getxowoman
Member
- Μηνύματα
- 2.207
- Likes
- 1.290
Buen viaje !
-
Η αναδρομή στο παρελθόν συνεχίζεται! Ψηφίστε την Ταξιδιωτική Ιστορία του μήνα για τους μήνες Μάρτιο - Μάιο 2020 !
Buen viaje !
spor_os
Administrator
- Μηνύματα
- 1.951
- Likes
- 618
scripta manes
Dafni
Member
- Μηνύματα
- 984
- Likes
- 598
Γιώργο επειδή κι εγώ σε κόβω για διασημότητα στο μέλλον (όχι στο απότερο εύχομαι, ευτύχώς είσαι νέος ακόμα)και είναι δύσκολο να ζητήσω αυτόγραφο έτσι που μετακινεισαι στα τέσσερα σημεια του ορίζοντα,μήπως να μου έστελνες και μένα κανένα pm?δεν έχει σημασία τι θα λέει,αλλά μπορεί να μοσχοπουλιούνται κάποτε (καλά αν έχεις έμπνευση για καμμιά ιντριγκαδόρικη ατάκα ακόμα καλύτερα).Μη πλουτίσουν οι άλλοι travelostorίτες δηλαδή και εγώ τίποτα.....
Το σίγουρο και μεγαλύτερο κέρδος όλων όμως είναι ότι έχουμε την ευκαιρία να διαβάζουμε τις ιστορίες σου,να μαθαίνουμε τόσα πράγματα για τα μέρη που πηγαίνεις και να περνάμε τέλεια με τον τρόπο που αφηγήσαι
Το σίγουρο και μεγαλύτερο κέρδος όλων όμως είναι ότι έχουμε την ευκαιρία να διαβάζουμε τις ιστορίες σου,να μαθαίνουμε τόσα πράγματα για τα μέρη που πηγαίνεις και να περνάμε τέλεια με τον τρόπο που αφηγήσαι
CakeNet
Member
- Μηνύματα
- 2.065
- Likes
- 121
- Επόμενο Ταξίδι
- -
Α πα πα.. και τα διαγράφω τα μηνύματά μου κατά διαστήματα...για να μην γεμίζει το inbox μου!
Πάνε τα λεφτουκάκια!!!
varioAthens
Member
- Μηνύματα
- 6.093
- Likes
- 10.743
Τι να πώ? Ακόμα και την επιστροφή σου στο σπίτι σου, μπορείς να την κάνεις μία απολαυστική ταξιδιωτική ιστορία!
Παρεπιπτόντως:
Παρεπιπτόντως:
πρόσεχε τι εύχεσαι!!!
alexstef2
Member
- Μηνύματα
- 307
- Likes
- 170
Κ να θες όμως να ξεσπάσεις πάνω του δε μπορείς να το βρεις που είναι..! Μπορείς!!!?
Ο άνθρωπος των πέντε ηπείρων. Το Ινδία Νεπάλ Κούβα το πετάει σα Σύνταγμα Κολωνάκι!
Σε λίγο θα το ψάχνουμε στο φεγγάρι.
Αλήθεια Τζιόρτζι πότε με το καλό για moontrip?? Τον άλλο μήνα είναι καλά? Να το αφήσω?
Yorgos
Member
- Μηνύματα
- 9.957
- Likes
- 52.377
- Επόμενο Ταξίδι
- Umhlanga
- Ταξίδι-Όνειρο
- Περού τότε, τώρα, πάντα
Ξυπνάω κατά τις δέκα παρά πέντε, στο τσακ το προλαβαίνω το πρωινό. Βάζω μια βερμούδα της κακιάς ώρας, τα παπούτσια χωρίς κάλτσες και κατεβαίνω τρέχοντας. Η κοπελιά στο ταμείο με γνωρίζει και με αφήνει να περάσω με ένα χαμόγελο. «Πολύ καλημέρα, Χόρχε. Μου είπαν πως έλειπες… Τι καλό μας έφερες;». Τι καλό έφερα; Είμαι και με την τσίμπλα στο μάτι και δε θυμάμαι τι στοκ έχω από το Περού… Α, θυμήθηκα! «Έφερα παιδικά παζλ», λέω. «Αύριο θα σου φέρω ένα, πόσο χρονών είναι η κορούλα σου;». Στραβομουτσουνιάζει. Έχει γιο και είναι 17. Την πάτησα. Δε βαριέσαι, πάω να φάω και θα σκεφτώ κάτι άλλο. Πιάνω το κούτελό μου προσπαθώντας να θυμηθώ ποια είναι αυτή που έχει πεντάχρονο κοριτσάκι, μεγάλη ήττα έφαγα… Μα κι αυτή, 35 χρονών κοπέλα έχει κοτζάμ γαϊδούρι γιο, αμάν κι αυτοί οι Κουβανοί, σαν κουνέλια γεννοβολάνε από τα 17 τους...
Όλα τα κακά έχουν τα ξενοδοχεία σε σχέση με το σπίτι της Αλίσια, αλλά το πρωινό πετάει. Μάλιστα πετάνε και ορισμένα από τα φαγητά του πρωινού και καταλήγουν στην τσέπη της μασέρ του γυμναστηρίου, που –λίγα λεπτά πριν κλείσει ο μπουφές- κατέβηκε για να βάλει όσα περισσότερα τυροπιτάκια γίνεται στην τσέπη της. Ωραία, δεν είμαι ο μόνος τσαμπατζής εδώ μέσα. Μου χαμογελάει και αρχίζει να βουτάει και τα βουτυράκια ατάραχη. Μετά θα έρθουν κι οι σεκιουριτάδες να ταράξουν τα λουκάνικα. Οι σερβιτόροι έχουν κάνει την επιδρομή τους προτού ανοίξει το πρωινό...
Αφού τρώω τον αγλέουρα, κάνω ένα ντουσάκι, επιστρέφω το κλειδί στην Έλσα που ολοκληρώνει τη δωδεκάωρη βάρδια της και προσπαθώ να οργανώσω την ημέρα μου. Λοιπόν, έχουμε και λέμε: μας μένουν περίπου 9 ώρες μέχρι την ώρα που πρέπει να πάω στο αεροδρόμιο. Πρέπει να βρω δωμάτιο για μια συμφορουμίτισσα που θα έρθει την άλλη εβδομάδα, μετά να μιλήσω με την Αλίσια, να αλλάξω χρήματα, να χαιρετήσω δυο φίλους και να μιλήσουμε για δουλειές και κάποια στιγμή στο ενδιάμεσο να φάω και κάτι. Α, έχω και δυο δουλειές στην παλιά πόλη. Α, και να ανανεώσω την τηλεφωνική μου κάρτα και να ρωτήσω στο Αλλοδαπών για τη βίζα μου. Α, και... ωχού δε βαριέσαι, για προγράμματα είμαστε τώρα...
Ας ξεκινήσουμε από την Αλίσια, ας την πάρουμε ένα τηλέφωνο να δούμε τι κάνει Πηγαίνω στον πρώτο κερματοδέκτη και φυσικά είναι χαλασμένος. Ο διπλανός, το ίδιο. Ο τρίτος έχει καμιά δεκαριά άτομα ουρά, οπότε τζίφος. %^&^$%^ τις τηλεπικοινωνίες μου στην Αβάνα. Περπατάω ένα τέταρτο για να φτάσω στο δημόσιο τηλέφωνο μπροστά από τον κουρέα μου. Με βλέπει και χαιρετάει. «Πότε θα έρθεις για κούρεμα;», ρωτάει. Καλό παιδί και καλός κουρέας, παραδοσιακός με λεπίδα και ψαλιδάκια. Του είπα να του φέρω μια κινέζικη μηχανή για να κάνει τη δουλειά του και μόνο που δε με έβρισε. «Ρε εμάς μας αρέσουν τα μπελαλίδικα. Τι νομίζεις ότι τον έχουμε το Φιντέλ εκεί πάνω; Επειδή είμαστε μαζόχες. Άμα θέλαμε τα εύκολα, θα βγάζαμε τον Μας Κανόσα». Δε θέλω να του πω ότι ο Μας Κανόσα απεβίωσε προ ετών και τον βγάλω από τον ουτοπικό παράδεισό του. Επίσης υπάρχει και η μικρή λεπτομέρεια ότι το Φιντέλ δεν τον ψηφίζουν ακριβώς... Λεπτομέρειες.
Πληκτρολογώ τον κωδικό μου στο τηλέφωνο. Πώς ξέρεις ότι έχεις παραμείνει καιρό στην Κούβα και ήρθε η ώρα να φύγεις; Όταν έχεις μάθει απέξω τον δωδεκαψήφιο κωδικό της προπληρωμένης τηλεφωνικής κάρτας σου απέξω! Φυσικά οι κλήσεις είναι σε τοπικό νόμισμα, όπως άλλωστε και το κούρεμα, ψίχουλα δηλαδή. Με 0,13 ευρώ κάνεις ένα κούρεμα ακόμη χειρότερο κι από το δικό μου και με λιγότερο από 0,25 ευρώ μιλάς για μια ώρα... Λογικό να έχουν ουρές οι κερματοδέκτες σε μια χώρα που οι μισοί πολίτες είναι άεργοι και έχουν τα τηλέφωνα επιδοτούμενα...
Χτυπάει το τηλέφωνο κι ακούγεται η κουρασμένη φωνή της Αλίσια. «Πού ήσουν βρε παλιόπαιδο όλο το βράδυ; Σε περίμενα!». Σιγά μη με περίμενε, όσα χρόνια την ξέρω, όποτε και να γυρίσω στο σπίτι τη βρίσκω να κοιμάται στην κουνιστή της πολυθρόνα μπροστά στην τηλεόραση. Καμιά μέρα θα πεθάνει ο πρόεδρος, θα μπουκάρουν οι γιάνκηδες, θα πέσει η κυβέρνηση, θα γίνει κοσμογονία κι η Αλίσια ακόμη θα κουνιέται μπρος-πίσω. Το καλό πάντως είναι πως όντως το πιστεύει πως με περίμενε.
«Ε, άργησε η πτήση, μετά μας κράτησαν και για έλεγχο ναρκωτικών στο αεροδρόμιο, άργησα κι είπα να μη σε ξυπνήσω. Όλα καλά εκεί; Δε θα προλάβω να έρθω, πετάω σήμερα.» Μια μικρή παύση υποδηλώνει την απογοήτευσή της, ξέρω πως χαίρεται πολύ όταν είμαι στο σπίτι, ειδικά από τότε που ο Πέπε έφυγε για τα ξένα. «Και πού πας παιδάκι μου;», ρωτάει. «Κοίτα, έχει εκλογές στην Ελλάδα και πρέπει να πάω να ψηφίσω. Αν και μάλλον τελικά θα τους γράψω όλους και θα πάω στο Νεπάλ.» Νέα παύση, μάλλον τη μπέρδεψα με το Νεπάλ… «Λαπάλ; Πού είναι αυτό; Στα ανατολικά είναι σίγουρα. ε; Πρόσεξε μη σε τυλίξει καμία από αυτές τις κατάμαυρες εκεί, κακομοίρη μου. Μη μου φέρεις καμιά αραπίνα στο σπίτι…».
Πάει, τα έχει χάσει η Αλίσια… Κάποτε έφταιγε το εμπάργκο, μετά ο Φιντέλ, τώρα ό,τι και να πεις φταίνε οι μαύροι από τα ανατολικά. Την αφήνω να συνεχίσει το ποίημα διότι τα τηλέφωνα είναι επιδοτούμενα και δεν κοστίζουν τίποτε και τέτοιο σόου δε χάνεται. «Με ακούς; Και είναι και βρωμιάρες! Ούτε πλένουν, ούτε καθαρίζουν. Βρε ούτε απορρυπαντικό δε χρησιμοποιούν, με το σαμπουάν για τις ψείρες πλένουν, αυτό που μοιράζουν με το κουπόνι». Καλά αυτό το σαμπουάν σταμάτησαν να το μοιράζουν το 1987... Τη ρωτάω αν ολοκλήρωσε, της λέω ότι το Νεπάλ είναι στην Ασία και φαίνεται να ησυχάζει.
"Και να σου πω βρε Χορχίτο, εσύ που τα ξέρεις όλα", λέει όλο νάζι και ξέρω ότι κάτι κακό έρχεται... Είναι και abusadora η Αλίσια...
Όλα τα κακά έχουν τα ξενοδοχεία σε σχέση με το σπίτι της Αλίσια, αλλά το πρωινό πετάει. Μάλιστα πετάνε και ορισμένα από τα φαγητά του πρωινού και καταλήγουν στην τσέπη της μασέρ του γυμναστηρίου, που –λίγα λεπτά πριν κλείσει ο μπουφές- κατέβηκε για να βάλει όσα περισσότερα τυροπιτάκια γίνεται στην τσέπη της. Ωραία, δεν είμαι ο μόνος τσαμπατζής εδώ μέσα. Μου χαμογελάει και αρχίζει να βουτάει και τα βουτυράκια ατάραχη. Μετά θα έρθουν κι οι σεκιουριτάδες να ταράξουν τα λουκάνικα. Οι σερβιτόροι έχουν κάνει την επιδρομή τους προτού ανοίξει το πρωινό...
Αφού τρώω τον αγλέουρα, κάνω ένα ντουσάκι, επιστρέφω το κλειδί στην Έλσα που ολοκληρώνει τη δωδεκάωρη βάρδια της και προσπαθώ να οργανώσω την ημέρα μου. Λοιπόν, έχουμε και λέμε: μας μένουν περίπου 9 ώρες μέχρι την ώρα που πρέπει να πάω στο αεροδρόμιο. Πρέπει να βρω δωμάτιο για μια συμφορουμίτισσα που θα έρθει την άλλη εβδομάδα, μετά να μιλήσω με την Αλίσια, να αλλάξω χρήματα, να χαιρετήσω δυο φίλους και να μιλήσουμε για δουλειές και κάποια στιγμή στο ενδιάμεσο να φάω και κάτι. Α, έχω και δυο δουλειές στην παλιά πόλη. Α, και να ανανεώσω την τηλεφωνική μου κάρτα και να ρωτήσω στο Αλλοδαπών για τη βίζα μου. Α, και... ωχού δε βαριέσαι, για προγράμματα είμαστε τώρα...
Ας ξεκινήσουμε από την Αλίσια, ας την πάρουμε ένα τηλέφωνο να δούμε τι κάνει Πηγαίνω στον πρώτο κερματοδέκτη και φυσικά είναι χαλασμένος. Ο διπλανός, το ίδιο. Ο τρίτος έχει καμιά δεκαριά άτομα ουρά, οπότε τζίφος. %^&^$%^ τις τηλεπικοινωνίες μου στην Αβάνα. Περπατάω ένα τέταρτο για να φτάσω στο δημόσιο τηλέφωνο μπροστά από τον κουρέα μου. Με βλέπει και χαιρετάει. «Πότε θα έρθεις για κούρεμα;», ρωτάει. Καλό παιδί και καλός κουρέας, παραδοσιακός με λεπίδα και ψαλιδάκια. Του είπα να του φέρω μια κινέζικη μηχανή για να κάνει τη δουλειά του και μόνο που δε με έβρισε. «Ρε εμάς μας αρέσουν τα μπελαλίδικα. Τι νομίζεις ότι τον έχουμε το Φιντέλ εκεί πάνω; Επειδή είμαστε μαζόχες. Άμα θέλαμε τα εύκολα, θα βγάζαμε τον Μας Κανόσα». Δε θέλω να του πω ότι ο Μας Κανόσα απεβίωσε προ ετών και τον βγάλω από τον ουτοπικό παράδεισό του. Επίσης υπάρχει και η μικρή λεπτομέρεια ότι το Φιντέλ δεν τον ψηφίζουν ακριβώς... Λεπτομέρειες.
Πληκτρολογώ τον κωδικό μου στο τηλέφωνο. Πώς ξέρεις ότι έχεις παραμείνει καιρό στην Κούβα και ήρθε η ώρα να φύγεις; Όταν έχεις μάθει απέξω τον δωδεκαψήφιο κωδικό της προπληρωμένης τηλεφωνικής κάρτας σου απέξω! Φυσικά οι κλήσεις είναι σε τοπικό νόμισμα, όπως άλλωστε και το κούρεμα, ψίχουλα δηλαδή. Με 0,13 ευρώ κάνεις ένα κούρεμα ακόμη χειρότερο κι από το δικό μου και με λιγότερο από 0,25 ευρώ μιλάς για μια ώρα... Λογικό να έχουν ουρές οι κερματοδέκτες σε μια χώρα που οι μισοί πολίτες είναι άεργοι και έχουν τα τηλέφωνα επιδοτούμενα...
Χτυπάει το τηλέφωνο κι ακούγεται η κουρασμένη φωνή της Αλίσια. «Πού ήσουν βρε παλιόπαιδο όλο το βράδυ; Σε περίμενα!». Σιγά μη με περίμενε, όσα χρόνια την ξέρω, όποτε και να γυρίσω στο σπίτι τη βρίσκω να κοιμάται στην κουνιστή της πολυθρόνα μπροστά στην τηλεόραση. Καμιά μέρα θα πεθάνει ο πρόεδρος, θα μπουκάρουν οι γιάνκηδες, θα πέσει η κυβέρνηση, θα γίνει κοσμογονία κι η Αλίσια ακόμη θα κουνιέται μπρος-πίσω. Το καλό πάντως είναι πως όντως το πιστεύει πως με περίμενε.
«Ε, άργησε η πτήση, μετά μας κράτησαν και για έλεγχο ναρκωτικών στο αεροδρόμιο, άργησα κι είπα να μη σε ξυπνήσω. Όλα καλά εκεί; Δε θα προλάβω να έρθω, πετάω σήμερα.» Μια μικρή παύση υποδηλώνει την απογοήτευσή της, ξέρω πως χαίρεται πολύ όταν είμαι στο σπίτι, ειδικά από τότε που ο Πέπε έφυγε για τα ξένα. «Και πού πας παιδάκι μου;», ρωτάει. «Κοίτα, έχει εκλογές στην Ελλάδα και πρέπει να πάω να ψηφίσω. Αν και μάλλον τελικά θα τους γράψω όλους και θα πάω στο Νεπάλ.» Νέα παύση, μάλλον τη μπέρδεψα με το Νεπάλ… «Λαπάλ; Πού είναι αυτό; Στα ανατολικά είναι σίγουρα. ε; Πρόσεξε μη σε τυλίξει καμία από αυτές τις κατάμαυρες εκεί, κακομοίρη μου. Μη μου φέρεις καμιά αραπίνα στο σπίτι…».
Πάει, τα έχει χάσει η Αλίσια… Κάποτε έφταιγε το εμπάργκο, μετά ο Φιντέλ, τώρα ό,τι και να πεις φταίνε οι μαύροι από τα ανατολικά. Την αφήνω να συνεχίσει το ποίημα διότι τα τηλέφωνα είναι επιδοτούμενα και δεν κοστίζουν τίποτε και τέτοιο σόου δε χάνεται. «Με ακούς; Και είναι και βρωμιάρες! Ούτε πλένουν, ούτε καθαρίζουν. Βρε ούτε απορρυπαντικό δε χρησιμοποιούν, με το σαμπουάν για τις ψείρες πλένουν, αυτό που μοιράζουν με το κουπόνι». Καλά αυτό το σαμπουάν σταμάτησαν να το μοιράζουν το 1987... Τη ρωτάω αν ολοκλήρωσε, της λέω ότι το Νεπάλ είναι στην Ασία και φαίνεται να ησυχάζει.
"Και να σου πω βρε Χορχίτο, εσύ που τα ξέρεις όλα", λέει όλο νάζι και ξέρω ότι κάτι κακό έρχεται... Είναι και abusadora η Αλίσια...
vagantos
Member
- Μηνύματα
- 2.030
- Likes
- 1.618
- Επόμενο Ταξίδι
- Θιβέτ, K.Aμερική ή Αφρική
- Ταξίδι-Όνειρο
- στου Ν.Καββαδία τα μέρη
Θα μας σαλτάρεις;
Εσύ που σαλτάρεις την ίδια μέρα, από Ινδία σε Ιαπωνία, απ το νησι του Πάσχα στην Κούβα, κάνεις και μια στάση στο Τορίνο....
Μήπως έχεις και πληροφορίες για το ματς στην τούμπα, ή εστω για τον αυριανό τελικό στο μπάσκετ;
Εσύ που σαλτάρεις την ίδια μέρα, από Ινδία σε Ιαπωνία, απ το νησι του Πάσχα στην Κούβα, κάνεις και μια στάση στο Τορίνο....
Μήπως έχεις και πληροφορίες για το ματς στην τούμπα, ή εστω για τον αυριανό τελικό στο μπάσκετ;
Lyda
Member
- Μηνύματα
- 723
- Likes
- 241
- Επόμενο Ταξίδι
- ΚΑΛΜΥΚΙΑ
- Ταξίδι-Όνειρο
- ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Απο που μας ηρθε τωρα αυτο; Οχι οτι μας κακοπεφτει...Γιωργο επειδη η νυχτα προβλεπεται δυσκολη κανε τον κοπο και γραψε μας ακομα ενα κεφαλαιο, για οποια ιστορια σε βολευει
Εκπομπές Travelstories
