soudianos
Member
- Μηνύματα
- 3.755
- Likes
- 6.505
- Ταξίδι-Όνειρο
- Βερακρούζ
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο
- Κεφάλαιο 3ο
- Κεφάλαιο 4ο
- Κεφάλαιο 5ο
- Κεφάλαιο 6ο
- Κεφάλαιο 7ο
- Κεφάλαιο 8ο
- Κεφάλαιο 9ο
- Κεφάλαιο 10ο
- Κεφάλαιο 11ο
- Κεφάλαιο 12ο
- Κρήτη- Βενετία
- Ηράκλειο - Βενετία και η Κάρα του Αγ. Τίτου
- Φωτογραφίες 1/4][URL="http://img697.imageshack.us/i/carnivaldestiny.jpg/"][attach=full]27542[/attach][/URL
- Φωτογραφίες 2/4][URL="http://img168.imageshack.us/i/atlantes.jpg/"][attach=full]27545[/attach][/URL
- Φωτογραφίες 3/4][URL="http://img718.imageshack.us/i/89869010.jpg/"][attach=full]27549[/attach][/URL
- Φωτογραφίες 4/4][URL="http://img22.imageshack.us/i/canalettoreturnofthebuc.jpg/"][attach=full]27553[/attach][/URL
Βενετία. Η Βασίλισσα της Αδριατικής
Ο ήλιος κατακόκκινος έβαζε φωτιά στον ορίζοντα της Δύσης. Οι πορφυρές του ακτίνες έβαφαν τους χρυσούς τρούλους των εκκλησιών, χρωμάτιζαν τα παλιά παλάτια που η μορφή τους αντικατοπτρίζονταν πάνω στα ήρεμα νερά των καναλιών, τα νερά που κι’ αυτά κατακόκκινα σαν από πάθος, έγλυφαν υποτακτικά τα πόδια της Αρχόντισσας. Οι σκιές του ηλιοβασιλέματος σαν φαντάσματα από άλλες εποχές, έκαναν ανεπαίσθητα την παρουσία τους στα στενά και ήσυχα καλντερίμια.
Venice, το όνομα σου ακούγεται σαν πολύτιμο πετράδι, πάνω στο δακτυλίδι που σχηματίζουν τα παράλια της Μεσογείου. Κάθε φορά που παρουσιαζόταν μπροστά μου έκανα πως δε σε γνώριζα. Πως θα τολμούσα να μιλήσω για σένα «Βασίλισσα της Αδριατικής»; Δυο χρόνια με είχες κοντά σου δείχνοντας μου τα κάλλη και την ασχήμια σου. Σε είχα βαρεθεί, σε είχα συνηθίσει, μου τα έδειξες όλα. Δε με εντυπωσίαζες άλλο πια παλιά ερωμένη. Εσύ όμως επέμενες σαν να ήξερες ότι μια σπίθα σιγόκαιγε στη στάχτη και πως θα έρθει η αύρα να τη φυσήξει και να γίνει φλόγα.
Εσένα Πριγκίπισσα των υδάτων, μόνο ένας ποιητής, ένας καλλιτέχνης, ένας εξειδικευμένος στην τέχνη της ιστορίας μπορεί να σε περιγράψει. Παρόλα αυτά το τολμώ, γνωρίζοντας ότι καθένας μπορεί να φτάσει σ’ αυτά όταν κάνει την υπέρβαση.
Είμαστε στην παλιά γέφυρα του Ριάλτο, πάνω από το Μεγάλο Κανάλι. Ο ήλιος που χαμηλώνει στον ορίζονται λούζει με άπλετο φως την περιοχή, τις προσκείμενες προκυμαίες και τη μια πλευρά της γέφυρας. Στα εστιατόρια και τα καφέ που βρίσκονται στις προβλήτες ντόπιο και ξένοι απολαμβάνουν ήσυχα το ρομαντικό ηλιοβασίλεμα. Βενετσιάνικες πραμάτειες, στολίδια και τα χρυσαφικά, πωλούνται στα καταστήματα που υπάρχουν δεξιά κι αριστερά πάνω στη γέφυρα,. και λίγο πιο πέρα είναι η υπαίθρια αγορά κυρίως φρούτων. Στη μια πλευρά της γέφυρας βρίσκεται η εκκλησία του San Bertolomeo.
Εμείς από εδώ, μπαίνουμε στη μαύρη γόνδολα με τη βελουδένια βυσσινί εσωτερική επένδυση. Στη μια άκρη βρίσκεται όρθιος ο γονδολιέρης με το μαύρο παντελόνι τη ριγέ φανέλα και το ψάθινο άσπρο καπέλο, και στην άλλη κάθονται δύο τροβαδούροι [1] με τις σκούρες βενετσιάνικες ενδυμασίες της παλαιάς εποχής. Στην πλώρη της σα σημαία υπάρχουν έξη παράλληλα μεταλλικά ελάσματα που σημαίνουν τις έξη περιοχές της Βενετίας, από την άλλη πλευρά το ένα σημαίνει τη μεγαλύτερη περιοχή, και πάνω τους ένα κυρτό που είναι το καπέλο του Δούκα. Ο γονδολιέρης κωπηλατεί ήρεμα μόνο από τη μια πλευρά και η γόνδολα κυλά πάνω στα ήρεμα νερά του Μεγάλου Καναλιού. Απομακρυνόμαστε από το θορυβώδες Ριάλτο, και μπαίνουμε σε μικρότερα κανάλια. Είμαστε η μόνη γόνδολα. Δύσκολα μπορεί να γίνει διασταύρωση με τυχόν άλλο πλεούμενο αν θα έρχεται από αντίθετη κατεύθυνση στο στενό κανάλι.
Δεξιά και αριστερά μας υψώνονται οι τοίχοι των πολυώροφων παλιών καταθλιπτικών οικοδομών, όπου προεξέχουν μικρά μπαλκόνια με σκουριασμένα κάγκελα, μερικά να έχουν γλάστρες σημάδι πως κατοικούνται, κλειστά παράθυρα, και πάνω μας βλέπουμε μια λουρίδα γαλάζιου ουρανού. Τα θεμέλια τους είναι κτισμένα μέσα στο θολό βουρκιασμένο νερό. Η φωνή των τροβαδούρων που τραγουδούν ιταλικές άριες, ακούγεται βροντερή μέσα στη σιγαλιά των υδάτινων στενών. Η μουσικότητα της ιταλική φωνής τελειοποιημένη από τα χρόνια των τροβαδούρων της εποχής των ιπποτών, η φωνή της ιταλική όπερας που γεννήθηκε εδώ στη Βενετία, ξεδιπλώνει όλα της τα χαρίσματα, μας γυρίζει αιώνες πριν, δίνει ζωή στα μουντά ψηλά κτίρια, στα ερειπωμένα μπαλκόνια τα οποία κρέμονται από πάνω μας, νομίζεις ότι κάποια δούκισσα ή κάποιος δόγης θα ξεπροβάλουν από τα παράθυρα, ότι συνεχίζονται οι χοροί στα σαλόνια των παλατιών και ότι ξαναζωντανεύουν τα μίση, οι έρωτες, τα πάθη, οι διαμάχες των αρχόντων.
[1] Τροβαρούρος ή τρουβέρος. Από το trouver που σημαίνει βρίσκω, επινοώ νέα μουσική, συνθέτω.
Ν. Μάμαλης ΕΑΠ Η ιστορία των τεχνών στην Ευρώπη .
