Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα Σρι Λάνκα Εξωτική Κεϋλάνη και χλιδάτα Εμιράτα!

[JsOphelia]

Πολύ όμορφη η ιστορία σου! Γράφεις πολύ ωραία, με λεπτομερειες και είναι σαν να την ζουμε και εμείς! Ο Τισσα φαίνεται πολύ ευγενικός παρεμπιπτόντως, πρέπει να σαν έκατσε λαχείο..
Για την κοπελίτσα στο αεροπλάνο που ήταν Ελληνίδα μήπως την έλεγαν Σαρρα; μια φίλη μου δουλεύει ως αεροσυνοδός σε αυτές τις χώρες

 

[echo2011]

Πολύ όμορφη η ιστορία σου! Γράφεις πολύ ωραία, με λεπτομερειες και είναι σαν να την ζουμε και εμείς! Ο Τισσα φαίνεται πολύ ευγενικός παρεμπιπτόντως, πρέπει να σαν έκατσε λαχείο..
Για την κοπελίτσα στο αεροπλάνο που ήταν Ελληνίδα μήπως την έλεγαν Σαρρα; μια φίλη μου δουλεύει ως αεροσυνοδός σε αυτές τις χώρες

Σ'ευχαριστώ πολύ JsOphelia! Η αεροσυνοδός που γνωρίσαμε δε λεγόταν Σάρρα, πάντως αρκετές Ελληνίδες πρέπει να δουλεύουν εκεί! Ο Τίσσα όντως ήταν πολύ καλός, πάντα χαμογελαστός και μας είπε πολλά για την ζωή στην Σρι λάνκα αλλά και για την ιστορία της χώρας..

 

[JsOphelia]

Σ'ευχαριστώ πολύ JsOphelia! Η αεροσυνοδός που γνωρίσαμε δε λεγόταν Σάρρα, πάντως αρκετές Ελληνίδες πρέπει να δουλεύουν εκεί! Ο Τίσσα όντως ήταν πολύ καλός, πάντα χαμογελαστός και μας είπε πολλά για την ζωή στην Σρι λάνκα αλλά και για την ιστορία της χώρας..

Αα εντάξει, είπα να ρωτήσω μήπως και.. περιμένουμε την συνέχεια

 

[echo2011]

Κάντυ

Ο Τίσσα ήρθε να μας πάρει και ξεκινήσαμε. Είχαμε δύο επιλογές, να πηγαίναμε στο ορφανοτροφείο ελεφάντων στην Pinnawela και από εκεί μετά Κάντυ, με κίνδυνο όμως μέχρι να φτάσουμε να έχει κλείσει το ορφανοτροφείο και να πάμε άδικα, ή να πάμε απευθείας Κάντυ από άλλο πιο σύντομο δρόμο. Προτιμήσαμε τη δεύτερη επιλογή και ο Τίσσα μας είπε πως μια από τις επόμενες μέρες μπορούμε να πάμε σε άλλο ορφανοτροφείο που θαναι στον δρόμο μας.. Φτάσαμε νωρίς το απόγευμα και είχαμε χρόνο να πάμε στον Ναό του Ιερού δοντιού του Βούδα και μετά να κάνουμε και καμιά βόλτα.

Στην διαδρομή πιάσαμε συζήτηση με τον Τίσσα για την θρησκεία. Μας εδειχνε έξω από ναούς που περνούσαμε ή στον δρόμο διάφορα σημαιάκια που ανάλογα με το χρώμα δήλωναν κάτι.. Π.χ. τα πολύχρωμα δήλωναν παρουσία ναού ενώ τα πορτοκαλί, που τα είχαν και έξω από σπίτια, σήμαιναν ότι πενθούν για κάποιον μοναχό.. Μας είπε ότι η πλειοψηφία στην Σρι Λάνκα είναι βουδιστές, αλλά υπάρχουν και πολλοί ινδουιστές, μουσουλμάνοι και χριστιανοί. Βλέποντας τις αγελάδες που έτρωγαν αμέριμνες το χορταράκι τους δίπλα στον δρόμο, τον ρώτησα αν οι Σριλανκέζοι τρώνε βοδινό κρέας..
-"Ναι εμείς εδώ τρώμε όλα τα είδη κρέατος, βοδινό, χοιρινό"
-"Δεν είναι για σας ιερό ζώο η αγελάδα";
-"Ναι είναι.. Γι'αυτό και ποτέ δε σκοτώνουμε αγελάδα. Οι μουσουλμάνοι τις σφάζουν και μεις τρώμε"

Είχαμε προσέξει από την προηγούμενη μέρα πως φορούσε στο χέρι του ένα δερμάτινο βραχιόλι που στο κέντρο είχε μια σβάστικα. Τον ρωτήσαμε τι συμβολίζει αυτό που φοράει στο χέρι του..
-"Οh you think this is Hitler? No no..
-"Δε φανταστήκαμε αυτό απλά θέλαμε να δούμε τι συμβολίζει στη χώρα σου αυτό.
- "Είναι για προστασία, κρατάει το κακό μακριά.."

Τον ρωτήσαμε αν έχει οικογένεια (ανάκριση του κάναμε του ανθρώπου!) και μας είπε ότι είναι παντρεμένος και έχει έναν 15χρονο γιο. Ζουν στην Κάντυ, οπότε φτάνοντας εκεί θα έμενε στο σπίτι του και όχι στο ξενοδοχείο μας.

Μετά μιλήσαμε για την οικονομία, για πολιτικά θέματα. Προσπεράσαμε για πολλοστή φορά γιγαντοαφίσες του πρωθυπουργού και τον ρωτήσαμε πως είναι το κλίμα τώρα που κοντεύουν οι εκλογές στην χώρα του. Μας είπε ότι ο πρωθυπουργός τους είναι καλός άνθρωπος, δεν είναι θυμωμένος ο λαός μαζί του. Και αυτό γιατί τους έβγαλε από έναν εμφύλιο πόλεμο που κράτησε 25 χρόνια. Πολλοί τους είχαν τάξει πως θα λήξουν τον πόλεμο αλλά κανεις δε το έκανε. Γι αυτό και θα του έχουν πάντα ευγνωμοσύνη. Μόνο που η εξουσία, η δόξα και ο πλούτος τον άλλαξαν. Όταν εκλέχθηκε για δεύτερη θητεία άρχισε να αλλάζει συμπεριφορά. Ο Τίσσα ήταν σίγουρος πως ο Ραγιαπάκσε δεν θα εκλεγεί ξανά παρά την έντονη προεκλογική διαφήμιση.

Μας μίλησε για την φτώχια στην χώρα του.. Οι μόνοι που ζουν άνετα είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι μας είπε. Έχουν καλό μισθό και αν θέλουν ένα δάνειο για σπίτι το παίρνουν εύκολα. Ενώ αν δεν είσαι δημόσιος υπάλληλος χρειάζεσαι δύο εγγυητές με σταθερά εισοδήματα, που δεν υπάρχει περίπτωση να βρεις.. Και ποιος είναι αυτός ο καλός μισθός που παίρνουν π.χ. οι δάσκαλοι; Γύρω στα 180 ευρώ.. Φανταστείτε με τι χρήματα ζει ο απλός εργάτης.. Η ζωή εκεί βέβαια είναι πολύ φθηνή για τα δικά μας δεδομένα, αλλά κυρίως στην επαρχία. Στο Κολόμπο που πήγαμε την τελευταία μέρα διαπιστώσαμε πως τα πολυκαταστήματα έχουν τιμές αντίστοιχες με τις δικές μας..

Εικόνες από την διαδρομή








Σταματήσαμε σε έναν πολύ όμορφο ινδουιστικό ναό..


Επίσης σταματήσαμε σε μία αγορά για να πάρουμε έναν αντάπτορα για να φορτίζουμε τα κινητά. Ο ιδιοκτήτης με σοβαρό ύφος υπέγραψε και την εξάμηνη εγγύηση.







Τα διάσημα κρακεράκια που είχα γράψει νωρίτερα ήταν πρώτη μούρη και εδώ..




Οι πρώτες εικόνες φτάνοντας Κάντυ






Η πρώτη μας δουλειά μπαίνοντας στην πόλη ήταν να πάμε σε τράπεζα της hsbc για να σηκώσουμε χρήματα από το ΑΤΜ. Ο Τίσσα δεν ήταν εξουσιοδοτημένος να παραλάβει τα χρήματα από εμάς οπότε έπρεπε να πάμε στο τουριστικό γραφείο για να πληρώσουμε. Πήγαμε στην τράπεζα, όπου είχε και αστυνομικό δίπλα στο ΑΤΜ, αλλά είχαν βάλει ένα χαρτί ότι το ΑΤΜ δε θα λειτουργεί για κάποιες ώρες. Οπότε φύγαμε για να επισκεφτούμε τον "Temple of the tooth relic" και θα επιστρέφαμε το βράδυ στην τράπεζα.

Ο Ναός του Ιερού Λειψάνου του Δοντιού βρίσκεται μέσα στο συγκρότημα του βασιλικού παλατιού (μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO). Από τους αρχαίους χρόνους, το λείψανο έχει παίξει σημαντικό ρόλο στην πολιτική της Σρι Λάνκα, επειδή πιστεύουν ότι όποιος κατέχει το ιερό λείψανο, κατέχει και τη διακυβέρνηση της χώρας. Η Κάντυ αποτέλεσε την τελευταία πρωτεύουσα των βασιλιάδων της Σρι Λάνκα, και σήμερα είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη μετά το Κολόμπο. Επίσημη κοινοβουλευτική πρωτεύουσα της χώρας όμως είναι το Κότε.

Οι σημαίες που σας έλεγα


Παρκάραμε το αυτοκίνητο και πήγαμε με τα πόδια στον ναό. Φτάνοντας στην είσοδο έπρεπε να βγαλουμε να παπούτσια μας (απαραίτητες και εδώ οι κάλτσες γιατί περπατάς πολύ σε εξωτερικούς χώρους) και να περάσουμε από έλεγχο ασφαλείας.





Τάφρος




Εδώ φυλάσσεται το λείψανο του ιερού δοντιού του Βούδα


Οι πιστοί προσφέρουν λουλούδια


















Όταν βγήκαμε απ'τον ναό είχε πλέον νυχτώσει. Βρήκαμε τον Τίσσα αλλά επειδή είχε πολύ κίνηση είπαμε να αφήσουμε το αμάξι στο πάρκινγκ και να παμε με τα πόδια στην τράπεζα, που ήταν 15 λεπτά δρόμος, και μετά στο γραφείο. Η πόλη ήταν αρκετά σκοτεινή και κυκλοφορούσαν περίεργες φιγούρες. Κάποιοι μου έστελναν φιλάκια από μακριά, κάποιοι κοιτούσαν αδιάκριτα.. Περπατούσαμε οι τρεις μας, ο ένας δίπλα στον άλλο. Ένιωθα πως κάποιος μας ακολουθεί. Και ξαφνικά έρχεται δίπλα μου ένας νεαρός, με πιάνει απ'τον ώμο και μου λέει: "Hi how are you?" Οι άντρες της παρέας μιλούσαν μεταξύ τους και δεν πήραν χαμπάρι, οπότε τραβάω το χέρι του και στρέφομαι στον άντρα μου: "είναι δίπλα μου ένας και μου μιλάει και με πιάνει!" Γυρνάει άγρια να τον διώξει και πριν προλάβει να μιλήσει, ο τύπος του σκάει ένα χαμόγελο και του λέει "hi how are you?" Και μετά άρχισε να τρέχει προς την αντίθετη κατεύθυνση. Μάλλον δεν είχε καταλάβει πως είμασταν παρέα..
Αν ήμουν μόνη μου πάντως δεν υπήρχε περίπτωση να περπατούσα στην πόλη.

Φτάσαμε στην τράπεζα, αλλά το πρόβλημα δεν είχε αποκατασταθεί. Έλεγε πως θα λειτουργούσε το πρωί. Μόνο που την επόμενη μέρα είχαμε πολύ δρόμο και έπρεπε να φύγουμε απ'τις 7.30 το πρωί. Αλλά το γραφείο άνοιγε μετά τις 9. Οπότε πήγαμε για να τους εξηγήσουμε και να ζητήσουμε να πληρώσουμε απευθείας στον Τίσσα. Το πρακτορείο ήταν ένα δωματιάκι που ίσα χώραγε ένα γραφείο και 2 καρέκλες. Ο νεαρός υπάλληλος ήταν αυτός με τον οποίο είχαμε κάνει τον προγραμματισμό του ταξιδιού μέσω email. Του εξηγήσαμε την κατάσταση και προσπαθήσαμε να χρεώσουμε απευθείας την χρεωστική, αλλά δε γινόταν δεκτή. Οπότε τελικά πήραν τηλέφωνο το αφεντικό για να δώσει το οκ να πληρώσουμε απευθείας στον Τίσσα. Το αφεντικό συμφώνησε οπότε λύθηκε και αυτό. Εντωμεταξύ ο άντρας μου πρόσεξε το λογότυπο γνωστής αμερικάνικης μάρκας στο t-shirt που φορούσε ο υπάλληλος και τον ρώτησε αν υπάρχει κατάστημα στην Kandy. Απ'οτι καταλάβαμε κάποιες αμερικάνικες φίρμες έχουν εργοστάσια στην Sri lanka οπότε μπορείς να βρεις ρούχα στο 1/4 της τιμής. Μας είπε το πολυκατάστημα που ψωνίζει και εξήγησε στον Τίσσα πως θα μας πάει εκεί.

Πήγαμε λοιπόν, προλάβαμε και πήραμε κάποια πράγματα αλλά δυστυχώς δεν είχαμε πολύ χρόνο να το ψάξουμε κι άλλο γιατί κόντευε 9 και θα έκλειναν. Βγαίνοντας από το μαγαζί επιτέθηκε στον άντρα μου το πιο σιχαμερό έντομο που έχω δει! Ήταν τεράστιο και πετούσε. Έκατσε στον σβέρκο του και περπατούσε στην πλάτη του και γω προσπαθούσα να το διώξω αηδιασμένη. Ήταν σαν τεράστια φτερωτή κατσαρίδα με μακριά πόδια και δαγκάνες!

Μπήκαμε στο αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε για το ξενοδοχείο που ήταν λίγο έξω από το κέντρο σε έναν λόφο..

 

[giannoula]

Το ότι μερικοί άνθρωποι γράφουν με τέτοιο τρόπο που σε κάνει να νιώθεις ότι είσαι και εσύ εκεί μαζί τους και τα ζεις όλα αυτά εμένα τουλάχιστον με τρελαίνει!!!! Μπράβο γράφεις υπέροχα περιμένω με αγωνία την συνέχεια!!!!

 

[echo2011]

Το ότι μερικοί άνθρωποι γράφουν με τέτοιο τρόπο που σε κάνει να νιώθεις ότι είσαι και εσύ εκεί μαζί τους και τα ζεις όλα αυτά εμένα τουλάχιστον με τρελαίνει!!!! Μπράβο γράφεις υπέροχα περιμένω με αγωνία την συνέχεια!!!!

Να'σαι καλά giannoula μου!
Προσπαθώ να σας βάλω στο κλίμα! Kαι γω τα ξαναζώ τώρα που τα γράφω..

 

[giannismits]

Η πόλη ήταν αρκετά σκοτεινή και κυκλοφορούσαν περίεργες φιγούρες. Κάποιοι μου έστελναν φιλάκια από μακριά, κάποιοι κοιτούσαν αδιάκριτα.. Περπατούσαμε οι τρεις μας, ο ένας δίπλα στον άλλο. Ένιωθα πως κάποιος μας ακολουθεί. Και ξαφνικά έρχεται δίπλα μου ένας νεαρός, με πιάνει απ'τον ώμο και μου λέει: "Hi how are you?" Οι άντρες της παρέας μιλούσαν μεταξύ τους και δεν πήραν χαμπάρι, οπότε τραβάω το χέρι του και στρέφομαι στον άντρα μου: "είναι δίπλα μου ένας και μου μιλάει και με πιάνει!" Γυρνάει άγρια να τον διώξει και πριν προλάβει να μιλήσει, ο τύπος του σκάει ένα χαμόγελο και του λέει "hi how are you?" Και μετά άρχισε να τρέχει προς την αντίθετη κατεύθυνση. Μάλλον δεν είχε καταλάβει πως είμασταν παρέα..
Αν ήμουν μόνη μου πάντως δεν υπήρχε περίπτωση να περπατούσα στην πόλη.

Ε τι να σου κάνω. Και λευκή, και ξανθιά και όμορφη τον μάγεψες τον Σριλανκέζο
Πάντως είναι η καλύτερη ιστορία σου ομολογουμένως.Την απολαμβάνω

 

[echo2011]

Ε τι να σου κάνω. Και λευκή, και ξανθιά και όμορφη τον μάγεψες τον Σριλανκέζο
Πάντως είναι η καλύτερη ιστορία σου ομολογουμένως.Την απολαμβάνω

Χαχαχα!! Δεν υπολόγισε τίποτα, ήρθε να κάνει καμάκι.. Τώρα γελάω αλλά τότε φοβήθηκα γιατί είχα διαβάσει και πολλά πριν πάω, ότι δηλαδή οι παρενοχλήσεις είναι καθημερινό φαινόμενο..
Χαίρομαι που σου αρέσει η ιστορία!! Πολλά τα πρωτόγνωρα πράγματα για μένα οπότε έχω να λέω..

 

[giannismits]

Χαχαχα!! Δεν υπολόγισε τίποτα, ήρθε να κάνει καμάκι.. Τώρα γελάω αλλά τότε φοβήθηκα γιατί είχα διαβάσει και πολλά πριν πάω, ότι δηλαδή οι παρενοχλήσεις είναι καθημερινό φαινόμενο..
Χαίρομαι που σου αρέσει η ιστορία!! Πολλά τα πρωτόγνωρα πράγματα για μένα οπότε έχω να λέω..

Ναι αλλά δεν νομίζω να την πέφτουν σε όποιο να ναι θηλυκό.Ξέρουν τι επιλέγουν
Επίσης τι έντομο κάθισε πάνω στον άντρα σου?
Εγώ μάλλον θα είχα πάθει σοκ γιατί έχω φοβίαΓι'αυτό επιλέγω Ευρώπη

 

[echo2011]

A! δε το ξέρω αυτο! Σ'ευχαριστώ πάντως! Κάπου είχα διαβάσει από μια κυρία 60άρα Ευρωπαία που έχει παντρευτεί Σριλανκέζο πως δε κάνουν διακρίσεις και θέλει προσοχή!
Το έντομο ήταν σαν προϊστορικό έντομο!!!

 

[James]

Σ'ευχαριστώ πολύ JsOphelia! Η αεροσυνοδός που γνωρίσαμε δε λεγόταν Σάρρα, πάντως αρκετές Ελληνίδες πρέπει να δουλεύουν εκεί! Ο Τίσσα όντως ήταν πολύ καλός, πάντα χαμογελαστός και μας είπε πολλά για την ζωή στην Σρι λάνκα αλλά και για την ιστορία της χώρας..

Πρέπει να έχεις Inside πληροφορίες....

 

[echo2011]

Κάντυ, στο ξενοδοχείο

Μέσα στο αμάξι έβγαλα το dettol και "έλουσα" τον σύζυγο.. Όπου είχε περπατήσει πάνω του το αηδιαστικό ον, έπρεπε να απολυμανθεί. Ευτυχώς το διώξαμε ήσυχα και δεν τον τσίμπησε.. Ο Τίσσα σταματούσε σε διάφορους γνωστούς του (είμασταν στην πόλη του όπως προείπα) και ρωτούσε αν ξέρουν το ξενοδοχείο μας, Emerald hill hotel. Το ξενοδοχείο είναι καινούριο, πρέπει να'χει μόνο λίγους μήνες λειτουργίας και επειδή βρίσκεται έξω από το κέντρο δεν το ήξεραν οι ντόπιοι. Είχα διαβάσει πολύ καλά σχόλια στο booking και στο tripadvisor οπότε περίμενα κάτι πολύ καλό. Τελικά το βρήκαμε και δώσαμε ραντεβού με τον Τίσσα για το πρωί στις 7.30.

Το προσωπικό ήταν πολυάριθμο, για να καταλάβετε για μία βαλίτσα μας συνόδευσαν στο δωμάτιο ο υπεύθυνος και δύο νεαροί.. Εκεί παρατηρήσαμε για ακόμη μία φορά την κακή σχέση που έχουν οι Σριλανκέζοι με τα παπούτσια. Ο υπεύθυνος ήταν καλοντυμένος, με το κουστούμι του, αλλά το είχε συνδυάσει με.. σαγιονάρες. Προχωρούσαμε στους διαδρόμους για να πάμε στο δωμάτιο και δε μας άρεσε καθόλου που ήταν βαμμένοι ολόλευκοι χωρίς να υπάρχει καμία διακόσμηση, έκανε και αντίλαλο, ήταν σαν να βρισκόμασταν σε διαδρόμους νοσοκομείου. Και παρόλο που ήταν καινούριο, οι τοίχοι από την πολλή υγρασία είχαν ήδη φουσκώσει σε πολλά σημεία.. Βέβαια μπροστά στην τρώγλη που είχαμε μείνει το προηγούμενο βράδυ αυτό το ξενοδοχείο ήταν παράδεισος!



Το δωμάτιο ήταν μεγάλο, με άνετο κρεβάτι και ξύλινο δάπεδο. Όμως κουνουπιέρα πάνω από το κρεβάτι δεν είχε! Και το είχαμε συμφωνήσει κατά την κράτηση. Ο υπεύθυνος μου είπε ότι δεν έβαλαν τελικά αλλά να μην ανησυχώ γιατί δεν έχει κουνούπια. Σιγά μη δεν έχει, σκέφτηκα.. Αλλά τώρα δε μπορεί να γίνει κάτι.. Ζήτησα να μας φέρει έστω καμιά ταμπλέτα.. Μέχρι στιγμής δε μας είχε τσιμπήσει κανένα κουνούπι, αλλά όλο το βράδυ ακάλυπτοι, οι πιθανότητες δεν ήταν υπέρ μας.. Ο άντρας μου κατέβηκε να φάει στο εστιατόριο του ξενοδοχείου, και γω του ζήτησα να μου φέρει πάνω μια μερίδα σκέτο ρύζι, μιας και ήταν καιρός να αρχίσω να τρώω και κάτι εκτός από κρακεράκια και μπισκότα. Είχε περάσει μιάμιση μέρα και δεν ξαναείχα συμπτώματα άρα ήμουν πλέον καλά.

Μπήκα να κάνω επιτέλους ένα μπάνιο.. Το πάτωμα στο δωμάτιο "κόλλαγε" και η τουαλέτα δεν ήταν ιδιαίτερα καθαρή αλλά σε σχέση με αυτά που είχαμε δει την προηγούμενη μέρα αυτά ήταν πταίσματα. Πάντως το 5άρι στην καθαριότητα στις κριτικές που είχα διαβάσει ήταν υπερβολή. Έκανα μπάνιο και έλουσα τα μαλλιά μου προσπαθώντας να μην πάει καθόλου νερό στο πρόσωπό μου (είναι πιο δύσκολο απ'ότι ακούγεται). Μετά έβαλα τις μακρυμάνικες πιτζάμες μου (το air condition στο φουλ βέβαια) και πήγα να ξαπλώσω μέχρι να μου φέρει φαγητό ο σύζυγος. Και όπως κούνησα το μαξιλάρι για να κάτσω νατο το κουνούπι! Σιγά μη δεν είχε! Το σκότωσα εύκολα, φαινόταν ζαλισμένο, και είχα μια ελπίδα ότι μπορεί να ψέκασαν το δωμάτιο πριν πάμε και αυτό να ήταν ο μόνος επιζήσαντας. Πασαλείφτηκα με αντικουνουπικό και μπήκα στο travelstories από το κινητό μου (επιτέλους wifi) για να μη χάνω επεισόδια..

Eντωμεταξύ γύρισε ο άντρας μου και εκτός από το σκέτο ρύζι μου έφερε μισή μερίδα νουντλς και μισή κοτόπουλο.
-"Τι είναι όλα αυτά; "
-" Άσε, ήρθε ο σερβιτόρος και πριν παραγγείλω τον ρώτησα για τρία κυρίως πιάτα από τον κατάλογο. Μετά παρήγγειλα ένα από αυτά, αλλά αυτός μου έφερε και τα τρία!"
-"Πάλι καλά που δε ρώτησες και συ για όλο τον κατάλογο, θα στα φερνε όλα!"

Και εκεί έβγαλα ένα δικό μου συμπέρασμα, πως στη Σρι Λάνκα αν δε θέλουμε κάτι, δε ρωτάμε! Του θύμισα ένα περιστατικό απ'το ίδιο πρωί...
...Όταν φεύγαμε απ'το βράχο της Σιγκιρίγια, σε ένα σημείο ήταν 2-3 μικροπωλητές που πουλούσαν κάτι σαν ξύλινα κουτιά. Ο άντρας μου από περιέργεια ρώτησε τον έναν πόσο κάνει το κουτί. Και αυτός περιμένοντας παζάρια του είπε ένα εξωφρενικό ποσό. Καλά ευχαριστώ, απάντησε, και συνεχίσαμε να περπατάμε. Σχολίασα στον σύζυγο ότι ο πωλητής ψάχνει για κορόιδα. Όμως ο πωλητής δε το έβαλε κάτω και άρχισε να μας ακολουθεί. Περπατούσε μαζί μας και επέμενε, απευθυνόμενος στον σύζυγο.
-"Πόσα θέλεις να δώσεις για να το πάρεις;"
-"Δε με ενδιαφέρει, ευχαριστώ."
-"Και τότε γιατί με ρώτησες πόσο κάνει;"
-"Έτσι από περιέργεια."
-"Ψέματα λες! Η γυναίκα σου σου είπε να μη το πάρεις και συ κάνεις ότι σου λέει η γυναίκα σου!"
( Ο ύπουλος πωλητής πήγε να με βγάλει στριμμένη και να τον χτυπήσει στον εγωισμό του για να πάρει την βλακεία!)
-"Όχι δε μου είπε τίποτα, απλά δε το θέλω!"
(Μετά άλλαξε τροπάριο και το γύρισε στο μελό μήπως και αυτό πιάσει)
-Σε παρακαλώ, δεν έχω πουλήσει τίποτα ως τώρα, θα είσαι ο μόνος μου πελάτης..
-"Μην επιμένεις, δε με ενδιαφέρει.."
(Ούτε αυτό έπιασε οπότε άλλαξε ύφος πάλι)
-"Δε πρόκειται να φύγω αν δε το πάρεις, θα σας ακολουθήσω όπου κι αν πάτε!"
Ήδη μας ακολουθούσε πολύ ώρα και μετά από αυτό που είπε έφτασα στο όριό μου! Γυρνάω όπως ήταν πίσω μου, παίρνω το πιο αυστηρό μου, και του λέω:
-"Stop stalking us! Leave ΝΟW!"
Δεν έβγαλε κουβέντα και έφυγε, μάλλον θα δικαιώθηκε μέσα του πως είμαι στριμμένη αλλά καθόλου δε με ένοιαζε..

Και μετά από αυτή τη μεγάλη παρένθεση, επιστρέφω στο γεύμα μου. Τουλάχιστον αυτή τη φορά οι ερωτήσεις βγήκαν σε καλό. Το φαγητό ήταν νοστιμότατο! Και αν και δε σκόπευα να φάω κανονικά ακόμα, ήταν κρίμα να πάει χαμένο!

Έπρεπε να σηκωθούμε απ'τα χαράματα οπότε κοιμηθήκαμε νωρίς. Ήταν η πρώτη ολόκληρη μέρα μας στην Σρι λάνκα και ήταν τόσο γεμάτη!

Είχα βάλει το ξυπνητήρι στις 6 το πρωί για να'χουμε χρόνο να χουζουρέψουμε λίγο, να ετοιμαστούμε, να φάμε πρωινό, και να φύγουμε χωρίς άγχος. Όμως ξύπνησα πριν χτυπήσει το ξυπνητήρι.. Το βιολογικό μου ρολόι είχε ήδη προσαρμοστεί, αλλά ήταν και η ανυπομονησία για όλα αυτά που μας περίμεναν. Ο ήλιος δεν είχε ανατείλει ακόμα και δε θυμάμαι καν από πότε είχα να δω ανατολή ηλίου..

Σηκώθηκα και άνοιξα την μπαλκονόπορτα. Είμασταν σε όροφο, το ξενοδοχείο ήταν σε λόφο, και το μπαλκόνι μας έβλεπε την Κάντυ από ψηλά.. Η θέα ήταν απίστευτη! Έβλεπα μέσα απ'την πυκνή βλάστηση κάποια σπιτάκια και στο βάθος ομίχλη.. Μετά από λίγα λεπτά ξεπρόβαλε και ο ήλιος, ήταν πανέμορφα..









Η ανατολή