Θιβέτ Μπουτάν Νεπάλ Εκεί ψηλά στα Ιμαλάια

[Sassenach77]

Εδώ, η πλευρά ενός βράχου κοσμείται από χιλιάδες Βούδες, που είναι αφιερώματα από τις θρηνούσες οικογένειες για να έχει καλή μετενσάρκωση ο δικός τους άνθρωπος.
Μπροστά της, άνθρωποι προσεύχονται συνεχώς:

Πολύ ενδιαφέρον "ταφικό" έθιμο!!!

 

[taver]

Κεφάλαιο 80: Κέντρο

Μετά το φαγητό, ο χρόνος μας ήταν ελεύθερος. Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο, κι εγώ ξεκίνησα για μια βόλτα στην πόλη. Ήθελα να ψωνίσω και τίποτα, και ξεκίνησα από τα βιβλιοπωλεία. Έψαχνα για κάποιο αγγλόφωνο βιβλίο για την Ιστορία του Θιβέτ, με σκοπό να δω την «επιτρεπόμενη» πλευρά της ιστορίας. Δε βρήκα τίποτα. Τα καλύτερα Αγγλόφωνα βιβλία που βρήκα ήταν… picture books και παιδικά παραμύθια. Έψαχνα για μαγνητάκια, κούπες και T-shirt που να γράφουν Θιβέτ. Τίποτα, μόνο δυο μαγνητάκια της πλάκας βρήκα. Άμα ήθελα τροχούς προσευχής και ράσα μοναχών, όσα ήθελα. Οπότε τέρμα το shopping, και ώρα να κάνω ένα ακόμη πέρασμα από το Barkhor.

Αυτή τη φορά οι στρατιώτες πήγαν δεξιόστροφα:





















Μια Κινεζούλα φωτογραφίζεται παριστάνοντας τη Θιβετιανή….



































Κοντοστάθηκα σε ένα παγκάκι της πλατείας, για να μαζέψω λίγο τα κομμάτια μου. Ένας Θιβετιανός ήρθε και κάθισε δίπλα μου (δεν υπήρχαν άλλα ελεύθερα παγκάκια). Μου προσέφερε ένα χαρτομάντηλο, και άρχισε τις ερωτήσεις. Από πού είσαι, σ’ αρέσει εδώ, αν είμαστε χριστιανοί στη χώρα μου κλπ. Τρομοκορατήθηκα, θεώρησα σίγουρο ότι μου την έπεσε η ασφάλεια. Αλλά ευτυχώς τελικά, οι ερωτήσεις περιορίστηκαν στα τόσο γενικά…

 

[taver]

Κεφάλαιο 81: Μπροστά από την Potala.

Αποφάσισα να πάω και στην πλατεία μπροστά από την Potala, να τη δω λίγο παραπάνω, όσο είναι ακόμα μέρα. Περπάτησα ως εκεί, και μπήκα στην υπόγεια διάβαση για να περάσω στην κυρίως πλατεία. Εκεί, φυσικά, υπάρχουν ανιχνευτές μετάλλων. Όλα τα Κινέζικα και Θιβετιανά πάντως μεταφράζονται ως «Potala Square» :



Η πλατεία, και τη μέρα, είναι μια συνεχής υπενθύμιση ότι βρισκόμαστε στην Κίνα:



















Κάτι φαίνεται να γίνεται στην πλατεία, με τραγούδια και χορούς, αλλά θα σας γελάσω τι. Μπορεί και να γυρίζουν απλώς κάνα βιντεοκλίπ….

Εκεί που τελειώνει η Potala προς τα δυτικά, στη μέση του δρόμου βρίσκεται ένα μεγάλο Chortern (Στούπα), που λέγεται και Lhasa Gate επειδή σηματοδοτούσε κάποτε την είσοδο της πόλης (όχι πια, φυσικά). Ο δρόμος χαράκτηκε έτσι ώστε να βρίσκεται ανάμεσα στα δυο ρεύματα, δημιουργώντας μια - πιθανώς σκόπιμη - αριστερόστροφη ροή γύρω από το μνημείο.



Εκεί δίπλα υπάρχει κι ένα παρατηρητήριο, που προσφέρει θέα στην Potala και την πλατεία, υπό την προϋπόθεση ότι έχει κανείς όρεξη να συναγωνιστεί για μια θέση στο μπαλκόνι με κάτι μιλιούνια Κινέζους που πάνε και στήνονται κρατώντας το χαρτονόμισμα των CNY 50. Φαίνεται πως στο χαρτονόμισμα η εικόνα της Potala είναι τραβηγμένη από την ίδια γωνία (φωτό από το internet):

50 Yuan by Russell, on Flickr









Επέστρεψα στο κέντρο της πόλης. Η νέα μόδα στην Κίνα είναι τα ποδήλατα bikeshare, με πολλαπλές εταιρίες να ανταγωνίζονται στον τομέα. Η μόδα έχει φτάσει και στη Lhasa, όπου μπορείς να πάρεις ένα ποδήλατο και να εξερευνήσεις την πόλη…



Φυσικά υπάρχει και η άλλη όψη, με τεράστια νεκροταφεία ποδηλάτων… https://www.theguardian.com/cities/...na-bicycle-graveyards-share-bikes-in-pictures
Η συνέχεια δόθηκε στο εστιατόριο Snowland. Μπήκα, και βρήκα το Nutty να κάθεται ήδη σε ένα τραπέζι (τυχαία). Το «να αποφύγουμε το ρύζι» πρόγραμμα, προσγείωσε μια μπριζόλα από Yak στο τραπέζι μου.

 

[taver]

Κεφάλαιο 82: Χιλιόμετρα…

Η Τετάρτη 18/4/2018 που ξημέρωσε, ήταν η μέρα αναχώρησης για το οδικό κομμάτι του ταξιδιού στο Θιβέτ. Για τις επόμενες τέσσερις μέρες, θα περνάγαμε πολύ χρόνο στο αυτοκίνητο, γράφοντας χιλιόμετρα στην κορυφή του κόσμου… Για σήμερα, στο αυτοκίνητο θα είμασταν μόνο οι έξι μας, γεγονός που μας έδωσε τη δυνατότητα να απλωθούμε παραπάνω. Και είχαμε μεγαλούτσικη διαδρομή:

Ο καιρός, πάλι, δε μας έκανε το χατίρι. Είχε μόλις χιονίσει στα βουνά γύρω από τη Λάσα, ενώ στην πρώτη ορεινή διάβαση της διαδρομής μας για σήμερα προβλεπόταν χιονοθύελλα. Αλλά ξεκινήσαμε.
Τα προάστεια της Λάσα είναι όμορφα με λίγο χιόνι (οι φωτογραφίες είναι από το παράθυρο, μην περιμένετε θαύματα…):















Η διαδρομή συνεχίστηκε μέσα από απέραντες εκτάσεις. Κάποια λιγοστά δέντρα, τα έφεραν εδώ οι Κινέζοι:





Η πρώτη μας στάση, ήταν σε μια όχθη του ποταμού Yerlung (που πιο κάτω αλλάζει όνομα σε Brahmaputra, γινόμενος ένα από τα μεγαλύτερα ποτάμια στη γη).

Spoiler: ”Μακάβριο”

Εδώ, η παρουσία των σημαιών σηματοδοτεί πως μάλλον πρόκειται για μέρος στο οποίο γίνονται οι «Υδάτινες Κηδείες».Οι υδάτινες κηδείες είναι το αντίστοιχο με τις «Sky Burial» που είδαμε πιο πριν, μόνο που το ρόλο των όρνεων παίζουν πλέον τα ψάρια του ποταμού. Το σώμα κόβεται σε μικρά κομμάτια και δίνεται για τροφή στα ψάρια του ποταμού. Είναι γενικά φθηνότερη κηδεία, και γι’ αυτό προορίζεται για πιο λαϊκά στρώματα.

Σιγά σιγά αρχίσαμε να ανεβαίνουμε σε μεγαλύτερα υψόμετρα.





Σταματήσαμε σε ένα μέρος, σαν εμποροπανήγυρη. Ο Danny μας εξήγησε πως «προσοχή, για να βγάλετε φωτογραφία κάποιο από τα ζώα θα πρέπει να πληρώσετε». Οι ντόπιοι εδώ, βλέπετε, εκθέτουν τα ζώα τους στους τουρίστες, με το αζημίωτο. Είδαμε Yak, κατσικάκια, αλλά και τεράστια σκυλιά με βαμμένο τρίχωμα, τα λεγόμενα Tibetan Mastiff (αν ξέρει κανείς πως τα λένε στα Ελληνικά, παρακαλώ ας το γράψει). Φυσικά δεν είχα κανένα σκοπό να ενισχύσω τους κακοποιητές ζώων, οι φωτογραφίες παρακάτω είναι όλες κρυφές.























Μια από τις κυριούλες εκεί με είδε να τραβάω και έβαλε τις φωνές. Για καλή μου τύχη, στην τελευταία φωτογραφία είχα τραβήξει την ίδια κι όχι το ζώο της, οπότε της την έδειξα, την έσβησα κι όλα καλά.
Συνεχίσαμε την ανηφορική πορεία.

 

[croce]

Πως αντιμετωπίσατε το υψόμετρο της περιοχής ;

 

[taver]

Πως αντιμετωπίσατε το υψόμετρο της περιοχής ;

Τρεις είναι οι χρυσοί κανόνες:
1. Ανέβα σταδιακά, όχι μονομιάς μεγάλες υψομετρικές διαφορές.
2. Ανέβα ψηλά, αλλά μετά κατέβα και κοιμήσου χαμηλότερα.
3. Χαπακώσου (δε θα γράψω φάρμακο εδώ για να μην πάει κανείς να το πάρει χωρίς να ρωτήσει πρώτα το γιατρό του).

Σ'αυτό το ταξίδι έκανα και τα τρία παραπάνω, και μολονότι από τη Λάσα έφυγα κρυωμένος με τη μύτη μα τρέχει ποτάμι, δεν αντιμετώπισα κανένα άλλο πρόβλημα (απλά δε μπορούσα να πάρω παρακεταμόλες κλπ γιατί θα έκρυβαν και τα συμπτώματα της νόσου του υψομέτρου, αν είχα).
Λίγους μήνες πριν, βέβαια, είχα ανέβει σε ανάλογα υψόμετρα στο Αλτιπλάνο στη Βολιβία, οπότε ήξερα ότι ο οργανισμός μου πιθανότατα δε θα είχε πρόβλημα (για εκείνο το ταξίδι, δες εδώ: https://www.travelstories.gr/community/threads/Στη-γη-των-μεγάλων-ηφαιστείων.58835/ )

 

[taver]

Κεφάλαιο 83: Λίμνες

Η λίμνη Yamdrok-tso έχει περίεργο σχήμα, σα σκορπιός, και είναι μια από τις τέσσερις ιερές λίμνες του Θιβέτ, μαζί με τις Nam-tso, Manasarovar και La-tso:



Το πρώτο σημείο από το οποίο τη βλέπει κανείς είναι η κορυφή Kamba-la, στα 4700 μέτρα. Εκεί, όμως, πέσαμε σε χιονοθύελλα, και είχαμε δυσκολία να δούμε τη λίμνη, μερικές εκατοντάδες μέρα πιο κάτω (έχω καθαρίσει όσο μπορούσα τις φωτογραφίες).



















Μέχρι να κατεβούμε στο επίπεδο της λίμνης, η χιονοθύελλα είχε κοπάσει.







Το σκηνικό με τα ζώα προς φωτογράφηση επαναλαμβάνεται κι εδώ:













Ξεκινήσαμε και πάλι. Κάναμε κάμποσα χιλιόμετρα, πριν σταματήσουμε σε ένα χωριό για μεσημεριανό.





Μετά το φαγητό, συνεχίσαμε και πάλι.

 

[taver]

Κεφάλαιο 84: Διαβάσεις…

Η επόμενη ορεινή διάβαση, στα 5000 μέτρα υψόμετρο, συνδυάζει ένα εντυπωσιακό παγετώνα (Korola), φρέσκο χιόνι, Yak να βοσκάνε, κι ένα Chortern γεμάτο σημαίες προσευχής. Εντυπωσιακά πράγματα.



































Ξεκινήσαμε και πάλι.





Στην τεχνητή λίμνη του Malang κάναμε μια σύντομη στάση για να απολαύσουμε και το εκεί τοπίο:

 

[jimp]

όλοι σκούφους και γάντια, ο Taver χαλαρά ανοιχτό μπουφάν, καλοκαιράκι και έτσι.

 

[taver]

όλοι σκούφους και γάντια, ο Taver χαλαρά ανοιχτό μπουφάν, καλοκαιράκι και έτσι.

Διαθέτομεν και φυσική μόνωση, άλλωστε...

 

[jimp]

Διαθέτομεν και φυσική μόνωση, άλλωστε...

Έτσι είμαστε οι μερακλήδες.

 

[taver]

Κεφάλαιο 85: Gyangze

Λίγο πριν τις 4 είχαμε φτάσει στην πόλη Gyangze. Ο Danny έπρεπε να τρέξει να προλάβει το γραφείο ανοικτό για να μας εκδώσουν τις άδειες (Alien Travel Permits) για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε παραπέρα. Μας άφησε να περιμένουμε σε μια πλατεία στο κέντρο της πόλης.

H Gyangze ήταν κάποτε, πριν την έλευση των Κινέζων, η τρίτη μεγαλύτερη πόλη στο Θιβέτ, μετά από τη Λάσα και τη Shigatse. Ήταν βασικός σταθμός στο ταξίδι τόσο των εμπόρων όσο και των προσκυνητών μέσα από το Θιβέτ, ενώ ήταν και το κέντρο του εμπορίου μαλλιού. Ο εμπορικός δρόμος, βέβαια, περνούσε από το Μπουτάν ή το Sikkim, και είναι σήμερα ερμητικά κλειστός, με την Κίνα να βρίσκεται σχεδόν σε εμπόλεμη κατάσταση με το Μπουτάν και την Ινδία. Σήμερα, με 15.000 – 20.000 πληθυσμό, σχεδόν αποκλειστικά Θιβετιανής καταγωγής, η πόλη έχει περιοριστεί σε πιο περιφερειακό ρόλο. Στην περιφέρεια της πόλης βρίσκονται διάφορα σημαντικά βουδιστικά κέντρα, όπως π.χ. το μοναστήρι Ralung, απ’ όπου ξεπήδησε ο Drugpa Kagyu βουδισμός που κυριαρχεί σήμερα στο Μπουτάν.





Πάνω από την πλατεία, καταλαμβάνοντας ένα ολόκληρο λόφο, δεσπόζει το Dzong της πόλης. Μπορεί να έχει το ίδιο όνομα με τα διοικητικά και θρησκευτικά κέντρα στο Μπουτάν, ωστόσο εδώ η έννοια είναι διαφορετική, κι αυτό είναι απλώς ένα αμυντικό κάστρο, που χτίστηκε το 14ο αιώνα, και επεκτάθηκε σημαντικά το 1903 για να αποκρούσει (ανεπιτυχώς) την εισβολή των Βρετανών. Τη συγκεκριμένη μάχη, από το 1997 και μετά που έλυσαν το θέμα του Χογκ Κόγκ, οι Κινέζοι την υπερπροβάλλουν σε όλους τους τόνους και έχουν ονομάσει τη Gyangze ηρωική πόλη, κι έχουν στήσει κι ένα οβελίσκο για να την τιμήσουν….







Όσο περιμέναμε, εγώ ανέπτυσσα την ανάγκη για καφεΐνη. Ψάξαμε με το David να βρούμε κάτι που να φτιάχνει καφέ, και παρότι αποτύχαμε είπαμε να δοκιμάσουμε την τύχη μας σε ένα εστιατόριο. Η σερβιτόρα, φυσικά, από Αγγλικά… άστο. «Coffee?» ρωτάγαμε, «Yes» απάνταγε, και μας έφερνε τον κατάλογο με τα φαγητά. Όχι ρε κοπελιά, δε θέλουμε φαΐ, καφέ έχεις; «Yes. Chicken or Beef? ». Είδαμε κι αποείδαμε κι αποχωρήσαμε. Ο καφές έπρεπε να περιμένει ως τη Shigatse.

O Danny ήρθε με τις άδειες μας, και ξεκινήσαμε για το επόμενο αξιοθέατο: Το μοναστήρι Pelkhor Chode της Gyangze. Ή μάλλον ΤΑ μοναστήρια, γιατί στην πραγματικότητα αυτό ήταν ένα μοναδικό σύμπλεγμα από 15 διαφορετικά μοναστήρια στον ίδιο χώρο, και με μια κοινή για όλους αίθουσα συγκέντρωσης. Τα 15 μοναστήρια δεν ήταν μάλιστα όλα της ίδιας Βουδιστικής σχολής: 9 ακολουθούσαν τη Gelug, 3 τη Sakya και 3 την Kadam (την υπο-σχολή Βuton, συγκεκριμένα, που είχε την έδρα της έξω από τη Shigatse). Η μοναστική πόλη αυτή καταστράφηκε ολοσχερώς στην πολιτιστική επανάσταση, αλλά η κεντρική ατραξιόν της διασώθηκε: Η μεγάλη Chortern/Stupa της, που λέγεται Kumbum.

Ο δρόμος για το μοναστήρι είναι υπό κατασκευή, οπότε το πήγαμε ποδαράτο. Φαίνεται πως η Κινεζική κυβέρνηση βάλθηκε να «βελτιώσει» και αυτή την πόλη, που μέχρι τώρα «κρατούσε» το παραδοσιακό Θιβετιανό χρώμα.



Πήραμε τα εισιτήρια μας και περάσαμε στο εσωτερικό.













Μπήκαμε πρώτα στο εσωτερικό της μεγάλης αίθουσας συγκέντρωσης, όπου φωτογραφίες δεν επιτρέπονται.





Μετά, συνεχίσαμε στη μεγάλη στούπα, όπου μέσα από εσωτερικές σκάλες (πάρτε φακό!) μπορεί κανείς να ανέβει πέντε ορόφους ως την κορυφή, βλέποντας τοιχογραφίες και άλλα καλλιτεχνήματα στην πορεία (το όνομά της άλλωστε σημαίνει «έχει 100.000 εικόνες»), μέσα σε κάπου 70 παρεκκλήσια. Αλλά και τη θέα τριγύρω, που όσο ανεβαίνουμε γίνεται και καλύτερη.

























Επιστρέψαμε στο όχημα, μέσα από τα στενάκια της παλιάς πόλης.



Πήραμε το δρόμο, πεδινό πια, για τη Shigatse, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του Θιβέτ, παλιά πρωτεύουσα, και έδρα του βασιλείου του Tsang. Στη Shigatse, ευτυχώς η πρώτη μας στάση θα ήταν το εστιατόριο για το βραδινό μας. Φυσικά, ξεκίνησα με καφέ….

Για το βράδυ, χωριστήκαμε σε δυο ξενοδοχεία. Εγώ κι ο Nutty πήγαμε στο ξενοδοχείο Manasarovar, ενώ οι υπόλοιποι σε άλλο ξενοδοχείο.