"Εθνικά πιάτα" χωρών

[turms]

στην Βορεια Γερμανια (συγκεκριμενα στο Norden / Nordteich αλλα υποθετω σε ολα τα περιξ) ειναι κατι σαν εθνικο (τοπικο) φαγητο ενα ψωμακι που μεσα εχει μικρα γαριδακια (οχι chipita)
αν σου αρεσουν τα θαλασσινα αριστουργημα

 

[turms]

ανιτθετα στην Ν.Δυτικη Γερμανια κ συγκεκριμενα στην περιοχη στα περιξ της Στουτγγαρδης (η αλλιως στην Schwabenland) θεωρειται το νο1 τα maultaschen....τα βρισκεις σε πολλες παραλλαγες...εμενα (εκτος απο αυτα που ειναι τηγανιτα με αυγο) δεν μου αρεσουν....αλλα μην τοιχον τολμηστε να το πειτε σε κανα ντοπιο....

 

[Kandy]

Бешбармаг/ Μπεσπαρμακ
Ενα απο τα εθνικά πιάτα του Καζακστάν, Κιργιζία αλλά και Τατζικιστάν
Ετυμολογικά σημαίνει με 5 δάχτυλα καθώς τρώγεται με τα χέρια
Ζύμη με κρέας αρνίσιο τις περισσότερες φορές, συνοδεύεται και από σαλάμι αλογου, πατατες, καρότο

 

[Grerena]

Carca-musas. Παραδοσιακό πιάτο του Τολέδο...

Βραστό άπαχο χοιρινό, μπιζέλια, ντομάτα, μια ελαφρώς πικάντικη σάλτσα με κρεμμύδι, σκόρδο, τσίλι και λευκό κρασί. Σερβίρεται παραδοσιακά σε πήλινο πιάτο που ονομάζεται cazuela και συνοδεύεται είτε με πατάτες είτε με ψωμί. Ιδανικό για τον χειμώνα.
Εγώ το δοκίμασα σε ένα bar του Τολέδο κατακαλόκαιρο με 40 βαθμούς και «άναψα». Θα το θυμάμαι για καιρό.

 

[Grerena]

Σε ένα road trip περνώντας από τη Σλοβενία και ύστερα από μια έντονη ημέρα που περιείχε σπήλαια, φαράγγια και ορυχεία καταλήξαμε βράδυ πια στη λίμνη Bled.
Στο εστιατόριο του camping της λίμνης επιλέξαμε να αράξουμε για ξεκούραση και για φαγητό. Είχαμε εξάλλου και άλλα χιλιόμετρα να κάνουμε στη συνέχεια μέχρι το επόμενό μας κατάλυμα που ήταν σε μια μικρή πόλη της Αυστρίας και είχαμε ανάγκη μια μικρή ανάπαυλα.
Αφού φάγαμε από πολύ ωραία πιάτα, για τα οποία δεν θα μιλήσω τώρα αφού δεν ήταν κάτι "παραδοσιακό" ή "εθνικό" ήρθε η ώρα του ... γλυκού.

Γνώριζα για ένα παραδοσιακό γλυκό της λίμνης Bled που δεν έβλεπα όμως στον κατάλογο.
Πρόκειται για ένα γλυκό που οπτικά μοιάζει με το «δικό μας» μιλφέιγ, αλλά είναι πιο κρεμώδες, με μια τραγανή φλούδα από ζύμη βουτύρου από πάνω να το καλύπτει. Ξεκίνησε από το ζαχαροπλαστείο του Park Hotel της λίμνης και έγινε διάσημο. Το γλυκό αυτό, που φτιάχνεται στα ζαχαροπλαστεία της λίμνης Bled έχει κερδίσει την προστατευόμενη ονομασία προέλευσης.

Μετά το φαγητό μας λοιπόν η επόμενη σκηνή που “έπαιξε” ήταν εγώ να περιγράφω στον σερβιτόρο, (όπως ο Γ. Κωνσταντίνου στην ελληνική ταινία) το περίφημο γλυκό και μόνον όταν έπεσε η φράση "traditional sweet" έγινα κατανοητή και σε 2 λεπτά είχαμε μπροστά μας 2 πιάτα με αυτό:

Το οποίο ήταν ένα αριστούργημα (και οικονομικότατο παρακαλώ), με μόλις 1,80€ (το 2017).

Η φήμη του Bled cake είναι τόσο μεγάλη που ξεπερνάει και τον … κατάλογο…..
Πρόκειται για το γαστρονομικό σύμβολο της λίμνης.

Ψάχνοντας αργότερα να μάθω το όνομα αυτού του γλυκού (αφού δεν το είχε ο κατάλογος, δεν έμαθα τότε το όνομά του), ανακάλυψα ότι οι ρίζες της συνταγής του βρίσκονται στον 18ο αι. και στην Αυστροουγγρική αυτοκρατορία, ότι ήταν το αγαπημένο γλυκό του Τίτο (του οποίου η μητέρα ήταν Σλοβένα), ο οποίος ερχόταν συχνά για διακοπές στην Bled και ότι το περίφημο γλυκό λέγεται Kremma rezina.

 

[Grerena]

Το Kibbeh είναι το εθνικό πιάτο πολλών αραβικών χωρών.
Είναι μικρές μπάλες από πληγούρι γεμισμένες με κιμά μοσχαριού, αρνιού ή καμήλας. Συνήθως έχουν σχήμα μικρής μπάλας φούτμπολ και είναι πλούσια σε πολλά ανατολίτικα μπαχαρικά.

Εγώ όμως (μαζί με τον άντρα μου) δεν τα έφαγα ενώ βρισκόμουν σε αραβική χώρα. Τα έφαγα στην Αυστρία, στο σπίτι Ελληνοσύριων φίλων μας.

Κατά τη διάρκεια της βόλτας μας στη Βιέννη, η οικοδέσποινα φίλη μας μου τηλεφώνησε για να με ρωτήσει τι να μας μαγειρέψει.
«Τη σπεσιαλιτέ σου» της είπα. Κάνε μας έκπληξη.
Η σπεσιαλιτέ της λοιπόν ήταν ... όλο το τραπέζι, αφού όλα ήταν υπέροχα, αλλά ειδικότερα θα έλεγα ότι ήταν τα kibbeh.

Αυτές οι μικρές μπάλες είχαν ένα εξωτερικό κέλυφος από τραγανό τηγανητό πλιγούρι και ήταν γεμισμένα με αρνίσιο κιμά!! Από μπαχαρικά; Ένιωσα και μοσχοκάρυδο και κανέλα και μπαχάρι. Το αποκορύφωμα όμως ήταν η σούπα γιαουρτιού, που συνόδευε τα kibbeh. Βούταγες το kibbeh μέσα στη σούπα σου και … απόλαυση!

Το τραπέζι είχε και κοτόπουλο με χιλιάδες μπαχαρικά, αραβική πίτα, καταπληκτικό ρύζι με αμύγδαλα και κουκουνάρι και σαλάτες απίστευτες. Η μία ήταν με ψημένα κομματάκια αραβικής πίτας μέσα (αντί κρουτόν) και μια σoς ροδιού καταπληκτική και η άλλη ήταν μια παραλλαγή της ταμπουλέ.

Ήταν ένα τραπέζι όπως μόνο μια αράβισσα νοικοκυρά μπορεί να ετοιμάσει και σίγουρα ήταν ένα highlight αυτού του οδικού ταξιδιού έως τη Βιέννη. (Σεπτέμβριος 2019)

 

[Tonia L.]

Η τσέχικη κουζίνα δεν είναι και η πιο "αγαπημένη" του forum, εάν όμως βρεθείτε στη χώρα αξίζει να δοκιμάσετε το knedliky. Πρόκειται για ένα είδος dumpling - σε αλμυρή ή γλυκιά εκδοχή. Στην αλμυρή εκδοχή μπορεί να είναι από ψωμί ή από πατάτα. Το δοκίμασα ως συνοδευτικό σε ένα πιάτο gullash (την πιο απλή εκδοχή, με το ψωμί) αλλά και ως κυρίως πιάτο, το bramborove knedliky.

Το bramborove knedliky το δοκίμασα στο πολύ καλό https://umagistrakelly.cz/ , στην περιοχή της Mala Strana.
Βαρύ μεν αλλά πολύ νόστιμο και ό,τι πρέπει για τον χειμώνα.

 

[barkour]

Σε ένα road trip περνώντας από τη Σλοβενία και ύστερα από μια έντονη ημέρα που περιείχε σπήλαια, φαράγγια και ορυχεία καταλήξαμε βράδυ πια στη λίμνη Bled.
Στο εστιατόριο του camping της λίμνης επιλέξαμε να αράξουμε για ξεκούραση και για φαγητό. Είχαμε εξάλλου και άλλα χιλιόμετρα να κάνουμε στη συνέχεια μέχρι το επόμενό μας κατάλυμα που ήταν σε μια μικρή πόλη της Αυστρίας και είχαμε ανάγκη μια μικρή ανάπαυλα.
Αφού φάγαμε από πολύ ωραία πιάτα, για τα οποία δεν θα μιλήσω τώρα αφού δεν ήταν κάτι "παραδοσιακό" ή "εθνικό" ήρθε η ώρα του ... γλυκού.

Γνώριζα για ένα παραδοσιακό γλυκό της λίμνης Bled που δεν έβλεπα όμως στον κατάλογο.
Πρόκειται για ένα γλυκό που οπτικά μοιάζει με το «δικό μας» μιλφέιγ, αλλά είναι πιο κρεμώδες, με μια τραγανή φλούδα από ζύμη βουτύρου από πάνω να το καλύπτει. Ξεκίνησε από το ζαχαροπλαστείο του Park Hotel της λίμνης και έγινε διάσημο. Το γλυκό αυτό, που φτιάχνεται στα ζαχαροπλαστεία της λίμνης Bled έχει κερδίσει την προστατευόμενη ονομασία προέλευσης.

Μετά το φαγητό μας λοιπόν η επόμενη σκηνή που “έπαιξε” ήταν εγώ να περιγράφω στον σερβιτόρο, (όπως ο Γ. Κωνσταντίνου στην ελληνική ταινία) το περίφημο γλυκό και μόνον όταν έπεσε η φράση "traditional sweet" έγινα κατανοητή και σε 2 λεπτά είχαμε μπροστά μας 2 πιάτα με αυτό:

View attachment 315572

Το οποίο ήταν ένα αριστούργημα (και οικονομικότατο παρακαλώ), με μόλις 1,80€ (το 2017).

Η φήμη του Bled cake είναι τόσο μεγάλη που ξεπερνάει και τον … κατάλογο…..
Πρόκειται για το γαστρονομικό σύμβολο της λίμνης.

Ψάχνοντας αργότερα να μάθω το όνομα αυτού του γλυκού (αφού δεν το είχε ο κατάλογος, δεν έμαθα τότε το όνομά του), ανακάλυψα ότι οι ρίζες της συνταγής του βρίσκονται στον 18ο αι. και στην Αυστροουγγρική αυτοκρατορία, ότι ήταν το αγαπημένο γλυκό του Τίτο (του οποίου η μητέρα ήταν Σλοβένα), ο οποίος ερχόταν συχνά για διακοπές στην Bled και ότι το περίφημο γλυκό λέγεται Kremma rezina.

Επιτελους και ενα ποστ για γλυκο

 

[Grerena]

... άλλο ένα γλυκάκι λοιπόν

Το Ουγγρικό Lángos συνήθως «κάνει παρέα» με το Kürtőskalács (που αναφέρθηκε σε προηγούμενο post). Όταν λέμε κάνουν παρέα εννοώ ότι τα σερβίρουν συνήθως οι ίδιοι πλανόδιοι πωλητές του δρόμου.

Το Lángos είναι μια τηγανισμένη ζύμη (με βάση αλεύρι & νερό). Είναι σαν μια πολύ μεγάλη τηγανίτα, η οποία συνήθως σερβίρεται με λιωμένο τυρί.
Τα Lángos και πολλές παραλλαγές του δεν τα βρίσκουμε μόνο στην Ουγγαρία, αλλά σε όλη σχεδόν την Κεντρική Ευρώπη, όπως σε Αυστρία, Τσεχία, Σλοβακία, Σερβία κ.α.
Εγώ το έφαγα στην Ρουμανία.

Σε ένα κιόσκι έξω από το κάστρο Bran, η περιέργεια μας έσπρωξε να στηθούμε και εμείς σε μια μεγάλη ουρά. Εκεί δοκιμάσαμε για πρώτη φορά Lángos (με τυρί). Ήταν καταπληκτικό! Ξαναστηθήκαμε στην ουρά για μια δεύτερη μερίδα και πήραμε ένα από τα ίδια και ένα άλλο με μερέντα όμως από πάνω, που ήταν ακόμα καταπληκτικότερο.

Αν είναι τόσο νόστιμο στην Ρουμανία τότε πόσο πιο νόστιμο μπορεί να είναι στην Ουγγαρία που είναι και η πατρίδα του;

 

[Tonia L.]

... άλλο ένα γλυκάκι λοιπόν

Το Ουγγρικό Lángos συνήθως «κάνει παρέα» με το Kürtőskalács (που αναφέρθηκε σε προηγούμενο post). Όταν λέμε κάνουν παρέα εννοώ ότι τα σερβίρουν συνήθως οι ίδιοι πλανόδιοι πωλητές του δρόμου.

Το Lángos είναι μια τηγανισμένη ζύμη (με βάση αλεύρι & νερό). Είναι σαν μια πολύ μεγάλη τηγανίτα, η οποία συνήθως σερβίρεται με λιωμένο τυρί.
Τα Lángos και πολλές παραλλαγές του δεν τα βρίσκουμε μόνο στην Ουγγαρία, αλλά σε όλη σχεδόν την Κεντρική Ευρώπη, όπως σε Αυστρία, Τσεχία, Σλοβακία, Σερβία κ.α.
Εγώ το έφαγα στην Ρουμανία.

Σε ένα κιόσκι έξω από το κάστρο Bran, η περιέργεια μας έσπρωξε να στηθούμε και εμείς σε μια μεγάλη ουρά. Εκεί δοκιμάσαμε για πρώτη φορά Lángos (με τυρί). Ήταν καταπληκτικό! Ξαναστηθήκαμε στην ουρά για μια δεύτερη μερίδα και πήραμε ένα από τα ίδια και ένα άλλο με μερέντα όμως από πάνω, που ήταν ακόμα καταπληκτικότερο.

View attachment 316061

Αν είναι τόσο νόστιμο στην Ρουμανία τότε πόσο πιο νόστιμο μπορεί να είναι στην Ουγγαρία που είναι και η πατρίδα του;

Πεντανόστιμο! Βέβαια το δοκίμασα στην αλμυρή του εκδοχή, με sour cream, πρώτα στην Βουδαπέστη και μετά από λίγα χρόνια στην Βαρσοβία.

 

[KIKI]

Σε ένα road trip περνώντας από τη Σλοβενία και ύστερα από μια έντονη ημέρα που περιείχε σπήλαια, φαράγγια και ορυχεία καταλήξαμε βράδυ πια στη λίμνη Bled.
Στο εστιατόριο του camping της λίμνης επιλέξαμε να αράξουμε για ξεκούραση και για φαγητό. Είχαμε εξάλλου και άλλα χιλιόμετρα να κάνουμε στη συνέχεια μέχρι το επόμενό μας κατάλυμα που ήταν σε μια μικρή πόλη της Αυστρίας και είχαμε ανάγκη μια μικρή ανάπαυλα.
Αφού φάγαμε από πολύ ωραία πιάτα, για τα οποία δεν θα μιλήσω τώρα αφού δεν ήταν κάτι "παραδοσιακό" ή "εθνικό" ήρθε η ώρα του ... γλυκού.

Γνώριζα για ένα παραδοσιακό γλυκό της λίμνης Bled που δεν έβλεπα όμως στον κατάλογο.
Πρόκειται για ένα γλυκό που οπτικά μοιάζει με το «δικό μας» μιλφέιγ, αλλά είναι πιο κρεμώδες, με μια τραγανή φλούδα από ζύμη βουτύρου από πάνω να το καλύπτει. Ξεκίνησε από το ζαχαροπλαστείο του Park Hotel της λίμνης και έγινε διάσημο. Το γλυκό αυτό, που φτιάχνεται στα ζαχαροπλαστεία της λίμνης Bled έχει κερδίσει την προστατευόμενη ονομασία προέλευσης.

Μετά το φαγητό μας λοιπόν η επόμενη σκηνή που “έπαιξε” ήταν εγώ να περιγράφω στον σερβιτόρο, (όπως ο Γ. Κωνσταντίνου στην ελληνική ταινία) το περίφημο γλυκό και μόνον όταν έπεσε η φράση "traditional sweet" έγινα κατανοητή και σε 2 λεπτά είχαμε μπροστά μας 2 πιάτα με αυτό:

View attachment 315572

Το οποίο ήταν ένα αριστούργημα (και οικονομικότατο παρακαλώ), με μόλις 1,80€ (το 2017).

Η φήμη του Bled cake είναι τόσο μεγάλη που ξεπερνάει και τον … κατάλογο…..
Πρόκειται για το γαστρονομικό σύμβολο της λίμνης.

Ψάχνοντας αργότερα να μάθω το όνομα αυτού του γλυκού (αφού δεν το είχε ο κατάλογος, δεν έμαθα τότε το όνομά του), ανακάλυψα ότι οι ρίζες της συνταγής του βρίσκονται στον 18ο αι. και στην Αυστροουγγρική αυτοκρατορία, ότι ήταν το αγαπημένο γλυκό του Τίτο (του οποίου η μητέρα ήταν Σλοβένα), ο οποίος ερχόταν συχνά για διακοπές στην Bled και ότι το περίφημο γλυκό λέγεται Kremma rezina.

Τι ωραίο γλυκό ειναι αυτό ! Βρεθηκα δυό φορές περυσι στην λιμνη και το απολαυσα .
Δεν θυμαμαι την τιμή αλλά 1,80 δεν κάνει πλεον. Κατι σαν 3-4 ευρω πληρωσα .

 

[interted]

Το Πολωνικό φαγητό έχει ομολογουμένως το ενδιαφέρον του, ειδικά το Μπορς, η σουπίτσα με πατζάρια

Τα πιερόγκι συμπαθητικά.

Και η "Πολονική πίτσα" όπως μου το αναφέρανε, έχει την πλάκα του και αρκετά οικονομικό.