Σε ευχαριστώ πολύ, ελπίζω σύντομα να καταφέρω να συνεχίσω. Έχουμε μια ακόμα μέρα Πεκίνο και μετά πετάμε για DPRK.
-
Η αναδρομή στο παρελθόν συνεχίζεται! Ψηφίστε την Ταξιδιωτική Ιστορία του μήνα για τους μήνες Μάρτιο - Αύγουστο 2020 !
Κίνα Νότια Κορέα Δύο εβδομάδες στις Λαϊκές Δημοκρατίες της Άπω Ανατολής
- Thread starter V_C
- Ημερομηνία δημιουργίας
Ημέρα 9η 6/9 (Απαγορευμένη Πόλη, Hutongs, Ναός Ουρανού)
Τελευταία ημέρα ουσιαστικά στο Πεκίνο, θα έχω άλλη μία στην επιστροφή προς Αθήνα. Όπως καταλαβαίνεται και από τον τίτλο, πρόκεται για μία ακόμα γεμάτη ημέρα, με αρκετό περπάτημα.
Πρωινό σε κοντινά McDonalds, έχουν τον καλύτερο καφέ που ήπιαμε στην Κίνα και μετρό προς την Απαγορευμένη Πόλη, αφού επιβεβαιώσαμε ότι επιτέλους είναι επισκέψιμη.
Η Απαγορευμένη Πόλη (60¥) δεν μας εντυπωσίασε. Πρόκειται για ένα πραγματικά αχανές παλάτι, αρκετά διαφορετικό από τα ευρωπαικά, καθώς δεν έχει τα αντίστοιχα λούσα, αλλά είναι επιβλητικό λόγω της ηρεμίας και της ευφορίας που αποπνέει, μέσω της συμμετρίας που αξιοποιεί.
(η είσοδος με το πορτρέτο του Προέδρου Μάο)
(η πρώτη "πλατεία")
(χώρος για τις συγκεντρώσεις του αυτοκράτορα)
(όσο περισσότερες φιγούρες έχει ένα κτίριο, τόσο πιο σημαντικό)
(όλες οι αίθουσες είχαν θρόνους)
(ο μεγαλύτερος μαρμάρινος διάδρομος)
(αρσενικό λιοντάρι)
(οι κήποι του παλατιού)
(η βόρεια έξοδος και η τάφρος)
Βγαίνοντας από το παλάτι ψάχναμε ταξί, που ήταν άφαντα. Υπήρχαν πολλά μηχανάκια με 4 "ενσωματωμένες θέσεις", που φαινόταν μονόδρομος για να συνεχίσουμε την περιήγησή μας.
Κανονίζουμε από πριν την τιμή και ανεβαίνουμε, αρκετά ευχάριστη η διαδρομή και επικίνδυνοι οι ελιγμοί ανάμεσα στα αμάξια, όσπου το μηχανάκι μπαίνει σε ένα χωματόδρομο... εκεί τα χρειαστήκαμε λίγο, έχοντας την ανησυχία για το που μας πάει... και δεν είχαμε άδικο.
Σταματάει στην μέση του χωματόδρομου και μας ζητάει τα 10πλάσια χρήματα (ναι! ακριβώς τα δεκαπλάσια), παράλληλα βλέπουμε και έναν άγνωστο να πλησιάζει φωνάζοντας. Ευτυχώς είμασταν 3 άντρες οπότε απλά αφήσαμε τα χρήματα επάνω στο μηχανάκι και φύγαμε, καθώς υπήρχε σωματική υπεροχή (sic!).
Η περιοχή των Hutongs λοιπόν αποτελεί την παραδοσιακή συνοικία του Πεκίνο, με χαμηλά κτίρια. Έχει ένα κεντρικό, τουριστικό πεζόδρομο και αρκετά μικρότερα δρομάκια στα οποία μπορείς να χαθείς.
Βολτάραμε για περίπου 1 ώρα σε αυτά τα δρομάκια.
(Hutongs)
(στολισμένο στενάκι)
(θέατρο)
Στα δυτικά της περιοχής βρίσκεται η λίμνη Qianhai. Δεν ήταν στα αρχικά πλάνα μας να την επισκεφτούμε, πόσο μάλλον να περάσουμε ώρα εκεί, αλλά ήταν πραγματικά πανέμορφη και η ξεκούραση ήταν απαραίτητη.
Κάτσαμε σε ένα teahouse με θέα στην λίμνη, θα το έλεγα ακριβό, αλλά και εδώ η περιποίηση και ο παραδοσιακός τρόπος σερβιρίσματος σε κάνει να ξεχάσεις την τιμή (παρόλα αυτά ήταν από τα πιο ακριβά πράγματα συγκριτικά που κάναμε στο ταξίδι). Στο τέλος μας έδωσαν και ένα κουτάκι με μερικά φακελάκια από το τσάι που είχαμε διαλέξει να πιούμε.
(Qianhai Lake)
(Teahouse)
Αφού τονωθήκαμε με το τσάι, επισκεφτήκαμε τους αντίστοιχους Bell and Drum Tower και μετά πήραμε το μετρό από τον διπλανό σταθμό.
(Bell Tower)
Επόμενος σταθμός της σημερινής διαδρομή το Temple of Heaven, Ναός του Ουρανού στα ελληνικά (40¥). Ο ταοιστικός ναός δεν χρησιμοποιείται ως τέτοιος πλέον, βρίσκεται μέσα σε ένα μεγάλο πάρκο, όπου το τιμούν αρκετά από ότι φάνηκε οι κάτοικοι του Πεκίνο.
(το ομώνυμο πάρκο)
(είδαμε αρκετά τέτοια στιγμιότυπα)
(Temple of Heaven)
Πολύ περπάτημα μέχρι στιγμής, οπότε καταφεύγουμε σε ταξί. Στόχος μας, να μην αφήσουμε την Κίνα χωρίς να φάμε πάπια!!
Παρά την χθεσινή μας αποτυχία, επιλέγουμε εκ νέου το ίδιο εστιατόριο, καθώς ήταν το πιο κοντινό, σε σωστή ώρα αυτή την φορά.
Η επιλογή της σωστής ώρας δεν έπαιξε κανένα ρόλο, το εστιατόριο ήταν ξανά κλειστό και η ευγενική υπάλληλος της ας το πούμε υποδοχής μας παρέπεμπε στο διπλανό, ίδιας επωνυμίας μεν, φαστφουντάδικο δε. Ακριβοπληρώνουμε λοιπόν μερικά γευστικά κομμάτια πάπιας και δεν μας μένει αποθημένο.
Επιστροφή στο ξενοδοχείο και εδώ χωρίζουν οι δρόμοι με τους συνταξιδιώτες. Εγώ αύριο φεύγω για Πιονγιάνγκ ενώ εκείνοι μετά από δύο ακόμα ημέρες στο Πεκίνο θα επιστρέψουν Αθήνα.
Το απόγευμα, μόνος πλέον, κατευθύνθηκα με μετρό στην περιοχή Sanlitun όπου βρισκόταν το Κορεάτικο εστιατόριο, όπου θα γινόταν η γνωριμία του γκρουπ το οποίο θα ακολουθούσα για τις επόμενες 5 ημέρες.
Η περιοχή πολύ όμορφη με μεγάλα, σύγχρονα κτίρια. Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι για πρώτη φορά έβλεπα καλοντυμένους (με βάση τα δυτικά πρότυπα) κινέζους και ιδιαίτερα κινέζες.
Πρώτη γνωριμία λοιπόν με το γκρουπ, παραλαβή visa και ένα υπέροχο γεύμα ολοκληρώνει την τελευταία αυτή μέρα.
Το βράδυ όπως φαντάζεστε δεν κατάφερα να κοιμηθώ από την αγωνία για το τι θα έβλεπα τις επόμενες ημέρες (μην ξεχνάτε ότι ο λόγος του όλου ταξιδιού ήταν η επίσκεψη στην DPRK).
Αγωνία και για το ότι πρώτη φορά ταξίδευα πλέον μόνος.
Τελευταία ημέρα ουσιαστικά στο Πεκίνο, θα έχω άλλη μία στην επιστροφή προς Αθήνα. Όπως καταλαβαίνεται και από τον τίτλο, πρόκεται για μία ακόμα γεμάτη ημέρα, με αρκετό περπάτημα.
Πρωινό σε κοντινά McDonalds, έχουν τον καλύτερο καφέ που ήπιαμε στην Κίνα και μετρό προς την Απαγορευμένη Πόλη, αφού επιβεβαιώσαμε ότι επιτέλους είναι επισκέψιμη.
Η Απαγορευμένη Πόλη (60¥) δεν μας εντυπωσίασε. Πρόκειται για ένα πραγματικά αχανές παλάτι, αρκετά διαφορετικό από τα ευρωπαικά, καθώς δεν έχει τα αντίστοιχα λούσα, αλλά είναι επιβλητικό λόγω της ηρεμίας και της ευφορίας που αποπνέει, μέσω της συμμετρίας που αξιοποιεί.
(η είσοδος με το πορτρέτο του Προέδρου Μάο)
(η πρώτη "πλατεία")
(χώρος για τις συγκεντρώσεις του αυτοκράτορα)
(όσο περισσότερες φιγούρες έχει ένα κτίριο, τόσο πιο σημαντικό)
(όλες οι αίθουσες είχαν θρόνους)
(ο μεγαλύτερος μαρμάρινος διάδρομος)
(αρσενικό λιοντάρι)
(οι κήποι του παλατιού)
Βγαίνοντας από το παλάτι ψάχναμε ταξί, που ήταν άφαντα. Υπήρχαν πολλά μηχανάκια με 4 "ενσωματωμένες θέσεις", που φαινόταν μονόδρομος για να συνεχίσουμε την περιήγησή μας.
Κανονίζουμε από πριν την τιμή και ανεβαίνουμε, αρκετά ευχάριστη η διαδρομή και επικίνδυνοι οι ελιγμοί ανάμεσα στα αμάξια, όσπου το μηχανάκι μπαίνει σε ένα χωματόδρομο... εκεί τα χρειαστήκαμε λίγο, έχοντας την ανησυχία για το που μας πάει... και δεν είχαμε άδικο.
Σταματάει στην μέση του χωματόδρομου και μας ζητάει τα 10πλάσια χρήματα (ναι! ακριβώς τα δεκαπλάσια), παράλληλα βλέπουμε και έναν άγνωστο να πλησιάζει φωνάζοντας. Ευτυχώς είμασταν 3 άντρες οπότε απλά αφήσαμε τα χρήματα επάνω στο μηχανάκι και φύγαμε, καθώς υπήρχε σωματική υπεροχή (sic!).
Η περιοχή των Hutongs λοιπόν αποτελεί την παραδοσιακή συνοικία του Πεκίνο, με χαμηλά κτίρια. Έχει ένα κεντρικό, τουριστικό πεζόδρομο και αρκετά μικρότερα δρομάκια στα οποία μπορείς να χαθείς.
Βολτάραμε για περίπου 1 ώρα σε αυτά τα δρομάκια.
(Hutongs)
(στολισμένο στενάκι)
Στα δυτικά της περιοχής βρίσκεται η λίμνη Qianhai. Δεν ήταν στα αρχικά πλάνα μας να την επισκεφτούμε, πόσο μάλλον να περάσουμε ώρα εκεί, αλλά ήταν πραγματικά πανέμορφη και η ξεκούραση ήταν απαραίτητη.
Κάτσαμε σε ένα teahouse με θέα στην λίμνη, θα το έλεγα ακριβό, αλλά και εδώ η περιποίηση και ο παραδοσιακός τρόπος σερβιρίσματος σε κάνει να ξεχάσεις την τιμή (παρόλα αυτά ήταν από τα πιο ακριβά πράγματα συγκριτικά που κάναμε στο ταξίδι). Στο τέλος μας έδωσαν και ένα κουτάκι με μερικά φακελάκια από το τσάι που είχαμε διαλέξει να πιούμε.
(Qianhai Lake)
(Teahouse)
Αφού τονωθήκαμε με το τσάι, επισκεφτήκαμε τους αντίστοιχους Bell and Drum Tower και μετά πήραμε το μετρό από τον διπλανό σταθμό.
Επόμενος σταθμός της σημερινής διαδρομή το Temple of Heaven, Ναός του Ουρανού στα ελληνικά (40¥). Ο ταοιστικός ναός δεν χρησιμοποιείται ως τέτοιος πλέον, βρίσκεται μέσα σε ένα μεγάλο πάρκο, όπου το τιμούν αρκετά από ότι φάνηκε οι κάτοικοι του Πεκίνο.
(το ομώνυμο πάρκο)
(είδαμε αρκετά τέτοια στιγμιότυπα)
Πολύ περπάτημα μέχρι στιγμής, οπότε καταφεύγουμε σε ταξί. Στόχος μας, να μην αφήσουμε την Κίνα χωρίς να φάμε πάπια!!
Παρά την χθεσινή μας αποτυχία, επιλέγουμε εκ νέου το ίδιο εστιατόριο, καθώς ήταν το πιο κοντινό, σε σωστή ώρα αυτή την φορά.
Η επιλογή της σωστής ώρας δεν έπαιξε κανένα ρόλο, το εστιατόριο ήταν ξανά κλειστό και η ευγενική υπάλληλος της ας το πούμε υποδοχής μας παρέπεμπε στο διπλανό, ίδιας επωνυμίας μεν, φαστφουντάδικο δε. Ακριβοπληρώνουμε λοιπόν μερικά γευστικά κομμάτια πάπιας και δεν μας μένει αποθημένο.
Επιστροφή στο ξενοδοχείο και εδώ χωρίζουν οι δρόμοι με τους συνταξιδιώτες. Εγώ αύριο φεύγω για Πιονγιάνγκ ενώ εκείνοι μετά από δύο ακόμα ημέρες στο Πεκίνο θα επιστρέψουν Αθήνα.
Το απόγευμα, μόνος πλέον, κατευθύνθηκα με μετρό στην περιοχή Sanlitun όπου βρισκόταν το Κορεάτικο εστιατόριο, όπου θα γινόταν η γνωριμία του γκρουπ το οποίο θα ακολουθούσα για τις επόμενες 5 ημέρες.
Η περιοχή πολύ όμορφη με μεγάλα, σύγχρονα κτίρια. Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι για πρώτη φορά έβλεπα καλοντυμένους (με βάση τα δυτικά πρότυπα) κινέζους και ιδιαίτερα κινέζες.
Πρώτη γνωριμία λοιπόν με το γκρουπ, παραλαβή visa και ένα υπέροχο γεύμα ολοκληρώνει την τελευταία αυτή μέρα.
Το βράδυ όπως φαντάζεστε δεν κατάφερα να κοιμηθώ από την αγωνία για το τι θα έβλεπα τις επόμενες ημέρες (μην ξεχνάτε ότι ο λόγος του όλου ταξιδιού ήταν η επίσκεψη στην DPRK).
Αγωνία και για το ότι πρώτη φορά ταξίδευα πλέον μόνος.
demie
Member
- Μηνύματα
- 409
- Likes
- 796
Οι φωτογραφίες με το Σινικό τείχος... εκπληκτικές! Ευχαριστούμε!
Σε ευχαριστώ πολύ!
Πραγματικά νομίζω ότι ήταν πολύ ιδιαίτερη η εμπειρία με την βροχή και την ομίχλη και οδήγησε σε ωραίες φωτογραφίες.
Εκπομπές Travelstories
