Dina Z
Member
- Μηνύματα
- 1.376
- Likes
- 4.402
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ονειρεύομαι ... γενικώς!
Πολυ ωραια και η περιγραφη σου και οι φωτογραφιες σου.
Λοιπον! Και μετα? Και μετα?
Λοιπον! Και μετα? Και μετα?
-
Η αναδρομή στο παρελθόν συνεχίζεται! Ψηφίστε την Ταξιδιωτική Ιστορία του μήνα για τους μήνες Μάιο - Σεπτέμβριο 2020 !
demie
Member
- Μηνύματα
- 410
- Likes
- 798
Όχι δε θα σάς αφήσω. Ήδη την έχω τελειώσειΠολύ ωραία και ευχάριστη η αφήγηση σου! Μας πηγαίνεις βήμα - βήμα στα στενά και στις ομορφιές της Βενετίας και νοιώθω σαν να ταξιδεύουμε μαζί σας! Σ΄ευχαριστούμε πολύ. Πιστεύω να μην μας αφήσεις στα μέσα της ιστορίας τον Αύγουστο γιατί είναι και ο μήνας των διακοπών και να έχουμε τη συνέχεια από Σεπτέμβριο.
αλλά την ανεβάζω μέρα- μέρα γιατί παίρνουν ώρα ν'ανέβουν οι φωτογραφίες!@Dina Z σ'ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια! Η συνέχεια το βράδυ!
demie
Member
- Μηνύματα
- 410
- Likes
- 798
3η μέρα: 20 Μαΐου 2016
Ξυπνήσαμε και το πρώτο πράγμα που έκανα, ήταν να τσεκάρω τον καιρό!!! Ήλιοοος!!!
Ετοιμαστήκαμε, πήραμε το πρωινό μας το οποίο έγινε πλουσιότερο κατά ένα κρουασάν (Yeahhh!!!)... μιας και η κυριούλα μάλλον κατάλαβε πως μάς άρεσε!
Το πρόγραμμα είχε Βερόνα. Κατευθυνθήκαμε προς το σταθμό των τρένων...
Οι "κλασικές" ταμπέλες που σού δείχνουν την κατεύθυνση, βέβαια, μετά σε αφήνουν στο έλεος σου!!!
Τα εισιτήρια είχαν κλειστεί από Ελλάδα και κόστισαν 55,40 ευρώ για 2 άτομα πηγαινέλα. Στο πήγαινε πήραμε το regionale των 11:12 της trenitalia. Όταν έκλεισα τα εισιτήρια μού έστειλαν διάφορα συνημμένα και επειδή δεν ήξερα τι να πρωτοεκτυπώσω, σημείωσα τον αριθμό PNR όπως είχε αναφέρει κάπου ο Samion. Πήγαμε στα ταμεία γιατί στ' αυτόματα μηχανήματα μάς έβγαζε επιλογή μόνο να τ'αλλάξουμε (δεν ξέρω μήπως έφταιγε το συγκεκριμένο μηχάνημα), εν τέλει μάς έδωσε σε φωτοτυπία το εισιτήριο, κάτι που θα μπορούσα να είχα κάνει μόνη μου. Τα εισιτήρια της επιστροφής μάς είπε να τα πάρουμε από Βερόνα γιατί ήταν με το Frecciarossa της trenitalia.
Δε χρειάστηκε να περάσουμε το barcode από το μηχάνημα, ούτε να τα "χτυπήσουμε".
Τη διαδρομή μάλλον αδιάφορη θα τη χαρακτήριζα, μόνο οι εκτάσεις αμπελιών μού άρεσαν...
Μετά από 1:17’ φτάσαμε στη Βερόνα... θα είμαι ειλικρινής!
Με το που βγήκαμε από τον σταθμό και είδα αυτοκίνητα και λεωφορεία, ήθελα να πάρω το επόμενο τρένο και να επιστρέψω στη Βενετία (είχα καλομάθει 2μέρες τώρα!). Μέχρι να φτάσουμε στο κέντρο που δεν κυκλοφορούν αυτοκίνητα, μετάνιωνα που “θυσιάσαμε” τη μέρα μας. Όταν φτάσαμε στο κέντρο, άρχισα ν’ αλλάζω γνώμη και άρχισε να μου αρέσει. Είμαι σίγουρη πως αν την βλέπαμε πριν τη Βενετία θα μού άρεσε πιο πολύ απ’ οτι τώρα, απλά η Βενετία είναι απίστευτη πόλη και νομίζω πως όπου και να πήγαινα, αφαιρώντας της μέρα, θα γκρίνιαζα!
Φτάσαμε, λοιπόν, στην όμορφη πλατεία Bra
Ύστερα από αρκετές φωτογραφίες, μπήκαμε στην Arena, το ρωμαϊκό αμφιθέατρο...
Στην είσοδο βγάλαμε Veronacard με 18€ τη μια και είχαμε δωρεάν πρόσβαση στα αξιοθέατα που θέλαμε να πάμε. Αν σκεφτούμε πως η Αrena κόστιζε 10€, η Veronacard άξιζε.
Μπαίνοντας στην Arena…
Στην Arena…
Να πω πως μού άρεσε μέσα, ψέματα θα πω. Οργανώνονται μουσικές βραδιές και είδαμε μόνο καθίσματα και φώτα.
Θέα προς την πλατεία...
Νιώσαμε μια μικρή πείνα και είπαμε να την ξεγελάσουμε με τηγανητές πατάτες από το Chips house το οποίο έχει 22 διαφορετικές γεύσεις σάλτσας, το είχαμε δει και ζηλέψει καθώς πηγαίναμε στην πλατεία. Τις πήραμε στο χέρι και επιστρέψαμε να τις φάμε στην piazza Bra.
Σειρά είχε το Castelvecchio.
Αρχικά πήγαμε στη γέφυρα Scaligero, είδαμε την ωραία θέα...
και στη συνέχεια μπήκαμε μέσα στο μουσείο το οποίο περιλαμβάνεται στη Veronacard και εκτός από τις αίθουσες, είχαμε πρόσβαση και στα τείχη...
Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε προς την πλατεία delle Erbe. Μέχρι να φτάσουμε, περάσαμε από όμορφα σημεία...
και τελικά καταλήξαμε στην πλατεία η οποία δυστυχώς ήταν κατειλημμένη από πάγκους...
Ανεβήκαμε και στον πύργο Λαμπέρτη. Ενώ είχαμε διαβάσει πως πληρώνεις για να χρησιμοποιήσεις το ασανσέρ, όταν πήγαμε, ήταν δωρεάν. Η θέα πολύ ωραία...
Περπατήσαμε την Via Capello και φτάσαμε στο σπίτι της Ιουλιέτας. Στην αυλή γινόταν της τρελής από groups, αλλά μέσα στο σπίτι (που πληρώνεις για να μπεις) δεν υπήρχε ψυχή. Φουλ τουριστικό αξιοθέατο, αλλά μιας και συμπεριλαμβανόταν στην Veronacard κάναμε ένα γρήγορο πέρασμα... Ε, να μη βγάλουμε και καμιά selfie στο μπαλκόνι;;;
Γκράφιτι στην είσοδο...
Στη συνέχεια βγήκαμε στο ποτάμι...
και περπατήσαμε ως το μουσείο degli Affreschi όπου βρίσκεται και ο τάφος της Ιουλιέτας, όχι οτι θέλαμε ντε και ναι να το δούμε, απλώς συμπεριλαμβανόταν στην κάρτα και ήταν μια καλή αφορμή να περπατήσουμε και να γνωρίσουμε την πόλη. Βέβαια η διαδρομή που διαλέξαμε δε μάς άρεσε καθώς περπατούσαμε δίπλα στ’ αυτοκίνητα.Το μουσείο δε μάς άρεσε.
Κάναμε ένα γρήγορο πέρασμα και στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε στην πλατεία Bra για στάση, γιατί (όπως είπε και ο άντρας μου) κόντεψαν να λιώσουν οι σόλες μας!
Καθίσαμε στο καφέ Vittorio Emanuele με θέα στην όμορφη πλατεία και την Arena. Πήραμε cappucino και panini και απολαύσαμε τις στιγμές. Ύστερα από αρκετή ώρα και αφού ανακτήσαμε τις δυνάμεις μας, κάναμε μια βόλτα στην παλιά πόλη η οποία ήταν πολύ πιο ωραία αφού είχαν φύγει τα groups.
Το σπίτι της Ιουλιέτας χωρίς κόσμο!
21.30 αναχωρούσε το τρένο της trenitalia, οπότε κατευθυνθήκαμε προς το σταθμό.
Φτάσαμε στη Βενετία και μόλις βγήκαμε από το σταθμό και (ξανα)είδα το Μεγάλο Κανάλι, η ευτυχία μου δεν περιγράφεται.
Είχαμε όμως “χρωστούμενα” από την προηγούμενη μέρα και έτσι με το που φτάσαμε πήγαμε κατευθείαν για cichetti στο Al Timon. Δε μάς άρεσαν τα συγκεκριμένα cichetti, ίσως επειδή ήταν ήδη 23:00 η ώρα και ίσως φάγαμε αυτά που είχαν μείνει. Πήραμε ό,τι είχε: φτερούγες κοτόπουλου, πατατοκροκέτες, ψωμάκι με διάφορα υλικά, κτλ. πληρώσαμε 1 ευρώ για το καθένα και συνολικά πήραμε 18 για να πούμε πως γεμίσαμε τα στομάχια μας και ήπιαμε spritz (πολύ πικρό για τις γεύσεις μου, αν και πήρα τη γλυκιά εκδοχή). Μπορεί να μη μάς άρεσε το φαγητό, αλλά ήταν υπέροχα καθώς το μαγαζί είναι πάνω σε κανάλι και μεις μπήκαμε και αράξαμε στη βάρκα που περιμένει υπομονετικά τους πελάτες του μαγαζιού!
Δανεισμένη φωτογραφία από το Ίντερνετ...
Καθώς επιστρέφαμε στο ξενοδοχείο και περπατούσαμε στα ήσυχα και ατμοσφαιρικά δρομάκια, παρατηρήσαμε την πανσέληνο η οποία μάς συνόδευε! Πόσο πιο μαγική μπορεί να γίνει αυτή η πόλη;;;
Ξυπνήσαμε και το πρώτο πράγμα που έκανα, ήταν να τσεκάρω τον καιρό!!! Ήλιοοος!!!
Ετοιμαστήκαμε, πήραμε το πρωινό μας το οποίο έγινε πλουσιότερο κατά ένα κρουασάν (Yeahhh!!!)... μιας και η κυριούλα μάλλον κατάλαβε πως μάς άρεσε!
Το πρόγραμμα είχε Βερόνα. Κατευθυνθήκαμε προς το σταθμό των τρένων...
Οι "κλασικές" ταμπέλες που σού δείχνουν την κατεύθυνση, βέβαια, μετά σε αφήνουν στο έλεος σου!!!
Τα εισιτήρια είχαν κλειστεί από Ελλάδα και κόστισαν 55,40 ευρώ για 2 άτομα πηγαινέλα. Στο πήγαινε πήραμε το regionale των 11:12 της trenitalia. Όταν έκλεισα τα εισιτήρια μού έστειλαν διάφορα συνημμένα και επειδή δεν ήξερα τι να πρωτοεκτυπώσω, σημείωσα τον αριθμό PNR όπως είχε αναφέρει κάπου ο Samion. Πήγαμε στα ταμεία γιατί στ' αυτόματα μηχανήματα μάς έβγαζε επιλογή μόνο να τ'αλλάξουμε (δεν ξέρω μήπως έφταιγε το συγκεκριμένο μηχάνημα), εν τέλει μάς έδωσε σε φωτοτυπία το εισιτήριο, κάτι που θα μπορούσα να είχα κάνει μόνη μου. Τα εισιτήρια της επιστροφής μάς είπε να τα πάρουμε από Βερόνα γιατί ήταν με το Frecciarossa της trenitalia.
Δε χρειάστηκε να περάσουμε το barcode από το μηχάνημα, ούτε να τα "χτυπήσουμε".
Τη διαδρομή μάλλον αδιάφορη θα τη χαρακτήριζα, μόνο οι εκτάσεις αμπελιών μού άρεσαν...
Μετά από 1:17’ φτάσαμε στη Βερόνα... θα είμαι ειλικρινής!
Με το που βγήκαμε από τον σταθμό και είδα αυτοκίνητα και λεωφορεία, ήθελα να πάρω το επόμενο τρένο και να επιστρέψω στη Βενετία (είχα καλομάθει 2μέρες τώρα!). Μέχρι να φτάσουμε στο κέντρο που δεν κυκλοφορούν αυτοκίνητα, μετάνιωνα που “θυσιάσαμε” τη μέρα μας. Όταν φτάσαμε στο κέντρο, άρχισα ν’ αλλάζω γνώμη και άρχισε να μου αρέσει. Είμαι σίγουρη πως αν την βλέπαμε πριν τη Βενετία θα μού άρεσε πιο πολύ απ’ οτι τώρα, απλά η Βενετία είναι απίστευτη πόλη και νομίζω πως όπου και να πήγαινα, αφαιρώντας της μέρα, θα γκρίνιαζα!
Φτάσαμε, λοιπόν, στην όμορφη πλατεία Bra
Ύστερα από αρκετές φωτογραφίες, μπήκαμε στην Arena, το ρωμαϊκό αμφιθέατρο...
Στην είσοδο βγάλαμε Veronacard με 18€ τη μια και είχαμε δωρεάν πρόσβαση στα αξιοθέατα που θέλαμε να πάμε. Αν σκεφτούμε πως η Αrena κόστιζε 10€, η Veronacard άξιζε.
Μπαίνοντας στην Arena…
Στην Arena…
Να πω πως μού άρεσε μέσα, ψέματα θα πω. Οργανώνονται μουσικές βραδιές και είδαμε μόνο καθίσματα και φώτα.
Θέα προς την πλατεία...
Νιώσαμε μια μικρή πείνα και είπαμε να την ξεγελάσουμε με τηγανητές πατάτες από το Chips house το οποίο έχει 22 διαφορετικές γεύσεις σάλτσας, το είχαμε δει και ζηλέψει καθώς πηγαίναμε στην πλατεία. Τις πήραμε στο χέρι και επιστρέψαμε να τις φάμε στην piazza Bra.
Σειρά είχε το Castelvecchio.
Αρχικά πήγαμε στη γέφυρα Scaligero, είδαμε την ωραία θέα...
και στη συνέχεια μπήκαμε μέσα στο μουσείο το οποίο περιλαμβάνεται στη Veronacard και εκτός από τις αίθουσες, είχαμε πρόσβαση και στα τείχη...
Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε προς την πλατεία delle Erbe. Μέχρι να φτάσουμε, περάσαμε από όμορφα σημεία...
και τελικά καταλήξαμε στην πλατεία η οποία δυστυχώς ήταν κατειλημμένη από πάγκους...
Ανεβήκαμε και στον πύργο Λαμπέρτη. Ενώ είχαμε διαβάσει πως πληρώνεις για να χρησιμοποιήσεις το ασανσέρ, όταν πήγαμε, ήταν δωρεάν. Η θέα πολύ ωραία...
Περπατήσαμε την Via Capello και φτάσαμε στο σπίτι της Ιουλιέτας. Στην αυλή γινόταν της τρελής από groups, αλλά μέσα στο σπίτι (που πληρώνεις για να μπεις) δεν υπήρχε ψυχή. Φουλ τουριστικό αξιοθέατο, αλλά μιας και συμπεριλαμβανόταν στην Veronacard κάναμε ένα γρήγορο πέρασμα... Ε, να μη βγάλουμε και καμιά selfie στο μπαλκόνι;;;
Γκράφιτι στην είσοδο...
Στη συνέχεια βγήκαμε στο ποτάμι...
και περπατήσαμε ως το μουσείο degli Affreschi όπου βρίσκεται και ο τάφος της Ιουλιέτας, όχι οτι θέλαμε ντε και ναι να το δούμε, απλώς συμπεριλαμβανόταν στην κάρτα και ήταν μια καλή αφορμή να περπατήσουμε και να γνωρίσουμε την πόλη. Βέβαια η διαδρομή που διαλέξαμε δε μάς άρεσε καθώς περπατούσαμε δίπλα στ’ αυτοκίνητα.Το μουσείο δε μάς άρεσε.
Κάναμε ένα γρήγορο πέρασμα και στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε στην πλατεία Bra για στάση, γιατί (όπως είπε και ο άντρας μου) κόντεψαν να λιώσουν οι σόλες μας!
Καθίσαμε στο καφέ Vittorio Emanuele με θέα στην όμορφη πλατεία και την Arena. Πήραμε cappucino και panini και απολαύσαμε τις στιγμές. Ύστερα από αρκετή ώρα και αφού ανακτήσαμε τις δυνάμεις μας, κάναμε μια βόλτα στην παλιά πόλη η οποία ήταν πολύ πιο ωραία αφού είχαν φύγει τα groups.
Το σπίτι της Ιουλιέτας χωρίς κόσμο!
21.30 αναχωρούσε το τρένο της trenitalia, οπότε κατευθυνθήκαμε προς το σταθμό.
Φτάσαμε στη Βενετία και μόλις βγήκαμε από το σταθμό και (ξανα)είδα το Μεγάλο Κανάλι, η ευτυχία μου δεν περιγράφεται.
Είχαμε όμως “χρωστούμενα” από την προηγούμενη μέρα και έτσι με το που φτάσαμε πήγαμε κατευθείαν για cichetti στο Al Timon. Δε μάς άρεσαν τα συγκεκριμένα cichetti, ίσως επειδή ήταν ήδη 23:00 η ώρα και ίσως φάγαμε αυτά που είχαν μείνει. Πήραμε ό,τι είχε: φτερούγες κοτόπουλου, πατατοκροκέτες, ψωμάκι με διάφορα υλικά, κτλ. πληρώσαμε 1 ευρώ για το καθένα και συνολικά πήραμε 18 για να πούμε πως γεμίσαμε τα στομάχια μας και ήπιαμε spritz (πολύ πικρό για τις γεύσεις μου, αν και πήρα τη γλυκιά εκδοχή). Μπορεί να μη μάς άρεσε το φαγητό, αλλά ήταν υπέροχα καθώς το μαγαζί είναι πάνω σε κανάλι και μεις μπήκαμε και αράξαμε στη βάρκα που περιμένει υπομονετικά τους πελάτες του μαγαζιού!
Δανεισμένη φωτογραφία από το Ίντερνετ...
Καθώς επιστρέφαμε στο ξενοδοχείο και περπατούσαμε στα ήσυχα και ατμοσφαιρικά δρομάκια, παρατηρήσαμε την πανσέληνο η οποία μάς συνόδευε! Πόσο πιο μαγική μπορεί να γίνει αυτή η πόλη;;;
Dina Z
Member
- Μηνύματα
- 1.376
- Likes
- 4.402
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ονειρεύομαι ... γενικώς!
Θα συνέστηνες την επίσκεψη στην Βερόνα σε κάποιον ή όχι;
Αν κατάλαβα καλά, εσένα δεν σε ενθουσίασε.
Αν κατάλαβα καλά, εσένα δεν σε ενθουσίασε.
Dina Z
Member
- Μηνύματα
- 1.376
- Likes
- 4.402
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ονειρεύομαι ... γενικώς!
Μου δίνεις σε παρακαλώ τον σύνδεσμο με τις πληροφορίες, μήπως και ανοίξουν και τα δικά μου μάτια;
demie
Member
- Μηνύματα
- 410
- Likes
- 798
Εξαρτάται από το πόσες μέρες έχεις στη διάθεσή σου και πόσο θες να γυρίσεις τη Βενετία. Εμείς πήγαμε στη Βερόνα την 3η μέρα και δεν είχαμε προλάβει να χορτάσουμε την μοναδική Βενετία, γι'αυτό γκρίνιαζα. Την 4η μέρα όμως πήρα το αίμα μου πίσω!!!
Το ιδανικό (για μένα) θα ήταν 3 1/2- 4 μέρες Βενετία, αν έχεις στη διάθεσή σου περισσότερες τότε ναι, είναι καλά να πας και Βερόνα. Βέβαια μπορείς και όταν είσαι εκεί ν'αποφασίσεις για το αν θα πας ή όχι, σ'αυτήν όμως την περίπτωση δεν ξέρω αν βρίσκεις εισιτήριο...
Και για να το πω πιο απλά: η Βενετία είναι ένα μέρος που πρέπει να πας έστω μια φορά στη ζωή σου, η Βερόνα δε θα το έλεγα...
Για τον σύνδεσμο που με ρωτάς θα σού απαντήσω σε λίγο, γιατί πρέπει να το ψάξω...
demie
Member
- Μηνύματα
- 410
- Likes
- 798
http://www.travelstories.gr/community/threads/Μιλια-απο-αεροπορικες.55051/page-3 από το ποστ #29 και μετά διάβασε.Μου δίνεις σε παρακαλώ τον σύνδεσμο με τις πληροφορίες, μήπως και ανοίξουν και τα δικά μου μάτια;
Καθώς επίσης και http://www.travelstories.gr/community/threads/Πρόγραμμα-τακτικών-επιβατών-miles-bonus.20180/
Προσεκτικά και όλα!!! Με υπομονή!!!
Dina Z
Member
- Μηνύματα
- 1.376
- Likes
- 4.402
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ονειρεύομαι ... γενικώς!
Σε ευχαριστω παρα πολυ για την αμεση απαντηση.
Θα τα διαβασω ολα και μετα θα μου βαλεις τεστ
Θα τα διαβασω ολα και μετα θα μου βαλεις τεστ
coco
Member
- Μηνύματα
- 1.301
- Likes
- 2.285
- Επόμενο Ταξίδι
- ιταλια παλι
- Ταξίδι-Όνειρο
- ρωσια
demie
Member
- Μηνύματα
- 410
- Likes
- 798
Ευχαριστώ για την επισήμανση. Ναι, από άποψη διαφορετικότητας/ ομορφιάς το λέω. Προφανώς, εφόσον έχεις πάει αρκετές φορές και στις δύο, έχεις ολοκληρωμένη άποψη. Μακάρι να έχουμε υγεία και χρήματα και να ξαναπάμε για ν'ανακαλύψουμε και το κεφάλαιο "καλοπέραση" στη Βερόνα!
coco
Member
- Μηνύματα
- 1.301
- Likes
- 2.285
- Επόμενο Ταξίδι
- ιταλια παλι
- Ταξίδι-Όνειρο
- ρωσια
Σιγουρα χρειαζεται και σου ευχομαι υγεια και χρηματικη ανεση για πολλα ομορφα ταξιδια.
demie
Member
- Μηνύματα
- 410
- Likes
- 798
4η μέρα: 21 Μαΐου 2016
Ξυπνήσαμε νωρίς-νωρίς, πήραμε το πρωινό μας και ήμασταν έτοιμοι
Θα φεύγαμε την επομένη το πρωί, οπότε θέλαμε να πληρώσουμε να μην ψαχνόμαστε τελευταία στιγμή, όμως από τη ρεσεψιόν έλειπε η κυριούλα που μιλούσε αγγλικά και κάπου πετύχαμε την κυριούλα “κολατσιόνε νόβε”, άντε να συνεννοηθείς! ‘Ομως η google για μάς δουλεύει! Και έτσι στο google translator γράφαμε αυτό που θέλαμε και της το λέγαμε (με προφορά ο,τι να ‘ναι!)... σημασία όμως έχει πως τα καταφέραμε!
Αρχικά έλεγα να πάμε στο Burano αλλά θα μάς έπαιρνε τη μισή μέρα (είναι γύρω στη μία ώρα μακρυά) και μεις είχαμε ακόμα να δούμε πολλά στη Βενετία (περιοχές: San Polo και Dorsoduro). Δεν μπορώ να πω πως δε στεναχωρέθηκα, αλλά δεν πειράζει, την επόμενη φορά!
Είδαμε για ακόμα μια φορά τη γέφυρα Rialto...
Ήταν ακόμα πρωί και δεν κυκλοφορούσε πολύς κόσμος...
Περάσαμε από την αγορά Rialto…
Μεγάλο κανάλι…
Μόνο εδώ πρόσεξα ταμπέλα για traghetto (μοιάζει με γόνδολα) στο οποίο στέκεσαι όρθιος και σε περνάει από τη μία όχθη του Μεγάλου καναλιού στην άλλη...
Λαχταριστά αλλαντικά…
Όμορφο μπαλκονάκι…
Θέλαμε να γευτούμε το παγωτό από την “Alaska”, άνοιγε όμως 11:00 και μεις φτάσαμε λίγο νωρίτερα, οπότε αποφασίσαμε να πάμε στους κήπους Papadopoli...
χαζέψαμε λίγο και μετά περάσαμε από το ωραίο κτίριο Scuola Grande di San Rocco...
συνεχίσαμε...
και φτάσαμε τελικά στην "Alaska"...
Η συγκεκριμένη gelateria εκτός από τις συνηθισμένες γεύσεις, έχει και κάποιες πολύ περίεργες. Εγώ πήρα τριαντάφυλλο και καρότο. Το τριαντάφυλλο ήταν ωραίο, το καρότο...σαν να τρως παγωμένο καρότο…
Είχε και γεύση σέλινο!!! Ούτε καν δε θα’ θελα να το δοκιμάσω!!!
Μετά το παγωτάκι, βρεθήκαμε στο Campo San Margherita την πλατεία με τα πολλά εστιατόρια και καφέ και καθίσαμε σ'ένα απ'αυτά τα παγκάκια για να χαζέψουμε τον κόσμο και να ξεκουραστούμε...
Φτάσαμε στην αποβάθρα στο Dorsoduro…
“Συνεργείο” γόνδολας…
Και αφού περπατήσαμε στην ωραία αποβάθρα του Dorsoduro με θέα στα απέναντι νησάκια Giudecca και San Giorgio, καταλήξαμε στην εκπληκτική εκκλησία Santa Maria della Salute, πραγματικό κομψοτέχνιμα. Η είσοδος ήταν δωρεάν, κάτι που μού έκανε εντύπωση όπως και στην εκκλησία Αγ. Μάρκου, ενώ σε κάποιες άλλες λιγότερο γνωστές, έπρεπε να πληρώσεις...
Ανεβήκαμε στη γέφυρα Accademia, την είχαμε δει βιαστικά κάτω από ψιλόβροχο, μάς “χρωστούσε” μια δεύτερη ευκαιρία… και μάς την έδωσε! Αχ και πάλι αχ!!!
Αφού είχαν περάσει αρκετές ώρες χωρίς να έχουμε φάει κάτι, κατευθυνθήκαμε προς την "Pizzeria Sansovino" που είναι take away. Πήραμε 3 κομμάτια με πεπερόνι τα οποία μόλις είχαν βγει από τον φούρνο προς 3,50 ευρώ έκαστο και καθίσαμε σε κάτι σκαλοπάτια στην πλατεία San Maurizio...
Τι πίτσα ήταν αυτή;;; Τέλεια!!! Δεν έχω λόγια! Λεπτή ζύμη και τα υλικά πεντανόστιμα… μέχρι που έφτασα σε σημείο να πω στον άντρα μου να μην ξαναφάμε πίτσα στην Ελλάδα… αλλά τελικά έχουμε ήδη υποκύψει πάμπολλες φορές!!! Τι να κάνεις; Περιορίζεσαι σε ο,τι είναι διαθέσιμο στη χώρα σου!
Και όπως ήταν αναμενόμενο επιστρέψαμε στον "τόπο του εγκλήματος" για να πάρουμε άλλα 2 κομμάτια… και φυσικά πήραμε την πίτσα που μόλις είχε βγει από τον φούρνο και ήταν με prosciutto. Perfetto που λένε και οι φίλοι μας οι Ιταλοί!
Ύστερα, βρεθήκαμε στην πλατεία Αγ. Μάρκου...
και φυσικά μπήκαμε μέσα στην εκκλησία. Η ουρά ήταν μεγάλη, αλλά προχωρούσε πάρα πολύ γρήγορα. Τί να πω τώρα για την εκκλησία αυτή; Φανταστική και εξωτερικά και εσωτερικά! Γεμάτη με μικρή και χρυσή ψηφίδα...
Πήγαμε και στο μουσείο που είχε εισιτήριο 5 ευρώ και είδαμε μεταξύ άλλων τα αυθεντικά άλογα της πρόσοψης που μεταφέρθηκαν από τον Ιππόδρομο της Κωνσταντινούπολης το 1204. Προκειμένου να μεταφερθούν έπρεπε να τους κόψουν τα κεφάλια και για να μη φαίνονται τα σημάδια τους πρόσθεσαν τα κολάρα.
Το 1797 ο Ναπολέοντας τα μετέφερε στο Παρίσι, αλλά τελικά κατέληξαν στη Βενετία το 1815.
Είχαμε και πρόσβαση στο μπαλκόνι , απ’ όπου είχαμε πολύ όμορφη θέα στην πλατεία και όχι μόνο…
Torro dell’ Orologio…
Παλάτι του Δόγη…
Μεγάλο Κανάλι...
Κατεβήκαμε και ήρθε η στιγμή που τόοοοσο περίμενα! Βενετία χωρίς γόνδολα, γίνεται;;; Μπορεί και να γίνεται για κάποιους, εγώ, όμως, δεν υπήρχε περίπτωση να φύγω “άπραγη”! Θα μού έμενε απωθημένο και είχα ήδη ένα (το Burano). Ήμασταν, βέβαια, πάρα πολύ κουρασμένοι και δεν είχαμε κουράγιο να ψάξουμε το κατάλληλο μέρος, οπότε βρήκαμε κάποιον κοντά στην πλατεία Αγ. Μάρκου. Πληρώσαμε 70 ευρώ για 30’. Κανονικά ήταν 80 ευρώ αλλά μόλις τον ρωτήσαμε, πήγαμε να φύγουμε (νομίζοντας πως οι άλλοι κάνουν 40’, αλλά μάλλον θυμόμουν λάθος) ... και έτσι μάς το κατέβασε στα 70 και συμφωνήσαμε. Η βόλτα ήταν πολύ ωραία, τα 30’ φυσικά περνάνε υπερβολικά γρήγορα και δεν προλαβαίνεις να δεις και πολλά αφού η γόνδολα πάει πολύ αργά. Το κακό ήταν πως επειδή την πήραμε από κεντρικό σημείο, σε πολλές φάσεις, μαζευόμασταν πολλές γόνδολες μαζί (αν μπορέσετε εσείς να την πάρετε από κάπου πιο ήρεμα, νομίζω θα είναι καλύτερα).
Οι πρώτες εικόνες…
Μάς έβγαλε και στο Μεγάλο Κανάλι.
Basilica Santa Maria della Salute…
Και ξαναβρεθήκαμε στα καναλάκια...
Οι πληροφορίες που μάς “χάρισε” ο γονδολιέρης, είναι πως τον χειμώνα δεν έχουν πολύ τουρισμό οπότε “κάθονται” και εκτός αυτού, ανεβαίνει η στάθμη με αποτέλεσμα να μην μπορούν να μετακινηθούν και δε μιλάμε μόνο για τις γόνδολες, αλλά και για την αστυνομία, τα ασθενοφόρα, κτλ. κάτι το οποίο δημιουργεί πολλά προβλήματα όπως καταλαβαίνετε.
Και εδώ συνειδητοποιείς πως κάτι το οποίο για σένα είναι ωραίο, πρωτότυπο, μοναδικό για κάποιους είναι ο τρόπος ζωής τους ο οποίος δεν είναι τόσο “ονειρικός” όπως φαντάζει στα μάτια σου.
Άλλη πληροφορία που πήραμε είναι πως το επάγγελμα του γονδολιέρη περνάει από γενιά σε γενιά και εκπαιδεύονται επί 1 χρόνο γιατί θέλει συγκεκριμένο τρόπο να χειρίζεσαι το κουπί.
Κατά τη διάρκεια της βόλτας, παίρναμε φωτογραφίες με κινητά, φωτογραφική μηχανή, τραβούσαμε βίντεο και έτσι θα ζούμε τη στιγμή ξανά και ξανά… σαν να λέμε τζάμπα μάς βγήκε!!!
Τελείωσε, λοιπόν, η ωραία μας βόλτα και επιστρέψαμε για ξεκούραση στο ξενοδοχείο.
Το βράδυ θέλαμε φυσικά να “πάρουμε” ή μάλλον να “ξαναπάρουμε γεύση” από βραδινή πλατεία Αγ. Μάρκου. Πόσο μαγική; Όσες φορές και να τη δεις σε συνδυασμό με τις υπέροχες μελωδίες από τις ορχήστρες, νομίζω πως εντυπωσιάζεσαι! (Σάς έχω ζαλίσει, ε;;; )
Μού έμεναν ακόμα δύο “εκκρεμότητες”. Η μία ήταν να δοκιμάσω καρμπονάρα, δεν είχα διαβάσει όμως για κάποιο εστιατόριο που να φημίζεται και έτσι, περνώντας από το "Kori grill", δεν το πολυσκεφτήκαμε… είχε περάσει και η ώρα (για δεδομένα Βενετίας) και τα περισσότερα είχαν κλείσει. Την βρήκα τέλεια! Η αλήθεια είναι πως είχα πολλά χρόνια να φάω αυθεντική ιταλική καρμπονάρα, οπότε δεν έχω μέτρο σύγκρισης, πάντως ξανα-υποσχέθηκα να μην ξαναφάω στην Ελλάδα την υποτιθέμενη καρμπονάρα (προς το παρόν δεν έχω υποκύψει!!!). Κόστισε 13 ευρώ η μία και σκάσαμε.
Η δεύτερη “εκκρεμότητα” επρόκειτο να σβηστεί από τη λίστα μου εντός ολίγου. Κατευθυνθήκαμε προς το ξενοδοχείο Danieli. Με το που μπήκαμε είδαμε την υπέροχη σκάλα…
Στο αριστερό μας χέρι ήταν το Bar Dandolο όπου μπορείς να πιεις από καφέ ως ποτό. Υπέροχο απλά!!! Πολυέλαιοι από γυαλί Murano, μαρμάρινες κολώνες, κτλ. οι φωτογραφίες μου το αδικούν πολύ… οπότε καλύτερα να το googlάρετε.
Είχε και πιανίστα, ο οποίος ήταν καταπληκτικός, μεταξύ άλλων έπαιξε και το “That’s amore” που λατρεύω! Παραγγείλαμε prosecco (αφρώδης οίνος) και αυτός ήταν ο καλύτερος τρόπος να κλείσουμε το ταξίδι μας.
Ξυπνήσαμε νωρίς-νωρίς, πήραμε το πρωινό μας και ήμασταν έτοιμοι
Θα φεύγαμε την επομένη το πρωί, οπότε θέλαμε να πληρώσουμε να μην ψαχνόμαστε τελευταία στιγμή, όμως από τη ρεσεψιόν έλειπε η κυριούλα που μιλούσε αγγλικά και κάπου πετύχαμε την κυριούλα “κολατσιόνε νόβε”, άντε να συνεννοηθείς! ‘Ομως η google για μάς δουλεύει! Και έτσι στο google translator γράφαμε αυτό που θέλαμε και της το λέγαμε (με προφορά ο,τι να ‘ναι!)... σημασία όμως έχει πως τα καταφέραμε!
Αρχικά έλεγα να πάμε στο Burano αλλά θα μάς έπαιρνε τη μισή μέρα (είναι γύρω στη μία ώρα μακρυά) και μεις είχαμε ακόμα να δούμε πολλά στη Βενετία (περιοχές: San Polo και Dorsoduro). Δεν μπορώ να πω πως δε στεναχωρέθηκα, αλλά δεν πειράζει, την επόμενη φορά!
Είδαμε για ακόμα μια φορά τη γέφυρα Rialto...
Ήταν ακόμα πρωί και δεν κυκλοφορούσε πολύς κόσμος...
Περάσαμε από την αγορά Rialto…
Μεγάλο κανάλι…
Μόνο εδώ πρόσεξα ταμπέλα για traghetto (μοιάζει με γόνδολα) στο οποίο στέκεσαι όρθιος και σε περνάει από τη μία όχθη του Μεγάλου καναλιού στην άλλη...
Λαχταριστά αλλαντικά…
Όμορφο μπαλκονάκι…
Θέλαμε να γευτούμε το παγωτό από την “Alaska”, άνοιγε όμως 11:00 και μεις φτάσαμε λίγο νωρίτερα, οπότε αποφασίσαμε να πάμε στους κήπους Papadopoli...
χαζέψαμε λίγο και μετά περάσαμε από το ωραίο κτίριο Scuola Grande di San Rocco...
συνεχίσαμε...
και φτάσαμε τελικά στην "Alaska"...
Η συγκεκριμένη gelateria εκτός από τις συνηθισμένες γεύσεις, έχει και κάποιες πολύ περίεργες. Εγώ πήρα τριαντάφυλλο και καρότο
. Το τριαντάφυλλο ήταν ωραίο, το καρότο...σαν να τρως παγωμένο καρότο… Είχε και γεύση σέλινο!!! Ούτε καν δε θα’ θελα να το δοκιμάσω!!!
Μετά το παγωτάκι, βρεθήκαμε στο Campo San Margherita την πλατεία με τα πολλά εστιατόρια και καφέ και καθίσαμε σ'ένα απ'αυτά τα παγκάκια για να χαζέψουμε τον κόσμο και να ξεκουραστούμε...
Φτάσαμε στην αποβάθρα στο Dorsoduro…
“Συνεργείο” γόνδολας…
Και αφού περπατήσαμε στην ωραία αποβάθρα του Dorsoduro με θέα στα απέναντι νησάκια Giudecca και San Giorgio, καταλήξαμε στην εκπληκτική εκκλησία Santa Maria della Salute, πραγματικό κομψοτέχνιμα. Η είσοδος ήταν δωρεάν, κάτι που μού έκανε εντύπωση όπως και στην εκκλησία Αγ. Μάρκου, ενώ σε κάποιες άλλες λιγότερο γνωστές, έπρεπε να πληρώσεις...
Ανεβήκαμε στη γέφυρα Accademia, την είχαμε δει βιαστικά κάτω από ψιλόβροχο, μάς “χρωστούσε” μια δεύτερη ευκαιρία… και μάς την έδωσε! Αχ και πάλι αχ!!!
Αφού είχαν περάσει αρκετές ώρες χωρίς να έχουμε φάει κάτι, κατευθυνθήκαμε προς την "Pizzeria Sansovino" που είναι take away. Πήραμε 3 κομμάτια με πεπερόνι τα οποία μόλις είχαν βγει από τον φούρνο προς 3,50 ευρώ έκαστο και καθίσαμε σε κάτι σκαλοπάτια στην πλατεία San Maurizio...
Τι πίτσα ήταν αυτή;;; Τέλεια!!! Δεν έχω λόγια! Λεπτή ζύμη και τα υλικά πεντανόστιμα… μέχρι που έφτασα σε σημείο να πω στον άντρα μου να μην ξαναφάμε πίτσα στην Ελλάδα… αλλά τελικά έχουμε ήδη υποκύψει πάμπολλες φορές!!! Τι να κάνεις; Περιορίζεσαι σε ο,τι είναι διαθέσιμο στη χώρα σου!
Και όπως ήταν αναμενόμενο επιστρέψαμε στον "τόπο του εγκλήματος" για να πάρουμε άλλα 2 κομμάτια… και φυσικά πήραμε την πίτσα που μόλις είχε βγει από τον φούρνο και ήταν με prosciutto. Perfetto που λένε και οι φίλοι μας οι Ιταλοί!
Ύστερα, βρεθήκαμε στην πλατεία Αγ. Μάρκου...
και φυσικά μπήκαμε μέσα στην εκκλησία. Η ουρά ήταν μεγάλη, αλλά προχωρούσε πάρα πολύ γρήγορα. Τί να πω τώρα για την εκκλησία αυτή; Φανταστική και εξωτερικά και εσωτερικά! Γεμάτη με μικρή και χρυσή ψηφίδα...
Πήγαμε και στο μουσείο που είχε εισιτήριο 5 ευρώ και είδαμε μεταξύ άλλων τα αυθεντικά άλογα της πρόσοψης που μεταφέρθηκαν από τον Ιππόδρομο της Κωνσταντινούπολης το 1204. Προκειμένου να μεταφερθούν έπρεπε να τους κόψουν τα κεφάλια και για να μη φαίνονται τα σημάδια τους πρόσθεσαν τα κολάρα.
Το 1797 ο Ναπολέοντας τα μετέφερε στο Παρίσι, αλλά τελικά κατέληξαν στη Βενετία το 1815.
Είχαμε και πρόσβαση στο μπαλκόνι , απ’ όπου είχαμε πολύ όμορφη θέα στην πλατεία και όχι μόνο…
Torro dell’ Orologio…
Παλάτι του Δόγη…
Μεγάλο Κανάλι...
Κατεβήκαμε και ήρθε η στιγμή που τόοοοσο περίμενα! Βενετία χωρίς γόνδολα, γίνεται;;; Μπορεί και να γίνεται για κάποιους, εγώ, όμως, δεν υπήρχε περίπτωση να φύγω “άπραγη”! Θα μού έμενε απωθημένο και είχα ήδη ένα (το Burano). Ήμασταν, βέβαια, πάρα πολύ κουρασμένοι και δεν είχαμε κουράγιο να ψάξουμε το κατάλληλο μέρος, οπότε βρήκαμε κάποιον κοντά στην πλατεία Αγ. Μάρκου. Πληρώσαμε 70 ευρώ για 30’. Κανονικά ήταν 80 ευρώ αλλά μόλις τον ρωτήσαμε, πήγαμε να φύγουμε (νομίζοντας πως οι άλλοι κάνουν 40’, αλλά μάλλον θυμόμουν λάθος) ... και έτσι μάς το κατέβασε στα 70 και συμφωνήσαμε. Η βόλτα ήταν πολύ ωραία, τα 30’ φυσικά περνάνε υπερβολικά γρήγορα και δεν προλαβαίνεις να δεις και πολλά αφού η γόνδολα πάει πολύ αργά. Το κακό ήταν πως επειδή την πήραμε από κεντρικό σημείο, σε πολλές φάσεις, μαζευόμασταν πολλές γόνδολες μαζί (αν μπορέσετε εσείς να την πάρετε από κάπου πιο ήρεμα, νομίζω θα είναι καλύτερα).
Οι πρώτες εικόνες…
Μάς έβγαλε και στο Μεγάλο Κανάλι.
Basilica Santa Maria della Salute…
Και ξαναβρεθήκαμε στα καναλάκια...
Οι πληροφορίες που μάς “χάρισε” ο γονδολιέρης, είναι πως τον χειμώνα δεν έχουν πολύ τουρισμό οπότε “κάθονται” και εκτός αυτού, ανεβαίνει η στάθμη με αποτέλεσμα να μην μπορούν να μετακινηθούν και δε μιλάμε μόνο για τις γόνδολες, αλλά και για την αστυνομία, τα ασθενοφόρα, κτλ. κάτι το οποίο δημιουργεί πολλά προβλήματα όπως καταλαβαίνετε.
Και εδώ συνειδητοποιείς πως κάτι το οποίο για σένα είναι ωραίο, πρωτότυπο, μοναδικό για κάποιους είναι ο τρόπος ζωής τους ο οποίος δεν είναι τόσο “ονειρικός” όπως φαντάζει στα μάτια σου.
Άλλη πληροφορία που πήραμε είναι πως το επάγγελμα του γονδολιέρη περνάει από γενιά σε γενιά και εκπαιδεύονται επί 1 χρόνο γιατί θέλει συγκεκριμένο τρόπο να χειρίζεσαι το κουπί.
Κατά τη διάρκεια της βόλτας, παίρναμε φωτογραφίες με κινητά, φωτογραφική μηχανή, τραβούσαμε βίντεο και έτσι θα ζούμε τη στιγμή ξανά και ξανά… σαν να λέμε τζάμπα μάς βγήκε!!!
Τελείωσε, λοιπόν, η ωραία μας βόλτα και επιστρέψαμε για ξεκούραση στο ξενοδοχείο.
Το βράδυ θέλαμε φυσικά να “πάρουμε” ή μάλλον να “ξαναπάρουμε γεύση” από βραδινή πλατεία Αγ. Μάρκου. Πόσο μαγική; Όσες φορές και να τη δεις σε συνδυασμό με τις υπέροχες μελωδίες από τις ορχήστρες, νομίζω πως εντυπωσιάζεσαι! (Σάς έχω ζαλίσει, ε;;; )
Μού έμεναν ακόμα δύο “εκκρεμότητες”. Η μία ήταν να δοκιμάσω καρμπονάρα, δεν είχα διαβάσει όμως για κάποιο εστιατόριο που να φημίζεται και έτσι, περνώντας από το "Kori grill", δεν το πολυσκεφτήκαμε… είχε περάσει και η ώρα (για δεδομένα Βενετίας) και τα περισσότερα είχαν κλείσει. Την βρήκα τέλεια! Η αλήθεια είναι πως είχα πολλά χρόνια να φάω αυθεντική ιταλική καρμπονάρα, οπότε δεν έχω μέτρο σύγκρισης, πάντως ξανα-υποσχέθηκα να μην ξαναφάω στην Ελλάδα την υποτιθέμενη καρμπονάρα (προς το παρόν δεν έχω υποκύψει!!!). Κόστισε 13 ευρώ η μία και σκάσαμε.
Η δεύτερη “εκκρεμότητα” επρόκειτο να σβηστεί από τη λίστα μου εντός ολίγου. Κατευθυνθήκαμε προς το ξενοδοχείο Danieli. Με το που μπήκαμε είδαμε την υπέροχη σκάλα…
Στο αριστερό μας χέρι ήταν το Bar Dandolο όπου μπορείς να πιεις από καφέ ως ποτό. Υπέροχο απλά!!! Πολυέλαιοι από γυαλί Murano, μαρμάρινες κολώνες, κτλ. οι φωτογραφίες μου το αδικούν πολύ… οπότε καλύτερα να το googlάρετε.
Είχε και πιανίστα, ο οποίος ήταν καταπληκτικός, μεταξύ άλλων έπαιξε και το “That’s amore” που λατρεύω! Παραγγείλαμε prosecco (αφρώδης οίνος) και αυτός ήταν ο καλύτερος τρόπος να κλείσουμε το ταξίδι μας.
Attachments
Εκπομπές Travelstories
