happiness
Member
- Μηνύματα
- 235
- Likes
- 146
- Επόμενο Ταξίδι
- ...τελικά δεν άργησε :)
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ιαπωνία, Κούβα
Περιεχόμενα
Φέτος το Πάσχα προβλεπόταν υποτονικό. Κάτι που δεν γινόταν να πάμε εξωτερικό, κάτι η δυσκολία στον κανονισμό της άδειας, και οι επιλογές μας περιορίζονταν πολύ. Ο Τούρκος όμως δεν έχει πάει ποτέ Γιάννενα, και του είχα υποσχεθεί πως θα τον πάω κάποια στιγμή. Άλλωστε, τώρα με τον καινούριο δρόμο περιφερειακά του Αγρινίου, η ώρα οδήγησης έχει μειωθεί πολύ.
Αρχίζω την έρευνα για κατάλυμα. Η πρώτη εντύπωση είναι επιεικώς απογοητευτική. Το tripadvisor και οποιοδήποτε άλλο site online κρατήσεων κατάφερα να εντοπίσω, διαθέτουν ξενοδοχεία με απαράδεκτα υψηλές τιμές. Διότι όταν έχω πληρώσει στο Παρίσι το Γ' κατηγορίας ξενοδοχείο 60 ευρώ το δίκλινο, αρνούμαι κατηγορηματικά να δώσω 70 ευρώ για Β' κατηγορίας στα Γιάννενα. Είμαι έτοιμη να τα παρατήσω, αλλά λέω να κάνω μία τελευταία προσπάθεια και ανοίγω το ωραίο σας forum προς αναζήτηση επιπλέον πληροφοριών. Με μεγάλη μου έκπληξη βλέπω ότι λίγοι έχουν αναφέρει την περιοχή. Μόνο 2 ταξιδιωτικές ιστορίες για τον νομό Ιωαννίνων. Η ιστορία της Giristroula όμως μου δίνει μία πολύτιμη πληροφορία για έναν ξενώνα ο οποίος φαίνεται πολύ ωραίος και μου δίνει και καλή τιμή (50 ευρώ). Ας όψεται η αργοπορία στο "κλείσιμο" της άδειας του Τούρκου όμως, και τον ξενώνα μας τον "φάγανε". Ουφ... άντε πάλι ψάξιμο...
Οι κόποι μου αποδίδουν καρπούς! Το ξενοδοχείο "Κεντρικόν" φαίνεται από την ιστοσελίδα του πανέμορφο και παρόλο που η αρχική τιμή που μου δώσαν ήταν 70ε με πρωινό, όταν ζήτησα να μην συμπεριληφθεί το πρωινό το κόστος έπεσε στα 55ε. Φαίνεται ότι η κρίση έχει αρχίσει να "σπάει" λίγο την αλαζονεία των ξενοδόχων που μέχρι πρώτεινως όλοι ανεξαιρέτως αρνούταν κατηγορηματικά να παραχωρήσουν δωμάτιο χωρίς πρωινό. Αυτή η πρακτική έχει καταντήσει σκέτος παραλογισμός. Δεν θέλω πρωινό βρε χριστιανέ! Εγώ είμαι υπναρού και ξυπνάω στις 12. Πίνω τον καφέ μου μαζί με το μεσημεριανό. Λογαριασμό θα σου δώσω;;; μπαααα
Όλα έτοιμα λοιπόν. Την Τετάρτη ξεκινάμε από Πάτρα αργάμιση (κοντά μεσημέρι δηλαδή ) αλλά τέλος πάντων, δεν βιαζόμαστε κιόλας! Διακοπές έχουμε. Χαλλλαράάά. Κατά τις 5:00' έχουμε φτάσει και ανιχνεύουμε το ξενοδοχείο μας, το οποίο επαληθεύει το όνομά του 100%. Είναι καρα-Κεντρικόν ακριβώς δίπλα στο Δημαρχείο, όχι απάνω στην φασαριόζικη οδό Δωδώνης αλλά σε έναν μικρό παράδρομο. Οι εντυπώσεις που μας άφησε ήταν οι καλύτερες. Ήσυχο, όμορφο, καθαρό, σε ένα ανακαινισμένο παραδοσιακό κτίριο με πέτρινους τοίχους, "αντικέ" προσεγμένη διακόσμηση, και παρόλο που το δωμάτιό μας ήταν εξαιρετικά μικρό ήταν τόσο όμορφο και λειτουργικό που δεν μας πείραξε καθόλου.
Ξεκουραστήκαμε όλο το απόγευμα και το βραδάκι βγήκαμε για μια χαλαρή βολτούλα. Κατηφορίζουμε την Δωδώνης χαζεύοντας τα παραδοσιακό-τουριστικά ασημοπωλεία. Εγώ δηλαδή κυρίως, γιατί ο Τούρκος έχει δηλώσει πως δεν τον ενδιαφέρουν οι διακοσμητικές τέχνες . Τα Ιωάννινα είναι η "πόλη των ασυμουργών" όπως πληροφορεί και η ταμπέλα στην είσοδο της πόλης. Γενικά η περιοχή της Ηπείρου ασχολήθηκε πολύ με το εμπόριο και την μεταποίηση πολύτιμων μετάλλων (ασήμι, χρυσός κτλ) και οι κοσμηματοποιοί της ήταν γνωστοί πολύ έξω από τα σύνορα της τωρινής Ελλάδας (you know BVLGARI ???). Η δε τεχνική των Ιωαννιτών ασυμουργών είναι από μόνη της ένα ξεχωριστό στυλ, το γνωστό "γιαννιώτικο". Οι γυναίκες του φόρουμ σίγουρα ξέρουν για τι μιλάω Εάν λοιπόν θέλετε να αγοράσετε τέτοιου είδους κοσμήματα εδώ θα βρείτε απίστευτη ποικιλία και αρκετά καλύτερες τιμές από τις άλλες πόλεις (τουλάχιστον εγώ έχω κάνει σύγκριση με την Πάτρα και έχω δει μεγάλη διαφορά τιμής, για τα συγκεκριμένα μιλώντας πάντα). Αλλά και στα υπόλοιπα "μοντέρνα" κοσμήματα ενδεχομένως να βρείτε καλές τιμές, καθώς η πόλη πραγματικά έχει υπερ-παραγωγή ασημικών και χρυσαφικών.
Πέρα από κοσμήματα τα τουριστάδικα πουλάνε και διάφορα επάργυρα μικροαντικείμενα, αλλά και πολλά χάλκινα. Διότι εκτός από τα πολύτιμα μέταλλα, στα Γιάννενα τα πάνε καλά και με τα υπόλοιπα Εάν έχετε κανένα παλιό χάλκινο ταψί ή κατσαρολάκι της γιαγιάς σας παρατημένο σε καμιά αποθήκη, φέρτε το εδώ σε κάποιον τεχνίτη και θα σας το σκαλίσει με πολύπλοκα σχέδια. Μετά μπορείτε να το κρεμάσετε στον τοίχο σας
Αργά-αργά λοιπόν φτάνουμε στο κάστρο. Η περιοχή αυτή σφύζει από ζωή και νεαρόκοσμο που βολτάρει, τρώει στα διπλανά φαστφουντάδικα (πολύ κρέπα ρε παιδί μου! ), γεμίζει τα μπαράκια και τα μεζεδοπωλεία της παραλίας. Η περιοχή έχει μεταξύ των άλλων και 2 μπυραρίες, για όποιον ενδιαφέρεται ("Πρεσβεία" και "Βύνη") Έχω πάει και στις δύο και μπορώ να πω ότι είναι πολύ καλές.
Βρίσκουμε μία ντόπια φίλη μου και πάμε σε ένα μεζεδοπωλείο εκεί κοντά. Δεν θυμάμαι το όνομά του. Το μαγαζί ήταν ωραίο, οι μερίδες τεράστιες, η τιμές φτηνές, αλλά το φαΐ κακό Όπως και να 'χει όμως εμείς το φάγαμε και χορτάσαμε και ξεραθήκαμε στον ύπνο.
Την επόμενη ο καιρός εξακολουθεί να είναι τέλειος. Κοιμόμαστε πάλι μέχρι το μεσημέρι και για "πρωινό" πάμε καρφωτοί στο μπουγατσάδικο "Σελέκτ", απέναντι από την κεντρική πλατεία. Εγώ το επισκέπτομαι ανελλιπώς σε κάθε μου επίσκεψη στα Γιάννενα. Απ' έξω, εάν δεν το ξέρει κανείς, θα του φανεί εντελώς αδιάφορο. Είναι ένα μικρό μαγαζάκι με όψη "κολλημένη" μερικές δεκαετίες πίσω. Δίνει την εντύπωση πως ο ιδιοκτήτης του δεν ενδιαφέρθηκε να του κάνει την παραμικρή ανακαίνιση και ο "ανυποψίαστος" περαστικός θα έχει σίγουρα αμφιβολίες για την ποιότητα των προϊόντων του. Κάντε όμως το εξής πείραμα: μείνετε 5' έξω από την πόρτα του και θα διαπιστώσετε ότι η συχνότητα με την οποία προσέρχονται οι πελάτες είναι απλά εντυπωσιακή. Θα κάνετε μεγάλο έγκλημα εάν περάσετε έστω και για λίγο από τα Γιάννενα και δεν πάρετε μία μπουγάτσα από εκεί, ακόμα κι αν είστε Θεσσαλονικιός
[imga="right"]http://lh3.ggpht.com/_8HaThUv6Qz0/S8IjzTSvHFI/AAAAAAAACFA/ApQMl5PQ5JA/s288/IMG_0001.JPG[/imga]Μετά το πρόγραμμα έχει επίσκεψη στο νησί της λίμνης. Κατά λάθος κατεβαίνουμε στην παραλία πολύ νωρίς, αλλά αυτό μας δίνει την ευκαιρία να κάνουμε την "βόλτα" γύρω-γύρω από τα τείχη του κάστρου. Είναι μεγαλούτσικη βόλτα αλλά πολύ όμορφη. Ζήλεψα πραγματικά τους Γιαννιώτες γιατί μένουν σε μία από τις λίγες πόλεις της Ελλάδας που διαθέτει μία όμορφη και ήσυχη "περατζάδα" μέσα στα όριά της, όπου μπορεί κανείς να κάνει τζόκινγκ, να πάει βόλτα το μωρό του ή το "μωρό" τουκαι να βλέπει και κάτι ωραίο γύρω του, όπως μεγάλα και σκιερά δέντρα και μία ήρεμη λίμνη.
Τα καραβάκια ξεκινάνε κάθε μισάωρο και το εισιτήριο είναι μικρό (1,8ε). Σε αφήνουν στον μόλο του νησιού, όπου σε υποδέχονται ταβερνιάρηδες-κράχτες με βιτρίνες γεμάτες από λιμνήσια ψάρια, καραβιδο-ειδή και χέλια. Ως γνωστόν, προσφέρουν επίσης και βατραχοπόδαρα. Ο Τούρκος είχε εκφράσει την επιθυμία να δοκιμάσει, αλλά οι ντόπιοι φίλοι μας είπαν ότι το όλο ζήτημα είναι ατραξιόν για τους τουρίστες και πως κανένα άλλο εστιατόριο στην πόλη, εκτός των τουριστικών, δεν τα έχει στο μενού του, οπότε είπαμε να προσπεράσουμε. Πίνουμε ένα καφεδάκι στην πρώτη καφετέρια που βλέπουμε μπρος μας (άντε γιατί πολύ το αργήσαμε σήμερα) και στην συνέχεια ξεκινάμε στράτα-στρατούλα να ακολουθούμε τα γνωστά ταμπελάκια, που υπάρχουν σε κάθε τουριστική ατραξιόν μικρού μέρους που σέβεται τον εαυτό της, και σε οδηγούν με περισσή ευλάβεια μέσα από όόόόλα τα σουβενίρο-μάγαζα της περιοχής. Η μικρή αυτή διαδρομή ήταν ένα μεγάλο πλήγμα στα φεμινιστικά μου ιδεώδη. 9 στους 10 από τους μαγαζάτορες τους οποίους προσπεράσαμε, αγνόησαν πλήρως την ύπαρξη του Τούρκου και απευθύνθηκαν σε εμένα με ευφάνταστες ατάκες του στυλ "τι θα της δώσω της κοπελιάς να την στολίσω;" (από κοσμηματοπωλείο), "έλα κορίτσι να σε κεράσουμε" (από μαγαζί με παραδοσιακά προϊόντα) κτλ κτλ. Μέχρι να φτάσουμε στο σπίτι του Αλί Πασά (το main attraction του νησιού) είχα καταραστεί ενδόμυχα 3 φορές το φύλο μου, κυρίως επειδή ξέρω ότι έχουν δίκιο :roll:
[imga="left"]http://lh6.ggpht.com/_8HaThUv6Qz0/S8Ijz9pkXkI/AAAAAAAACFE/SNyNdhWKvH8/s288/IMG_0002.JPG[/imga]Το σπίτι του Αλί Πασά είναι ένα μικρό σπιτάκι, που δεν είναι ακριβώς "σπίτι" του Αλί Πασά όπως θα σας πληροφορήσει το ηχητικό ενημερωτικό, αλλά το τελευταίο του καταφύγιο πριν αποχαιρετήσει για πάντα το άνωθεν των ώμων του μέρος του σώματός του, το οποίο εκείνο τον καιρό αποφάσισε να κάνει ένα ταξιδάκι μέχρι το παλάτι του σουλτάνου, πάνω σε πολυτελή δίσκο. Αναπαράσταση του γεγονότος υπάρχει στο μουσείο κέρινων ομοιωμάτων του Παύλου Βρέλλη το οποίο βρίσκεται λίγο έξω από την πόλη. Αυτή την φορά δεν το τιμήσαμε γιατί αφού ο Τούρκος αδιαφορεί για τα κέρινα ομοιώματα γενικώς (και εγώ το ίδιο εδώ που τα λέμε), δεν είχε νόημα καθώς εγώ το έχω επισκεφτεί μικρή πάνω από μία φορά. Το εισιτήριο είναι και εδώ αμελητέο και η επίσκεψη ενδιαφέρουσα καθώς οι ηχητικές πληροφορίες είναι πολύ διαφωτιστικές. Το όλο θέμα είναι υπόθεση 10' οπότε τσάκα-τσάκα γυρνάμε στον μόλο και με το επόμενο καραβάκι γυρίζουμε στην ... κυρίως χώρα.
Ο επόμενος στόχος είναι το σπήλαιο του Περάματος. Εδώ θα χρειαστούμε αμάξι γιατί είναι λίγο έξω από την πόλη. Ταμπέλες υπάρχουν αρκετές μέχρι το χωριό του Περάματος, αλλά εκεί λόγω κάποιων κλειστών λόγω έργων δρόμων, μπερδευτήκαμε και το GPS ήταν απαραίτητο. Το ολόκληρο εισιτήριο είναι 7ε εάν θυμάμαι καλά, αλλά υπάρχουν και μειωμένα φοιτητικά, μαθητικά, φαντάρικα κτλ. Η όλη επίσκεψη είναι περίπου 40' και έχει αρκετή ανάβαση με σκαλιά προς το τέλος ειδικά. Το σπήλαιο αυτό καθαυτό είναι από τα μεγαλύτερα που έχω δει και εντυπωσιακό σε πολλά σημεία του. Αξίζει σίγουρα μία επίσκεψη από όποιον δεν το έχει δει. Έχουμε κανονίσει την ώρα μας ωραία και όταν βγαίνουμε πάλι στην επιφάνεια είναι ώρα για απογευματινό καφέ Θα τον πάω σε μία καφετέρια που είναι ψηλά και έχει θέα στην πόλη. Θα την βρείτε ακολουθώντας τον δρόμο προς Μέτσοβο, στην αρχή του χωριού Μάζια, και το όνομά της είναι "Γραμματόσημο".
Και επειδή όλη την μέρα την βγάλαμε με μπουγάτσα και τυρόπιτες, το βράδυ μας πιάνει πείνα μεγάλη. Αποφασίζουμε να τιμήσουμε με την παρουσία μας την μπυραρία "Ζύθος" που αποδεικνύεται συμπαθητική με αρκετά καλό κατάλογο μπύρας. Το φαγητό της ήταν σε μεγάλες μερίδες (όπως σε όλα τα φαγάδικα των Ιωαννίνων απ' ότι φαίνεται ) αλλά κάπως τετριμμένο για μπυραρία.
... έπεται συνέχεια ...
Αρχίζω την έρευνα για κατάλυμα. Η πρώτη εντύπωση είναι επιεικώς απογοητευτική. Το tripadvisor και οποιοδήποτε άλλο site online κρατήσεων κατάφερα να εντοπίσω, διαθέτουν ξενοδοχεία με απαράδεκτα υψηλές τιμές. Διότι όταν έχω πληρώσει στο Παρίσι το Γ' κατηγορίας ξενοδοχείο 60 ευρώ το δίκλινο, αρνούμαι κατηγορηματικά να δώσω 70 ευρώ για Β' κατηγορίας στα Γιάννενα. Είμαι έτοιμη να τα παρατήσω, αλλά λέω να κάνω μία τελευταία προσπάθεια και ανοίγω το ωραίο σας forum προς αναζήτηση επιπλέον πληροφοριών. Με μεγάλη μου έκπληξη βλέπω ότι λίγοι έχουν αναφέρει την περιοχή. Μόνο 2 ταξιδιωτικές ιστορίες για τον νομό Ιωαννίνων. Η ιστορία της Giristroula όμως μου δίνει μία πολύτιμη πληροφορία για έναν ξενώνα ο οποίος φαίνεται πολύ ωραίος και μου δίνει και καλή τιμή (50 ευρώ). Ας όψεται η αργοπορία στο "κλείσιμο" της άδειας του Τούρκου όμως, και τον ξενώνα μας τον "φάγανε". Ουφ... άντε πάλι ψάξιμο...
Οι κόποι μου αποδίδουν καρπούς! Το ξενοδοχείο "Κεντρικόν" φαίνεται από την ιστοσελίδα του πανέμορφο και παρόλο που η αρχική τιμή που μου δώσαν ήταν 70ε με πρωινό, όταν ζήτησα να μην συμπεριληφθεί το πρωινό το κόστος έπεσε στα 55ε. Φαίνεται ότι η κρίση έχει αρχίσει να "σπάει" λίγο την αλαζονεία των ξενοδόχων που μέχρι πρώτεινως όλοι ανεξαιρέτως αρνούταν κατηγορηματικά να παραχωρήσουν δωμάτιο χωρίς πρωινό. Αυτή η πρακτική έχει καταντήσει σκέτος παραλογισμός. Δεν θέλω πρωινό βρε χριστιανέ! Εγώ είμαι υπναρού και ξυπνάω στις 12. Πίνω τον καφέ μου μαζί με το μεσημεριανό. Λογαριασμό θα σου δώσω;;; μπαααα
Όλα έτοιμα λοιπόν. Την Τετάρτη ξεκινάμε από Πάτρα αργάμιση (κοντά μεσημέρι δηλαδή
) αλλά τέλος πάντων, δεν βιαζόμαστε κιόλας! Διακοπές έχουμε. Χαλλλαράάά. Κατά τις 5:00' έχουμε φτάσει και ανιχνεύουμε το ξενοδοχείο μας, το οποίο επαληθεύει το όνομά του 100%. Είναι καρα-Κεντρικόν ακριβώς δίπλα στο Δημαρχείο, όχι απάνω στην φασαριόζικη οδό Δωδώνης αλλά σε έναν μικρό παράδρομο. Οι εντυπώσεις που μας άφησε ήταν οι καλύτερες. Ήσυχο, όμορφο, καθαρό, σε ένα ανακαινισμένο παραδοσιακό κτίριο με πέτρινους τοίχους, "αντικέ" προσεγμένη διακόσμηση, και παρόλο που το δωμάτιό μας ήταν εξαιρετικά μικρό ήταν τόσο όμορφο και λειτουργικό που δεν μας πείραξε καθόλου.Ξεκουραστήκαμε όλο το απόγευμα και το βραδάκι βγήκαμε για μια χαλαρή βολτούλα. Κατηφορίζουμε την Δωδώνης χαζεύοντας τα παραδοσιακό-τουριστικά ασημοπωλεία. Εγώ δηλαδή κυρίως, γιατί ο Τούρκος έχει δηλώσει πως δεν τον ενδιαφέρουν οι διακοσμητικές τέχνες
. Τα Ιωάννινα είναι η "πόλη των ασυμουργών" όπως πληροφορεί και η ταμπέλα στην είσοδο της πόλης. Γενικά η περιοχή της Ηπείρου ασχολήθηκε πολύ με το εμπόριο και την μεταποίηση πολύτιμων μετάλλων (ασήμι, χρυσός κτλ) και οι κοσμηματοποιοί της ήταν γνωστοί πολύ έξω από τα σύνορα της τωρινής Ελλάδας (you know BVLGARI ???). Η δε τεχνική των Ιωαννιτών ασυμουργών είναι από μόνη της ένα ξεχωριστό στυλ, το γνωστό "γιαννιώτικο". Οι γυναίκες του φόρουμ σίγουρα ξέρουν για τι μιλάω Εάν λοιπόν θέλετε να αγοράσετε τέτοιου είδους κοσμήματα εδώ θα βρείτε απίστευτη ποικιλία και αρκετά καλύτερες τιμές από τις άλλες πόλεις (τουλάχιστον εγώ έχω κάνει σύγκριση με την Πάτρα και έχω δει μεγάλη διαφορά τιμής, για τα συγκεκριμένα μιλώντας πάντα). Αλλά και στα υπόλοιπα "μοντέρνα" κοσμήματα ενδεχομένως να βρείτε καλές τιμές, καθώς η πόλη πραγματικά έχει υπερ-παραγωγή ασημικών και χρυσαφικών.Πέρα από κοσμήματα τα τουριστάδικα πουλάνε και διάφορα επάργυρα μικροαντικείμενα, αλλά και πολλά χάλκινα. Διότι εκτός από τα πολύτιμα μέταλλα, στα Γιάννενα τα πάνε καλά και με τα υπόλοιπα
Εάν έχετε κανένα παλιό χάλκινο ταψί ή κατσαρολάκι της γιαγιάς σας παρατημένο σε καμιά αποθήκη, φέρτε το εδώ σε κάποιον τεχνίτη και θα σας το σκαλίσει με πολύπλοκα σχέδια. Μετά μπορείτε να το κρεμάσετε στον τοίχο σας Αργά-αργά λοιπόν φτάνουμε στο κάστρο. Η περιοχή αυτή σφύζει από ζωή και νεαρόκοσμο που βολτάρει, τρώει στα διπλανά φαστφουντάδικα (πολύ κρέπα ρε παιδί μου! ), γεμίζει τα μπαράκια και τα μεζεδοπωλεία της παραλίας. Η περιοχή έχει μεταξύ των άλλων και 2 μπυραρίες, για όποιον ενδιαφέρεται
("Πρεσβεία" και "Βύνη") Έχω πάει και στις δύο και μπορώ να πω ότι είναι πολύ καλές.Βρίσκουμε μία ντόπια φίλη μου και πάμε σε ένα μεζεδοπωλείο εκεί κοντά. Δεν θυμάμαι το όνομά του. Το μαγαζί ήταν ωραίο, οι μερίδες τεράστιες, η τιμές φτηνές, αλλά το φαΐ κακό
Όπως και να 'χει όμως εμείς το φάγαμε και χορτάσαμε και ξεραθήκαμε στον ύπνο.Την επόμενη ο καιρός εξακολουθεί να είναι τέλειος. Κοιμόμαστε πάλι μέχρι το μεσημέρι και για "πρωινό" πάμε καρφωτοί στο μπουγατσάδικο "Σελέκτ", απέναντι από την κεντρική πλατεία. Εγώ το επισκέπτομαι ανελλιπώς σε κάθε μου επίσκεψη στα Γιάννενα. Απ' έξω, εάν δεν το ξέρει κανείς, θα του φανεί εντελώς αδιάφορο. Είναι ένα μικρό μαγαζάκι με όψη "κολλημένη" μερικές δεκαετίες πίσω. Δίνει την εντύπωση πως ο ιδιοκτήτης του δεν ενδιαφέρθηκε να του κάνει την παραμικρή ανακαίνιση και ο "ανυποψίαστος" περαστικός θα έχει σίγουρα αμφιβολίες για την ποιότητα των προϊόντων του. Κάντε όμως το εξής πείραμα: μείνετε 5' έξω από την πόρτα του και θα διαπιστώσετε ότι η συχνότητα με την οποία προσέρχονται οι πελάτες είναι απλά εντυπωσιακή. Θα κάνετε μεγάλο έγκλημα εάν περάσετε έστω και για λίγο από τα Γιάννενα και δεν πάρετε μία μπουγάτσα από εκεί, ακόμα κι αν είστε Θεσσαλονικιός
[imga="right"]http://lh3.ggpht.com/_8HaThUv6Qz0/S8IjzTSvHFI/AAAAAAAACFA/ApQMl5PQ5JA/s288/IMG_0001.JPG[/imga]Μετά το πρόγραμμα έχει επίσκεψη στο νησί της λίμνης. Κατά λάθος κατεβαίνουμε στην παραλία πολύ νωρίς, αλλά αυτό μας δίνει την ευκαιρία να κάνουμε την "βόλτα" γύρω-γύρω από τα τείχη του κάστρου. Είναι μεγαλούτσικη βόλτα αλλά πολύ όμορφη. Ζήλεψα πραγματικά τους Γιαννιώτες γιατί μένουν σε μία από τις λίγες πόλεις της Ελλάδας που διαθέτει μία όμορφη και ήσυχη "περατζάδα" μέσα στα όριά της, όπου μπορεί κανείς να κάνει τζόκινγκ, να πάει βόλτα το μωρό του ή το "μωρό" του
και να βλέπει και κάτι ωραίο γύρω του, όπως μεγάλα και σκιερά δέντρα και μία ήρεμη λίμνη.Τα καραβάκια ξεκινάνε κάθε μισάωρο και το εισιτήριο είναι μικρό (1,8ε). Σε αφήνουν στον μόλο του νησιού, όπου σε υποδέχονται ταβερνιάρηδες-κράχτες με βιτρίνες γεμάτες από λιμνήσια ψάρια, καραβιδο-ειδή και χέλια. Ως γνωστόν, προσφέρουν επίσης και βατραχοπόδαρα. Ο Τούρκος είχε εκφράσει την επιθυμία να δοκιμάσει, αλλά οι ντόπιοι φίλοι μας είπαν ότι το όλο ζήτημα είναι ατραξιόν για τους τουρίστες και πως κανένα άλλο εστιατόριο στην πόλη, εκτός των τουριστικών, δεν τα έχει στο μενού του, οπότε είπαμε να προσπεράσουμε. Πίνουμε ένα καφεδάκι στην πρώτη καφετέρια που βλέπουμε μπρος μας (άντε γιατί πολύ το αργήσαμε σήμερα) και στην συνέχεια ξεκινάμε στράτα-στρατούλα να ακολουθούμε τα γνωστά ταμπελάκια, που υπάρχουν σε κάθε τουριστική ατραξιόν μικρού μέρους που σέβεται τον εαυτό της, και σε οδηγούν με περισσή ευλάβεια μέσα από όόόόλα τα σουβενίρο-μάγαζα της περιοχής. Η μικρή αυτή διαδρομή ήταν ένα μεγάλο πλήγμα στα φεμινιστικά μου ιδεώδη. 9 στους 10 από τους μαγαζάτορες τους οποίους προσπεράσαμε, αγνόησαν πλήρως την ύπαρξη του Τούρκου και απευθύνθηκαν σε εμένα με ευφάνταστες ατάκες του στυλ "τι θα της δώσω της κοπελιάς να την στολίσω;" (από κοσμηματοπωλείο), "έλα κορίτσι να σε κεράσουμε" (από μαγαζί με παραδοσιακά προϊόντα) κτλ κτλ. Μέχρι να φτάσουμε στο σπίτι του Αλί Πασά (το main attraction του νησιού) είχα καταραστεί ενδόμυχα 3 φορές το φύλο μου, κυρίως επειδή ξέρω ότι έχουν δίκιο :roll:
[imga="left"]http://lh6.ggpht.com/_8HaThUv6Qz0/S8Ijz9pkXkI/AAAAAAAACFE/SNyNdhWKvH8/s288/IMG_0002.JPG[/imga]Το σπίτι του Αλί Πασά είναι ένα μικρό σπιτάκι, που δεν είναι ακριβώς "σπίτι" του Αλί Πασά όπως θα σας πληροφορήσει το ηχητικό ενημερωτικό, αλλά το τελευταίο του καταφύγιο πριν αποχαιρετήσει για πάντα το άνωθεν των ώμων του μέρος του σώματός του, το οποίο εκείνο τον καιρό αποφάσισε να κάνει ένα ταξιδάκι μέχρι το παλάτι του σουλτάνου, πάνω σε πολυτελή δίσκο. Αναπαράσταση του γεγονότος υπάρχει στο μουσείο κέρινων ομοιωμάτων του Παύλου Βρέλλη το οποίο βρίσκεται λίγο έξω από την πόλη. Αυτή την φορά δεν το τιμήσαμε γιατί αφού ο Τούρκος αδιαφορεί για τα κέρινα ομοιώματα γενικώς (και εγώ το ίδιο εδώ που τα λέμε), δεν είχε νόημα καθώς εγώ το έχω επισκεφτεί μικρή πάνω από μία φορά. Το εισιτήριο είναι και εδώ αμελητέο και η επίσκεψη ενδιαφέρουσα καθώς οι ηχητικές πληροφορίες είναι πολύ διαφωτιστικές. Το όλο θέμα είναι υπόθεση 10' οπότε τσάκα-τσάκα γυρνάμε στον μόλο και με το επόμενο καραβάκι γυρίζουμε στην ... κυρίως χώρα.
Ο επόμενος στόχος είναι το σπήλαιο του Περάματος. Εδώ θα χρειαστούμε αμάξι γιατί είναι λίγο έξω από την πόλη. Ταμπέλες υπάρχουν αρκετές μέχρι το χωριό του Περάματος, αλλά εκεί λόγω κάποιων κλειστών λόγω έργων δρόμων, μπερδευτήκαμε και το GPS ήταν απαραίτητο. Το ολόκληρο εισιτήριο είναι 7ε εάν θυμάμαι καλά, αλλά υπάρχουν και μειωμένα φοιτητικά, μαθητικά, φαντάρικα κτλ. Η όλη επίσκεψη είναι περίπου 40' και έχει αρκετή ανάβαση με σκαλιά προς το τέλος ειδικά. Το σπήλαιο αυτό καθαυτό είναι από τα μεγαλύτερα που έχω δει και εντυπωσιακό σε πολλά σημεία του. Αξίζει σίγουρα μία επίσκεψη από όποιον δεν το έχει δει. Έχουμε κανονίσει την ώρα μας ωραία και όταν βγαίνουμε πάλι στην επιφάνεια είναι ώρα για απογευματινό καφέ
Θα τον πάω σε μία καφετέρια που είναι ψηλά και έχει θέα στην πόλη. Θα την βρείτε ακολουθώντας τον δρόμο προς Μέτσοβο, στην αρχή του χωριού Μάζια, και το όνομά της είναι "Γραμματόσημο".Και επειδή όλη την μέρα την βγάλαμε με μπουγάτσα και τυρόπιτες, το βράδυ μας πιάνει πείνα μεγάλη. Αποφασίζουμε να τιμήσουμε με την παρουσία μας την μπυραρία "Ζύθος" που αποδεικνύεται συμπαθητική με αρκετά καλό κατάλογο μπύρας. Το φαγητό της ήταν σε μεγάλες μερίδες (όπως σε όλα τα φαγάδικα των Ιωαννίνων απ' ότι φαίνεται
) αλλά κάπως τετριμμένο για μπυραρία.... έπεται συνέχεια ...
Τέλος πάντων, καθόμαστε σε ένα από αυτά το οποίο ούτε αισθητικά ήταν ωραίο, αλλά και τα φαγητά του ακολουθούσαν κι αυτά την γραμμή "σάλτσα-πατάτες-ρύζι" που λέει κι ο Τούρκος, που σημαίνει ένα κρεατικό με κάποια σάλτσα (συνήθως με κρέμα γάλακτος), συνοδευόμενο από προτηγανισμένες πατάτες και generic ρύζι. Το μέγεθος της μερίδας ακολουθούσε κι αυτό την "γιαννιώτικη" γραμμή (δλδ too much). Κόντρα στο ρεύμα, εμείς παραγγείλαμε τσίπουρο αλλά η αλήθεια είναι ότι εγώ δεν το ευχαριστήθηκα αναλόγως. "Τσιπουράδικο" (ή "ρακάδικο" αντίστοιχα για την Κρήτη) δεν νοείται χωρίς μικρά πιάτα και μεζεδάκια :roll: Πρέπει να πω, ότι στο θέμα "φαγητό" δεν είχαμε ιδιαίτερες επιτυχίες στα Ιωάννινα. Ίσως κάποιος συν-φορουμίτης ντόπιος να έχει κάτι καλύτερο να σας προτείνει. 
