Βιετνάμ Καμπότζη Βιετνάμ - Καμπότζη! Από τη Sa Pa μέχρι το Siem Reap

[ggonholidays]

Σε ευχαριστώ πολύ @villi μου! Πραγματικά στη Bac Ha χορταίνεις χρώματα!

 

[mariath]

Έκανα μια μικρή επανάληψη για να θυμηθώ τα προηγούμενα αλλά αποζημιώθηκα από τις ωραίες φωτογραφίες και την περιγραφή της αγοράς.

 

[ggonholidays]

Σε ευχαριστώ πολύ @mariath για τα καλά σου λόγια!

 

[ELGEO2]

ωραιες οι φωτο απο το αγαπημενο σε πολλλλους βιετναμ . ηταν ευχαριστο το σημερινο πρωινο διαβαζοντας την αφηγηση σου .απλα μια γεωγραφικη διευκρινηση οτι απο bac ha προς sapa περναμε διπλα στα συνορα με κινα και οχι βιρμανια . περιμενουμε την συνεχεια ...

 

[ggonholidays]

ΣΟΚ! Συνταρακτικά γεγονότα! Εισβολή και κατοχή του εδάφους της Κίνας από τη Βιρμανία μέχρι τα σύνορα με το Βιετνάμ! Μείνετε συντονισμένοι για τις συνταράχτηκες εξελίξεις.

Ευχαριστώ για τη διόρθωση @ELGEO2. Άλλα ήθελα να γράψω άλλα έγραψα. Το γήρας ουκ έρχεται μόνον! Το διορθώνω και στο κείμενο για να μην μπερδευω τον κόσμο.

 

[ggonholidays]

Μαζευτήκαμε πρωί πρωί με την αυγούλα στο χώρο υποδοχής του ξενοδοχείου χοροπηδώντας για να μην παγώσουμε από το κρύο. Είχα ενημερωθεί για τις πολύ χαμηλές θερμοκρασίες που μπορεί να προκύψουν στη Σάπα γιαυτό είχαμε εξοπλιστεί με θερμαντικές, σκούφους κασκόλ κλπ αξεσουάρ Άλπεων. Από εκεί μας παρέλαβε η Χααααααααααααααα. Δεν ξέρω πόσα αααααα πρέπει να βάλω γι αυτό χάρη ευκολίας από δω και πέρα θα αναφέρεται ως Χα. Η Χα λοιπόν είναι μέλος της φυλής Black Hmong, είναι 20 χρονών, είναι κούκλα, είναι είναι ντυμένη με την παραδοσιακή της στολή και μιλάει άψογα αγγλικά με βρετανική προφορά αλλά δεν έχει πάει καθόλου σχολείο ούτε ξέρει να γράφει και να διαβάζει. «Και που τα έμαθες καλή μου τα αγγλικά? » Από τους τουρίστες που ακολουθούσε καταπόδας από μικρή. Πού ‘σαι ρε μάνα να ακούσεις! Που πούλησες και το παλιάμπελο για αν πάρω εγώ το Lower.

Ξεκινήσαμε 5 άτομα από το ξενοδοχείο, εμείς, ένα ζευγάρι νεαρών Σιγκαπουρέζων και ένας Αυστριακός πιλότος και στη συνέχεια πήραμε άλλα δύο άτομα, ένα ζευγάρι νεαρών Ισπανών από ένα κοντινό ξενοδοχείο και γίναμε μια πολύ ωραία εύθυμη ομάδα που έδεσε μέσα σε μερικά λεπτά. Η καλή διάθεση και το χιούμορ της Χα συνέβαλαν σημαντικά. Σε αντίθεση με μας, που ήμασταν σαν να ξεκινούσαμε για ορειβασία στο Μοντ Μπλαν Γενάρη μήνα, η Σιγκαπουρέζα ήταν σαν να ξεκινούσε για μπανάκι στη Μύκονο τον Δεκαπεντάυγουστο. «Πού πας έτσι καλή μου κοπέλα?» «Άσε! Τα πρώτα δέκα λεπτά που βγήκα έξω ήταν τα δύσκολα. Τώρα δεν νοιώθω τίποτα από το κρύο»


- Είδες καλέ μου. Αυτά παθαίνει όποιος δεν ενημερώνεται. Και συ έπρεπε να φορέσεις τα γάντια σου. Τσάμπα τα κουβάλησα? Ε? Δεν απαντάς?


Για περίπου 20 λεπτά περπατούσαμε σε ασφαλτοδρομένο δρόμο και άρχισα να διερωτώμαι αν άδικα ξόδεψα τα 20 Ευρώ για τα παπούτσια για τρέκιγκ που τα βρήκα με 70% έκπτωση και μου έπιαναν χώρο στο μικρό μου σακβουαγιάζ, γρήγορα όμως διαπίστωσα πως θα τα έβγαζαν τα λεφτά τους αφού κατευθυνθήκαμε σε ένα χωμάτινο δρομάκι που περνούσε ανάμεσα από τις πανέμορφες ρυζοφυτείες. Μετά από μια σύντομη στάση όπου η Χα μας κέρασε ζαχαροκάλαμο, στη συντροφιά μας μαζεύτηκαν γυναίκες από που άνηκαν στην ίδια φυλή με τη Χα και προσπαθούσαν να μας πιάσουν κουβέντα. Στην αρχή ήμουν πολύ διστακτική μαζί τους γιατί είχα διαβάσει ιστορίες από τουρίστες που ανέφεραν πως οι γυναίκες αυτές ήταν πολύ αγενής και σκληρές. Και πως χτυπούσαν και απειλούσαν τη συνοδό αν δεν αγόραζες πράγματα από αυτές ή αν τους ζητούσες να φύγουν. Οι γυναίκες όμως αυτές ήταν ευγενικές και καθόλου πιεστικές. Μας βοηθούσαν σε δύσβατα κομμάτια. Ειδικότερα όταν σαβουριάστικα φαρδιά πλατιά στις λάσπες με μάζεψαν και από εκείνη την ώρα μου έδιναν ιδιαίτερη προσοχή. Έπιασα κουβέντα με μια από αυτές και μου περιέγραψε τη ζωή της στη φυλή. Ήταν παντρεμένη με 3 παιδιά. Ο άντρας της την είχε κλέψει για να την παντρευτεί και περνούσε καλά μαζί του. Έκανε αυτή τη διαδρομή κάθε μέρα. 3 ώρες από το χωριό της στη Σάπα και άλλες 3 να γυρίσει για να πουλήσει στους τουρίστες τα εργόχειρα της αλλά δεν το θεωρούσε δύσκολο. Και πάλι ντράπηκα που καμιά φορά πρέπει να πάω στον κάτω όροφο του γραφείου και βαριέμαι.

IMG_7846a[/url] by ggonholidays, on Flickr[/IMG]

Η διαδρομή που κάναμε πέρασε μέσα από 3 χωριά διαφορετικών μειονοτήτων και αμέτρητες ρυζοφυτείες με φόντο τη Fansipan, ψηλότερη κορυφή του Βιετνάμ. Το θέαμα ήταν ανεπανάληπτο και εντυπωσιακό παρόλο μου η εποχή που πήγαμε δεν θεωρείται και η καλύτερη. Σκαλισμένα πράσινα βουνά μέχρι εκεί που μπορεί να φτάσει το μάτι σου.

Η θέα προς τη Σάπα

Και από την άλλη φτωχικές καλύβες με μισόγυμνα παιδάκια. Η Χα μας μίλησε για τις φυλές και τις συνήθειες τους και μας περιέγραψε τα βήματα καλλιέργειας ρυζιού όπως επίσης και τη διαδικασία βαφής των ρούχων με φυτικές βαφές. Μην με ρωτήσετε όμως τη διαδικασία. Είπαμε! Το γύρας ουκ έρχεται μόνον και τα γνωστά...

Εν τω μεταξύ όσο ανέβαινε ο ήλιος τόσο ανέβαινε και η θερμοκρασία και η θερμαντικές που είχα φορέσει για να αντέξω το πρωινό κρύο αποδείχτηκαν άκρως ακατάλληλες για αυτό το σκοπό. Είχα πραγματικά σκάσει από τη ζέστη, ενώ ζήλευα τη Σιγκαπουέζα με το τζιν σορτσάκι που κοροϊδευα το πρωί που ήταν άνετη και χαλαρή. Σκεφτόμουν να κρυφτώ πουθενά να βγάλω τίποτα, αλλά φοβόμουν μην καταλήξω σε κανένα Βιετναμέζικο μπουντρούμι για γυμνισμό. Το μεσημέρι κάναμε στάση για φαγητό σε ένα από τα χωριά. Επιτέλους εκεί κατάφερα να ξεφορτωθώ κάποια από τα ρούχα που φορούσα και ένοιωσα καλύτερα. Μέχρι να μας σερβίρουν, οι κυρίες που μας συνόδευαν μας πρότειναν ευγενικά και διακριτικά να αγοράσουμε από τα εργόχειρα τους. Πήραμε όλοι από κάτι. Εγώ προτίμησα την καινούργια μου φίλη που με ευχαρίστησε και έφυγε μαζί με τις υπόλοιπες.

Συνεχίσαμε τη διαδρομή μας ανάμεσα στις ρυζοφυτείες και τα χωριά, μέχρι που φτάσαμε στο λεωφορείο που μας περίμενε για να μας γυρίσει στη Σαπα. Η Χα γύρισε μαζί μας, μας πήγε στο ξενοδοχείο μας και ξεκίνησε και πάλι για το χωριό της.

Με το που φτάσαμε πίσω στη Σάπα τρέξαμε να δούμε τη πόλη αφού είχαμε μόνο μερικές ώρες μέχρι να πάρουμε το τρένο της επιστροφής.

Οι φωτογραφίες είναι από την αγορά της Σάπα

Στη διαδρομή προς το ξενοδοχείο όπου θα μας παραλάμβανε το μινιμπας για το τρένο γίναμε θεατές μιας πολύ δυσάρεστης κατάστασης. Ένας άντρας ντυμένος με παραδοσιακή στολή τραβούσε βίαια και κτυπούσε μια γυναίκα που ήταν ξαπλωμένη στη μέση του δρόμου. Αυτή δεν πρόβαλε καμία αντίσταση. Είχε αφεθεί σαν να μην συνέβαινε σε αυτή. Δεχόταν τα κτηπηματα του με πρόσωπο ανέκφραστο. Μείναμε όλοι αμέτοχοι, τουρίστες και ντόπιοι, απλά να κοιτάμε. Δεν ξέραμε τι να κάνουμε.Το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ είναι πως θα βρούμε τρόπο να φωνάξουμε την αστυνομία. Όλο αυτό διάρκεσε μερικά λεπτά και τελικά η γυναίκα σηκώθηκε και ανέβηκαν μαζί σε μια μηχανή και απομακρύνθηκαν.


Έχοντας τη εμπειρία της καθυστέρησης του τρένου κατά την άφιξη μας στη Σαπα πήραμε τηλέφωνο το πρακτορείο για να μας βάλει σε τρένο που αναχωρούσε νωρίτερα μιας και δεν είχαμε τη πολυτέλεια να καθυστερήσουμε κατά την επιστροφή αφού θα αναχωρούσαμε αμέσως για HalongBay. Μας επιβεβαίωσε ότι δεν υπάρχει περίπτωση να καθυστερήσουμε τόσο πολύ ώστε να χάσουμε το λεωφορείο για Χαλονγκ έτσι και μεις αποχαιρετίσαμε ξέγνοιαστοι και αμέριμνοι την υπέροχη Σάπα και κινήσαμε εφησυχασμένοι το δρόμο επιστροφή για το Ανόι.

 

[papatya]

Την καταλληλη εποχη πηγες Σαπα..Οταν ημουν εγω, ειχε τοση πολυ ομιχλη, που περα απο τα πεντε μετρα δεν εβλεπες τιποτα.. και όλοι που ζούσαν εκεί μας έλεγαν οτι το καλοκαιρι ειναι η καταλληλη περιοδος να πας εκει, γιατι ειναι ηλιόλουστα!

Διαβαζω την ιστορια σου και σκεφτομαι πως πριν μια βδομαδα ήμουν ακριβώς εκει.. και μ ειναι πολύ δύσκολο να συνειδητοποιηση οτι τωρα είμαι μπορστα απο μια οθονη υπολογιστη, και εξω εχει 2 βαθμους Κελσίου!

 

[ggonholidays]

Έχω την εντύπωση ότι το καλοκαίρι Ιούλιο/Αύγουστο είναι βροχερή περίοδος στη Σαπα και πιθανόν να είναι πιο δύσκολο να περπατάς στις ρυζοφυτείες. Ιδανικά είναι Μάρτιο/Μάιο και Σεπτέμβριο/Οκτώβριο. Εμείς είχαμε πάει τέλος Νοεμβρίου και δεν μας χάλασε καθόλου ο καιρός. Φαντάζομαι όμως πως θα είναι το σκηνικό ειδικότερα την Άνοιξη που θα είναι όλα ολάνθιστα!

 

[ggonholidays]

Καθώς απολαμβάναμε το δείπνο μας πριν αποβιβαστούμε στο τρένο για Ανόι θυμηθήκαμε ότι είχαμε ακυρώσει όλες τις κρατήσεις μας για το υπόλοιπο του ταξιδιού και ότι μετά την επιστροφή μας από το Χαλόγκ Μπέη δεν είχαμε ξενοδοχείο να μείνουμε και ούτε θα είχαμε πρόσβαση στο διαδίκτυο μέχρι τότε για να κλείσουμε. Εκμεταλλευτήκαμε έτσι το χρόνο που είχαμε καθώς περιμέναμε το τρένο για να κλείσουμε δωμάτιο. Να επιστρέψουμε πίσω στις Τερέζες δεν γινόταν λόγος έτσι δοκιμάσαμε να βρούμε δωμάτιο σε ένα ξενοδοχείο που είχαμε εντοπίσει σε μια από τις βόλτες μας στο Ανόι και ο σύζυγος είχε τη σοφή ιδέα να φωτογραφίσει την επιγραφή του για να το θυμόμαστε. Κλείσαμε λοιπόν το Meracus Hotel 1 με 25Ε(αν θυμάμαι καλά) μέσω agoda.com που το πρόσφερε σε πολύ καλύτερη τιμή από τις υπόλοιπες σελίδες που ψάξαμε.

Η ώρα περνούσε και το τρένο δεν φαινότανε. Η αναμενόμενη ώρα άφιξης στο Ανόι ήταν στις 5 π.μ. και το λεωφορείο θα μας παραλάμβανε από το γραφείο της κας Τσαμ στις 8 έτσι δεν αγχωνόμασταν αφού είχαμε περιθώριο 3 ωρών και η κα Τσαμ μας διαβεβαίωνε πως δεν υπήρχε περίπτωση να μην προλάβουμε.

Επιβιβαστήκαμε στο τρένο με μισή ώρα καθυστέρηση. Συγκάτοικοι στο βαγόνι αυτή τη φορά ήταν δύο ξενέρωτες νεαρές Γερμανίδες που με το ζόρι μας χαιρέτησαν και έτσι το σιωπητήριο επιβλήθηκε νωρίς και πήγαμε για ύπνο.

Ξύπνησα από έντονες συζητήσεις στο διάδρομο. «Τι στο καλό;» σκεφτόμουνα « Ομαδικές αϋπνίες έχουν;» Τα διπλανά βαγόνια ήταν κατειλημμένα από ενα γκρούπ Γάλλων τουριστών που είχαν μαζευτεί στο διάδρομο και μου ακούγονταν ανήσυχοι. Μου πήρε λίγη ώρα να αντιληφθώ ότι δεν ήταν πλέον μαύρα μεσάνυχτα αλλά είχε ξημερώσει. Η ώρα είχε πάει σχεδόν 5:30 και το Ανόι δεν φαινόταν στον ορίζοντα. Βγήκαμε έξω και ενημερωθήκαμε από τους Γάλλους πως κατά την διάρκεια της νύχτας το τρένο είχε σταματήσει για αρκετή ώρα και γιαυτό είχαμε τη καθυστέρηση στη άφιξη. Ήταν όλοι αναστατωμένοι γιατί και αυτοί σαν και μας θα πήγαιναν στο Χαλογκ Μπέη και δεν ήθελαν να χάσουν την κρουαζιέρα τους. Προσπαθούσαμε όλοι να βρούμε κάποιον υπάλληλο του τρένου για να ενημερωθούμε αλλά ήταν όλοι άφαντοι. Η μόνη που πηγαινοερχόταν ήταν η κυρία με τους καφέδες η οποία δεν μιλούσε γρι αγγλικά. Στο αποκορύφωμα το τρένο ξαφνικά σταματάει σε έναν σταθμό και μένει εκεί ακινητοποιημένο. Η ώρα περνούσε και δεν παίρναμε καμία πληροφόρηση. Μετά από αρκετή ώρα εμφανίστηκε κάποιος που μας ανακοίνωσε ότι δεν ξέρουν πόση ώρα θα είμαστε εκεί. Μπήκα μέσα στο βαγόνι για να πάρω το κινητό μου να ειδοποιήσω τη και Τσαμ και το ανακοίνωσα στις Γερμανίδες «Με κοροϊδεύεις!» μου λέει και ήταν το μόνο που άκουσα από αυτήν. Άρχισε να πηγαινοέρχεται εκνευρισμένη και να παραμιλάει στα γερμανικά. Η κα Τσαμ να συνεχίζει το ίδιο βιολί. «Μην ανησυχείτε θα προλάβετε! Ο άντρας μου σας περιμένει στο σταθμό». «Πάμε να φύγουμε» να μου λέι ο σύζυγος. Κλείνει η Τσαμ, παίρνει ο άντρας της. Συνεννόηση σπασμένο τηλέφωνο. Επιμένει και αυτός. «θα προλάβετε!». «Πάμε να φύγουμε» ο σύζυγος. Εμείς να μην ξέρουμε που βρισκόμαστε. Ούτε πόση ώρα θα θέλαμε να φτάσουμε στον τελευταίο σταθμό που μας περίμενε ο σύζυγος της κας Τσαμ. Μετά από λίγο ο συνοδός των Γάλλων έμαθε ότι βρισκόμασταν στον προτελευταίο σταθμό αλλά απαγορεύεται λέει να βγούμε εκεί γιατί τα εισιτήρια μας ήταν για το τέρμα. Συζητάμε όλοι αν θα μείνουμε ή θα φύγουμε! 7:45πμ Η κα Τσαμ το βιολί της «Μείνετε εκεί. Θα προλάβετε!» «Πως θα προλάβουμε καλή μου γυναίκα; Είμαστε στην άλλη άκρη της πόλης και δεν ξέρουμε πότε θα ξεκινήσει το έρμο το τρένο». «Πάμε να φύγουμε» ο σύζυγος. Κοιτάω από το παράθυρο και βλέπω τους Γάλλους να επιβιβάζονται σε ένα λεωφορείο. Την ξαναπαίρνω. «Μην φύγετε! Είστε στην άλλη πλευρά της πόλης και έχει πολύ κίνηση. Δεν θα προλάβετε με ταξι!» Ξανακοιτάω! Οι Γερμανίδες την έκαναν με ελαφρά πηδηματάκια. Κοιτάω το σύζυγο, αρπάζουμε τις αποσκευές μας και τρέχουμε στο δρόμο. Η Τσαμ να φωνάζει «Μην φύγετε!» Βρίσκουμε ένα ταξί. Του δίνουμε τη κα Τσαμ και του εξηγεί που θα μας πάει. Κάτι του λέει, αυτός αναστατώνετε. Εγω αγχώνομαι περισσότερο. «Πάει το χάσαμε το λεωφορείο! Έχε γεια . Ένα όνειρο Halong Bay θα μείνεις».Τρέχει σαν τρελός ο άνθρωπός 8:15 είμαστε κολλημένοι στη κίνηση. Θέλω να βαρέσω την κόρνα όσο πιο δυνατά γίνεται. Παίρνει κάτι σοκάκια. 8:45 και αφού χάσαμε κάθε ελπίδα για να προλάβουμε την εκδρομή φτάνουμε και βρίσκουμε τη κα Τσαμ να κρέμεται από το παράθυρο του λεωφορείου και να μην το αφήνει να φύγει. Με κινήσεις αστραπή μπαίνουμε στο γραφείο παίρνουμε δυο αλλαξίες με ρούχα, μας δίνει η κα Τσαμ δυο σακούλες με πρωινό και φεύγουμε. Πραγματικά δεν το πίστευα ότι τελικά προλάβαμε και ήμασταν στο λεωφορείο για Halong Bay!

 

[ggonholidays]

 

[ggonholidays]

Η διαδρομή για το λιμάνι διάκεισαι γύρω στις 4 ώρες με μια στάση σε ένα καφέ να το πω; Κατάστημα σουβενίρ να το πώ; Γκαλερί να το πω; Ραφείο να το πω; Δεν ξέρω πως να το πω. Στο ίδιο κάλυμμα σταματάνε όλα τα λεωφορεία για Χαλογκ Μπεη.

Φτάνοντας στο λιμάνι μας υποδέχτηκε ο εκπρόσωπος της εταιρείας και μετά από μερικά λεπτά αναμονής μας οδήγησε στο σκάφος με το οποίο θα κάναμε την διήμερη κρουαζιέρα στο Χαλογκ. Οι εντυπώσεις ήταν από την αρχή θετικότατες. Το σκάφος ήταν καταπληκτικό η καμπίνα που μας έδωσαν εξαιρετική.

Το τοπίο στο Χαλογκ Μπεη είναι απίστευτο! Αμέτρητοι πελώριοι βράχοι διάσπαρτοι στο κόλπο να φαίνονται σαν να επιπλέουν στα ήρεμα νερά. Ο ουρανός ήταν συννεφιασμένος και οι λιγοστές ακτίνες που διαπερνούσαν τα σύννεφα συνέθεταν ένα τοπίο μυστικιστικό. Βγαλμένο από παραμύθι.

Κατά την διάρκεια τις κρουαζιέρας κάναμε 3 σταθμούς. Σε ένα νησάκι με μια μικρή παραλία και ένα σημείο θέας που έφτανες αφού ανέβαινες αρκετά σκαλιά. Σε μια σπηλιά με σταλακτίτες και σε ένα πλωτό ψαροχώρι.

Τα σπίτια των ψαράδων είναι τοποθετημένα πάνω σε βαρέλια και δεμένα με σκοινί στους βράχους.Στις μικρές βεράντες τους είχαν κοτέτσια και μικρά μποστάνια με λαχανικά. Το χωριό διέθετε και σχολείο και σχολική βάρκα παρακαλώ! Εννοείται ότι μας πλεύρισαν αρκετές βάρκες που πουλούσαν χάντρες, μικρά αναμνηστικά αλλά και αναψυκτικά και φρούτα!

Μου έκανε εντύπωση ο τρόπος που οδηγούσαν τις βάρκες. Έκαναν κουπί με τα πόδια!

Τα τρία γεύματα που πήραμε στο σκάφος ήταν απόλαυση. Το μενού ήταν πλούσιο και θα ικανοποιούσε και τους πιο απαιτητικούς ουρανίσκους! Ήταν τα καλύτερα γεύματα που είχαμε στο Βιετνάμ. Γενικότερα η κουζίνα της χώρας είναι καταπληκτική αλλά το φαγητό σε εκείνο το σκάφος ήταν εκτός συναγωνισμού!!!!

Δεν μετάνιωσα ούτε στιγμή που έδωσα αρκετά παραπάνω για να κλείσω με την Indochina Sails. Το σέρβις ήταν άμεμπτο και το σκάφος πεντακάθαρο. Για το φαγητό να μην επαναλαμβάνομαι... όνειρο!

Αρκετές καιρό μετά την επιστροφή μας προσπαθούσα να καταλήξω ποιο μέρος μου άρεσε περισσότερο στο Βιετνάμ. Πραγματικά δεν μπορούσαν να καταλήξω. Αυτή η χώρα έχει απίστευτες ομορφιές. Μου πήρε μερικούς μήνες για να αποφασίσω και αυτό γιατί κάθε φορά που με ρωτάει κάποιος πως μου φάνηκε το Βιετνάμ το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό μου είναι η εικόνα του Χαλογκ Μπεη το ξημέρωμα. Με την πρωινή καταχνιά να αγκαλιάζει τους πελώριους βράχους. Μαγεία!

 

[makisg]

οι φωτογραφίες είναι κάτι παραπάνω από υπέροχες και η περιγραφή όπως πάντα εξαιρετική.