πήγα μέσα να πληρώσω για να φύγω, ρώτησα αν ο ιδιοκτήτης είναι Έλληνας (κλειστό ήταν φυσικά, νωρίς ήταν), οι κοπέλες δεν ήξεραν. Από περιέργεια κοίταξα στο Google όταν γύρισα στην Ελλάδα. Οι πιο πολλές κριτικές ήταν καλές …. μάλιστα…… θα προτιμούσα να μην σχολιάσω βέβαια την μπύρα που σερβίρει!!!
Meraki λοιπόν
Συνέχεια στην εξερεύνηση και κατέβασμα στην παραλία. Η διαδρομή δίπλα στην ακτή είναι πράγματι ωραία, παντού υπάρχουν πανσιόν κτισμένες με την παραδοσιακή αρχιτεκτονική, αλλά και αρκετά σύγχρονα ξενοδοχεία. Δεν είδα πουθενά παραλίες με αμμουδιά, όπως υπάρχουν στο Pȁrnu, αλλά και στα 2 μεγάλα νησιά της χώρας (Hiiumaa και Saaremaa, μη με ρωτήσετε πως προφέρονται). Από ότι κατάλαβα, το Haapsalu είναι θέρετρο – ησυχαστήριο, ωραίο πάντως, πήρα και μία ιδέα της επαρχίας της χώρας. Έφαγα σε ένα αρκετά καλό καφέ – εστιατόριο, έκανα λίγη βόλτα ακόμα, κάθισα για έναν καφέ να περάσει η ώρα (δεν είναι τόσο συχνά τα λεωφορεία), πήγα στον σταθμό και επιστροφή.
Ο παλιός σιδηροδρομικός σταθμός
Στον σταθμό των λεωφορείων του Tallinn, ώ του θαύματος, βρίσκω μηχάνημα όπου μπορείς να αγοράσεις μεμονωμένο εισιτήριο για τις αστικές συγκοινωνίες! Λύθηκε το μυστήριο λοιπόν! Σε κεντρικά σημεία υπάρχει τρόπος να αγοράσεις! Πάλι καλά. Να και η απόδειξη! (Public transport - Visit Tallinn). Παίρνω ένα, 2 Ευρώ το κόστος, δεν χρειάζεται να σκάμε 10ρικα για 3 χιλιόμετρα. Το τραμ με έφερε στο νότιο τμήμα της Rottermanni, λίγα λεπτά από το ξενοδοχείο. Ας αναφέρω, για την ιστορία, ότι οι μόνιμοι κάτοικοι της πόλης έχουν δωρεάν χρήση των Μ.Μ.Μ.! Έτσι απλά! Η ημέρα τελείωσε με τη συνηθισμένη βραδινή έξοδο στην “γειτονιά” μου, όπου είχα έμπνευση και έβγαλα μερικές νυχτερινές φωτογραφίες.
Η επόμενη ήταν και η τελευταία στην Εσθονία. Νωρίς το πρωί πήγα στο μέρος του λιμανιού (Terminal A) από όπου αναχωρούν τα φέριμποτ για το Ελσίνκι. Δίπλα στο ξενοδοχείο ήταν, λέω ας τα βγάλω επιτόπου, να δω και που ακριβώς είναι η αναχώρηση. Τα δρομολόγια εκτελούνται από τα πλοία τριών εταιρειών, της Viking Line, της Eckero Line και της Tallink. Ήταν ανοικτά μόνο της πρώτης, ρώτησα πόσο κάνει το εισιτήριο, η απάντηση ήταν 56 Ευρώ! Ευτυχώς είχα ρίξει μια ματιά από την Ελλάδα, λέω κάτι δεν πάει καλά εδώ! Γυρνάω στο ξενοδοχείο και ρωτάω. Μου είπαν ότι όλοι βγάζουν εισιτήρια μέσω κινητού, ίσως επιτόπου να είναι ακριβότερα (πόσο πια; ). Κοιτάω μέσω κινητού ……28 Ευρώ!!! Το βγάζω φυσικά και ήρθε η καρδιά μου στη θέση της! Πάει κι αυτό! Στο πρόγραμμα είχα να πάω στο Μουσείο της KGB, μόνο που την πάτησα μεγαλοπρεπώς! Το Μουσείο στεγάζεται σε ένα τμήμα του ξενοδοχείου Viru και πρέπει να κλείσεις θέση! Όπως καταλαβαίνετε όταν έφτασα μου είπαν ότι υπήρχε θέση για την επομένη. Θα μου πει κάποιος “ας ρώταγες”, μα συγγνώμη ….. δεν έχω ξανακούσει τέτοιο πράγμα! Τέλος πάντων, τη χάσαμε την KGB! Πήγα όμως στο Μουσείο της Ζωής στην Πόλη του Ταλίν (οδός Venne 17), ένα από τα 7 συνολικά (!) που αποτελούν το Μουσείο της Πόλης του Ταλίν (Tallinna Linnamuuseum Organization – Tallinna Linnamuuseum ). Μικρό, αλλά συμπαθητικό. Η υπόλοιπη ημέρα πέρασε με βόλτες στο ιστορικό κέντρο (μα πραγματικά είναι όμορφο!), μερικά “τουριστικά” ψώνια, ανάμεσά τους λίγα δωράκια από κεχριμπάρι, η Βαλτική έχει άφθονο και στα καταστήματα βρίσκεις πολλά ωραία αντικείμενα, κυρίως κοσμήματα. Το βραδάκι έφαγα σε ένα καφέ – εστιατόριο που είναι στην πλατεία όπου βρίσκεται η γιγαντοοθόνη (δεν κράτησα το όνομα). Δυστυχώς ένα Εσθονικό πιάτο, που μου φάνηκε καλό, είχε τελειώσει. Η κοπέλα μου συνέστησε ένα πιάτο με πάπια (τέλειο), μόνο που ήταν Γαλλική συνταγή. Μου εξήγησε ότι τα εστιατόρια δεν έχουν πολλά παραδοσιακά πιάτα, αλλά περισσότερο “διεθνή” κουζίνα. Εξαίρεση, συμπληρώνω εγώ μέσα μου, τα τουριστικά στο ιστορικό κέντρο, αλλά εκεί γινόταν χαμός. Από ότι κατάλαβα πάντως η κουζίνα τους δεν είναι πολύ ιδιαίτερη. Εθνικό τους φαγητό θεωρούνται τα χοιρινά λουκάνικα με αίμα (Verivorst | Traditional Blood Sausage From Estonia | TasteAtlas), δεν αξιώθηκα να τα δοκιμάσω. Πάντως στην χώρα τρως αρκετά καλά και σε λογικές τιμές (η πάπια με μία μπίρα κόστισε περίπου 23 Ευρώ, δεν θυμάμαι ακριβώς).
.
Εγερτήριο λοιπόν την επόμενη, το πλοίο έφευγε στις 7.00. Αποχαιρέτησα το ξενοδοχείο μου, κάνοντας check out μόνος μου φυσικά, και κατευθύνθηκα στο λιμάνι, που θυμίζει περισσότερο αεροδρόμιο. Το πλοίο εξαιρετικό (η επιβίβαση γίνεται με φυσούνα!). O χώρος μέσα είναι σχεδόν όλος “κατειλημμένος” από τα τραπέζια διάφορων εταιρειών εστίασης. Πάντως self service είναι, δεν νομίζω ότι είσαι υποχρεωμένος να πάρεις κάτι. Υπάρχει και ανοικτό κατάστρωμα φυσικά. Το ταξίδι διαρκεί δυόμιση ώρες περίπου, η θάλασσα ήταν λάδι και η αποβίβαση πάλι με φυσούνα!
Στο λιμάνι του Tallinn.
Καλώς ήλθα στην Φινλανδία λοιπόν! Το ξενοδοχείο μου (Hotel Arthur) είναι μισή ώρα περίπου με τα πόδια από το λιμάνι. Για να φτάσω πέρασα από το …. τουριστικό κομμάτι του λιμανιού, που είναι μέρος του κέντρου. Μπορώ να πω ότι το Ελσίνκι με εντυπωσίασε από την πρώτη στιγμή! Όμορφα και μεγαλοπρεπή κτίρια, φαρδιοί δρόμοι και ένας μεγάλος πεζόδρομος προτού φτάσω στο ξενοδοχείο, όπου φυσικά το δωμάτιό μου δεν ήταν έτοιμο. Τα γνωστά ….. check in, η βαλίτσα στο ειδικό δωμάτιο φύλαξης και συνέχιση της αναγνωριστικής βόλτας. Περπάτησα στο λιμάνι, χάζεψα (με) τα εξαιρετικά κτίρια και την κλειστή Παλιά Αγορά Τροφίμων όπου μπορείς να καθίσεις για φαγητό. Έξω υπάρχει η ανοικτή Κεντρική Αγορά (Hakaniemmentori), γεμάτη με καντίνες, πάγκους που πουλάνε σουβενίρ αλλά και αρκετές με πολύ ωραία είδη λαϊκής τέχνης. Είχε περάσει η ώρα, οπότε κάθισα να φάω στα γρήγορα μία μερίδα Σκανδιναβικά κεφτεδάκια, αυτά που σερβίρουν στην ΙΚΕΑ, καλύτερα όμως και με πολύ καλή γαρνιτούρα. Ανέβηκα μέχρι τον Ρωσικό Καθεδρικό Ναό Ουσπένσκι (Uspenskin Katedraali, η Φινλανδική Ορθόδοξη Εκκλησία υπάγεται στο Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης, παρακαλώ). Επιστρέφοντας προς το ξενοδοχείο πέρασα από τον επιβλητικό Καθεδρικό Ναό του Ελσίνκι (Helsinkin Tuomiokirro).
Η παλιά αγορά τροφίμων.
Μετά γύρισα στο ξενοδοχείο για να μπω στο πολύ ωραίο δωμάτιό μου! Βέβαια η Φινλανδία δεν είναι Εσθονία, δύο διανυκτερεύσεις κόστισαν 212,40 για την ακρίβεια. Περιελάμβανε πρωινό όμως και το λέω, παρ’ ότι προτιμάω να τρώω έξω, γιατί ήταν θαυμάσιο (τεράστιος μπουφές που είχε και του πουλιού το γάλα!). Με το κόστος της Φινλανδίας έξω θα πλήρωνα τουλάχιστον 25 Ευρώ για να φάω τα ίδια πράγματα. χωρίς να υπολογίζω τις 3 δόσεις καφέ!
Μετά την τακτοποίηση η βόλτα συνεχίστηκε, αυτή τη φορά μέσω της περιοχής του Σιδηροδρομικού Σταθμού προς το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Κίασμα (Nykytalteen museo Kiasma, Museum of Contemporary Art Kiasma | Finnish National Gallery). Ενδιαφέρον, όλοι οι βόρειοι λαοί έχουν πολύ καλή παράδοση στην μοντέρνα τέχνη, από ότι έχω καταλάβει. Δίπλα από την είσοδό του υπάρχει και ένα άγαλμα του Carl Gustav Emil Mannerheim (Carl Gustaf Emil Mannerheim - Wikipedia). Το υπόλοιπό απόγευμα πέρασε με βόλτες, ευτυχώς η έντονη βροχή που έπιασε όταν βγήκα από το μουσείο δεν κράτησε πολύ. Το βράδυ δεν άργησα πολύ, ήμουνα από τα ξημερώματα στο πόδι.
Το άλλο πρωί πραγματικά ευχαριστήθηκα το πρωινό και πήρα δυνάμεις! Σε έναν χάρτη πρότειναν κάποιες διαδρομές στην πόλη. Διάλεξα δύο, για αρχή τουλάχιστον. Η πρώτη ήταν προς τα βόρεια από το ξενοδοχείο μου. Πέρασα το κανάλι Kaisaniemeniahti, προχώρησα κανένα χιλιόμετρο, για να είμαι ειλικρινής ωραία η περιοχή, αλλά τίποτα ιδιαίτερο. Μεταβολή λοιπόν και κατεύθυνση προς το κέντρο για την 2η διαδρομή που είχα αποφασίσει να κάνω, στο νησάκι όπου βρίσκεται το σημείο όπου αγκυροβολούν τα πλοία από το Ταλίν. Πέρασα πάλι από τον Καθεδρικό του Ουσπένσκι και μπήκα στην συνοικία Katajanokka, φαντάζομαι πως είναι από τις ακριβότερες της πόλης! Τα κτίρια είναι εντυπωσιακά, σε μερικές εισόδους έγραφαν το έτος κατασκευής τους, των αρχών του 20ού αιώνα, τα περισσότερα είναι κατοικίες. Η βόλτα άξιζε πραγματικά και την συνιστώ ανεπιφύλακτα!
Η πρώτη διαδρομή.....
...λίγο πέρασμα από το κέντρο...
.....και στην Katajanokka
Επόμενη στάση, το Μουσείο Σχεδιασμού (Designmuseo, Visitors info ). Έχουν παράδοση οι Φινλανδοί σε αυτόν τον τομέα. Είναι πολύ ωραίο, είδα μάλιστα ότι πολλά μικρά αντικείμενα της καθημερινής μας ζωής τα έχουν σχεδιάσει αυτοί. Ακριβώς από πίσω του είναι το Μουσείο Φινλανδικής Αρχιτεκτονικής, είχα ρίξει όμως μια ματιά στο Διαδίκτυο την προηγούμενη, έγραφαν ότι είναι πολύ μικρό και δεν αξίζει. Το άφησα. Άλλωστε (δυστυχώς) δεν είχα περίσσεια χρόνου, την επόμενη έφευγα. Γιατί κάθισα τόσο λίγο, υπερβολικά λίγο για μία τόσο ωραία πόλη; Το αρχικό μου σχέδιο ήταν να πάω μόνο στην Εσθονία, λίγες ημέρες αφού είχα κλείσει τα εισιτήρια, ένας φίλος μου είπε: “αφού θα είσαι εκεί γιατί δεν πας και στο Ελσίνκι;”. Η ιδέα της ημερήσιας εκδρομής δεν μου άρεσε καθόλου (πολλοί την κάνουν με τουριστικά γραφεία, τόσο από το Ελσίνκι όσο και από το Ταλίν), οπότε άλλαξα το εισιτήριο αλλά οι πτήσεις 2-3 ημέρες μετά ήταν γεμάτες. Τέλος πάντων, βλέποντας και τις τιμές στο ξενοδοχείο, το άφησα. Με λίγα λόγια είδα λίγα πράγματα. Θα επισκεπτόμουν σίγουρα, αν δεν ήταν κλειστό για ανακαίνιση, το Εθνικό Μουσείο της Φινλανδίας (Kansallismuseo / Kansallismuseo), θα ανοίξει πάλι την άνοιξη του 2027! Καλά να είμαστε, να ξαναπάμε κάποτε!
Η υπόλοιπη ημέρα πέρασε με βόλτες, έφαγα σούπα σολομού στην κλειστή αγορά (πολύ καλή), το απόγευμα πήγα λίγο στο ξενοδοχείο και το βράδυ στο μπαρ Kaisla στην οδό Vilhonkatu 4, σχεδόν δίπλα. Ωραίο, όπως όλα τα μπαρ που είδα στο Ελσίνκι. Βέβαια η μπύρα (draft) που μου συνέστησε ο μπάρμαν έκανε 11 Ευρώ, τουλάχιστον ήταν ωραία και σε μεγάλο ποτήρι.
Ο Σιδηροδρομικός Σταθμός
Η Εθνική Πινακοθήκη της Φινλανδίας
Το πρωί απόλαυσα πάλι το πλουσιότατο πρωινό, πήγα σε ένα σουπερμάρκετ, σχεδόν δίπλα στο ξενοδοχείο, για να πάρω 2 κονσέρβες τόνο και μία με σαρδέλες, να τσιμπήσουμε κάτι τοπικό στην Αθήνα, πήρα την βαλίτσα και πήγα στον Σιδηροδρομικό Σταθμό (350 μέτρα απόσταση). Ευχάριστη έκπληξη, το εισιτήριο κόστιζε μόλις 4,10 Ευρώ για διαδρομή περίπου μισής ώρας. Έφτασα άνετα στο αεροδρόμιο ανεβαίνοντας περισσότερο από ισοδύναμο 2 ορόφων με κυλιόμενες σκάλες. Το αεροδρόμιο του Ελσίνκι είναι πολύ ωραίο και η πτήση δεν είχε καθυστέρηση. Ένα ακόμα ταξίδι έφτασε στο τέλος του!
Λίγες γενικές πληροφορίες τώρα. Για την Εσθονία είχα διαβάσει πολύ καλά λόγια, δεν ήταν καθόλου υπερβολικά. Η χώρα είναι ωραία, το Tallinn εξαιρετικό, αξίζει να μείνει κάποιος τουλάχιστον 3 βράδια. Πέρα από τα αξιοθέατα, η ατμόσφαιρα, η αύρα του αν προτιμάτε, είναι ευχάριστη, πάντα πίστευα ότι αν τα κάνεις όλα τρέχοντας χάνεις μεγάλο μέρος της γοητείας μιας χώρας. Όσο για τους Εσθονούς, είναι ήσυχοι, ευγενικοί, πρόθυμοι να σε βοηθήσουν και οι περισσότεροι μιλάνε Αγγλικά. Στο σέρβις είναι μερικές φορές κάπως αργοί, υπομονή, δεν χάθηκε ο κόσμος, πολλά μαγαζιά πάντως είναι self service! Για όσους καπνίζουν (σαν εμένα δυστυχώς): δεν το συζητάμε, για τους κλειστούς χώρους ξεχάστε το, όταν όμως πρόκειται να καθίσετε σε ανοικτό μέρος ρωτήστε, κάποιες φορές θα προσπαθήσουν να σας βάλουν κάπου στην άκρη του χώρου, για την περίπτωση που άλλοι πελάτες ενοχλούνται. Σε κάποια απαγορεύεται τελείως, νομίζω λόγω μεγέθους. Το κόστος ζωής δεν είναι χαμηλό (το Κατά Κεφαλή Εισόδημα είναι λίγο μεγαλύτερο από της Ελλάδας), δεν θα το έλεγα όμως απαγορευτικό για εμάς. Όσο για το κόστος διαμονής, υπάρχουν λογικές και πολύ καλές λύσεις, ανάλογα με το τι ζητάει βέβαια ο καθένας. Επιγραμματικά: η Εσθονία είναι πολύ κοντά στα Βορειοευρωπαϊκά – Σκανδιναβικά δεδομένα (καθαρά παντού) και αυτό που περίμενα, ίσως και λίγο καλύτερο.
Αυτό που ξεπέρασε κατά πολύ τις προσδοκίες μου ήταν το Ελσίνκι! Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα διαβάσει/ κοιτάξει πολύ, εντυπωσιάστηκα από την επιβλητική του ομορφιά και φυσικά την Βορειοευρωπαική τάξη και καθαριότητα! Οι Φινλανδοί είναι ευγενέστατοι, μάλλον μετρημένοι και ήρεμοι, φυσικά μιλάνε όλοι πολύ καλά Αγγλικά, ενώ μου έκανε εντύπωση το αρκετά “προχώ” μεγάλου μέρους της νεολαίας! Πολλά παιδιά είχαν το στυλ Heavy Metal και τα παρόμοια (η μουσική Gothic έχει πολύ πέραση, άλλωστε το γνωστότερο ίσως γκρουπ της, οι Nightwish, είναι Φινλανδοί). Τα σκουλαρίκια σε μύτες και αυτιά, τα πράσινα, πορτοκαλί, κλπ. μαλλιά, τα τατουάζ, δίνουν και παίρνουν. Όχι όλα βέβαια, μην παρεξηγηθώ. Τα μαγαζιά είναι καλόγουστα, όπως και στην Εσθονία, ενώ υπάρχει και εδώ μια ευχάριστη αύρα. Εν ολίγοις η Φινλανδία είναι όμορφη και ενδιαφέρουσα χώρα, ίσως δεν την ξέρουμε πολύ στην Ελλάδα, εκτός από τις Χριστουγεννιάτικες εκδρομές στο “χωριό του Άγιου Βασίλη”, προτιμώ να μην σχολιάσω! Το κόστος βέβαια είναι αρκετά υψηλό, δυστυχώς. Πάντως είναι πόλη (και φυσικά χώρα) που θα ξαναπήγαινα ευχαρίστως!
Λεπτομέρεια, περιττή ίσως: και στις δύο χώρες δέχονται παντού πιστωτικές, νομίζω και χρεωστικές κάρτες. Όσο για τον καιρό, ήταν συνήθως ζεστός προς το δροσερό, εξαιρετικό διάλειμμα από τον καύσωνα! Την ημέρα κυκλοφορούσα συνήθως με κοντομάνικο, στο Hapsalu για παράδειγμα έκανε πραγματικά ζέστη, δεν είναι να έχεις εμπιστοσύνη πάντως, μπορεί να αλλάξει ξαφνικά: ένα έστω ελαφρύ μπουφάν και μια ομπρέλα καλό είναι να τα έχει κάποιος μαζί του, ενώ το βράδυ η θερμοκρασία πέφτει συνήθως κάτω από τους 20ο C. Μέρος της εμπειρίας επίσης είναι το ότι βραδιάζει αργά, στις 11:30 υπήρχε ακόμα λίγο φως. Η υπόλοιπη εμπειρία είναι βέβαια η γοητεία των χωρών του βορρά! Καμία από όσες έχω επισκεφτεί δεν με έχει απογοητεύσει! Επιφυλάσσομαι για την συνέχεια!
Να τελειώσω με το γνωστό (ίσως βαρετό, για όσους έχουν διαβάσει τις ιστορίες μου) θέμα των εισιτηρίων. Το συνολικό κόστος Αθήνα – Ταλίν και Ελσίνκι – Αθήνα ήταν 320 Ευρώ, με παραδοτέα στο check in βαλίτσα, αλλά τα είχα κλείσει πριν από τα Χριστούγεννα. Κατά τον Απρίλιο, αν θυμάμαι καλά, είχαν ήδη ξεπεράσει τα 400. Αν (το υπογραμμίζω) μπορεί κάποιος να προγραμματίσει ένα ταξίδι από νωρίς, το όφελος είναι αναλογικά τεράστιο. Στην διαμονή οι διαφορές είναι από μικρές έως ασήμαντες, πάντα όμως υπάρχει ο κίνδυνος κάποια καταλύματα να μην έχουν διαθεσιμότητα. Προσωπικά εγώ χρησιμοποιώ το Booking.com, από το οποίο είμαι απόλυτα ευχαριστημένος, σου δίνει και την επιλογή να ακυρώσεις μέχρι 24 ώρες πριν.
Το ταξίδι μου ξεκίνησε στις 9 Ιουλίου και, ως συνήθως, η πρώτη ημέρα ήταν μάλλον ζόρικη. Δυστυχώς η Aegean έχει κάπως … βάρβαρη πτήση, με αναχώρηση λίγο πριν τις 11 το βράδυ και άφιξη περίπου στις 2.30. Τέτοια ώρα δεν υπάρχουν συγκοινωνίες, το πρόγραμμά μου ήταν να κάνω τις 2 πρώτες διανυκτερεύσεις στο Tartu, για το οποίο το πρώτο τρένο ήταν στις 6 το πρωί και το πρώτο λεωφορείο λίγο νωρίτερα. Ευτυχώς το (συμπαθέστατο) αεροδρόμιο δεν είχε πολύ κόσμο, πόσο να είχε νυχτιάτικα; Βρήκα μία τριάδα καθισμάτων λοιπόν, σκεπάστηκα με το μπουφάν και έριξα έναν υπνάκο για κάτι λιγότερο από δύο ώρες. Τις χρειαζόμουνα γιατί αυτή η κατάρα που έχω από μικρός, να μην μπορώ σχεδόν ποτέ να κοιμηθώ κατά την διάρκεια της όποιου είδους διαδρομής, δεν λέει να με αφήσει. Όταν ξύπνησα πήγα στις πληροφορίες όπου μου είπαν ότι ο σταθμός του τρένου ήθελε λίγο ποδαρόδρομο, ενώ οι στάσεις των λεωφορείων ήταν σε μία έξοδο του αεροδρομίου. Λίγη αναμονή ακόμα και αναχώρηση για το Tartu, την 2η σε μέγεθος πόλη της Εσθονίας (93.000 κάτοικοι περίπου και Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης για το 2024, μαζί με άλλες 2 πόλεις). Το εξαιρετικό λεωφορείο ήταν της εταιρείας Lux Express (Travel Europe by bus and buy bus tickets online) και το ταξίδι κράτησε περίπου 2 ½ ώρες.
Οι στάσεις των λεωφορείων.Άφιξη λοιπόν στην πολιτιστική πρωτεύουσα της Εσθονίας και έδρα του παλαιότερου πανεπιστημίου της. Η επιλογή να πάρω το λεωφορείο ήταν καλή, ο σταθμός των λεωφορείων είναι πιο κοντά στο κέντρο από ότι των τρένων. Σε 20 λεπτά περίπου είχα φτάσει στο Barclay Hotel (95,40 Ευρώ για 2 διανυκτερεύσεις) και βέβαια το δωμάτιό μου δεν είχε ετοιμαστεί ακόμα. Άφησα την βαλίτσα στην ρεσεψιόν και ξεκίνησα για την πρώτη γνωριμία με την πόλη. Ήμουν 200 μέτρα από την κεντρική και πολύ ωραία Πλατεία του Δημαρχείου, όπου κάθισα για κάποια ώρα, για καφέ και λίγη χαλάρωση από την ολονύκτια ταλαιπωρία. Μετά έκανα λίγη βόλτα στους γύρω δρόμους, πέρασε η ώρα και πήγα στο πολύ καλό ξενοδοχείο μου για τακτοποίηση. Οι βόλτες συνεχίστηκαν μετά. Το Tartu είναι όμορφο, μεγάλο μέρος του κέντρου του είναι πεζοδρομημένο, με πολλά ωραία και καλοδιατηρημένα κτίρια στην παλιά πόλη, όπως το Δημαρχείο, με το άγαλμα των φοιτητών που φιλιούνται (Skulptuur "Suudlevad tudengid") μπροστά του. Παρένθεση: στο πλάι του Δημαρχείου βρίσκεται και το γραφείο πληροφοριών. Πηγαίνοντας προς τα νότια στην οδό Κüüni, πέρασα δίπλα από το κεντρικό πάρκο Tartu Kespark, με το “άγαλμα πατέρα και γιου”, είδα το επιβλητικό κεντρικό κτίριο του Πανεπιστημίου και έφτασα μέχρι την λεωφόρο Riia, μετά από την οποία αρχίζει το σύγχρονο κέντρο με μοντέρνα κτίρια, εμπορικά κέντρα, ξενοδοχεία, ενώ εκεί βρίσκεται και ο σταθμός των λεωφορείων (Tartu Bussijaam). Η ημέρα πέρασε λοιπόν με μία πρώτη γνωριμία της πόλης και αρκετές στάσεις. Το βράδυ έφαγα σε ένα από τα πολλά καφέ – εστιατόρια δίπλα στην πλατεία. Μία τελευταία μπύρα στην πλατεία, με θέα φυσικά στο Δημαρχείο, και επιστροφή στο ξενοδοχείο σχετικά νωρίς, ψόφιος ήμουνα!
Το άγαλμα "πατέρα και γιου". 
Την άλλη ημέρα πήρα πρωινό σε ένα από τα πολλά εξαιρετικά καφέ της πλατείας (γενικά προτιμάω να βγαίνω έξω, από το να τρώω στα ξενοδοχεία). Πρώτη στο πρόγραμμα ήταν η επίσκεψη στο Εθνικό Εσθονικό Μουσείο (Eesti rahva muuseum) που βρίσκεται λίγο έξω από την πόλη. Κατέβηκα πρώτα από την πλατεία του Δημαρχείου προς τον ποταμό Emajõgi, έφτασα στην γέφυρα της Αψίδας (Kaarsild) και περπάτησα στα πάρκα της απέναντι πλευράς, μέχρι την λεωφόρο Narva. Μετά πήγα στον σταθμό των λεωφορείων, από εκεί η διαδρομή διαρκεί 20 περίπου λεπτά . Το εισιτήριο κοστίζει 2 Ευρώ και στο Tartu μπορείς να το αγοράσεις με μετρητά από τον οδηγό.
Το μουσείο (ERM) στεγάζεται σε ένα τεράστιο υπερμοντέρνο κτίριο και έχει εκθέματα σχετικά με την ζωή των Εσθονών στις διάφορες περιόδους της ιστορίας τους. Είναι πολύ ωραία “στημένο”, ενώ το υπόγειό του είναι αφιερωμένο στους μακρινούς συγγενείς τους. Οι Εσθονοί ανήκουν στην Φιννο - Ουγγρική ομοεθνία. Η γλώσσα τους δεν είναι Ινδοευρωπαϊκή, αλλά της ίδιας οικογένειας με τα Φινλανδικά, τα Ουγγρικά και διάφορες γλώσσες που μιλιούνται στην κοιτίδα τους, το Β.Α. τμήμα της Ευρωπαϊκής Ρωσίας και τμήματα της Σιβηρίας.
Απέναντι ακριβώς από το μουσείο υπάρχει το “ανάποδο σπίτι”! Μια και ήμουν εκεί, το επισκέφτηκα. Ασυνήθιστο, πλάκα έχει, για να σου δώσουν την αίσθηση ότι ζαλίζεσαι κάπως, τα πατώματα (τα ταβάνια δηλαδή) έχουν και μία μικρή κλίση. Τέλος πάντων αξίζει, δεν αξίζει (εισιτήριο 7 Ευρώ) …. ας κρίνει ο καθένας.
Επιστροφή στην πόλη, έκανα βόλτα στην περιοχή του σταθμού των λεωφορείων, έριξα μια ματιά στα εμπορικά κέντρα (τίποτα το ιδιαίτερο), λίγο πρόχειρο φαγητό και γύρισα στην “γειτονιά” μου. Το επόμενο αξιοθέατο ήταν το Πανεπιστήμιο και συγκεκριμένα το Μουσείο Τέχνης του (Tartu Ülikooli Kunstimuuseum, University of Tartu Art Museum), υπάρχουν και άλλα κτίρια . Το μέγαρο είναι πραγματικά εντυπωσιακό, όπως και το εσωτερικό του, περιττό να πω ότι ντρέπεσαι να ακουμπήσεις τους τοίχους! Μεγάλο μέρος του μουσείου έχει μακέτες αρχαίων Ελληνικών αγαλμάτων. Οι κυρία που ήταν στα εισιτήρια χαμογέλασε όταν της είπα ότι είμαι Έλληνας: “προφανώς δεν θα σας εντυπωσιάσουν ιδιαίτερα”, σε ένα δωμάτιό του όμως υπάρχουν και δύο μούμιες! Αυτό που είχα μεγαλύτερη περιέργεια να δω ήταν ένα δωμάτιο, σε έναν όροφο από πάνω, όπου παλιά έβαζαν σε απομόνωση τους φοιτητές που έκαναν διάφορα “ανάρμοστα” για την εποχή εκείνη παραπτώματα, μιλάμε για τον 19ο αιώνα, το Πανεπιστήμιο ιδρύθηκε στις αρχές του!
Το πανεπιστήμιο.
Το "κελί των άτακτων"! Η τελευταία ημέρα τελείωσε χαλαρά, με βόλτες στην παλιά πόλη. Το βράδυ ανακάλυψα ένα μπαρ, δίπλα σχεδόν στο ξενοδοχείο μου, το Vint Veinibaar & Tapas, οδός Ülikooli 7. Συμπαθέστατο, κάθισα λίγο περισσότερο αυτή τη φορά, ξεκούραστος ήμουν!
Το πρωί της ημέρας αναχώρησης ξεκίνησε με μία αρκετά έντονη βροχή, που ευτυχώς δεν κράτησε πολύ. Πήγα για καφέ και να τσιμπήσω κάτι, που αλλού, στην πλατεία του Δημαρχείου, μετά στο ξενοδοχείο, πήρα την βαλίτσα και ξεκίνησα για τον σιδηροδρομικό σταθμό. Η βροχή ευτυχώς είχε σταματήσει και στην Riia μου είπαν ποιο λεωφορείο να πάρω. Η διαδρομή με τα πόδια θα ήταν πράγματι κουραστική με την βαλίτσα. Το τρένο έφυγε μετά από 20 λεπτά περίπου. Το ταξίδι διαρκεί λίγο περισσότερο από 2ώρες και τα τρένα τους είναι πολύ καλά.
Tartu. Πριν την αναχώρηση.
Άφιξη στην πρωτεύουσα λοιπόν. To ξενοδοχείο μου βρίσκεται δίπλα στο λιμάνι και ρώτησα κάποιον υπάλληλο των τρένων πώς να πάω. Μου είπε ότι σε μεγάλο μέρος της καινούργιας πόλης γίνονται έργα και καλύτερα θα ήταν να πάω με τα πόδια! Μάλλον βλακεία έκανα που τον άκουσα, ήμουν πάντως ξεκούραστος και λέω ευκαιρία να πάρω και μια πρώτη γεύση του Tallinn, έστω και σέρνοντας την βαλίτσα! Τέλος πάντων πέρασα λίγο από το ιστορικό κέντρο, είδα ότι πράγματι γινόντουσαν έργα σε πολλά σημεία στην καινούργια πόλη και μετά από μισή ώρα έφτασα στο υπερμοντέρνο ξενοδοχείο μου, το Citybox Tallinn City Center (Hotel Citybox in Tallinn, Estonia). Μπορείς να κάνεις check-in και check-out χωρίς να απασχολήσεις το προσωπικό, αν έχεις αριθμό κράτησης. Τον γράφεις σε μηχανήματα που είναι στην είσοδο και, αν το δωμάτιο είναι έτοιμο, πληρώνεις με κάρτα (νομίζω ότι δεν δέχονται μετρητά), σου βγάζει την κάρτα - κλειδί, τον αριθμό του δωματίου στην οθόνη (έρχεται και SMS καλωσορίσματος) και πηγαίνεις κατευθείαν! Δεν είχα ξαναβρεθεί σε τέτοιο ξενοδοχείο και ομολογώ ότι εντυπωσιάστηκα. Η τιμή ήταν 280 Ευρώ για 5 βράδια, τα άξιζε και με το παραπάνω. Μια και το έφερε η κουβέντα, η Εσθονία θεωρείται από τις πιο τεχνολογικά εξελιγμένες χώρες στον κόσμο. Αφού τακτοποίησα τα πράγματα στο μικρό αλλά μια χαρά δωμάτιο, κατέβηκα για μία πρώτη γνωριμία με το Tallinn (προφέρεται κάπως τραγουδιστά Τάλίν, οπότε είτε Τάλιν πείτε, είτε Ταλίν, μέσα είσαστε).
Πηγαίνοντας στο ξενοδοχείοΣτα 100 μέτρα από το ξενοδοχείο αρχίζει η συνοικία Rotermann (Rotermanni Kvartal) (A vibrant cultural centre in the heart of the city - Rotermann - Rotermann. Rotermann. The City of Houses). Πρόκειται για τις παλιές αποθήκες του λιμανιού που έχουν μετατραπεί σε μία σύγχρονη, ζωντανή περιοχή. Πολλά κτίρια έχουν γίνει καφέ, μπαρ - εστιατόρια και διάφορα καταστήματα, άλλα έχουν γκρεμιστεί και στην θέση τους χτίστηκαν πολυτελή ξενοδοχεία, γραφεία ή εμπορικά κέντρα. Τα παλιά κτίρια πάντως “δένουν” αρμονικά με τα υπερσύγχρονα και αυτό σίγουρα οφείλεται στην παράδοση αρχιτεκτονικής της χώρας (ένα από τα κοινά της Εσθονίας με τις Σκανδιναβικές χώρες). Οι αλλαγές συνεχίζονται, είδα αρκετά κτίρια που δεν έχουν φτιαχτεί ακόμα. Υπάρχει και μία γιγαντοοθόνη, σε μια πλατεία, που μεταδίδουν διάφορα αθλητικά γεγονότα. Το μέρος είναι φτιαγμένο με γούστο και έχει ζωή μέχρι αρκετά αργά.
Rotermanni Kvartal, πρώτο πέρασμα Λίγο μετά αρχίζει ο λόφος όπου βρίσκεται το ιστορικό κέντρο της πόλης. Ανέβηκα και διαπίστωσα γιατί η πρωτεύουσα της Εσθονίας θεωρείται από τις πολύ ωραίες πόλεις στην Ευρώπη, το κέντρο της είναι Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO. Τα κτίρια είναι όμορφα και καλοδιατηρημένα, παντού υπάρχουν καταστήματα, εστιατόρια, καφέ, ότι περιμένει να δει κάποιος σε ένα δημοφιλή τουριστικό προορισμό! Η πρώτη γνωριμία λοιπόν με το Tallinn ήταν θετική, η ημέρα πέρασε με βόλτες, λίγη ξεκούραση στο ξενοδοχείο και βραδινή βόλτα στο Rotermanni Kvartal, όπου μεταξύ άλλων ανακάλυψα το μπαρ – εστιατόριο που έγινε στέκι μου, το BrewDog Tallinn. Μεγάλη ποικιλία από ωραίες μπύρες, τραπεζάκια έξω, λίγα δυστυχώς, και φιλικό προσωπικό. Αφού μιλάμε για μπύρες, οι δύο ίσως πιο κοινές στην Εσθονία που δοκίμασα στο Tartu, η A.LeCoq και η Saku μάλλον με απογοήτευσαν, υπάρχουν όμως πολλές μικρότερων παραγωγών που αξίζουν. Ρωτήστε για να σας συστήσουν κάποια καλύτερη ανάλογα με τα γούστα σας. Γενικά η τιμή μίας μπύρας κυμαίνεται μεταξύ 3,50 και 5 Ευρώ.
Πρώτη βόλτα στο ιστορικό κέντρο του Tallinn ......
.....και πίσω στο Rotermanni.Την επόμενη ημέρα άρχισε η εξερεύνηση της πόλης, πρώτο ήταν φυσικά το Δημαρχείο. Χτισμένο τον 13ο αιώνα, σε μία πλευρά της ομώνυμης πλατείας, αξίζει νομίζω να το επισκεφτεί κάποιος.
Επόμενη επίσκεψη, μισό χιλιόμετρο πιο πέρα, στην οδό Rikk 59, τα κελιά ανακρίσεων (μπρρρρ) της KGB (KGB vangikongid), στο ημιυπόγειο ενός κτιρίου όπου στεγάζονταν τα γραφεία της. Στον δρόμο βρίσκεται η Ρωσική Πρεσβεία (συγκοινωνούντα δοχεία, έτσι; ), το πεζοδρόμιο μπροστά της είναι γεμάτο με πανό και όλα τα σχετικά για διαμαρτυρία κατά του πολέμου στην Ουκρανία. Ο χώρος των κελιών είναι μικρός, δεν χρειάζεται πάνω από 20 λεπτά. Με το εισιτήριο των 20 Ευρώ που πήρα μου είπαν ότι μπορώ να επισκεφτώ και το Μουσείο Vabamu των Κατοχών και της Ελευθερίας, στην νοτιo- δυτική άκρη του ιστορικού κέντρου.
Συνέχισα με βόλτα στο κέντρο, ανακάλυψα το εξαιρετικό καφέ εστιατόριο Must Puudel (έγινε ημερήσιο στέκι μου), στην οδό Kuuninga 4, πήρα πολύ υλικό και πληροφορίες που ήθελα στο Γραφείο Πληροφοριών που βρίσκεται παραδίπλα και έφαγα κάτι. Μετά διέσχισα το κέντρο, πέρασα από την τεράστια Πλατεία της Ελευθερίας με το Μνημείο των πεσόντων στον πόλεμο της ανεξαρτησίας (1918 - 1920) και έφτασα στο Vabamu. Στεγάζεται σε ένα μοντέρνο κτίριο και έχει εκθέματα, φωτογραφικό υλικό και βίντεο από την Σοβιετική εποχή/ κατοχή, αλλά και τα γεγονότα που οδήγησαν στην ανεξαρτησία της χώρας. Αρκετά ενδιαφέρον. Οι τιμές ξεχωριστά για τα κελιά είναι 9 Ευρώ, για το Vabamu 14. Προσωπική γνώμη πάντως: το Vabamu δεν άξιζε την τιμή του εισιτηρίου του.
Έξω από την Ρωσική πρεσβεία .....
VabamuΑξίζει όμως (χωρίς εισιτήριο βέβαια) ο Ρωσικός Καθεδρικός Ναός του Αγίου Aleksandr Nevski, από τον οποίο πέρασα, γυρνώντας προς το κέντρο. Πραγματικά επιβλητικός! Συνεχίζοντας την βόλτα βρήκα τα δύο σημεία από τα οποία έχεις πανοραμική θέα. Είναι οι “εξέδρες” Patkuli και Kohtuotsa. Εξαιρετική η θέα, μόνο που για να πάρω φωτογραφίες είχε αναμονή, ήταν φίσκα από κόσμο, ειδικά οι Άπω – ανατολίτες θέλουν να βγάλουν από μία με κάθε συνδυασμό της παρέας τους! Όπως βλέπετε πάντως τα κατάφερα! Η βόλτα συνεχίστηκε, φυσικά στάση στο Rottermanni Kvartal (το απογευματινό και βραδινό στέκι μου), επιστροφή στο ξενοδοχείο για ανασυγκρότηση και αργότερα βραδινή έξοδο.
Ωραία η θέα!!!
Το ξενοδοχείο (το αυτοκίνητο δεν είναι δικό μου).Το άλλο πρωί (14/07) το πρόγραμμα είχε επίσκεψη στο Ναυτικό Μουσείο του Tallinn (Eesti Meremuuseum) που αποτελείται από δύο τμήματα. Το πρώτο είναι το Λιμάνι των Υδροπλάνων (Lennusadam). Απέχει 2 χιλιόμετρα από το ξενοδοχείο μου, είπα να το κάνω με τα πόδια, να χαζέψω και λίγο την παραλία. Είχε συννεφιά αλλά ευτυχώς δεν έριξε βροχή. Η διαδρομή είναι ευχάριστη, σε ένα τμήμα της έχουν χτιστεί και χτίζονται πολύ ωραίες πολυκατοικίες δίπλα στην θάλασσα (φαντάζομαι πόσο θα κοστίζουν τα διαμερίσματα). Το Lennusadam είναι εντυπωσιακό, με πολλά εκθέματα που σχετίζονται με την θάλασσα. Ιστιοπλοϊκά, εξοπλισμός ιστιοπλοΐας, βίντεο, στολές του πολεμικού ναυτικού, τμήματα από εμπορικά και πολεμικά πλοία, τορπίλες, νάρκες, όλα τα λεφτά πάντως είναι ένα υποβρύχιο στο οποίο φυσικά μπορείς να μπεις μέσα! Ευτυχώς είχα φτάσει στο μουσείο την ώρα που άνοιγε, αν είχε λίγο περισσότερο κόσμο θα ήταν ταλαιπωρία, αν όχι αδύνατο, να το δω με την ησυχία μου. Πάντως και μόνο αυτό άξιζε τα 30 Ευρώ του εισιτηρίου, που μου είπαν ότι συμπεριλαμβάνει και την επίσκεψη στο άλλο κτίριο. Ακριβό σίγουρα, περιελάμβανε πάντως την δυνατότητα επίσκεψης δίπλα, στο λιμάνι, σε ένα πολεμικό πλοίο (μάλλον ναρκαλιευτικό, δεν μπήκα) και ένα παλιό παγοθραυστικό, μπήκα και ήταν ενδιαφέρον!
Το δεύτερο τμήμα του Ναυτικού Μουσείου βρίσκεται στην αρχή του ιστορικού κέντρου, όπως ερχόμουν από το Lennusadam. Πέρναγε λεωφορείο από εκεί, είπα να μην ξανακάνω την διαδρομή, μόνο που στο Tallinn δεν πληρώνεις στον οδηγό! Κατέβηκα στην επόμενη στάση και το ξαναπήρα με τα πόδια, τίποτα δεν ήταν, αλλά μου έκανε εντύπωση. Όταν αργότερα ρώτησα στο ξενοδοχείο, μου απάντησαν πως δεν είναι ίδιο το σύστημα παντού, ότι το αλλάζουν κάθε λίγο και λιγάκι, ενώ δεν ήξεραν να μου πουν που μπορώ να αγοράσω εισιτήρια, μάλιστα ένα από τα παιδιά που δούλευαν στην είσοδο μου είπε το αμίμητο: “έχετε μαζί σας 2 Ευρώ και αν τα δεχτεί ο οδηγός”! Πολλοί ξένοι χρησιμοποιούν την κάρτα Ταλίν (https://www.visittallinn.ee/eng/visitor/ tallinn-card/tallinn-card/what-is-tallinn-card), μόνο που κοστίζει 48 Ευρώ (κάποιες ημέρες 43) το 24ωρο. Βολικό για όποιον θέλει να δει πολλά αξιοθέατα σε μία ημέρα, όχι για εμένα που είχα πιο χαλαρό ωράριο, άλλωστε την επόμενη ήθελα να χρησιμοποιήσω τα Μ.Μ.Μ. μόνο 2 φορές. Εδώ οι κατά τα άλλα συμπαθέστατοι Εσθονοί δεν μας τα λένε καλά. Τέλος πάντων (έχει και συνέχεια) έφτασα στο κτίριο του Ναυτικού μουσείου, στην οδό Pikk 70, μόνο που τελικά το εισιτήριο δεν ίσχυε. Δεν κατάλαβα γιατί, αλλά με την ευκαιρία να πω ότι η Εσθονία δεν είναι και άριστα οργανωμένη σε σχέση με τον τουρισμό, οι δε τιμές στα αξιοθέατα είναι μάλλον τσιμπημένες! 15 Ευρώ είσοδο παρακαλώ (45 σύνολο το Ναυτικό Μουσείο, μεγάλη η χάρη του, εκείνη την ημέρα η κάρτα του Ταλίν θα μου έβγαινε μία ή άλλη), νομίζω όμως πως και αυτό αξίζει! Αρκετά ναυτικά “αξεσουάρ”, στολές, εργαλεία, φωτογραφικό υλικό, πάρα πολλά μοντέλα πλοίων όλων των εποχών. Στην ταράτσα του υπάρχει ένα καφέ, με εξαιρετική θέα της πόλης!
Επόμενο στη σειρά, μετά από λίγο φαγητό στο Tallinn Pizza and Kebab (οδός Aia 10, και λίγη μεσανατολική κουζίνα δεν βλάπτει), το Μουσείο Εσθονικής Αρχιτεκτονικής, σχεδόν απέναντι από το ξενοδοχείο. Πολύ ενδιαφέρον, η Εσθονία έχει παράδοση και εδώ. Μετά χαλάρωση, στο Rotermanni φυσικά, ανασυγκρότηση στο ξενοδοχείο και ερώτηση για το αν και που μπορώ να αγοράσω εισιτήριο για τον σταθμό των λεωφορείων την επομένη και πως θα πάω. Ή κοπέλα μου είπε ότι βολεύει το τραμ, αλλά εισιτήριο; Τελικά κατέληξα ότι, τουλάχιστον για το πήγαινε, θα έπαιρνα ταξί. Αργότερα πήγα στην γιγαντοοθόνη του Rotermanni για να παρακολουθήσω, με εκατοντάδες άλλους φυσικά, το 1ο ημίχρονο του τελικού του Euro. Φυσικά τα πάντα ήταν κατειλημμένα, ούτε στα πεζούλια δεν υπήρχε θέση! Πλάκα είχε, αλλά το 2ο γύρισα στο ξενοδοχείο να το δω, σε έναν όροφο υπάρχει χώρος με τηλεόραση, χωρίς φυσικά την “ατμόσφαιρα” της πλατείας.
Η άλλη ημέρα ήταν η ημέρα της εκδρομής. Η τελική απόφαση για τον προορισμό πάρθηκε την προ προηγούμενη, όταν πέρασα από το γραφείο πληροφοριών. Όταν προγραμμάτιζα το ταξίδι είχα σκεφτεί να πάω στην Narva, 3η σε μέγεθος πόλη της χώρας, ακριβώς πάνω στα Ρωσικά σύνορα. Πάνω από το 85% των κατοίκων της είναι Ρώσοι, σε ένα βίντεο έλεγε ο αφηγητής ότι για όποιον δεν έχει πάει ποτέ στην Ρωσία (όπως εγώ δυστυχώς) είναι μία ευκαιρία να πάρει μία ιδέα! Πέρα από αυτό όμως, το μόνο που φαίνεται να αξίζει είναι ένα κάστρο, ακριβώς πάνω στο ποτάμι - σύνορο, ενώ στην απέναντι όχθη (στη Ρωσία δηλαδή) υπάρχει το κάστρο του Ivangorod, εκεί θέλει βίζα όμως. Στο γραφείο πληροφοριών είχα ζητήσει να μου συστήσουν κάποιο μέρος. Όταν ανέφερα την Narva η κοπέλα (ευγενέστατη και πολύ ……. συμπαθητική !!!!) μου είπε ότι δεν αξίζει, εξάλλου το τρένο και το λεωφορείο κάνουν περίπου 3 ώρες, δεν ήθελα περισσότερο για να πεισθώ. Παρένθεση: το γιατί η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων της Narva είναι Ρώσοι, είναι μία ακόμη θλιβερή σελίδα στην ιστορία των Ρώσο – Εσθονικών (αλλά και των άλλων Βαλτικών χωρών) σχέσεων. (Νάρβα (πόλη) - Βικιπαίδεια. Μερικοί ακόμα και σήμερα αναρωτιούνται που οφείλεται η αντιπάθεια (και λίγο λέω) που έχουν οι 3 αυτοί λαοί απέναντι στους Ρώσους. Κάπως σημαντική πόλη είναι το Pȁrnu, αυτό όμως είναι περισσότερο γνωστό ως θέρετρο με ωραίες παραλίες και της είπα ότι, σαν Έλληνας, δεν θα εντυπωσιαστώ ιδιαίτερα. Μου συνέστησε λοιπόν το Haapsalu (Χάπσαλου), παραθεριστικό και ιαματικό θέρετρο (γνωστό για τα λασπόλουτρά του), η περιγραφή ήταν πειστική. Το ίδιο απόγευμα στο ξενοδοχείο ζήτησα και την γνώμη μίας κοπέλας στην υποδοχή. Μου μίλησε με τα καλύτερα λόγια. Έκλεισε λοιπόν! Αφού το μυστήριο με τα εισιτήρια δεν είχε λυθεί, πήγα με ταξί. Το κόστος ήταν 10 Ευρώ για 3 χιλιόμετρα, η αναχώρηση όμως ήταν στις 9 και δεν ήθελα να μπω σε Μ.Μ.Μ. χωρίς εισιτήριο, ποτέ δεν ξέρεις, ούτε είχα διάθεση να πάω με τα πόδια για να πω την αλήθεια. Όσο για τον σταθμό των λεωφορείων, ήταν μοντέρνος, μέχρι και πίνακα αναχωρήσεων και αφίξεων είχε, όπως στα αεροδρόμια. Το ταξίδι κράτησε περίπου 1ώρα και 45 λεπτά, το εισιτήριο κόστιζε 5,4 Ευρώ. Η διαδρομή είναι ωραία (η Εσθονία είναι πεδινή και καταπράσινη), το λεωφορείο φυσικά της Lux Express και έφτασα στην μικρή αυτή πόλη (λιγότεροι από 10.000 οι κάτοικοι). Η στάση των λεωφορείων βρίσκεται στον παλιό σιδηροδρομικό σταθμό της, από πίσω τώρα είναι κάτι σαν ανοικτό μουσείο τρένων.
Από την αρχή της βόλτας μου κατάλαβα ότι η επιλογή ήταν μάλλον πετυχημένη. Πέρασα ένα σύγχρονο κομμάτι της πόλης, έξω από ένα μικρό κάστρο (βαριόμουνα να πάω, έκανε και ζέστη) και μπήκα στο μικροσκοπικό παλιό τμήμα της. Τα σπίτια είναι όλα χαμηλά, όμορφα και παραδοσιακά . Έκανα στάση σε ένα συμπαθητικό καφέ για διάλειμμα, κάθισα έξω φυσικά (το τσιγάρο βλέπετε) και μετά από λίγο αντιλαμβάνομαι αυτό που βλέπετε στις δύο τελευταίες φωτογραφίες!!!!! Ε, να βρω Ελληνικό εστιατόριο σε θέρετρο στην Εσθονία δεν το περίμενα! Όταν πήγα μέσα να πληρώσω για να φύγω, ρώτησα αν ο ιδιοκτήτης είναι Έλληνας (κλειστό ήταν φυσικά, νωρίς ήταν), οι κοπέλες δεν ήξεραν. Από περιέργεια κοίταξα στο Google όταν γύρισα στην Ελλάδα. Οι πιο πολλές κριτικές ήταν καλές …. μάλιστα…… θα προτιμούσα να μην σχολιάσω βέβαια την μπύρα που σερβίρει!!!
Meraki λοιπόν Συνέχεια στην εξερεύνηση και κατέβασμα στην παραλία. Η διαδρομή δίπλα στην ακτή είναι πράγματι ωραία, παντού υπάρχουν πανσιόν κτισμένες με την παραδοσιακή αρχιτεκτονική, αλλά και αρκετά σύγχρονα ξενοδοχεία. Δεν είδα πουθενά παραλίες με αμμουδιά, όπως υπάρχουν στο Pȁrnu, αλλά και στα 2 μεγάλα νησιά της χώρας (Hiiumaa και Saaremaa, μη με ρωτήσετε πως προφέρονται). Από ότι κατάλαβα, το Haapsalu είναι θέρετρο – ησυχαστήριο, ωραίο πάντως, πήρα και μία ιδέα της επαρχίας της χώρας. Έφαγα σε ένα αρκετά καλό καφέ – εστιατόριο, έκανα λίγη βόλτα ακόμα, κάθισα για έναν καφέ να περάσει η ώρα (δεν είναι τόσο συχνά τα λεωφορεία), πήγα στον σταθμό και επιστροφή.
Ο παλιός σιδηροδρομικός σταθμόςΣτον σταθμό των λεωφορείων του Tallinn, ώ του θαύματος, βρίσκω μηχάνημα όπου μπορείς να αγοράσεις μεμονωμένο εισιτήριο για τις αστικές συγκοινωνίες! Λύθηκε το μυστήριο λοιπόν! Σε κεντρικά σημεία υπάρχει τρόπος να αγοράσεις! Πάλι καλά. Να και η απόδειξη! (Public transport - Visit Tallinn). Παίρνω ένα, 2 Ευρώ το κόστος, δεν χρειάζεται να σκάμε 10ρικα για 3 χιλιόμετρα. Το τραμ με έφερε στο νότιο τμήμα της Rottermanni, λίγα λεπτά από το ξενοδοχείο. Ας αναφέρω, για την ιστορία, ότι οι μόνιμοι κάτοικοι της πόλης έχουν δωρεάν χρήση των Μ.Μ.Μ.! Έτσι απλά! Η ημέρα τελείωσε με τη συνηθισμένη βραδινή έξοδο στην “γειτονιά” μου, όπου είχα έμπνευση και έβγαλα μερικές νυχτερινές φωτογραφίες.
Η επόμενη ήταν και η τελευταία στην Εσθονία. Νωρίς το πρωί πήγα στο μέρος του λιμανιού (Terminal A) από όπου αναχωρούν τα φέριμποτ για το Ελσίνκι. Δίπλα στο ξενοδοχείο ήταν, λέω ας τα βγάλω επιτόπου, να δω και που ακριβώς είναι η αναχώρηση. Τα δρομολόγια εκτελούνται από τα πλοία τριών εταιρειών, της Viking Line, της Eckero Line και της Tallink. Ήταν ανοικτά μόνο της πρώτης, ρώτησα πόσο κάνει το εισιτήριο, η απάντηση ήταν 56 Ευρώ! Ευτυχώς είχα ρίξει μια ματιά από την Ελλάδα, λέω κάτι δεν πάει καλά εδώ! Γυρνάω στο ξενοδοχείο και ρωτάω. Μου είπαν ότι όλοι βγάζουν εισιτήρια μέσω κινητού, ίσως επιτόπου να είναι ακριβότερα (πόσο πια; ). Κοιτάω μέσω κινητού ……28 Ευρώ!!! Το βγάζω φυσικά και ήρθε η καρδιά μου στη θέση της! Πάει κι αυτό! Στο πρόγραμμα είχα να πάω στο Μουσείο της KGB, μόνο που την πάτησα μεγαλοπρεπώς! Το Μουσείο στεγάζεται σε ένα τμήμα του ξενοδοχείου Viru και πρέπει να κλείσεις θέση! Όπως καταλαβαίνετε όταν έφτασα μου είπαν ότι υπήρχε θέση για την επομένη. Θα μου πει κάποιος “ας ρώταγες”, μα συγγνώμη ….. δεν έχω ξανακούσει τέτοιο πράγμα! Τέλος πάντων, τη χάσαμε την KGB! Πήγα όμως στο Μουσείο της Ζωής στην Πόλη του Ταλίν (οδός Venne 17), ένα από τα 7 συνολικά (!) που αποτελούν το Μουσείο της Πόλης του Ταλίν (Tallinna Linnamuuseum Organization – Tallinna Linnamuuseum ). Μικρό, αλλά συμπαθητικό. Η υπόλοιπη ημέρα πέρασε με βόλτες στο ιστορικό κέντρο (μα πραγματικά είναι όμορφο!), μερικά “τουριστικά” ψώνια, ανάμεσά τους λίγα δωράκια από κεχριμπάρι, η Βαλτική έχει άφθονο και στα καταστήματα βρίσκεις πολλά ωραία αντικείμενα, κυρίως κοσμήματα. Το βραδάκι έφαγα σε ένα καφέ – εστιατόριο που είναι στην πλατεία όπου βρίσκεται η γιγαντοοθόνη (δεν κράτησα το όνομα). Δυστυχώς ένα Εσθονικό πιάτο, που μου φάνηκε καλό, είχε τελειώσει. Η κοπέλα μου συνέστησε ένα πιάτο με πάπια (τέλειο), μόνο που ήταν Γαλλική συνταγή. Μου εξήγησε ότι τα εστιατόρια δεν έχουν πολλά παραδοσιακά πιάτα, αλλά περισσότερο “διεθνή” κουζίνα. Εξαίρεση, συμπληρώνω εγώ μέσα μου, τα τουριστικά στο ιστορικό κέντρο, αλλά εκεί γινόταν χαμός. Από ότι κατάλαβα πάντως η κουζίνα τους δεν είναι πολύ ιδιαίτερη. Εθνικό τους φαγητό θεωρούνται τα χοιρινά λουκάνικα με αίμα (Verivorst | Traditional Blood Sausage From Estonia | TasteAtlas), δεν αξιώθηκα να τα δοκιμάσω. Πάντως στην χώρα τρως αρκετά καλά και σε λογικές τιμές (η πάπια με μία μπίρα κόστισε περίπου 23 Ευρώ, δεν θυμάμαι ακριβώς).
.
Εγερτήριο λοιπόν την επόμενη, το πλοίο έφευγε στις 7.00. Αποχαιρέτησα το ξενοδοχείο μου, κάνοντας check out μόνος μου φυσικά, και κατευθύνθηκα στο λιμάνι, που θυμίζει περισσότερο αεροδρόμιο. Το πλοίο εξαιρετικό (η επιβίβαση γίνεται με φυσούνα!). O χώρος μέσα είναι σχεδόν όλος “κατειλημμένος” από τα τραπέζια διάφορων εταιρειών εστίασης. Πάντως self service είναι, δεν νομίζω ότι είσαι υποχρεωμένος να πάρεις κάτι. Υπάρχει και ανοικτό κατάστρωμα φυσικά. Το ταξίδι διαρκεί δυόμιση ώρες περίπου, η θάλασσα ήταν λάδι και η αποβίβαση πάλι με φυσούνα!
Στο λιμάνι του Tallinn.Καλώς ήλθα στην Φινλανδία λοιπόν! Το ξενοδοχείο μου (Hotel Arthur) είναι μισή ώρα περίπου με τα πόδια από το λιμάνι. Για να φτάσω πέρασα από το …. τουριστικό κομμάτι του λιμανιού, που είναι μέρος του κέντρου. Μπορώ να πω ότι το Ελσίνκι με εντυπωσίασε από την πρώτη στιγμή! Όμορφα και μεγαλοπρεπή κτίρια, φαρδιοί δρόμοι και ένας μεγάλος πεζόδρομος προτού φτάσω στο ξενοδοχείο, όπου φυσικά το δωμάτιό μου δεν ήταν έτοιμο. Τα γνωστά ….. check in, η βαλίτσα στο ειδικό δωμάτιο φύλαξης και συνέχιση της αναγνωριστικής βόλτας. Περπάτησα στο λιμάνι, χάζεψα (με) τα εξαιρετικά κτίρια και την κλειστή Παλιά Αγορά Τροφίμων όπου μπορείς να καθίσεις για φαγητό. Έξω υπάρχει η ανοικτή Κεντρική Αγορά (Hakaniemmentori), γεμάτη με καντίνες, πάγκους που πουλάνε σουβενίρ αλλά και αρκετές με πολύ ωραία είδη λαϊκής τέχνης. Είχε περάσει η ώρα, οπότε κάθισα να φάω στα γρήγορα μία μερίδα Σκανδιναβικά κεφτεδάκια, αυτά που σερβίρουν στην ΙΚΕΑ, καλύτερα όμως και με πολύ καλή γαρνιτούρα. Ανέβηκα μέχρι τον Ρωσικό Καθεδρικό Ναό Ουσπένσκι (Uspenskin Katedraali, η Φινλανδική Ορθόδοξη Εκκλησία υπάγεται στο Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης, παρακαλώ). Επιστρέφοντας προς το ξενοδοχείο πέρασα από τον επιβλητικό Καθεδρικό Ναό του Ελσίνκι (Helsinkin Tuomiokirro).
Η παλιά αγορά τροφίμων.
Μετά γύρισα στο ξενοδοχείο για να μπω στο πολύ ωραίο δωμάτιό μου! Βέβαια η Φινλανδία δεν είναι Εσθονία, δύο διανυκτερεύσεις κόστισαν 212,40 για την ακρίβεια. Περιελάμβανε πρωινό όμως και το λέω, παρ’ ότι προτιμάω να τρώω έξω, γιατί ήταν θαυμάσιο (τεράστιος μπουφές που είχε και του πουλιού το γάλα!). Με το κόστος της Φινλανδίας έξω θα πλήρωνα τουλάχιστον 25 Ευρώ για να φάω τα ίδια πράγματα. χωρίς να υπολογίζω τις 3 δόσεις καφέ!
Μετά την τακτοποίηση η βόλτα συνεχίστηκε, αυτή τη φορά μέσω της περιοχής του Σιδηροδρομικού Σταθμού προς το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Κίασμα (Nykytalteen museo Kiasma, Museum of Contemporary Art Kiasma | Finnish National Gallery). Ενδιαφέρον, όλοι οι βόρειοι λαοί έχουν πολύ καλή παράδοση στην μοντέρνα τέχνη, από ότι έχω καταλάβει. Δίπλα από την είσοδό του υπάρχει και ένα άγαλμα του Carl Gustav Emil Mannerheim (Carl Gustaf Emil Mannerheim - Wikipedia). Το υπόλοιπό απόγευμα πέρασε με βόλτες, ευτυχώς η έντονη βροχή που έπιασε όταν βγήκα από το μουσείο δεν κράτησε πολύ. Το βράδυ δεν άργησα πολύ, ήμουνα από τα ξημερώματα στο πόδι.
Το άλλο πρωί πραγματικά ευχαριστήθηκα το πρωινό και πήρα δυνάμεις! Σε έναν χάρτη πρότειναν κάποιες διαδρομές στην πόλη. Διάλεξα δύο, για αρχή τουλάχιστον. Η πρώτη ήταν προς τα βόρεια από το ξενοδοχείο μου. Πέρασα το κανάλι Kaisaniemeniahti, προχώρησα κανένα χιλιόμετρο, για να είμαι ειλικρινής ωραία η περιοχή, αλλά τίποτα ιδιαίτερο. Μεταβολή λοιπόν και κατεύθυνση προς το κέντρο για την 2η διαδρομή που είχα αποφασίσει να κάνω, στο νησάκι όπου βρίσκεται το σημείο όπου αγκυροβολούν τα πλοία από το Ταλίν. Πέρασα πάλι από τον Καθεδρικό του Ουσπένσκι και μπήκα στην συνοικία Katajanokka, φαντάζομαι πως είναι από τις ακριβότερες της πόλης! Τα κτίρια είναι εντυπωσιακά, σε μερικές εισόδους έγραφαν το έτος κατασκευής τους, των αρχών του 20ού αιώνα, τα περισσότερα είναι κατοικίες. Η βόλτα άξιζε πραγματικά και την συνιστώ ανεπιφύλακτα!
Η πρώτη διαδρομή.....
...λίγο πέρασμα από το κέντρο...
.....και στην Katajanokka
Επόμενη στάση, το Μουσείο Σχεδιασμού (Designmuseo, Visitors info ). Έχουν παράδοση οι Φινλανδοί σε αυτόν τον τομέα. Είναι πολύ ωραίο, είδα μάλιστα ότι πολλά μικρά αντικείμενα της καθημερινής μας ζωής τα έχουν σχεδιάσει αυτοί. Ακριβώς από πίσω του είναι το Μουσείο Φινλανδικής Αρχιτεκτονικής, είχα ρίξει όμως μια ματιά στο Διαδίκτυο την προηγούμενη, έγραφαν ότι είναι πολύ μικρό και δεν αξίζει. Το άφησα. Άλλωστε (δυστυχώς) δεν είχα περίσσεια χρόνου, την επόμενη έφευγα. Γιατί κάθισα τόσο λίγο, υπερβολικά λίγο για μία τόσο ωραία πόλη; Το αρχικό μου σχέδιο ήταν να πάω μόνο στην Εσθονία, λίγες ημέρες αφού είχα κλείσει τα εισιτήρια, ένας φίλος μου είπε: “αφού θα είσαι εκεί γιατί δεν πας και στο Ελσίνκι;”. Η ιδέα της ημερήσιας εκδρομής δεν μου άρεσε καθόλου (πολλοί την κάνουν με τουριστικά γραφεία, τόσο από το Ελσίνκι όσο και από το Ταλίν), οπότε άλλαξα το εισιτήριο αλλά οι πτήσεις 2-3 ημέρες μετά ήταν γεμάτες. Τέλος πάντων, βλέποντας και τις τιμές στο ξενοδοχείο, το άφησα. Με λίγα λόγια είδα λίγα πράγματα. Θα επισκεπτόμουν σίγουρα, αν δεν ήταν κλειστό για ανακαίνιση, το Εθνικό Μουσείο της Φινλανδίας (Kansallismuseo / Kansallismuseo), θα ανοίξει πάλι την άνοιξη του 2027! Καλά να είμαστε, να ξαναπάμε κάποτε!
Η υπόλοιπη ημέρα πέρασε με βόλτες, έφαγα σούπα σολομού στην κλειστή αγορά (πολύ καλή), το απόγευμα πήγα λίγο στο ξενοδοχείο και το βράδυ στο μπαρ Kaisla στην οδό Vilhonkatu 4, σχεδόν δίπλα. Ωραίο, όπως όλα τα μπαρ που είδα στο Ελσίνκι. Βέβαια η μπύρα (draft) που μου συνέστησε ο μπάρμαν έκανε 11 Ευρώ, τουλάχιστον ήταν ωραία και σε μεγάλο ποτήρι.
Ο Σιδηροδρομικός Σταθμός
Η Εθνική Πινακοθήκη της Φινλανδίας
Το πρωί απόλαυσα πάλι το πλουσιότατο πρωινό, πήγα σε ένα σουπερμάρκετ, σχεδόν δίπλα στο ξενοδοχείο, για να πάρω 2 κονσέρβες τόνο και μία με σαρδέλες, να τσιμπήσουμε κάτι τοπικό στην Αθήνα, πήρα την βαλίτσα και πήγα στον Σιδηροδρομικό Σταθμό (350 μέτρα απόσταση). Ευχάριστη έκπληξη, το εισιτήριο κόστιζε μόλις 4,10 Ευρώ για διαδρομή περίπου μισής ώρας. Έφτασα άνετα στο αεροδρόμιο ανεβαίνοντας περισσότερο από ισοδύναμο 2 ορόφων με κυλιόμενες σκάλες. Το αεροδρόμιο του Ελσίνκι είναι πολύ ωραίο και η πτήση δεν είχε καθυστέρηση. Ένα ακόμα ταξίδι έφτασε στο τέλος του!
Λίγες γενικές πληροφορίες τώρα. Για την Εσθονία είχα διαβάσει πολύ καλά λόγια, δεν ήταν καθόλου υπερβολικά. Η χώρα είναι ωραία, το Tallinn εξαιρετικό, αξίζει να μείνει κάποιος τουλάχιστον 3 βράδια. Πέρα από τα αξιοθέατα, η ατμόσφαιρα, η αύρα του αν προτιμάτε, είναι ευχάριστη, πάντα πίστευα ότι αν τα κάνεις όλα τρέχοντας χάνεις μεγάλο μέρος της γοητείας μιας χώρας. Όσο για τους Εσθονούς, είναι ήσυχοι, ευγενικοί, πρόθυμοι να σε βοηθήσουν και οι περισσότεροι μιλάνε Αγγλικά. Στο σέρβις είναι μερικές φορές κάπως αργοί, υπομονή, δεν χάθηκε ο κόσμος, πολλά μαγαζιά πάντως είναι self service! Για όσους καπνίζουν (σαν εμένα δυστυχώς): δεν το συζητάμε, για τους κλειστούς χώρους ξεχάστε το, όταν όμως πρόκειται να καθίσετε σε ανοικτό μέρος ρωτήστε, κάποιες φορές θα προσπαθήσουν να σας βάλουν κάπου στην άκρη του χώρου, για την περίπτωση που άλλοι πελάτες ενοχλούνται. Σε κάποια απαγορεύεται τελείως, νομίζω λόγω μεγέθους. Το κόστος ζωής δεν είναι χαμηλό (το Κατά Κεφαλή Εισόδημα είναι λίγο μεγαλύτερο από της Ελλάδας), δεν θα το έλεγα όμως απαγορευτικό για εμάς. Όσο για το κόστος διαμονής, υπάρχουν λογικές και πολύ καλές λύσεις, ανάλογα με το τι ζητάει βέβαια ο καθένας. Επιγραμματικά: η Εσθονία είναι πολύ κοντά στα Βορειοευρωπαϊκά – Σκανδιναβικά δεδομένα (καθαρά παντού) και αυτό που περίμενα, ίσως και λίγο καλύτερο.
Αυτό που ξεπέρασε κατά πολύ τις προσδοκίες μου ήταν το Ελσίνκι! Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα διαβάσει/ κοιτάξει πολύ, εντυπωσιάστηκα από την επιβλητική του ομορφιά και φυσικά την Βορειοευρωπαική τάξη και καθαριότητα! Οι Φινλανδοί είναι ευγενέστατοι, μάλλον μετρημένοι και ήρεμοι, φυσικά μιλάνε όλοι πολύ καλά Αγγλικά, ενώ μου έκανε εντύπωση το αρκετά “προχώ” μεγάλου μέρους της νεολαίας! Πολλά παιδιά είχαν το στυλ Heavy Metal και τα παρόμοια (η μουσική Gothic έχει πολύ πέραση, άλλωστε το γνωστότερο ίσως γκρουπ της, οι Nightwish, είναι Φινλανδοί). Τα σκουλαρίκια σε μύτες και αυτιά, τα πράσινα, πορτοκαλί, κλπ. μαλλιά, τα τατουάζ, δίνουν και παίρνουν. Όχι όλα βέβαια, μην παρεξηγηθώ. Τα μαγαζιά είναι καλόγουστα, όπως και στην Εσθονία, ενώ υπάρχει και εδώ μια ευχάριστη αύρα. Εν ολίγοις η Φινλανδία είναι όμορφη και ενδιαφέρουσα χώρα, ίσως δεν την ξέρουμε πολύ στην Ελλάδα, εκτός από τις Χριστουγεννιάτικες εκδρομές στο “χωριό του Άγιου Βασίλη”, προτιμώ να μην σχολιάσω! Το κόστος βέβαια είναι αρκετά υψηλό, δυστυχώς. Πάντως είναι πόλη (και φυσικά χώρα) που θα ξαναπήγαινα ευχαρίστως!
Λεπτομέρεια, περιττή ίσως: και στις δύο χώρες δέχονται παντού πιστωτικές, νομίζω και χρεωστικές κάρτες. Όσο για τον καιρό, ήταν συνήθως ζεστός προς το δροσερό, εξαιρετικό διάλειμμα από τον καύσωνα! Την ημέρα κυκλοφορούσα συνήθως με κοντομάνικο, στο Hapsalu για παράδειγμα έκανε πραγματικά ζέστη, δεν είναι να έχεις εμπιστοσύνη πάντως, μπορεί να αλλάξει ξαφνικά: ένα έστω ελαφρύ μπουφάν και μια ομπρέλα καλό είναι να τα έχει κάποιος μαζί του, ενώ το βράδυ η θερμοκρασία πέφτει συνήθως κάτω από τους 20ο C. Μέρος της εμπειρίας επίσης είναι το ότι βραδιάζει αργά, στις 11:30 υπήρχε ακόμα λίγο φως. Η υπόλοιπη εμπειρία είναι βέβαια η γοητεία των χωρών του βορρά! Καμία από όσες έχω επισκεφτεί δεν με έχει απογοητεύσει! Επιφυλάσσομαι για την συνέχεια!
Να τελειώσω με το γνωστό (ίσως βαρετό, για όσους έχουν διαβάσει τις ιστορίες μου) θέμα των εισιτηρίων. Το συνολικό κόστος Αθήνα – Ταλίν και Ελσίνκι – Αθήνα ήταν 320 Ευρώ, με παραδοτέα στο check in βαλίτσα, αλλά τα είχα κλείσει πριν από τα Χριστούγεννα. Κατά τον Απρίλιο, αν θυμάμαι καλά, είχαν ήδη ξεπεράσει τα 400. Αν (το υπογραμμίζω) μπορεί κάποιος να προγραμματίσει ένα ταξίδι από νωρίς, το όφελος είναι αναλογικά τεράστιο. Στην διαμονή οι διαφορές είναι από μικρές έως ασήμαντες, πάντα όμως υπάρχει ο κίνδυνος κάποια καταλύματα να μην έχουν διαθεσιμότητα. Προσωπικά εγώ χρησιμοποιώ το Booking.com, από το οποίο είμαι απόλυτα ευχαριστημένος, σου δίνει και την επιλογή να ακυρώσεις μέχρι 24 ώρες πριν.
Attachments
Last edited:
.15€ για το Νational Museum σε επαρχιακή πόλη; 
