Βιετνάμ Μαλαισία Σιγκαπούρη Βιετνάμ γιέ γιέ.

[varioAthens]

πολυ ομορφα δοσμένο...ασια χωρίς λόγια!!

Ρενατα!!! ... σαν τα χιονια!!!!

 

[renata]

Ρενατα!!! ... σαν τα χιονια!!!!

πρέπει να εισαι η μοναδικη απο τις παλιες αγάπες....χαιρετώ ταπεινα!! προσπαθω να επανασυνδεθω με το νεο λουκ του σάιτ.

 

[varioAthens]

πρέπει να εισαι η μοναδικη απο τις παλιες αγάπες....χαιρετώ ταπεινα!! προσπαθω να επανασυνδεθω με το νεο λουκ του σάιτ.

Οι παλιες αγαπες δεν ξεχνιουνται ... πολυ χαιρομαι για το come back σου....
Συγγνωμη @evaT που κανω καταχρηση της ιστοριας σου για χαιρετουρες!

 

[las]

Καλησπέρα! Φανταστική ιστορία! Θυμάσαι πως λεγόταν το ξενοδοχείο στην Kuala Lumpur?

 

[fantina]

Batu Caves? έχω πάει!

Η τελευταία μέρα του ταξιδιού και τα υπόλοιπα της Κουάλα Λουμπούρ

'Οταν σχεδίαζα το ταξίδι, έβαλα την τελευταία διανυκτέρευση στη Μαλαισία, όσο πιο κοντά στο αεροδρόμιο γινόταν, για να αποφύγουμε το έξτρα άγχος το πρωί της αναχώρησης, αφού το αεροδρόμιο απέχει αρκετά από την πόλη.
Τότε μου φάνηκε έξυπνη ιδέα, τώρα που ήμουν όμως εκεί, δεν είχα χορτάσει, δεν ήθελα να φύγω από εκείνο το σούπερ δωμάτιο, χρειαζόμουν άλλο ένα βράδι να πάμε σ ένα skybar για ποτό με θέα τους κατάφωτους ουρανοξύστες. Άει στο καλό.
Ήταν ο Τάσος που με επανάφερε, πάψε να αυτομαστιγώνεσαι μου είπε, τη σωστή απόφαση πήρες, αυτό είναι, αυτό θα κάνουμε.

Απρόθυμα κλείσαμε ξανά μανά τις βαλίτσες το πρωί, τις αφήσαμε για φύλαξη στη ρεσεψιόν και φύγαμε για τα Batu Caves.
Είχα διαβάσει ότι είναι καλύτερα να πας πρωί πρωί, για να αποφύγεις τη ζέστη και τον κόσμο.
Τώρα το πρωί έχει διαφορετική έννοια για κάθε άνθρωπο, εμείς πάντως ως τις 9.30 που είμασταν εκεί στην είσοδο, ήδη έλιωνες από τη ζέστη και ο κόσμος ήταν πολύς, πάρα πολύς.
Μπροστά μας απλωνόταν ένα ατελείωτο πολύχρωμο λεφούσι Ινδών-τουρίστα δε βλέπαμε πουθενά, όμως οι Ινδοί ήταν εκατοντάδες.

Δεν ξέρω αν αυτό συνέβαινε επειδή ήταν Σάββατο, ή ήταν κάποια ινδουιστική γιορτή, πάντως ήταν όλοι ντυμένοι παραδοσιακά και κουβαλούσαν με κατάνυξη τα τάματά τους, εμείς παρατηρούσαμε τα τελετουργικά τους, ήταν ξεχωριστή εμπειρία.

η εντυπωσιακή είσοδος
View attachment 455799

Το τεράστιο άγαλμα των 42 μέτρων του θεού Murugan και πίσω τα 277 πολύχρωμα σκαλιά που οδηγούν σε μια σειρά από σπήλαια ναούς.
Το Batu Caves είναι ο σπουδαιότερος ινδουιστικός χώρος λατρείας εκτός Ινδίας.
View attachment 455800

Υπήρχαν Ναοί και πριν ανέβεις. Αφήνουν σαγιονάρα απέξω και μπαίνουν ξυπόλητοι (όχι ότι έπαιζε μεγάλο ρόλο, πολλοί περπατούσαν ξυπόλητοι και στο δρόμο)
View attachment 455803
κρυφοκοιτάζοντας μέσα
View attachment 455804

Πήραμε βαθιές ανάσες να αρχίσουμε την ανάβαση.
Εγώ δεν πρόλαβα να ανέβω 10 σκαλιά κ έφαγα πόρτα.
Που πας με το μίνι κυρά μου;
Μου έδωσαν πασμίνα να τη δέσω στη μέση, ευτυχώς είχαμε κάποια ρίγκιτ σε μετρητά, 3 ευρώ κόστισε και το κρατάς. Problem solved.
Στο μεταξύ ήταν τόσο όμορφο, υπέροχη υφή και χρώματα, θα γίνει ένα ωραιότατο παρεό το καλοκαίρι για τις παραλίες.
View attachment 455805
Οι Ινδές με τα τάματα στο κεφάλι και το σκουπιδαριό. Όμως τι όμορφα μαλλιά που έχουν οι άτιμες! Μακριά και στιλπνά.
View attachment 455806
Η ανάβαση ήταν πακέτο.
Ζέστη και ατμόσφαιρα αποπνικτική, κάθε 10 σκαλιά σταματούσαμε για ανάσες. Οι Ινδοί με τις στάμνες στο κεφάλι ανέβαιναν ψέλνοντας κ αγκομαχώντας.
View attachment 455807

και βιντεάκι γιατί μπορεί ο κάπτεν να μας είχε αφήσει από μέρες, αλλά μας άφησε και το χούι του.
Βatu Caves

Μέχρι να πιάσουμε κορυφή μας είχε βγει η γλώσσα απέξω, πάλι καλά που ήταν νωρίς αλλιώς έπαιζαν λιποθυμίες. Μέχρι να το σκεφτώ, ένα κοριτσάκι 15-16 χρονών, Ινδούλα έχασε τις αισθήσεις της, ποιός ξέρει γιατί, κι έτρεχαν όλοι να το συνεφέρουν.

Ευτυχώς ο ιδρώτας έπιασε τόπο, το σπήλαιο με το ιερό ήταν πραγματικά εντυπωσιακό
View attachment 455809 View attachment 455810 View attachment 455811 View attachment 455812 View attachment 455813 View attachment 455814
Μαιμούδι
View attachment 455815

Στο κατέβα είχαν προλάβει να μαζευτούν και οι τουρίστες, γινόταν πια πανικός . Μέχρι την έξοδο δε, υπήρχαν δεκάδες καντίνες με ινδικό φαγητό, βαριές μυρωδιές, ήταν και νωρίς ακόμη, ανακατεύτηκα.

Περπατήσαμε ως το σταθμό του τρένου και από τους 35 βαθμούς μπήκαμε στους 15...Πολικό εξπρές.
Ενημερωμένη για τις παλαβές αποκλίσεις τους μέσα-έξω, είχα μαζί μου μπουφανάκι, βόλεψα και την πασμίνα στα πόδια και κουκουλώθηκα να γλυτώσω την ψύξη.

Κατεβήκαμε σε μια στάση όσο πιο κοντά γινόταν στην πλατεία Dataran και το πήραμε με το πόδι.
H πλατεία Ανεξαρτησίας της Μαλαισίας κοσμείται από ένα υπέροχο κυβερνητικό κτίριο το Sultan Abdul Samand κι ένα τεράστιο γήπεδο....κρίκετ! Αγγλική επιρροή γαρ...

Το γήπεδο το είχαν κλείσει με αυτά τα διαχωριστικά αλλά μπήκα μέσα για να τραβήξω αυτή τη φωτό
View attachment 455816
Βόλτα με ντάλα ήλιο δύσκολο, τα είδαμε γρήγορα και περνώντας από τα ποταμάκια, την κοπανήσαμε, βγήκαμε σ έναν πιο κεντρικό δρόμο να πάρουμε grab για να πάμε στον πύργο της τηλεόρασης KL.
View attachment 455817

To grab δεν μας την έκανε τη χάρη, γενικά δούλευε αρκετά πιο δύσκολα στη Μαλαισία, είχε πολύ λιγότερα διαθέσιμα αυτοκίνητα και ενώ σου έδειχνε ότι απέχει 11 λεπτά, τα 11 γινόντουσαν, 15, μετά 20, μέχρι που βαριόσουν να περιμένεις και το ακύρωνες.
Αυτό κάναμε και μεις. 3 χιλιόμετρα ήταν ως τον πύργο, σε κανονικές συνθήκες δεν είναι κάτι φοβερό, υπό τις παρούσες όμως ήθελε κουράγιο.
Βρήκα ένα starbacks και παρήγγειλα κάτι σαν φρέντο να δροσίζομαι στο δρόμο, αλλά μαζί με τα παγάκια βρήκα και το Δημαρχείο της πόλης που δεν το έψαχνα!
Τι λες τώρα; να μην πω ένα γκουντμόρνιγκ στους συναδέλφους στη Μαλαισία;
View attachment 455824
Σπάσε πλάκα να είναι γραφεία όλα αυτά!

Στην ευθεία πήγαινε καλά, αλλά έλα που στη βάση του πύργου μας περίμενε ανηφόρα. Και μετά κι άλλη ανηφόρα. Όλα τα είχε η μαριορή...Άλλά εκεί που φτάσαμε κ αυτό θα το κάναμε, ανεβήκαμε και αφού δεν είχαμε λιποθυμίσει ως εκεί το πήραμε ως καλό σημάδι σε σχέση με το καρδιοαναπνευστικό μας σύστημα. Τεστ κοπώσεως και τουρισμός δύο σε ένα.

Περάσαμε από το πάρκιγκ και πέσαμε πάνω σ αυτό το καθημερινό, λιτό λεωφορείο που μεταφέρει Ινδούς, δεν είναι σιγουράκι αλλά πόσο έξω να έπεσα;;
σας περισσεύει κανένα σεμεδάκι;
View attachment 455818

Στον πύργο είχαμε δύο οψιόν.
Η μία ήταν να ανέβουμε ως το observation deck με τιμή 12 ευρώ το άτομο και η δεύτερη στο μπαλκόνι γύρω γύρω όπου έχουν κ ένα σημείο με διάφανο πάτο, στέκεσαι εκεί κ από κάτω χάσκει το χάος
Ο Τάσος που είναι φήαρλες ψήθηκε να πάρει την κουρτίνα δύο, αλλά τον έσωσε που είχαν αναμονή και γλύτωσε το 20ρικο.

Ανεβήκαμε στο ντεκ και χαζέψαμε τη θέα της πόλης από ψηλά.
Μανχάταν;
View attachment 455819
View attachment 455820 View attachment 455821
Ο Merdeka 118

View attachment 455822
Φαίνονται και οι Πετρόνας
View attachment 455823

Η Κουάλα Λουμπούρ των 2 εκατ. κατοίκων, μητροπολιτικό και οικονομικό κέντρο της χώρας, με υψηλό ρυθμό ανάπτυξης και πλήθος πολιτιστικών και αθλητικών διοργανώσεων διεθνούς κύρους όπως το παγκόσμιο πρωτάθλημα φόρμουλα 1, το 2017 και άλλα πολλά.
Να θυμίσω ότι στη Θεσσαλονίκη ακόμα συζητάμε για το αν θα γίνει ο πρώτος ουρανοξύστης στο χώρο του παλιού Αλλατίνη;
Αλλά τι να συγκρίνω τώρα....ΘΛΙΨΗ και μόνο.

Τελευταία μας βόλτα ήταν η ημερήσια επίσκεψη στους Πετρόνας.
View attachment 455825

Είδαμε κάποιον να σφουγγαρίζει στον 1ο όροφο που είχαμε οπτική, δηλαδή να έρθεις να νοικιάσεις γραφείο στους Πετρόνας και να είσαι στον πρώτο όροφο; Κάποιος σε τρολλάρει...
View attachment 455826

Συμφωνήσαμε ότι τη μέρα είναι εντυπωσιακοί αλλά πραγματικά εκθαμβωτικοί είναι φωτισμένοι τη νύχτα.

Αποκαμωμένοι από το χιλιόμετρο και τη ζέστη, σφυρίξαμε τη λήξη της ξενάγησης και ξεχυθήκαμε στα εμπορικά για σβήσιμο της κάψας και της δίψας.
Μπαίνοντας μέσα στον παγετώνα του εμπορικού, λογικά εδώ μετράνε καθημερινά νεκρούς, εύστοχα παρατήρησε ο Τάσος, 35 έξω, 15 μέσα, τι διάολο δεν πλευριτώνονται; Τουλάχιστον! Από οικολογική συνείδηση πάντως σκίζουν....

Σάββατο μεσημέρι ο κόσμος ήταν ξαμολημένος. Οι δρόμοι φρακαρισμένοι, τα μαγαζιά φισκαρισμένα και γενικά ο πληθυσμός κυκλοφορούσε. Από τη μία τους λυπήθηκα που έχουν τέτοιες θερμοκρασίες και βράζουν μέσα στην πόλη. Αλλά δεν μπορώ να εκφέρω άποψη, δεν έχω ιδέα αν υπάρχει παραλία σε λογική απόσταση, ή αν δεν τους ενδιαφέρει καν επειδή το καλοκαίρι τους διαρκεί για πάντα.

Εγώ πάλι είχα φάει ένα σκάλωμα να δοκιμάσω το ντόπιο ρότι κανάι . Είχα διαβάσει ότι πέρσι το έβγαλαν 2ο καλύτερο πρωινό στον κόσμο. Με 4η τη μπουγάτσα! Πρώτο ήταν το pasteis de belem που έχω ήδη δοκιμάσει και 3ο κάτι από το Μεξικό που φιλοδοξώ να γευτώ σε επόμενο ταξίδι
Ρωτάω από δω, ρωτάω από κει, άλλοι δεν καταλάβαιναν τι θέλω, άλλοι μου έδειχναν προς μία κατεύθυνση, το προσπάθησα για λίγο, αλλά εκεί που με έστελναν δεν υπήρχε τίποτα και σύντομα εγκατέλειψα την προσπάθεια, θα ζήσω και χωρίς να το φάω, κάποια στιγμή έπρεπε να φεύγουμε.

Καλέσαμε ένα grab να μας πάει στο ξενοδοχείο να φορτώσουμε βαλίτσες και από κει στο διαμέρισμα που είχα κλείσει κάπου στη Sepang, ώστε να είμαστε κοντά στο αεροδρόμιο.
Τουλάχιστον αυτή ήταν η πρόθεση.
Στην πράξη πειραματίστηκα με την εφαρμογή να παραγγείλω τριγωνική διαδρομή, μόνο που αντί να βάλω το ξενοδοχείο της Κουάλα πρώτο, το έβαλα τελευταίο και το κατάλαβα όταν είμασταν ήδη σε αυτοκινητόδρομο και έβλεπα την πόλη πίσω μας. Μαντάρα τα έκανα

Θα μας πήγαινε δηλαδή στη Σέπαγκ και μετά θα μας γύριζε πίσω στην πόλη!
Το έσωσε ο ταρίφας, που ήταν ένας συνεσταλμένος πιτσιρικάς, συνεργάστηκε αμέσως, δεν ήταν πολύ εύκολο να το πάρει ανάποδα, αλλά το έκανε, ευτυχώς που είχαμε άπλα χρόνου και γλυτώσαμε τη φρίκη. Αν ήταν να φεύγει το αεροπλάνο να μας έβλεπα....

Από κει και μετά η μέρα πήρε δύσκολη τροπή.
Γυρίσαμε πίσω, πήραμε τις βαλίτσες και ξανά προς τη δόξα τραβά....Φτάσαμε σκασμένοι σ ένα τεράστιο κτίριο, από ότι καταλάβαμε είχε διαμερίσματα διαφόρων ιδιοκτησιών-κάποια από αυτά τα διέθεταν για μόνιμους ενοικιαστές και κάποια στους τουρίστες.

Το μόνο που ήθελα εκείνη την ώρα ήταν να αράξω για το υπόλοιπο στην τεράστια πισίνα που έβλεπα στην κράτησή μου, να πιώ μια παγωμένη μπύρα και να προετοιμαστώ ψυχολογικά για την αναχώρηση.

Αυτό που βρήκα όμως, ήταν μια άνευ λόγου και αιτίας ταλαιπωρία, όταν ο ρεσεψιονίστ μας ενημέρωσε ότι η κράτησή μας ήταν άκυρη. Σε κατάλυμα πληρωμένο!!
Ολόκληρο το ταξίδι βγήκε με απλές κρατήσεις δίχως να έχω προπληρώσει τίποτα και είχαν πάει όλα ρολόι.
Αυτό που είχε εξοφληθεί, μας έλεγαν ότι δεν υπάρχει. Βρήκα την απόδειξη πληρωμής, τίποτα πάλι. Επικοινώνησαν με τον ιδιοκτήτη ο οποίος επέμενε ότι δεν έχει κράτηση και μας παρέπεμψε στην booking.
Ευτυχώς που είχα αγοράσει σιμ και μπορούσα να κάνω κλήσεις.
'Εμπλεξα σε μία ατελείωτη συνομιλία, να προσπαθώ να εξηγήσω σε υπάλλήλους της Booking αυτό που συνέβαινε, το έβλεπαν κ αυτοί ότι έχω πληρώσει, αλλά επέμεναν ότι τα πρωτόκολλά τους επιβάλλουν να επικοινωνούν πρώτα με τον ιδιοκτήτη.
Ο μάγκας προφανώς είχε δώσει το διαμέρισμα αλλού και έκανε την πάπια. Τώρα τι συνέπειες μπορεί να έχει από την πλατφόρμα δεν έχω ιδέα.

Εμείς πάντως επί ένα τρίωρο τρώγαμε ξύλο....
Μιλούσα ατελείωτα, έστελνα μέιλ και περίμενα να βγει άκρη.
Τελικά μου έστειλαν λινκ από ένα διαμέρισμα στο ίδιο κτίριο, πολύ μεγαλύτερο από όσο μπορεί να χρειαζόμασταν, με διαφορά τιμής που θα κάλυπτε η Booking. Πάτησα αποδοχή να ξεμπερδεύουμε και ξεθεωμένοι ανεβήκαμε, το σπίτι ήταν τεράστιο, πεντακάθαρο και γωνιακό με θέα ως εκεί που έφτανε το μάτι.
Αν ήμουν στα καλά μου θα το αγόραζα, σε κείνη τη φάση απλά διαλέξαμε από ένα δωμάτιο και κατεβαίνοντας στο μάρκετ του ισογείου να βρούμε κάτι για φαγητό, περάσαμε από την πισίνα που ήταν η φαντασίωση για το τελευταίο απόγευμα.
Κόντεψα να βάλω τα κλάματα όταν είδα τι χάσαμε, αλλά...ήταν αργά πια για δάκρυα, έτσι βολεύτηκα με ένα ωραιότατο ντουζ και απλώθηκα στεγνή από ενέργεια και άκεφη, διαγώνια, στο υπέρδιπλο στρώμα μου.

Το δωμάτιο είχε δύο κάθετες τζαμαρίες αντί για τοίχους, με θέα breathtaking που λένε στο χωριό μου, και ήταν η παρηγοριά μου το βράδι εκείνο, όταν ξάπλωσα στο σκοτεινό δωμάτιο, να βλέπω έξω τη γηπεδάρα με τα παιδιά να παίζουν αδιάκοπα ως αργά, χαρίζοντάς μου την όμορφη αυτή εικόνα. Την τελευταία της χώρας.

'Οσοι με ξέρουν καταλαβαίνουν.
View attachment 455827

Το πρωί χρειαστήκαμε περίπου 15 λεπτά μέχρι το αεροδρόμιο, είχα προνοήσει να έχουμε τουλάχιστον ένα 3ωρο "αέρα" πριν από την πτήση, ανησυχώντας για τις καθυστερήσεις στο τεράστιο αεροδρόμιο. Κυριακή πρωί με πολύ κόσμο, όλα κύλησαν όμως γρηγορότερα και δεν υπήρξαν άλλα απρόοπτα.
Ύστερα από τη 12ωρη πτήση μέχρι την Κωνσταντινούπολη, 5ωρη αναμονή στο Ατατούρκ και πτήση για Θεσσαλονίκη, φτάσαμε στα σπίτια μας, επιστροφή στο χειμώνα και την κανονικότητα.

Τέλος λοιπόν για το ταξίδι, που για μένα δεν τελείωσε στα τέλη του Γενάρη, αλλά συνέχισα να ταξιδεύω νοερά όσο τα περιέγραφα, όσο ξαναβουτούσα στις αναμνήσεις για να ανασύρω τα γεγονότα. Ταξίδευα ακόμη και η αυλαία θα πέσει με την τελευταία τελεία.

Μένει ένα κεφάλαιο ακόμη, closure, επίλογος με συμπεράσματα και με όσα πρακτικά μπορέσω να θυμηθώ για να βοηθήσω αυτούς που πρόκειται να ταξιδέψουν.

Ευχαριστώ όσους με ακολουθήσατε ως εδώ, φιλοδοξώ να σας πήρα και εσάς λιγάκι μαζί μας, μια όμορφη βόλτα στις περιπλανήσεις μας.

Εντάξει.... Δεν υπάρχεις! Έχω λιώσει στο γέλιο, καταπληκτική η αφήγησή σου, υπέροχο το ταξίδι. Σκέφτομαι να πάω solo Βιετνάμ κατά τον Μάρτη, Απρίλη γιατί δυστυχώς κανείς από τους φίλους μου δεν θέλει να κάνει τόσο μακρινό ταξίδι. Θεωρείς ότι ενδείκνυται για solo travellers? Ποιο μήνα θεωρείς καλύτερο? Έχω βρει αρκετά οικονομικά εισιτήρια με την Scoot.

 

[evaT]

Εντάξει.... Δεν υπάρχεις! Έχω λιώσει στο γέλιο, καταπληκτική η αφήγησή σου, υπέροχο το ταξίδι. Σκέφτομαι να πάω solo Βιετνάμ κατά τον Μάρτη, Απρίλη γιατί δυστυχώς κανείς από τους φίλους μου δεν θέλει να κάνει τόσο μακρινό ταξίδι. Θεωρείς ότι ενδείκνυται για solo travellers? Ποιο μήνα θεωρείς καλύτερο? Έχω βρει αρκετά

Ευχαριστώ πολύ!
Όντως ταξιδαρα
Σαφώς κ ενδύκνειται για σόλο κ ο Μάρτης είναι από τους καλύτερους μήνες για να ταξιδέψεις σ όλη τη χώρα χωρίς πολλές βροχές.
Αν θέλεις περισσότερες πληροφορίες κ τιπς στείλε μου πμ

 

[Leftris B]

καταπληκτική η ιστορία σου, οι αρχές που στην train street καναν τον κινεζο ηταν κορυφαια περιγραφή