Pandora
Member
- Μηνύματα
- 2.803
- Likes
- 961
- Επόμενο Ταξίδι
- θα δείξει...
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ιαπωνία
Περιεχόμενα
«Και τότε είδαμε κάτι που ήταν αδύνατο να φανταστώ, γιατί ποτέ ως τότε δεν είχε βρεθεί τέτοιο οστεοδόχο σκεύος: μια ολόχρυση λάρνακα με ένα επιβλητικό ανάγλυφο αστέρι στο κάλυμμά της. Τη βγάλαμε από τη σαρκοφάγο, την αποθέσαμε στο δάπεδο και την ανοίξαμε.
Τα μάτια όλων άνοιξαν διάπλατα και η αναπνοή μας είχε κοπεί: ολοκάθαρα τα καμένα οστά, τοποθετημένα σ΄ένα προσεχτικά σχηματισμένο σωρό, κρατώντας ακόμα το χρώμα από την πορφύρα που κάποτε τα τύλιξε΄και στη μια γωνία ένα βαρύτιμο χρυσό στεφάνι πιεσμένο τα κάλυπτε.
Κλείσαμε την πολύτιμη λάρνακα, την καλύψαμε προσεχτικά και την αποθέσαμε στην εσωτερική γωνιά του θαλάμου.
Νοιώθαμε την ανάγκη να βγούμε στο φως να αναπνεύσουμε καθαρό αγέρα. Όταν βρέθηκα έξω, απομακρύνθηκα κάπως από τους εργάτες της ανασκαφής, τους επισκέπτες, τους αστυνομικούς και στάθηκα μονάχος για μια στιγμή, να συνέλθω από το απίστευτο θέαμα.
Όλα έδειχναν πως είχαμε βρει έναν βασιλικό τάφο΄κι αν η χρονολόγηση που δίναμε στα ευρήματα ήταν σωστή, όπως φαινόταν, τότε…Δεν τολμούσα να το συλλογιστώ.
Για πρώτη φορά ένοιωσα μια δυνατή ανατριχίλα, κάτι σαν ηλεκτρικό ρεύμα να διαπερνά τη ραχοκοκκαλιά μου. Αν λοιπόν η χρονολογία…και αν αυτά ήταν βασιλικά λείψανα…τότε…είχα κρατήσει στα χέρια μου τα οστά του Φιλίππου; Ήταν τρομαχτικό, αδύνατο να το αντέξει ο νους μου.
Εκείνο το βράδυ στάθηκε αδύνατο να κοιμηθώ. Ήταν η πιο απίστευτη ώρα της ζωής μου. Ως τότε βέβαια…Γιατί σε λίγες μέρες άλλα μου και μας έμελλαν.
Την άλλη μέρα συνεχίσαμε την εργασία. Και είδαμε, όχι χωρίς έκπληξη, μια δεύτερη χρυσή λάρνακα, λίγο μικρότερη από την πρώτη και πιο λιτή στη διακόσμηση. Τη βγάλαμε από τη σαρκοφάγο και την αποθέσαμε στο σανίδι όπου πατούσαμε. Με προσοχή και ψυχραιμία την ανοίξαμε.
Και τότε δοκιμάσαμε την τελευταία έκπληξη΄μια έκπληξη που ξεπερνούσε όλες τις άλλες, θαρρείς και ο τάφος αυτός κλιμάκωνε τα μυστικά του αξιολογικά.
Αυτό που είδαμε δεν ήταν τα οστά κάποιου νεκρού΄ήταν ένα θαυμαστά κοσμημένο χρυσοπόρφυρο ύφασμα που τα κάλυπτε΄και δίπλα σ΄αυτό, πιεσμένο στην πλευρά της λάρνακας, ένα κομψό γυναικείο διάδημα {ήταν αδύνατο να διακρίνουμε ή να φαντασθούμε με την πρώτη εκείνη ματιά πως βρίσκαμε το ωραιότερο κόσμημα του αρχαίου ελληνικού κόσμου}.
Ύστερα από 25 ολόκληρα χρόνια δουλειάς στη Βεργίνα, ένοιωθα πως αξιώθηκα να χαρώ ό,τι ποτέ μου δεν θα μπορούσα να ονειρευτώ ως αρχαιολόγος.»
ΜΑΝΟΛΗΣ ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΣ (1919-1992)
ΒΕΡΓΙΝΑ-ΒΑΣΙΛΙΚΟΙ ΤΑΦΟΙ
Δεν ξέρω αν υπάρχουν ωραιότερα λόγια, να περιγράψουν τα συναισθήματα, που μου δημιουργήθηκαν, διαβαίνοντας τη Μεγάλη Τούμπα.
Μπαίνοντας στο βασίλειο των νεκρών, το δέος που νοιώθεις, οι ψίθυροι, το κουβάρι της ιστορίας που ξετυλίγεται, δύσκολα να αποδοθούν με λέξεις…
Τα μάτια όλων άνοιξαν διάπλατα και η αναπνοή μας είχε κοπεί: ολοκάθαρα τα καμένα οστά, τοποθετημένα σ΄ένα προσεχτικά σχηματισμένο σωρό, κρατώντας ακόμα το χρώμα από την πορφύρα που κάποτε τα τύλιξε΄και στη μια γωνία ένα βαρύτιμο χρυσό στεφάνι πιεσμένο τα κάλυπτε.
Κλείσαμε την πολύτιμη λάρνακα, την καλύψαμε προσεχτικά και την αποθέσαμε στην εσωτερική γωνιά του θαλάμου.
Νοιώθαμε την ανάγκη να βγούμε στο φως να αναπνεύσουμε καθαρό αγέρα. Όταν βρέθηκα έξω, απομακρύνθηκα κάπως από τους εργάτες της ανασκαφής, τους επισκέπτες, τους αστυνομικούς και στάθηκα μονάχος για μια στιγμή, να συνέλθω από το απίστευτο θέαμα.
Όλα έδειχναν πως είχαμε βρει έναν βασιλικό τάφο΄κι αν η χρονολόγηση που δίναμε στα ευρήματα ήταν σωστή, όπως φαινόταν, τότε…Δεν τολμούσα να το συλλογιστώ.
Για πρώτη φορά ένοιωσα μια δυνατή ανατριχίλα, κάτι σαν ηλεκτρικό ρεύμα να διαπερνά τη ραχοκοκκαλιά μου. Αν λοιπόν η χρονολογία…και αν αυτά ήταν βασιλικά λείψανα…τότε…είχα κρατήσει στα χέρια μου τα οστά του Φιλίππου; Ήταν τρομαχτικό, αδύνατο να το αντέξει ο νους μου.
Εκείνο το βράδυ στάθηκε αδύνατο να κοιμηθώ. Ήταν η πιο απίστευτη ώρα της ζωής μου. Ως τότε βέβαια…Γιατί σε λίγες μέρες άλλα μου και μας έμελλαν.
Την άλλη μέρα συνεχίσαμε την εργασία. Και είδαμε, όχι χωρίς έκπληξη, μια δεύτερη χρυσή λάρνακα, λίγο μικρότερη από την πρώτη και πιο λιτή στη διακόσμηση. Τη βγάλαμε από τη σαρκοφάγο και την αποθέσαμε στο σανίδι όπου πατούσαμε. Με προσοχή και ψυχραιμία την ανοίξαμε.
Και τότε δοκιμάσαμε την τελευταία έκπληξη΄μια έκπληξη που ξεπερνούσε όλες τις άλλες, θαρρείς και ο τάφος αυτός κλιμάκωνε τα μυστικά του αξιολογικά.
Αυτό που είδαμε δεν ήταν τα οστά κάποιου νεκρού΄ήταν ένα θαυμαστά κοσμημένο χρυσοπόρφυρο ύφασμα που τα κάλυπτε΄και δίπλα σ΄αυτό, πιεσμένο στην πλευρά της λάρνακας, ένα κομψό γυναικείο διάδημα {ήταν αδύνατο να διακρίνουμε ή να φαντασθούμε με την πρώτη εκείνη ματιά πως βρίσκαμε το ωραιότερο κόσμημα του αρχαίου ελληνικού κόσμου}.
Ύστερα από 25 ολόκληρα χρόνια δουλειάς στη Βεργίνα, ένοιωθα πως αξιώθηκα να χαρώ ό,τι ποτέ μου δεν θα μπορούσα να ονειρευτώ ως αρχαιολόγος.»
ΜΑΝΟΛΗΣ ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΣ (1919-1992)
ΒΕΡΓΙΝΑ-ΒΑΣΙΛΙΚΟΙ ΤΑΦΟΙ
Δεν ξέρω αν υπάρχουν ωραιότερα λόγια, να περιγράψουν τα συναισθήματα, που μου δημιουργήθηκαν, διαβαίνοντας τη Μεγάλη Τούμπα.
Μπαίνοντας στο βασίλειο των νεκρών, το δέος που νοιώθεις, οι ψίθυροι, το κουβάρι της ιστορίας που ξετυλίγεται, δύσκολα να αποδοθούν με λέξεις…
Attachments
-
9,1 KB Προβολές: 215