pinelopi
Member
- Μηνύματα
- 265
- Likes
- 43
- Επόμενο Ταξίδι
- Βρεττάνη , Λίγηρας
- Ταξίδι-Όνειρο
- Παντού..αρκεί να φεύγω
Λέμε και εμείς τώρα ότι ταξιδεύουμε .......(εγώ τουλάχιστον..)
Αυστραλία Νέα Ζηλανδία Επιχείρηση Down Under...
- Thread starter Traveller
- Ημερομηνία δημιουργίας
Traveller
Member
- Μηνύματα
- 3.938
- Likes
- 3.932
ΠΕΜΠΤΗ 25/3/10 ΗΚG-SYD QF128 VH-OJJ (To επωνομαζόμενο και γερασμένη βασίλισσα)
Το καυτό νερό έπεφτε ηδονικά στο ταλαιπωρημένο σαρκίο μου… απόλαυσα το αζωογονητικό μπάνιο μου, ξυρίστηκα και κατέληξα αποχαυνωμένος μπροστά στο μπουφέ του Τhe Travelers Lounge στο East Terminal του Τerminal 1 του Chek Lap Kok ή αλλιώς του διεθνούς αεροδρομίου του Hong Kong…
Η μετάβαση μου από το West Terminal 1 που προσγειώθηκε η Turkish στο East Terminal 1 από όπου και θα με παραλάμβανε η Qantas για το εις τας Αυστραλίας ταξίδιον ήταν ευκολότατη… εσωτερικό τρενάκι, κυλιόμενες για την ανάβαση στο transit και τεράστιες ταμπέλες που με πληροφορούσαν για την διεύθυνση του πολυθρύλητου Travelers Lounge… έναντι του ευτελούς τιμήματος των 22? θα περνούσα στη θαλπωρή του τις επόμενες τρεις και ώρες μέχρι την αναχώρησή μου για το Σύδνευ… Πριν να φύγω από την βάση μου το σκέφτηκα καλά… οι ώρες της ταλαιπωρίας θα συσσωρεύονταν επικίνδυνα… δύο πτήσεις περί των δέκα ωρών, συν την τετράωρη αναμονή στο Ataturk, συν τον κάματο όλης της προηγούμενης ημέρας… δεν είναι καιροί για ηρωισμούς σκέφτηκα…τώρα τα χρόνια βαραίνουν στα επαναστατικά κορμιά μας και ένα τρίωρο λίφτινγκ πριν την συνέχεια της επιχείρησης Down Under κρίνεται απαραίτητο… πάτησα λοιπόν αποφασιστικά το κλικ στο ποντίκι μου, χρέωσα την πιστωτική μου και τύπωσα την κράτηση μου… ανά χείρας το voucher λοιπόν προσπέρασα την Ασιατική λαοθάλασσα που συνωστίζονταν σε θλιβερά ταχυφαγεία και πολυεθνικά εστιατόρια αμφιβόλου ποιότητος και βρέθηκα στις πόρτες του παραδείσου… μια ευγενέστατη Ασιάτισα hostess ακαθορίστου ηλικίας με καλωσόρισε και μου υπενθύμισε τα προνόμια μου… ξεκούραση σε αναπαυτικές πολυθρόνες, complimentary μπουφέ και μη αλκοολούχα ποτά, δωρεάν internet και το σπουδαιότερο δυνατότητα για ένα μπάνιο… έχετε επίσης, μου είπε, την δυνατότητα για ένα σωρό άλλες παροχές με ειδική έκπτωση… μασάζ, κουρείο, spa μέχρι και δωμάτιο με ολιγόωρη παραμονή σε ξενοδοχείο… απέρριψα τις επί χρήμασι παροχές και περιορίστηκα στα δωρεάν προνόμια μου… ας μην επιβαρύνω και άλλο τον προυπολογισμό μου σκέφτηκα, στο τέλος θα καταστραφώ… απέθεσα το τσαντάκι στου Sport Billy στη reception και έσπευσα στα ιδιαίτερα…πετσέτες και δυο μικρά μπουκαλάκια με αφρόλουτρο και σαμπουάν ήταν τα extra για το ντουζ…του έδωσα και κατάλαβε… μισή ώρα αργότερα φρέσκος- φρέσκος απολάμβανα στο τραπέζι μου ένα πιάτο νοστιμότατα νουντλς… και ήταν μόνο η αρχή… τσάκισα την σαλάτα, έφαγα 2-3 πιάτα lemon grass chicken και κατέληξα σε ένα αμφιβόλου κατασκευής γλυκό… οι χυμοί και τα αναψυκτικά ήταν εκ των ουκ άνευ… αν με ρωτήσετε για την ποιότητα θα σας απαντήσω ότι ήταν ανεκτή… δεν ήταν δα και το μενού του ΒΑΡΟΥΛΚΟ, αλλά σε καμία περίπτωση δεν ήταν χειρότερο από τις αηδίες που θα έτρωγα αν έμενα έξω από τις πύλες του lounge και χόρταινα την πείνα μου στα αηδή ταχυφαγεία… κοντολογίς αν βρεθείτε ποτέ αντιμέτωποι με ένα τρίωρο και πάνω connection η λύση των lounge είναι άριστη… κοστίζουν περίπου 20? και σου προσφέρουν πολλά… ξεκουράζεσαι , τρως , φρεσκάρεσαι, περνάς ανθρωπινά την ώρα σου… σκεφτείτε το σοβαρά…
Λαγοκοιμόμουν όταν άκουσα από τα μεγάφωνα μια κελαιδιστή φωνή σε Κινεζοαγγλικά να αναγγέλει την επιβίβασης της πτήσης μου… αποχαιρέτησα με συγκίνηση τις Κινεζούλες hostess και πήρα των ομματιών μου προς την πύλη μου… το 744 της Qantas μου χαμογελούσε στο μισοσκόταδο… σύντομος έλεγχος αποσκευών και 27Α παράθυρο όπως πάντα και μπροστά αυτή την φορά… το χαμόγελο της υποδοχής ήταν τυπικό μεν επαγγελματικό δε… βόλεψα την βαλίτσα μου στο ντουλαπάκι και προσπάθησα να βολευτώ στη θέση μου…σοκ… seat pitch για Πυγμαίους…31’’ και με το ζόρι… αναλογίστηκα πως θα περνούσαν οι υπόλοιπες εννέα ώρες… η προσωπική μου οθόνη μικρή και παλιά, τα καθίσματα πολυκαιρισμένα… αυτή είναι λοιπόν η περίφημη Qantas εμπειρία? Η πτήση μας ήταν ασφυκτικά γεμάτη… Γιαπωνέζοι τουρίστες, Αυστραλοί επιχειρηματίες, Κορεάτες συνταξιούχοι, Κινέζοι οικονομικοί μετανάστες… κάθε καρυδιάς καρύδι… Push back και ανάληψη στους ουρανούς ακριβώς on time… το μπάνιο σε συνδιασμό με το σκασμό που έφαγα πρέπει να με χαλάρωσαν υπέρ του δέοντος… θυμάμαι σα σε όνειρο τους συνοδούς να μοιράζουν υγρά καύσιμα και από εκεί και μετά τίποτε… ξύπνησα στο απόλυτο σκοτάδι… τσέκαρα τα της πορείας μας στην οθόνη μου και είδα ότι ήδη είμαστε στους ουρανούς κοντά τρεις ώρες… είχα χάσει το φαγητό… με πείραξε, όχι γιατί πεινούσα αλλά γιατί ήθελα να τσεκάρω τι καλούδια μας προσέφεραν… ας είναι , δεν χάλασε κι ο κόσμος… το κάλεσμα της φύσης με έκανε να ξεσφηνωθώ κυριολεκτικά από την θέση μου, να πηδήξω πάνω από τους δύο συνεπιβάτες μου και να ψάχνω την τουαλέτα μέσα στο σκοτάδι… δυο τρεις Κορεάτες ή Κινέζοι ή Γιαπωνέζοι ή δεν ξέρω εγώ τι άλλο έζοι με τράβαγαν από το μανίκι… άλλοι μου ζητούσαν να τους δείξω πως λειτουργεί το IFE και άλλοι μου ζήταγαν νερό… με είχαν περάσει για συνοδό… μα αλήθεια που ήταν το πλήρωμα… μετά το τεστ της τουαλέτας, παλιά πολύ παλιά, κατέληξα στο galley ψάχνοντας να πιώ κάτι… μια πενηντάρα ασχημούλα διάβαζε ένα περιοδικό και μου έδειξε αδιάφορα έναν δίσκο με αναψυκτικά και νερό… ούτε που σκέφτηκα να της ζητήσω παγάκια με την ξυνίλα που είχε… έκλεψα κι ένα κουτί από κρακεράκια και επέστρεψα στη θέση μου… και στο γυρισμό ο ίδιος τραγέλαφος…
- Water sir, please ψιθύριζαν οι καημένοι οι Ασιάτες… τι να τους πεις τώρα…
Βάλθηκα μέσα στο σκοτάδι να προσπαθώ να καταρρίψω το ρεκόρ μου στο tetris… εις μάτην… ξαναείδα το αγαπημένο μου Julie and Julia με την Meryl Streep και στο τέλος κατέληξα να χαζεύω μια σειρά αφιερωμάτων της Qantas για τους προορισμούς της… κάπου εκεί άναψαν τα φώτα… το πρωινό ερχόταν… η ίδια φασόν ομελέτα μαζί με μια φρουτοσαλάτα και καφέ, γάλα ή τσάι… φαντασία καμία… το service όντως ήταν ευγενικό, δραστήριο, επαγγελματικό στα όρια του προκάτ όμως… προφανώς δάσκαλοι της μεγάλης της Αegean σχολής… Το γιγάντιο 744 έφτανε στο Sydney ακριβώς στην ώρα του… o captain με αστειάκια μας καλωσόριζε στην πατρίδα του και μας ευχήθηκε καλή διαμονή…
Η ώρα του απολογισμού είχε φτάσει… ήταν μια περίεργη πτήση η πρώτη μου εμπειρία με την QF… το αεροπλάνο ήταν υπέργηρο και το έδειχνε…το VH-OJJ πρωτοπέταξε το 1991 και δεν το έκρυβε… ήταν μεν καθαρό, κλασάτο και περιποιημένο αλλά τα είχε φάει τα ψωμιά του… seat pitch για κοντούς ασιάτες και μόνο, παλαιάς κοπής προσωπική οθόνη , άβολα καθίσματα… τα 744 της Qantas ήταν ένας θρύλος και αισθάνομαι πραγματικά τυχερός που πέταξα μαζί τους… αλλά η πικρή αλήθεια είναι πως η ώρα της απόσυρσης τους έχει φτάσει… τα 330 και τα 380 σιγά σιγά τα αντικαθιστούν… τίποτε σε αυτό το μάταιο κόσμο δεν μένει αιώνια νέο… ούτε καν τα 744… για το service δεν μπορώ να πω και πολλά μια που λόγω εκτάκτων συνθηκών , με πήρε ο ύπνος, έχασα το κυρίως φαγητό και συνεπώς και το κυρίως service… το πρωινό το ξανάπα δεν μετράει, παντού ίδιο είναι ή μάλλον σχεδόν παντού ίδιο… το κύριο χαρακτηριστικό των συνοδών ήταν η αλαζονία… συγκαταβατικό χαμόγελο, επαγγελματικό service αλλά τίποτε παραπέρα… χαλαρώστε καμάρια μου, αεροσυνοδοί στην Qantas είσαστε όχι ντίβες του κινηματογράφου… η παντελής απουσία συνοδών κατά της νυχτερινές ώρες μου προκάλεσε αλγεινότατη εντύπωση… ας ξεκαβαλίσουν λίγο το καλάμι… κοντολογίς… η Qantas σαφώς και είναι μια εταιρία κλάσης, το ταξίδι της επιστροφής το απέδειξε, αλλά στο συγκεκριμένο route μάλλον έπεσα στην περίπτωση… σιτεμένο αεροπλάνο, μυστήριο πλήρωμα και δυστυχώς έχασα κι εκείνο το καταραμένο το φαί… όσοι είστε συλλέκτες εμπειριών η πτήση με ένα έστω και υπέργηρο 744 της Qantas είναι must… όσοι δεν καίγεστε να μπείτε στο 744 προτιμήστε κάτι σε πιο καινούργιο, σίγουρα η άνεση και το service θα σας αποζημιώσουν…
Το καυτό νερό έπεφτε ηδονικά στο ταλαιπωρημένο σαρκίο μου… απόλαυσα το αζωογονητικό μπάνιο μου, ξυρίστηκα και κατέληξα αποχαυνωμένος μπροστά στο μπουφέ του Τhe Travelers Lounge στο East Terminal του Τerminal 1 του Chek Lap Kok ή αλλιώς του διεθνούς αεροδρομίου του Hong Kong…
Η μετάβαση μου από το West Terminal 1 που προσγειώθηκε η Turkish στο East Terminal 1 από όπου και θα με παραλάμβανε η Qantas για το εις τας Αυστραλίας ταξίδιον ήταν ευκολότατη… εσωτερικό τρενάκι, κυλιόμενες για την ανάβαση στο transit και τεράστιες ταμπέλες που με πληροφορούσαν για την διεύθυνση του πολυθρύλητου Travelers Lounge… έναντι του ευτελούς τιμήματος των 22? θα περνούσα στη θαλπωρή του τις επόμενες τρεις και ώρες μέχρι την αναχώρησή μου για το Σύδνευ… Πριν να φύγω από την βάση μου το σκέφτηκα καλά… οι ώρες της ταλαιπωρίας θα συσσωρεύονταν επικίνδυνα… δύο πτήσεις περί των δέκα ωρών, συν την τετράωρη αναμονή στο Ataturk, συν τον κάματο όλης της προηγούμενης ημέρας… δεν είναι καιροί για ηρωισμούς σκέφτηκα…τώρα τα χρόνια βαραίνουν στα επαναστατικά κορμιά μας και ένα τρίωρο λίφτινγκ πριν την συνέχεια της επιχείρησης Down Under κρίνεται απαραίτητο… πάτησα λοιπόν αποφασιστικά το κλικ στο ποντίκι μου, χρέωσα την πιστωτική μου και τύπωσα την κράτηση μου… ανά χείρας το voucher λοιπόν προσπέρασα την Ασιατική λαοθάλασσα που συνωστίζονταν σε θλιβερά ταχυφαγεία και πολυεθνικά εστιατόρια αμφιβόλου ποιότητος και βρέθηκα στις πόρτες του παραδείσου… μια ευγενέστατη Ασιάτισα hostess ακαθορίστου ηλικίας με καλωσόρισε και μου υπενθύμισε τα προνόμια μου… ξεκούραση σε αναπαυτικές πολυθρόνες, complimentary μπουφέ και μη αλκοολούχα ποτά, δωρεάν internet και το σπουδαιότερο δυνατότητα για ένα μπάνιο… έχετε επίσης, μου είπε, την δυνατότητα για ένα σωρό άλλες παροχές με ειδική έκπτωση… μασάζ, κουρείο, spa μέχρι και δωμάτιο με ολιγόωρη παραμονή σε ξενοδοχείο… απέρριψα τις επί χρήμασι παροχές και περιορίστηκα στα δωρεάν προνόμια μου… ας μην επιβαρύνω και άλλο τον προυπολογισμό μου σκέφτηκα, στο τέλος θα καταστραφώ… απέθεσα το τσαντάκι στου Sport Billy στη reception και έσπευσα στα ιδιαίτερα…πετσέτες και δυο μικρά μπουκαλάκια με αφρόλουτρο και σαμπουάν ήταν τα extra για το ντουζ…του έδωσα και κατάλαβε… μισή ώρα αργότερα φρέσκος- φρέσκος απολάμβανα στο τραπέζι μου ένα πιάτο νοστιμότατα νουντλς… και ήταν μόνο η αρχή… τσάκισα την σαλάτα, έφαγα 2-3 πιάτα lemon grass chicken και κατέληξα σε ένα αμφιβόλου κατασκευής γλυκό… οι χυμοί και τα αναψυκτικά ήταν εκ των ουκ άνευ… αν με ρωτήσετε για την ποιότητα θα σας απαντήσω ότι ήταν ανεκτή… δεν ήταν δα και το μενού του ΒΑΡΟΥΛΚΟ, αλλά σε καμία περίπτωση δεν ήταν χειρότερο από τις αηδίες που θα έτρωγα αν έμενα έξω από τις πύλες του lounge και χόρταινα την πείνα μου στα αηδή ταχυφαγεία… κοντολογίς αν βρεθείτε ποτέ αντιμέτωποι με ένα τρίωρο και πάνω connection η λύση των lounge είναι άριστη… κοστίζουν περίπου 20? και σου προσφέρουν πολλά… ξεκουράζεσαι , τρως , φρεσκάρεσαι, περνάς ανθρωπινά την ώρα σου… σκεφτείτε το σοβαρά…
Λαγοκοιμόμουν όταν άκουσα από τα μεγάφωνα μια κελαιδιστή φωνή σε Κινεζοαγγλικά να αναγγέλει την επιβίβασης της πτήσης μου… αποχαιρέτησα με συγκίνηση τις Κινεζούλες hostess και πήρα των ομματιών μου προς την πύλη μου… το 744 της Qantas μου χαμογελούσε στο μισοσκόταδο… σύντομος έλεγχος αποσκευών και 27Α παράθυρο όπως πάντα και μπροστά αυτή την φορά… το χαμόγελο της υποδοχής ήταν τυπικό μεν επαγγελματικό δε… βόλεψα την βαλίτσα μου στο ντουλαπάκι και προσπάθησα να βολευτώ στη θέση μου…σοκ… seat pitch για Πυγμαίους…31’’ και με το ζόρι… αναλογίστηκα πως θα περνούσαν οι υπόλοιπες εννέα ώρες… η προσωπική μου οθόνη μικρή και παλιά, τα καθίσματα πολυκαιρισμένα… αυτή είναι λοιπόν η περίφημη Qantas εμπειρία? Η πτήση μας ήταν ασφυκτικά γεμάτη… Γιαπωνέζοι τουρίστες, Αυστραλοί επιχειρηματίες, Κορεάτες συνταξιούχοι, Κινέζοι οικονομικοί μετανάστες… κάθε καρυδιάς καρύδι… Push back και ανάληψη στους ουρανούς ακριβώς on time… το μπάνιο σε συνδιασμό με το σκασμό που έφαγα πρέπει να με χαλάρωσαν υπέρ του δέοντος… θυμάμαι σα σε όνειρο τους συνοδούς να μοιράζουν υγρά καύσιμα και από εκεί και μετά τίποτε… ξύπνησα στο απόλυτο σκοτάδι… τσέκαρα τα της πορείας μας στην οθόνη μου και είδα ότι ήδη είμαστε στους ουρανούς κοντά τρεις ώρες… είχα χάσει το φαγητό… με πείραξε, όχι γιατί πεινούσα αλλά γιατί ήθελα να τσεκάρω τι καλούδια μας προσέφεραν… ας είναι , δεν χάλασε κι ο κόσμος… το κάλεσμα της φύσης με έκανε να ξεσφηνωθώ κυριολεκτικά από την θέση μου, να πηδήξω πάνω από τους δύο συνεπιβάτες μου και να ψάχνω την τουαλέτα μέσα στο σκοτάδι… δυο τρεις Κορεάτες ή Κινέζοι ή Γιαπωνέζοι ή δεν ξέρω εγώ τι άλλο έζοι με τράβαγαν από το μανίκι… άλλοι μου ζητούσαν να τους δείξω πως λειτουργεί το IFE και άλλοι μου ζήταγαν νερό… με είχαν περάσει για συνοδό… μα αλήθεια που ήταν το πλήρωμα… μετά το τεστ της τουαλέτας, παλιά πολύ παλιά, κατέληξα στο galley ψάχνοντας να πιώ κάτι… μια πενηντάρα ασχημούλα διάβαζε ένα περιοδικό και μου έδειξε αδιάφορα έναν δίσκο με αναψυκτικά και νερό… ούτε που σκέφτηκα να της ζητήσω παγάκια με την ξυνίλα που είχε… έκλεψα κι ένα κουτί από κρακεράκια και επέστρεψα στη θέση μου… και στο γυρισμό ο ίδιος τραγέλαφος…
- Water sir, please ψιθύριζαν οι καημένοι οι Ασιάτες… τι να τους πεις τώρα…
Βάλθηκα μέσα στο σκοτάδι να προσπαθώ να καταρρίψω το ρεκόρ μου στο tetris… εις μάτην… ξαναείδα το αγαπημένο μου Julie and Julia με την Meryl Streep και στο τέλος κατέληξα να χαζεύω μια σειρά αφιερωμάτων της Qantas για τους προορισμούς της… κάπου εκεί άναψαν τα φώτα… το πρωινό ερχόταν… η ίδια φασόν ομελέτα μαζί με μια φρουτοσαλάτα και καφέ, γάλα ή τσάι… φαντασία καμία… το service όντως ήταν ευγενικό, δραστήριο, επαγγελματικό στα όρια του προκάτ όμως… προφανώς δάσκαλοι της μεγάλης της Αegean σχολής… Το γιγάντιο 744 έφτανε στο Sydney ακριβώς στην ώρα του… o captain με αστειάκια μας καλωσόριζε στην πατρίδα του και μας ευχήθηκε καλή διαμονή…
Η ώρα του απολογισμού είχε φτάσει… ήταν μια περίεργη πτήση η πρώτη μου εμπειρία με την QF… το αεροπλάνο ήταν υπέργηρο και το έδειχνε…το VH-OJJ πρωτοπέταξε το 1991 και δεν το έκρυβε… ήταν μεν καθαρό, κλασάτο και περιποιημένο αλλά τα είχε φάει τα ψωμιά του… seat pitch για κοντούς ασιάτες και μόνο, παλαιάς κοπής προσωπική οθόνη , άβολα καθίσματα… τα 744 της Qantas ήταν ένας θρύλος και αισθάνομαι πραγματικά τυχερός που πέταξα μαζί τους… αλλά η πικρή αλήθεια είναι πως η ώρα της απόσυρσης τους έχει φτάσει… τα 330 και τα 380 σιγά σιγά τα αντικαθιστούν… τίποτε σε αυτό το μάταιο κόσμο δεν μένει αιώνια νέο… ούτε καν τα 744… για το service δεν μπορώ να πω και πολλά μια που λόγω εκτάκτων συνθηκών , με πήρε ο ύπνος, έχασα το κυρίως φαγητό και συνεπώς και το κυρίως service… το πρωινό το ξανάπα δεν μετράει, παντού ίδιο είναι ή μάλλον σχεδόν παντού ίδιο… το κύριο χαρακτηριστικό των συνοδών ήταν η αλαζονία… συγκαταβατικό χαμόγελο, επαγγελματικό service αλλά τίποτε παραπέρα… χαλαρώστε καμάρια μου, αεροσυνοδοί στην Qantas είσαστε όχι ντίβες του κινηματογράφου… η παντελής απουσία συνοδών κατά της νυχτερινές ώρες μου προκάλεσε αλγεινότατη εντύπωση… ας ξεκαβαλίσουν λίγο το καλάμι… κοντολογίς… η Qantas σαφώς και είναι μια εταιρία κλάσης, το ταξίδι της επιστροφής το απέδειξε, αλλά στο συγκεκριμένο route μάλλον έπεσα στην περίπτωση… σιτεμένο αεροπλάνο, μυστήριο πλήρωμα και δυστυχώς έχασα κι εκείνο το καταραμένο το φαί… όσοι είστε συλλέκτες εμπειριών η πτήση με ένα έστω και υπέργηρο 744 της Qantas είναι must… όσοι δεν καίγεστε να μπείτε στο 744 προτιμήστε κάτι σε πιο καινούργιο, σίγουρα η άνεση και το service θα σας αποζημιώσουν…
Lyda
Member
- Μηνύματα
- 723
- Likes
- 241
- Επόμενο Ταξίδι
- ΚΑΛΜΥΚΙΑ
- Ταξίδι-Όνειρο
- ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Aποριας αξιο πως εγω η ασχετη που οταν της δειχνεις δυο αεροπλανα βλεπει δυο αεροπλανα και τιποτα παραπανω, απολανβανω τοσο πολυ τις περιγραφες σου
Νικολα go on
Νικολα go on
meli
Member
- Μηνύματα
- 1.261
- Likes
- 366
- Επόμενο Ταξίδι
- ...μηπως στην αγάπη???
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ολος ο κόσμος
Οτι η περιγραφη σου ειναι καταπληκτικη ειναι φανερο. Εκεινο που με εντυπωσιαζει ειναι οι γνωσεις σου για τα αεροπλανα και τις εταιριες ολες. Μηπως εισαι αξιολογητης αεροπορικων??:roll:
dmdoc
Member
- Μηνύματα
- 1.413
- Likes
- 900
Μπα!!!!....κομπιουτεράς θα είναι και τα "ξετρυπώνει"
North66
Member
- Μηνύματα
- 4.364
- Likes
- 5.228
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γροιλανδία
Πολύ χρήσιμο το tip για το lounge... ειδικά για μικρά connections που το ξενοδοχείο δε συμφέρει...
Zephyrous
Member
- Μηνύματα
- 294
- Likes
- 69
- Επόμενο Ταξίδι
- Πάτμος & Αλικαρνασσός
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ν.Υ - Σαν Φραν. με πατινι
Εν αναμονη του επομενου μερους λεω να δωσω λιγο καταλληλο mood με το παρακατω παλιο και σουρεαλιστικο hit!
Last edited by a moderator:
de_kserw_ti_thelw
Member
- Μηνύματα
- 43
- Likes
- 3
- Επόμενο Ταξίδι
- Μακάρι Κούβα
- Ταξίδι-Όνειρο
- Los Angeles
Tι γνώσεις περι αεροπορικών είναι αυτες??Εντυπωσιακό!Καταπληκτική περιγραφή!!!!!!!!!
taver
Member
- Μηνύματα
- 12.636
- Likes
- 29.969
- Ταξίδι-Όνειρο
- Iles Kerguelen
Ακριβώς έτσι είναι και τα Lounge στο ΕΛ. Βενιζέλος
.... Και ντουζάκι, και σαλάτα, και κυρίως, και γλυκό.... Τυχερός είσαι. Δεν είναι πάντα έτσι.... Στην Αθήνα, π.χ. κάποια από τα lounges δε διαθέτουν ούτε καν τουαλέτα!Αλλά και σε lounges που εξυπηρετούν μακρινές πτήσεις: στο United Red Carpet lounge στο Buenos Aires, δεν υπήρχε τίποτα φαγώσιμο, ενώ ο κόσμος ήταν ελαφρώς περισσότερος από τα διαθέσιμα καθίσματα!
Traveller
Member
- Μηνύματα
- 3.938
- Likes
- 3.932
Λέμε τώρα… υπόθεση εργασίας… αγαπητοί σύντροφοι και συναγωνιστές, είσαστε ένα ηλιόλουστο πρωινό στο γραφικό Sydney, και σας την καπνίζει να μεταβείτε στο ηρωικό Auckland για έναν καφέ βρε αδελφέ, για μια κτηνωδία με Νεοζηλανδέζικα μπεεε… τι θα κάνετε αγαπητοί μου? Με ποιά εταιρία και ποιο αερόπλοιο θα δαμάσετε τους ουρανούς και θα μεταφερθείτε στην προσφιλή ιερά γη των Μauri?
Μπροστά σε αυτό το τρομερό δίλημμα είχαμε βρεθεί κι εμείς όταν σχεδιάζαμε την κατάκτηση της Aoteorea… o πεζός τρόπος ήταν με Virgin Blue και 738, τι ξενέρωμα Θεέ μου, ο ακριβός με Qantas, επίσης με 738 το ίδιο ξενερωτικός, ο εναλλακτικός με LAN και 343, είχε ενδιαφέρον δε λέω, ο cult με 342 της φιλτάτης Aerolineas, γουστάρω(!), ο ορθόδοξα κομματικός η Air New Zealand με 320, άμα πέφτει κομματική γραμμή υπακούεις θες δεν θες και τέλος ο χλιδάτος με το 380 των Εμίριδων… καταλαβαίνετε απόλυτα πιστεύω σε τι κρίσιμο σταυροδρόμι είχαμε βρεθεί… η Βιργινία και η Qantas απορρίφθηκαν χωρίς δεύτερη σκέψη… με βαριά καρδιά απέκλισα και τον Αλιέντε… δύο στους τρεις λοιπόν κέρδιζαν… γνωρίζω ότι ξεπουλήθηκα στο κεφάλαιο αλλά η λαχτάρα μου για το 380 νίκησε και για να ισοφαρίσω το κομματικό ατόπημα διάλεξα για την επιστροφή μου από το νησί των All Blacks τους εκπροσώπους του αγνού ιδεαλισμού, την ΝΖ… επειδή όμως η επιστροφή μας θα γίνονταν στη Μελβούρνη θα βιώναμε την εμπειρία των θρυλικών 772 και όχι των λαικών 320… Αlea jacta est λοιπόν… με σπαραγμό αποχαιρέτησα το 342 των Αργεντίνων και έπαιξα τα ρέστα μου στους Εμίριδες και στο κόμμα…
ΤΡΙΤΗ 30/3/2010 SYD-AKL EK-412 Α6-EDC (To επονομαζόμενο και κόσμημα των αιθέρων)
Η ουρά για το check in στα γκισέ της Emirates ήταν μέτρια όπως μέτρια ήταν και η εξυπηρέτηση από τις τοπικές τσεκινατζούδες… αλγεινή εντύπωση μας είχε προκαλέσει το γεγονός ότι οι άοκνες προσπάθειες μας για ηλεκτρονικό check in την προηγούμενη ημέρα έπεφταν στο κενό… επιχειρούσαμε , επιχειρούσαμε και στο τέλος ένα ηλεκτρονικό μήνυμα μας πληροφορούσε για το μάταιο των προσπαθειών μας… αναγκαστήκαμε λοιπόν να στηθούμε στην ουρά… μικρό το κακό αλλά μεγάλη η έκπληξη όταν η σιτεμένη δεσποσύνη στο γκισέ μας πληροφόρησε πως check in είχε γίνει ηλεκτρονικά μεν αλλά η κάρτα μας δεν μπορούσε να τυπωθεί από την έδρα μας λόγω ασφαλείας… ταυτοποίηση των στοιχείων μας λοιπόν από την κυρία, παραλαβή της boarding card , μητσοτάκειο χαμόγελο για το ευχαριστώ και γρήγορη ματιά στους πίνακες αναχωρήσεων… το όνειρο του κάθε travel maniac… δεκάδες αναχωρήσεις για μύριους όσους εξωτικούς προορισμούς… Nadi, Port Moresbi, Apia, Papeete μέχρι και το προσφιλές μου Broome… με αποφασιστικές κινήσεις η παρέα μου με έσυρε προς τον έλεγχο διαβατηρίων… επαναφορά στην πραγματικότητα , τυπικός έλεγχος διαβατηρίων και ικανοποίηση της καταναλωτικής μας μανίας στα εντυπωσιακά free shop... (οι περίφημες UGG κυρίες μου κόστιζαν κάτω από 100?… σκουπίστε τα δάκρυα σας τώρα και συνεχίστε την ανάγνωση… )
Είχε αρχίζει να χαράζει πλέον όταν το 380 τροχοδρομούσε με φανερή καθυστέρηση τουλάχιστον μισής ώρας προερχόμενο από το μαγευτικό Dubai … στριμωγμένοι στην αίθουσα αναχωρήσεως, με λάγνο βλέμμα χαζεύαμε τις καμπύλες του ΕDC… αποβίβαση των όσων ταλαιπωρημένων επιβατών προορισμός ήταν το Sydney , αναμονή ημιώρου για πρόχειρο καθαρισμό του αεροσκάφους και επιτέλους το σύνθημα για την επιβίβαση εδόθη… οι πύλες του παραδείσου άνοιξαν και με λαχτάρα διαβήκαμε τον Ρουβίκωνα… είκοσι λεπτά αργότερα και με καθυστέρηση τριών τετάρτων το θηρίο αργά -αργά ανελήφθει εις τους ουρανούς…
Το παράθυρο δίπλα μου έδειχνε τεράστιο… χάρη σε μια θαυμαστή σχεδιαστική πρωτοτυπία τα παράθυρα στο 380 δείχνουν διπλάσια από τα παράθυρα των κοινών αεροσκαφών… γιατί το 380 δεν το λες κοινό αεροσκάφος…κάτι η εξελιγμένη τεχνολογία του, κάτι το τεράστιο μέγεθος του , κάτι το προχωρημένο ντιζάιν του, ο τίτλος της σύγχρονης επιβατικής αεροπορικής ναυαρχίδας του απονέμετε δια βοής και με Σταλινικά ποσοστά… αφού χόρτασα το θέαμα του νεφελώδους ουρανού αποφάσισα να κάνω την πρώτη μου βόλτα… στα 380 της Emirates η πρόσβαση των κοινών θνητών στον επάνω όροφο απαγορεύετε… first και business class only… μέχρι και ειδική φυσούνα επιβίβασης υπάρχει για να μην συνωστίζονται οι πληβείοι με τους πατρικίους… δυστυχώς λοιπόν δεν θα μπορέσω να επιβεβαιώσω ή να διαψεύσω τα περί κιτς χλίδας που ακούγονται… μπορώ όμως να σας διαβεβαιώσω ότι η πτωχική οικονομική θέση ουδόλως στερείτε ανέσεων… τεράστιες τουαλέτες διακοσμημένες με ξύλο παρακαλώ , ανετότατες θέσεις, ηγεμονικό seat pitch… το αερόπλοιο μας ήταν ασφυκτικά γεμάτο, λαικιστί τίγκα… από ομάδες rugby που ζητούν να παίξουν με τους καλύτερους, μέχρι γεροmauri που γυρνούν στη γη των προγόνων τους… μετά τον περίπατό μου σε όλη την οικονομική των θαυμάτων, ιδανικός τρόπος για να ξεπιαστείς, κατέληξα πίσω στην 41α , την θέση μου… φυλλομέτρησα το Emirates in flight magazine, ουδόλως εντυπωσιάστηκα με τα βλακώδη αρχιτεκτονικά τερατουργήματα που πλασάριζε σε αδαής κομπλεξικούς και μοιραία κατέληξα να χαζεύω το IFE… είχα καιρό να πετάξω με τους Eμίριδες και είχα ξεχάσει πόσο υπέροχο είναι το IFE τους , το περίφημο ICE… ξεχάστε ότι είχατε δει μέχρι τώρα… ο πλουραλισμός των ακουστικών καναλιών, των κινηματογραφικών και όχι μόνο ταινιών και των παιχνιδιών είναι πραγματικά το κάτι άλλο… μακράν το καλύτερο IFE στους αιθέρες αυτή την στιγμή… δικαίως λοιπόν θα αναρωτηθεί κανείς, είναι η Emirates η καλύτερη εταιρία σήμερα στον κόσμο? ασφαλώς και είναι μία από τις κορυφαίες αλλά για το αν είναι η καλύτερη θα μου επιτρέψετε να έχω τις αμφιβολίες μου… σαφέστατα τα τρία τέταρτα καθυστέρηση που είχε μπορεί να είναι ένα τυχαίο γεγονός αλλά δυστυχώς παραμένει ως γεγονός και πρέπει να το αναφέρω… το πλήρωμα… ασφαλώς επαγγελματίες με κορυφαία την καλλίγραμμη Ιταλίδα ηγουμένη αλλά υποθέτω ότι η πολυφυλετικότητα των πληρωμάτων κάπου επηρεάζει την παροχή των υπηρεσιών… αλλιώς συμπεριφέρεται η Ευρωπαία, αλλιώς η Ασιάτισσα αλλιώς η Αφρικάνα… κοινώς τουρλουμπούκι… τι ψάχνω τώρα θα μου πείτε και ίσως έχετε δίκιο… εδώ έχεις ένα αεροπλάνο υπόδειγμα, ένα IFE μοντέλο κι εσύ γκρινιάζεις? Ναι γκρινιάζω γιατί δεν είναι όλα τα αεροπλάνα της εταιρίας 380 , γιατί μου την σπάνε τα προκάτ χαμόγελα και η προσποιητή ευγένεια και εκνευρίζομαι όταν υπάρχει ασυνεννοησία μεταξύ των πληρωμάτων… όταν θες να είσαι ο πρώτος δεν κάνεις εκπτώσεις, ούτε σερβίρεις μια χιλιοταλαιποριμένη φασόν ομελέτα για πρωινό, ούτε οι συνοδοί σου κάνουν μια ξεπέτα και μετά λουφάρουν στα ενδότερα…ε μα πια… τα είπα και ξέσπασα, ήθελα να τα βγάλω από μέσα μου…
Οι ακτές της Aoteorea αχνοφάνηκαν… ο πιλότος μας καλωσόρισε στην γη Mauri με τα καλύτερα νέα… το καλοκαίρι συνεχίζετε … η θερμοκρασία εδάφους είναι 22 βαθμοί… καλωσορίσατε στη Ν.Ζηλανδία…
Μπροστά σε αυτό το τρομερό δίλημμα είχαμε βρεθεί κι εμείς όταν σχεδιάζαμε την κατάκτηση της Aoteorea… o πεζός τρόπος ήταν με Virgin Blue και 738, τι ξενέρωμα Θεέ μου, ο ακριβός με Qantas, επίσης με 738 το ίδιο ξενερωτικός, ο εναλλακτικός με LAN και 343, είχε ενδιαφέρον δε λέω, ο cult με 342 της φιλτάτης Aerolineas, γουστάρω(!), ο ορθόδοξα κομματικός η Air New Zealand με 320, άμα πέφτει κομματική γραμμή υπακούεις θες δεν θες και τέλος ο χλιδάτος με το 380 των Εμίριδων… καταλαβαίνετε απόλυτα πιστεύω σε τι κρίσιμο σταυροδρόμι είχαμε βρεθεί… η Βιργινία και η Qantas απορρίφθηκαν χωρίς δεύτερη σκέψη… με βαριά καρδιά απέκλισα και τον Αλιέντε… δύο στους τρεις λοιπόν κέρδιζαν… γνωρίζω ότι ξεπουλήθηκα στο κεφάλαιο αλλά η λαχτάρα μου για το 380 νίκησε και για να ισοφαρίσω το κομματικό ατόπημα διάλεξα για την επιστροφή μου από το νησί των All Blacks τους εκπροσώπους του αγνού ιδεαλισμού, την ΝΖ… επειδή όμως η επιστροφή μας θα γίνονταν στη Μελβούρνη θα βιώναμε την εμπειρία των θρυλικών 772 και όχι των λαικών 320… Αlea jacta est λοιπόν… με σπαραγμό αποχαιρέτησα το 342 των Αργεντίνων και έπαιξα τα ρέστα μου στους Εμίριδες και στο κόμμα…
ΤΡΙΤΗ 30/3/2010 SYD-AKL EK-412 Α6-EDC (To επονομαζόμενο και κόσμημα των αιθέρων)
Η ουρά για το check in στα γκισέ της Emirates ήταν μέτρια όπως μέτρια ήταν και η εξυπηρέτηση από τις τοπικές τσεκινατζούδες… αλγεινή εντύπωση μας είχε προκαλέσει το γεγονός ότι οι άοκνες προσπάθειες μας για ηλεκτρονικό check in την προηγούμενη ημέρα έπεφταν στο κενό… επιχειρούσαμε , επιχειρούσαμε και στο τέλος ένα ηλεκτρονικό μήνυμα μας πληροφορούσε για το μάταιο των προσπαθειών μας… αναγκαστήκαμε λοιπόν να στηθούμε στην ουρά… μικρό το κακό αλλά μεγάλη η έκπληξη όταν η σιτεμένη δεσποσύνη στο γκισέ μας πληροφόρησε πως check in είχε γίνει ηλεκτρονικά μεν αλλά η κάρτα μας δεν μπορούσε να τυπωθεί από την έδρα μας λόγω ασφαλείας… ταυτοποίηση των στοιχείων μας λοιπόν από την κυρία, παραλαβή της boarding card , μητσοτάκειο χαμόγελο για το ευχαριστώ και γρήγορη ματιά στους πίνακες αναχωρήσεων… το όνειρο του κάθε travel maniac… δεκάδες αναχωρήσεις για μύριους όσους εξωτικούς προορισμούς… Nadi, Port Moresbi, Apia, Papeete μέχρι και το προσφιλές μου Broome… με αποφασιστικές κινήσεις η παρέα μου με έσυρε προς τον έλεγχο διαβατηρίων… επαναφορά στην πραγματικότητα , τυπικός έλεγχος διαβατηρίων και ικανοποίηση της καταναλωτικής μας μανίας στα εντυπωσιακά free shop... (οι περίφημες UGG κυρίες μου κόστιζαν κάτω από 100?… σκουπίστε τα δάκρυα σας τώρα και συνεχίστε την ανάγνωση… )
Είχε αρχίζει να χαράζει πλέον όταν το 380 τροχοδρομούσε με φανερή καθυστέρηση τουλάχιστον μισής ώρας προερχόμενο από το μαγευτικό Dubai … στριμωγμένοι στην αίθουσα αναχωρήσεως, με λάγνο βλέμμα χαζεύαμε τις καμπύλες του ΕDC… αποβίβαση των όσων ταλαιπωρημένων επιβατών προορισμός ήταν το Sydney , αναμονή ημιώρου για πρόχειρο καθαρισμό του αεροσκάφους και επιτέλους το σύνθημα για την επιβίβαση εδόθη… οι πύλες του παραδείσου άνοιξαν και με λαχτάρα διαβήκαμε τον Ρουβίκωνα… είκοσι λεπτά αργότερα και με καθυστέρηση τριών τετάρτων το θηρίο αργά -αργά ανελήφθει εις τους ουρανούς…
Το παράθυρο δίπλα μου έδειχνε τεράστιο… χάρη σε μια θαυμαστή σχεδιαστική πρωτοτυπία τα παράθυρα στο 380 δείχνουν διπλάσια από τα παράθυρα των κοινών αεροσκαφών… γιατί το 380 δεν το λες κοινό αεροσκάφος…κάτι η εξελιγμένη τεχνολογία του, κάτι το τεράστιο μέγεθος του , κάτι το προχωρημένο ντιζάιν του, ο τίτλος της σύγχρονης επιβατικής αεροπορικής ναυαρχίδας του απονέμετε δια βοής και με Σταλινικά ποσοστά… αφού χόρτασα το θέαμα του νεφελώδους ουρανού αποφάσισα να κάνω την πρώτη μου βόλτα… στα 380 της Emirates η πρόσβαση των κοινών θνητών στον επάνω όροφο απαγορεύετε… first και business class only… μέχρι και ειδική φυσούνα επιβίβασης υπάρχει για να μην συνωστίζονται οι πληβείοι με τους πατρικίους… δυστυχώς λοιπόν δεν θα μπορέσω να επιβεβαιώσω ή να διαψεύσω τα περί κιτς χλίδας που ακούγονται… μπορώ όμως να σας διαβεβαιώσω ότι η πτωχική οικονομική θέση ουδόλως στερείτε ανέσεων… τεράστιες τουαλέτες διακοσμημένες με ξύλο παρακαλώ , ανετότατες θέσεις, ηγεμονικό seat pitch… το αερόπλοιο μας ήταν ασφυκτικά γεμάτο, λαικιστί τίγκα… από ομάδες rugby που ζητούν να παίξουν με τους καλύτερους, μέχρι γεροmauri που γυρνούν στη γη των προγόνων τους… μετά τον περίπατό μου σε όλη την οικονομική των θαυμάτων, ιδανικός τρόπος για να ξεπιαστείς, κατέληξα πίσω στην 41α , την θέση μου… φυλλομέτρησα το Emirates in flight magazine, ουδόλως εντυπωσιάστηκα με τα βλακώδη αρχιτεκτονικά τερατουργήματα που πλασάριζε σε αδαής κομπλεξικούς και μοιραία κατέληξα να χαζεύω το IFE… είχα καιρό να πετάξω με τους Eμίριδες και είχα ξεχάσει πόσο υπέροχο είναι το IFE τους , το περίφημο ICE… ξεχάστε ότι είχατε δει μέχρι τώρα… ο πλουραλισμός των ακουστικών καναλιών, των κινηματογραφικών και όχι μόνο ταινιών και των παιχνιδιών είναι πραγματικά το κάτι άλλο… μακράν το καλύτερο IFE στους αιθέρες αυτή την στιγμή… δικαίως λοιπόν θα αναρωτηθεί κανείς, είναι η Emirates η καλύτερη εταιρία σήμερα στον κόσμο? ασφαλώς και είναι μία από τις κορυφαίες αλλά για το αν είναι η καλύτερη θα μου επιτρέψετε να έχω τις αμφιβολίες μου… σαφέστατα τα τρία τέταρτα καθυστέρηση που είχε μπορεί να είναι ένα τυχαίο γεγονός αλλά δυστυχώς παραμένει ως γεγονός και πρέπει να το αναφέρω… το πλήρωμα… ασφαλώς επαγγελματίες με κορυφαία την καλλίγραμμη Ιταλίδα ηγουμένη αλλά υποθέτω ότι η πολυφυλετικότητα των πληρωμάτων κάπου επηρεάζει την παροχή των υπηρεσιών… αλλιώς συμπεριφέρεται η Ευρωπαία, αλλιώς η Ασιάτισσα αλλιώς η Αφρικάνα… κοινώς τουρλουμπούκι… τι ψάχνω τώρα θα μου πείτε και ίσως έχετε δίκιο… εδώ έχεις ένα αεροπλάνο υπόδειγμα, ένα IFE μοντέλο κι εσύ γκρινιάζεις? Ναι γκρινιάζω γιατί δεν είναι όλα τα αεροπλάνα της εταιρίας 380 , γιατί μου την σπάνε τα προκάτ χαμόγελα και η προσποιητή ευγένεια και εκνευρίζομαι όταν υπάρχει ασυνεννοησία μεταξύ των πληρωμάτων… όταν θες να είσαι ο πρώτος δεν κάνεις εκπτώσεις, ούτε σερβίρεις μια χιλιοταλαιποριμένη φασόν ομελέτα για πρωινό, ούτε οι συνοδοί σου κάνουν μια ξεπέτα και μετά λουφάρουν στα ενδότερα…ε μα πια… τα είπα και ξέσπασα, ήθελα να τα βγάλω από μέσα μου…
Οι ακτές της Aoteorea αχνοφάνηκαν… ο πιλότος μας καλωσόρισε στην γη Mauri με τα καλύτερα νέα… το καλοκαίρι συνεχίζετε … η θερμοκρασία εδάφους είναι 22 βαθμοί… καλωσορίσατε στη Ν.Ζηλανδία…
NTINA
Member
- Μηνύματα
- 820
- Likes
- 147
- Επόμενο Ταξίδι
- Άγραφα
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γουατεμάλα
Απόλαυση οι αιθέρες μαζί σου,
αλλά ανυπομονώ να πατήσω λίγο γη.
Μιλώ στο πρώτο πρόσωπο ,γιατι σ αυτό το ταξίδι
έχεις όλους εμάς παρέα
αλλά ανυπομονώ να πατήσω λίγο γη.
Μιλώ στο πρώτο πρόσωπο ,γιατι σ αυτό το ταξίδι
έχεις όλους εμάς παρέα
Εκπομπές Travelstories
