Προσπαθω να μπω στο συλλογισμο σου γέροντα αλλα μιλάς με γρίφους. Ακομα και αν το αεροπλανο εκανε τις 50πλασιες διαδρομες για να φτασει το αυτοκινητο, το γεγονος οτι κουβαλαει 100 ανθρωπους καθε φορα, αυτο δεν αλλαζει, δε θα το εκανε και παλι αναλογικα ασφαλεστερο?
Έχοντας μεταφράσει αρκετά επεισόδια της σειράς Mayday που με ώθησε να το ψάξω παραπάνω πιστεύω ότι θα έπρεπε να την παρακολουθήσεις για να καθησυχαστείς σε κάποια πράγματα (και να ανησυχήσεις για άλλα
). Εκτός από την αμέλεια, την ελλειπή ή την κακή συντήρηση υπάρχουν και οι εργασιακές συνθήκες που παίζουν ρόλο. Μια εταιρεία που δε φέρεται καλά στους πιλότους της και να τηρεί απόλυτα τα στάνταρ συντήρησης παίζει με τη φλόγα. (αν είναι απλήρωτοι, αν πληρώνονται χειρότερα από ό,τι στις άλλες εταιρείες.) Αν οι πιλότοι δε συνεργάζονται καλά μεταξύ τους ενδέχεται να κάνουν λάθος πάνω στη σύγχυση. Και δουλεύοντας σε κάποια επεισόδια έχω δει κάποιες εταιρείες χαμηλού κόστους να προσλαμβάνουν αμφιβόλων προσόντων πιλότους που θέλω να πιστεύω ότι οι λεγόμενες ακριβές δε θα προσλάμβαναν -χωρίς αυτό να αποκλείεται φυσικά- (ευτυχώς δε θυμάμαι τέτοιες περιπτώσεις εντός Ευρώπης αλλά και πάλι σε αυτό το φόρουμ ως ταξιδιάρικα πουλιά μας αφορά κάθε ήπειρος ).
Σε όλο τον κόσμο υπάρχουν 40,000 αεροπλάνα και πάνω από 1 δις αυτοκίνητα. Πώς μπορείς να συγκρίνεις ποιο μέσο είναι πιο ασφαλές όταν σε κάθε αεροπλάνο που πετά αντιστοιχούν 25,000 αυτοκίνητα;
Μα δε συγκρινουμε Αεροπλανα με αυτοκινητα. Συγκρινουμε αριθμο θυματων επι συνολου επιβατων με αεροπλανο και θυματα επι συνολου επιβατων αυτοκινητων. Ποσοστα απλα. Anyway, εγω συνιστω αεροπλανο ακομα και για 60 δευτερολεπτα πτηση οπως στη Σκωτια.
Μου θύμησες τη χαρά που είχα όταν πήρα τα εισιτήρια για το πρώτο μου ταξίδι με αεροπλάνο κ μάλιστα μόνη μου 16 ετών για Γαλλία τον Ιούλιο του 1996 κ το άγχος της μαμάς μου όταν την επόμενη μέρα ακούσαμε για την πτώση της TWA στον Ατλαντικό !!! Στο αεροπλάνο επέβαιναν μάλιστα γαλλοι μαθητες, και τι σύμπτωση , εμείς Έλληνες μαθητές θα ταξιδεύαμε Γαλλία για εκπαιδευτικούς αντίστοιχα λόγους.. Η μάνα ανένδοτη! Ευτυχώς η λογική νίκησε , να είναι καλά ο μπαμπάς με την επιμονή του να πάω. πήγα, πέρασα υπέροχα κ γύρισα ασφαλής.Καλά κάνεις και ρωτάς, αλλά πιστεύω πιο καθησυχαστική είναι η εικόνα του Sam-chal (που να κάνεις και zoom). Εγώ στις 1/6/2009, έχοντας πάρει τα εισιτήρια για πρώτη φορά στο Παρίσι με την Air France, γυρνώντας σπίτι ενθουσιασμένος βλέπω στις ειδήσεις για το αεροπλάνο τους που είχε χαθεί, ερχόμενο από Βραζιλία. Πήγαμε και ήρθαμε χωρίς να γίνει τίποτα. Αν έχεις τόσους ενδοιασμούς για κάποια εταιρία κλείσε με άλλη.
Το φθινόπωρο περιμένουμε και ιστορία, ε;
Νομίζω οτι όταν συμβαίνει κάποιο ατύχημα ειναι εξαιρετικά σπάνιο να ξανασυμβεί παρόμοιο σε τοσο μα τόσο λίγο χρονικο διάστημα (σχεδον αμέσως) Καταλαβαίνω το σκεπτικό. Πιο πολυ αναρωτιόμουν εγω στο κατα πόσο ευθύνονται οι άνθρωποι (αμέλεια,λάθος) για τα ατυχήματα αρα και οι εταιρίες πάρα αν ειναι ασφαλές μέσο το αεροπλάνο.
). Και η Turkish είχε δυστυχήματα π.χ. αυτό στο Άμστερνταμ (αν θυμάμαι καλά ήταν λάθος στη συντήρηση, δηλαδή και πάλι ο ανθρώπινος παράγοντας ευθυνόταν).
Τα μείζοντα αεροπορικά ατυχήματα, αυτά δλδ που ανήκουν στην μεγαλύτερη κατηγορία, σχεδόν πάντα έχουν τον ανθρώπινο παράγοντα που συνέβαλε στο να γίνουν. Με βάση τη στατιστική έχεις δίκιο αν πχ γίνει ένα ατύχημα, την ίδια μέρα δε θα συμβεί άλλο, με ένα πρόχειρο τρόπο σκέψης που επίσης πολλοί παράγοντες μπορούν να επηρεάσουν . Δυστυχώς πολλές φορές υπάρχουν παράγοντες που είναι πέρα από την ανθρώπινη φύση να τους ελέγξει. Τετοιες περιπτώσεις οδηγούν τις αρμόδιες υπηρεσίες σε μέτρα που θα αποτρέψουν επανάληψη εφόσον αυτό είναι δυνατό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το ατυχημα στο οποίο η ψυχική υγεία του συγκυβέρνητη έριξε το αεροπλάνο στις Άλπεις. Βέβαια εδώ υπήρχε ιστορικό και η έταιρια ευθύνεται πάλι που αυτός συνέχιζε να πετά. Πολλοί όμως πιστεύουν ότι με αυτη τη λογική οι οδηγοί του κτελ θα επρεπε να περνανε ψυχιατρο αφου κουβαλανε 50 ψυχές. Παλι εδώ το αεροπλάνο δεν ευθύνεται. Υπαρχουν και φορές που η κατασκευάστρια εταιρεία μαθαίνει απο Τα ατυχήματα προσπαθώντας να μην επαναληφθούν, όπως το ατύχημα στη Σκύρο όπου ο ιπτάμενος του Μιράζ 2000 σώθηκε από τη προσθαλασσωση αλλά πέθανε από πνιγμό καθότι δεν υπήρχε τρόπος να λυθεί μιας και το σωσίβιο του που είχε βραχεί από τα νερά που μπήκαν στην καμπίνα είχε φουσκώσει χωρίς δυνατότητα ξεφουσκωματος. Έπειτα τοποθετήθηκε ένα κορδόνι manual ξεφουσκωματος σε κατάσταση ανάγκης.
