Βολιβία Περού Διασχίζοντας τη γη του κόνδορα και αποφεύγοντας τις κακοτοπιές

[patsman]

Κεφάλαιο 1: Εισαγωγή
Επειδή η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, αποφάσισα να ξεκινήσω τη συγγραφή της πρώτης μου ταξιδιωτικής ιστορίας, η οποία τυγχάνει να αφορά το πιο πρόσφατο και πιο μακρινό ταξίδι που κάναμε με την Ε. Πρόκειται για το ταξίδι που σχεδιάσαμε τον Δεκέμβριο του 2021 και πραγματοποιήσαμε το Πάσχα του 2022 στο Περού και στη Βολιβία. Ξεκινώ αναφέροντας κάποιες χρήσιμες πληροφορίες για την οργάνωση και το πώς καταλήξαμε στο πρόγραμμα του ταξιδιού. Βασική αρχή μας είναι ότι η προσαρμοστικότητα είναι η "μεγαλύτερη αρετή", ιδίως στην εποχή covid που διανύουμε. Έτσι, το πρόγραμμα διαφοροποιήθηκε αρκετές φορές (π.χ. μια εκδοχή περιλάμβανε μόνο το Περού) μέχρι να οριστικοποιηθεί έναν μήνα περίπου πριν την αναχώρησή μας.

- Τα αεροπορικά: Βασικό δέλεαρ για εμάς υπήρξε η προσφορά που έτρεχε η Air France από Μιλάνο (Malpensa) για Λίμα μέσω Παρισίων, με αρχική τιμή τα 450 ευρώ με επιστροφή (τελική τιμή που καταβάλαμε 1.000 ευρώ τα δύο άτομα) και μάλιστα για μια περίοδο που περιλάμβανε το καθολικό και το ορθόδοξο Πάσχα. Η μετάβαση από τη Θεσσαλονίκη στο Μιλάνο δεν μας προβλημάτισε σε αρχικό στάδιο λόγω των φαινομενικά αρκετών επιλογών που είχαμε. Αυτό στη θεωρία, καθώς στην πράξη η αλλαγή αεροδρομίου μόνο της αναχώρησης από την Air France, από Malpensa σε Linate, σε συνδυασμό με την αλλαγή ημέρας της πτήσης από τη Ryanair, μας υποχρέωσαν σε μια πρώτη αλλαγή πλάνων. Αναγκαστήκαμε να κλείσουμε με την Aegean με αρκετά μεγαλύτερη επιβάρυνση (290 ευρώ τα δύο άτομα με μία μεγάλη αποσκευή και δύο χειραποσκευές), ενώ στην πορεία κόπηκε το απευθείας δρομολόγιο από Θεσσαλονίκη για Μιλάνο, με συνέπεια να υποχρεωθούμε να ταξιδέψουμε με ανταπόκριση στην Αθήνα. Στο σημείο αυτό να πω ότι ειδικά στην πτήση της επιστροφής από Μιλάνο, η πλημμελής οργάνωση της Aegean παραλίγο να μας κοστίσει την ανταπόκριση στο "Ελ. Βενιζέλος" για Θεσσαλονίκη (τρέχαμε στις 11 το βράδυ να προλάβουμε).

Αφού οριστικοποιήσαμε το πρόγραμμά μας, κλείσαμε και τις εσωτερικές αεροπορικές μετακινήσεις με τη LATAM. Η μία πτήση ήταν Λίμα-Κούσκο και η άλλη Χουλιάκα-Λίμα. Το κόστος για κάθε πτήση ήταν 150 ευρώ τα δύο άτομα. Προσοχή: Αυτήν την τιμή πετύχαμε μέσω του site της LATAM New Zealand, η οποία ήταν η χαμηλότερη που βρήκαμε και επίσης δέχθηκε την πληρωμή με την πιστωτική μας κάρτα.

- Το Μάτσου Πίτσου: Ακολουθώντας τις συμβουλές των συνφορουμιτών, αμέσως μετά τις πτήσεις, το πρώτο πράγμα που κλείσαμε ήταν η επίσκεψη στο Μάτσου Πίτσου. Μετά από αρκετό ψάξιμο, διαλέξαμε την Alpaca Expeditions, καθώς είναι από τα λίγα πρακτορεία που προσφέρουν διανυκτέρευση σε κάμπινγκ. Το κόστος για το διήμερο τρεκ, στο οποίο συμπεριλάμβανονταν τα τρένα, τα λεωφορεία, τα εισιτήρια στον αρχαιολογικό χώρο και τα φαγητά, ήταν περίπου 1.100 ευρώ τα δύο άτομα.

- Ο βασικός σχεδιασμός: Ο χρόνος που είχαμε στη Λατινική Αμερική ήταν 12 βράδια (15-27 Απριλίου 2022), οπότε ήταν ξεκάθαρο ότι έπρεπε να κάνουμε κάποιες συνειδητές επιλογές σε αυτά που θα επισκεπτόμασταν. Εξαρχής είχαμε στο νου μας να επισκεφτούμε το Περού, με τα πάμπολλα μέρη που διαθέτει. Στην πορεία, όμως, σκεφτήκαμε ότι είναι κρίμα να φτάσουμε μέχρι εκεί και να μην πεταχτούμε μέχρι τη Βολιβία, μια χώρα με αρκετά δύσκολη και ακριβή πρόσβαση από την Ευρώπη. Το πρόβλημα, ωστόσο, ήταν ότι τα χερσαία σύνορα ανάμεσα στις δύο χώρες ήταν κλειστά μέχρι τις αρχές Μαρτίου. Μόλις διαβάσαμε ότι τα σύνορα άνοιξαν, έστω και με αρκετούς περιορισμούς (ακόμα και για τριπλοεμβολιασμένους, όπως εμείς), καταλήξαμε ότι οι κύριοι πυλώνες του ταξιδιού θα ήταν το Μάτσου Πίτσου, η Λα Παζ και το Salar de Uyuni.

Με αυτά τα δεδομένα, το πρόγραμμα διαμορφώθηκε ως εξής:

• 15 Απριλίου, μεσημεριανή άφιξη στη Λίμα και διανυκτέρευση
• 16 Απριλίου (Μ. Σάββατο Καθολικών), απογευματινή πτήση από Λίμα σε Κούσκο και διανυκτέρευση
• 17 Απριλίου (Πάσχα Καθολικών), Κούσκο
• 18-19 Απριλίου, trek με διανυκτέρευση σε κάμπινγκ κοντά στο Aguas Calientes και προορισμό το Μάτσου Πίτσου
• 20 Απριλίου, Κούσκο και βραδινό λεωφορείο για Πούνο
• 21 Απριλίου, μετάβαση από Πούνο σε Λα Παζ και διανυκτέρευση
• 22 Απριλίου, Λα Παζ και βραδινό λεωφορείο για Uyuni
• 23 Απριλίου, ημερήσια εκδρομή στο Salar de Uyuni και επιστροφή με βραδινό λεωφορείο στη Λα Παζ
• 24 Απριλίου (Πάσχα Ορθοδόξων), Λα Παζ
• 25 Απριλίου, μετάβαση από Λα παζ σε Πούνο και διανυκτέρευση
• 26 Απριλίου, μεσημεριανή πτήση από Χουλιάκα σε Λίμα και διανυκτέρευση
• 27 Απριλίου, απογευματινή αναχώρηση από Λίμα

Βεβαίως, όπως γνωρίζουμε, όλα τα προγράμματα σχεδιάζονται για να αναπροσαρμόζονται, λιγότερο ή περισσότερο, στην πορεία!

 

• 1
• 2
• 3
• …

  Go to chapter

  Go
• 11

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 11

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[psilos3]

Εξαιρετικά, χαίρομαι ιδιαίτερα που διαβάζω νέα ιστορία για το Περού, η χώρα αυτή μου χει μείνει σαν μεγάλο ταξιδιωτικό απωθημένο. Εχω συντονιστεί και περιμένω λεπτομέρειες!

 

[patsman]

Κεφάλαιο 2: Οι πρώτες εντυπώσεις από Λίμα και Κούσκο
Η πρώτη υπερατλαντική μας πτήση ήταν γεματή από κόσμο λόγω του καθολικού Πάσχα και διήρκεσε σχεδόν 12 ώρες λόγω "κυκλοφοριακού" κοντά στη Γαλλία. Όταν βρισκόμασταν πάνω από την Καραϊβική είχαμε λίγες αναταράξεις και άλλες 4 ώρες μέχρι να προσγειωθούμε στη Λίμα. Καθόλη τη διάρκεια της πτήσης, πλην των μικρών διαλειμμάτων φαγητού, φορούσαμε τις μάσκες, όπως και όλοι οι επιβαίνοντες, με συνέπεια να πληγωθεί το αριστερό μου αυτί.

Αφού περάσαμε χωρίς αργοπορία τον έλεγχο των διαβατηρίων και πήραμε την αποσκευή μας, ρωτήσαμε σε ένα περίπτερο εντός του αεροδρομίου για την αγορά κάρτας sim, αλλά η τιμή μάς φάνηκε απαγορευτική. Βγαίνοντας από τον χώρο του αεροδρομίου, μας περίμενε ο άνθρωπος που θα μας μετέφερε στο ξενοδοχείο μας (κατόπιν συνεννόησης). Για τη διαμονή μας στη Λίμα επιλέξαμε το Libre Hotel στην Av. La Paz της Μιραφλόρες (50 ευρώ το δίκλινο με πρωινό) και μείναμε πολύ ευχαριστημένοι από πλευράς καθαριότητας, φαγητού και προσβασιμότητας. Μετά το check-in και ενώ είχε αρχίσει να βραδιάζει, ξεχυθήκαμε για μια πρώτη βόλτα στη γειτονιά της Miraflores.

Πήγαμε με τα πόδια ως την πλατεία Κένεντι και καταλήξαμε για φαγητό στο καλαίσθητο Barra Maretazo για μια πρώτη επαφή με την περουβιανή κουζίνα. Σφηνάκι με γάλα τίγρης για καλωσόρισμα, σεβίτσε και τσιτσαρόνες με ψαράκι του ωκεανού και πικάντικες κροκέτες με κιμά από χταπόδι, όλα τρομερά νόστιμα! Ένα pisco sour για σβήσιμο και το σύνολο 100 soles (περίπου 25 ευρώ).

Το επόμενο πρωινό μάς βρήκε από το ξημέρωμα στους άδειους δρόμους για να προλάβουμε να δούμε όσο το δυνατόν περισσότερα πράγματα πριν την απογευματινή μας αναχώρηση για Κούσκο. Περπατήσαμε μέχρι το πάρκο Κένεντι, απ' όπου προμηθευθήκαμε και τα απαραίτητα sorochi pills, τα οποία τα ξεκινήσαμε άμεσα. Η πρωινή ομίχλη και τα γκρίζα χρώματα που επικρατούν στην ατμόσφαιρα δίνουν τον τόνο.

Στη συνέχεια, χρησιμοποιήσαμε για τις μετακινήσεις μας από και προς το κέντρο το Metropolitano, με την πάντα πρόθυμη βοήθεια των άλλων επιβατών να μας "δανείσουν" τις κάρτες τους για το εισιτήριό μας. Μέχρι στιγμής οι Περουβιανοί από άποψη προσφοράς βοήθειας παίρνουν άριστα! Σημειωτέον ότι δεν μιλάμε ισπανικά.

Ξεκινήσαμε από την Plaza San Martin, όπου κάναμε και συνάλλαγμα σε πολύ καλή ισοτιμία. Προχωρήσαμε στη Jiron de la Union που οδηγεί στην Plaza de Armas, στην οποία δεσπόζει η αποικιακή αρχιτεκτονική. Περιηγηθήκαμε στην ενδιαφέρουσα Casa de la Literatura Peruana (ελεύθερη είσοδος), όπου υπήρχαν κάποιες αξιόλογες εκθέσεις και ένα πολύ προσεγμένο αναγνωστήριο.

Κατά την επιστροφή μας μπήκαμε σε ένα εμπορικό κέντρο και με αρκετή δυσκολία στη συνεννόηση με τους υπαλλήλους της Claro καταφέραμε να αγοράσουμε μια κάρτα sim (η τιμή δεν είχε καμία σχέση με την αντίστοιχη του αεροδρομίου).

Εντωμεταξύ, η ώρα είχε πάει 12.30

το μεσημέρι, όταν κατευθυνθήκαμε προς την περιοχή Surquillo για να φάμε στο Al Toke Pez, που για τους μυημένους του Netflix αποτελεί έναν must γαστρονομικό προορισμό (βλ. το επεισόδιο για τη Λίμα στη σειρά street food που αφορά τη Λατινική Αμερική). Εκεί διαπιστώσαμε ότι το μικροσκοπικό μαγαζί ήταν ήδη γεμάτο και υπήρχε ουρά απ' έξω. Επειδή δεν είχαμε άπειρο χρόνο για χάσιμο, επιλέξαμε το take away και δοκιμάσαμε τις απίστευτες νοστιμιές του Tomás Matsufuji σε ένα κοντινό παρκάκι. Το combinado που κόστισε μόλις 25 soles ήταν ό,τι πρέπει για μεσημέρι και το συστήνω ανεπιφύλακτα σε όποιον θέλει να πάρει μια αυθεντική και οικονομική γεύση της nikkei κουζίνας.

Αποφασίσαμε η πρώτη μέρα να είναι αφιερωμένη στους δρόμους και στις γεύσεις της πόλης και ν' αφήσουμε τα μουσεία για το τέλος του ταξιδιού.


Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο γύρω στις 3 το μεσημέρι και, αφού συμφωνήσαμε να μείνουμε πάλι εκεί κατά την επιστροφή μας στη Λίμα, πήγαμε στο αεροδρόμιο με ταξί που κλείσαμε μέσω του site taxidatum.com. Η πτήση της LATAM ήταν στην ώρα της. Αν και η πτήση ήταν σχεδόν γεμάτη λόγω Μ. Σαββάτου για τους καθολικούς, περιέργως το check-in έδωσε πρώτη θέση στην Ε, ενώ εγώ περιορίστηκα στις πίσω θέσεις παρέα με τους πολυλογάδες Περουβιανούς, που δεν έβαλαν γλώσσα μέσα και μιλούσαν συνεχώς στο κινητό (ακόμη και κατά την προσγείωση-απογείωση), παρά τις ευγενικές παρατηρήσεις των αεροσυνοδών. Και για του λόγου το αληθές:

Κατά την άφιξή μας στο Κούσκο, μάς περιμένε και πάλι ο οδηγός του taxidatum και δίχως προβλήματα φτάνουμε στο τίμιο Katari Apart Hotel at Qoricancha με τον χαμογελαστό, ορεξάτο για κουβέντα (στα αγγλικά) Alex να μας υποδέχεται. Η ζαλάδα, όμως, του υψομέτρου είχε κάνει την εμφάνισή της και πριν την αφήσουμε να μας καταβάλει, βγαίνουμε στην πόλη για μια βόλτα και σε αναζήτηση φαγητού. Περπατώντας βασανιστικά αργά και σταθερά, φτάνουμε στην (αντίστοιχη) Plaza de Armas και στα πέριξ, όπου η κοσμοπλυμμύρα είναι το κάτι άλλο. Ναι, το μέρος είναι προφανώς εξαιρετικά τουριστικό, αλλά στην πρώτη θέα των Inca Walls μέσα στην πόλη νιώθουμε ρίγη συγκίνησης. Ακολουθώντας τις συμβουλές των έμπειρων στα μεγάλα υψόμετρα αποφασίζουμε να τσιμπήσουμε κατί ελαφρύ, όπως... μια πίτσα (προς υπεράσπισή μας, ήταν "μαργαρίτα") στο Incanto. Αν και πέσαμε πάνω σε δείγματα έξαλλης νυκτερινής ζωής στο Κούσκο, τα αγνοήσαμε ομόφωνα και η πρώτη βραδιά αφιερώθηκε στην ξεκούραση.

Πριν κλείσω το πρώτο μέρος της ιστορίας, πρέπει να σημειώσω το εξής για το ζήτημα του υψομέτρου, που κι εμάς, όπως και πολλούς εδώ στο φόρουμ, είχε ανησυχήσει πριν το ταξίδι. Ευτυχώς, πέραν μιας ελαφράς ζάλης και του πονοκεφάλου (συνήθως μετά το φαγητό) που αντιμετωπίζονταν με ένα παυσίπονο, δεν μας ενόχλησε ιδιαίτερα. Παίρναμε τα sorochi τις περισσότερες από τις μέρες που διανύαμε σε υψόμετρο άνω των 3500 μ. και πίναμε άφθονο τσάι κόκας και πολλά υγρά. Δεν ξέρω τι απ' όλα βοήθησε περισσότερο, ίσως σταθήκαμε απλώς τυχεροί, μια και στην πορεία του ταξιδιού γνωρίσαμε ταξιδιώτες που η ασθένεια του υψομέτρου τούς ακινητοποίησε στο ξενοδοχείο για τουλάχιστον ένα τριήμερο.

 

[Delmem38110]

Πριν κλείσω το πρώτο μέρος της ιστορίας, πρέπει να σημειώσω το εξής για το ζήτημα του υψομέτρου, που κι εμάς, όπως και πολλούς εδώ στο φόρουμ, είχε ανησυχήσει πριν το ταξίδι. Ευτυχώς, πέραν μιας ελαφράς ζάλης και του πονοκεφάλου (συνήθως μετά το φαγητό) που αντιμετωπίζονταν με ένα παυσίπονο, δεν μας ενόχλησε ιδιαίτερα. Παίρναμε τα sorochi τις περισσότερες από τις μέρες που διανύαμε σε υψόμετρο άνω των 3500 μ. και πίναμε άφθονο τσάι κόκας και πολλά υγρά. Δεν ξέρω τι απ' όλα βοήθησε περισσότερο, ίσως σταθήκαμε απλώς τυχεροί, μια και στην πορεία του ταξιδιού γνωρίσαμε ταξιδιώτες που η ασθένεια του υψομέτρου τούς ακινητοποίησε στο ξενοδοχείο για τουλάχιστον ένα τριήμερο.

προ κορονοϊού η αβιανκα είχε πτήση Μπόκοτα κουσκο.
καλυτερη προσαρμογή δεν θα μπορούσε καποιος να κάνει.. Ας το κοιτάνε οι μελλοντικοί επισκέπτες. Ίσως ξαναμπεί και είναι μια πιο ήπια είσοδος στο κουσκο λόγω του μεγαλου υψομέτρου και των δυο.

 

[Δημήτρης X.]

Δεν το έχω ψάξει πάρα πολύ γιατί δεν είναι στα άμεσα μου σχέδια το Περού, αλλά 1100€ για διήμερο τρεκ για Μάτσου Πίτσου, δεν είναι υπερβολικά μεγάλο ποσό???

 

[Yorgos]

Δεν το έχω ψάξει πάρα πολύ γιατί δεν είναι στα άμεσα μου σχέδια το Περού, αλλά 1100€ για διήμερο τρεκ για Μάτσου Πίτσου, δεν είναι υπερβολικά μεγάλο ποσό???

Τραγικό είναι. Εμείς δώσαμε 1000 το άτομο για επταήμερο τρεκ σε χαμένες πόλεις στη μέση του πουθενά και περιλαμβανε και Ματσου Πιτσου και 2 βράδια σε Aguas Calientes και Κούσκο, επιστροφή με τραίνο, εξαιρετικό ξεναγό και ήταν όλο πριβε.

Δες Dos Manos, Condor και TravelGroup Perú.

 

[panlek30]

Τραγικό είναι. Εμείς δώσαμε 1000 το άτομο για επταήμερο τρεκ σε χαμένες πόλεις στη μέση του πουθενά και περιλαμβανε και Ματσου Πιτσου και 2 βράδια σε Aguas Calientes και Κούσκο, επιστροφή με τραίνο, εξαιρετικό ξεναγό και ήταν όλο πριβε.

Δες Dos Manos, Condor και TravelGroup Perú.

Λέει ότι το κόστος αφορά 2 άτομα. Επίσης αν πρόκειται για το short inka trail, βαράνε στο συγκεκριμένο. Έτσι δεν είναι;

 

[Delmem38110]

Τραγικό είναι. Εμείς δώσαμε 1000 το άτομο για επταήμερο τρεκ σε χαμένες πόλεις στη μέση του πουθενά και περιλαμβανε και Ματσου Πιτσου και 2 βράδια σε Aguas Calientes και Κούσκο, επιστροφή με τραίνο, εξαιρετικό ξεναγό και ήταν όλο πριβε.

Δες Dos Manos, Condor και TravelGroup Perú.

τους πιάσατε κορόιδα.

 

[patsman]

Λέει ότι το κόστος αφορά 2 άτομα. Επίσης αν πρόκειται για το short inka trail, βαράνε στο συγκεκριμένο. Έτσι δεν είναι;

Έτσι είναι. Κι εμάς μας είχε κάνει εντύπωση ότι η τιμή ήταν περίπου η ίδια με τα πολυήμερα τρεκ. Αλλά ελλείψει χρόνου, δεν είχαμε άλλη επιλογή.

Επίσης, όπως θα δείτε στην ιστορία, αν είχαμε πάει μεμονωμένα, δεν θα μπορούσαμε κατά πάσα πιθανότητα να φτάσουμε στο Άγουας Καλιέντες εκείνες τις ημέρες.

 

[Yorgos]

Λέει ότι το κόστος αφορά 2 άτομα. Επίσης αν πρόκειται για το short inka trail, βαράνε στο συγκεκριμένο. Έτσι δεν είναι;

Το short Inca Trail είναι ψιλοαπάτη. Έχει πολύ καλύτερες επιλογές στον παράδεισο των τρεκ.

τους πιάσατε κορόιδα.

Ούτε καν, είχε φτηνότερες επιλογές από τη δική μας.

Αλλά ελλείψει χρόνου, δεν είχαμε άλλη επιλογή.

Αυτό το έχουμε πάθει όλοι, δε γίνεται πάντα να προγραμματίζεις τα πάντα έγκαιρα και το last moment πληρώνεται και είναι και η καλύτερη υπάρχουσα λύση πολλές φορές. Δεν το έγραψα επικριτικά, αλλά για να προλάβω άλλους από το να την πατήσουν. Όπως και να έχει, όταν θα περάσουν κάποια χρόνια δε θα θυμάσαι το πόσα πλήρωσες αλλά το τι έζησες (εκτός κι αν πλήρωσες τόσα που μετά έμεινες άστεγος ξέρω γω ). 100-200-300 ευρώ παραπάνω είναι πταίσμα μπροστά στην εμπειρία, πάντα.

 

[Señor_Nada]

Σ'ευχαριστούμε για την ιστορία. Το Barra Maretazo σημειώθηκε.

Αυτό με την έξαλλη νυχτερινή ζωή του Κούσκο το συζήταγα πρόσφατα. Μου λέγανε ότι έχει κλαμπς και γίνεται χαμός. Δεν το περίμενα! Ευτυχώς το έχω αφήσει ανοιχτό πόσο θα μείνω στην πόλη

 

[panlek30]

Το short Inca Trail είναι ψιλοαπάτη. Έχει πολύ καλύτερες επιλογές στον παράδεισο των τρεκ.

Πιθανόν να έχει καλύτερες δε λέω. Απλά η τιμή που παίζει για το συγκεκριμένο κάπου εκεί πρέπει να είναι.
Πάντως γενικά οι τιμές που παίζουν είναι τραγικές. Ακόμα και το 1000€ για τις 7 ημέρες. Γιατί έτσι; Είναι απλα καθαρά θέμα προσφοράς ζήτησης;