Βιετνάμ Μαλαισία Σιγκαπούρη Βιετνάμ γιέ γιέ.

[Nikos1986]

Εξαιρετική αφήγηση, μην ασχολείσαι με σχόλια περί πολυλογίας...


Περιμένω την ολοκλήρωση της ιστορίας για τη σούμα για το πόσο συστήνεις το Βιετνάμ για πρώτο ταξίδι στην περιοχή, καθώς δυστυχώς δεν έχω πατήσει στην Ινδοκίνα. Πάντως, με το ξεκίνημα της αφήγησης του Ανόι, με έκανες να παραγγείλω σήμερα τον οδηγό του Βιετνάμ.

Συγχαρητήρια για την αφήγηση και περιμένω κι εγώ τη συνέχεια!

 

[evaT]

Περιμένω την ολοκλήρωση της ιστορίας για τη σούμα για το πόσο συστήνεις το Βιετνάμ για πρώτο ταξίδι στην περιοχή,

Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, τώρα για συστάσεις δεν ξέρω.
Αυτό που είναι καλό για έναν δε σημαίνει πως ταιριάζει το ίδιο καλά σε κάποιον άλλον.
Η ιστορία έχει κ μέλλον και ζουμί, οπότε ίσως μέσω της αφήγησης σε βοηθήσω να βγάλεις μόνος σου συμπέρασμα

 

[evaT]

Ανόι - It's Μουσείο Day today

Τους έπηξα στους Ναούς την προηγούμενη, ε η σημερινή ήταν τίγκα στο μουσείο.

Ξύπνησα με έντονο πόνο στο πόδι. Μου χαλούσε τη διάθεση. Σκεφτόμουν ότι είμασταν ακόμη στην αρχή του ταξιδιού, είχα ένα σωρό δραστηριότητες για παρακάτω, πως στην ευχή θα τα έβγαζα πέρα;
Είχα κάποια πιο ισχυρά φάρμακα μαζί μου just in case, αλλά έδωσα λίγο χρόνο ακόμη μήπως και το παλέψω με τα μυοχαλαρωτικά μέχρι το απροχώρητο.

Καλέσαμε grab και βουρ για το Μαυσωλείο του Χο Τσι Μινχ.

Ο κάπτεν σε μεγάλα κέφια περιγράφει την οδηγική δεινότητα του βιετναμέζου ταρίφα...

Taxi driving in Ha Noi A

Taxi driving in Ha noi B

Περάσαμε τον έλεγχο για την είσοδο στο χώρο του Μαυσωλείου, ο κόσμος μαζεύεται μια και το ανοίγουν μόνο 8-11 αλλά η ουρά τσουλούσε γρήγορα, νομίζω η όλη διαδικασία δεν κράτησε πάνω από 15-20 λεπτά.

Ο Χο Τσι Μινχ ταριχεύθηκε μετά το θάνατό του το 1969 και το κτίριο κατασκευάστηκε κατά τα πρότυπα του μαυσωλείου του Λένιν στη Μόσχα.
Περάσαμε γύρω από τη γυάλινη προσθήκη όπου φυλάσσεται το σώμα του, σε απόλυτη σιγή καθηλωμένοι από την εμπειρία, ο ηγέτης έδειχνε σα να κοιμάται και ομολογώ ότι η στιγμή έβγαζε σε όλους μια ανάλογη ευλάβεια.

Βγήκαμε στο προαύλιο και χαζέψαμε γύρω το χώρο που είναι αχανής και περιλαμβάνει κάποια κυβερνητικά κτίρια.

Σε κάποια σημεία είχε μουσειακούς χώρους και πολλά παιδάκια που επισκέπτονταν το χώρο με τα σχολεία τους.

Τα οποία παιδάκια κάθε φορά που τα συναντούσαμε τρελαίνονταν από τη χαρά τους που έβλεπαν ξένους, μας χαιρετούσαν και μας ρωτούσαν από που είμαστε. Και κάτι άλλες αμερικανιές τύπου high five που δεν αρμόζουν στην καταγωγή και την ιστορία τους ...

Ο Τάσος περιχαρής με πλατύ χαμόγελο χαιρετούσε τα παιδάκια, μα τι γλυκά που είναι....φορώντας την αγαπημένη του φανέλα της Manchester United, μέχρι που ένας ανοιχτομάτης μπόμπιρας του φώναξε γελώντας δυνατά ...hey my friend....Seven - Zero! Και δώστου να ξεκαρδίζεται στα γέλια... αναφερόμενος στην 7άρα που έφαγε η Γιουνάιτεντ από τη Λίβερπουλ και κάπως έτσι του κόπηκε το χαμόγελο του Τάσου και άρχισε να μουρμουρίζει κάτι ευφάνταστες βρισιές....ντροπή παιδάκια είναι

Κάναμε μια βόλτα προς το γαλλικό τομέα καθοδόν προς το επόμενο μουσείο.
Οι δρόμοι φάρδυναν και τα κτίρια είχαν ευρωπαικό αέρα ένεκα της γαλλικής κατοχής τόσων ετών.

Η 'Οπερα

Αυτό που δεν άλαζε με τίποτα ήταν η κίνηση.

Δείτε εδώ τι γίνεται με τα μηχανάκια...

Φτάσαμε στο Πολεμικό Μουσείο του Βιετνάμ.
Που ήταν πιο ενδιαφέρον στον εξωτερικό του χώρο

Κι άλλα σχολεία! Πήγαν κι οι δικοί μου να βγουν φωτογραφία, μη χάσουν...

Προκαλώντας δίκαια τη σχετική καζούρα...

Και στη συνέχεια οι φυλακές Hoa Lo που αποκαλούνται ειρωνικά ως το Χίλτον του Βιετνάμ από τους Αμερικάνους στρατιώτες. Το συγκρότημα κατασκευάστηκε το 1896 από τους Γάλλους, Υπάρχουν εκθέματα αναφορικά με τον αγώνα των Βιετναμέζων για ανεξαρτησία από τους Γάλλους αλλά η φυλακή χρησιμοποιήθηκε και στη διάρκεια του πολέμου με την Αμερική.

Φορέσαμε ακουστικά και κάναμε το φουλ τουρ το οποίο είχε άπειρες λεπτομέρειες. Σε κάποια σημεία ήταν ενδιαφέρον, σε άλλα απλά ακούγαμε ιστορίες και ιστορίες κρατουμένων που ήταν αδύνατον να συγκρατήσεις.
Μου έμεινε πάντως η περίπτωση ενός Αμερικάνου πιλότου, του Alvarez, που του κετέρριψαν το αεροπλάνο αλλά κατάφερε να διασωθεί κι έμεινε στη φυλακή πάνω από 8 χρόνια, όπου τον έδερναν και τον βασάνιζαν τακτικά, τελικά επέζησε όμως και επέστρεψε στην Αμερική.
Το αεροπλάνο του είναι μέρος του παζλ που είδαμε στον προάυλιο χώρο του προηγούμενου Μουσείου

Κελιά, ρέπλικες φυλακισμένων, μαρτυρίες, μέθοδοι βασανισμού, γωνιές μεμόριαλ, όλες οι φυλακές του κόσμου έχουν πάνω κάτω την ίδια συνταγή, έχω δει τόσα ανά τον κόσμο και κάθε φορά η αίσθηση είναι η ίδια. Δεν θα επεκταθώ, άλλωστε είχαμε και δεύτερο γύρο στη Χο Τσι Μινχ όπου υποψιαζόμουν (δικαίως), ότι θα παίρναμε τις πλέον ανατριχιαστικές εικόνες του πολέμου.

'Εβρεχε πια με την ψυχή του, κάναμε το απαραίτητο μπρέικ περιμένοντας κάπως να κόψει η βροχή για να συνεχίσουμε.
Τους ενημέρωσα πως αφού από χρόνο είμασταν καλά, μπορούσαμε να δούμε ακόμη ένα μουσείο που το είχα στα stand by.
Δεν τους είδα να ενθουσιάζονται, ωστόσο ο κάπτεν με ακολούθησε, οι άλλοι δύο χάζευαν απέξω και μας περίμεναν να βγούμε.

Μουσείο των Γυναικών του Βιετνάμ λοιπόν για τη συνέχεια.
Αφιερωμένο στις γυναίκες της χώρας, την ιστορία, την κουλτούρα, την οικογένεια, την καθημερινότητα.
Ξεχωριστό μουσείο με παράξενες φορεσιές και πολύ φολκλόρ στοιχείο, εκτείνεται σε 4 ορόφους που...αποτελείωσαν το πόδι μου.

Η νύφη κι ο γαμπρός!

κι αυτή είναι η νυφική παστάδα.

Φορεσιές διαχρονικά.

Τα μουσεία στο Βιετνάμ κοστίζουν 1 με 1,5 ευρώ. Οπότε χρόνο να έχεις και όρεξη να τα γυρνάς.

Εμείς άλλη όρεξη δεν είχαμε, επιπλέον η βροχή μας είχε τσακίσει τα νευράκια κ αποφασίσαμε να γυρίσουμε σπίτι για λίγη σιέστα μπας και ζωντανέψουμε για τη συνέχεια το βραδάκι.

Πέρα από το πόδι, είχε αρχίσει να με ενοχλεί και το στομάχι, ένιωθα μια διαρκή αναγούλα, ίσως με είχε πειράξει κάτι από τα φαγητά τους ή η απότομη αλλαγή περιβάλλοντος μαζί με την κούραση, πολύ θέλει;

Η ξεκούραση πάντως βοήθησε κάπως κ έτσι βγήκαμε ξανά για να πάμε θέατρο! Παράσταση στο νεροκουκλοθέατρο. Είχα κλείσει τα εισιτήρια μέσω μέιλ, τα οποία τα παραλάβαμε στο γκισέ. Μόλις 4,5 ευρώ το άτομο.
Το θέαμα ήταν όμορφο και γλυκό. Η διάρκεια ήταν λιγότερη από ώρα, έτσι απλά διασκεδάσαμε με τα κουκλάκια και τις κελαηδιστές φωνές των καλλιτεχνών, πριν προλάβουμε να κουραστούμε.

Κι ένα μικρό απόσπασμα εδώ:
water puppet theater

Μετά την παράσταση μπήκαμε πάλι στο Old Quarter να στρωθούμε κάπου για φαγητό.
Οι εικόνες της πόλης δεν σταματούσαν να μας εκπλήσουν.

Μανικιούρ στο πεζοδρόμιο!

Εν τω μεταξύ χαμούλης στα φαγάδικα

Γαρίδες στο pot για τ αγόρια, σουπίτσα για μένα να στρώσει το στομαχάκι...

Γαρίδες pot Ανόι

Ο σεφ ήταν δεν ήταν 12 ετών...Αυτό το Pho το τίμησα δεόντως. Αν εξαιρέσεις ένα βρωμο-λαχανικό τους που είχε μέσα και με αηδίαζε-σύντομα το εντόπισα, ένα άσπρο ήταν , το έβγαζα και όλα καλά.

Το δε μαλλί, μόνιμα φριζαρισμένο λόγω βροχής. Φωτογραφία της προκοπής δεν θα βγάλω στο βορρά, το πήρα απόφαση.

Σε λιγάκι κατεύθασε και η φίλη μας η @Marinetta με το αγόρι της, που έκαναν παρόμοιο τουρ με εμάς (από την ανάποδη φορά), μόλις συμπέσαμε στο Ανόι δώσαμε ραντεβού να ανταλλάξουμε εντυπώσεις απο κοντά.

Πολύ συμπαθητικά τα παιδιά, καθήσαμε όλοι παρέα, τα είπαμε και βγάλαμε και αυτή την ωραία αναμνηστική φωτογραφία.

Ρώτησα τη Μαρινέτα αν έχει σκοπό να γράψει ιστορία και απάντησε όχι με τίποτα, αλλά λέω να παίξω σ ένα κεφάλαιο στη δική σου. Ορίστε λοιπόν της το αφιερώνω

Καληνυχτιστήκαμε, τα παιδιά την επόμενη θα γυρνούσαν τα ίδια μουσεία που είχαμε δει, ενώ εμείς θα έπρεπε να σηκωθούμε πάλι πολύ νωρίς για την πρώτη μεγάλη ημερήσια εκδρομή του ταξιδιού στη Nihn Bihn που αποκαλείται το Ha long Bay της στεριάς.

Μεγάλη η αδημονία για να γνωρίσουμε την επαρχία της χώρας, πριν από αυτό όμως θα παρεμβάλω ένα κεφάλαιο με τα μηχανάκια του Βιετνάμ μόνο, έτσι για να τα συγκεντρώσω κάπου και να τα χορτάσουμε όλοι μαζί.

Τα μηχανάκια ήταν ένα σημαντικό χάιλαιτ του ταξιδιού, που μας προκάλεσαν άλλοτε, γέλιο κ άλλοτε τρόμο και πάντοτε μια τεράστια έκπληξη.

 

[evaT]

Μηχανάκια του Βιετνάμ!

Οι φωτογραφίες είναι αποτέλεσμα ιδιαίτερα επίπονης προσπάθειας, κυρίως του οπερατέρ της παρέας που έτρεχε ακούραστος ξωπίσω τους να τα προλάβει, ενώ τα μηχανάκια ήταν ως επί το πλείστον σε κίνηση.

Πολλά κουβαλάει;

Κλουβιά με πουλιά

Γίνεται και μ ένα χέρι...

Τι λες τώρα!

Αυτόν τον τσίμπησαν! Καθώς φαίνεται υπάρχει τελικά όριο στο τι μπορείς να κουβαλάς...

και τρέιλερ;

Μίνι μάρκετ...

κρεβατοκάμαρα

Eχουμε νικητή

Aν δεν το πιάσατε με την πρώτη....ο τύπος είναι κινητό μαγειρείο, έχει αναμμένη τη φωτιά για να κρατάει τη σούπα ζεστή!


Να και το σέρβις της σουπερί..

Αδιανόητο...

Και μια ωδή στη σαγιονάρα...

Last but not least... λαμαρίνα bike
Lamarina motorbike

 

[evaT]

Nih Bihn- Hoa Lu, Tam Con & Mua Cave.

Αν δεν καταλάβατε κάτι από τον τίτλο, να εδώ σας τα εξηγεί ξεκάθαρα ο κάπτεν μας

ΒΙντεάκι Tam Coc

7,30 το πρωί μας μάζεψε το λεωφορείο, μία ώρα και βάλε μάζευε και μάζευε κόσμο από τα ξενοδοχεία πριν βγει από την πόλη. Ενώ το στομάχι μου είχε κολλήσει στην πλάτη. Ναυτία, αηδία, ένα χάλι κ μισό.
Σκεφτόμουν συνεχώς ότι ίσως έπρεπε να είχα μείνει σπίτι να συνέλθω, από την άλλη είμαι τρομερά πεισματάρα όταν πρόκειται για ταξίδια. Στην 3η Λυκείου είχα βγάλει κοκίτη λίγες μέρες πριν την 5μερη στη Ρόδο. Ούτε μου περνούσε από το μυαλό ότι μπορεί να μην πάω, δεν το διαπραγματευόμουν καν. Σε απόγνωση οι γονείς μου, αλλά μόνο αν ήμουν ξάπλα στο νοσοκομείο, μόνο τότε θα την έχανα. Ποιός ξέρει πόσο πυρετό ανέβαζα-καλά για το βήχα δε το συζητώ, κι όμως ήμουν πρώτη από όλους σε όλα, δεν έχασα ούτε μισό αξιοθέατο. Τόση μούρλα.
Βέβαια δεν είμαι 18 πλέον...., δεν λέει άδικα ο σοφός λαός, πρώτα σου βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι.
Σκέφτηκα πως αν τελικά χειροτερέψω, θα κατέβω στη στάση του καφέ και θα βρω κάποιο τρόπο να γυρίσω στο Ανόι. Πως και πως την περίμενα αυτή την εκδρομή.
Τελικά μόλις βγήκαμε από την πόλη με πήρε ο ύπνος και όταν ξύπνησα ήμουν άλλος άνθρωπος! Αυτή ήταν και η τελευταία ενόχληση που είχα σ όλο το υπόλοιπο ταξίδι. Παρέδωσα τη σκυτάλη (των ασθενειών) στο γκρουπ και γω αναγεννήθηκα.

Στο Βιετνάμ με τ αγγλικά, γενικά έχουν ένα θέμα. Ελάχιστοι μιλάνε πάνω από δύο κουβέντες αλλά κ αυτούς ακόμα, λόγω της προφοράς τους δυσκολεύεσαι να τους καταλάβεις. Γεγονός είναι πάντως πως καταβάλλουν φιλότιμες προσπάθειες κι έτσι τελικά βρίσκεις τρόπο να συνεννοηθείς.
Ο ξεναγός μας σήμερα ήταν από αυτούς που μιλούσαν παραπάνω από δυό κουβέντες, μας έλεγε ιστορίες και μας βοήθησε να κατανοήσουμε καλύτερα τη βαθιά ιστορία της χώρας.

Φτάσαμε στην αρχαία πρωτεύουσα τη Hoa Lu, όπου πήραμε ποδήλατα για να τριγυρίσουμε την περιοχή.
Θα μου πείτε -και πολύ πολύ σωστά- εσύ ρε κοπελιά μας τα έχεις κάνει τσουρέκια από την αρχή της ιστορίας με το ποδάρι σου και τώρα καβαλάς ποδήλατο;
Το παράδοξο είναι ότι είπα να δοκιμάσω να κάνω λίγο πετάλι και με έκπληξη κατάλαβα ότι η κίνηση αυτή δεν ενοχλεί το πρόβλημα. Επίσης η ποδηλασία θα ήταν σε ισιάδι για 2-3 χιλιόμετρα οπότε ανά πάσα στιγμή μπορούσα να κατέβω και το τσουλήσω με τα χέρια.

Φτάσαμε σε ό,τι διασώζεται από την παλιά πρωτεύουσα

Μας εξήγησαν για τις δυναστείες και πως διαδέχονταν ο ένας τον άλλον στο θρόνο, τι δολοπλοκίες, αιμομιξίες και δολοφονίες, το χρήμα πολλοί εμίσησαν τη δόξα κανείς!

Μα τι χαρά ήταν αυτή, επιτέλους πάνω σε ποδηλατάκι και χωρίς στομαχόπονο.

Μετά το φαγητό μας πήγαν σε τοπική ταβέρνα για φαγητό.
'Ηταν μέρα Κυριακή και στη διαδρομή πέσαμε σε ένα γάμο

Δεν μας προσκάλεσαν μέσα και προσπεράσαμε.
Φάγαμε σε μπουφέ τα γνωστά, δηλαδή κάτι spring rolls , ρύζια τηγανητά και βραστά, κοτόπουλο, βοδινό και φυσικά pho. Με τα γλυκά καταλάβαμε από νωρίς ότι δεν τόχουν. Δεν φάγαμε ούτε ένα που να έχει κάποιο ενδιαφέρον.
Μετά το φαγητό, με στομάχια γεμάτα σειρά είχε η βαρκάδα στον ποταμό.

Από το τοπίο ελάχιστα είχαμε δει μέχρι στιγμής αλλά μόλις φτάσαμε στις βάρκες άρχισε να ξετυλίγεται η μαγεία του σκηνικού.

Μπήκαμε ανά δύο στις βάρκες-σκυλοπνίχτες και ξεκίνησε η βαρκάδα μέσα στο ομιχλώδες αγγελοπουλικό τοπίο.
Δεν έβρεχε (επιτέλους) και δεν έβρεξε στιγμή, οι φωτογραφίες είναι μεν κάπως άχρωμες και βαρετές, έχω όμως να πω πως όλη αυτή η μουντάδα του καιρού ταίριαζε γάντι στο τοπίο, σκέφτηκα ότι τελικά το προτιμούσα έτσι από ότι με λιακάδα και πλήρη διαύγεια.

Αυτό που είχε τρελή πλάκα ήταν το στυλ κωπηλασίας.

Με τα πόδια αντί τα χέρια.
Δείτε το και με κίνηση...
Tam Coc River, Nihn Bihn

Στη δουλειά μου, στο γραφείο, ένας από τους καλύτερους συναδέλφους μου πήρε παγκόσμιο πρωτάθλημα στην κωπηλασία πριν καμιά 15αριά χρόνια. Του έστειλα το βιντεάκι κ ακόμα γελάει.

Οι εικόνες όμως καθηλωτικές

Μπήκαμε και σε σπηλιά

Πλησιάσαμε με τη βάρκα και ο βαρκάρης μου διάλεξε το ωραιότερο λουλουδάκι και μου το πρόσφερε. Τι γλυκός!

Περίπου μιάμισι ώρα μείναμε μέσα στο νερό, χαλαρώσαμε, γαληνέψαμε και αφεθήκαμε στη επίδραση της φύσης να γιατρέψει νου και σώμα.

Το μενού μετά τη βαρκάδα είχε επιπλέον ανάβαση στο Mua Cave, 500 απότομα πέτρινα σκαλιά μέχρι το κορυφαίο viewpoint της χώρας, με έναν εμβληματικό δράκο να απλώνεται στην πλαγιά του βουνού.
Για μένα ήταν απαγορευτικό. Ο ξεναγός μου είπε ανέβα καμιά 50ριά σκαλιά να πάρεις μια γεύση της θέας, η περιοχή είχε πολλά σημεία για βόλτα στο ισιάδι, δεν ήμουν για υπερβολές.
Κούτσα κούτσα ανέβηκα ως το πρώτο μπαλκόνι κ ακόμα πιο δύσκολα κατέβηκα.

Στο ισιάδι, σέιφ πια, βρήκα την περιοχή που μου υπέδειξε ο ξεναγός κ έκανα μια από τις ωραιότερες βόλτες του ταξιδιού. Την απόλαυσα ολομόναχη και ευτυχισμένη.

Ούτε το ένα δέκατο της ομορφιάς του τοπίου απεικονίζεται τις φωτογραφίες μου.

'Ημουν ήδη ικανοποιημένη που δεν είχα χάσει την ποδηλατάδα, αλλά ζήλεψα αρκετά βλέποντας τις φωτογραφίες των αγοριών απο ψηλά.

,
Ο δράκος

Τα σπάει το τοπίο.
Είμασταν τόσο ενθουσιασμένοι που πραγματικά δεν ξέραμε πόσο μεγαλύτερη προσδοκία δικαιούμασταν να έχουμε από την επόμενη μέρα που μας περίμενε το Halong Bay.

Επιστρέψαμε στο Ανόι αργά το απόγευμα και βγήκαμε για ψώνια (ξανά), ήταν η τελευταία μας βραδιά και έπρεπε να πακετάρουμε τα πράγματα για τη συνέχεια.
Τσίμπησα μια φοβερή βαλίτσα σιλικόνης σε βολική διάσταση και τιμή ξεφτίλα, μόλις 30 ευρώ και τακτοποίησα τα πράγματα μου προβληματισμένη. Είχα ήδη ψωνίσει 5 (!!) μπουφάν North Face δύο για μένα και τ άλλα για δώρα στα παιδιά μου και έπρεπε ν αρχίσω να πετάω ότι παλιό περίσσευε προκειμένου να βολέψω αυτά και όλα όσα ακόμη σκεφτόμουν ότι ήθελα να αγοράσω.

Στην τελευταία μπύρα της βραδιάς πετύχαμε ξανά τη Μαρινέτα με το αγόρι της (μικρός ο κόσμος στο Old Quarter) και κάναμε παρέα βόλτα στο παζάρι από όπου ψωνίσαμε ασορτί κάτι ωραίες παντελόνες με ελεφαντάκια του ενός ευρώ , τις οποίες θα λανσάρω παρακάτω.

Οι εντυπώσεις από το Ανόι ήταν ανάμεικτες. Ναι μεν σε εισάγει στη βαθιά (υπό)κουλτούρα της ζωής στο Βιετνάμ, είναι απίστευτη πόλη που δίχως να διαθέτει την κλασσική στόφα μιας όμορφης πόλης, είναι αυθεντική, παρακμιακή και γοητευτική, οι ασυνήθιστες εικόνες σε αφήνουν συχνά άλαλο, να προσπαθείς να συνειδητοποιήσεις τι είναι αυτό που συμβαίνει γύρω σου.

Στον αντίποδα, είναι εξίσου εξαντλητική, η ατελείωτη φασαρία, οι κόρνες, η χαώδης ατμόσφαιρα μας είχαν ήδη κουράσει, νιώθαμε ότι είχαμε πάρει αρκετή δόση και είμασταν παν-έτοιμοι για τα επόμενα.

 

[ANASTAPAP]

Nih Bihn- Hoa Lu, Tam Con & Mua Cave.

Αν δεν καταλάβατε κάτι από τον τίτλο, να εδώ σας τα εξηγεί ξεκάθαρα ο κάπτεν μας

ΒΙντεάκι Tam Coc

7,30 το πρωί μας μάζεψε το λεωφορείο, μία ώρα και βάλε μάζευε και μάζευε κόσμο από τα ξενοδοχεία πριν βγει από την πόλη. Ενώ το στομάχι μου είχε κολλήσει στην πλάτη. Ναυτία, αηδία, ένα χάλι κ μισό.
Σκεφτόμουν συνεχώς ότι ίσως έπρεπε να είχα μείνει σπίτι να συνέλθω, από την άλλη είμαι τρομερά πεισματάρα όταν πρόκειται για ταξίδια. Στην 3η Λυκείου είχα βγάλει κοκίτη λίγες μέρες πριν την 5μερη στη Ρόδο. Ούτε μου περνούσε από το μυαλό ότι μπορεί να μην πάω, δεν το διαπραγματευόμουν καν. Σε απόγνωση οι γονείς μου, αλλά μόνο αν ήμουν ξάπλα στο νοσοκομείο, μόνο τότε θα την έχανα. Ποιός ξέρει πόσο πυρετό ανέβαζα-καλά για το βήχα δε το συζητώ, κι όμως ήμουν πρώτη από όλους σε όλα, δεν έχασα ούτε μισό αξιοθέατο. Τόση μούρλα.
Βέβαια δεν είμαι 18 πλέον...., δεν λέει άδικα ο σοφός λαός, πρώτα σου βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι.
Σκέφτηκα πως αν τελικά χειροτερέψω, θα κατέβω στη στάση του καφέ και θα βρω κάποιο τρόπο να γυρίσω στο Ανόι. Πως και πως την περίμενα αυτή την εκδρομή.
Τελικά μόλις βγήκαμε από την πόλη με πήρε ο ύπνος και όταν ξύπνησα ήμουν άλλος άνθρωπος! Αυτή ήταν και η τελευταία ενόχληση που είχα σ όλο το υπόλοιπο ταξίδι. Παρέδωσα τη σκυτάλη (των ασθενειών) στο γκρουπ και γω αναγεννήθηκα.

Στο Βιετνάμ με τ αγγλικά, γενικά έχουν ένα θέμα. Ελάχιστοι μιλάνε πάνω από δύο κουβέντες αλλά κ αυτούς ακόμα, λόγω της προφοράς τους δυσκολεύεσαι να τους καταλάβεις. Γεγονός είναι πάντως πως καταβάλλουν φιλότιμες προσπάθειες κι έτσι τελικά βρίσκεις τρόπο να συνεννοηθείς.
Ο ξεναγός μας σήμερα ήταν από αυτούς που μιλούσαν παραπάνω από δυό κουβέντες, μας έλεγε ιστορίες και μας βοήθησε να κατανοήσουμε καλύτερα τη βαθιά ιστορία της χώρας.

Φτάσαμε στην αρχαία πρωτεύουσα τη Hoa Lu, όπου πήραμε ποδήλατα για να τριγυρίσουμε την περιοχή.
Θα μου πείτε -και πολύ πολύ σωστά- εσύ ρε κοπελιά μας τα έχεις κάνει τσουρέκια από την αρχή της ιστορίας με το ποδάρι σου και τώρα καβαλάς ποδήλατο;
Το παράδοξο είναι ότι είπα να δοκιμάσω να κάνω λίγο πετάλι και με έκπληξη κατάλαβα ότι η κίνηση αυτή δεν ενοχλεί το πρόβλημα. Επίσης η ποδηλασία θα ήταν σε ισιάδι για 2-3 χιλιόμετρα οπότε ανά πάσα στιγμή μπορούσα να κατέβω και το τσουλήσω με τα χέρια.

Φτάσαμε σε ό,τι διασώζεται από την παλιά πρωτεύουσα
View attachment 453786
Μας εξήγησαν για τις δυναστείες και πως διαδέχονταν ο ένας τον άλλον στο θρόνο, τι δολοπλοκίες, αιμομιξίες και δολοφονίες, το χρήμα πολλοί εμίσησαν τη δόξα κανείς!

Μα τι χαρά ήταν αυτή, επιτέλους πάνω σε ποδηλατάκι και χωρίς στομαχόπονο.
View attachment 453787

Μετά το φαγητό μας πήγαν σε τοπική ταβέρνα για φαγητό.
'Ηταν μέρα Κυριακή και στη διαδρομή πέσαμε σε ένα γάμο
View attachment 453788

Δεν μας προσκάλεσαν μέσα και προσπεράσαμε.
Φάγαμε σε μπουφέ τα γνωστά, δηλαδή κάτι spring rolls , ρύζια τηγανητά και βραστά, κοτόπουλο, βοδινό και φυσικά pho. Με τα γλυκά καταλάβαμε από νωρίς ότι δεν τόχουν. Δεν φάγαμε ούτε ένα που να έχει κάποιο ενδιαφέρον.
Μετά το φαγητό, με στομάχια γεμάτα σειρά είχε η βαρκάδα στον ποταμό.

Από το τοπίο ελάχιστα είχαμε δει μέχρι στιγμής αλλά μόλις φτάσαμε στις βάρκες άρχισε να ξετυλίγεται η μαγεία του σκηνικού.
View attachment 453789 View attachment 453790

Μπήκαμε ανά δύο στις βάρκες-σκυλοπνίχτες και ξεκίνησε η βαρκάδα μέσα στο ομιχλώδες αγγελοπουλικό τοπίο.
Δεν έβρεχε (επιτέλους) και δεν έβρεξε στιγμή, οι φωτογραφίες είναι μεν κάπως άχρωμες και βαρετές, έχω όμως να πω πως όλη αυτή η μουντάδα του καιρού ταίριαζε γάντι στο τοπίο, σκέφτηκα ότι τελικά το προτιμούσα έτσι από ότι με λιακάδα και πλήρη διαύγεια.
View attachment 453791 View attachment 453792 View attachment 453793 View attachment 453794

Αυτό που είχε τρελή πλάκα ήταν το στυλ κωπηλασίας.
View attachment 453799

Με τα πόδια αντί τα χέρια.
Δείτε το και με κίνηση...
Tam Coc River, Nihn Bihn

Στη δουλειά μου, στο γραφείο, ένας από τους καλύτερους συναδέλφους μου πήρε παγκόσμιο πρωτάθλημα στην κωπηλασία πριν καμιά 15αριά χρόνια. Του έστειλα το βιντεάκι κ ακόμα γελάει.

Οι εικόνες όμως καθηλωτικές
View attachment 453807 View attachment 453808 View attachment 453809 View attachment 453810 View attachment 453811 View attachment 453812 View attachment 453813 View attachment 453814 View attachment 453815

Μπήκαμε και σε σπηλιά
View attachment 453821
View attachment 453817
Πλησιάσαμε με τη βάρκα και ο βαρκάρης μου διάλεξε το ωραιότερο λουλουδάκι και μου το πρόσφερε. Τι γλυκός!

Περίπου μιάμισι ώρα μείναμε μέσα στο νερό, χαλαρώσαμε, γαληνέψαμε και αφεθήκαμε στη επίδραση της φύσης να γιατρέψει νου και σώμα.

Το μενού μετά τη βαρκάδα είχε επιπλέον ανάβαση στο Mua Cave, 500 απότομα πέτρινα σκαλιά μέχρι το κορυφαίο viewpoint της χώρας, με έναν εμβληματικό δράκο να απλώνεται στην πλαγιά του βουνού.
Για μένα ήταν απαγορευτικό. Ο ξεναγός μου είπε ανέβα καμιά 50ριά σκαλιά να πάρεις μια γεύση της θέας, η περιοχή είχε πολλά σημεία για βόλτα στο ισιάδι, δεν ήμουν για υπερβολές.
Κούτσα κούτσα ανέβηκα ως το πρώτο μπαλκόνι κ ακόμα πιο δύσκολα κατέβηκα.

Στο ισιάδι, σέιφ πια, βρήκα την περιοχή που μου υπέδειξε ο ξεναγός κ έκανα μια από τις ωραιότερες βόλτες του ταξιδιού. Την απόλαυσα ολομόναχη και ευτυχισμένη.
View attachment 453819 View attachment 453820

Ούτε το ένα δέκατο της ομορφιάς του τοπίου απεικονίζεται τις φωτογραφίες μου.

'Ημουν ήδη ικανοποιημένη που δεν είχα χάσει την ποδηλατάδα, αλλά ζήλεψα αρκετά βλέποντας τις φωτογραφίες των αγοριών απο ψηλά.
View attachment 453822 View attachment 453824 ,
Ο δράκος
View attachment 453825 View attachment 453826 View attachment 453827
View attachment 453854
Τα σπάει το τοπίο.
Είμασταν τόσο ενθουσιασμένοι που πραγματικά δεν ξέραμε πόσο μεγαλύτερη προσδοκία δικαιούμασταν να έχουμε από την επόμενη μέρα που μας περίμενε το Halong Bay.

Επιστρέψαμε στο Ανόι αργά το απόγευμα και βγήκαμε για ψώνια (ξανά), ήταν η τελευταία μας βραδιά και έπρεπε να πακετάρουμε τα πράγματα για τη συνέχεια.
Τσίμπησα μια φοβερή βαλίτσα σιλικόνης σε βολική διάσταση και τιμή ξεφτίλα, μόλις 30 ευρώ και τακτοποίησα τα πράγματα μου προβληματισμένη. Είχα ήδη ψωνίσει 5 (!!) μπουφάν North Face δύο για μένα και τ άλλα για δώρα στα παιδιά μου και έπρεπε ν αρχίσω να πετάω ότι παλιό περίσσευε προκειμένου να βολέψω αυτά και όλα όσα ακόμη σκεφτόμουν ότι ήθελα να αγοράσω.

Στην τελευταία μπύρα της βραδιάς πετύχαμε ξανά τη Μαρινέτα με το αγόρι της (μικρός ο κόσμος στο Old Quarter) και κάναμε παρέα βόλτα στο παζάρι από όπου ψωνίσαμε ασορτί κάτι ωραίες παντελόνες με ελεφαντάκια του ενός ευρώ , τις οποίες θα λανσάρω παρακάτω.

Οι εντυπώσεις από το Ανόι ήταν ανάμεικτες. Ναι μεν σε εισάγει στη βαθιά (υπό)κουλτούρα της ζωής στο Βιετνάμ, είναι απίστευτη πόλη που δίχως να διαθέτει την κλασσική στόφα μιας όμορφης πόλης, είναι αυθεντική, παρακμιακή και γοητευτική, οι ασυνήθιστες εικόνες σε αφήνουν συχνά άλαλο, να προσπαθείς να συνειδητοποιήσεις τι είναι αυτό που συμβαίνει γύρω σου.

Στον αντίποδα, είναι εξίσου εξαντλητική, η ατελείωτη φασαρία, οι κόρνες, η χαώδης ατμόσφαιρα μας είχαν ήδη κουράσει, νιώθαμε ότι είχαμε πάρει αρκετή δόση και είμασταν παν-έτοιμοι για τα επόμενα.

@evaT μου έχει δημιουργηθεί η επιθυμία να μην τελειώσει ποτέ αυτή η αφήγηση... ίσως γιατί το ζω τόσο έντονα μέσα από τις εικόνες και τα γραφόμενά σου..

 

[Marinetta]

Ωπ τώρα τα είδα αυτά!

Και μια ωδή στη σαγιονάρα...

Μια ωδή ίσως στην πιο κιτσάτη και πιο βολική μόδα της γης όλης

 

[domino]

βαλίτσα σιλικόνης
Τι διαφορα εχει απο μια αλλη πλαστικη ;

 

[evaT]

Halong Bay, και τώρα ζωάρα!

Κοντεύαμε ήδη μία βδομάδα στους δρόμους με τις πρώτες μέρες να κυλούν σε τρελό ρυθμό, γεμάτες δε λέω, όμως κάπως είχαμε τεντώσει.
'Ηταν η σωστή ώρα να κατεβάσουμε ταχύτητα και να μπούμε σε ρυθμούς διακοπών.

Τη συγκεκριμένη κρουαζιέρα την είχα σταμπάρει παρακολουθώντας το ταξίδι κάποιων youtubers και είχα σκαλώσει με ένα συγκεκριμένο σημείο που θα σας αποκαλύψω λίγο παρακάτω.
Η σχετική κράτηση είχε γίνει ήδη από τον Οκτώβρη, πετυχαίνοντας τιμή 150 € το άτομο (ενώ λίγο πριν το ταξίδι είχε τσιμπήσει πολύ) κι αν σας φαίνεται ακριβό, πρώτα ρίξτε μια ματιά στο πλοίο και μετά θα σας πω τι περιλαμβάνει.

Genesis Luxury Regal Cruise

Στα 150 ευρώ λοιπόν, πέρα από τη διανυκτέρευση, περιελάμβανε τις βόλτες με βάρκες και κανό, κάποιες δραστηριότητες όπως μαθήματα παρασκευής spring rolls που εγώ τα λέω αμερικανιές, και τρία πλήρη γεύματα, βραδινό με 3 πιάτα και αστακοκαραβίδες, πρωινό μπουφέ και brunch πριν την αναχώρηση, μ άλλα λόγια φαγητό του σκασμού.

Το πρωί μας παρέλαβε (με έξτρα χρέωση) βανάκι της εταιρίας για να μας πάει κατευθείαν στην προβλήτα αναχώρησης. Μαζί μας κάποιοι από τους συνταξιδιώτες μας, μη χάσουμε εμείς ευκαιρία για κονέ...κυρίως ζευγαροκατάσταση η φάση,βέβαια, λογικό το βρίσκω. Ευρωπαίοι οι πελάτες, εμείς πιάσαμε την πάρλα με ένα ζευγαράκι Νορβηγών και μια Ολλανδέζα τούμπανο, με χείλη σαμπρέλα που ταξίδευε σόλο.
Με τους νορβηγούς ανοίξαμε παρτίδες όταν άρχισα να ρωτάω για το Τρόμσο και το βόρειο σέλας λόγω μιας ιδέας που μου έχει καρφωθεί και την αναπτύσσω λίγο λίγο-κι επειδή όταν εμένα μου καρφώνεται μια ιδέα τέτοιου είδους, συνήθως δε βγαίνει σε καλό, προσπαθούσα να πάρω χρήσιμα τιπς (και τα πήρα) κι αφού ο Νορβηγός είπε ό,τι είχε να πει για να προωθήσει την πατρίδα του, ο Τάσος τον σταμάτησε λέγοντας, οκ φίλε μας έπεισες, ετοιμαστείτε ερχόμαστε

Το ταξίδι μαζί με μια στάση για ξεμούδιασμα έπιασε το 3ωρο και κατά τις 11.30 φτάσαμε στην προβλήτα όπου στοίβιαζαν τα πρόβατα τους τουρίστες.
Η ακτή ήταν αδιάφορη, κανένα χρώμα και καμία ομορφιά, μόνο σκόρπια γαπιά, ενδείξεις ότι ο τουρισμός είναι σταθερά ανερχόμενος ενώ για πρώτη φορά από τότε που είχαμε πατήσει το πόδι μας στο Βιετνάμ βλέπαμε τον ουρανό καθαρό με ελάχιστα σύννεφα, επιτέλους λιακάδα ακριβώς στο σημείο που την είχαμε ανάγκη για να μην πάει η κρουαζιέρα κουβά.

Μας έβαλαν σε μια λάτζα-καΐκι να μας πάνε στο πλοίο, διότι λόγω αβαθών τα κρουαζιερόπλοια δένουν μακριά μέσα στον κόλπο, περίπου στη μισή ώρα δρόμο από την ακτή.
Μέχρι να φτάσουμε στα σημεία που αρχίζουν τα αααααα και τα ωωωωωω, ανεχόμασταν την ακατάπαυστη φλυαρία του υποδοχέα-ρεσεψιονίστ του γκρουπ. Ξεκινούσε με ένα lady and gentlemen και συνέχιζε με κρύα αστεία με τα οποία γελούσε μόνος του. Ο καιρός στο Halong Bay είναι λέει σαν τη διάθεση της γυναίκας. Απρόβλεπτος! Και δώστου να γελάει μονάχος ενώ οι γυναίκες τον κοιτάζαμε δολοφονικά.

Κάποτε φτάσαμε στο σημείο με τα πλοία και μας κόπηκε ο βήχας....μαζί με τη λαλιά.
Η πύλη εισόδου

Ανεβήκαμε στο πλοίο, αφήσαμε τα πράγματα και ντογρού στο κατάστρωμα να φωτογραφίσουμε τα πάντα.

Σύντομα μας φόρτωσαν σε βάρκες για μια βόλτα προς τις σπηλιές

Να τα λέμε όλα πάντως, η θάλασσα για βούτες δεν σε τραβούσε. Θολή και χλιάρα. Για βορειοευρωπαίους που τις βλέπουν με το κυάλι ίσως, για μας που είμαστε εθισμένοι στις καλύτερες παραλίες του κόσμου, αυτή τη θολούρα δεν.....

Και ξανά φωτογραφίες από το κατάστρωμα

αυτή η κυρία πλεύρισε με τη βάρκα της το πλοίο, πουλούσε σνακς και τα έδινε στον κόσμο με ένα μεγάλο καλάμι

να έβγαλα και γω ένα βιντεάκι

- YouTube


Ήρθε κι η ώρα να δοκιμάσουμε το τζακούζι...

Τα έβλεπα και έλεγα, θα.... δυσκολευτώ λίγο να τα κάνω όλα αυτά, αλλά που θα πάει θα τα καταφέρω

Και αφού βράσαμε στο ζουμί μας μέσα στο νερό -βάλαμε και τις μπουρμπουλήθρες- τους παράτησα όλους εκεί, να κατέβω στο δωμάτιο όπου είχα βάλει πλάνο να πραγματοποιήσω τη φαντασίωσή μου, που την έστηνα στο μυαλό μου από μήνες, από τότε που είχα δει την κρουαζιέρα στο βιντεάκι.

Κι αν ο νους σας πάει στο πονηρό, δοκιμάστε ξανά, γιατί λυπάμαι, αλλά σας ενημερώνω ότι πέφτετε έξω, όσο έξω δεν πάει.

Εμένα άλλος ήταν ο στόχος μου.
Ποιός;;

Αααααυτός!!

Καθότι σπανίως συχνάζω σε 5στερα και γενικώς στην καθημερινότητά μου είμαι παπατρέχας και είμαι διαρκώς από το ένα στο άλλο, η εικόνα να μπανιαρίζομαι σε ΑΥΤΗ τη μπανιέρα με ΑΥΤΗ τη θέα με στοίχειωνε από μήνες, όσοι ήταν αυτοί που περίμενα το ταξίδι.

Έτσι λοιπόν, αφού έβγαλα γενικό φιρμάνι μην τολμήσει και με ενοχλήσει ΚΑΝΕΙΣ!
έκλεισα κεπέγκια, γέμισα την τριζάτη μπανιέρα καυτό νερό, αφρόλουτρα, άλατα, πιπέρια και ό,τι βρήκα στο ράφι πάντως το έριξα μέσα και άραξα μέχρι να βγάλω λέπια....ενόσω χαλάρωνα, άνοιγα και έκλεινα τα μάτια μου μην τυχόν και ξεχάσω που βρίσκομαι, ένιωθα κάτι από Τζόαν Κόλινς (που πήγα και τη θυμήθηκα...) τα βουνά εναλλάσσονταν και περνούσαν το ένα μετά το άλλο, η θάλασσα εξωτική και γαλήνια, έβαλα μουσικούλα στο κινητό, κάτι από Madrugada που είναι εγγύηση για τέτοια σκηνικά και μάλλον πρέπει να μου είχε ζωγραφιστεί μόνιμο το χαμόγελο του Τζόκερ, μα τι ζω πάλι, ήταν σα να είχα βγει από το σώμα μου και να παρατηρώ όλο το σκηνικό απέξω και πάλι δεν μπορούσα να το πιστέψω ότι ήμουν εγώ η ίδια, αυτοπροσώπως εκεί.

Και μετά από εκείνη την εικόνα, το άραγμα συνεχίστηκε οριζόντια στο κρεβάτι, με αυτή!

και σε λίγο που έπεσε το φως εγώ δεν είχα ακόμη καμία πρόθεση να κουνηθώ, έγινε κάπως έτσι....

Και νομίζω αυτό το συγκεκριμένο κάδρο το έχω κρατήσει μέσα μου για πάντα, το τοποθέτησα στην αντιστρές εργαλειοθήκη μου για να το ανασύρω κάθε φορά που κάποιος θα με βγάζει από τα ρούχα μου και θα χρειάζομαι επανεκκίνηση.

Ανεβήκαμε στην τραπεζαρία για το δείπνο, όπου ετοίμαζαν τα αστακοειδή που μη βαράτε-αλλά εγώ είμαι μαλωμένη.
Ζήτησα αν μπορώ να φάω κάτι άλλο και μου είπαν θα μου ετοιμάσουν φιλέτο κοτοπουλάκι.

Μας περιμένει το τραπέζι μας, με to welcome drink

Ο αστακός

και το γκουρμέ κοτοπουλάκι μου...

και κάποια συνοδευτικά

Μετά το σκασμό είπαμε να πάμε για κοκτέηλ στο κατάστρωμα. Μια και πήραμε το πλοίο της αγάπης να μη το ζήσουμε φουλ το σκηνικό;
Μόνο τουαλέτα με παγιέτες δεν είχα μαζί μου να φορέσω

Το μόνο που χαλούσε την παρέα ήταν η επερχόμενη ασθένεια του κάπτεν αυτή τη φορά. Κάτι τον έπιασε, κάτι τον τριγύριζε, συναχώθηκε, πρήστηκαν τα μάτια του και δάκρυζε συνέχεια (όχι από συγκίνηση όμως), ένα μάτσο χάλια ήταν ο άνθρωπος το βράδι, με το ζόρι κάθισε για λίγο μαζί μας και αποσύρθηκε. Τέτοιο χάλι που δεν έχουμε ούτε ένα βιντεάκι από κείνη τη μέρα! Τουλάχιστον του θανατά πρέπει να ένιωθε.

Η βραδιά πάντως ήταν υπέροχη. Θερμοκρασία γύρω στους 20-22 βαθμούς, ησυχία, γαλήνη και η αρμονία της θάλασσας, ήρθαν στο κατάλληλο σημείο, πηγαίναμε προς τα άδυτα της χώρας πιάνοντας και μεις οι ίδιοι βαθύ ταξιδιωτικό ρυθμό, κάθε περιοχή που αφήναμε πίσω μας ήταν σα να περνάγαμε στην επόμενη πίστα που είχε κάτι νέο, κάτι γοητευτικό κ απρόσμενο για το οποίο άξιζε η προσπάθεια και η αναμονή.

Πεντακάθαρη με μοσχομυριστά ρούχα και μαλλί χωρίς υγρασία

Και η τελευταία καληνύχτα με αυτό:

 

[evaT]

μου έχει δημιουργηθεί η επιθυμία να μην τελειώσει ποτέ αυτή η αφήγηση... ίσως γιατί το ζω τόσο έντονα μέσα από τις εικόνες και τα γραφόμενά σου.

Φανταστικό σχόλιο και σ ευχαριστώ. Η αλήθεια είναι ότι και μεις το ίδιο νιώθουμε, εγώ που τα γράφω και η παρέα που τα διαβάζει. Νομίζω ότι το ταξίδι συνεχίζεται και θα τελειώσει όταν βάλω τον επίλογο...

Μια ωδή ίσως στην πιο κιτσάτη και πιο βολική μόδα της γης όλης

ε ναι εσύ τα έζησες από κοντά

βαλίτσα σιλικόνης
Τι διαφορα εχει απο μια αλλη πλαστικη ;

Είναι πολύ πιο εύκαμπτο υλικό. Το πλαστικό αν πιεστεί πολύ θα σπάσει. 'Εχει μεγάλη ελαστικότητα, τι την τραβούσα, τι καθόμουν πάνω για να κλείσει (στο τέλος) δεν χαμπαριάζει τίποτα.

 

[Dr Snoopy]

Αδιανόητο...

Επιτρέπεται στην όμορφη ιστορία σου να προσθέσω και το δικό μου αδιανόητα που είχα δει?

 

[evaT]

Επιτρέπεται στην όμορφη ιστορία σου να προσθέσω και το δικό μου αδιανόητα που είχα δει?

Ελεύθερα....