Διακοπούλες στα Ιωάννινα

[anny]

]
Ώπα! ώπα!... άλλο αυτό που λέω εγώ, άλλο αυτό που λες εσύ
Η Ζίτσα (που κακώς δεν την ανάφερα, βλέπεις είναι ηπειρώτικη η καταγωγή μου και κάποια πράγματα τα θεωρώ "γνωστά" χωρίς να είναι) είναι συγκεκριμένο κρασί που όποιος δεν το χει δοκιμάσει, πρέπει οπωσδήποτε ( η Ελληνική σαμπάνια ). Και η φέτα (και το γαλοτύρι) ενδεχομένως να είναι πολύ καλά. Αλλά εγώ μιλάω για το φαΐ-φαΐ. Το κυρίως πιάτο. Που συνήθως ήταν ένα "τίποτα"

Και εγώ εννοούσα το φαΐ-φαΐ. Παντού φάγαμε πολύ καλά και δεν κακοπέσαμε πουθενά. Απλώς μου έμειναν περισσότερο στο μυαλό τα κρασιά και οι φέτες.

Επίσης, λέγοντας ζίτσα, εννοώ κυρίως τα λευκά ξηρά κρασιά από ποικιλία ντεμπίνα που καλλιεργείται στην περιοχή της Ζίτσας αλλά και των τριγύρω χωριών. Συνήθως το κρασί αυτό οι περισσότεροι το αναφέρουν ως ζίτσα.

Υπάρχει και το γλυκό αφρώδες κρασί με την ΟΠΑΠ "Ζίτσα" όπως πολύ σωστά σημειώνεις, αλλά τα γλυκά και τα αφρώδη εμένα δε μου πάνε.

 

[happiness]

@vickygian
Τότε προφανώς μας παραπλανήσανε με τον χαρακτηρισμό
Στο μουσείο δεν στάθηκα γιατί όπως είπα εγώ το είχα ξαναδει μικρή κανα-δυο φορές και το ψιλοθυμάμαι. Δεν θα διαφωνίσω καθόλου ότι πρόκειται για κάτι πολύ αξιόλογο και ειδικά για μικρά παιδιά είναι ότι πρέπει! Πλέον όμως, και εγώ και η παρέα μου, θεωρούμε γενικά τις εκθέσεις κέρινων ομοιωμάτων κάτι το οποίο δεν μας αγγίζει. Εγώ να φανταστείς είχα πάει Νέα Υόρκη, πέρασα έξω από το μουσείο της Μαντάμ Τισώ και δεν είχα καμία επιθυμία να μπω :roll:. Γούστα είναι αυτά..

@anny
Ευχαριστώ για την διευκρίνιση, γιατί εμένα ο (ηπειρώτης) πατέρας μου "ζίτσα" λέει μόνο το αφρώδες και δεν ήξερα ότι χρησιμοποιείται και για άλλα η ονομασία.

Ρε κορίτσια όμως, εσείς που ξέρετε και κανα καλύτερο φαγάδικο απ' αυτά που πέτυχα, πείτε το να το χω υπόψη μου την επόμενη φορά η καημένη :roll:

 

[happiness]

Για την τελευταία μέρα έχουμε αφήσει την επίσκεψη στο κάστρο και στο Ιτσ Καλέ. Αργοξυπνάμε (επαναλαμβάνομαι...το ξέρω ) και κατά τις 11:30' κάνουμε check out από το ωραίο μας ξενοδοχείο. Ο Τούρκος θέλει να φάει μπακλαβά στο "Διεθνές", οπότε το πρώτο καφεδάκι της ημέρας το πίνουμε στην πλατεία απέναντι από το κεντρικό κατάστημα. Φυσικά εγώ "τσεπώνω" κι ένα κουτάκι με ποικιλία σιροπιαστών καθώς φεύγουμε (όχι που θα τ' άφηνα ! )
Με τα ποδαράκια μας, σιγά-σιγά, κατεβαίνουμε στο κάστρο και μετά από μια σύντομη βόλτα στο εσωτερικό του φτάνουμε στην είσοδο της ακρόπολης. Κακή εντύπωση προξενούν τα πάμπολλα αμάξια που είναι παρκαρισμένα απ' έξω, παρόλη την σαφή απαγόρευση για είσοδο μη εξουσιοδοτημένων αμαξιών μέσα στο κάστρο.
[imga="left"]http://lh6.ggpht.com/_8HaThUv6Qz0/S8IvXh_9lhI/AAAAAAAACIk/J_cF8C9JfdY/s288/IMG_0047.JPG[/imga]Η ακρόπολη, που ορίζεται από ξεχωριστά εσωτερικά τείχη, είναι μία μεγάλη ανοιχτή έκταση που περιλαμβάνει το Φετιχιέ Τζαμί, το οποίο δεν είναι επισκέψιμο (κρίμα ), το Βυζαντινό Μουσείο, και τέλος το μουσείο κοσμημάτων. Στο Βυζαντινό μουσείο ενδιαφέρουσες βρήκα τις πληροφορίες στις επεξηγηματικές ταμπέλες, οι οποίες δίναν μία περίληψη της ιστορίας της περιοχής από τα προ- έως τα μετά- βυζαντινά χρόνια, και τις αγιογραφίες που ήταν χαρακτηριστικά δείγματα της "ηπειρώτικης" σχολής. Το μουσείο των κοσμημάτων ήταν ένα καλό χάζι, αλλά βγαίνοντας είχα μία σιχασιά για τους πρώην και νυν "έχοντες και κατέχοντες" που θέλουν να πίνουν τσάϊ από ασημένια τσαγερά και να στολίζονται με σειρές από διαμάντια. Πόσο "μακριά" πρέπει να είσαι από την λαϊκή ζωή για να ζεις με αυτόν τον τρόπο; Βέβαια και οι λαϊκές κοπελούδες δεν πηγαίναν πίσω. Διαμάντια μπορεί να μην είχαν, αλλά το βάρος των κοσμημάτων που φορούσαν στις επίσημες εμφανίσεις τους πρέπει να έφτανε (χωρίς πλάκα) τα 5 κιλά! Ειδικά με κάτι σκουλαρίκια που είδα, λυπήθηκα τα αυτιά τους

Έχει αρχίσει να πηγαίνει αργά, γι αυτό ξεκινάμε για το ταξίδι της επιστροφής. Θέλουμε να σταματήσουμε στην Κλεισούρα (εκεί δεν είναι; ) να φάμε πέστροφα σ' ένα από αυτά τα εστιατόρια που είναι στην άκρη του δρόμου. Η αναποφασιστικότητά μας όμως μας προδίδει Διότι καθώς αρχίζουμε να τα συναντάμε, προσπερνάμε 3 από αυτά διότι δεν μας "γεμίζουν το μάτι" και στην συνέχεια δεν ξανασυναντάμε κανένα άλλο. Μα τι διάολο;! Στον ερχομό μας είχαν φανεί πολύ περισσότερα. Oh, well... δεν πειράζει. Πρόχειρο φαγάκι στην Φιλιππιάδα και μετά καφές δίπλα από το γεφύρι της Άρτας (κάναμε μία μικρή παράκαμψη ). Εσείς πάντως, εάν δεν είστε τόσο υπναράδες όπως εμείς και ξεκινήσετε πιο νωρίς την επιστροφή, μπείτε στο Μεσολόγγι και πηγαίνετε στην Τουρλίδα για ψάρι. Καθότι όπως λέω μετά από 3 χρόνια διαμονής στην Ιερά Πόλη "there is no such thing as κακό ψάρι στο Μεσολόγγι"

 

[pattyyy]

Πολύ ωραίο το πασχαλινό ταξιδάκι σας! Happiness μας μεταφέρεις την happy ατμόσφαιρα και διαβάζω τις ιστορίες σου πολύ ευχάριστα!!! Πολύ χρήσιμες και οι πρακτικές πληροφορίες! Ιδίως αυτή με την μπουγάτσα!

 

[Defkalion]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες της Ελλάδας.

 

[ismhnh karolou]

γειά κι απο μένα. έχω επισκεφτεί κι εγώ τα Γιάννενα και σίγουρα είναι μια πόλη με "συναίσθημα" . Δύσκολα κανείς μένει ανεπηρέαστος απο το κλίμα και την αύρα αυτής της πόλης. Και βέβαια το ώραιο φαγητό την καθιστούν μία απο τις κορυφαίες επιλογές κάθε καλοφαγά ταξιδιώτη. Και μιάς και κατάγομαι απο το Μεσολόγγι να επαυξήσω στην αναφορά που γίνεται σε αυτό στην τελευταία φράση, το ψάρι στο Μεσολόγγι είναι σπουδαία υπόθεση. Όποιος περάσει απο κεί να δοκιμάσει ανεπιφύλακτα τα ψάρια μας, και να μη πεί όχο και σε λίγο χέλι ψητό. Δεν θα το μετανοιώσει..!