Γνωριμία με την Αστυπάλαια - Αύγουστος 2022

[galateia]

Ημέρα 1η - Σάββατο 6 Αυγούστου 2022

Το πλοίο της Blue Star από Πειραιά φτάνει στο νησί το απογευματάκι κατά τις 17:30. Φοβόμουν αρκετά το πολύωρο ταξίδι, όμως με ένα ωραίο τραπεζάκι στο κατάστρωμα και με την κουβέντα η ώρα πέρασε νεράκι.
Αυτή την περίοδο τα καράβια δεν δένουν στο βασικό λιμάνι του νησιού αλλά στον Πέρα Γιαλό, το λιμάνι ακριβώς κάτω από τη χώρα. Ήμασταν τυχερές λοιπόν γιατί φτάνοντας μπορέσαμε να θαυμάσουμε τον αμφιθεατρικά χτισμένο Πέρα Γιαλό και την Χώρα με το Κάστρο από ψηλά. Η Αστυπάλαια ανήκει στα Δωδεκάνησα αλλά όπως σίγουρα έχετε ακούσει η αρχιτεκτονική του νησιού αντιστοιχεί 100% σε κυκλαδονήσι.

Αποβιβαστήκαμε και κάναμε μία απόπειρα να βρούμε κάποιο αυτοκίνητο για να νοικιάσουμε, όμως οι ιδιοκτήτες των αντίστοιχων επιχειρήσεων μας ενημέρωσαν πως δεν είχε μείνει ούτε πατίνι! Είχαμε κάνει και μία έρευνα τηλεφωνικά έναν μήνα πριν την άφιξή μας στο νησί, και ακόμα και τότε δεν βρήκαμε ούτε ένα διαθέσιμο αυτοκίνητο.

Όσο ήμασταν ακόμη στο λιμάνι αναζητήσαμε και τα στοιχεία για τα καραβάκια που αναχωρούν από εκεί και πραγματοποιούν την κλασική εκδρομή στα κοντινά νησάκια και κάναμε εγκαίρως κράτηση τηλεφωνικά.
Δεν χάσαμε άλλο χρόνο, αρχίσαμε να αναζητάμε το σπίτι που είχαμε κλείσει για τη διαμονή μας, το οποίο βρισκόταν στη Χώρα.

Ο Πέρα Γιαλός, δηλαδή ο παραλιακός οικισμός, και η Χώρα, που βρίσκεται στην κορυφή του λόφου, δεν διαχωρίζονται 100%, το ένα αποτελεί συνέχεια του άλλου και η απόσταση μεταξύ τους είναι πολύ κοντινή, αλλά η διαδρομή αρκετά ανηφορική. Ξεγελαστήκαμε λοιπόν και ξεκινήσαμε να ανεβαίνουμε σιγά σιγά προς τη χώρα, αλλά φυσικά η ανάβαση ήταν πολύ κουραστική με τη ζέστη και όλα τα μπαγκάζια που κουβαλούσαμε - σας συστήνουμε αν θέλετε να ανεβείτε με βαλίτσες από τον Πέρα Γιαλό στη χώρα να προτιμήσετε το τοπικό λεωφορείο.

Βέβαια, ανεβαίνοντας περνούσαμε από τα γραφικά στενάκια, βλέπαμε τη θέα και συνειδητοποιούσαμε σε πόσο όμορφο μέρος βρισκόμασταν.

Με τα πολλά φτάσαμε στη χώρα και τους μύλους και θαυμάσαμε για λίγο τη θέα από εκεί. Ανυπομονούσαμε να επιστρέψουμε ξανά αργότερα για να εξερευνήσουμε ακόμα περισσότερο.

Για τη διαμονή μας είχαμε επιλέξει το Papanikola House 3, ένα ενοικιαζόμενο διαμέρισμα ακριβώς δίπλα στους μύλους της Χώρας της Αστυπάλαιας. Μας κόστισε 90€ ανά διανυκτέρευση (4 διανυκτερεύσεις) για τέσσερα άτομα. Πάρα πολύ καθαρό, ευρύχωρο και με αυτή την υπέροχη θέα στον Πέρα Γιαλό:

Δεν μας έμενε χρόνος για να εξερευνήσουμε κάποια παραλία, επομένως ξεκουραστήκαμε και αργότερα ξεκινήσαμε για την πρώτη μας βραδινή βόλτα στη χώρα.

Περάσαμε τους μύλους και βρεθήκαμε στον κεντρικό δρόμο της χώρας όπου βρίσκονται συγκεντρωμένα τα περισσότερα μαγαζιά, όμως γρήγορα συνειδητοποιήσαμε ότι δεν έμεναν και πολλά να εξερευνήσουμε. Η κλασική βόλτα στα στενάκια της Χώρας του νησιού είναι περιορισμένη, σε αντίθεση με άλλες Κυκλάδες. Τις μέρες που περάσαμε στο νησί καταλήξαμε στο ότι αν θες να περπατήσεις, να βολτάρεις και να χαζέψεις θα πρέπει να πάρεις είτε τον δρόμο προς τα κάτω, για να κατέβεις στο λιμάνι, είτε τον δρόμο προς τα πάνω για να ανέβεις στο Κάστρο.

Το βασικό κομμάτι της χώρας της Αστυπάλαιας είναι αρκετά μικρό. Πολλά από τα πιο γνωστά μαγαζιά - τα οποία θα ανακαλύπταμε αργότερα στο ταξίδι μας - είναι σκορπισμένα σε διάφορες γωνίτσες λίγο έξω από το κέντρο της Χώρας, πράγμα που σου δίνει την ευκαιρία να ανακαλύψεις κάποιες πιο ήσυχες και γραφικές μεριές της.

Λόγω της κούρασης από το ταξίδι, τσεκάραμε κυρίως τα μαγαζάκια στον κεντρικό δρόμο, και φάγαμε νοστιμότατο σουβλάκι στο Στενάκι του Κούκλα για να πάρουμε δυνάμεις.

Ημέρα Δεύτερη - Κυριακή 7 Αυγούστου

Για την πρώτη μας εξόρμηση σε παραλία είχαμε επιλέξει το Λιβάδι, μία από τις πιο κοντινές παραλίες στη Χώρα.
Δεν είχαμε κάποιο μεταφορικό μέσο στο νησί, το βασικό μας μέσο μετακίνησης ήταν το ΚΤΕΛ του νησιού, επομένως οι επιλογές μας ήταν σχετικά περιορισμένες. Υπάρχουν δύο βασικές γραμμές, η μία με κατεύθυνση προς τα ανατολικά του νησιού και την παραλία Λιβάδι, και μία με κατεύθυνση προς τα δυτικά και τις παραλίες Στενό, Μπλε Λιμανάκι, Σχοινώντας και τον οικισμό της Μαλτεζάνας. Και οι δύο γραμμές ξεκινώντας κάνουν στάση τόσο στην Χώρα (ακριβώς δίπλα στους μύλους) όσο και στον Πέρα Γιαλό (πάνω στο παραλιακό κομμάτι). Το εισιτήριο κοστίζει 1,5€-3€ ανάλογα την στάση.
(Είχαμε ακούσει και για την υπηρεσία AstyΜove, η οποία προσφέρει ηλεκτρικά αυτοκίνητά τα οποία μπορείς να καλέσεις μέσω της αντίστοιχης εφαρμογής για να κάνεις κάποιες βασικές διαδρομές στο νησί, όμως δεν έτυχε να τη χρησιμοποιήσουμε).

Εμείς επιλέξαμε να μην ξεκινήσουμε με το λεωφορείο από τη χώρα, αλλά να κατεβούμε με τα πόδια στον Πέρα Γιαλό για να κάνουμε μία - πιο ψύχραιμη αυτή τη φορά - βόλτα ως εκεί αλλά και για να πάρουμε προμήθειες από τον φούρνο The Bakery που βρίσκεται εκεί. Δοκιμάσαμε φρέσκιες και πολύ νόστιμες πιτούλες με τοπικά υλικά όμως οι τιμές τους ήταν λίγο τσιμπημένες (3€-4€).

Πήραμε το λεωφορείο το οποίο ξεκίνησε στην ώρα του και φτάσαμε πολύ γρήγορα στην παραλία. Αριστερά και δεξιά υπάρχουν κάποιες ξαπλώστρες στις οποίες μπορείς να κάτσεις με χρέωση, όμως εμείς βρήκαμε εύκολα φυσική σκιά στο ανοργάνωτο μέρος στο κέντρο της παραλίας και το προτιμήσαμε.

Το Λιβάδι έχει φανταστική θέα στη Χώρα και το Κάστρο της Αστυπάλαιας, πεντακάθαρα νερά, ήσυχη ατμόσφαιρα και λίγο κόσμο την ημέρα που το επισκεφθήκαμε. Έχοντας πολύ καιρό να ταξιδέψω σε ελληνικό νησί Αύγουστο, φοβόμουν ότι τόσο οι παραλίες όσο και η Χώρα στο νησί θα είναι πλημμυρισμένες από κόσμο, ευτυχώς όμως αυτό που συναντήσαμε ήταν τελείως διαφορετικό.

Αφού χαλαρώσαμε στην παραλία και κάναμε βουτιές με θέα το Κάστρο, αποφασίσαμε να γευματίσουμε στο Γεράνι, την ταβερνούλα που βρίσκεται ακριβώς πάνω στην παραλία. Επιλέξαμε κάποια ορεκτικά και μαγειρευτά τα οποία ήταν πεντανόστιμα. Η εξυπηρέτηση ήταν άψογη και οι τιμές πολύ καλές, περίπου 10€ ανά άτομο.

\


Επιστρέψαμε σχετικά νωρίς προς τη Χώρα, οπότε αποφασίσαμε να το εκμεταλλευτούμε για να ανέβουμε στο Κάστρο της Αστυπάλαιας (το οποίο βρίσκεται στην κορυφή του λόφου στον οποίο είναι χτισμένη η χώρα) πριν πέσει ο ήλιος και να απολαύσουμε το ηλιοβασίλεμα εκεί - είχαμε ακούσει πως αυτή είναι είναι η ιδανική ώρα για να το επισκεφθούμε.

Η ανάβαση δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολη, και τα χρώματα μέσα στα στενάκια ενώ έπεφτε ο ήλιος έκανε την βόλτα μας όλο και πιο όμορφη όσο ανεβαίναμε.

Φτάνοντας στην είσοδο του Κάστρου βλέπεις μπροστά σου να απλώνεται όλη η όμορφη Αστυπάλαια.

Τα κτίσματα εσωτερικά του Κάστρου δεν είναι πολύ καλά διατηρημένα λόγω διάφορων φυσικών καταστροφών που δεν τα άφησαν ανεπηρέαστα ανά τα χρόνια, όμως όλο το περιβάλλον, σε συνδυασμό με τις σχετικές πληροφορίες που διαβάσαμε στην είσοδο του Κάστρου, σε μεταφέρουν σε άλλη εποχή.

Όταν πλησίασε η ώρα για τη δύση του ηλίου, ανεβήκαμε στην οροφή ενός κτίσματος μαζί με τους υπόλοιπους επισκέπτες, και χαζεύαμε τον ήλιο να πέφτει σιγά σιγά πίσω και τα χρώματα στον ορίζοντα να γίνονται πιο όμορφα κάθε λεπτό που περνάει. Βγάλαμε πολλές πολλές φωτογραφίες και απολαύσαμε τη θέα μέχρι που βράδιασε, και αρχίσαμε να κατεβαίνουμε σιγά σιγά ξανά προς τη χώρα.

Πρώτη μας στάση για τη βραδιά ήταν το Καφενείο του Μουγγού, ένα κλασικό μαγαζί της Αστυπάλαιας με μπαλκονάκι για μπυρίτσα και μεζεδάκια. Εκεί ήπιαμε την ντόπια μπύρα 8 Mills και δοκιμάσαμε φανταστικά γλυκά του κουταλιού. Στις βόλτες μας παρατηρήσαμε πως όλα τα μαγαζάκια στην Αστυπάλαια έχουν ωραίο αέρα, χαλαρό στυλ και ζωντάνια, χωρίς πολλά πολλά, ό,τι πρέπει για χαλαρά καλοκαιρινά βραδάκια.

Δεύτερη στάση στο πρόγραμμά μας ήταν το Κάστρο Bar, εξίσου κλασική επιλογή για ποτό στο νησί, ένα μαγαζί με latin αισθητική και μουσικές στους πρόποδες του Κάστρου - όπως προδίδει και το όνομά του - όπου απολαύσαμε ωραιότατα κοκτέιλ σε μια πολύ ζωντανή ατμόσφαιρα.

Ημέρα 3η – Δευτέρα 8 Αυγούστου

Η πιο συναρπαστική ημέρα του ταξιδιού μας έφτασε, αφού είχαμε προγραμματίσει να πάμε εκδρομή στα κοντινά νησάκια Κουτσομύτης και Κουνούπα, και στον Κόκκινο Γκρεμό της Αστυπάλαιας, για τα οποία είχαμε ακούσει τα καλύτερα.

Εμείς επιλέξαμε το καραβάκι Θαλασσοπούλι, το οποίο ξεκινάει από το λιμάνι του Πέρα Γιαλού και πραγματοποιεί την εκδρομή με δύο δρομολόγια τη μέρα, ένα 11:00-18:00 και ένα 13:00-19:00, με κόστος 25€/ άτομο.

Κατεβήκαμε νωρίς στο λιμανάκι για να πιάσουμε καλές θέσεις, και ακριβώς στις 11:00 η εκδρομή είχε αρχίσει. Ο καπετάνιος μας μίλησε για το πρόγραμμα της εκδρομής και μας έδωσε τις απαραίτητες οδηγίες.

Μας πήρε κάτι λιγότερο από μία ώρα για να φτάσουμε στον πρώτο προορισμό της εξόρμησης, στο νησάκι Κουνούπα. Το συγκεκριμένο διαθέτει μία διπλή παραλία με χοντρή άμμο, κάποιες ξαπλωστρίτσες και ένα beach bar. Η ρέγκε μουσική στο μπαράκι σε συνδυασμό με το σχεδόν τροπικό τοπίο στο νησάκι το δημιουργούσαν το ιδανικό περιβάλλον για χαλάρωση και βουτιές.

Μείναμε εκεί περίπου τρεις ώρες και προχωρήσαμε για το επόμενο νησάκι, τον Κουτσομύτη. Εκεί δεν υπάρχει κάποια ακτή, ούτε παραλία με οργάνωση. Το νησάκι δημιουργεί έναν κόλπο με απίστευτα καταγάλανα νερά, που μοιάζει με πισίνα. Το καραβάκι έριξε άγκυρα εκεί και είχαμε στη διάθεσή μας μισή ώρα για να κάνουμε βουτιές από τον βατήρα και να απολαύσουμε τα υπέροχα νερά.

Τελευταία μας στάση ήταν ο Κόκκινος Γκρεμός, ο οποίος βρίσκεται στα ανατολικά της Αστυπάλαιας. Ο γκρεμός βρίσκεται σε έναν πολύ κλειστό κόλπο. Το καραβάκι έδεσε λίγο πιο έξω και εμείς φτάσαμε ως εκεί κολυμπώντας και απολαύσαμε το εντυπωσιακό φυσικό τοπίο.

Μία ακόμη έκπληξη που μας περίμενε εκεί, αφού όπως μας ενημέρωσε ο καπετάνιος, στη συγκεκριμένο σημείο υπάρχει μια κρυφή σπηλιά η οποία είναι προσβάσιμη μόνο κολυμπώντας. Αρχικά διστάσαμε να μπούμε, γιατί η είσοδός της είναι πολύ κλειστή και δύσβατη, όμως μετά την προτροπή ενός συνταξιδιώτη μας το τολμήσαμε και δεν το μετανιώσαμε.

Αφού επιστρέψαμε στο λιμάνι του Πέρα Γιαλού, γεμάτες με νέες εικόνες και ενθουσιασμένες με την εμπειρία της εκδρομής, φάγαμε ένα σουβλάκι στο Λιμανάκι πάνω στον παραλιακό δρόμο. Κάναμε μία μικρή βόλτα στον Πέρα Γιαλό και επιστρέψαμε με το ΚΤΕΛ προς τη Χώρα.

Η βραδιά μας ξεκίνησε και πάλι με ανάβαση προς το Κάστρο, αυτή τη φορά για να δοκιμάσουμε το Καφενείο Καράι, ένα χαλαρό μαγαζάκι με μεζέδες στον δρόμο προς το Κάστρο το οποίο είχαμε βάλει στο μάτι από την προηγούμενη ημέρα. Ωστόσο, οι εργαζόμενοι μας αποθάρρυναν από το να καθίσουμε λόγω φόρτου εργασίας στην κουζίνα, επομένως τιμήσαμε για ακόμη μία φορά το Κάστρο Bar.

Μία βραδινή λιγούρα μας ώθησε να κατεβούμε με τα πόδια ξανά ως τον Πέρα Γιαλό για να δοκιμάσουμε τα πεϊνιρλί του Τυρκουάζ, τα οποία μας είχαν προτείνει ανεπιφύλακτα φίλοι οι οποίο είχαν επισκεφθεί πρόσφατα το νησί. Δοκιμάσαμε φανταστικούς συνδυασμούς σε πεϊνιρλί, όπως κοτόπουλο με ανανά και γαλοπούλα με σάλτσα ροδάκινο, που πραγματικά μας αποζημίωσαν για όλο το νυχτερινό περπάτημα.

Ημέρα 4η – Τρίτη 9 Αυγούστου 2022

Το πρωί της τέταρτης ημέρας μας, έχοντας ξυπνήσει αρκετά νωρίτερα από την υπόλοιπη παρέα, εκμεταλλεύτηκα τον χρόνο για να κάνω μία ακόμη εξερεύνηση στα δρομάκια της Χώρας. Αρχικά αναζήτησα το Αρχιπέλαγος, ένα γνωστό μαγαζάκι της Αστυπάλαιας με σπιτικά γλυκά το οποίο δεν είχε τύχει να εντοπίσουμε μέχρι στιγμής γιατί βρισκόταν λίγο εκτός της Χώρας. Η φανταστική του θέα και η όμορφη ατμόσφαιρα στην αυλίτσα του με κέρδισαν, κι έτσι αργότερα το πρότεινα στην παρέα για να πάρουμε εκεί το πρωινό της ημέρας.

Αφού η βόλτα στη χώρα, όπως ανέφερα και στην αρχή της ιστορίας, είναι σχετικά σύντομη, αποφάσισα να επισκεφθώ μία ακόμη φορά στο Κάστρο, για να το χαρώ χωρίς τη συρροή του κόσμου που – καλώς – το επισκέπτεται την ώρα του ηλιοβασιλέματος.

Αυτή τη φορά έφτασα ως εκεί από μία λίγο διαφορετική διαδρομή, μεγαλύτερη σε διάρκεια αλλά σίγουρα πολύ γραφική. Είχα την ευκαιρία να περπατήσω σε ήσυχα δρομάκια, απομακρυσμένα από την πολλή κίνηση του κέντρου της Χώρας, στα οποία είδα μικρές, χαριτωμένες βεράντες σπιτιών, κατοίκους του νησιού να πίνουν το καφεδάκι τους, και γενικά μια πιο ανθρώπινη, λιγότερο κοσμοπολίτική πλευρά.

Παρά τη ζέστη, η επίσκεψη στο Κάστρο με ηρεμία ήταν σκέτη απόλαυση. Διάβασα με την ησυχία μου τις σχετικές πληροφορίες στην είσοδο, περιηγήθηκα στα διάφορα κτίσματα στο εσωτερικό των τειχών, και φυσικά δεν παρέλειψα να ανέβω στην κλασική πια οροφή του κτίσματος απ’ όπου έχεις στα πόδια σου όλη τη Χώρα της Αστυπάλαιας.

Αφού πέρασε η ώρα, πήγαμε πράγματι με την παρέα για πρωινό στην αυλή του Αρχιπέλαγου, οπού δοκιμάσαμε νοστιμότατα, καλοφτιαγμένα γλυκά, κλασικά αλλά κάπως πειραγμένα, για παράδειγμα εκμέκ με πραλίνα και μιλφέιγ με κρέμα λεμόνι.

Στη συνέχεια πήραμε το μεσημεριανό λεωφορείο της γραμμής προς Μαλτεζάνα, για να επισκεφθούμε την παραλία Στενό. Πρόκειται για μία πράγματι στενή παραλία με ωραία αμμουδιά και ρηχά, καθαρά νερά. Στην αριστερή και τη δεξιά πλευρά βρίσκονται δύο beach bar με ξαπλώστρες επί πληρωμή, ενώ το κέντρο της παραλίας - που όπως διαπιστώσαμε είχε και καλύτερη η θάλασσα με αμμουδιά εσωτερικά - είναι ελεύθερο. Δεν βρήκαμε κάποια άνετη φυσική σκιά, επομένως στραφήκαμε στις ξαπλώστρες, οι οποίες μας κόστισαν 20€ το σετ στην τρίτη σειρά.

Απολαύσαμε το μπάνιο μας και χαλαρώσαμε εκμεταλλευόμενες τα άνετα κρεβατάκια – ξαπλώστρες στην παραλία και επιστρέψαμε νωρίς το απόγευμα στη Χώρα για ένα σουβλάκι στο κλασικό σουβλατζίδικο, το Στέκι του Καλοφαγά. Είχαμε καθίσει στα τραπεζάκια πάνω στον πεζόδρομο, όμως φεύγοντας μπήκαμε μέσα στο μαγαζί και προς έκπληξή μας ανακαλύψαμε πως υπήρχε ένα πίσω μπαλκονάκι με μία μπάρα στην οποία μπορείς να φας το σουβλακάκι σου με θέα το Αιγαίο.

Για την απογευματινή μας βόλτα, θέλαμε αρχικά να τιμήσουμε μια τελευταία φορά το Κάστρο της Αστυπάλαιας την ώρα του ηλιοβασιλέματος, μιας και την προηγούμενη φορά είχαμε αναλωθεί αρκετά στις ινσταγκραμικές φωτογραφίσεις. Πλέον είχαμε συνηθίσει την διαδρομή και ανεβήκαμε πολύ ευχάριστα. Είχαμε καθυστερήσει λιγάκι οπότε δεν προλάβαμε τη δύση, όμως μπορέσαμε να απολαύσουμε τα μαγικά χρώματα και τη θέα στη Χώρα που είχε αρχίσει να φωτίζεται.

Μετά πήραμε τον δρόμο για κάτω στη Χώρα για να πάρουμε κάποια αναμνηστικά. Επί τη ευκαιρία, μπήκαμε σε ένα μαγαζάκι που είχαμε βάλει στο μάτι από την πρώτη μας βόλτα στη Χώρα, τον Κέρανθο, ένα εργαστήριο με παραδοσιακά προϊόντα. Εκεί είδαμε τις πιο πολλές και περίεργες γεύσεις μαρμελάδας που έχουμε δει ποτέ, από φράουλα – μάνγκο και κόκκινα φρούτα, μέχρι πεπόνι – μαστίχα και καρπούζι.

Έπειτα πήραμε το δρόμο για το Καφενείο Καράι, στο οποίο δεν είχαμε καταφέρει να κάτσουμε την προηγούμενη μέρα. Έχει μία γεμάτη κόσμο, μεγάλη αυλή με χρωματιστά τραπεζάκια κάτω από τα δέντρα και ρεμπέτικη μουσική, Τόσο τώρα όσο και την προηγούμενη μέρα είχαμε μία δυσκολία στη συνεννόηση με το προσωπικό του μαγαζιού, ωστόσο βρήκαμε τραπέζι και απολαύσαμε νοστιμότατα μεζεδάκια και κρασάκι.

Ημέρα 5η – Τετάρτη 10 Αυγούστου 2022

Για να αξιοποιήσουμε τις τελευταίες μας ώρες στο νησί, είχαμε σκεφτεί να κάνουμε μια βουτιά στην παραλία του Πέρα Γιαλού, δίπλα στο λιμάνι, όμως η ταλαιπωρία και ο σχετικά περιορισμένος χρόνος μας αποθάρρυναν.

Έτσι, κατεβήκαμε στον Πέρα Γιαλό για να πάρουμε το πρωινό μας. Πλέον είχαμε μάθει με κλειστά μάτια τη διαδρομή, κάθε φορά νιώθαμε και περισσότερο σαν ντόπιες, και ανεβοκατεβαίναμε πολύ πιο ξεκούραστα.

Κάτσαμε στην Κολοκύθα, ένα όμορφο μαγαζάκι με μπαλκονάκι που προσφέρει, μεταξύ άλλων, χειροποίητα γλυκά ημέρας και φρεσκότατα, αφράτα πάνκεικς με όμορφη θέα στη θάλασσα.

Κάτσαμε με τις ώρες συζητώντας για τις εντυπώσεις μας από το ταξιδάκι μας, και κατά το μεσημεράκι ανεβήκαμε ξανά στη χώρα για να πάρουμε τις αποσκευές μας. Κάναμε μία τελευταία στάση στους Μύλους και φύγαμε για το λιμάνι.

Πήραμε τις απαραίτητες προμήθειες για το πολύωρο ταξίδι του γυρισμού από το σουβλατζίδικο του Πέρα Γιαλού, Το Λιμανάκι, και αποχαιρετίσαμε την Αστυπάλαια γεμάτες νέες εικόνες, ενθουσιασμένες που τη γνωρίσαμε και ανανεώνοντας το ραντεβού μας μαζί της!

Όσα είδαμε τις λίγες μας μέρες στην Αστυπάλαια μας ενθουσίασαν, ο αέρας του νησιού μας ταίριαξε πολύ, και ανυπομονούμε να την επισκεφθούμε ξανά για να την εξερευνήσουμε ακόμη περισσότερο!

 

[katkats]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Ελλάδα

 

[gkaragn12]

Πολύ ωραίος οδηγός. Πήγαμε φέτος Αστυπάλαια και μείναμε εντυπωσιασμένοι. Είναι πολύ φιλόξενοι και ευχάριστοι άνθρωποι.

 

[Smaragda53]

Αντε να διηγηθώ μια ιστορία για την Αστυπάλαια! Πήγαμε το 1982 μετά τον Δεκαπενταύγουστο και εκτός από μια ταβέρνα στο λιμάνι, όλα τα άλλα είχαν ηδη κλείσει. Στην ταβέρνα δεν υπήρχε ούτε κρέας ούτε ψάρι, τη βγάζαμε με σαλάτα και μπριάμ, αλλά καθόλου δεν μας πείραζε. Μέχρι κι ο φούρνος που έκανε τις ονομαστές τυρόπιτες, είχε σταματήσει να τις βγάζει. Η μοναδική διασκέδαση ήταν το πάνω-κάτω στο κάστρο από το απόγευμα μέχρι το βράδυ και το πρωί με τα πόδια μέχρι κάποια παραλία, όσο αντέχαμε. Συγκοινωνία ούτε δείγμα! Αλλά το καλύτερο ήταν όταν ένα πρωί ξυπνήσαμε στο ξενοδοχείο, πήγαμε να κατέβουμε από το κρεβάτι και μπήκαν τα πόδια μας σε 10 πόντους νερό!!! Είχε σπάσει μια βρύση στο μπάνιο!!! Ε, ρε γλέντια! Αυτά τέλη Αυγούστου 1982. Πρέπει να ήμασταν 10 ταξιδιώτες περίπου στο νησί όλοι κι όλοι τότε. Η βόλτα στο κάστρο κάθε βράδυ ήταν πραγματική απόλαυση! Το νησί πανέμορφο και οι κάτοικοι γλυκύτατοι. ΄Εκτοτε δεν ξαναγύρισα, προτιμώ να μείνω με την αίσθηση του 1982.

 

[nickostraveller]

Τον Αυγουστο εκανα και εγω διακοπες λιγες μερες μετα απο εσας σε αυτο το πανεμορφο νησι.Συνυπογραφω στα περισσοτερα και εγω πηγαμε στις ιδιες παραλιες και φαγαμε σε πολλα κοινα μαγαζια και οπως στο Γερανι στο Λιβαδι πχ που το προτεινω 100 % κυριως για μαγειρευτα φαγητα και για τους λουκουμαδες κολοκυθοανθους.
Με την σειρα και απο την δικη μου εμπειρια εχω να προσθεσω οτι χρησιμοποιησα την υπηρεσια astybus αρκετες φορες κατα την παραμονη μου.Η υπηρεσια θυμιζει beat το κατεβαζεις απο το playstore και με 2 ευρω ειναι στανταρ διαδρομη οπου πας ανα ατομο.Εχετε ενα κλιματιζομενο ηλεκτρικο αυτοκινητο και ερχεται μεσα το πολυ σε 5 λεπτα ερχεται οδηγος ,χωρις να εχεις την ταλαιπωρια του περιμενω το κτελ και του συμβατικου taxi που σκιζει και περνει ακομα και 50 ευρω.Ειναι ενα νησι που αν δεν εχεις αυτοκινητο θα σε διευκολυνει παρα πολυ.Στα αρνητικα μονο οτι εχει μεχρι φετος τουλαχιστον στανταρ διαδρομες μονο Λιβαδι- Χωρα-Περα Γυαλος-Μαλτεζανα ,οποτε αν θες να δεις καποιες παραλιες οπως Βατσες,Καμινακια θες αυτοκινητο (οπου ειδικα για τα Καμινακια ειναι λιγο κακοτραχαλος με αυτοκινητο).Εναλλακτικα υπαρχει η υπηρεσια astypalaia tours οπου περνεις τηλ και με 12 ευρω σε παει σε αυτες τις παραλιες οργανωμενα,αλλα θελει τηλ πολυ νωριτερα για να βρεις και να μην την πατησεις οπως εμεις που δεν πηγαμε.

Για φαγητο οπωσδηποτε να πατε στον Αιολο στο λιμανι για πιτσα ,οπου ηταν εξαιρετικο εμεις πηραμε την πιτσα με την χλωρη το ντοπιο τυρι και οπωσδηποτε να παρετε κοτοπουλο με κανταιφι και μαστιχα ,ονειρο!

Αντικαστρο για κρεατικα με ωραια θεα.
Αστυφαγια στην παραλια Σχοινωντα η καλυτερη ταβερνα του νησιου για θαλασσινα με διαφορα.


Ακτη δυστυχως δεν πηγαμε (ειναι οτι πιο κοντα στο καλυτερο πιο γκουρμε εστιατοριο του νησιου ας πουμε) θελει κρατηση βδομαδες πριν για φαγητο εχω ακουσει και καλα και μετρια ,αλλα για την θεα και μονο και το ρομαντζο να πατε.Googlare τοποθεσια και θα δειτε